ARTSPOTTER RUST EVEN UIT...
zaterdag 27 april 2013
woensdag 24 april 2013
Leen Voet en Gabor Ösz in Netwerk (Aalst)
Kunstencentrum NETWERK pakt uit met twee solotentoonstellingen die je perfect los van elkaar kan bekijken. Toch doen de twee betrokken kunstenaars elk op hun manier aan ruimtelijk beeldonderzoek. Methode, middelen en resultaten zijn uitermate verschillend, maar leveren een verrassende en boeiende ontmoeting op.
Wanneer je eerst het tentoonstellingsparcours (met de voortreffelijke plannetjes en zaalteksten) van Gabor ÖSZ (°1962) volgt, om tenslotte in de studio bij Leen VOET (°1971) het spreekwoordelijke (kleurrijke) licht aan het einde van de tunnel te ervaren, krijgen de beide oeuvres een wederzijdse impuls die bijzonder verrijkend werkt, vermits ze zich in wezen allebei concentreren op onderzoek van het beeld in de architecturale en omgevingsruimte.
Gabor Ösz @ Netwerk
We duiken de donkere gang in voor het overzicht 'Three by Three' van Gabor Ösz.
Sinds jaren voert de kunstenaar onderzoek naar het (on)vermogen van beelden om de werkelijkheid te vatten en weer te geven. Uit de talloze experimenten terzake heeft hij hier 9 projecten geselecteerd, die inhoudelijk in 3 groepen ondergebracht kunnen worden. Dat verklaart meteen de titel 'Three by Three'. Doorheen de tentoonstellingzalen ontmoet je corresponderende benaderingen van deze drie custers.
Gabor Ösz, Tautology @ Netwerk (Galerie 5)
In de eerste cluster vertrekt hij bij het vermogen van het beeld om onze perceptie van de uiterlijke werkelijkheid te visualiseren, uitgaande van de relatie tussen de observerende mens en de omringende ruimte. Het project is gebaseerd op bouwwerken uit het nazi-arsenaal, gaande van bunkers uit de Atlantic Wall, het Prora-Project (een onvoltooid vakantieoord op een eiland in de Oostzee) of 'Das Fenster' (met het panoramische raam in een voormalige studieruimte van Hitler als uitgangspunt). Sluitstuk van 'Das Fenster' is ongetwijfeld het gigantische mozïekbeeld in de grote zaal (+1).
Gabor Ösz, Das Fenster @ Netwerk (Grote zaal 12)
In de tweede cluster ligt de nadruk op de fotografie met haar bijzondere eigenschappen als 'optische illusie', waardoor haar geloofwaardigheid als waarheidsgetrouwe informatiedrager in vraag gesteld wordt door ondermeer gebruikmaking van positief en negatief uit de analoge fotografie.
De derde en meest recente fase onderzoekt de identiteit van het beeld ten gevolge van manipulatie.
Gabor Ösz, The Prora Project @ Netwerk (Pakhuis +2 - 15)
Het werk van Gabor Ösz vraagt de nodige inlevingstijd. De onmiddellijk waarneembare, sterke esthetische kracht mag geen reden zijn om het achterliggende beeldonderzoek uit het oog te verliezen. De zaalteksten zullen in deze dan ook geen overbodige lectuur zijn.
*************
'A woman takes little space' was twee jaar geleden de titel van de tentoonstelling waarmee Estland zich op de Biënnale van Venetië profileerde.
Ik verwijs er enkel naar om aan te geven dat Leen VOET slechts één ruimte van Netwerk nodig heeft om haar inbreng ten volle te laten renderen.
Na de opeenvolging van donkere kamers en sobere tonen van haar collega zorgt zij voor een ware explosie van kleur met haar installatie 'Sint-Rita' in de studio.
Leen Voet @ Netwerk
Leen Voet timmert al jaren aan de weg om via haar artistieke praktijk inzicht te krijgen in de machinaties van de wereld.
Daartoe heeft ze reeds allerlei media gebruikt: fotografie, diaprojectie, tekening, schilderij, installatie,...
Vorig jaar dook ze in WATERSCHOENEN op tijdens KRASJ O.1 in Ninove. Haar schilderij gebaseerd op het interieur van de Mechelse Sint-Romboutskathedraal noemde ik toen "een zee van kleurrijk licht dat je bijwijlen aan Van Gogh doet denken..." .
De uitgebalanceerde installatie 'Sint-Rita' die ze vandaag in Netwerk voorstelt, gaat duidelijk op dat kleurrijk elan verder en bovendien bouwt ze voort op het onderwerp 'kerkinterieur', al verlegt ze de focus naar de moderne kerkarchitectuur uit de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw.
Meer nog dan de oorspronkelijke connotatie met het kleurenpatroon van Van Gogh leg ik bij de eerste aanblik meteen de link naar Matisse.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
In een totaalinstallatie van 5 enorme doeken op verschillende ruwhouten, witgeschilderde 'staanders' als dragende sculpturen, toont ze in een kleurrijk lineair en vlakmatig spektakel de interieurs van 5 kerken: Jezus Arbeider, Sint-Rita, Sint-Alena, Sint-Bartholomeus en Sint-Pius X (2012-2013).
Tegen de grijze vloer en de stevig contrasterende, knalgeel geschilderde wanden creëert Leen Voet een vrolijk makende, stripmatige omgeving die tegelijk al je zinnen aanspreekt en je tot uiteenlopende reflectie aanzet.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
Hier is ontegensprekelijk sprake van picturale sfeerschepping die los staat van het 'kerkgevoel' als religieuze ervaring. Ook al gaat het hier om een architecturale benadering, toch laat een zeker gevoel voor mystiek zich herkennen (of hangt dat van de kijker af?). Ik durf in deze kleurenpatronen refereren aan David Hockney, Hare Krishna of de 'Indische' invloeden van 'The Beatles' in de jaren '60 en '70.
In de gestructureerde lijnen van de gepresenteerde schilderijen grijpt Leen Voet volop terug naar een project rond Felix De Boeck, waaraan ze enkele jaren geleden werkte. In 2009 - 2010 maakte ze 774 potloodtekeningen naar het werk van de schilder voor wie symboliek en mystiek een belangrijke factor in zijn oeuvre vormden. Het project werd overigens in 2012 bekroond met de uitgave van het vuistdikke tekeningenboek 'Felix'.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
Laat je bij 'Sint-Rita' eerst leiden door de 'afstandelijke' kennismaking vanuit de gang door het raam. Begin daarna aan een wandeling rond en door de installatie. Geniet met volle teugen van deze kleurrijke, helverlichte wereld.
De 'wetenschappelijke', maar niettemin gevoelige benadering van Gabor Ösz naast de speels aandoende, maar beredeneerde inbreng van Leen Voet blijft tot 16 juni 2013 te bezoeken in ...
NETWERK
Houtkaai z/n
9300 AALST
dinsdag t.e.m. vrijdag: 11 - 18 uur
zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
maandag 22 april 2013
Koen Theys in het SMAK
In de werve(le)nde videoprojectie 'Koen Theysland' (2008) boven de lange balie van het S.M.A.K. zet Koen THEYS (°1963) onze beeldende denkwereld in een flitsend tempo op zijn kop.
Koen Theys een pionier van de Belgische videokunst noemen is geen overdreven luxe. Hij was bovendien in 1989 de (mede-) oprichter van ARGOS, centrum voor het stimuleren en promoten van audiovisuele kunst.
Na een vraag van Canvas creëerde Theys zijn eigen logo (Koen Theysland), door een massa digitale personages zijn naam te laten vormen. Hier zet de kunstenaar meteen zijn handtekening onder het overzicht van 30 jaar werk dat we zo dadelijk te zien krijgen.
De wandeling begint rechts, waar je in de gang meteen geconfronteerd wordt met een gigantische fotocollage, die als een 'Large Landscape' (1991) een beeld geeft van de ruimtelijke (wan)ordening binnen de Belgische baksteendroom (of nachtmerrie...?).
Het zal wel toeval geweest zijn, maar net toen ik in gedachten de link legde met Guillaume Bijl, verscheen de man zelf in beeld. In 1988 liet Guillaume Bijl in het Belgisch Paviljoen op de Biënnale van Venetië een echte fermette bouwen onder de titel 'Fami Home', inclusief tuin met bijhorende kabouter.
Koen Theys een pionier van de Belgische videokunst noemen is geen overdreven luxe. Hij was bovendien in 1989 de (mede-) oprichter van ARGOS, centrum voor het stimuleren en promoten van audiovisuele kunst.
Na een vraag van Canvas creëerde Theys zijn eigen logo (Koen Theysland), door een massa digitale personages zijn naam te laten vormen. Hier zet de kunstenaar meteen zijn handtekening onder het overzicht van 30 jaar werk dat we zo dadelijk te zien krijgen.
De wandeling begint rechts, waar je in de gang meteen geconfronteerd wordt met een gigantische fotocollage, die als een 'Large Landscape' (1991) een beeld geeft van de ruimtelijke (wan)ordening binnen de Belgische baksteendroom (of nachtmerrie...?).
Het zal wel toeval geweest zijn, maar net toen ik in gedachten de link legde met Guillaume Bijl, verscheen de man zelf in beeld. In 1988 liet Guillaume Bijl in het Belgisch Paviljoen op de Biënnale van Venetië een echte fermette bouwen onder de titel 'Fami Home', inclusief tuin met bijhorende kabouter.
Koen Theys, Large Landscape, 1991 (deel)
"Kunst wordt uiteindelijk steeds gerecupereerd door de macht,
ondanks alle pogingen van kunstenaars om daaraan te ontsnappen.
Je kan kunst dan beter onmiddellijk vanuit die recuperatie denken,
in zijn negativiteit." - Koen Theys
In de rechtervleugel van het museum worden we meteen geconfronteerd met de verwarrende gruwel van een geregistreerde performance uit 1983. De beverige filmische weergave toont een dubbelprojectie met links Theys zelf die, als twintigjarige student van de Gentse academie, zijn gezicht verborgen achter een Disney hondenmasker, de poten en kop van een dode Duitse herdershond afhakt. Het tweede scherm toont een huilende baby met die afgehakte delen rond zich 'gedrapeerd'.
Met dit werk wilde de kunstenaar precies zijn afkeer voor geweld uitdrukken en meteen de cyclus van leven, dood en hergeboorte symboliseren.
Deze 'act' kostte hem blijkbaar wel de uitsluiting uit de academie.
In het achterliggende zaaltje verschijnt met de video 'Diana' (1984) een eerste rechtstreekse link met Adolf Hitler via zijn minnares Eva Braun.
Koen Theys, Mediastudien (Nach Heinrich Hoffmann), 2011, videostill
Maar wellicht hebt U daarstraks Hitler zelf al herkend in de linkerkamer. In 'Mediastudien (nach Heinrich Hoffmann)' '2001) brengt Koen Theys door middel van morphing beweging in de foto's van Hitler, waardoor ze aan dramatische kracht winnen.
Hitler liet zich in 1927 door zijn privéfotograaf Heinrich Hoffmann fotograferen om het dramatische effect van bepaalde bewegingen te bestuderen in functie van zijn publieke optredens.
Manipulatie, mensenmassa's, ordening,... zijn evenzoveel elementen die het beeldenarsenaal van Theys bepalen.
Koen Theys, Compositie met mensen, 1991
In de volgende kamer staat één figuur te kijk voor een volledige mensenmassa. Er is geen ontsnapping mogelijk. De mensen acteren tegelijk als architecturale omkadering en in hun bespiedende rol.
Koen Theys, Last Man Walking, 2007, zaalfoto
In de middenvleugel worden we meteen geconfronteerd met de immense videopresentatie 'Last Man Walking' (2007), waarin grote groepen mensen in verschillende rijen vooruit stappen terwijl andere groepen voor hen applaudisseren. Doorheen de film (16:40 min.) wisselen de groepen voortdurend van activiteit. Ook hier weer is het massale van het evenement een bepalende factor. Iedereen wordt mee getrokken in het gebeuren alsof een afwijkende houding onmogelijk geworden is: marcheren als laatste daad van een maatschappij aan 'het einde van de geschiedenis'.
De Laatste Mens in het filosofische discours van Nietzsche en Het Einde van de Geschiedenis in de denkbeelden van Francis Fukuyama vinden elkaar in een zinloze tocht van de 'walking dead'.
Koen Theys, Fanfare, Calme et Volupté, 2007, zaalfoto
'Fanfare, Calme et Volupté' (2007) als titel voor de tweeledige videocaptatie van een 'tableau vivant' verwijst uiteraard naar een versregel van Charles Baudelaire uit zijn overbekende bundel 'Les Fleurs du Mal' (1857): 'Luxe, calme et volupté', die hier hulde brengt aan de idee 'l'art pour l'art'.
Koen Theys maakt niet alleen gebruik van eigen opnames, maar plukt soms ook filmpjes van het internet. Op You Tube liggen de onderwerpen en beelden als het ware voor het rapen. Koen Theys plaatst ze in een context, voorziet ze van een ondersteunende klankband en 'blaast ze op' tot hitsige, bedwelmende of beklemmende totaalbelevingen.
Zo creëert hij bijvoorbeeld met 'Danaë' (2013) een beklijvend, opzwepend, duister beeld van vrouwen die zich blijkbaar ongegeneerd, maar anoniem via webcam voor de hele wereld te kijk zetten.
In de linkervleugel van de benedenverdieping werkt hij volgens hetzelfde principe aan de presentatie van 'The Final Countdown' (2010). Op de tonen van de song 'The final countdown' geven in talloze filmpjes onnoemelijk veel verschillende 'muzikanten' hun versie.
In een quasi constant wijzigend beeld ontwikkelt zich een bijwijlen dissonante klankband.
Bij Koen Theys liggen de links naar historische, kunsthistorische, mythische, maatschappelijke thema's constant op de loer.
In de laatste zaal krijgen we nog een beeld van zijn 'storyboards' of beeldende scenario's, die hij met een ontzettende precisie voor zijn filmische projecten uittekent. Dat kan gaan van schetsen tot fotocollages.
Uiteraard is de bovenstaande rondleiding slechts een gedeeltelijke benadering. Enkel een bezoek ter plekke kan zorgen voor een totaalervaring in woord (via de handige boekjes met drietalige zaalteksten N,F,E) en beeld (fotocollages, video, storyboards,...).
U hebt nog wel even de tijd want de tentoonstelling loopt tot 18 augustus 2013.
KOEN THEYS
'HOME-MADE VICTORIES'
S.M.A.K.
Citadelpark
9000 GENT
dinsdag t.e.m. zondag: 10 - 18 uur
www.smak.be
U hebt nog wel even de tijd want de tentoonstelling loopt tot 18 augustus 2013.
KOEN THEYS
'HOME-MADE VICTORIES'
S.M.A.K.
Citadelpark
9000 GENT
dinsdag t.e.m. zondag: 10 - 18 uur
www.smak.be
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
zaterdag 20 april 2013
12 x 50 VOOR CONVENT 22: een kunstmap met werk van 12 beeldende kunstenaars
Voorstelling van de kunstmap met werk van 12 beeldende kunstenaars
in een oplage van 50
'12 x 50 VOOR CONVENT 22'
op vrijdag 26 april 2013 om 20 uur
tijdens het event 'Originals Only'
in
NETWERK / centrum voor hedendaagse kunst
Houtkaai z/n
9300 AALST
in een oplage van 50
'12 x 50 VOOR CONVENT 22'
op vrijdag 26 april 2013 om 20 uur
tijdens het event 'Originals Only'
in
NETWERK / centrum voor hedendaagse kunst
Houtkaai z/n
9300 AALST
Nikolaas Demoen, L'inconnu Etcetera, 2013,
houtdruk op papier, 42 x 29,7 cm
Deelnemende kunstenaars:
Allemaal kwamen ze eenmalig of meermaals, summier of uitgebreid, reeds in WATERSCHOENEN aan bod.
Paul Gees, Onder steun, 2013
zeefdruk op karton, 42 x 29,7 cm
Tentoonstelling tot 16 juni 2013
met solotentoonstellingen van Gabor Ösz en Leen Voet
dinsdag tot vrijdag: 11 - 18 uur
zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
gesloten op feestdagen
info: www.netwerk-art.be
Hedwig Brouckaert, Untitled (VS. s.a.c.s), 2011,
zeefdruk op papier, 42 x 29,7 cm
De kunstmap wordt verkocht ten voordele van CONVENT 22,
een woon- en begeleidingsproject voor normaal begaafde mensen
met autisme
Info: www.autimismus.be
donderdag 18 april 2013
Tove Storch in de 'Kunst Nu' ruimte van het SMAK
Na de weliswaar 'licht' aandoende, maar niettemin vijf ton zware sculptuur 'Interval' van Stijn Ank is de Kunst Nu - ruimte van het S.M.A.K. momenteel het podium voor een ultralichte en flinterdunne (enkel letterlijk) installatie van de Deense Tove STORCH (°1981).
Op haar manier weet ze de 'tegendraadse' tentoonstellingsruimte naar haar hand te zetten. Dat doet ze zowel door assimilatie als door confrontatie.
Tove Storch combineert minimalisme en esthetiek. In een strikt geregisseerd samenspel van harde, roestige, metalen structuren en zachte, dunne, doorzichtige zijden doeken gaan ingekleurde tinten van geel tot bruin de dialoog aan met de kleuren in de houten vloer van deze ruimte.
Tove Storch, Untitled, 2013 @ SMAK
Tove Storch, Handmade book, 2013 @ SMAK
Het hier gepresenteerde kunstenaarsboek bevat een uitgebreide kleurenstudie ter voorbereiding van de complete installatie. De met een rakel aangebrachte kleurvlakken zijn te beschrijven als 'zoveel tinten beige', gebaseerd op de omgevingstinten van de plek die haar tentoonstellingsruimte zou worden.
De kleurtonaliteiten zijn zo subtiel dat ze verschillende bezoekersogen voor andere ervaringen zullen plaatsen. Niet alleen de kleur, maar ook de vormgeving van de kleurvlakken zorgt voor verschillende benaderingen.
Het 'kleurboek' laat zich echt 'lezen'.
De twee apart staande sculpturen vormen als tweelingen een totaalinstallatie, maar behouden niettemin hun subtiele eigenheid.
De ontstaansgeschiedenis van de sculpturen kan je op onderstaand filmpje volgen:
Tove Storch, Handmade book, 2013 @ SMAK
De strakke metalen constructies benadrukken de verticaliteit van de ruimte, maar staan tegelijk met beide voeten op de grond, waaraan de opgespannen zijden doeken hun tinten ontlenen.
Of... hoe een schijnbaar banaal uitgangspunt tot een quasi sacrale omgeving kan leiden.
Tove Storch, Untitled (detail), 2013 @ SMAK
Tove Storch
tot 2 juni 2013
in het
S.M.A.K.
Citadelpark
9000 GENT
dinsdag t.e.m. zondag: 10 - 18 uur
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
maandag 15 april 2013
'ECHANGE', een kunstproject van PRESTIGE in Brussel
Het kunstenaarsinitiatief PRESTIGE kon U de voorbije maanden in WATERSCHOENEN leren kennen naar aanleiding van twee tentoonstellingen in Gent.
'ECHANGE' is een nieuw project van PRESTIGE (Nicoline Van Stapele, Kristof Van Heeschvelde, Joris Vermassen, Wim de Maat, Maaike Leyn) in het kader van Poppositions (Brussel), een pop-up fair die parallel loopt met Art Brussels en doorgaat in Brass, naast het kunstencentrum Wiels.
'ECHANGE' stelt op een ludieke manier de kunstbeurs en de verkoop van kunst in vraag.
Curator is Maaike Leyn.
24 kunstenaars trekken naar de handelszaken in de buurt van het kunstencentrum. Aan de lokale handelaars wordt gevraagd of ze het kunstwerk tijdelijk willen ruilen voor een interessant object waar ze zelf waarde aan hechten.
In de tentoonstelling worden niet de kunstwerken, maar de ruilobjecten getoond. De ruilobjecten in Brass vormen een spiegel van de wereld rond Wiels. De deelnemende kunstenaars onderzoeken of hun werk ook functioneert in een andere context. Want wie de echte kunstwerken wil zien, moet de straat op, naar de bakker, het theehuis, de kapper of de slager.
De kunstenaars zetten hun ego heel eventjes opzij en tonen hun werk op een minder prestigieuze plek waar het hopelijk niet ontdaan wordt van alle magie.
Van 18 tot 21 april 2013 kan je de ruilobjecten bekijken in ...
BRASS
Van Volxemlaan 364
1190 Brussel (Vorst)
(naast WIELS)
donderdag 18/4: 12 - 23 uur
vrijdag t.e.m. zondag 19 - 21/4: 12 19 uur
'ECHANGE' is een nieuw project van PRESTIGE (Nicoline Van Stapele, Kristof Van Heeschvelde, Joris Vermassen, Wim de Maat, Maaike Leyn) in het kader van Poppositions (Brussel), een pop-up fair die parallel loopt met Art Brussels en doorgaat in Brass, naast het kunstencentrum Wiels.
'ECHANGE' stelt op een ludieke manier de kunstbeurs en de verkoop van kunst in vraag.
Curator is Maaike Leyn.
24 kunstenaars trekken naar de handelszaken in de buurt van het kunstencentrum. Aan de lokale handelaars wordt gevraagd of ze het kunstwerk tijdelijk willen ruilen voor een interessant object waar ze zelf waarde aan hechten.
In de tentoonstelling worden niet de kunstwerken, maar de ruilobjecten getoond. De ruilobjecten in Brass vormen een spiegel van de wereld rond Wiels. De deelnemende kunstenaars onderzoeken of hun werk ook functioneert in een andere context. Want wie de echte kunstwerken wil zien, moet de straat op, naar de bakker, het theehuis, de kapper of de slager.
De kunstenaars zetten hun ego heel eventjes opzij en tonen hun werk op een minder prestigieuze plek waar het hopelijk niet ontdaan wordt van alle magie.
Van 18 tot 21 april 2013 kan je de ruilobjecten bekijken in ...
BRASS
Van Volxemlaan 364
1190 Brussel (Vorst)
(naast WIELS)
donderdag 18/4: 12 - 23 uur
vrijdag t.e.m. zondag 19 - 21/4: 12 19 uur
Annelies De Mey @ ECHANGE
Annelies De Mey @ ECHANGE
Film: Christina Stuhlberger, David Denil, Svend Thomsen
Kunstenaars: Elisabeth IDA, Delphine LEBON, Debby HUYSMANS, Nicoline VAN STAPELE, Maaike LEYN, Wim DE MAAT, Joris VERMASSEN, Mario DE BRABANDERE, Christian BORS & Marius RITIU, Koen BROUCKE, Shuxian LEE, Thé VAN BERGEN, Annelies DE MEY, Gery DE SMET, Karl MECHNIG, Line BOOGAERTS, Kristof VAN HEESCHVELDE, Peter WEIDENBAUM, Saar DE BUYSERE, Lieven SEGERS, Bart VAN DEIJCK, Annemie AUGUSTIJNS, Hala ELIAS.
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
zaterdag 13 april 2013
TIPS van Waterschoenen VOOR TENTOONSTELLINGEN ...
ARTSPOTTER kan naturlijk niet overal tegelijk gaan kijken om nadien in WATERSCHOENEN verslag uit te brengen.
Onderstaande tentoonstellingsinitiatieven durf ik U met een gerust hart aanbevelen.
**********
**********
WETTEREN
Loods 12 - Koophandelstraat 12 - 9230 Wetteren (Wijk Overbeke)
van 14 april tot 5 mei 2013
za - zo: 15 - 18 uur
LUCIE RENNEBOOG
'Aye Aye, All Possible Possibilities'
www.loods12.be
**********
Onderstaande tentoonstellingsinitiatieven durf ik U met een gerust hart aanbevelen.
**********
© Olivier Goethals
GENT
Oud Gerechtsgebouw - Koophandelsplein 23 - 9000 Gent
11 april tot 27 april 2013
do - vr - za: 14 18 uur
'CURATOR' is een getuigenis van Ben Benaouisse binnen en naast de Assisenzaal met werk van Chris Van Der Burght, Ilse Selhorst, Stephen Verstraete, Aäron Willem, Jeroen Elsen, Olivier Goethals, Delphine Lebon, Casper Verborg, Helmut Van den Meersschaut.
© Lucie Renneboog
Loods 12 - Koophandelstraat 12 - 9230 Wetteren (Wijk Overbeke)
van 14 april tot 5 mei 2013
za - zo: 15 - 18 uur
LUCIE RENNEBOOG
'Aye Aye, All Possible Possibilities'
www.loods12.be
**********
© Marie Julia Bollensée
ANTWERPEN
Zurenborgstraat 28 - 2018 Antwerpen
van 19 april tot 9 juni 2013
vr - za: 13 - 18 uur
zo: 13 15 uur
Marie Julia Bollensée
'WHITE MATTERS'
in de splinternieuwe ruimte van Eva Steynen: DEVIATION(S)
**********
© Alex Michels
KALKEN
In den Bouw - Zomerstraat 85 - 9270 Kalken
van 7 tot 28 april 2013
vrijdag vanaf 19 uur
zaterdag vanaf 14 uur
zondag vanaf 11 uur
ALEX MICHELS
schilderijen
**********
© Bart Baele
PARIJS
Galerie Polaris - 15, rue des Arbusiers, 75003 PARIS
van 13 april tot 18 mei 2013
BART BAELE
'The last crow'
NOTEER OOK 21 APRIL 2013 OM 11 UUR IN LOODS 12 TE WETTEREN
© Bart Baele
**********
© Frank Van Hiel
GENT
BAVART - Noordstraat 32 - 9000 Gent
tot 4 mei 2013
elke woensdag vanaf 19 uur
elke zaterdag: 14 18 uur
4 ABSTRACT
Mario De Brabandere
Luc Hoeckx
Alan Smith
Frank Van Hiel
donderdag 11 april 2013
Het ademende tekenen van Katelijne De Corte: een atelierbezoek
Toen ik in oktober 2012 de 'Open Ateliers' van NUCLEO bezocht, werd ondermeer in de Leopoldskazerne (met in een andere vleugel het HISK) mijn speciale aandacht gewekt door het toch wel intrigerende werk van Katelijne DE CORTE (°1977).
Die zaterdag in oktober was haar atelier de laatste plek in een lange rij, bovendien op de hoogste verdieping van dit robuuste gebouw in de buurt van het Citadelpark.
Ik herinner me hoe het daarboven een beetje feest leek met veel mensen in geanimeerd gesprek.
Die zaterdag in oktober was haar atelier de laatste plek in een lange rij, bovendien op de hoogste verdieping van dit robuuste gebouw in de buurt van het Citadelpark.
Ik herinner me hoe het daarboven een beetje feest leek met veel mensen in geanimeerd gesprek.
Katelijne De Corte / Artist @ work
In mijn verslag schreef ik het toen zo: "Uiteindelijk komen we terecht in de wonderlijke, aanvankelijk hermetische, maar bedrieglijk speels uitziende wereld van Katelijne De Corte, die in haar sterk persoonsgebonden kunst op zoek gaat naar de ijkpunten voor haar eigen identiteit.
Deze korte ontmoeting heeft me bijzonder nieuwsgierig gemaakt, zodat een nadere kennismaking met de kunstenares en haar zeer intense oeuvre zich opdringt."
Enkele weken geleden stond ik dan eindelijk weer bij haar op de stoep. De weg naar boven leek nog wat hoger dan de vorige keer, vermoedelijk omdat het nu zonder allerlei tussenstops gebeurde.
Katelijne De Corte
Punten en lijnen uitzetten...
Als buitenstaander het atelier van een kunstenaar bezoeken is toch altijd een beetje een 'voorrecht' of een vorm van 'binnendringen' in de geheime kamers. Het klinkt op die manier plechtig of onheilspellend, maar misschien is het gewoon een kwestie van onderling vertrouwen. Wellicht is voor de bezoeker een wat ouderwets woord als 'schroom' hier op zijn plaats.
Hoe je het ook draait of keert, het atelier is een intieme plek, al wordt die intimiteit door elke kunstenaar op geheel eigen wijze aangepakt.
Natuurlijk is het allereerst een werkplek, maar ook een soort 'verdwijnplek'... waar ideeën rondzweven alvorens in artistieke materie omgezet te worden.
Hier komt een oeuvre tot leven en mag het rustig rijpen.
Kunstenaars laten hun werken pas hun atelier verlaten wanneer ze er klaar mee zijn!
In het verslag van de tentoonstelling samen met Harlinde De Mol bij G14, formuleerden we het hier een week geleden nog als volgt:
"Bij Katelijne De Corte is het pure, zoekende tekenen als ademen, eten,... een activiteit die haar helpt te leven."
* De tentoonstelling fungeert als momentopname en het atelier als habitat van het artistieke en bij uitbreiding van het echte leven *
Katelijne De Corte
'Schrijven om blind te zijn of blind schrijven'
'Niet vergeten!'
Zelf heeft ze het over 'de routine van het tekenen en de poëzie van de lijn". De essentie zit hem in het vinden van een evenwicht tussen samenleven en vrijheid.
We hadden het in ons verslag over de 'Open Ateliers' dan ook niet toevallig over 'sterk persoonsgebonden kunst waarin ze op zoek gaat naar de ijkpunten voor haar eigen identiteit'.
Dat ze zich daarin vooral door het kleine artistieke gebaar laat leiden, verwondert me niet. In haar omgang met eenvoudig papier (dat liefst al één of meer levens achter de rug heeft) en al even voor de hand liggende teken- en schildermaterialen, ligt de perfecte aansluiting bij het 'gewone' leven.
Ze is bijvoorbeeld ook een fervent verzamelaar van 'verloren' of 'verdwaalde' papiertjes, die ze op straat of andere plaatsen vindt. Vroeg of laat komen die te pas als drager voor of onderdeel van nieuwe picturale ingrepen.
Katelijne De Corte
Zoekend tekenen / Tekenend zoeken
Maar dragers voor haar beeldenarsenaal kunnen ook anders en bijwijlen veel intiemer, zoals de eigen huid voor het uitzetten van getatoeëerde ijkpunten als relationeel paspoort.
Telkens duikt ook de geschreven taal op: zinnen, woorden, flarden die verklaren of bevragen. Zo ontstaat een wisselwerking tussen zoekende lijnen en woorden in werk dat op en neer danst tussen hoop en wanhoop, blijheid en verdriet, angst en overgave, rust en onrust, tussen (schijnbare) achteloosheid en (intense) verbeelding, ... gekruid met liefde, humor, verwonderdering...
Een vluchtige wandeling doorheen de talloze tekeningen in het atelier (losse bladen en een massa schetsboeken) levert al snel (in combinatie met de tekeningen) een veelzeggende woordenvloed op: 'Ik adem je in', 'Ren voor je leven. Je moet rennen dan zolang je nog kan', 'Ontstaan zonder aanwijsbaar begin', 'Hoe vul je een blad met ENKEL een potlood...', 'Is het zinvol je sociale angst te delen?', 'Kan een ander echt horen?', 'Hoe beteugel je willen', 'Hoe roep je liefde', 'Mijn lijfje doet pijn', 'Om zo het gefluister van zichzelf niet te horen',...
En ergens op de website staat die ene tekening met deze tekst:
'Ik teken nog niet de helft van wat ik zou kunnen voelen'
Katelijne De Corte
Opgeborgen geheugen
Het hele werkproces van Katelijne De Corte kadert in de intentieverklaring waarmee ze haar website opent.
de routine van het tekenen
de poëzie van de lijn
de zoektocht naar herhaling - een weg ergens tussen mimesis en symbiose
hoeveel ander heb je nodig om jezelf te definiëren
hoeveel kader heb je nodig om vrijheid te ervaren
katelijne de corte
Katelijne De Corte
De zoektocht naar herhaling...
De artistieke leefwereld en het denken van Katelijne De Corte zijn stevig onderbouwd door een ruime en gediversifieerde opleiding.
In 2000 reeds studeerde ze af als 'Meester in de beeldende kunsten', afdeling vrije kunsten: schilderkunst met optioneel beeldhouwkunst en fotografie (Sint-Lucas/Gent).
In 2006 werd ze bovendien 'Licenciaat in de moraalwetenschappen' (RUGent).
Haar lesopdracht in de beide disciplines wil ze komend schooljaar even 'on hold' zetten om zich heel intens op haar artistieke activiteiten te concentreren.
Katelijne De Corte
(work in progress)
'Hoeveel kader heb je nodig om vrijheid te ervaren?'
Natuurlijk blijven er na dit bezoek meer vragen dan antwoorden. Maar dat is inherent aan kennismakingen en ontmoetingen, aan de kunst zelf en aan het specifieke parcours van deze kunstenares.
Een bezoek aan haar WEBSITE is zeker aan te raden.
'Waterschoenen' probeert ook in de toekomst haar pad te volgen. U loopt dan hopelijk een eindje met ons mee.
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
maandag 8 april 2013
Katherine Longly met 'Past Forward' in B-Gallery (Brussel)
Enkele weken geleden bezocht ik op de valreep de tentoonstelling van Katherine LONGLY (°1980) in de Brusselse B-Gallery, gelegen in de overdekte BORTIER Galerie in de buurt van het Centraal Station, de Koninklijke Bibliotheek en op een boogscheut van de Grote Markt.
Intussen is hier een nieuwe tentoonstelling aan de gang. Toch wilde ik niet nalaten het werk van deze fotografe even te belichten en tevens het ruimere kader van de B-Gallery voor te stellen.
Deze tentoonstelling is het gevolg van een lang werkverblijf in Bejing.
In 'PAST FORWARD' schetst de fotografe, die ook antropologe is, een beeld van China dat in géén tijd geëvolueerd is van een 'gemeenschappelijk' verleden naar een 'individualistisch' heden. De economische sneltrein (die nu ook wel wat sputtert) heeft als symbool ook de echte snelste trein ter wereld opgeleverd.
Katherine Longly presenteert het nieuwe China in relatief weinig beelden, maar met een extreme zeggingskracht van schijnbaar banale momentopnamen.
Voor een nadere kennismaking met Katherine Longly verwijs ik U graag naar haar website:
www.katherine-longly.net
Katherine Longly, Past Forward, 2013 @ B-Gallery
In april 2012 nam WATERSCHOENEN U al eens mee naar de B-Gallery voor de tentoonstelling van Hallveig Agustsdottir.
In dat artikel krijgt U een inleidend artikel over het doel en de werking van B-Gallery.
Voor 2013 zijn in B-Gallery als PLATFORM ACTUELE KUNST opnieuw 8 tentoonstellingen gepland met werk van jonge kunstenaars, geselecteerd door een professionele jury in opdracht van de Dienst Cultuur van de Stad Brussel.
Inmiddels is de tentoonstelling van Marion FABIEN gestart (tot 27 april 2013).
We kijken nu ook al uit naar de presentatie van Remco ROES, van 8 mei tot 1 juni 2013.
Voor de volledige planning verwijs ik U graag naar de site van B-Gallery (zie link bovenaan)
Katherine Longly, Past Forward, 2013 @ B-Gallery
B-Gallery
Bortier Galerie
Sint-Jansstraat 17 -19
1000 BRUSSEL
woensdag tot zaterdag: 13 - 18 uur
© Artspotter voor WATERSCHOENEN