Zoeken in deze blog

maandag 9 september 2013

Kennismaking met Olivier Goethals naar aanleiding van een atelierbezoek


Wat voor de meeste mensen wegwerpmateriaal is, heeft voor Olivier GOETHALS (°1980) een onschatbare waarde als grondstof voor nieuw werk. Zijn atelier (van Nucleo) in het voormalig technisch atheneum aan de Gentse Lindenlei zal er in de ogen van sommigen dan ook uitzien als een containerpark voor bouwafval.

Eén ding is je als bezoeker al snel duidelijk: in deze schijnbaar rommelige omgeving heerst een duidelijk grondvlak. Olivier Goethals heeft dit relatief grote atelier ingedeeld in open werkkamers.
Daar is zijn achtergrond als architect uiteraard niet vreemd aan. In de architectuur begint zijn passie voor de bewoonbare ruimte, maar via zijn aanvullende opleidingen in Ruimtelijke Planning (RUGent) en Stedenbouwkunde (KULeuven) eveneens voor het oordeelkundig gebruik van de beschikbare ruimte, terwijl zijn artistieke praktijk dan weer een andere, onmisbare uitlaatklep vormt.

Afbraakmateriaal als grondstof

Als architect werkt hij samen met het gerenommeerde bureau De Veylder - Vinck - Taillieu. Daarnaast heeft hij ook nog een lesopdracht (expressie en mixed media) in de afdeling architectuur van Sint-Lucas (Gent), waar hij zelf studeerde. 

Dat hij architect is, laat zich meteen voelen wanneer hij me in het gebouw ontvangt en vol lof is over dit voormalige schoolgebouw dat ouder is dan België. In de traphal wijst hij 'en passant' op de stevige structuur van dit geklasseerde gebouw, dat over een aantal jaren wellicht een nieuwe bestemming krijgt (mits een weliswaar dure restauratie).
De huidige situatie met ruime ateliers is natuurlijk voor heel wat kunstenaars een perfecte situatie.

Eenmaal in zijn atelier ben ik graag één en al oor voor de enthousiaste uitleg over zijn talrijke, maar samenhangende activiteiten.


Oog voor 'vreemde' architectuur


Olivier Goethals is een verzamelaar van 'architecturale' landschappen. Met zijn alziend oog, getraind inzake soms vreemdsoortige architecturale vehikels of voor de leek al even ondoordringbare resultaten van ruimtelijke (wan)ordening, legt hij een en ander fotografisch vast.
Die interesse (of passie) resulteert in een verzameling, waaruit bepaalde elementen vroeg of laat opgepikt worden in zijn verdere beeldende activiteiten.


Een straat, brug en berm door het oog van een ruimtelijk planner 
 © Olivier Goethals

De driedimensionale beeldenwereld van Olivier Goethals wordt gedomineerd door de kleuren van zijn bouwmaterialen: gipsplaten, recuperatiehout, gips,...
In zijn tekeningen overheersen zwart, wit en grijstinten.

Vandaar dat de 'foto' van een stuk straat ons zo opvalt: groen en rood contrasteren in hun nochtans verweerde staat met het zwart-grijze straatbeeld. Aan de basis ligt een simpele foto die Goethals met zijn GSM maakte, gefascineerd vanuit zijn achtergrond als ruimtelijk planner. Het tafereel toont een wereld van verschil, afhankelijk van de beheerders van het stukje wegdek, brug, berm of straatkant,...


 Tekening en sculptuur © Olivier Goethals


 Twee dimensies, zijn tekeningen dus, bevatten bij Olivier Goethals altijd diverse opstapjes. Om te beginnen is hij geen liefhebber van het perfecte witte blad als drager voor zijn werk. Het blad mag gerust al geleefd hebben, plooien of vlekken bevatten.

(Herinner u in dit verband ook het artikel over Gideon Kiefer - 12 juli 2013 in WATERSCHOENEN)


Bovendien voegt hij elementen toe zoals copies van foto's, grondplannen,... die dan op hun beurt weer mee de toegevoegde lijnvorming zullen bepalen.
Zeker voor de grote tekeningen (al durf ik ze gezien de behandeling ook wel schilderijen te noemen) legt Goethals zijn bladen op de grond. Zo krijgt hij een beter overzicht en gaat ze dan te lijf met zijn arsenaal van op stokken gemonteerde penselen en borstels. Zijn methode wordt zo een vorm van actionpainting. De tekeningen evolueren onder zijn handen naar een soort doolhof, maar toch blijft steeds die hang naar een gestructureerd grondplan aanwezig, alsof hij de chaos een kans wil geven maar tegelijk bedwingen. Toch is dat niet door een keurslijf te creëren, vermits zijn grondplannen steeds openheid vertonen en bijgevolg uitwegen naar andere situaties en structuren mogelijk maken.


 © Olivier Goethals, tekeningen

 En dan is er de beeldhouwer Olivier Goethals, die de verzamelde afdankertjes uit zijn rijk arsenaal assembleert tot structuren met een open of gesloten 'architecturaal' karakter.
Ze zijn wel, gezien hun omvang, effectief onbewoonbaar, maar fungeren als weldoordachte structuren die je in gedachten kan bewonen.

Sommige van die assemblages zijn gesloten, terwijl andere in een soort doolhofstructuur (denk ook aan de tekeningen) met losse, elkaar ondersteunende elementen samengesteld zijn. Onder de handen van de kunstenaar groeien ze zonder vooropgezet plan. Toch laat ook de architect zich voelen in de opbouw, waarin vormen tegenover elkaar afgewogen worden. Bovendien zorgt de kunstenaar ervoor dat ze, indien nodig, deels demonteerbaar en bijgevolg gemakkelijk verplaatsbaar zijn. Daartoe gebruikt hij een systeem van merktekens, waarmee hij aansluit bij bouwmethodes.


 Assemblage met 'bouwafval' © Olivier Goethals


Olivier Goethals houdt van alternatieve constructies. Met gips bewerkte kartonnen dozen worden met snelbinders in een soort piramidevorm op poten van vier wijnglazen bij elkaar gehouden.
In een hoek van het atelier hangt een verweerd stuk baksteen met een snelbinder aan een haakje.

De grenzen tussen al zijn activiteiten worden voortdurend overschreden. Verworvenheden uit de ene discipline zorgen voor boeiende realisaties in de andere.
Als ruimtelijk planner en stedenbouwkundige wil hij (openbare) ruimte catalogiseren en valoriseren. Als architect staat hij garant voor het ontwerpen van bewoonbare ruimte en als beeldend kunstenaar benut hij al zijn mogelijkheden om bestaande (bouw)materialen opnieuw  te integreren in nieuwe, 'gedroomde' ruimtelijke objecten en tekeningen.


Assemblage met 'bouwafval' © Olivier Goethals 


Olivier Goethals kwam reeds vroeger ter sprake in WATERSCHOENEN.
Zo dook hij even op in de tentoonstelling PRESTIGE 1 (29 okt. 2012) naar aanleiding van de Open Ateliers in Gent. Begin dit jaar (21 feb. & 9 maart 2013) was hij in PRESTIGE 2 prominent aanwezig.

Ik kijk er naar uit om zijn werk in een nieuwe, liefst individuele tentoonstelling te zien opduiken.

Intussen kunt u terecht op de website:



© Art Spotter voor Waterschoenen


Geen opmerkingen: