Mark Manders in het Nederlands paviljoen (Venetië)

 

 Een Spaans - Belgisch - Nederlands onderonsje op Venetiaanse bodem, met grensoverschrijdende elementen, dat is zowat de essentie van de eerste drie (elk met hun eigen sterkte) paviljoenen in de Giardini.

Na de Spaanse, in Nederland wonende Lara Almarcegui voor Spanje en Berlinde De Bruyckere voor België is het nu de beurt aan de in België wonende Nederlander Mark MANDERS (°1968) om de rij van internationaal opererende kunstenaars te vervolledigen met zijn presentatie in het Rietveldpaviljoen.

 

 



Het Nederlands paviljoen naar een ontwerp van Gerrit Rietveld 

 

 

Waar kan je een man als Mark Manders met zijn sinds jaren voortschrijdend 'Zelfportret als gebouw' beter loslaten dan in dit lichtrijke paviljoen van Gerrit Rietveld ?

 

Voor 'Waterschoenen' is Mark Manders alvast geen onbekende. Reeds in december 2008 kon u hier onder de titel 'De wonderlijke afwezigheid van Mark Manders' zijn overzichtstentoonstelling in het S.M.A.K. meemaken.

In 2012 dook hij op meer dan overtuigende wijze op in het project 'TRACK'.

 

Al zijn 'denk-beelden' krijgen nu weer een helder forum in het Nederlandse paviljoen.

 

Het begint al op een vreemde manier nog voor je binnengaat. De grote ramen zijn afgedekt met krantenpapier, alsof het gebouw leeg staat. Natuurlijk zijn het niet zomaar gewone kranten, maar datumloze of tijdloze kranten, ontworpen door de kunstenaars zelf. Ook dat is één van zijn doorlopende projecten, waarin de link tussen taal en beeld uitdrukkelijk aan de orde komt.

Woorden (in het Engels) worden slechts eenmaal gebruikt en sommige woorden keren terug in de beeldvorming: cup, bone, chair, table, head,...

 

Taal omgezet in beeld en een 'bevroren tijd' zijn sleutelbegrippen in het oeuvre van Mark Manders.

 

 Mark Manders, Shadow Study (Femur and Upper Arm Bone Connected by One Singel Shadow, 2011 /

iron, painted epoxy, painted porcelain / 64 x 64 x 151,5 cm (front)

Mark Manders, Mind Study, 2010-2011 / wood, painted epoxy, painted ceramic, painted canvas, iron / 170 x 240 x 500 cm (back)

Courtesy Zeno X Gallery an Tanya Bonakdar Gallery

 

 

 Dat hij ooit de droom koesterde om schrijver te worden, maar vaststelde dat hij het makkelijker met beelden kon vertellen was één ding. Dat hij al heel snel startte met zijn beeldend 'Zelfportret als gebouw' en toch geen autobiografisch verhaal vertelt, klinkt misschien wat tegenstrijdig.

Maar wie met zijn werk geconfronteerd wordt, raakt ongetwijfeld in de ban van dit eigenzinnig, bedrieglijk echt beeldverhaal dat de tijd stil lijkt te zetten. Typevoorbeeld wat dat betreft is zijn liggende sculptuur 'Fox/Mouse/Belt', die al sinds 1992 zijn beeldende oeuvre bevolkt. Naar aanleiding van de biënnale toont hij deze 'in de vlucht bevroren beweging' op drie plaatsen tegelijk: in het Nederlandse paviljoen, in een kleine supermarkt in de Via Garibaldi (tussen Giardini en Arsenale) en in het MOMA (New-York).

 

In het paviljoen laat Manders je soms twijfelen tussen een museale ruimte en een atelier. Enerzijds treft je de strakke opstelling van de kunstwerken en daarnaast krijg je het gevoel alsof de kunstenaar even zijn atelier verlaten heeft. Bovendien houdt hij achter een plastic wand (net zoals bij Track) blijkbaar nog wat werken in 'beraad'.

 

 Mark Manders, Working Table, 2012 - 2013 /

painted epoxy, painted wood, painted canvas, iron,

offset print on paper / 368 x 142 x 225 cm

Courtesy Zeno X Gallery and Tanya Bonakdar Gallery

 

 

 De woordenschat wordt in beeld gebracht in kleine en grote structuren, zuivere sculpturen en assemblages in een mix van materialen als hout, epoxy, papier, ijzer, brons,...

Zoals steeds zijn die materialen niet steeds wat je denkt dat ze zijn.

 

De grote 'Mind Study' met de tafel, de stoelen (een knipoog naar Rietveld?) en de zichzelf in evenwicht houdende figuur vormt samen met de 'Working Table' de monumentale hoofdmoot van de presentatie, maar de kleine werken verdwijnen niet zomaar in de marge.

Daarvoor is de subtiliteit van bijvoorbeeld de 'Shadow Study' veel te intens.

 

Of neem nu de 'Composition with Blue' (zie website van de kunstenaar) in het atelier waar de 'Fox' ligt. Manders heeft het hier zelf over een compositie die uit de jaren '20 van de vorige eeuw zou kunnen komen. Ik denk onvermijdelijk aan Paul Joostens.

 

In dit paviljoen wil ik graag nog wat langer blijven, maar de plicht roept ... er is nog zoveel meer te bezoeken.

 

'Room with a sentence' van Mark Manders is een absolute aanrader.

 

Elke dag, hehalve maandag, van 10 tot 18 uur in de Giardini (tot 24 november 2013

 

 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen