Kobe DE PEUTER (°1979) schildert het portret van een samenleving die zich gevestigd heeft in het decor van het consumentisme.
Zijn settings zijn gefragmenteerde beelden van shoppingcentra, waarin de mensen vrijwel geheel ontbreken. Slechts hier en daar vang je een schaduw of een detail op. In de visie van de kunstenaar zijn ze wellicht door het systeem opgeslokt.
Eén enkele keer brengt hij zichzelf in beeld.
Mijn eerste kennismaking met het werk van Kobe De Peuter dateert van vier jaar geleden toen hij met enkele kompanen bij mij om de hoek opdook onder de overkoepelende titel 'A touch of nonchalance', al was zijn 'toets' als schilder ook toen al verre van 'nonchalant'. Het onderwerp van zijn schilderijen, ontleend aan strakke architectuur, was op dat ogenblik nog meer als geheel bewaard.
De voorbije twee jaar ging de fragmentatie van het beeld steeds verder.
Wat we vandaag te zien krijgen in 'The Performance = The Stage' lijkt meer op het samenbrengen van stukken uit verschillende puzzels.
Het consumptieparadijs dat in talloze winkelcentra wereldwijd voor de mens geschapen is, heeft in deze schilderijen de allure van een weliswaar zeer esthetisch, schitterend geschilderd maar bijzonder verwarrend doolhof, een mengeling van realiteit en spiegelbeelden.
Kobe De Peuter, Zardoz, 2014, acryl op doek, 85 x 235 cm
En dan hangt daar in de eerste kamer ook heel prominent een klein geschilderd portret van Arthur Rimbaud (een 'dubbelportret' volgens de titel: 'Rirmibmabuadud', 2014, 50 x 50 cm). Rimbaud, spilfiguur van het symbolisme en decadentisme uit het laatste kwart van de 19de eeuw.
In de visie die Kobe De Peuter vandaag wil verbeelden, schuilt een gelijkaardig mensbeeld en een gelijklopende maatschappelijke benadering. Terwijl de mens denkt vanuit een 'vrije wil' zijn leven te bepalen, moeten we vaststellen dat diezelfde mens slechts een rolletje mag spelen in het voor de samenleving gecreëerde architecturale decor.
De mens als centrum van de wereld? Dat is een hoopvolle gedachte, ware het niet dat de mens door het systeem gereduceerd is tot consument. Waar vroeger de verticale onderworpenheid aan het godsbeeld voorop stond, is er nu de horizontale afhankelijkheid van het 'almachtige' geld en bezit.
In het 'goddelijke systeem' was de mens de kleine factor die volgens door 'hogere krachten' bepaalde regels het systeem in stand mocht houden. In de seculiere samenleving is diezelfde mens onderworpen aan marktconforme regels die door 'gelijkaardige krachten' opgelegd worden.
Kobe De Peuter, Self-portrait, 2013, acryl op doek, 100 x 150 cm
In zijn roman 'Zelf God worden' verwoordt Hans den Hartog Jager een en ander als volgt:
"Een wereld doordrenkt van betekenis. Vroeger heette dat God die een appel voor je neus hing. Nu noemen ze het vrijheid. De vrijheid om je eigen keuzes te maken. Om je te onderscheiden. Maar wat betekent dat anders dan de onontkoombare plicht een persoonlijk stelsel van onzichtbare codes te creëren - een persoonlijkheid opgebouwd uit merken, kleren, haardracht, interieur...?"
Kobe De Peuter laat ons mee verdwalen in de schijnbaar chaotische ordening van zijn spiegelpaleizen. Als kunstenaar heeft hij de regie van zijn eigen beeldvorming in handen. Als individu is hij mee onderhevig aan het 'systeem'. Hij speelt dus een dubbele rol op het podium van het leven.
De wereld is meer dan ooit een 'schouwtoneel'... !
KOBE DE PEUTER
The performance = the stage
in
Galerie Jan Dhaese
Ajuinlei 15B
9000 GENT
donderdag tot zaterdag: 14 - 18 uur
zondag: 11 - 14 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
