De organisatoren van het Kunstenfestival Watou hadden amper de deuren van het bijzonder succesrijke zomerfestival dichtgetrokken of ze konden alweer nieuwe deuren openen in DAMME, waar ze intussen al enige tijd met volle inzet het STADSFESTIVAL op poten gezet hadden.
Tijdens deze allereerste editie brengt het festival van 21 september tot en met 4 november 2018 (woensdag t.e.m. zondag: 11 - 18 uur) met de expo 'ik wordt' de zoektocht van het zijn in beeld. Op verschillende locaties doorheen de stad tonen kunstenaars hoe zij deze zoektocht ervaren. Stichting IJsberg focust zich op het brengen van een mix van verzamelde verhalen waarin de kracht van het woord en de macht van het beeld de hoofdrol spelen.
Net als in Watou is de mix van poëzie en beeldende kunst de bindende factor.
Samen met de start van de allereerste editie van Stadsfestival Damme opende Stichting IJsberg ook de heringerichte site d’oede schole in de Burgstraat. Naast het onthaal van het festival vinden bezoekers op deze locatie vooral een bruisende en gezellige ontmoetingsplek waar tijd en ruimte voor beleving centraal staan. Ook buiten de festivalperiode worden het leescafé, de boekshop, het workshopatelier en de polyvalente event- en exporuimte een plek voor kleine ontdekkingen, of je nu langskomt met vrienden, alleen of met het gezin.
De FESTIVALPAS is een soort mini-catalogus met alle essentiële informatie over het project en de geschiedenis van de stad en die U toegang verschaft tot de drie binnenlocaties: d'oede schole, de hospitaalsite en de kerk.
Op de hoek van de Kerkstraat en de Burgstraat...
naar D'OEDE SCHOLE
De stad Damme kende ooit een roemrijk verleden, maar heeft zich intussen teruggeplooid als toeristische trekpleister, met heel wat kleine en grote culinaire troeven in de achtertuin van de Belgische oostkust. Ook als 'boekendorp' heeft het zich een reputatie opgebouwd.
Met de komst van het nieuwe 'Stadsfestival Damme' worden de lijnen van poëzie, literatuur en boeken in het algemeen verder uitgezet. Neem daarbij de focus op hedendaagse beeldende kunst en het is duidelijk dat Voor Damme een nieuwe wereld opengaat.
We starten onze wandeling in D'OEDE SCHOLE, letterlijk een verbouwde oude school waarin de muren tussen de gang en de voormalige klaslokalen gesloopt werden om nieuwe interacties mogelijk te maken. Het resultaat is schitterend.
In de laatste ruimte huist nu de galerie waar Ingrid GODON en Toon TELLEGEN hun boekenproject 'Ik wou' voorstellen. De tekeningen van Ingrid Godon zijn bijzonder sterk. In de bookshop vlakbij ligt het boek op U te wachten (voor wie het niet kan laten).
De deelnemende kunstenaars
We citeren nog even uit de tekst 'IK WORDT' in de galerie, waarmee Jan Moeyaert de tentoonstelling probeert te situeren:
Alles wordt en alles beweegt met vallen en opstaan.
Stadsfestival Damme 2018 gaat over de nooit aflatende strijd van
alles wat leeft. Over energie: plus en min, het knettert en geeft vonken.
Levende wezens en de dingen om ons heen: alles ontstaat ongevraagd
en is gedoemd tot groei en verval.
En ondertussen...
(Neem de tijd om het vervolg van de tekst daar te lezen)
Wij gaan alvast op stap en nemen U mee langs enkele van de vele kunstwerken. Zelf ontdekt U ongetwijfeld heel wat andere kunstenaars op de route die we volgen.
Het aantal locaties is beperkter dan in Watou, maar op kwaliteit is hier geenszins bespaard. In de hospitaalsite met zijn vele kleine kamers zijn bovendien verschillende sublieme ensembles gerealiseerd.
Maen Florin, 'Wrongface'
Tussen het beeld 'Wrongface' van Maen FLORIN aan één kant van de galerie en de blauwe neoncirkel van Chaim VAN LUIT aan de overkant ligt een blijkbaar onoverbrugbare ruimte voor het personage van Florin.
Haar figuren zijn altijd misvormde, gekwetste zielen, angstvallig in zichzelf gekeerd en bang om met anderen te communiceren of '"onderkoeld en overtuigd van de kracht van hun onvolmaaktheid".
Ingrid Godon, illustraties voor 'Ik wou' met Toon Tellegen
De tientallen illustraties van Ingrid GODON zorgen voor een doorlopende verhaallijn rond de 'leegte' van de middenruimte.
Chaim Van Luit
Circumscribe, WanderingWondering
Zullen we dan maar zelf de knapzak van Chaim VAN LUIT over onze schouder hangen en door de lichtcirkel de rest van de tentoonstelling tegemoet stappen. Nee, we willen zeker niet de weg opgaan van Icarus, zoals Van Luit suggereert, maar veeleer de sprong wagen 'down the rabbit hole', zoals Alice.
We verlaten d'oede schole en gaan op weg naar de HOSPITAALSITE in de Kerkstraat.
De geschiedenis van dat complex leest U kort samengevat in de Festivalpas.
Met zijn talloze kamers, gangen, trappen en zelfs een heuse kapel waant U zich af en toe in een doolhof waar de beeldende kunst regeert (met hier en daar een toets poëzie van Peter Verhelst of Herman De Coninck).
Met op de achtergrond schilderijen van Jan VAN IMSCHOOT wordt het plaatje nog intenser.
Jerry Kowalski, kartonnen sculpturen
Recognition of a demagogue / Henry and Edward / Wonderland
De volgende kamer is een absoluut 'Gesamtkunstwerk', waarin met werk van o.a. Gino LUCAS of Seet VAN HOUT zowel de wanden, de centrale ruimte als het tegenlicht van het raam met elkaar een spel spelen.
Pascal BIRCHER vraagt zich met zijn 'Signal' (een reuze button) af 'HOW'S IT GOING TO END?'
Yves VELTER trekt zich met twee naar zijn hand gezette 'klassieke' borstbeelden terug op de vensterbank. Communicatie tussen moeder en kind of met de buitenwereld onderzoekt hij in 'De beïnvloeding act VI en II'.
Yves Velter, De beïnvloeding act II
In de volgende ruimte eisen allereerst de indrukwekkende, duistere sculpturen van Laura ECKERT onze aandacht op, maar even later worden we al aangetrokken door een hangende figuur bovenaan de trap. Hier huist Katrin DE KONINCK, die ook al in Watou onze volle aandacht vroeg met haar dubbelsculptuur van twee meisjes (waaraan tevens het campagnebeeld van het Kunstenfestival Watou 2018 ontleend werd).
Katrin De Koninck, Zonder titel
Een bevreemdend kluwen van een indringende klankachtergrond lokt ons nog een paar treden hoger naar een kamertje vol kasten, waarin Geertje VANGENECHTEN in tekeningen en teksten (net als vorige zomer in Watou) "afdaalt naar het diepste van zichzelf en daar voorbij". Ze schetst hallucinante, diepmenselijke taferelen.
Geertje Vangenechten, detail uit de installatie
Jenny Ymker, Winterreise
Het oeuvre van Jenny YMKER bestaat uit foto's die ze laat verweven tot gobelins. In al haar werken is ze zelf het model.
Bij deze 'Winterreise' denk ik onvermijdelijk aan 'Der Wanderer über dem Nebelmeer' van Caspar David Friedrich.
U zal ongetwijfeld JONCQUIL (de wandelstokken), Claudio PARMIGIANNI of Samuel YAL niet willen missen. En sta dan ook even stil voor de poëzie van Peter VERHELST.
Teja Van Hoften, Moedergodin
Daniëlle Van Ark, uit de reeks 'Everything fell into the right hands'
Untitled #1 & Untitled #4
Wat een schitterende combinatie in de kamer met het 'rijke' rood van Teja VAN HOFTEN en de sobere foto's van 'rijkevrouwenhanden' (Daniëlle VAN ARK). Het kruisbeeld houdt de wacht tussen heden en verleden.
Mieke Teirlinck, 'Spijt..., 2018, 90 x 90 cm, olieverf op doek.
Via de licht openstaande deur van een berghokje onder de trap krijgen we het 'Zelfportret als archeologische vondst' van JONCQUIL te zien.
Maar in deze wat duistere, gebogen gang komt ook het werk van Mieke TEIRLINCK tot leven. Mieke TEILINCK is een schilder 'pur sang', die haar menselijke onderwerpen sfeervol en met een ontzettend technisch vernuft in beeld brengt.
Nicolas Vander Biest, A certain amount of uncertainties
Jonathan Sullam, I am going to love you forever
In het midden van een volgende kamer staat een imposante kettingsculptuur van Jonathan SULLAM: 'I am going to love you forever'. Wat een schitterende tekst. Maar... Hoe zeker is dat... Houdt de liefde stand?
Links naast het venster hangt een print van BANKSY: 'Toxic Mary', geïnspireerd door de geïdealiseerde moeder/kind verhouding van Maria en Jezus. Maar de moeder bij BANKSY biedt haar kind een fles met vergif aan. Love you forever...?
Tegen de achterwand hangt het werk van Nicolas VANDER BIEST: 'A CERTAIN AMOUNT OF UNCERTAINTY', een tekst die wonderwel aansluit bij de onzekerheid die in de andere twee werken doorklinkt..
Maar dit werk staat ook op zich:
een gesloten canvas zak met in goud geborduurde tekst bevat een schilderij.
De kunstenaar omschrijft het als volgt:
"Ik hou van de gedachte dat een schilderij nooit zal gezien worden. Het geeft me de mogelijkheid een werk de wereld in te sturen dat me onzeker maakt. Kunst gaat over het in vraag stellen van de wereld rondom ons, inclusief de kunst en vooral mijzelf".
Nicolas Vander Biest
A certain amount of uncertainties
We ontmoeten ook nog Koenraad TINEL, Didier MAHIEU, Fabrice SAMYN, Peggy WAUTERS en komen terecht in de wondermooie omgeving van de kapel, waar Koen VANMECHELEN zijn gouden ei op perfecte wijze bewaart en Thom PUCKEY zijn gebruikelijke mix van een jonge vrouwelijke figuur met vuurwapens in een witte marmersculptuur presenteert.
Fabrice Samyn, Matrilineal
Pedro Marzorati, installatie 'Plus haut que le ciel'
In de andere zijbeuk van de kerk blijft de ingreep van Mathieu KLOMP dan wel 'met de voeten op de grond', maar is daarom niet minder ingrijpend.
En dan zijn er nog de 'woordstenen' van Anjet VAN LINGE.
Wandelt U nog even mee naar de Haringmarkt... ?
Om af te ronden keren we nog eens terug naar D'OEDE SCHOLE voor een hapje (wat een lekkere chocolademousse) en een drankje.
Ook nog even in de Boekshop langs en we zijn klaar voor de terugreis.
We kijken al uit naar de volgende editie, maar daarvoor is er eerst nog Watou 2019.
D'OEDE SCHOLE
Brugstraat 5
DAMME
Tijdens het Stadsfestival (tot 4 november) is D'OEDE SCHOLE woensdag tot zondag open van 11 tot 18 uur.
Na de festivalperiode: zaterdag, zon- en feestdagen en tijdens de schoolvakanties van 11 tot 18 uur.
INFO:
voor een link naar
'Stadsfestival Damme' via Facebook
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.