De hoge witte ruimte met de grijs-beige tegelvloer van Galerie EL doet me niet voor het eerst aan een laboratorium denken. De white cube zorgt enerzijds voor een neutrale omgeving waarin verschillende beeldende kunstenaars hun werk kunnen presenteren, maar beschikt bovendien met zijn schuin oplopend dak over een eigen gezicht. Hier heerst het natuurlijke licht, terwijl de zolder een stijlvolle intimiteit garandeert.
Accrochages zijn bij EL steeds met een natuurlijke flair uitgetekend. De oeuvres van de verschillende kunstenaars in de huidige presentatie lopen qua vorm, kleur, thematiek en techniek sterk uit elkaar. Toch verdragen en verruimen ze elkaars gezelschap.
Wit, grijs en felle kleuren zoeken beneden een weg naast elkaar, terwijl boven zwart en gitzwart elkaar in evenwicht houden.
Met werk van vier kunstenaars wordt de laboratoriumfunctie van de benedengalerie weer flink benut. De vier dames hebben elk een eigen 'hoek', waar ze hun experimenten uitvoeren.
Bij het binnenkomen wordt mijn blik in eerste instantie aangetrokken door de installatie 'Stilleven met plaaster objecten, steen, deurstopper, antropogeen samples, steen, steen, Daniël's objecten, meubelpaneel de anderen en de rest' (2018) van Alice DE MONT. Heel even waan ik mij in het atelier van Giorgio Morandi dankzij de witte flesvormen op de tafel. Maar haar installatie bevat veel meer objecten, die ze zelf als personages omschrijft.
Alice De Mont dook voor het eerst in Waterschoenen op tijdens de Open Studio's van het HISK (21/5/2011).In 2012 (23/10) presenteerden we haar in het tweelandenproject 'Façade' van Netwerk Aalst en in 2013 (19/6) met 'Deviaties' bij Cecilia Jaime in Gent.
Ze blijft met volle overtuiging haar eigen - zinnig onderzoekstraject bewandelen.
Accrochages zijn bij EL steeds met een natuurlijke flair uitgetekend. De oeuvres van de verschillende kunstenaars in de huidige presentatie lopen qua vorm, kleur, thematiek en techniek sterk uit elkaar. Toch verdragen en verruimen ze elkaars gezelschap.
Wit, grijs en felle kleuren zoeken beneden een weg naast elkaar, terwijl boven zwart en gitzwart elkaar in evenwicht houden.
Met werk van vier kunstenaars wordt de laboratoriumfunctie van de benedengalerie weer flink benut. De vier dames hebben elk een eigen 'hoek', waar ze hun experimenten uitvoeren.
Bij het binnenkomen wordt mijn blik in eerste instantie aangetrokken door de installatie 'Stilleven met plaaster objecten, steen, deurstopper, antropogeen samples, steen, steen, Daniël's objecten, meubelpaneel de anderen en de rest' (2018) van Alice DE MONT. Heel even waan ik mij in het atelier van Giorgio Morandi dankzij de witte flesvormen op de tafel. Maar haar installatie bevat veel meer objecten, die ze zelf als personages omschrijft.
Alice De Mont dook voor het eerst in Waterschoenen op tijdens de Open Studio's van het HISK (21/5/2011).In 2012 (23/10) presenteerden we haar in het tweelandenproject 'Façade' van Netwerk Aalst en in 2013 (19/6) met 'Deviaties' bij Cecilia Jaime in Gent.
Ze blijft met volle overtuiging haar eigen - zinnig onderzoekstraject bewandelen.
Alice De Mont, Stilleven met plaaster
objecten e.a. (detail), 2018
Syvie DE MEERLEER omschrijft op haar website zelf de bedoelingen van haar artistieke zoektocht:
"With pencil strokes - soft and invisible as silent words - I want to dismantle treasures of time and space"
Met potlood (of carbonlint zoals in onderstaande triptiek) creëert ze een 'fade out' die aanzet tot een voorzichtige, stille benadering.
Sylvie De Meerleer, Between Void and Presence,
zwarte carbonlint op papier, 2017
De gekleurde sculpturen of objecten van Nora De Decker lijken soms te verwijzen naar gewone gebruiksvoorwerpen, weliswaar met een flinke 'twist'. Door ze uit hun context te halen, krijgen ze een autonoom en esthetisch karakter. Soms hebben ze een herkenbare titel zoals Vlag, Touw of Strepen, maar dikwijls zijn het titelloze objecten. In elk geval bieden ze ruimte voor interpretatie.
Het zijn letterlijk en figuurlijk tekens aan de wand, die in al hun essentiële eenvoud de toeschouwer een nieuwe 'beeldtaal' leren 'lezen'.
Nora De Decker
Geen titel, olieverf op leer en hout, 2018 (links)
Touw, olieverf op hout, 2018
Elke VAN KERCKVOORDE verscheen reeds eerder in Waterschoenen. We hebben haar leren kennen met een grafische beeldtaal die ze ontleent aan logo's of verpakkingen en waarmee ze de grenzen tussen design en schilderkunst opzoekt.
In haar nieuwe project 'De assistenten' laat ze het uitvoeringsproces van haar ontwerpen over aan een plottermachine die dus als haar 'assistent' fungeert. Het zal wel geen toeval zijn dat haar 'assistenten' er als kleurrijke robotten uitzien.
Via de link op haar naam hierboven krijgt U het hele proces in woord en beeld.
Elke Van Kerckvoorde, De Assistenten
Plottertekeningen met gepigmenteerde inkt op canon, 2018
Op de zolder zorgen Jo DE SMEDT en Niek HENDRIX voor een sterke confrontatie tussen tekeningen en schilderijen, allebei gebruikmakend van zwart.
Jo DE SMEDT volgen we al ruim 10 jaar in Waterschoenen. Waar we hem begin 2008 omschreven met de term 'gedistingeerde punk' is hij de laatste jaren via allerlei tussenstations (van onderwerpen uit comics, reclame of klassieke stillevens) steeds meer de scherpe kantjes (ook letterlijk) gaan benadrukken. Grafiet is nog steeds zijn geliefkoosd materiaal, gitzwart blijven zijn getekende objecten of tekens.
Ook in zijn 'grindcore poetry' schuwt hij de scherpe randen niet.
Zopas presenteerde hij in zijn atelier in Asse nog een serie gezeefdrukte sjaals i.s.m. Madame7 onder de titel: KEIHARD ZWART.
Jo De Smedt, Tekening 150 X 100, grafiet
Niek HENDRIX presenteert combinaties van 'magisch-realistische' schilderijen in zwarte olieverf op paneel in strakke blankhouten kabinetten. Met een uiterste precisie realiseert hij zijn ('kleurloze') taferelen van aanvullende, contrasterende of dialogerende momentopnames.
We leerden hem reeds eerder met gelijkaardige presentaties kennen in 'Van Stof tot Asse'. Net als in de moderne, meestal digitale beeldenstorm die we dagdagelijks te verwerken krijgen, laat Hendrix zijn schilderijen elkaar gedeeltelijk overlappen. Slagen we er nog in een overkoepelend beeld te krijgen of verdrinken we in het beeldenbad van de massamedia? De kunstenaar presenteert ons alvast een duidelijk kader met weliswaar gedetailleerde, maar niettemin tot de essentie gestripte beelden.
Niek Hendrix is tevens de oprichter en hoofdredacteur van het webmagazine
Niek Hendrix, detail van panelen uit Cabinet
Olieverf op houten panelen en houten kabinet
TOT 9 DECEMBER 2018
in
GALERIE EL
Drieselken 40
9473 WELLE
vrijdag, zaterdag en zondag
15 tot 18 uur
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten