WATERSCHOENEN: Wim LOTS met 'Zomerhits' in Brussel

Op de eerste verdieping van een Brussels huis annex naaiatelier in de Dansaertwijk loopt tot en met 15 oktober de solotentoonstelling Zomerhits met tekeningen van Wim Lots. Plaats van ontmoeting: CLJP Originals.

Vroeger werk van Wim Lots

Monsters uit het verleden… Tegenkomen en uitzwaaien… Eindelijk… De verkeerde interpretatie van mannelijkheid… Cold as steel… Het leven in de stad… Bergketens in de kop… Tekenen als eerste taal, meditatie, bron van plezier… en de bedreiging daarvan… Veteranenbal… Dixit mezelve.

Vroeger werk van Wim Lots

Wim Lots (°1972) is een artistieke duizendpoot. In het verleden werkte hij voor verschillende muziek- en theatergezelschappen in binnen- en buitenland (o.a. Les ateliers Claus, BAFF, …). Daarnaast is hij ook een geboren tekenaar. Een Artiste maudit, sans doute.

Vroeger werk van Wim Lots

Opzet van de tentoonstelling Zomerhits was aanvankelijk een eerste overzicht te brengen van tekeningen van de kunstenaar van de voorbije 5 à 10 jaar. Heel krachtige, spontane tekeningen zijn dat, vaak menselijke gezichten of figuren in overwegend zwart. Vaak in één enkele lijn, met de losse hand op papier gezet. Slechts hier en daar wat kleur. Zijn menselijke figuren zijn meestal rudimentair getekend, vaak met een maskerachtig gelaat en zelfs dierlijke trekjes. “Monsters uit het verleden”. Van deze vroegere tekeningen echter géén spoor op de tentoonstelling, behalve dan misschien de vogelfiguur op de voorkant van de uitnodiging: een idyllische verwijzing naar zijn werken van toen.

Tekening op de cover van de uitnodiging 'Zomerhits'

Enkele weken vóór de opening van de tentoonstelling besloot de kunstenaar zijn bestaande tekeningen en krabbels weer op te bergen en gooide het over een heel andere boeg. Vier weken lang tekende en tekende hij 487 nieuwe werken samen. Stuk voor stuk tekeningen van revolvers en geweren, sommige erg minimalistisch, andere zeer gedetailleerd, grote en kleine, werken op papier en op doek. Een soort catalogue raisonnée van wapens, zo lijkt het wel. Ik denk meteen aan Moby: That’s when I reached for my revolver.

De kunstenaar verrast hiermee ongetwijfeld galerist én publiek tijdens de opening van de tentoonstelling op vrijdag 2 september. Maar is dit een statement? Een artistieke afrekening met die monsters uit het verleden? Of niet meer dan een gemiste kans om als (beginnend) kunstenaar zijn tekeningen in de kijker te zetten? Met deze vraag stap ik buiten. Verrast en overdonderd maar verbaasd ook. Moby nogmaals in mijn achterhoofd : Shot in the back of the head !