Jo De Smedt met 'KUCH' in Villa De Olmen (Wieze)

De voorbije jaren hebben we het werk van Jo DE SMEDT (°1974) op de voet gevolgd. Wie zijn naam inbrengt op de zoekbalk van 'Waterschoenen' krijgt links naar verschillende artikels over tentoonstellingen of atelierbezoeken.

Nu hij zowel in Villa De Olmen (Wieze) als De Gasthuiskapel (Borgloon) opduikt, willen we de schijnwerpers dan ook opnieuw aanzetten.

Vorige zondag is de dubbeltentoonstelling gestart met 'KUCH' (een meer dan stevig artistiek hoestje) in Villa De Olmen en vanaf komend weekend laat hij zich in Borgloon kennen onder de titel I'm not a poet.  

Jo De Smedt, KUCH, olieverf, 

acryl op doek, 80 x 100 cm, detail

De geconcentreerde, satirische tekenaar die we de afgelopen jaren leerden kennen, is meer dan ooit aan de orde, al heeft hij de absolute strakheid van vroeger al geruime tijd aangevuld met schijnbaar chaotische omgevingen. Daarnaast laat hij zich in Wieze ook kennen als de tekenaar-schilder die met zijn minimale doekjes (9 x 12 cm) letterlijk het veld intrekt om als een 19de eeuwse 'plein air' kunstenaar te werken: struiken, bomen, landschap in zwart tegen een wit - gele achtergrond.

Deze kleine schilderijen zijn ongetwijfeld 'vingeroefeningen' voor het oog en de geest. Ze helpen hem enerzijds om tot rust te komen in de natuur en tegelijk geconcentreerd te kijken naar diezelfde natuur.

Jo De Smedt, The Walk, acryl op doek, 9 x 12 cm

In de rest van zijn artistieke gedachtenwereld is het ongetwijfeld een stuk minder rustig. Jo De Smedt bekijkt de maatschappij met een mengeling van grote welwillendheid en gepaste gereserveerdheid. Hij duikt in het bad, maar blijft op zijn hoede. Een satirische ondertoon is een probaat middel om het geheel onder controle te houden.

Naar aanleiding van zijn tentoonstelling 'Le cirque sous l'eau' (begin 2008) omschreef ik hem reeds als 'gedistingeerde punk'. Die punkattitude gaat zeker nog veel vroeger terug. Als kind tekende hij de punk- en metalplatenhoezen van zijn broer na. Hij leerde bovendien de skatewereld met zijn eigen grafische codes kennen.

De duidelijke en onderhuidse agressiviteit uit de beide disciplines bleef steeds hangen in zijn latere werk, maar met de nodige humor en satire weet hij een en ander te milderen.

Zijn tekeningen blijven meestal druk, al opteert hij nu en dan voor het minimalistische contrast zoals in 'PRIMAIR ZWART / teek'. Maar hij durft net zo goed de wilde dialoog aangaan met vlekken op de muur (The Lovers / Destroy) halverwege de trap naar de eerste verdieping of de grote tekening met de vloer in de garage rechts (Chanson des troubadours / kladversie) die hij bovendien naar zijn hommage (EST) aan Marc Maet laat lonken.

Jo De Smedt geeft in Villa De Olmen een hoofdrol aan het huis zelf, waarbij zijn eigen, zinnig werk nu eens ingetogen dialogeert, dan wel uitgesproken contrasteert met het 'gedateerde' interieur uit het interbellum.

Hij overlaadt het huis niet met zijn werken, maar duikt op de juiste plaatsen op en laat heel wat ruimtes ongemoeid.

Zo blijft de bovenverdieping quasi volledig vrij van artistieke ingrepen, die zich beperken tot een lang podium met kleine doeken in de middengang en een denkbeeldige lijn naar een oud boek op de tafel in de grote slaapkamer.

De kelderruimte zet hij naar zijn hand met één ingreep, die bovendien een link legt met zijn eigen artistieke evolutie. Dit neonwerk is ontleend aan zijn allereerste individuele tentoonstelling in 2004, maar vandaag meer dan ooit brandend actueel. Ik laat het u graag zelf ontdekken.

Op het gelijkvloers wisselen klein en groot werk elkaar af. De vitrinekast in de hal is een retrospectieve op zich. Verlies ook de bloemen op de glazen tafel in de tuinkamer niet uit het oog. Wekelijks zorgt de kunstenaar voor verse bloemen, maar... !

Jo De Smedt, Chanson des troubadours / 

de kladversie; mixed media op papier,

153 x 250 cm

In een mix van technieken creëert hij zijn wereld op papier of doek. Grafiet blijft het meest geliefde basismateriaal voor de creatie van uitmuntend gedetailleerde symbolen uit zijn beeldenpatroon. Elke tekening draagt meerlagige betekenissen en vraagt bijgevolg nader onderzoek.

In de garage links staat een bak (DENDERDAL - Wieze) met schilderijen die de bezoekers zelf kunnen presenteren aan het haakje erboven. Make your own choice !

De wereld van Jo De Smedt is, ondanks de soms letterlijke aanwezigheid van zwart-wit en het feit dat hij het duistere randje van het bestaan opzoekt, zeer genuanceerd en hoegenaamd niet grijs. In de nevelen van de handbewegingen die het tekenen met grafiet achterlaat, schuilt dan ook een schat aan wereldvisie die de moeite van het ontdekken meer dan waard is.

Ook nog deze tip:

Voor de bezoekers heeft Jo De Smedt een gepersonaliseerde herinnering klaarliggen (zolang de voorraad strekt).

Garage links: een verweerde spiegelversie

van DRUK DRUK DRUK / bones and stones,

acryl op papier, 153,5 x 250 cm

KUCH

tot 5 oktober 2012

in

Villa De Olmen

Nieuwstraat 83

9280 WIEZE

zaterdag en zondag: 11 - 18 uur

www.villadeolmen.be

www.jodesmedt74.be

*

I' M NOT A POET

van 13 september tot 19 oktober 2014

in Gasthuiskapel

Graethempoort 3bis

3840 BORGLOON

Opening 13 september om 15 uur

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

www.artborgloon.be

In de Gasthuiskapel toont Jo De Smedt een serie kleine etsen (10 x 15 cm) in combinatie met een serie grote tekeningen (84 x 114 cm) gemaakt tussen 2010 en 2012.

Met de etsen keert De Smedt terug naar zijn grafische opleiding. Voor deze etsen gebruikt hij wel een aparte techniek met zeer sterk salpeterzuur, een snel en gevaarlijk proces. De moeilijkheid bestaat erin om het zuur onder controle te houden. Soms neemt het de overhand en wordt de tekening volledig weggevreten. De aciditeit bepaalt mee de sfeer van elk werk. Van bijtende humor gesproken...

De tekeningen zijn gemaakt op de achterkant van oude papieren landkaarten zoals die op school gebruikt werden. De reeks 'IMAGES DU MONDE' is een verwijzing naar de 'achterkant' van onze maatschappij.

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN