Al bijna 8 jaar volg ik het werk van Jo DE SMEDT. Sinds zijn eerste verschijning in WATERSCHOENEN (17 januari 2008) heeft hij een stevige weg afgelegd, maar is trouw gebleven aan zijn uitgangspunten en zijn werkmethode.
Daar zitten we meteen bij de essentie van de kunstenaar Jo de smedt (°1974). Zijn artistiek werk is een uitlaatklep op zowel inhoudelijk als technisch vlak.
Zijn oorspronkelijke opleiding tot volbloed graficus heeft hij steeds volgens zijn eigen regels toegepast. Ook nu hij de laatste jaren weer aanleunt bij zijn 'oude liefde', de etskunst, lapt hij de traditionele regels aan zijn laars om niettemin (of precies daarom) met uitstekende resultaten uit te pakken.
Daar zitten we meteen bij de essentie van de kunstenaar Jo de smedt (°1974). Zijn artistiek werk is een uitlaatklep op zowel inhoudelijk als technisch vlak.
Zijn oorspronkelijke opleiding tot volbloed graficus heeft hij steeds volgens zijn eigen regels toegepast. Ook nu hij de laatste jaren weer aanleunt bij zijn 'oude liefde', de etskunst, lapt hij de traditionele regels aan zijn laars om niettemin (of precies daarom) met uitstekende resultaten uit te pakken.
Jo De Smedt @ De Ziener
Toch blijft de nadruk op zijn grote 'tekeningen' liggen. Het canvas heeft als drager steeds meer de plaats van papier ingenomen. Het blijft echter zwart tegen een witte achtergrond, al gebruikt hij nu acrylverf waar hij vroeger ongegeneerd (zeg maar met inbegrip van talloze, tijdens het tekenproces gemaakte 'vlekken') met potlood werkte.
Zijn werkmethode hebben we u vroeger meermaals beschreven naar aanleiding van atelierbezoeken en tentoonstellingen. Tik de naam 'Jo De Smedt' maar eens in op de zoekbalk van WATERSCHOENEN en u krijgt een overzicht van de artikels.
Terwijl hij, zeker in zijn beginperiode zijn blad eindeloos vulde met nevengeschikte emblemen, is hij nu aanbeland bij eenvoudige taalkundige boodschappen, zinnen en woorden die echter in een steeds herhaalde beweging als grafische beelden tot in de puntjes afgewerkt worden.
Nr. 53 naast De Ziener
Zelf heeft hij het in dit verband over een zekere dualiteit door enerzijds via uitzuivering, directheid en spontaneïteit het beeld sterker te maken en zich anderzijds uren bezig te houden met het uitwerken van details.
Maar het is precies die duale werking die de intensiteit van het werk ten goede komt: uitzuivering versus precisie in samen-werking.
De huidige tentoonstelling is trouwens een mooie evenwichtsoefening tussen verschillende technieken en een toonbeeld van sobere, efficiënte presentatie.
In de voormalige winkelruimte (Nr. 53) links van galerie De Ziener verwijst het grote, drukke 'KUCH' naar de gelijknamige tentoonstelling vorig jaar in Villa De Olmen. Wat een verschil met de sobere belijning van de werken in de galerie.
Jo De Smedt, 3 x acryl op doek, 110 x 150 cm
In het artikel over zijn tentoonstelling samen met Fred BERVOETS (Waterschoenen 27 maart 2012) had ik een en ander reeds als volgt aangekondigd:
"... zie ik hem verder evolueren naar een weldoordacht expressief minimalisme, waarin het woord een grote rol speelt".
De grote woordschilderijen in het tuinpaviljoen zijn niet de enige getuigen van die evolutie.
'Whisky Nose Come Home', 'Fuck off in Stereo' en 'Let's Dance A Fat Cunt' zijn toch wel enigszins provocerende teksten van een 'angry young man', maar daarnaast is er ook ... 'Still Life Goes On'...
Verdiep u ook in de 'kleine verhalen' van de serie etsen.
Tot slot nog dit:
Wanneer ik voor de grote tekening 'Whisky Nose Come Home' sta, moet ik plots denken aan de reclameboodschap van William Lawson's - NO RULES , GREAT SCOTCH.
En wat Jo DE SMEDT betreft: NO RULES, GREAT ART !
Jo De Smedt, uit de serie kleine etsen
Jo DE SMEDT
tot 1 november 2015
in
Galerie de ziener
Stationsstraat 55
1730 ASSE
vrijdag t.e.m. zondag: 15 - 18 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.