Zoeken in deze blog

vrijdag 16 mei 2014

WATERSCHOENEN rust uit (maar geeft nog wat TIPS).


Tot 7 juni 2014 zijn de 'WATERSCHOENEN' uit !

Het geeft Art Spotter de tijd om even af te kicken van kunst en onze lezers de mogelijkheid om de laatste TIPS van WATERSCHOENEN in dit artikel te checken en misschien te bezoeken, eens terug te bladeren in de artikels van de voorbije jaren of te genieten van totaal andere activiteiten...



 
TIPS van WATERSCHOENEN


In DESTELBERGEN presenteert Galerie Mie Lefever nog tot 24 mei werk van Florin BUTA in de tentoonstelling 'Feeding the Trophy'

Florin Buta, Obliquity, 2014, olie op doek, 40 x 30 cm


*

 In CAB ART CENTER - Brussel tot 7 juni 2014



 Paul Casaer, 'Checked' N°1 & 2, 2014, Iron, fiberglass, resin. (Maquette)
 N°1: 400 x 340 x 60 cm, N°2: 340 x 290 x 51 cm, 2014

Info: www.cab.be

*
 In KIOSK - Gent  tot 15 juni 2014



*
 In PAK - Gistel tot 15 juni 2014



*
In Closed Art Gallery - Antwerpen (Borgerhout) van 23 mei tot 28 juni 2014




*
In het BROELMUSEUM - Kortijk tot 28 september 2014






Hendrik DEVOS en Alain VANDENBROUCKE

"PIMP YOUR WALL(S)"

in
ARTY PARTY
Molenstraat 64
9300 AALST

zaterdag 31 mei & zondag 1 juni 2014
zaterdag 7 juni & zondag 8 juni 2014
telkens van 10 tot 19 uur


Hendrik Devos, The island, 2014
Alain Vandenbroucke, Zie het geheel, 2011


 *




 Greg Scheirlinckx en Anneleen Swillen besloten nieuw ‘in situ’ werk te maken, volledig geënt op deze bijzondere locatie. De titel van de tentoonstelling, ET LUXURIA SANCTA, verwijst dan ook naar het katholieke gebed dat eindigt met ‘… et spiritus sanctus’. De kunstenaars hergebruiken naast deze bekende formulering nog vele andere aspecten uit de katholieke godsdienst. Maar waar de religie haar gebed afsluit met hoogachting van de Heilige Geest, ligt de nadruk in de tentoonstelling op ‘Luxuria’ oftewel wellust. 

Tot 8 juni 2014
zaterdag - zondag: 14 - 18 uur

HOSPITAALKERK
Burchtstraat 44
9400 NINOVE


*
In Galerie Jan Dhaese (Gent) tot 15 juni 2014

 © Patrick Conrad & Galerie Jan Dhaese

38 PORTRAITS IN FRONT OF
38 PAINTINGS
(ink on paper)
  


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

woensdag 14 mei 2014

'No work today' in Villa Nederloo (Vlezenbeek)



In Vlezenbeek, aan de voet van het Hof te Nederloo groeit een nieuw artistiek project: Villa Nederloo. Nog tot en met 25 mei palmen drie gastkunstenaars de leegstaande conciërgerie aan de Postweg 267 in: Frank Van Hiel, Mario De Brabandere en P.B. Van Rossem.





De collages van P.B. Van Rossem hangen bijna als miniatuurtjes aan de muur. Zijn inspiratiebronnen zeggen genoeg om zijn kleine, poëtische werken (meestal op houten paneel) te kunnen appreciëren: textuur, materie, kleur, papier, doek, paneel, vinyl, olieverf, aquarel, potlood, lijm, textiel en muziek. Zijn collages en assemblages zijn een perfecte toevoeging aan de lege behangpapiermuren.





Net als het werk van Van Rossem zijn de schilderijen van Mario De Brabandere anekdotes aan de wand. Eenvoudige, ietwat naïeve werken op doek die lijken te antwoorden op kleine huiselijke details. Een lichtschakelaar in de badkamer, een streepje zonlicht in één van de slaapkamers, indrukken in de vloer van een vergeten meubel, een spinnenweb. Zijn schilderijen laten zich perfect integreren in deze woning vol herinneringen, vergeten hoekjes en verlaten kamers.





Ook Frank Van Hiel laat zich meevoeren door de sfeer van de plek. Subtiele potloodtekeningen, oude lijsten, vergeeld papier, gerecupereerde materialen en boekkaften uit vervlogen tijden nemen hun intrek in deze verlaten kamers. Zijn tekeningen: abstract-geometrische en strak afgelijnde patronen die meer doen vermoeden. Werken die soms moeilijk te onderscheiden zijn van de andere twee kunstenaars. Zo ontstaat een heerlijke artistieke wisselwerking. Werken in gesprek, tekens aan de wand.


 
En als we ons zelf
nu eens achterlieten?
Daar gaat het, zonder groeten,
mokkend en tobbend
op zoek naar iets beters.
Het kijkt niet eens om.
En wij?
Wij moeten eerst wennen
aan dit stralende landschap
van vroeger en later,
van lichtende tijd
zonder nu.
(Zelf, Cees Nooteboom)






Tentoonstelling “No work today” nog tot en met 25 mei in Villa Nederloo, Postweg 267, 1602 Vlezenbeek, zaterdag en zondag 15 tot 18u of op afspraak. Info: 0473/58.22.80


(c) Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN

maandag 12 mei 2014

Galerie Fortlaan (Gent) stopt ermee !

 

Times are changing 

 

 


 De tentoonstelling 00:00:01 : A Split Second was de laatste die plaats heeft gehad in Galerie Fortlaan 17 te Gent. Hiermee wordt een mooi hoofdstuk met vele memorabele tentoonstellingen afgesloten. 

WATERSCHOENEN volgde hier de afgelopen jaren verschillende tentoonstellingen van Manor GRUNEWALD (http://waterschoenen.blogspot.be/2010/01/manor-grunewald-bij-galerie-fortlaan-17.html , http://waterschoenen.blogspot.be/2011/12/manor-grunewald-bij-galerie-fortlaan-17.html , http://waterschoenen.blogspot.be/2013/10/manor-grunewald-bij-galerie-fortlaan-17.html ) , Stief DESMET, Jan VERBRUGGEN,...

De galerie opende haar deuren in 1989 en stond 25 jaar lang garant voor een gevarieerd programma van internationale hedendaagse kunst en voor de promotie van een selectie aan professionele kunstenaars. Het programma werd gekenmerkt door een multidisciplinaire aanpak en de aandacht voor opkomend Belgisch talent. 




Na 25 jaar besluit Ischa Tallieu een punt te zetten achter de huidige werkingsvorm van de galerie:
“Galerie Fortlaan 17 heeft als promotiegalerie haar plaats in het hedendaagse kunstenlandschap verdiend en steeds opnieuw bevestigd met spraakmakende tentoonstellingen, projecten, publicaties, deelnames aan internationale kunstbeurzen, performances, debatten en lezingen. Gedreven door passie heb ik het programma van de galerie bestendigd en verder uitgebouwd. Het organiseren van tentoonstellingen op een locatie met vier verdiepingen in Gent in een tijdperk waarin steeds meer galeries centraler gelegen locaties opzoeken en waarbij de focus voornamelijk ligt op kunstbeurzen en online promotie, vraagt echter om een heroriëntering. De huidige galeriewerking loopt nog steeds vlot op inhoudelijk niveau en zakelijk vlak, maar het is tijd om de huidige structuur en organisatie van de promotiegalerie in de actuele context te evalueren. Het is tijd voor een nieuwe uitdaging!”. 

Na deze laatste tentoonstelling wordt er binnen Galerie Fortlaan 17 de komende maanden gefocust op de opvolging en afronding van lopende projecten en contacten. 

Samen met de tentoonstellingsruimte, die voortaan opnieuw als privéwoning zal gebruikt worden, zal ook de naam van de galerie verdwijnen. Dit alles zal vervangen worden door een nieuw concept met een nieuwe naam. De focus zal in de toekomst voornamelijk liggen op promotie, advies, collectiebeheer, project management, research en curatoriële projecten. 

Galerie Fortlaan 17 en Ischa Tallieu willen de kunstenaars bedanken voor de intense samenwerking en wensen het publiek, de verzamelaars en vrienden te bedanken voor hun jarenlange interesse en steun. We houden iedereen op de hoogte van het vervolg. 



© foto's: Art Spotter

zaterdag 10 mei 2014

Kennismaking met Silke De Bolle

 Wat sculptuur betreft is Silke DE BOLLE (°1971) een 'late roeping'. Aanvankelijk werd ze opgeleid in de fotografie (Hogeschool Narafi, Brussel), een discipline die haar overigens nog steeds nauw aan het hart ligt.
Haar fascinatie voor de 'beeldtaal' van voorwerpen, die ze reeds als kind koesterde, bracht haar uiteindelijk naar de driedimensionale wereld van de beeldhouwkunst, maar liet ook ruimte voor de taal als beeld.
Die samenhang leidde haar naar het project waaraan ze, zonder overhaasting maar met bijzondere volharding, werkt:

'BEELD als VERHAAL'

In de Aalsterse academie ging ze op zoek naar de noodzakelijke technische bagage, die in de beeldhouwkunst een zeer belangrijke rol speelt. Het was de start van een parcours dat al vrij snel voor onverwachte internationale uitstraling zorgde.

 


Via een wedstrijd voor beeldhouwkunst werd een ontwerp (2009) van Silke De Bolle uitgekozen door de organisatoren van de 'Internationaler Kunstwanderweg Hoher Fläming' in Wiesenburg/Mark (Duitsland).
Wat begon als een klein ontwerp onder de titel '(K)uier(en' mondde uit in een monumentale installatie van sculpturen in het natuurpark Hoher Fläming.

Wie de foto's ziet, zal meteen ook de relatie tussen beeld en taal begrijpen: de zwart en wit gevlekte uiers, koeien, weide, wandelen, kuieren,...

Beeld als verhaal, weet u nog wel !

De realisatie en installatie in 2010 was voor de nog jonge beeldhouwster uiteindelijk een flinke opdracht en een heuse leerschool, maar de internationale aandacht en de bekroning met een tweede prijs maakten het meer dan de moeite waard.

De jury prees haar voor het ...

"Kontrast in der Landschaft mit starkem Bezug zum Standort mit Blick auf Kuhweiden.
Die rhythmische Verteilung der schwarz-weißen „Euter“ am Standort wirkt als farbiges und fröhliches Element in der Landschaft.
Die Art der Umsetzung lässt eine direkte Wahrnehmung für den Betrachter zu, jeder versteht was gemeint ist, der Bezug zur bäuerlichen Umgebung ist sofort herstellbar.
Gelungen ist das Wortspiel des Titels: In dem niederländischen Wort für Spazierengehen wird auf das darin enthaltene niederländische Wort für „Euter“ („uier“) hingewiesen."


U kunt het hele project ook nu nog gaan bekijken (info via www.flaeming.net  ... zie KUNSTWANDERWEG, waar u ook een folder kan downloaden)
Het werk van Silke De Bolle maakt deel uit van de zuidelijke route.
 


Silke De Bolle, Monkeyman & Fishman


Maar laten we Silke De Bolle vooral niet vastpinnen op dat ene project.
In de academie was ze inmiddels ook gestart met haar borstbeelden van 'humanimals', een kruising van mens en dier, waarin ook nu weer tal van taalkundige en symbolische betekenissen besloten liggen.

'Fishman' is de eerste in een reeks van acht sculpturen onder het motto: 'In ieder dier schuilt een mens - in ieder mens schuilt een dier'.
'Fishman' krijgt als eigenschappen 'oplettendeheid' en opmerkzaamheid' toegewezen.
'Monkeyman' staat voor 'gemeendheid', 'nauwkeurigheid' en 'toewijding'.
'Eagleman' vertegenwoordigt 'wilskracht en 'doelgerichtheid'.
'Doggyman' is 'trouw aan het gevoel' en 'bescheiden'.

U verneemt meer over deze werken en hun soortgenoten via 'BEELDHOUWWERK' op 'Beeld als Verhaal'.



Atelier Silke De Bolle, werktafel met diverse ontwerpen


Daar krijgt u ook een beeld van de 'woordsculpturen' in de vorm van nummerplaten (in dit geval 'woord'platen) of wegwijzers. Ze maken deel uit van het project 'ONDERWEG'. 
Een wegwijzer met twee tegengestelde richtingen toont ons de weg naar '(N)ergens'. Een ander werk speelt met de woorden car, care, scare... of wat dacht u van de korte boodschap '(L)EVEN DOOD) gekoppeld aan losgeslagen autobanden?

Bij ons atelierbezoek was Silke De Bolle volop in de weer met de levensgrote sculptuur 'Coco(o)n(en)', waarvan het ontwerp in verschillende kleine vormen op haar werktafel lag. Het is een (wat oneerbiedig uitgedrukt) kruising tussen een rups, een slaapzak en een hangende, Tibetaanse monnik. Maar op de site 'Beeld als Verhaal' komt u er alles over te weten.


Silke De Bolle, Essentie(el)


Een zeer belangrijke sculptuur binnen het oeuvre is zeker het witte zelfportret. Het heet dan ook niet voor niets 'Essentie(el)' en is een naakt, eerder puur zelfportret in meditatiehouding ...  ZEN ...

In de geest en het schetsboek van Silke De Bolle schuilen alweer nieuwe ontwerpen. Recent heeft ze een aantal oude gereedschappen te pakken gekregen die zeker voor inspiratie zullen zorgen. Een eerste project dient zich reeds aan, maar dat zien we ongetwijfeld opduiken in een van de volgende tentoonstellingen waaraan ze dit jaar of later nog deelneemt.

Op 16, 17 en 18 mei 2014 toont ze werk in Sint-Gillis-Waas; juni-juli-augustus verschijnt ze in de Manorhoeve te Sint-Eloois-Winkel (in het kader van 'Kunst in de Leiestreek); augustus-september komt ze aan bod in de Oude Pastorij in Eke en ook nog in september staat Transfo in Zwevegem op de agenda.
Voor de details verwijs ik u naar 'NIEUWS' op haar website.
Ook op haar Facebookpagina kunt u de actuele evolutie van haar werk volgen.

Tot daar een eerste kennismaking...




© Art Spotter voor WATERSCHOENEN



woensdag 7 mei 2014

Anne Vernimmen en Bart Plouvier in 't Gesproken Dagblad (Wetteren)


 Journalist Eric Bracke werkt al heel lang freelance voor verschillende dag- en weekbladen. Minder bekend is misschien zijn artistieke activiteit. Vorig jaar zette WATERSCHOENEN de schilder Eric Bracke in de schijnwerpers.
Sinds november vorig jaar is hij bovendien cafébaas van 't Gesproken Dagblad, een bruine kroeg pal naast de spoorweg in Wetteren.

Iedere eerste zondag van de maand organiseert hij daar een lezing of een live optreden.
In maart was Bernard Dewulf hier nog te gast en vorige maand kwam Michiel Hendryckx langs.
Op 23 mei e.k. tekent het 'Stijn Engels kwartet' voor het eerste van een reeks maandelijkse jazzconcerten.


Sfeer @ 't Gesproken Dagblad


 WATERSCHOENEN trok vorige zondag naar Wetteren voor een dubbel, maar familiaal initiatief.
Auteur Bart PLOUVIER (°1951) 'wandelde' er door zijn oeuvre, las voor en zong in een kader dat (ook letterlijk) ingekleurd werd door de schilderijen van zijn vrouw Anne VERNIMMEN (°1962).

Bart Plouvier schetste aan de hand van voorgelezen fragmenten uit verschillende van zijn boeken (romans, reisverhalen en poëzie) een beeld van zijn literaire en echte leven: het schijnbaar onbezorgde hippieleven, terug naar de natuur in een primair hoevetje, de poëtische en realistische herinneringen aan het zeemansbestaan of de tijd als restauranthouder. Hij vertelde en zong fragmenten uit een Iers reisverhaal en eindigde in het fictieve dorp uit zijn meest recente boek 'Gene Zijde', een verhalenbundel rond de dood. 


Op zondag 4 mei vertelde, las en zong Bart Plouvier in 't Gesproken Dagblad'


Toeval of niet, maar onlangs had ik nog een boek van Bart Plouvier uit mijn boekenkast gehaald: 'Weg van Frankrijk - Reisverhalen en impressies', met daarin als opdracht 'Voor Anne, mijn maatje en af en toe mijn lieve compagnon de route'.





Samen publiceerden ze ook al twee dichtbundels, 'Het land draagt de wind' (2007) en 'Ingesponnen' (2010), waarvoor hij de tekst en zij de illustraties verzorgde. Zo bevat die eerste 24 gedichten met poëtische landschappen ter illustratie. Hoewel tekst en illustraties los van elkaar gemaakt zijn, gaan ze in de bundel een schitterende dialoog aan.


Twee dames met de dichtbundel 'Het land draagt de wind' en Anne Vernimmen


In 't Gesproken Dagblad stelt Anne Vernimmen nu een nieuwe reeks van 9 schilderijen tentoon, als vervolg op haar vorige serie 'Spioen'. Weg zijn de wazige figuren uit de 'Spioenreeks', behalve in één schilderij. Voor de rest zie ik sobere, nu eens blauw of bruin getinte, maar soms ook zeer kleurrijke architecturale taferelen in vrij streng afgelijnde vlakken.


Anne Vernimmen @ 't Gesproken Dagblad, Wetteren


Uitgangspunt is de letterlijke waarneming vanuit de eigen woning en tuin in het stadscentrum van Sint-Niklaas: een banaal onderwerp, ware het niet dat Anne Vernimmen hier een bijzondere voorstudie aan wijdt.

De schilderijen zijn voorbereid in een essay, waarin invalshoeken, uitbeeldingsmogelijkheden en technieken bestudeerd werden. Met dat 'roadbook' kon ze dan naar de eindfase van het schetsen op doek en het schilderen in dunne lagen over elkaar.
De traagheid van het schilderen met olieverf past perfect in het rustige ritme van het hele concept.


Anne Vernimmen @ 't Gesproken Dagblad, Wetteren


Anne Vernimmen neemt rustig de tijd om haar werk te creëren. Ook in café 't Gesproken Dagblad mag de tijd op een menselijk tempo zijn gang gaan en zelfs af en toe 'stilgezet' worden.
Schilderijen en omgeving zijn hier elkaars bondgenoot.


ANNE VERNIMMEN

tot 1 juni 2014
in
't Gesproken Dagblad
Spoorweglaan 136
9230 WETTEREN

Open van donderdag tot dinsdag: 16.15 - 00.00 uur
Woensdag gesloten


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN


maandag 5 mei 2014

WEERKLANK(EN) / RESONANCE(S) in Maison Particulière (Brussel)



Met de tentoonstelling WEERKLANK(EN) / RESONANCE(S) biedt Maison Particulière opnieuw een wereld van subtiliteiten inzake taalkundige en daaraan gekoppelde artistieke betekenissen.
We denken aan synoniemen als weerkaatsing, herhaling, echo, nagalm, maar ook bijval of waardering, instemming, respons, reactie,...
Voor de artistieke invulling zorgen (zoals gewoonlijk) vier verzamelaars en één centrale kunstenaar.

In tegenstelling tot vorige tentoonstellingen worden in de wandelcatalogus de werken wel degelijk toegewezen aan de collecties waaraan ze ontleend zijn.
Ook nu weer vonden Myriam & Amaury de Solages drie andere collectioneurs bereid om samen met hen deze tentoonstelling op te zetten.

Met de collectie van de Catalaan Josep Maria Civit, het Nederlandse echtpaar Henk en Victoria de Heus - Zomer en de Italiaanse 'Collezione Maramotti' is kwaliteit alvast verzekerd.

Gauthier Hubert, Portrait d'un très gros collectionneur, 2012
Jannis Kounellis, Untitled, 2002
Sol Le Witt, Lines in all directions, 1993
@ Maison Particulière, 2014

 
Neem daarbij het uitnodigende, huiselijke en tegelijk professioneel museale kader van Maison Particulière. Presenteer hier de keuzes uit de verschillende collecties in een mix van harmonische en gedurfde combinaties en je krijgt een tentoonstelling die haar naam alle eer aandoet.

Josep Maria Civit beschikt over een indrukwekkende internationale collectie, waaruit hier slechts een beperkte selectie getoond wordt. Met namen als Sol LeWitt en Jannis Kounellis zorgt hij wel meteen voor serieuze 'resonantie(s)' en even later gooit hij met enkele werken van Angela de la Cruz de spreekwoordelijke stok in het al even spreekwoordelijke hoenderhok. Het werk van Angela de la Cruz is dermate ontregelend, dat het in deze perfecte omgeving nog aan kracht wint. Het doorbreekt letterlijk de grenzen van schilderkunst, sculptuur en installatie. Naast haar lijkt Fontana een 'beginneling' en Robert Morris een 'hyper-estheet'.

De installatie met jassen op de vloer van de 'Grand Salon' heet 'From Generation to Generation' en is getekend Kaarina Kaikkonen. Dat het tot de collectie Maramotti behoort zal u geenszins verwonderen als u weet dat de oprichter van het modehuis Mas Mara ook aan de basis van deze kunstcollectie lag.




 Gauthier Hubert, Elève de l'académie d'Anvers en 1886, 2010
Bernard Roig, Colourlight Exercices, 2003
Thoms Scheibitz, Missing Link in Delphi, 2007-2008
@ Maison Particulière, 2014

Het is hier ook tijd voor een kennismaking met de centrale kunstenaar in deze tentoonstelling: Gauthier HUBERT.

Gauthier Hubert (°1967, Brussel) woont en werkt in Brussel en was in 1999 laureaat van de Prix Jeune Peinture Belge.
Hij combineert een tot de essentie gereduceerde portretkunst met een beheersing van het métier en een enorme zin voor humor en relativering. Hij houdt ons een schilderkunstige spiegel voor die zowel puur menselijke, maatschappelijke als artistiek-historische vragen stelt.
Meteen in de 'Grand Salon' worden de ideeën op scherp gesteld. Rechts in de hoek tegen het tuinraam hangt het grote portret van de 'Très gros collectioneur' (2012) en schuin tegenover het mythische (en eveneens manshoge) portret waarin Vincent van Gogh voorgesteld wordt als 'Elève de l' Académie à Anvers en 1886' (2010), een verwijzing naar de afkeuring door Charles Verlat, de toenmalige directeur van de Antwerpse academie.
Let op de sobere lijnvoering en vlakverdeling, de zachte gelaatsuitdrukking en het echte 'van Gogh-kleurenpalet' op de kleren.
Neem daarbij het (op de ogen na) quasi geheel wit geschilderde 'Portrait d'un noir' (2011) en je krijgt al een beeld van de uitgangspunten die Gauthier Hubert hanteert.
Maar er wachten doorheen de tentoonstelling nog meer verrassende ingrepen van deze kunstenaar. 


 David Bestué, Pilar Triangular, 2012
@ Maison Particulière, 2014


In de 'Petit Salon' gaat mijn aandacht naar een kleine, kleurrijke, minimalistische totem van David Bestué: 'Pilar triangualar (De 12 kgs a 17 grs)' of hoe grote onderlinge verschillen toch tot evenwichtige samenwerking kunnen leiden.

Op de grens tussen de beide salons houdt 'Colourlight exercices' (2003) van Bernard Roig in wit polyester en neon de wacht. U legt ongetwijfeld zelf een paar links met de recente kunstgeschiedenis.

De bibliotheek is ook nu weer de plek voor de kleine, soms quasi verborgen statements, zoals het werk van Larissa Nowicki als 'ambachtelijke' kunstgeschiedenis opgedragen aan Lorenzo di Medici.

Op weg naar de eerste verdieping wordt u misschien plots opgeschrikt door een ondefinieerbare schreeuw. Ook hiervoor tekent Gauthier Hubert: 'Le cri d' Edward Munch' (2013).

Gauthier Hubert, Jeune fille aux yeux globuleux, 2013
Guido Geelen, Kerst-Boom-Stal, 2013
Andrea Büttner, Table, 2010
@ Maison Particulière, 2014

 
In dezelfde kamer staat de zilverkleurige 'Kerst-Boom-Stal' van Guido Geelen uit de collectie de Heus-Zomer. Dit Nederlandse echtpaar maakt in zijn collectievorming 'subjectieve' maar 'progressieve' keuzes. Ze gaan met andere woorden, de eigen grenzen verleggend, op zoek naar kunstwerken met lyrische en emotionele eigenschappen en die bovendien getuigen van een grote technische onderlegdheid.

Straks staat u in 'Jardin Châtelain' ook nog voor een reusachtig schilderij uit hun collectie: 'Schelp' (2009, eitempera op doek) van Robert Zandvliet, dat eveneens aan al hun keuzevoorwaarden beantwoordt.
Het gezelschap van Thomas Lerooy, de gastkunstenaar uit de vorige tentoonstelling, is hier bijzonder sterk, mede dankzij de speelse toevoeging.

De sculptuur van Santi Moix uit gerecycleerde autobanden zorgt voor een 'etnische' toets.


 Enrique Marti, Loca, 2005
Kevin Francis Gray, Twelve Chambers, 2013
Gauthier Hubert, Dodomo, 2013
Barry X Ball, Jeanne Portrait Sculpture, 2007-2009
Louisa Rabbia, Dialogue, 2013
@ Maison Particulière, 2014


U hebt natuurlijk de zeer interessante opstelling in 'Salon Louise niet gemist: 'Loca' van Enrique Marty, de 'Gorilla nero su tre valigie' van Bertozzi & Casoni, 'Twelve chambers' van Kevin Francis Gray, bovendien bijgestaan door sobere, schijnbaar afstandelijke maar zeer indringende schilderijen van Gauthier Hubert.

De hoogste verdieping met de inmiddels traditionele 'darkroom' bevat nog meer stof voor dromen, respons, waardering of instemming.
In de 'Salon Châtelain' laat ik me onder andere meenemen uber den Wolken', want daar (aldus het gelijknamige lied van Reinhard Mey) 'muss die Freiheit wohl grenzenlos sein'. Dus stap ik in gedachten mee in de valies en het treintje van Chema Alvargonzáles: 'A través de las nubes' (2000).



 Chema Alvargonzáles, A través de las nubes, 2000
@ Maison Particulière, 2014


In de kamer ernaast sta ik meteen oog in oog met een schilderij van Constant, die in 1948 mee aan de wieg van Cobra stond en ruim dertig jaar later voor deze 'Orpheus' zorgde.

De 'dark room' is met verve het terrein van Gauthier Hubert en natuurlijk is Kuifje of Tintin bedoeld voor lezers van 7 tot 77 jaar ...

Een quasi stripmatig schilderij van Daniel Rich, met Tokyo in de hoofdrol krijgt het eenvoudig constructieve en coloristische gezelschap van John Nixon (Ik denk aan het werk van Caroline Van Damme, hier onlangs besproken in Galerie De Ziener)

Aan de tuinzijde leg ik nog even de link met het Kasteel van Gaasbeek dankzij Désiree Dolron (toen in de tentoonstelling 'Sehsucht') en eindigen doen we in een extra donkere kamer met de video 'Swallow' van Laure Prouvost.

De meeste werken en kunstenaars zijn onvermeld gebleven. Er moet voor u nog wat verrassing overblijven ...

Ik wens u alvast een prettig bezoek !




 John Nixon, Orange Monochrome (Construction with 5 colours), 2000
Daniel Rich, Tokyo, 2013
@ Maison Particulière, 2014


Maison Particulière
Kasteleinstraat 49
1050 BRUSSEL

dinsdag tot zondag: 11 - 18 uur
woensdag voor de leden
donderdag nocturne tot 19.30 uur

www.maisonparticuliere.com


Laure Prouvost, Swallow, 2013 (filmstill)
@ Maison Particulière, 2014

 
P.S.: Nog een laatste tip !

In de kelderverdieping bevinden zich de toiletten.
Tegenover de trap staat ook nog een kunstwerk uit de tentoonstelling:

'Modell der Moderne Man' (1999) van MK Kaehne, uit de collectie Josep Maria Civit




© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

vrijdag 2 mei 2014

Kennismaking met Carlos Caballero


Carlos Caballero Hernández werd in 1983 geboren in Camagüey, een grote stad in centraal Cuba. Daar studeerde hij in de 'Academia de Artes Plasticas' en vervolmaakte zich later in het 'Instituto Superior de Arte de Cuba' (ISA) in Havana, waar hij in 2010 afstudeerde.
Later vestigde hij zich in Miami - Florida en sinds enige tijd pendelt hij tussen de Verenigde Staten en Gent, de thuisbasis van zijn Belgische vriendin.

'Waterschoenen' bezocht Carlos CABALLERO voor een kennismaking in Gent, waar hij ook een atelier betrekt in de buurt van het Hisk. Daar ontdekten we vanzelfsprekend het meest recente werk, in verschillende staten van afwerking. Maar vooraleer we aan die 'Scenery of Time' toe zijn, wacht ons een verkennende wandeling op zoek naar de uitgangspunten van deze jonge kunstenaar.

Zijn opleiding in Cuba mag 'klassiek' genoemd worden, met een bijzondere nadruk op de ontwikkeling van teken- en schilderskwaliteiten. Gekoppeld aan een stevige interesse voor de moderne kunstgeschiedenis, creëert hij met 'klassieke' middelen (olieverf op doek) een eigen beeldtaal, mede gevoed door een grote fascinatie voor mensen en hun diepste gevoelens, behoeften, angsten,...
Dat resulteert in schilderijen met taferelen waarin de sfeer op en neer gaat tussen dromerig, surrealistisch en morbide.
 


Carlos Caballero, Findings I & II, 2013, oil on canvas,
2 x 55,9 x 50,8 cm, from the series Autobiographical Memory


Zelf omschrijft hij schilderkunst als "iets dat niet noodzakelijk uitmuntende en mooie beelden moet opleveren, maar iets dat een sterk verlangen om opnieuw te bekijken achterlaat".

Na studie van 'tatoeages' als de meest directe band tussen mens en kunst (2003-2004), vertaalde de fascinatie voor mensen zich in portretten, waarvan de serie 'Persona' (2007-2009) een sprekend voorbeeld is voor de 'weerspiegeling' van thema's als twijfel, identiteitscrisis, zich ongemakkelijk voelen. Als toeschouwer denk je bij deze 'blurred faces' of 'wiped faces' onvermijdelijk aan Francis Bacon. Toch zijn ze wellicht in eerste instantie een eigen uiting van de hierboven aangehaalde thema's van een jonge generatie die op zoek is naar een expansieve wereld met 'onbegrensde' mogelijkheden. De uitvoering in zwart-wit benadrukt deze dualiteit ten volle.

Als mens én als kunstenaar zet Carlos Caballero dan ook verdere stappen, zowel geografisch door zijn verhuis naar Miami als artistiek in de verdere evolutie van zijn werk.



Carlos Caballero, The time, 2012, oil on canvas, 132 x 127 cm
from the series Les bulles de l'amour (homage to René Magritte)


Hadden we het eerder al over de interesse voor moderne kunstgeschiedenis, dan is de figuur van René Magritte zeker een belangrijk aanknopingspunt, dat zich vertaalt in zijn schilderijencyclus 'Les bulles de l' amour' (2010-2012), die dan ook als ondertitel 'Homage to René Magritte' kreeg.

De figuren in 'Les bulles de l' amour' worden op de rugzijde geportretteerd. Door tegelijk de kleding frontaal weer te geven, ontstaat een dubbele identiteit. Het zijn portretten waarin de personages zich tegelijk verstoppen en prijsgeven. Ook hier speelt weer die twijfel, de zelfbescherming en de introspectie: een dubbele beeldvorming waarin de figuren zowel object als subject worden. Terwijl ze voor de kijker als 'spiegel' fungeren, kijken ze zelf in een spiegel, in een wateroppervlak, in een sterrenhemel, in een grote leegte, ... op zoek naar hun eigen plek binnen het bestek van tijd en ruimte.

De mysteries van rijd en ruimte vertalen zich verder in een andere serie: 'When time becomes mystery' (2013).
De nadruk wordt verlegd van een persoon als 'model' in een universeel kader naar de persoon als 'acteur' in een reële, dagdagelijkse maar bevreemdende omgeving.
In een groot schilderij als 'Two pillows' zijn geen mensen te zien, maar tegelijk is de spanning van hun aan(af)wezigheid ó zo voelbaar.


Carlos Caballero, August Afternoon, 2013, oil on canvas, 157,5 x 132 cm
from the series Autobiogrphical Memory


De serie 'Autobiographical Memory' laat zich opdelen in twee verschillende benaderingen.
De 'Diptychs' (zie eerste foto's in dit artikel) zijn ontstaan vanuit 'afwezigheid', maar virtuele verbondenheid (op afstand). De sociale media geven ons de mogelijkheid om op elk ogenblik contact te houden met vrienden of 'vrienden'.
Carlos Caballero stuurde een foto naar zijn vriendin en zij stuurde een situatie volgens hetzelfde thema terug. Daaruit ontstonden bijvoorbeeld de schilderijen 'Findings I & II', 'Rooms' of 'Wardrobes'.
De tijd wordt stilgezet in geschilderde 'filmstills'.

In de grote, afzonderlijke schilderijen van deze serie heerst een nostalgische en zelfs morbide sfeer. De geënsceneerde eigen dood of die van de geliefde beheerst het decor.

Tenslotte belanden we bij de meest actuele serie 'Scenery of time' waarbij een nieuwe zoektocht naar geborgenheid en introspectie zich picturaal uitdrukt in symbolen voor het huis.
Het surrealisme is dichterbij dan ooit. Maar waar ligt de grens tussen het reële en het irreële?
Het huis als bescherming, het huis als toevluchtsoord,... maar wat doe je als het huis niet toegankelijk is. Dan zoek je 'een huis in je hoofd' ... boeken worden daken.
De schilderijen uit 'Scenery of time' lijken stuk voor stuk beelden van een persoonlijke zoektocht door een kunstenaar die zijn 'roots' heeft verlaten om een nieuwe wereld tegemoet te treden, vol hoop en verwachtingen, maar tegelijk getemperd door twijfel en een zekere ontheemding.
Bij uitbreiding staan deze schilderijen symbool voor een wereld waarin migratiestromen meer dan ooit aan de orde van de dag zijn.




Carlos Caballero, Ceiling, 2014, oil on canvas, 157,5 x 132 cm
from the series Scenery of time


Carlos Caballero is nog lang niet klaar met zijn artistieke boodschap. Wij willen na deze kennismaking alvast mee zijn weg volgen en houden u op de hoogte

In 2013 verscheen hij reeds bij Cecilia Jaime Gallery in Gent. Onlangs was hij mee te gast in Tilburg voor de tentoonstelling 'Nothing but good life' en in de groepsshow van TUB Gallery in Miami-Florida.

In september 2014 neemt hij deel aan 'KRASJ' in Ninove en voor 2015 staat nu al een soloshow in SALON BLANC (Oostende) en TUB Gallery (Miami-Florida) op de agenda.


Meer info en beeldmateriaal staat op de website van de kunstenaar:



© Art Spotter voor WATERSCHOENEN