Toen Christian Straetling, bij het pensioen van Kris Van Hemelrijck, de zorg voor het Herman Teirlinckhuis in Beersel overnam, kon hij zich ongetwijfeld niet voorstellen dat het museum annex kunstgalerie amper twee jaar later van de kaart zou verdwijnen. De gemeente Beersel vond het na een analyse van kosten en baten niet meer te verantwoorden en ging over tot sluiting.
WATERSCHOENEN was er de voorbije jaren een paar keer op bezoek: voor VERZORGERS UIT ! en KOERS.
Ook voor het tentoonstellingsproject 'RAMBLE' was dat aanvankelijk een streep door de rekening, tot een oplossing gevonden werd in samenspraak met het FELIXART Museum in het nabijgelegen Drogenbos.
Daardoor ontstond voor de deelnemende kunstenaars meteen een mogelijkheid tot schaalvergroting van hun presentatie, vermits de beschikbare ruimtes rond de patio in Felixart nogal wat uitgebreider zijn dan die in het Teirlinckhuis.
Toch is ook hier de huiselijkheid of intimiteit gewaarborgd en krijgt elke kunstenaar in mijn ervaring precies de passende omgeving. Dat zal blijken als we straks rondzwerven door 'Ramble'.
Hans Martens wees in zijn inleiding op enkele cruciale punten in de relatie kunstenaar - kunstwerk - bezoeker.
De bezoeker dient zich steeds af te vragen: "Wat zie ik?" (overigens ook het uitgangspunt van Waterschoenen). Daartoe moet die bezoeker bereid zijn zich open te stellen. In dit verband verwees Hans Martens naar een tekst uit de installatie van Annick Nölle:
"They walked out of the backdoor of their everyday mind"
De alledaagse beslommeringen achterlaten om in een andere zone terecht te komen. Pas dan is er plaats voor interactie tussen kunstenaar en toeschouwer via het kunstwerk. In het spanningsveld tussen de intenties van de kunstenaar en de verwachtingen van de toeschouwer zal het kunstwerk zijn betekenis stilaan prijsgeven. Het werk is pas 'af' als de toeschouwer het 'gezien' heeft.
Maar laten we op stap gaan met nog een tekst uit het 'decor' van Annick Nölle in het achterhoofd:
"Het was een dag uit duizenden vol magische krachten"
Roel Jacobs, Boskapel Herman Teirlinck, bijgenaamd 'De Welriekende',
2014, installatie (detail)
De bijdrage van Roel JACOBS sluit nog het meest aan bij de oorspronkelijk voorziene tentoonstellingsplek. In zijn 'Schetsboek Boskapel' en de 'Installatie Boskapel' legt hij overduidelijk de link naar Herman Teirlinck en zijn daadwerkelijke inzet voor de bescherming van het landschap met zijn bomen in Beersel.
Via een passage uit 'Het gevecht met de engel' (zie foto) maakt hij ook de literaire overstap.
Uitgangspunt voor zijn project vond hij bij de Spaans-Franse auteur Jorge Semprun, die in zijn boek 'Le grand voyage' over zijn oorlogservaringen in o.a. Buchenwald vertelt en waarin hij de 'universaliteit' van bomen boven de gebeurtenissen laat uitstijgen, net zoals Herman Teirlinck in zijn 'Gevecht met de engel' het woud uit het heden plukt en bij de eeuwigheid laat aansluiten.
Roel Jacobs kan zich ongetwijfeld in die visie vinden. Voor hem zijn bomen levende monumenten, die zonder schroom hun schoonheid uitstralen voor wie ze wil zien, maar die tegelijk nood hebben aan bescherming.
Al jaren onderzoekt Roel Jacobs deze elementen en "het concrete doel is een blijvend bomenmonument op te richten op een interessante en betekenisvolle plek: een groenkapel te bouwen met bomen".
Mira Sanders, Het raceren van een Heerweg heen en terug tussen
Beersel, Ruisbroek en Drogenbos. De weg terug, 2014,
potlood op papier (detail)
Mira SANDERS houdt zich met twee gigantische tekeningen en twee kleine foto's niettemin discreet op rond de patio.
Midden vorige maand dook ze nog in WATERSCHOENEN op bij de tentoonstelling 'Umland' in Wieze en Dendermonde en een paar jaar geleden waren we er bij toen ze haar boek 'La chambre de Tania' (samen met Cédric Noël) in de serie Posture Editions voorstelde.
Net als in Umland, waar ik haar werkwijze beschreef als 'Mira Sanders wandelt, registreert en interpreteert', ging ze ook hier op stap langs het oude tracé van de Heerweg tussen Boulogne-sur-Mer en Keulen, waarbij ze zich nu concentreerde op het stuk tussen Beersel en Drogenbos.
Tijdens de wandeling heen en terug verzamelde ze planten en klein afval, waarvan ze de contouren nadien op grote tekenbladen aanbracht. De tekeningen langs de rand zijn zo subtiel dat ze zich vooral in gedetailleerde benadering laten vatten. Het lijken wel ontwerpen voor reusachtige tapijten, al doen ze me ook denken aan de decoratieve randen rond de nieuwjaarsbrieven uit mijn jeugd en verwijzen ze in hoofde van de kunstenares naar Lewis Caroll's kaart: 'Oceanchart' (1876).
Het is de reiziger die de weg maakt... met de verbeelding aan de macht.
Maria Degrève, What the body remembers, 2014, installatie (detail)
In de kamer rechts achteraan heeft Maria DEGRÊVE haar tenten opgeslagen. Dat mag u deels letterlijk nemen, gezien de centrale constructie van fijn haakwerk rond een metalen kubusgeraamte.
Op de wanden rondom toont ze een fotografisch verhaal, grotendeels ontleend aan vroegere performances.
De installatie 'What the body remembers' refereert op die manier en op deze plek, via autobiografische beeldende momentopnamen, aan haar geboortestreek de Zennevallei.
In haar onderzoek naar de vrouwelijke identiteit zoekt ze bewust de grenzen van de intimiteit en de confrontatie met een publiek op.
Deze installatie maakt perfect gebruik van de geboden ruimte.
Maria Degrève is geen onbekende voor WATERSCHOENEN. Begin 2010 dook ze hier voor het eerst op met 'Down to the woods' en in 2012 was ze driemaal te gast: Welkom in de wereld van Maria Degrève, Maria Degrève en Maria Gabrielle in Loods 12 en Sans Gêne waar ze bovendien als co-curator optrad.
installatie (detail), 2014
Tenslotte belanden we bij de installatie 'WILD IS THE WIND' van Annick NÖLLE, een etappe in het project 'Light out for the territories' dat al sinds 2012 loopt en nog minstens tot 2015 doorgaat.
Uit deze installatie konden we reeds in het begin van dit artikel een paar teksten putten die veel zeggen over de fantasiewereld waarvoor zij het decor en de nodige rekwisieten uitzet. Want eigenlijk is dit een filmset waar tijdens de tentoonstelling opnamen zullen gemaakt worden voor het project, in samenwerking met een filosoof die de elementen uit de installatie als basis zal gebruiken om met kinderen te filosoferen.
'Light out for the territories' komt uit het boek 'The adventures of Huckleberry Finn' van Mark Twain en betekent het overschrijden van de grenzen die de 'beschaafde' wereld oplegt om op zoek te gaan naar vrijheid, avontuur en nieuwe kansen.
*
Hoe willen we door het leven 'zwerven' ? De tentoonstelling 'RAMBLE' geeft mogelijke wegen aan, geeft antwoorden en stelt nieuwe vragen. Wat wilt u als bezoeker nog meer ?
Bovendien krijgt u er een kijk op Felix De Boeck en een deel van de collectie van het KMSK Antwerpen bovenop... al was het maar voor die Venetiaanse brug van Jules Schmalzigaug.
RAMBLE
in
FELIXART MUSEUM
KUIKENSTRAAT 6
1620 DROGENBOS
tot 14 september 2014
van donderdag tot zondag: 10.30 - 17.00 uur
www.felixart.org
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.