Pierre ALECHINSKY (°Brussel, 19 oktober 1927) krijgt, naar aanleiding van zijn tachtigste verjardag, een belangrijke tentoonstelling in Brussel (KMSKB). Nog tot 30 maart zie je er een overzicht van 60 jaar werk.
Na een opleiding in "La Cambre" (boekillustratie en typografie), waar hij o.a. les kreeg van Joris Minne en René Guiette, begon hij vanaf 1946 ook te schilderen. Een ontmoeting met Christian Dotremont bracht hem in 1949 bij COBRA. In datzelfde jaar richtte hij met o.a. Reinhoud (D'Haese) in Brussel "Les ateliers du Marais" op. Dit huis werd ook voor de leden van Cobra een ontmoetings- en werkplaats. In 1951 (6/10-6/11 in Luik) organiseerde hij de laatste tentoonstelling van Cobra.
In 1955 verdiepte hij zich in de oosterse kalligrafie in Japan. Hij ontwikkelde een eigen "grafologische tekenkunst".
De ontdekking van acrylverf (ter vervanging van olieverf) betekende een ommekeer in zijn werk. In 1965 maakte hij in New-York "Central Park", waarin zijn beeldtaal losser en vloeiender werd. Ook gebruikte hij vanaf nu de typerende opbouw van een centraal deel met randtekeningen, waarbij het contrast tussen felle kleuren en zwarte gedeelten voor een verhoogde expressiviteit zorgt.
Alechinsky schildert (of tekent veeleer) uit de losse pols op papier dat (meestal) op de grond ligt. Hij danst op en rond zijn bladen. Nadien worden deze bladen op doek gekleefd.
Ook als graficus (ets, litho, boeken,...) heeft hij een indrukwekkend oeuvre gerealiseerd.
Link:
over de tentoonstelling in Brussel (MET biografie EN videovoorstelling)
http://www.expo-alechinsky.be/NL/Tentoonstelling.aspx
zondag 16 december 2007
zondag 25 november 2007
Klimaatstudiereis naarTenerife
We zijn nu enkele dagen weer thuis na een veertiendaagse studiereis naar Tenerife. Als leden van het BVBK (Belgische Vereniging ter Bestudering van het Klimaat) zakten wij af naar het zuiden van dit Canarisch eiland om er, op proefondervindelijke en wetenschappelijk onderbouwde basis, de dagelijkse weersomstandigheden uitvoerig te bestuderen. De uiteindelijke resultaten zullen later op het internationaal congres van onze vereniging (in het voorjaar van 2008, waarschijnlijk op La Gomera) voorgesteld worden.
In afwachting geven wij hier, ten behoeve van de geïnteresseerde leken en van onze collaga-vorsers, een eerste verslag van onze bevindingen.
Uit de allereerste vaststellingen bleek al meteen een gevoelige opwarming van de aarde ten opzichte van de door ons verlaten plek op het thuisfront. De verdere dagelijkse metingen leverden ons een een gemiddelde dagtemperatuur van 25 à 28°C, terwijl we de avonden ingingen met zowat 22 à 23 °C. Nachtelijke metingen leverden nog steeds zowat 19°C op.
Er mag dus gesteld worden dat de zuidwaartse verplaatsing van de betrokken subjecten (wij dus) recht evenredig was met de temperatuurswinst ten opzichte van de door ons verlaten plek in een hoger gelegen gebied op het noordelijk halfrond.
De doelstellingen van onze vereniging (BVBK) gaan uiteraard verder dan de zuiver empirische vaststelling en omzetting in het cijfermateriaal der temperaturen.
Er werd ook uitvoerig onderzoek verricht naar de invloed van het klimaat op de psychische en gevoelstoestand van de betrokken subjecten (wij alweer, maar in uitbreiding ook de modale toerist die zich naar dit oord begeeft teneinde zich bloot te stellen aan zonne- en andere factoren).
Vastgesteld mocht worden dat de bijna constante zonaanwezigheid rechtstreeks heeft geleid tot een grotere geluksbeleving en een verhoging van de energie op diverse vlakken van de menselijke activiteit. De uitbundige verwerking van de opgenomen energie in allerlei activiteiten, zowel buiten als binnen, had daarenboven een onmiddellijk waarneembare invloed op het slaappatroon van de betrokken subjecten (voor de leken onder u: we sliepen veel beter en langer!). Dat resulteerde dan weer in een verhoogde activiteit tijdens de volgende dag, wat zich dan opnieuw vertaalde in een nog betere nachtrust.
De invloeden van de bovenvermelde factoren op de correlatie tussen de plaatselijke economische activiteiten en de betrokken subjecten, was bovendien hoogst opmerkelijk, wat zich duidelijk vertaalde in het bestedingspatroon van de subjecten (wij alweer) , wat dan uiteraard een directe invloed had op de economische resultaten van de plaatselijke nijveraars en tegelijk een vanzelfsprekende "boost" gaf aan het reeds hoge "welbevinden" van alle betrokken partijen.
De laatste dag van ons onderzoek werd gekenmerkt door een plotse, matinale regenbui, gevolgd door een mooie zonnige dag, terwijl de avond zich aandiende met al even plotse regen, waarna de elementen terugkeerden tot de orde van de dag.
De terugkeer naar onze thuisbasis was een geleidelijke overgang naar een stevig wolkendek, waaronder op het thuisfront nog steeds dezelfde grijsheid heerste als bij ons vertrek.
De voorlopige conclusies zijn duidelijk: VERDER ONDERZOEK TER PLAATSE DRINGT ZICH OP. Van zodra de fondsen van onze vereniging het toelaten zullen wij ons wetenschappelijk onderzoek in het betrokken gebied met onverminderde ijver verderzetten.
Wij houden u op de hoogte van de verdere resultaten...
In afwachting geven wij hier, ten behoeve van de geïnteresseerde leken en van onze collaga-vorsers, een eerste verslag van onze bevindingen.
Uit de allereerste vaststellingen bleek al meteen een gevoelige opwarming van de aarde ten opzichte van de door ons verlaten plek op het thuisfront. De verdere dagelijkse metingen leverden ons een een gemiddelde dagtemperatuur van 25 à 28°C, terwijl we de avonden ingingen met zowat 22 à 23 °C. Nachtelijke metingen leverden nog steeds zowat 19°C op.
Er mag dus gesteld worden dat de zuidwaartse verplaatsing van de betrokken subjecten (wij dus) recht evenredig was met de temperatuurswinst ten opzichte van de door ons verlaten plek in een hoger gelegen gebied op het noordelijk halfrond.
De doelstellingen van onze vereniging (BVBK) gaan uiteraard verder dan de zuiver empirische vaststelling en omzetting in het cijfermateriaal der temperaturen.
Er werd ook uitvoerig onderzoek verricht naar de invloed van het klimaat op de psychische en gevoelstoestand van de betrokken subjecten (wij alweer, maar in uitbreiding ook de modale toerist die zich naar dit oord begeeft teneinde zich bloot te stellen aan zonne- en andere factoren).
Vastgesteld mocht worden dat de bijna constante zonaanwezigheid rechtstreeks heeft geleid tot een grotere geluksbeleving en een verhoging van de energie op diverse vlakken van de menselijke activiteit. De uitbundige verwerking van de opgenomen energie in allerlei activiteiten, zowel buiten als binnen, had daarenboven een onmiddellijk waarneembare invloed op het slaappatroon van de betrokken subjecten (voor de leken onder u: we sliepen veel beter en langer!). Dat resulteerde dan weer in een verhoogde activiteit tijdens de volgende dag, wat zich dan opnieuw vertaalde in een nog betere nachtrust.
De invloeden van de bovenvermelde factoren op de correlatie tussen de plaatselijke economische activiteiten en de betrokken subjecten, was bovendien hoogst opmerkelijk, wat zich duidelijk vertaalde in het bestedingspatroon van de subjecten (wij alweer) , wat dan uiteraard een directe invloed had op de economische resultaten van de plaatselijke nijveraars en tegelijk een vanzelfsprekende "boost" gaf aan het reeds hoge "welbevinden" van alle betrokken partijen.
De laatste dag van ons onderzoek werd gekenmerkt door een plotse, matinale regenbui, gevolgd door een mooie zonnige dag, terwijl de avond zich aandiende met al even plotse regen, waarna de elementen terugkeerden tot de orde van de dag.
De terugkeer naar onze thuisbasis was een geleidelijke overgang naar een stevig wolkendek, waaronder op het thuisfront nog steeds dezelfde grijsheid heerste als bij ons vertrek.
De voorlopige conclusies zijn duidelijk: VERDER ONDERZOEK TER PLAATSE DRINGT ZICH OP. Van zodra de fondsen van onze vereniging het toelaten zullen wij ons wetenschappelijk onderzoek in het betrokken gebied met onverminderde ijver verderzetten.
Wij houden u op de hoogte van de verdere resultaten...
dinsdag 30 oktober 2007
De Affligemdreef
In de Affligemdreef moest ik deze morgen zijn. Dat is een eind buiten de stad. Dus ging ik met de auto.
"Affligemdreef" ... dan moet daar ergens in de verte de abdij liggen (aldus de verbindingen in mijn katholiek geschoolde geest).
Na mijn afspraak reed ik bijgevolg door op die kaarsrechte weg. Op het Aalsterse grondgebied probeert men de al te gehaaste automobilisten wat in toom te houden met verkeersdrempels die er niet om liegen. In het verlengde van de Affligemdreef (en nog steeds pal rechtdoor) begint de Aalstersedreef van zodra je de gemeente Affligem bereikt. Daar hebben ze de snelheidsduivels totaal anders aangepakt: het wegdek is in zodanig lamentabele staat dat je geen verkeersremmers meer nodig hebt.
Een mens vraagt zich zowaar af wat de beste invalshoek is: overreguleren of gewoon overal afblijven...
Tot daar de eerste vaststellingen.
Het einddoel was de abdij van Affligem. Dus ben ik tot daar gereden en via dezelfde weg teruggekeerd. Maar precies die weg bleek een gigantische schatkamer met ikonen van onze "moderne" tijd: "De Kluizerij" (Aalstersedreef 13) is een voormalig slotklooster van de zuster Benedictessen, maar werd omgevormd tot een "centrum voor Vorming en Onthaasting". Als dat geen hedendaagse begrippen zijn... in deze tijden van levenslang leren en stress-management. Onthaasten kan bovendien ook vlekkeloos in de vlakbij gelegen golfclub "De Kluizen". Wat verder was er nog een tennisclub en als ik mij niet vergis (want hier begon mijn aandacht al wat te verslappen) nog enkele andere sportterreinen voor de wat modalere medemensen.
De zon scheen liefdevol over dit fraaie landschap en in de verte zag ik zowaar het begin van een schitterende regenboog.
Tegen de tijd dat ik de sociale woonwijk van de Bergekouter bereikte, viel de regen bij bakken neer.
Ach ja, in deze stresserende tijden kan zelfs God niet overal tegelijk zijn.
"Affligemdreef" ... dan moet daar ergens in de verte de abdij liggen (aldus de verbindingen in mijn katholiek geschoolde geest).
Na mijn afspraak reed ik bijgevolg door op die kaarsrechte weg. Op het Aalsterse grondgebied probeert men de al te gehaaste automobilisten wat in toom te houden met verkeersdrempels die er niet om liegen. In het verlengde van de Affligemdreef (en nog steeds pal rechtdoor) begint de Aalstersedreef van zodra je de gemeente Affligem bereikt. Daar hebben ze de snelheidsduivels totaal anders aangepakt: het wegdek is in zodanig lamentabele staat dat je geen verkeersremmers meer nodig hebt.
Een mens vraagt zich zowaar af wat de beste invalshoek is: overreguleren of gewoon overal afblijven...
Tot daar de eerste vaststellingen.
Het einddoel was de abdij van Affligem. Dus ben ik tot daar gereden en via dezelfde weg teruggekeerd. Maar precies die weg bleek een gigantische schatkamer met ikonen van onze "moderne" tijd: "De Kluizerij" (Aalstersedreef 13) is een voormalig slotklooster van de zuster Benedictessen, maar werd omgevormd tot een "centrum voor Vorming en Onthaasting". Als dat geen hedendaagse begrippen zijn... in deze tijden van levenslang leren en stress-management. Onthaasten kan bovendien ook vlekkeloos in de vlakbij gelegen golfclub "De Kluizen". Wat verder was er nog een tennisclub en als ik mij niet vergis (want hier begon mijn aandacht al wat te verslappen) nog enkele andere sportterreinen voor de wat modalere medemensen.
De zon scheen liefdevol over dit fraaie landschap en in de verte zag ik zowaar het begin van een schitterende regenboog.
Tegen de tijd dat ik de sociale woonwijk van de Bergekouter bereikte, viel de regen bij bakken neer.
Ach ja, in deze stresserende tijden kan zelfs God niet overal tegelijk zijn.
vrijdag 19 oktober 2007
Mooie, gekwetste ziel: deel 2
Dit boek is mij dierbaar.
Een aanduiding in de linkerbovenhoek van de laatste pagina leert mij dat ik het bij Deslegte gekocht heb. Ik ben zowaar zeker dat ik het uit de "krabbelbak" gehaald heb. Het moet wel na 1999 geweest zijn, want de prijs is al in Euro: 2,50 om precies te zijn. Ze hadden het tevoren al eens voor 4,95 geprobeerd, maar vonden duidelijk niemand die bereid was er zoveel voor neer te tellen.
Toen kwam ik daar voorbij...
Wat mij aantrok waren de portretten door Jan Vanriet. Voor het "métier" van die man doe ik al jaren mijn hoed af. Wie niet zo thuis is in kunst, kent zijn werk misschien wel uit zijn illustraties in "De Morgen".
Maar laten we niet afdwalen... we hadden het over "een boek"... een wat vreemd, groot formaat van 27x31,5 cm en amper 32 bladzijden.
Achteraan op de kaft staat:
Ik hoop dat U het boek ooit nog eens in handen krijgt.
Als ervaringsdeskundige in het uitlenen van boeken, voel ik geen behoefte om dit boek aan anderen mee te geven.
U mag het altijd bij mij komen inkijken.
Dan leren we elkaar wat beter kennen.
Iets meer weten over:
Jan Vanriethttp://www.janvanriet.com/flash_ok.htm
Fernand Auwerahttp://users.pandora.be/louis.jacobs/Auwera.html
Een aanduiding in de linkerbovenhoek van de laatste pagina leert mij dat ik het bij Deslegte gekocht heb. Ik ben zowaar zeker dat ik het uit de "krabbelbak" gehaald heb. Het moet wel na 1999 geweest zijn, want de prijs is al in Euro: 2,50 om precies te zijn. Ze hadden het tevoren al eens voor 4,95 geprobeerd, maar vonden duidelijk niemand die bereid was er zoveel voor neer te tellen.
Toen kwam ik daar voorbij...
Wat mij aantrok waren de portretten door Jan Vanriet. Voor het "métier" van die man doe ik al jaren mijn hoed af. Wie niet zo thuis is in kunst, kent zijn werk misschien wel uit zijn illustraties in "De Morgen".
Maar laten we niet afdwalen... we hadden het over "een boek"... een wat vreemd, groot formaat van 27x31,5 cm en amper 32 bladzijden.
Achteraan op de kaft staat:
Mooie, gekwetste ziel
bevat veertien portretten van
totaal uiteenlopende mensen die
echter drie kenmerken met
elkaar gemeen hebben: zij zijn
allen beroemd geweest, zij zijn
inmiddels allen dood, en zij
hebben allen iets heel
persoonlijks betekend in het
leven van de beide makers van
het boek.
Jan Vanriet tekende en Fernand
Auwera benaderde via het
woord:
Majakovsky
Menno ter Braak
Fausto Coppi
Kurt Tucholsky
Paul Klee
Franz Kafka
James Dean
Hugues C. Pernath
Boris Vian
Mistinguett
Jayne Mansfield
Reiser
Jean Seberg
Jean-Paul Sartre
De getekende portretten zijn bijzonder indringend, maar ook de teksten getuigen van een opmerkelijk inlevingsvermogen en een sterke persoonlijke betrokkenheid.
Ik hoop dat U het boek ooit nog eens in handen krijgt.
Als ervaringsdeskundige in het uitlenen van boeken, voel ik geen behoefte om dit boek aan anderen mee te geven.
U mag het altijd bij mij komen inkijken.
Dan leren we elkaar wat beter kennen.
Iets meer weten over:
Jan Vanriethttp://www.janvanriet.com/flash_ok.htm
Fernand Auwerahttp://users.pandora.be/louis.jacobs/Auwera.html
dinsdag 16 oktober 2007
"Mooie, gekwetste ziel"
Dertig jaar lang heb ik boeken geklasseerd (en telkens weer opnieuw op hun plaats gezet) ten behoeve van anderen. Dat was nu eenmaal zo. Nu dat professioneel al een tijd niet meer nodig is, sta ik thuis voor mijn boekenrekken en stel vast dat daar alles netjes door elkaar staat. Let wel: kunstboeken staan mooi bij elkaar en "fiction" staat ook allemaal samen, maar met alle auteurs door elkaar. Soms heb ik de intentie (gehad) om dat eens allemaal mooi alfabetisch per auteur te zetten, maar dan doe ik gauw iets anders en zo gaat die intentie vanzelf over.
Het grote voordeel van "vanallesdoorelkaar" is dat je dan af en toe eens ontdekkingen doet. Plots zie je een boek waarvan je het bestaan niet meer kon vermoeden of een andere keer vind je er een terug waarvan je dacht dat je het niet meer had.
Vandaag was dat laatste het geval.
"Mooie, gekwetste ziel", met 14 portretten door Jan Vanriet en teksten door Fernand Auwera, uitgegeven door Manteau in 1984. De 14 geportretteerden hebben alvast één gemeenschappelijke eigenschap: ze zijn op dat moment allemaal dood (niet op dat portret, natuurlijk)!
Ik duik nu in de zetel met dat schitterende boek en vertel er later meer over...
Het grote voordeel van "vanallesdoorelkaar" is dat je dan af en toe eens ontdekkingen doet. Plots zie je een boek waarvan je het bestaan niet meer kon vermoeden of een andere keer vind je er een terug waarvan je dacht dat je het niet meer had.
Vandaag was dat laatste het geval.
"Mooie, gekwetste ziel", met 14 portretten door Jan Vanriet en teksten door Fernand Auwera, uitgegeven door Manteau in 1984. De 14 geportretteerden hebben alvast één gemeenschappelijke eigenschap: ze zijn op dat moment allemaal dood (niet op dat portret, natuurlijk)!
Ik duik nu in de zetel met dat schitterende boek en vertel er later meer over...
woensdag 10 oktober 2007
Mijn waterschoenen staan klaar...
Even geduld !
Achter de schermen wordt diep nagedacht...
U bent gewaarschuwd !
(Zeg achteraf niet dat we het U niet gezegd hebben)