In de zomer van 2010 nam Stefaan VERMUYTEN (°1959) als gast van de groep BETONROT deel aan de tentoonstelling in De Markten te Brussel. We omschreven hem toen als "een schilderkunstige omnivoor die zijn artistieke vrijheid met hand en tand lijkt te verdedigen, wars van trends, modes en artistieke circuits".
Vandaag komen de kleine, intimistische panelen van Stefaan Vermuyten weer thuis in Galerie De Ziener.
Dat we de kunstenaar eerder omschreven als een 'schilderkunstige omnivoor' blijkt ook hier meteen in de vormelijke en stilistische verscheidenheid. Hier lijken bij een eerste blik verschillende schilders tentoon te stellen. Je krijgt geen uniform beeld van de kunstenaar. Voor een aantal mensen zal dat misschien een teleurstelling zijn, want het is zo gemakkelijk als je een kunstenaar in een bepaald hokje kunt stoppen. Laat dat nu precies zijn wat Vermuyten niet wil.
Winter garden, 2007 (c) Stefaan Vermuyten
Voor Stefaan Vermuyten is elk nieuw schilderij een nieuw avontuur en een nieuwe zoektocht. Hoewel hij dag in dag uit schildert en schetst op papier (boeken zijn voor hem een geliefde drager... hij bewerkt ze blad na blad), ontstaat elk schilderij (met acryl op MDF) toch gewoon vanuit zijn hoofd, in een proces van trial and error. Je krijgt als het ware meestal (onderhuids) tien schilderijen voor de prijs van één, want Vermuyten begint, realiseert, overschildert, herbegint en beëindigt.
Soms resulteert dat in frisse, kleurige, speelse paneeltjes. Een andeer keer overwegen donkere, expressionistische tonen en vormen. Dan weer laat hij zich gaan in dialoog met kunsthistorische voorbeelden.
In portretten (maar ook in andere schilderijen) zoekt hij, via verschillende invalshoeken, de weg naar zichzelf.
We nemen U even mee langs de tentoongestelde werken...
Meteen links bij de voordeur vergast hij ons op een vreemde combinatie met 'Three years later' (1998) en 'Where am I?' (2010). Hangen er donkere wolken boven die jaren '90 en is er in 2010 nog steeds onzekerheid ? (Het leven zoals het is... door Stefaan Vermuyten)
De bedreigende duisternis van 'Winter garden' (2007) wordt even verder uitgeklaard door de gele vlekjes in 'Three little clouds from Naples' (2010), terwijl de groene 'Tiergarten' (2010) toch weer voor een zekere spanning zorgt.
In het werkje 'Framed' (2011) lijkt hij reeds een stukje lente (tegelijk poëtisch gekleurd en mathematisch geordend) gevonden te hebben. In combinatie met 'Expo' (2010) wordt alweer een wankel evenwicht gecreëerd.
Self-portrait, 1997 (c) Stefaan Vermuyten
De tuinkamer van De Ziener is op zich al een feest voor het oog. Eerst mag je over die intieme binnenkoer, waar het werk van Sjoerd Buisman zich aan de elementen blootgeeft. Achteraan in de tuin 'zigzagt' Norman Dilworth zich een weg over het gras onder het takkendak.
In het paviljoen meteen links in de hoek hangt dat kleine paneeltje, waarin Stefaan Vermuyten zijn mooiste 'appelblauwzeegroen' bovengehaald heeft voor de creatie van de ultieme eenvoud.
Zijn 'French girl' (2010) even verder heeft zo te zien een behoorlijk turbulente periode achter de rug.
Met het schitterende 'Self-portrait' (1997) keert hij een hele tijd terug in de tijd en zichzelf. Daarnaast hangt 'Why be normal?' (2009), een rechtstreekse verwijzing naar een schilderij van Francis Bacon, die op zijn beurt aan Van Gogh refereerde (Vermuyten kent zijn klassiekers...).
Aan de overkant hangt het ontzaglijk straffe portret 'Don't look at me' (2008). Het lijkt wel een product van 'outsiderkunst' en is een afdaling in de diepste menselijke gevoelens.
Don't look at me, 2008 (c) Stefaan Vermuyten
'Deaf, Blind and Speachless' (2010) lijkt dan weer op een kleurloze, vlekkerige massa, waarin bij nader inzien een gezicht verborgen zit.
Ook Roodkapje krijgt een plaats in de 'sprookjeswereld' van Stefaan Vermuyten (Little Red Riding Hood, 2009).
In het salonnetje hangen nog enkele werkjes.
Een fotografisch overzicht van een aantal werken staat HIER op de site van Galerie De Ziener.
Een fotografisch overzicht van een aantal werken staat HIER op de site van Galerie De Ziener.
*
Voor Stefaan Vermuyten is schilderen een ernstige bezigheid. Maar ook literatuur en taal in het algemeen zijn bronnen van belangstelling.
Op zijn blog
laat hij ons sinds kort kennis maken met zijn beeldend werk, maar maakt hij ook plaats voor de milde (en bijwijlen absurde) humor in zijn taalexperimenten.
De tentoonstelling in De Ziener is een intimistische parel.
Te bezoeken tot 3 april 2011
in Galerie De Ziener
Stationsstraat 55
1730 ASSE
vrijdag - zaterdag - zondag: 15 - 18 uur
