Haardrachten

(c) artspotter

Fuzzy Electronics (&Magnetics) in NETWERK Aalst

Kunstencentrum NETWERK was vorige zaterdagavond grotendeels een 'donkere kamer' met flitsende schermen en bevreemdende geluiden. Maar er was ook ruimte voor onverwachte beweging binnen een soms streng geometrisch of een reeds chaotisch aandoend kader.

Uitgangspunt van deze tentoonstelling is het belang van accidentele veranderingen in zogenaamde NIEUWE MEDIA.

Analoge en digitale werelden komen met elkaar in botsing, stoorzenders creëren onvoorziene reacties, natuurlijke factoren beïnvloeden het technologisch proces.

De zaalteksten brengen de bezoeker, zoals gewoonlijk, een heel eind op weg doorheen de 'geheimen' van deze kunstwerken. Maar vergeet vooral niet Uw ogen en oren te volgen.

Meteen in de hal toont het kunstenaarsduo 'Semiconductor' een desoriënterende digitale omgeving waarbij geluid het beeld manipuleert.

De artistieke hapjes ... van het huis... waren echt (en lekker).

In de kleine projectiezaal rechts wordt de 'Magnetic Movie' (een speels-magische visualisatie van elektromagnetische turbulenties rondom de zon) van Semiconductor geprojecteerd.

In de gang naar links...

Frederik DE WILDE (°Aalst, 1975) is dikwijls op zoek naar de 'interactie tussen mens, technologie en natuur...'.

In 'EODO4' staat de gevoeligheid van bio-elektrische vissen voor vervuiling centraal (meteen een test voor de kwaliteit van het Denderwater).


In 'As in (a) but not in (b)' kan de toeschouwer meespelen in het artistiek- technologische verhaal van beeld en geluid.
De grote tentoonstellingsruimte achteraan is één grote 'darkroom' waarin de schermen van Kjell BJORGEENGEN (°1951, Oslo) hun onophoudelijke beeld- en geluidssignalen de wereld inflitsen.


We gaan naar verdieping +2 voor de wereld van Doris KUWERT (°1952, Büchburg). Zij onderzoekt hier de invloed van magnetische velden op de beweging en het geluid van kleine objecten.
Prettig detail: de objecten mogen aangeraakt worden...

Van een totaal andere orde is de 'beweging' bij Bram VREVEN (°1973, Gent). Vertrekkend van een streng geometisch basiswerk, regisseert hij een 'bewegingsorgie' die moeiteloos het publiek in de ban houdt.


Waar je bij KUWERT herinnerd wordt aan het werk van BURY en TINGUELY, denk je bij VREVEN onvermijdelijk aan LEBLANC en SOTO. Maar dat zijn slechts 'kunsthistorische' verwijzingen, gezien de origineel-persoonlijke aanpak van zowel Kuwert als Vreven.
Elders in huis dwaalt hier overigens ook de geest van videopionier Nam June PAIK rond.

Op de derde verdieping wacht ons nogmaals Frederik DE WILDE met het prototype van zijn 'Geheimschreiber', een robotje dat zwarte lijnen tekent en zich op die manier een weg baant.

Jerry GALLE (°1969, Antwerpen) neemt ons mee in een doolhof van projecties, waarin voortdurend nieuwe verbanden gecreëerd worden.

Nog tot 4 april 2009

in

Kunstencentrum NETWERK

Houtkaai z/n

9300 AALST

Open van woensdag t/m zaterdag van 14 tot 18 uur

INFO

www.netwerk-art.be

(c) artspotter voor Waterschoenen

It's all in your head

Nicoline Van Stapele in de Zebrastraat in Gent

In de ontmoetingsruimte van het woon- en cultuurcomplex ZEBRASTRAAT stelt Nicoline Van Stapele gedurende de hele maand februari tentoon.

In het zaaltje rechts van de bar toont ze, naast een origineel gepresenteerde portfolio van haar werk, ook vier grote tweedimensionale wandobjecten. Voor één ervan gebruikt ze het haar vertrouwde rubber. Voor de andere drie heeft ze een nieuw materiaal ontdekt: vilt!

Hiermee sluit ze zich meteen aan bij een paar grote namen uit de recente kunstgeschiedenis. Voor Joseph BEUYS had vilt een praktisch-symbolische betekenis, terwijl het voor Robert MORRIS, theoreticus en beoefenaar van de 'minimal art' een schitterend (banaal) materiaal was, dat hem in staat stelde om twee en drie dimensies in de beeldende kunst met elkaar te verzoenen.

Terwijl Morris ten volle de wetten van de zwaartekracht laat spelen om zijn vlakke creaties tot ruimtelijke objecten te laten groeien, wil Nicoline VAN STAPELE haar zuiver geometrisch versneden vilten oppervlakken in hun tweedimensionaliteit bewaren.

Ze wil ze graag (zo) strak (mogelijk) tegen de muur zien hangen. Met de restricties inzake muurbevestiging in deze ruimte is dat niet echt vanzelfsprekend.

Ik ben heel benieuwd of ze zichzelf in de toekomst de vrijheid zal gunnen om dit materiaal op een 'lossere' manier te benaderen. Het ziet er en elk geval naar uit dat vilt een duidelijk potentieel bezit voor haar vormentaal. Ze heeft er blijkbaar nu al veel plezier aan beleefd.

Vergeet ook de kleinere werken in de andere ruimte niet en bedenk samen met Robert Morris: "Symplicity of form is not necessarily symplicity of experience"

http://www.zebrastraat.be/

Over de Zebrastraat...

Het merkwaardige woon- en cultuurcomplex in de Gentse Zebrastraat (vlakbij het Zuidpark) was oorspronkelijk ook al een woonproject, dat in het begin van de vorige eeuw getekend werd door de toenmalige stadsarchitect Charles Van Rysselberghe, als reactie op de bijzonder slechte woonomstandigheden van de arbeiders in het industriële Gent van einde 19de - begin 20ste eeuw.

Charles Van Rysselberghe (broer van de schilder Theo Van Rysselberghe) ontwierp overigens ook het Gentse Museum voor Schone Kunsten in het Citadelpark.

Het gebouw stond vroeger bekend als de 'Cirk' omwille van de opbouw rond het ovale binnenplein. Het aantal wooneenheden is van de oorspronkelijke 101 naar 72 teruggebracht. De huizen langs de Zebrastraat zijn omgevormd tot ontmoetings- of tentoonstellingsruimte en plaats voor vergaderingen.

Het hele project werd verwezenlijkt door de Stichting Liedts-Meesen. Na jaren van verval zorgden zij voor de huidige schitterend mix van wonen, cultuur, ontmoeting en uitwisseling.



(c) artspotter voor 'Waterschoenen'