Happy House in Gent: actuele kunst in de living

Enkele weken geleden waren we in Gent te gast op de tweede editie van HAPPY HOUSE, een driemaandelijks kunstinitiatief waarbij kunstwerken letterlijk in de living van organisatrice Sofia Teugels tentoongesteld worden.

Jonge kunstenaars krijgen een forum buiten het officiële galeriecircuit.

De eerste twee edities concentreeerden zich op één zaterdagavond van 19 tot 22 uuur, in aanwezigheid van de kunstenaars. Voor de kunstliefhebber is het een mooie kans om, in een informele sfeer, de mensen achter de kunstwerken te leren kennen.

Happy House, editie 2

Tijdens de voorbije editie raakte ik ondermeer gecharmeerd door het werk van Michiel BOLLIOU (die overigens reeds eerder in 'De Lading' en bij 'Strictly Rabbit' onze aandacht wekte) en de foto's van Frederick BUYCKX, maar U ontdekt deze en andere deelnemers op de website van Happy House.

Ook Pieter VANDEN BROECKE, die deelnam aan de eerste editie, dook reeds eerder op in 'Waterschoenen' naar aanleiding van een tentoonstelling bij In Situ te Aalst.

Tegelcollectie van Michiel Bolliou

Voor de volgende editie (wellicht september) van Happy House houden we U tijdig op de hoogte. Maar voor wie er alsnog niet geraakt, is er toch nog hoop: op de WEBSITE is alles te zien en te koop.

Initiatieven om actuele kunstenaars een publiek te bezorgen kunnnen we bij WATERSCHOENEN uiteraard alleen maar toejuichen...

'Scratcch' in Light Cube art gallery te Ronse

Wanneer ik die zondagmorgen in Ronse nog even de weg vraag aan een plaatselijke dame, wordt me meteen duidelijk dat we hier pal op de taalgrens zitten. Van de Sint-Martensstraat heeft ze nog nooit gehoord, maar de 'rue St. Martin' doet wel een belletje rinkelen.
Even later sta ik oog in oog met de hoge glazen voorgevel van de 'Light Cube Art Gallery' die hier begin december 2011 de deuren opende.

De initiatiefnemers Nathalia Tsala en Willy De Praeter zijn ook de eigenaars van het vlakbij gelegen 'Grafoman' (een grafisch ontwerpbureau en digitale drukkerij) en uitgevers van 'Randeevoe' (een maandelijks magazine in de streek van Ronse en Oudenaarde).

In de 'Light Cube' stroomt het licht letterlijk via de compleet glazen voor- en achtergevel overvloedig binnen. Drie verdiepingen tentoonstellingsruimte worden bekroond door een dakterras met uitzicht op twee kerktorens vlakbij en de omringende huizen: an art gallery with a view !

Dat die laatste uitdrukking niet alleen letterlijk moet geïnterpreteerd worden, blijkt al snel.

Light Cube Art Gallery

Voor de huidige groepstentoonstelling 'Scratcch' werd een beroep gedaan op curator (en beeldend kunstenaar) dominiq V.D. wall., die eerder dit jaar in de Venetiaanse Gaanderijen te Oostende de tentoonstelling 'Abrasie' op poten zette. V.D. wall. fungeert als curator vanuit een diepgewortelde noodzaak om (mede-) kunstenaars een forum te bezorgen, parallel met de groots opgezette en museale tentoonstellingscircuits.

In een aperitiefgesprek met dominiq V.D. wall. peilde Els Vermeersch (wetenschappelijk medewerker van Mu.Zee in Oostende) naar doel en betekenis van 'Scratcch'.

Terwijl V.D. wall. in 'Abrasie' zowel organisator als deelnemend beeldhouwer was, beperkt hij in 'Scratcch' zijn rol tot die van curator.

Waar het in 'Abrasie' ging over erosie, het zachtjes afschuren en (her-) modelleren van dingen, mensen en gebeurtenissen doorheen de tijd in hoofde van de kunstenaars en hun werk, steekt de curator in 'Scratcch' een tandje bij door de artistieke bijdrage  een hogere graad van activiteit toe te kennen.

Zachtjes eroderen wordt nu intensief krabben, krassen, schaven,...

De kunstenaars brengen in hun bewuste zoektocht naar betekenis en schoonheid krassen aan in het 'getekende' of 'tekenende' leven. Zowel inhoudelijk als materiaal-technisch wordt de oppervlakte van het onderwerp of het kunstwerk zelf afgeschraapt of omgevormd, op zoek naar de zin van de realiteit.

In een wereld waarin alles op losse schroeven staat, is dat een quasi oneindige opdracht. Misschien ligt daar het enige raakpunt tussen kunst en religie (wat kunst dus niet tot de nieuwe religie maakt).

De dubbele c in 'Scratcch' wil precies de intensiteit van de artistieke benadering benadrukken.

Aperitiefgesprek met curator dominiq V.D. wall. en Els Vermeersch,

wetenschappelijk medewerker van Mu.ZEE, Oostende

Van de 9 deelnemende kunstenaars zaten er 6 in 'Abrasie', meteen een stevig houvast voor de continuïteit. Maar ook de drie nieuwkomers (Patrick Ceyssens, Trees De Mits en Hendrik Vermeulen) spelen een bepalende rol.

Een groep kunstenaars als deze is samengesteld uit individuen met elk een eigen invalshoek. Maar is dat niet meteen het beeld van een gehele samenleving...?

Vooraleer we op verkenning gaan, wijs ik U toch nog graag op de samenhang tussen taal en teken. De werken krijgen een titel, hoe enigmatisch die soms ook mag klinken. De band met of de zoektocht naar de betrokken realiteit wordt daardoor benadrukt.

Yves Velter, Superinjunction, 170x170 cm, acryl op doek, 2011

Marc Cordenier, Krans nr 2, diam. 70x25 cm, keramische vloertegels - epoxy, 2011

Vanaf de straat worden we gelokt door de sculptuur 'Memoria' van Hendrik Vermeulen. Maar ook in zijn paneeltjes in mixed media toont zich de artistieke ingenieur die machines bouwt om de aarde en het heelal te onderzoeken.

Binnen ontvangt Yves VELTER ons meteen links met het grote schilderij 'Superinjunction', waarin hij ons verrast door enkele zuivere kleurtoetsen. Verder in de tentoonstelling keert hij terug met zijn onderzoek van en onder de (eigen) huid. Vorig jaar waren we met 'Waterschoenen' te gast in zijn atelier en waren we erbij toen hij in Watou zijn oor te luisteren legde.

Marc CORDENIER bezorgt ons een bijzonder harmonische sculptuur met zijn 'Krans nr. 2' op de vloer. Vergis U echter niet, want de ondertoon van zijn werk is behoorlijk morbide, zoals verder nog duidelijk zal blijken uit zijn assemblages met 'beenderen', zoals de ladder tegen de muur en zijn 'Kader voor een ziel van vlees en bloed' (voor het venster op de verdieping). Cordenier gaat letterlijk en figuurlijk tot op het bot!

Marieke Van Edom, Overstromen, 24x30,5, olie op paneel, 2005-2006

Yves BEAUMONT is (net als Yves Velter) geen onbekende voor de lezers van Waterschoenen. Onlangs was hij in onze kunstblog nog te gast, samen met Karel Dierickx en enkele andere vrienden.

Hier houdt hij zich met zijn geabstraheerde landschappen stilletjes op de achtergrond. Bij hem wordt de zee of het vlakke kustlandschap tot de essentie van licht en donker herleid. Alle overbodigheden zijn uit het onderwerp weggelaten. Horizontaliteit in in deze zijn codewoord.

Marieke VAN EDOM mag ons meteen bij de ingang verwelkomen met een klein, doch diepgravend paneeltje, maar weet ons ook verder te verleiden. Haar rode laddertje in een kinderlijke eenvoud is een uitnodigend opstapje naar een 'New Era'... (back to basics).

Maar ook met haar ouder werk 'Overstromen' (2005-2006), in een stijl die me aan Cobra herinnert, heeft ze me meteen in de ban.

Trees De Mits, A red salute, 52x42, acryl op papier, 2012

In twee foto's ('Hybrid' 2004 en 'Hybrid / rood oogmasker' 2010) onderzoekt Trees DE MITS het lichaam als was het een vaag droombeeld. Tegelijk bereikt ze een ongekende intimiteit, ondanks of mede door de introductie van sterke rode impulsen. Zo weinig rood en zoveel effect, denk ik...

...maar... dan word ik plots op de verdieping tegenover de trap geconfronteerd met het meest recente rood van Trees De Mits. In 'A red salute' (2012) is met acrylverf op papier uit een schetsboek geschilderd. De figuren zijn vaag, maar het rood overweldigend. Ik word meteen meegesleurd in een maalstroom van gedachten, waarin het rood ooit eens opgebruikt zou kunnen zijn. Ik denk onvermijdelijk aan Paul Snoek (1931-1981) met zijn gedicht 'Als ik geen rood meer heb' (uit de bundel 'Schilderversdriet', Manteau 1982).

Als ik geen rood meer heb

maak ik de bomen groen, de struiken,

het hele landschap wat ik schilder.

Dus ook het onkruid en het gras,

waarin je langruit ligt te wachten roerloos

maar toch diep ontroerd, wanneer je later

het doek mag zien waar ik je rooie jurk

vervangen heb door zachte naaktheid,

waarvoor ik net als voor je glimlach

vooralsnog niet de kleur vond die je past.

Als ik geen rood meer heb,

heb ik nog altijd je lippen.

Patrick Ceyssens, Kattenbos 07-77, 100x150cm olie, print, acryl, canvas, 2012

Patrick CEYSSENS onderzoekt en filtert momenten, bedekt en vervormt ze met de waas van de tijd en de herinnering. Vandaar ook dat hij werkt in gemengde technieken van olieverf, acryl, print. Het vasthouden van gebeurtenissen blijkt onmogelijk. Feiten en herinnering worden gemengd en leiden tot een nieuwe, 'wazige' werkelijkheid.

Lode LAPERRE zoekt een oplossing in de materie zelf, verbergt verflagen achter nieuwe korrelige verflagen, maakt weer delen van de achtergrond vrij, terwijl hij een kosmische omgeving creëert. Neem nu 'Facsimile' (2011), een 'herdruk' van een onbestaande werkelijkheid, waarop de verf (acryl) in diverse lagen en doorwerkte structuren aangebracht is. In sommige hoeken dient zich nog wat schuchter rood aan...

Scratcch: kleine werken van verschillende kunstenaars

Bij Bart VANDEVIJVERE ligt de nadruk op het picturaal gebaar, blijkbaar gedicteerd vanuit een onrust die tot snelle actie oproept. Het grote 'Herschilderij' (2009) is wat dat betreft een boeiend voorbeeld. In een grove, nerveuze borsteltoets wordt het rood (bijna) weggeschilderd met transparant wit. De schilder lijkt te twijfelen tussen vernieuwen en vernietigen en creëert op die manier een woeste tussenwereld, laverend tussen rede en intuïtie.

In de tekeningen 'Fixation for Aki Takasi' (2011) bezingt hij zijn band met muziek als inspirerende factor.

SCRATCCH

tot 26 augustus 2012

in light cube art gallery

Sint-Martensstraat 12

9600 RONSE

vrijdag, zaterdag, zondag: 14 - 18 uur

www.light-cube.be

Kunstvrienden groeten Bernd Lohaus in Loods 12

Bernd LOHAUS (1940-2010) kreeg een klassieke beeldhouwersopleiding, gevolgd door een studie in de klas van Joseph Beuys in zijn geboortestad Düsseldorf.

Met zijn echtgenote Anny De Decker vestigde hij zich in 1966 in Antwerpen, waar ze tien jaar lang de vooruitstrevende, legendarische galerie 'Wide White Space' gaande hielden.

Lohaus is wellicht het best bekend van zijn moumentale installaties met minimaal bewerkte houten balken. Maar er is uiteraard meer.

De uitgave 'Frecher - voor Bernd', Loods 12, 2012

Een tekst van Hans Theys naar aanleiding van een tentoonstelling in het Herman Teirlinckhuis te Beersel in 2007 biedt een interessante kijk op Bernd Lohaus. In 2010 nam Theys ook werk van Bernd Lohaus op in de tentoonstelling 'Xanadu' in het SMAK.

In Loods 12 is het nu tijd voor een hommage, letterlijk in beeld gebracht door collega-kunstenaars.

Guy Rombouts, Frecher - voor Bernd, Loods 12, 2012

De vernissage hebben we spijtig genoeg gemist, wat we door het nog steeds nazinderende enthousiasme van de galeriehouders dubbel betreuren. Het was een artistiek feest in stijl met teksten van Lohaus zelf en performances door Baudouin OOSTERLYNCK, Ria PACQUEE en Gwendoline ROBIN.

Alle werken zijn een persoonlijke groet of ode aan Bernd Lohaus, gaande van een minimale papieren ingreep door Guy ROMBOUTS, de 'rotsblok' van Ria PACQUEE, het 'vliegtuigje' van Walter SWENNEN (dat we U graag ter plekke laten ontdekken), de verwijzing naar het betonnen 'ICH/DU' van Lohaus in het SMAK door Leo COPERS ...en verder bijdragen van Mark VAN TICEL, Ann Veronica JANSSENS, DIALOGIST-KANTOR, Joelle TUERLINCKX, Francis SCHMETZ, Philippe VAN SNICK, Timothy SEGERS, Chris STRAETLING en Marc ROSSIGNOL.

Ria Pacquée, Frecher - voor Bernd, Loods 12, 2012

Een uitgave op 50 exemplaren met werk van alle deelnemers wordt in de achterkamer voorgesteld.

Tot 1 juli 2012

zaterdag en zondag: 15 - 19 uur

in

LOODS 12

Koophandelstraat 12

9230 WETTEREN

(Wijk Overbeke)

www.loods12.be

'(It) Works on Paper' bij Kristof De Clercq Gallery in Gent

Kristof DE CLERCQ is een man die flink nadenkt over 'de dingen des levens'. Van een Doctor in de Wijsbegeerte mag je zoiets uiteraard verwachten. Daarenboven studeerde hij ook economie. De combinatie van beide invalshoeken zorgt bijna vanzelfsprekend voor een doordachte doe-mentaliteit.

Dat hij ooit met een galerie voor actuele kunst zou beginnen, stond als het ware in de sterren geschreven. Met een moeder-kunstenares (Agnes Maes) en een vader-kunstverzamelaar van hedendaagse kunst, was er bijna geen ontkomen aan (de genen, weet U wel...).

Tot daar de voorgeschiedenis.

Artspotter zou Artspotter niet zijn indien hij niet zo snel mogelijk een kijkje ging nemen in de Gentse Tichelrei nummer 82. Onder het gebouw door naar de achterkant wacht ons meteen de eerste aangename verrassing: een prachtig bloeiende, biologische moes- en bloementuin pal voor de eigenlijke galerie. Dat belooft! Als de getoonde kunstwerken even fris en verzorgd  zijn, zitten we gebeiteld.

De galerie bestaat uit twee naast elkaar gelegen 'white cubes' (een grote en een kleine), die voor de toekomstige solo- en duopresentaties alvast perspectieven bieden.

Kristof De Clercq wil met zijn initiatief het Gentse kunstaanbod op eigen-zinnige wijze aanvullen.

Voor de openingstentoonstelling werd gekozen voor een groep van 8 kunstenaars met elk een eigen benadering. Toch is de galerist erin geslaagd in beide ruimtes een stevige coherentie te bereiken, terwijl elke kunstenaar de nodige ademruimte krijgt.

'(It) Works on Paper' werkt inderdaad en focust op tekeningen (en een paar pittige collages).

Maar laten we vooral een kijkje gaan nemen. Wandelt U even mee ?

Ronald Noorman @ Kristof De Clercq Gallery

In de grote zaal beginnen we links bij Ronald NOORMAN (°1951, NL). Hij is een tekenaar in hart en nieren. Voor hem is tekenen geen voorbereidende activiteit, maar het hoofdthema van zijn artistieke arbeid. De lijnen van Noorman leiden dikwijls tot doolhofachtige en soms ondoordringbare constructies.

Roger Raveel @ Kristof De Clercq Gallery

Roger RAVEEL (°1921, B) voorstellen is in deze omgeving wellicht overbodig. Zijn geheel eigen visie op 'de' realiteit herleidt hij sinds jaar en dag beeldmatig tot een absolute essentie.

Jurgen Partenheimer @ Kristof De Clercq Gallery

Metaphysical Realism, 2000, aquarel

Jurgen PARTENHEIMER (°1947, D) is zowel schilder, beeldhouwer als tekenaar. In zijn tekeningen toont hij een diepgewortelde beeldende poëzie. De term 'Metafysisch realisme' vormt zowat de kern van zijn oeuvre. Dit werk in het 'huis' van een filosoof kan dan ook bezwaarlijk toeval genoemd worden.

Agnes Maes @ Kristof De Clercq Gallery

Agnes MAES (°1942, B), de moeder van Kristof De Clercq, was ooit een leerlinge van Roger Raveel. In 1977 ontdekte ik haar werk in de Brusselse tentoonstellingsruimte van het toenmalige Gemeentekrediet. In 2010 nam ik U in Waterschoenen mee naar haar tentoonstelling in Villa De Olmen te Wieze.

Haar tekeningen hier zijn van een schetsmatige, zoekende, ordenende eenvoud.

Thomas Müller @ Kristof De Clercq Gallery

Thomas MÜLLER (°1959, D) richt, net als Ronald Noorman, zijn artistieke praktijk enkel op tekeningen. Let op de beeldtaal die aansluit bij de vorige kunstenaars, maar let ook op het paarse, wetenschappelijk aandoende lijnenspel in bovenstaande tekening. Belangrijk gegeven is ook de ophanging in schaakbordpatroon, die je quasi ongemerkt de neiging geeft om met de 'stukken' te schuiven.

Peter Morrens @ Kristof De Clercq Gallery

Peter MORRENS (°1965, B) fungeert hier met zijn werk op de overgang tussen de twee ruimtes als een soort 'vreemde eend in de bijt'. Tussen taal en teken benadert hij de artistieke uitdrukkingsmiddelen op verschillende manieren, als Peter Morrens of Herman Smit, dan wel onder de noemer 'Point Blank Press'.

Luise Unger @ Kristof De Clercq Gallery

De vloeiende rondingen in de tekeningen van Luise UNGER (°1956, D) nemen me mee in de geest van Britse beeldhouwers als Henry Moore en Barbara Hepworth. Geen wonder dat Luise Unger fijngemaasde draadsculpturen maakt, maar ook haar collages verraden hier de constructieve sterkte van deze kunstenares.

Robin Vermeersch @ Kristof De Clercq Gallery

De rondingen en uitsnijdingen van Robin VERMEERSCH (°1977, B) vormen de perfecte 'pendent' voor het werk van zijn buurvrouw in deze  ruimte. Robin Vermeersch kwam in Waterschoenen reeds eerder aan bod naar aanleiding van een tentoonstelling bij Galerie In Situ te Aalst. Kleur en organische elementen hebben grotendeels plaatsgemaakt voor etnische maskers als uitgangspunt en zwart in de uitvoering.

*

De galerie van Kristof De Clercq ligt op een haar na op het traject van TRACK, in de buurt van het Fratersplein, het meest zuidelijke punt van de Cluster TOLHUIS.

'(It) Works on Paper'

tot 16 september 2012

vrijdag, zaterdag, zondag: 15-18 uur

(gesloten van 13 juli tot 13 augustus)

in

Kristof De Clercq Gallery

Tichelrei 82

9000 GENT

www.kristofdeclercq.com

'SUPERBORING': foto-expo Sint-Lucas bij Entrepot Fictief

Vorig jaar waren we hier ook al eens te gast voor de foto-expo met afstudeerwerken van het vierde jaar Fotokunst aan de Sint-Lucas Academie te Gent.

Intussen is 'Galerie Jan Colle' al enige tijd omgedoopt tot 'Entrepot Fictief', maar de beschikbare galerieruimte is dezelfde gebleven.

In tegenstelling tot de vorige editie met elf afgestudeerden, leveren nu slechts vijf deelnemers hun visitekaartje af.

Entrepot Fictief, Jakob Van Caeneghemstraat, 16, GENT

Drie deelnemers hebben een onderkomen gevonden in de strakke tentoonstellingsruimte op de benedenverdieping.

Lies VANHEE, die ook architecte is, lijkt in de hier gepresenteerde serie de strakheid van de architectuur enigszins te willen ontvluchten of 'verdoezelen' in de wazigheid of de duisternis van architectonische detailopnamen. De accrochage in samenspraak met de minimalistische omgeving zorgt tegelijk voor een bijzonder krachtige presentatie.

Lies Vanhee

Thomas VANDENBERGHE nodigt met 'Take a seat' mensen uit om te poseren voor een portretfoto. De reeks met minuscule portretjes in zwart-wit is een geconcentreerd en gedetailleerd onderzoek meer dan waard. Maar met zijn grotere, gekleurde portretten van drie frappante vrouwen en een rood, 'geruit' meisje heeft hij je bij de eerste kennismaking te pakken.

Thomas Vandenberghe

Sara LAMENS brengt je in verwarring met haar 'geborstelde' foto's. Je twijfelt of het dan toch geen schilderijtjes zijn. Misschien heeft dat ook de maken met het hoge Hopper-gehalte van sommige taferelen. De verhaallijn wordt in een sfeer van leegte, licht en duisternis volgehouden tijdens het uur tussen hond en wolf.

Sara Lamens

Via de houten trap gaan we naar de 'open' verdiepingen.

Jeroen BREJOU evolueerde van grafisch ontwerp naar fotografische uitdrukkingsmiddelen. Zijn foto's lijken gemaakt vanuit een documentair standpunt, met de fotograaf als technisch waarnemer. Toch kiest hij in de thematische benadering ook voor maatschappelijk engagement, getuige zijn serie 'Bataliya', over de zoektocht van gevluchte Tsetsjenen naar hun culturele identiteit.

Jeroen Brejou

Ruben ACCOU werkt af als grafisch ontwerper, maar voelde eveneens de aantrekkingskracht van de fotografie. Zijn serie in zwart-wit,  'If I'd have to give a title, it might be this', past wonderwel in de schijnbaar achteloze beeldvorming zoals we die ook bij Bruno Roels leerden kennen (eveneens een oud-student van deze opleiding en momenteel ook uitgever van het online fototijdschrft 'SNOR')

De presentatie van de monumentale foto's in het betonnen karkas van de galerie boven is gewoon perfect.

Ruben Accou

Een speciaal nummer van 'SNOR' met deze en nog meer afgestudeerde fotografen

http://www.snor.it/2012/snor-the-2012-graduation-issue-is-er/

*

Deze tentoonstelling 'SUPERBORING' vraagt gewoon om gezien te worden

tot 2 juli 2012

in Entrepot Fictief

Jakob Van Caeneghemstraat 16

9000 GENT

zaterdag en zondag: 11 - 19 uur

vrijdag en maandag: 14 - 18 uur

(dinsdag, woensdag en donderdag gesloten)

Leen Van Moere in Huize St. Bonaventura

"In stilte kan mijn werk kiemen."

(Leen Van Moere, 2009)

Leen Van Moere, Huize St. Bonaventura, 2012

Leen Van Moere (°1960) werkt in stilte. Huize Sint Bonaventura, op het oude Begijnhof in Gent is dan ook ongetwijfeld de ideale plek om haar werk in alle intimiteit te tonen. Een oase van rust, een ietwat verborgen 'galerie' met het hart (voor kunst) op de juiste plaats.

De schilderijen van Leen Van Moere, vaak in acryl op papier op paneel, lijken stil te staan bij de eenvoud van alledaagse dingen. Een paar gordijnen. Het zonlicht dat er door schijnt, of net niet. Licht en tegenlicht. De contouren van een silhouet. Wazigheden. De duisternis die valt. Werken die schemeren tussen zwart en wit. Tussen monumentaliteit en kleinheid. Door hun onbestemdheid (geen enkel werk draagt een titel !) onthaasten en verstillen ze de kijker. Ze verleiden ons om te kijken en te voelen. Aanvoelen en weer loslaten. Schilderijen die ontspannen.

 

Leen Van Moere in Huize St. Bonaventura, 2012

A whiter shade of pale & different shades of black

Het kleurenpalet van Van Moere beperkt zich vaak tot schakeringen van wit en zwart. Een gelatenheid die alles behalve saai is. Integendeel. In haar werk komen verschillende dimensies samen. Eenvoud en rijkdom, soberheid en expressie. Het aardse en het contemplatieve. De kracht van zwarte verf en de puurheid van wit papier versmelten als Yin en Yang. Marleen Van Moere's schilderijen fluisteren ons wijze woorden toe. Want schoonheid zit soms net in die kleine dingen waar we zelden of nooit bij stil blijven staan.

Leen Van Moere in Huize St. Bonaventura, 2012

Zomertentoonstelling met recente schilderijen van Leen Van Moere, Huize Sint Bonaventura, bij Christine Adam, Provenierstersstraat 51, 9000 Gent, nog tot en met 8 juli (op zaterdag tussen 15 en 19u, op zondag tussen 11 en 19u).

www.bonaventura.be

Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN



MEMYMOM met 'The Escape' bij Croxhapox

Wat doet een jonge vrouw wiens echte leven 'ontaardt' in fictie ?

Ze probeert te ontsnappen!

Welkom in 'THE ESCAPE', een beeldend project van MEMYMOM.

Lisa De Boeck (ME) & Marilène Coolens (MYMOM) tonen hun projecten (een mix van fotografie, film, performance,...) op verschillende plaatsen in telkens weer nieuwe constellaties.

MEMYMOM, foto's uit 'The Escape', 2012 in Croxhapox

De grote zaal van Croxhapox die je via de lange gang vanuit de ingang bereikt, oogt witter dan ooit. De accrochage is sober, maar geconcentreerd in kleine clusters. Net voor we binnenkomen worden we in de gang begroet door een wachtende danseres (een videoprojectie op de muur links).

Sabine MOLENAAR zal straks met een confronterende, intrigerende en verhelderende dansperformance een niet onbelangrijk element toevoegen aan het totaalproject 'The Escape', waarin ze overigens 'alle' rollen speelt (met dank aan MEMYMOM voor het concept, de creatieve beeldvorming, de kleding en rekwisieten, hun technische kwaliteiten,...)

De beeldende verhalen van MEMYMOM geven je een dubbel gevoel. Enerzijds heb je de indruk dat je meteen mee bent in het verhaal of de situatie, mede door de werve(le)nde voorstelling, die zowel in de bewegende als in de fotografische beelden tot uiting komt. Maar bij nader inzien stel je vast dat er heel wat 'angeltjes' verscholen zitten.

Lieflijkheid en radeloosheid, vreugde en angst, innig contact en eenzaamheid,... vloeien naadloos in elkaar over.

'The Escape' speelt trouwens letterlijk in een grensgebied tussen eb en vloed, met aan één kant de zee die, hoewel aanlokkelijk, toch geen uitweg biedt. Aan de andere kant ligt het land, waar het 'echte' leven zich afspeelt.

Sabine Molenaar, Still uit performance 'The Escape', concept MEMYMOM,

15 juni 2012 in Croxhapox

'Les extrêmes se touchent': tussen droom en daad ontplooit zich een gevecht om uit de dwangbuis te ontsnappen, op zoek naar een vrijheid die weer andere confrontaties met zich meebrengt...of naar het leven zelf met (ook letterlijk) vallen en opstaan.

De performance van Sabine Molenaar spint die problematiek verder uit, tegen de achtergrond van de tentoongestelde werken en een schitterende klankband die uitmondt in een vreugdevolle apotheose, gevolgd door een herwonnen rust en een nieuwe start.

Performance en tentoongestelde beelden worden één 'Gesamtkunstwerk'.

De dames van MEMYMOM richten zich stilaan meer op bewegende beeldvorming (zowel filmisch als in performance). Fotografische manipulatie schuiven ze wellicht wat meer naar de achtergrond. Opvallend is tegelijk de creatie van kijkkastjes voor bewegend beeld, maar ook voor assemblages (Barbie steekt haar kop in het zand of wordt erin begraven)

Mais... la vie continue...

Sabine Molenaar, Still uit performance 'The Escape', concept MEMYMOM, 

15 juni 2012 in Croxhapox

De tentoonstelling loopt tot 6 juli 2012 in

CROXHAPOX

Lucas Munichstraat 76/82

9000 GENT

OP VRIJDAG 22 JUNI 2012 OM 20 UUR KRIJGT U ER DE PERFORMANCE NOG EENS BOVENOP GESERVEERD.

www.memymom.com

www.croxhapox.org

Rik Moens & Co in de Blakmeershoeve te Affligem

Twee jaar geleden waren we al eens op bezoek in de Blakmeershoeve te Affligem voor de tentoonstelling van 'La Fundacion Patagonista'.

De imposante 'schuur' is nu tot 1 juli 2012 het terrein van Rik MOENS & Co.

Blakmeershoeve

Helemaal achteraan staat een gigantische, spiegelende paravent (gepolijst aluminium) met als zichtbare titel: 'Its just as I always dreamed it would be. But it's so much more than I ever hoped for. R.M.'

Tijdens Kunst en Zwalm 2009 stond het werk diep in een zandgroeve zodat je het enkel van bovenaf kon zien.

De paravent als beschermend element krijgt hier door de spiegeling echter een confronterend effect. Hier in de Blakmeershoeve straalt dit werk tegelijk monumentale en reflecterende kracht uit.

Rik Moens, Paravent, 2009

Een gelijkaardige confrontatie wacht ons in de schilderijen van Rik Moens. De schilder schotelt ons ook hier ruimtelijke omgevingen voor. Een al dan niet realistische invulling wordt aan de toeschouwer overgelaten. Toch duiken er soms herkenbare elementen op, maar dikwijls creëert hij een tastbare leegte waarin we ons kunnen verliezen dan wel terugvinden. De schildertechnische invulling met gelaagde, al dan niet gekleurde of doorzichtige acrylaten, resulteert in denkruimtes die aan het tweedimensionale vlak onttrokken worden.

De accrochage rondom creëert een soort arena voor de centrale installatie met het 'huis' en de films waarvoor Moens samenwerkte met onder andere Benjamin Bubb en een groep jongeren.

De schijnbare eenvoud en leegheid van de meeste schilderijen staat in stevig contrast met het wild beschilderde isomo-huis, alsook met de stevig geregisseerde drukte en de confronterende intensiteit in de films, waarin ook Rik Moens zelf opduikt (of is het toch zijn alter ego met de bivakmuts ?).

Rik Moens, schilderij (detail)

Maar gaat U toch gewoon zelf kijken tot zondag 1 juli 2012

Blakmeershoeve

Blakmeers 1

1790 AFFLIGEM

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

Frans Westers bij Galerie S&H De Buck

Het leek wel een beetje Nederlandse invasie vorige week zaterdag bij Galerie S&H De Buck in Gent.

De Amsterdamse kunstenaar Frans WESTERS werd er ingeleid door zijn stadsgenote, designer Nicolette Brunklaus, die kort schetste hoe Westers evolueerde van een abstracte schilderkunst naar een weergave waarin de realiteit van het onderwerp, in toom gehouden kleuren en een nu eens strakke en dan weer 'groeiende', aan de natuur ontleende lijnvoering tot een eindresultaat op vrij grote formaten leidt. Voor Westers is het kunstenaarsbestaan een doe-vak. Zijn schilderkunst vraagt om dagelijkse inzet met het atelier als natuurlijke biotoop.

Frans Westers @ Galerie S&H De Buck

Het meest recente schilderij (in de achterkamer, links boven de schouw) neigt blijkbaar weer meer naar abstractie met een frisse kleurentonaliteit.

In de voorkamer worden de strakke, stedelijke, architecturale straatbeelden (New-York) geconfronteerd met losse, wazige landschappen waarin florale elementen het voortouw nemen.

Deze combinatie roept assiociaties op met enerzijds werk van Koen Van den Broeck en aan de andere kant de subtiele twijgjes met bloesems bij Van Gogh.

Frans Westers @ Galerie S&H De Buck

Het grote schilderij met het Amerikaanse boerderijgebouw lijkt te twijfelen tussen verval, desolaatheid, afstandelijkheid en monumentaliteit. Zelfs Hitchcock loert om de hoek.

Frans Westers schildert hoegenaamd niet vrijblijvend.

*

In het fotokabinet achteraan roepen de 'Shangai Girls' van Jan VAN DEN ABBEEL de sfeer op van Shangai in de jaren 30 van de 20e eeuw: glamour, decadentie... in het 'Parijs' van Azië

Frans Westers (l) en Jan Van Den Abbeel (kabinet) @ Galerie S&H De Buck

Tot 30 juni 2012

in Galerie S&H De Buck

Zuidstationsstraat 25

9000 GENT

woe - do - vr - za: 15 tot 18 uur

www.galeriedebuck.be

Bovendien is er de permanente collectie hedendaagse juwelen en zilveren ontwerpen door Siegfried DE BUCK.

Erwin Olaf: 'Exquisite Corpses' in het Kasteel van Gaasbeek

Vorig jaar nam Waterschoenen U mee naar het Kasteel van Gaasbeek voor de tentoonstelling 'Sleeping Beauties'. U kon in ons artikel kennis maken met een stukje geschiedenis, gekoppeld aan fel gesmaakte ingrepen met hedendaagse kunst. Tot vandaag blijft dit artikel een flink geconsulteerd item in ons aanbod.
Dus wilden we in elk geval de voorstelling van het nieuwe project bijwonen. Op dinsdagavond 5 juni 2012 waren de weergoden in een uitzonderlijk goede 'bui'. Het was droog en zacht, ideaal voor een wandeling via de lange dreef naar het kasteel en een vernissage in de tuin met zicht op de wonderlijke glooiingen van het Pajottenland.

Kasteel van Gaasbeek

Ik vermoed dat, wanneer ze in het Kasteel van Gaasbeek brainstormen over nieuwe projecten en initiatieven, Marie Peyrat (1840-1923, 'de' Markiezin van Gaasbeek) altijd op de achtergrond meeluistert en vermoedelijk bepaalde ideeën inspireert, influistert of op zijn minst ondersteunt.

Rekening houdend met haar smaak voor het historische en haar liefde voor verkleedpartijen, twijfel ik er dan ook niet aan dat ze in het nieuwste tentoonstellingsproject 'EXQUISITE CORPSES' het beleid mee bepaald heeft.

Bij leven en welzijn zou ze ongetwijfeld voor zichzelf een rol gezien hebben in het door de Nederlandse fotograaf Erwin OLAF (°1959) geregisseerde en geregistreerde tableau vivant.

En kijk, noblesse oblige of exige (?), ze is door de fotograaf  op haar wenken bediend.

Maar laten we eerst even situeren waar het in 'Exquisite Corpses' precies over gaat.

Aanleiding voor het hele gebeuren is het feit dat de graven Egmond en Hoorn exact 444 jaar geleden, op bevel van Hertog Alva, op de Brusselse Grote Markt onthoofd werden, op beschuldiging van hoogverraad ten opzichte van de Spaanse koning. Egmond was sinds 1565 de eigenaar van het kasteel van Gaasbeek, maar die eigendom werd na zijn dood door de Spaanse bezetter in beslag genomen.

Louis Gallait, De laatste hulde aan de graven van Egmond en Hoorn, 1851,

Zowat drie eeuwen later, in 1851, creëerde Louis GALLAIT zijn beroemde schilderij, 'De laatste hulde aan de graven van Egmond en Hoorn' (waarvan een kopie in het kasteel hangt). Daarin krijgen de ter dood gebrachte graven het bezoek van de Brusselse kruisboogschuttersgilde.

Dat in 2012 precies Erwin OLAF uitgenodigd werd om dit fameuze historische doek in een een geannoteerde fotografische versie om te zetten, is uiteraard geen toeval. Ten eerste was Olaf hier geen onbekende wegens zijn deelname aan een eerder artistiek project in 2008: 'Markiezin zkt vrouw', in samenwerking met Gynaika. Ten tweede leverde hij vorig jaar ook al een gelijkaardige bijdrage voor het Leidens museum met 'Leidens Ontzet'.

Erwin Olaf, Exquisite Corpses, De laatste hulde aan de graven van Egmond

en Hoorn, 2012, in opdracht van het Kasteel van Gaasbeek

In 'Exquisite Corpses' benadert hij het oorspronkelijke schilderij op zijn manier door er nog een aantal lagen en personages aan toe te voegen. De titel 'Exquisite Corpses' verwijst daarbij zowel naar de twee terechtgestelden alsook naar de term 'Cadavre Exquis' uit het surrealistische gedachtengoed.

Olaf brengt onder andere de weduwe van Egmond en zijn dochter Johanna prominent in beeld. En kijk, in het midden van het tafereel duikt ook Marie Peyrat, alias Markiezin Arconati Visconti, op in haar favoriete vermomming als page.

Bovendien wordt de reconstructie van dit 16de eeuws tafereel subtiel aangevuld met elementen uit de hedendaagse Belgische mode- en juwelenwereld.

Naast het hoofdwerk 'De laatse hulde aan de graven van Egmond en Hoorn', waarin alle personages aan bod komen, heeft Erwin Olaf ook nog een stilleven (vanitas) toegevoegd, waarin de loden hartvormige koker (waarin het hart van Egmond apart begraven werd) centraal staat en alle symbolen voor de dood en het verglijdende leven opgevoerd worden.

Bovendien zijn een aantal personages in afzonderlijke portretten afgebeeld, met in eerste instantie Johanna (de dochter), die er met haar witte jurk van Kaat Tilley, haar zilveren diadeem van Elvis Pompilio, een bloemenketting van Olivia Hainaut en een ring van Isabelle Lenfant gewoon schitterend uitziet. Maar ook de andere geportretteerden stralen een onvoorstelbare (geloof)waardigheid uit.

Erwin Olaf, Exquisite Corpses, Interpretatie Johanna, dochter

van de graaf van Egmond, 2012, in opdracht van het Kasteel van Gaasbeek

Styliste Linda VAN WAESBERGE zorgde ondermeer ook voor de schitterende attributen van Ann Demeulemeester, Wouters&Hendrix, Walter Lecompte, Dries Van Noten,...

De 'acteurs' op deze foto's zijn stuk voor stuk amateurs, die zich met een enorme professionele energie op hun rol gestort hebben. Het resultaat van de gebundelde krachten is dan ook verbluffend.

Met een beetje geluk ontmoet U tijdens uw bezoek aan het kasteel de 'Spaanse soldaat' in zijn dagdagelijkse outfit.

Deze kleine, maar perfectionistische tentoonstelling (of project) blijft in de huidige opstelling toegankelijk tot zondag 19 augustus 2012, dagelijks van 10 tot 18 uur (laatste bezoek om 17 uur), maandag gesloten.

Kasteel van Gaasbeek

Kasteelstraat 40

1750 GAASBEEK

Op de website van het kasteel kunt U alvast terecht voor een filmische blik op 'The making of...'

www.kasteelvangaasbeek.be