Estaminet - Galerie 'In den Bouw' te Kalken is al jaren een geliefkoosd toevluchtsoord voor kunstenaars, rust- en sfeerzoekers en liefhebbers van een goed gesprek tussen (letterlijk) pot en pint.
Met de kleine galerie vaart Christine Van Der Heyden een eigen koers. Sinds 1985 passeerden hier niettemim al heel wat bekende kunstenaars de revue.
Met haar 'Archief van het particuliere wonen # 2' maakt momenteel Nele TAS (°1978) haar opwachting.
Nele Tas, Archief van het particuliere wonen @ In den Bouw, 2013
Met een stevige achtergrond in zowel cultuurwetenschappen (RUG 2002) als schilderkunst (Academie Antwerpen 2006) startte ze eind 2009 met het project 'Archief van het particuliere wonen', een titel naar analogie met het door architect Renaat Braem ontwikkelde 'Manifest van het bevrijde wonen'.
Braem was de architect-stedenbouwkundige die (in het spoor van Le Corbusier) in het naoorlogse België ijverde voor een 'nieuwe, kwaliteitsvolle architectuur' en zich afzette tegen de bestaande ruimtelijke (wan)ordening.
In zijn boekje 'Het lelijkste land ter wereld' beschreef hij de door hem zo gehate lintbebouwing met een lappendeken van individualistische huizen.
Zoveel jaren later kon Nele Tas met het grootste gemak proefondervindelijk vaststellen dat aan die individuele bouwtendens nog geen einde gekomen was. Wel integendeel!
Fietstochten langs doorsnee wegen tussen Antwerpen en Brussel leverden haar een schat aan visuele informatie op, die ze in haar atelier verwerkte tot schijnbaar vluchtige schilderijtjes, die in al hun tastlbare 'onafheid' toch een gevoel van onuitwisbare 'droefheid', 'eenzaamheid' en 'ondoordringbaarheid' oproepen.
Nele Tas, Archief van het particuliere wonen @ In den Bouw, 2013
(There is a crack... in everything. That's where the light gets in...)
Meestal is de stijl realistisch, maar met een zekere duisterheid. Andere huizen worden dan weer als lege wanden weergegeven, wat de ondoorgrondelijkheid nog groter maakt. Eén enkele keer hanteert ze een naïeve stijl, wanneer ze verschillende huizen in een primair landschap samenbrengt.
Natuurlijk is er in dit project een onvermijdelijke wisselwerking tussen het documentaire karakter en het eigenlijke schilderen. Uiteindelijk spelen de eigenheden en wetten van de schilderkunst voor het bereiken van het picturale resultaat.
De beoordeling van het 'architecturale individualisme' laat de kunstenares in principe bij de toeschouwer berusten. Toch kan niet ontkend worden dat de keuze van het project in hoofde van de kunstenares al een statement op zich is.
Nele Tas, Archief van het particuliere wonen @ In den Bouw, 2013
Huizen figureren (zeker in dit land) als de 'allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie', maar zijn vanzelfsprekend ook voorbeelden van economisch machtsvertoon of status. Uiteraard ontsnappen zij niet aan het element 'modeverschijnsel' in een bepaald tijdskader. Bovendien fungeren zij als 'my home is my castle'. Niet iedereen komt erin: tot hier en niet verder!
Oorspronkelijk werd dit project voorgesteld in de sobere omgeving van Croxhapox (okt.-nov. 2011) te Gent. Dat het nu bovendien in een tweede versie verschijnt in de bescheiden landelijke architectuur van 'In den Bouw' en binnen de door beeldend kunstenaar en 'meester-bricoleur' Raf Buedts met minimale middelen aangeklede tentoonstellingsruimte, geeft het geheel een extra dimensie.
Nele TAS
tot 26 mei 2013
In den Bouw
Zomerstraat 85
KALKEN
vrijdag vanaf 19 uur
zaterdag vanaf 14 uur
zondag vanaf 11 uur
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.