Fotografie beleeft al heel wat jaren een enorme opleving. Dat heeft uiteraard veel te maken met de opkomst en verspreiding van digitale toestellen met quasi onuitputtelijke mogelijkheden en de verspreiding van foto's via diverse kanalen (o.a. Flickr, blogs, Facebook,...) op het internet.
De blikken koekendoos of de houten sigarenkist met familiekiekjes staat in het beste geval nog bij opa en oma in de kast. Iedereen kan nu zijn foto's aan de hele wereld tonen. Kinderen worden bij manier van spreken online geboren, eten hun eerste (fotografisch vastgelegde) fruitpapje en zetten hun eerste stapjes op het internet.
Maar fotografie is uiteraard veel meer dan een familiealbum. Voor sommigen is het een passie die ze willen voeden met een doorgevoerde technische en artistieke expertise.
Leerkracht Anja Hellebaut
De elf mensen die sinds vorige zaterdag bij Jan Colle tentoonstellen, mogen zich vanaf nu terecht fotograaf of fotografe noemen. Tijdens hun vierjarige opleiding in Sint-Lucas hebben ze hun (aangeboren) liefde voor de fotografie aangescherpt met een veelheid aan technische verworvenheden. Bovendien hebben ze de tijd gekregen om hun artistieke en kunsthistorische vaardigheden te verdiepen.
De tentoongestelde resultaten zijn uiteenlopend, maar sterk tot zeer sterk en in wezen terug te brengen tot hoofdthema's als landschap/architectuur en personen. De accrochage is bijzonder professioneel en maakt tenvolle gebruik van de subtiele 'kwetsbaarheid' die de galerie eigen is. Galerie Jan Colle is met zijn centrale lichtsluis en plastic wanden een unieke plek.
Gebruik makend van de grote gelijkvloerse galerie achteraan en de open ruimtes op de verdiepingen, heeft elke deelnemer een perfecte plek kunnen vinden.
Opvallend in het geheel is toch wel de ontegensprekelijke terugkeer van kleurenfoto's.
Een doorschijnende galerie...
We beginnen onze wandeling in de galerie beneden.
In de linker ruimte vinden we meteen om de hoek de strak geregisseerde presentatie 'Timescapes' van Peter DE WILDE, die via een conceptuele invalshoek het tot de essentie gereduceerde landschap in tijd en ruimte benadert.
Daar tegenover verkent Olivier VANDER BIEST in een lineaire accrochage een zuiderse (Tenerife) landschappelijk-architecturale omgeving. Zijn zoektocht naar aparte invalshoeken en juxtaposities levert verbazende, indrukwekkende en soms ogenschijnlijk onwerkelijke beelden op.
Met die ene foto tussendoor, een detail uit het Braempaviljoen in het Antwerpse Middelheimmuseum, brengt hij hulde aan architect Renaat Braem en zorgt tegelijk voor een contrapunt tegenover het zachte verval in de zuiderse would-be-architectuur van zijn andere foto's.
(c) Olivier Vander Biest
Marhilde VAN DER MYNSBRUGGE bouwt haar voorstelling eveneens lineair op tot om het volgende hoekje. Zij zoekt het 'landschap' in haar onmiddellijke omgeving met typisch Belgische elementen als betonnen afsluitingen. Haar 'spoorweglandschap' kan me heel erg bekoren.
Ook Malika DJAMAA heeft haar onderwerpen dichtbij gezocht. Haar (toevallige?) ontmoetingen met mensen in een stedelijk Gents landschap zijn stilgezette levensmomenten in zwart en wit. De foto van de zittende man (ik moet een beetje aan Hugo Claus denken), de vrouw en de man met het hondje bij de Sint-Niklaaskerk is van een dusdanig onthutsende echtheid, dat ik er een beetje stil van word. De accrochage zonder inlijstingen zorgt in dit geval voor een extra dimensie.
(c) Malika Djamaa
Ook Maarten MARCHAU houdt het bij zwart-wit, maar creëert een totaal ander mensbeeld. Hij zocht zijn personages in het café, tijdens optredens bij muzikanten en publiek. Groepsgevoel, vreugde, intensiteit, zichtbaar genieten,... laten het beeld 'trillen'.
Mia COULIER concentreert zich op de planmatig gerealiseerde publieke ruimte, waarin mensen zich bewegen in omgevingen die eruit zien alsof ze nog niet volgroeid zijn, wat meteen zorgt voor een gevoel van breekbaarheid en de angst om die 'maagdelijke' omgeving te schenden.
De fotografische zin voor enscenering en dieptewerking is perfect in overeenstemming met de in beeld gebrachte omgevingen.
*
We trekken nu wat hogerop over smalle trappen en plankenvloeren...
Met Stefaan VAN DE PERRE duiken we in volgroeide, maar onderkoelde stedelijke landschappen. Ik krijg zo het vermoeden dat dit zondagse foto's zijn, vanwege het 'angstwekkend' gebrek aan verkeer, waardoor het 'unheimliche' gevoel voor de eenzame wandelaars nog verhoogd wordt.
De presentatie met kleine foto's in witte lijsten van Masha GOROKHOVA bekoort mij enorm. Als een hedendaags retabel hangt het in een soort absis van deze oud-industriële en artistieke kathedraal.
(c) Masha Gorokhova
Nog een verdieping hoger neemt Franky DE SCHAMPHELEER ons mee naar zijn 'Flandronië', waarin noord en zuid in dit land verenigd worden. Hij brengt een beeld van de openbare leefruimte in Vlaanderen en Wallonië. Zijn foto van de huizen, buizen en weg met viaduct is (spijtig genoeg) levensecht: Belgisch surrealisme!
(c) Nico Pandelaere
De ongekunstelde portretten van Nico PANDELAERE zijn van een ontroerende, natuurlijke schoonheid. Gewone mensen in gewone poses zorgen voor een ongelooflijke intensiteit, die je nieuwsgierig maakt naar de mensen achter de foto's.
Probeer vooral het werk van Lieve HOEYBERGHS niet te missen. Met haar boek op een tafel in het midden van de ruimte, presenteert ze haar werk op een totaal andere manier dan haar collega's. Het werk is opgedragen aan haar zus Leen, als ode aan het leven. U zal ter plekke begrijpen waarom...
*
Ik ben ervan overtuigd dat deze fotografen vroeg of laat zullen opduiken in andere tentoonstellingsprojecten, individueel of in groep. Dat het potentieel aanwezig is, bewijzen ze in deze presentatie.
De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 27 juni 2011
in Galerie Jan Colle
Jakob Van Caeneghemstraat 16
9000 GENT
vrijdag 24 juni 2011: 14 - 18 uur
zaterdag 25 juni 2011: 11 - 19 uur
zondag 26 juni 2011: 11 - 19 uur
maandag 27 juni 2011: 14 - 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.