Wie al eens in galerie De Ziener geweest is, kent (misschien onbewust) werk van Norman DILWORTH (°1931).
In de tuin achter het paviljoen slingert zich zijn twintig meter lange, zigzaggende sculptuur 'Linear Progression (1985) op het gras onder de in elkaar verstrengelde bomen.
Het geheel is een schitterend staaltje van intense dialoog tussen tuinontwerp en beeldende kunst, een symbiose van natuur en cultuur.
Norman DILWORTH heeft er al een lange artistieke carrière opzitten. Na studies in Londen en Parijs in de jaren '50, vestigde hij zich als kunstenaar in Londen.
Vanaf 1982 woonde en werkte hij in Amsterdam, tot hij zich in 2002 in het Noordfranse Lille vestigde, waar hij nog steeds een stevige artistieke activiteit aan de dag legt.
Aanvankelijk toonde hij zich als tekenaar in de geest van Giacometti. Later zette hij stappen naar vormelijke abstractie, eerst in schilderijen en later in even kleurrijke, metalen volumes.
Stilaan groeide zijn oeuvre in de nu nog bekende richting: het gebruik van mathematisch verantwoorde samenstellingen op basis van eenvoudige geometrische vormen in (al dan niet gecombineerde) constructies van hout, staal of aluminium
In een poging zijn werk in enkele woorden samen te vatten, zou ik het minimalistisch, geometrisch en constructivistisch willen noemen.
Reken daarbij zijn zin voor het monumentale. Dat heeft niet zozeer met afmetingen te maken, maar veeleer met verhoudingen.
Enkele jaren geleden ontwierp hij voor galerie De Ziener een 'Premie voor de Vrienden van De Ziener: '1 in 2' is een heel klein, maar bijzonder doordacht houten wandobject (6x8x3,6 cm), waarbij een basisvorm in drievoud gecombineerd wordt.
Norman Dilworth, Clump, 2009
In de huidige tentoonstelling maakt hij eens te meer duidelijk dat minimalisme en de combinatie van eenvoudige, geometrische basiselementen tot bijzonder boeiende resulaten kunnen leiden.
Dat minimalisme laat zich vanzelfsprekend ook vertalen in de opstelling van de werken.
Meteen bij het binnenkomen dient zich rechts de vrijstaande sculptuur 'Clump' (2009, cortenstaal) aan, terwijl links twee wandobjecten om aandacht vragen.
Het meest minimale is ongetwijfeld 'Squares' (2012), een perfect uitgebalanceerde accrochage van vier 'simpele' vierkanten.
Neem nu even de tijd voor een vergelijking met 'Connect I' (2012) even verderop.
Begint het U te dagen?
Norman Dilworth, Connect I, 2012
(Zicht vanaf de binnentuin)
Op de verdieping wachten ons, naast enkele typische sculpturen in gebeitst hout of brons, ook enkele ingelijste 'Papercuts' (2012, die in hun uitgebalanceerde opbouw en verfijnde afwerking echt wel onze intense aandacht verdienen.
In de binnentuin ligt het sculptuurtje 'Fourfold' als een geometrische 'tuinslak' (of denkt U misschien aan een zeehond ?) op het middenpad.
Het paviljoen ontvangt de indrukwekkende 'Puffball' (2012), een expanderende constructie van aluminium buizen.
Voor wie zich wil laten verleiden door minimale vormen en maximale verfijning is deze tentoonstelling een absolute must !
Norman Dilworth
FORM and NUMBER
tot 4 november 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.