Denis PONDRUEL bij Galerie EL in Welle

"(Ma) chambre dans le désir de l'autre"

Bij Eric De Smet van Galerie EL in Welle stelt de Franse kunstenaar Denis PONDRUEL (°Paris, 1949) zijn kubussen ('Cubes') voor.

Naast een wand met keurig uitgevoerde ontwerptekeningen staan verschillende, in beton gegoten exemplaren (zowat op ooghoogte) netjes op hun ranke, stevige metalen sokkels.

De ontwerptekeningen genereren bij sommige toeschouwers (waaronder schrijver dezes) zowaar nostalgische gedachten naar het wetenschappelijk tekenen met zijn projecties en doorsneden tijdens onze middelbare schooltijd.

De tekeningen van Pondruel geven een compleet beeld van externe en interne ruimten van elke kubus. In de betonnen uitvoeringen blijft heel wat binnenruimte onzichtbaar omdat je enkel visuele toegang krijgt via één of meer gaten: open vensters, kijkgaten, deuropeningen die uitzicht bieden op trappen, gangen met soms lichtgevende woorden in donkere ruimten.

Die woorden worden gevormd door draden die het licht van buiten de kubus capteren (bij één van de kubussen kan je de uitwendige constructie volgen), maar meestal verraadt de interne bedrading zich enkel door een reeks uitstekende puntjes in de kubuswand.

Bovendien bevatten de kubussen een 'geheime' ruimte die symbool staat voor een (dramatische?) gebeurtenis uit het leven van de kunstenaar, waarover hij geen verdere informatie verstrekt. Op de ontwerptekeningen herken je deze ruimte als een soort 'gotisch kerkkoor'. Zit hier '(ma) chambre dans le désir de l'autre'?. Heeft de kunstenaar zich hier gevestigd om onze gedachten, wensen en verlangens op te vangen?

Elke kubus heeft zowat de omvang van een gemiddeld hoofd. Dat is wellicht geen toeval! Net zoals we in een echt hoofd moeilijk kunnen doordringen, blijft het ook met deze denk-ruimtes beperkt tot pogingen om contact te leggen. Ook de intern geprojecteerde woorden en deel-zinnen maken het niet noodzakelijk minder verwarrend.

Pondruel maakt ook grote architecturale werken. Deze kleine 'cubes' blijven echter best in hun huidige omvang bestaan. Uitvergroot zouden ze, door toegankelijk te worden, meteen hun geheimzinnigheid verliezen.

Nu symboliseren ze de menselijke denkwereld als quasi ondoorgrondelijke doolhof: je pense, donc je suis... maar dan wel met een belangrijke toevoeging...

Je pense,

donc

je suis

assez nerveux.

Je ne sais pas

ce que je vais trouver

au bout de mes pensées.

(c) artspotter

Nog tot 12 oktober 2008

bij Galerie EL - Drieselken 38 - 9473 Welle

vrijdag-zaterdag-zondag van 14 tot 18 uur

Info galerie: zie HIER