Toch leek het of hij de persvoorstelling (de middag voor de opening vorige vrijdag) zelf geënsceneerd had. Artistiek directeur Philippe Van Cauteren zorgde voor een sobere inleiding. Alle werken stonden keurig opgesteld, maar het 'immer onaffe' karakter van Buedts' werk werd extra onderlijnd door het (toen nog) ontbreken van zaalteksten of het constant rondrijdende poetswagentje. Zelfs de splinternieuwe monografie (i.s.m. Cera) moest nog door de drukker geleverd worden.
Daar sta je dan als bezoeker tussen al die 'meubeldingen' en andere houten sculpturen. Maar ook de tekenaar en schilder Buedts heeft een plaats in dit overzicht gekregen.
Met een opleiding als binnenhuisarchitect (laatst waren we nog bij een andere binnenhuisarchitect die beeldhouwer werd: Paul Gees - zie ook in Waterschoenen) hield hij zich van begin jaren 70 tot halfweg de jaren 80 bezig met de realisatie van meubels met een duidelijk sculpturaal en tegelijk poëtisch karakter, waarin functionaliteit steeds minder belangrijk werd.
In deze tentoonstelling mag ik meteen een diagonaal trekken van de 'Werktafel'(1984) tegen de muur links in zaal A naar de 'Schrijftafel'(1980) in de uiterste hoek van zaal 3. Deze twee werken zijn mij zeer dierbaar, al zie ik ze hier voor het eerst 'in het echt' (ik kende ze alleen van foto's).Ik beschouw ze nog steeds als Buedts in het kwadraat.
De werktafel is een toppunt van functionele opbouw door eenvoudige (?) stapeling van de gerecupereerde houten platen. De schrijftafel uit eik, eikentakken en koord, gemaakt voor de dichter Roland Jooris, toont tegelijk een gedegen vakmanschap en een enorme poëtische spanning.
Met dergelijke objecten stond Buedts uiteraard lijnrecht tegenover het gladde, strakke designmeubel en was hij een milieubewuste ontwerper avant-la-lettre.
Let in zaal F ook op de 'Lezenaar'(2008). Had Raphael Buedts uiteindelijk nog de behoefte om de wereld toe te spreken, zoals Thierry De Cordier dat jaren geleden al deed..?
Wanneer Jan Hoet hem, bekend door zijn 'meubeldingen', in 1986 uitnodigde voor 'Chambres d'Amis', toonde hij in de tuin van een Gents burgershuis zijn 'Meubels voor een vogel' (die hij overigens later weer vernietigde omdat ze te weinig weerklank vonden).
Bovendien liet hij de meubels achter zich en ging focussen op het beeldhouwen. Op zijn geheel eigen manier, met minimale ingrepen en aanvullende tekentaal op de houten objecten creëerde hij 'natuurlijke' Buedts-sculpturen.
Ook als schilder manifesteerde hij zich. Let in zaal E op de schilderijtjes die duidelijk refereren aan de beeldtaal van Raveel, maar tegelijk ook een weerspiegeling geven van zijn EIGEN-ZINNIGE beeldhouwerswoordenschat.
Op de tafel ("9 in zaal B ligt o.a. een houten lepel die ons herinnert aan een gesprek met Rein ERGO (zie eerder in Waterschoenen), die als een van de vele schitterende uitgaven bij Ergo Pers de bundel 'Houtaarde' met gedichten van Roland Jooris en vijf houtsneden van Raphael Buedts realiseerde.
De retrospectieve van Buedts wordt aangevuld met de tentoonstelling 'Sculpturaal', waarin verschillende beelden uit de vaste collectie van het SMAK de wederzijdse relatie met het werk van Buedts aangaan. Er was een speciale band met het werk van Bernd Lohaus of Rene Heyvaert. Maar ook Carl Andre, Jean-Marc Bustamente, Kurt Kocherscheidt of Cady Noland zijn een link waard. En kijk eens aan... ook Johan Gelper, als exponent van de nieuwe generatie, krijgt hier een plaats.
Naar de ruimte van KUNST NU
Nick ERVINCK (1981) mag de ruimte van KUNST NU inpalmen en heeft dat op zijn eigen terrein met de nodige bravoure gerealiseerd. Welkom in de darkroom van Kunst Nu.
Op basis van zijn 'virtueel schetsboek' heeft hij een van zijn digitale schetsbeelden omgezet in een grote, glanzende, sculpturale vorm die tussen de twee lange wanden opgehangen is. Bovendien is op die wanden een soort schaduwversie van het object geschilderd, waardoor het ruimtelijk effect extra benadrukt wordt. Tegelijk verwijst hij met deze schaduwmotieven naar de decoratieve interieurontwepen uit Barok en Rococco: een stukje kunstgeschiedenis als surplus.
Nick Ervinck balanceert met zijn werk op de lijn tussen de reële en de virtuele wereld en stelt meteen ook vragen over heden, verleden en toekomst, de rol van oude en nieuwe media en technieken, de taak van een beeldend kunstenaar in de steeds veranderende wereld...
Sedert einde juli staat ook op het dak van de 'Zebrastraat' een gigantisch geel dubbelbeeld van Nick Ervinck.
Info: http://www.zebrastraat.be/ http://www.nickervinck.com/
Info: http://www.smak.be/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.