WATERSCHOENEN: maart 2020

donderdag 26 maart 2020

SECONDROOM Antwerpen: KALENDER VOORJAAR 2020

*** MET DE ONVERMIJDELIJKE INVLOED VAN CORONA VOOR OGEN ***

... volgt hierna niettemin het geplande voorjaarsprogramma van

SECONDroom 2020

Antwerpen

Sinds 2006 organiseert SECONDroom (Sr) eendags-tentoonstellingen als onafhankelijk platform.

De expo’s vinden nog steeds wekelijks plaats op zaterdag van 18u tot 21u.

Ontstaan in een woonkamer in de Papenvast te Brussel werden er ondertussen al verscheidene mutaties gevormd te Brussel, Gent, Leuven, Antwerpen…

en wordt de oorspronkelijke versie nog steeds verder gezet te Antwerpen en/of in samenwerking met andere initiatieven.

Sinds zijn ontstaan heeft SECONDroom meer dan 300 tentoonstellingen georganiseerd.

De tentoonstellingen in Antwerpen gaan door in:

SECONDroom EXPO

Terlinckstraat 30

2600 Antwerpen (Berchem)

maart 2020

07/03

Bart Vandevijvere & Laurent Rigaut

21/03

Valgerður Sigurðardóttir, Kristín Karólína Helgadóttir & Sigurrós Guðbjörg Björnsdóttir

april 2020

04/04

Hilde Overbergh (*)

11/04

John Van Oers (*)

18/04

Niels Coos & Jan Reimus

mei 2020

02/05

Vincent De Roder (*)

09/05

Freddy van Parys (*)

16/05

Ilse Liekens

30/05

Maxime Christiaensen (studio christiaensen)

juni 2020

06/06

Pieter Chanterie

13/06

Zarah Coussement

(*) deze kunstenaars verschenen reeds eerder in WATERSCHOENEN.BLOGSPOT.COM

Korte geschiedenis van SECONDroomvzw

SECONDroom begon in 2006 als een initiatief van Christophe Floré, Mira Sanders en Jan(us) Boudewijns in Floré’s privé-woning aan de Papenvest 114 in Brussel. Op de eerste verdieping werd een kleine kamer getransformeerd tot tentoonstellingsruimte waar elke zaterdag tussen 18u en 21u een andere kunstenaar carte blanche kreeg om te experimenteren. Deze voortdurende hernieuwing van tentoonstellingen verleende SECONDroom een particulier karakter. Omdat de duur van de expositie beperkt werd tot een vernissage kreeg ze de impact van een evenement. De intimiteit van de privé-ruimte en de aanwezigheid van de kunstenaar creëerden een informeel platform voor tal van uitwisselingen en ontmoetingen.

Na de privé-woonst, verhuisde SECONDroom naar een locatie bij Recyclart, één van de galerie-ruimtes onder het treinstation Brussel Kapellekerk. Hier werd het initiatief verder gezet en mee ondersteund door Colin Waeghe, Francis Denys, Korneel Devillé en Jan Verbruggen.

Voor de werking van SECONDroom Gent in 2010 sloegen Colin Waeghe, Ian Gyselinck, Saar Van Laere, Wim Beddegenoots en Steve Reynders de handen in elkaar. Vanaf januari 2011 verhuisden ze van een unieke loods aan de oude dokken naar de vroegere snoepwinkel naast de Vooruit. Om de twee weken werd deze ruimte omgevormd tot een potentiële tentoonstellingsruimte die je steeds op vrijdag tussen 19 u en 23 u kon bezoeken. In 2014 zetten Kristof Van Heeschvelde, Steve Reynders en Ben Benaouisse, opnieuw de deuren open van SECONDroom Gent binnen de DOKsite. Eveneens werd in dat jaar een SECONDroom Leuven opgericht. door Sofie Haessaerts, Francis Denys, Hilde Overbergh en Ilse Van Roy. Al deze platformen opereren volledig onafhankelijk van elkaar. Ze dragen enkel in hun gemeeschappelijk DNA het plezier en de noodzaak van de praxis om kunstenaars een open platform te geven.

SECONDroom Antwerpen heeft sinds zijn begin in 2010 gefunctioneerd op diverse locaties in Antwerpen. Vanaf 2016 is de locatie in de Terlinckstraat 30 te Berchem de vaste uitvalsbasis geworden voor de activiteiten van SECONDroom Antwerpen. Het team van SECONDroom Antwerpen bestaat uit: Christophe Floré, David Van Mieghem, Tanja Vrancken, Marc Van Tichel en Athéna Lazarou.

SECONDroom in beeld...

https://secondroom-antwerpen.tumblr.com

donderdag 19 maart 2020

SCHITTERENDE MUURSCHILDERINGEN in het RAVEELMUSEUM

Op zondag 8 maart 2020 liep het Raveelmuseum stevig vol voor de vernissage van de tentoonstelling 'Muurschilderingen' met werk in situ van Sophie WHETTNALL, Jana CORDENIER, Koen VAN DEN BROEK, Tatjana GERHARD, Carole VANDERLINDEN en Matthieu RONSSE in gesprek met Roger RAVEEL.

De tentoonstelling kwam er op initiatief van Piet Coessens, de voormalige directeur die op 1 januari het roer van het museum doorgaf aan Melanie Deboutte.

Amper een week na de feestelijke opening is het museum echter (onder druk van het coronavirus) al meteen tot minstens 3 april gesloten.
We zijn dan ook zo vrij deze bespreking ruimer dan voorzien met beeldmateriaal in te kleden, zodat U alvast een idee krijgt van de presentatie. Hopelijk is na 3 april weer alles onder controle, zodat U met eigen ogen kunt gaan kijken.

Raveelmuseum

Het begrip 'muurschildering' speelde ook in het oeuvre van Roger Raveel een belangrijke rol. De vroege ingreep in een privéwoning te Astene (1955) en de alom bekende muurschilderingen in de kelders van het kasteel in Beervelde, die hij in 1966 samen met Raoul De Keyser, Etienne Elias en Reinier Lucassen realiseerde, worden hier in herinnering gebracht.

Maar van Raveel herinner ik me nog heel wat meer muurschilderingen.

In 1974 maakte hij voor de toenmalige Stichting Veranneman 'Een familiaal gebeuren' in wat nu 'SONS' (Shoes or no shoes) (Kruishoutem) heet.

Roger Raveel, Een familiaal gebeuren,

Stichting Veranneman, 1974

In 1976 werd voor het Brusselse metrostation Mérode het grote werk 'Wat bedoelde Ensor met Vive la Sociale?' gemaakt.

In 1986 was hij er ook bij voor Chambres d'Amis in Gent en in 1996 kreeg het Vlaams Parlement zijn 'Bezinning over de illusie van de macht'.

De zes kunstenaars in de huidige tentoonstelling stelden reeds eerder in het museum tentoon. Voor Jana Cordenier, Tatjana Gerhard en Carole Vanderlinden is het echter hun eerste ervaring met het medium 'muurschildering'.

Raveel weerspiegelt Sophie Whettnall

In de hal van het museum bijt Sophie WHETTNALL (°1973) de spits af met een indrukwekkende muurtekening 'Black Dust' in zwarte spray paint. Je denkt onvermijdelijk aan een gigantische struik of de kruin van een boom, die zich van de vloer tot in de vide een weg zoekt.

Het 'karretje om de hemel te vervoeren' van Raveel werd hier op perfecte wijze geïntegreerd en geeft het geheel een extra dimensie.

Het hoekje om, de lange trap op, staan we even later voor het gigantische doek van Jana CORDENIER (°1989). De gebruikte techniek laat geen rechtstreekse toepassing op de muur toe, maar haar transparante doek heeft ze op maat van de ruimte gemaakt.

Haar borduurwerk zorgt voor subtiele kleurtoetsen in een verder smetteloze omgeving.

Voor haar is het een vastleggen van tijd en ruimte, in dit geval gebaseerd op haar impressies van het bijzondere landschap aan de oevers van de Leie.

In 2018 maakte Jana Cordenier hier een opgemerkte passage in combinatie met James Ensor in het kader van de Biënnale van de Schilderkunst.

Koen VAN DEN BROEK (°1973) kiest voor een architecturaal gegeven uit de directe omgeving en speelt daarmee ontegensprekelijk in op het werk van Raveel, voor wie de dagdagelijkse, schijnbaar banale elementen uit dit dorp een onschatbare waarde hadden. Maar ook in zijn eigen werk zijn onverwachte benaderingen dagelijkse kost. Wie hem vooral kent van zijn landschappelijke schilderijen met autosnelwegen, bruggen, ellenlange straten met stoepen en langgerekte schaduwen, zal misschien wat raar opkijken. Hier geeft hij mijns inziens uiting aan een beklemmend dorpsgevoel, terwijl ik hem toch meer zie floreren als de schilder van licht en ruimte. Koen Van den Broek is wellicht geen mens voor een dorp, maar voor een hele wereld.

Zopas was hij met zijn 'Wall Works' nog te gast in De Garage (Mechelen).

In de volgende kamers is de sfeer totaal anders. Tatjana GERHARD (°1974) speelt met de ruimte en met de gebruikte materialen.

In het eerste kamertje lijkt het wel alsof er een complete transformatie aan de gang is. Gerhard positioneert zich als een archeologe die de geschiedenis van deze kamer in verschillende onderliggende lagen te voorschijn tovert, terwijl ze toch het hele tafereel toevoegt.

In de tweede kamer creëert ze een andere wereld. Tegen een gedetailleerde, repetitieve achtergrond schildert ze twee 'lijsten' met vreemde, getourmenteerde portretten waarin je zowel invloeden van Francis Bacon als Pablo Picasso kan vermoeden.

De twee ingrepen getuigen van een bijzondere inleving en een gedegen achtergrond. Als debuut inzake muurschilderingen kan deze bijdrage tellen.

We schuiven door naar de achterste kamer waar we Carole VANDERLINDEN (°1973) met haar debuut inzake muurschilderingen begroeten.

In 'Waterschoenen' volg ik haar al zeer lang en ondanks de veelheid aan vormen, kleuren en onderwerpen die ze meestal op kleinere formaten gebruikt, is het niet moeilijk haar werk te herkennen.

Ook deze 'Totem' springt er tussen vloer en plafond meteen uit als een echte 'Vanderlinden'. De constructieve en beeldende kracht tegen die egale, kleurrijke achtergrond, zet zich meteen op mijn netvlies vast.

Ik kan thuis ook wel eens een muur vrijmaken...

Op de terugweg worden we nog vergast op verwijzingen naar de muurschilderingen van Roger Raveel: het fresco in Astene (1955) en de kelders van Beervelde (1966).

Beneden wacht ons in de allerlaatste kamer van de voormalige pastorie nog de exhuberante bijdrage van Matthieu RONSSE (°1981): constructief, destructief, barok, kunsthistorisch, duister, kleurrijk, alomvattend, overweldigend,...

De grote vierkante kamer waar we in het verleden presentaties van o.a. Carole Vanderlinden of Mario De Brabandere zagen, is door Matthieu RONSSE met schilderkunstige middelen verbouwd tot een allesomvattend 'environment'. Geen enkel stukje muur, schouw, raam, deur is onbeschilderd gebleven.
Het is een kunsthistorisch stripverhaal, niet gespeend van enige duisternis, getuigend van ondernemingszin, kunsthistorische kennis en artistiek métier. Dit moet je 'in het echt' gezien hebben om het te geloven.

***

De levendige, groeiende grijsheid van Sophie Whettnall, de subtiele leegte van Jana Cordenier, de strakke architectuur van Koen Van den Broek, de speelse, huiselijke archeologie en de ingekapselde, verwrongen portretten van Tatjana Gerhard, de constructieve kracht van Carole Vanderlinden en de 'allround' wereld van Matthieu Ronsse...

Het zijn evenveel invullingen van het begrip 'vierkant' dat in het werk van Raveel een zo belangrijke rol speelt.

In de museumcatalogus van 1999 beschrijft Roland Jooris het als volgt:

"Raveel gebruikt het vierkant als heel vrij en ondogmatisch. Het vierkant als een leegte, als een beschouwelijk vlak, als een ding, als een hoofd, als het alles en het niets. Het vierkant als de kamer waarin de mens zijn vierkant schept."

***

Dat al deze muurschilderingen na de tentoonstelling onder een neutrale verflaag verdwijen, klinkt misschien nogal spijtig, maar dat was nu eenmaal de afspraak met de deelnemende kunstenaars. Toch benieuwd !

***

(voorlopig gesloten tot en met 3 april 2020)

De tentoonstelling loopt tot 7 juni 2020
woensdag t/m zondag: 11 - 17 uur
maandag en dinsdag gesloten

RAVEELMUSEUM Gildestraat 2 - 8
9870 MACHELEN - ZULTE

www.rogerraveelmuseum.be

© Art Spotter / Waterschoenen

maandag 16 maart 2020

IN BAD MET Wannes LECOMPTE: 'AURA', een kunstenaarsboek(je)

Vorige maand stelde Wannes LECOMPTE in WIELS zijn (naar vorm en afmetingen) 'bescheiden' maar bijzonder origineel en representatief kunstenaarsboek(je)

'aura'

voor.

Het is een badboekje met 12 bladzijden.

Prijs: 15 euro

Special edition:

met een origineel schilderij

uit de 'aura'-serie: 250 euro

Wannes Lecompte, aura, badboekje

HET IS EEN FIJN IDEE HET OVER OLIEVERF TE HEBBEN OMGEVEN DOOR WATER

"Bij het schilderen op slecht behandelde paneeltjes, zag ik hoe de olie van onderuit een aura vormde rond de olieverftoetsen. Toen wist ik dat het boekje 'aura' moest heten.

Olieverf heeft een aura dat zich, wanneer je niet goed op let, laat zien.

Het boekje gaat dus over de techniek van het schilderen. Het verhaal is ook een directe verwijzing naar mijn fresco 'FABEL' die ik de voorbije zomer (2019) op een buitengevel in Sint Agatha Berchem maakte. Het is op zoek gaan naar een alibi, of laten we het misschien een mogelijkheid noemen, om naar een abstract schilderij te kijken."

(Wannes Lecompte)

Over

'FABEL'

"Ik heb het werk de titel Fabel gegeven, omdat mensen altijd een verhaal willen bij abstract werk", zegt Lecompte over zijn werk. "Ze willen iets herkennen. Fabel refereert naar een reeks fantastische fabels die Leonardo Da Vinci heeft geschreven. Veel mensen hebben de neiging om naar figuren te zoeken in abstracte kunst. Plots denken ze: ah, een beeld. Maar het schilderij wil eigenlijk geen beeld zijn, maar enkel een schilderij."

Wannes Lecompte in BRUZZ

Het fresco 'fabel' was niet zijn eerste. In 2013 realiseerde hij in Strombeek Bever reeds 'Om de hoek' vlakbij het Cultureel Centrum.

In Waterschoenen noteerden we toen ondermeer het volgende:

"Wannes Lecompte's fresco is tegelijk aanwezig als afwezig. Dringt zich niet op. De toevallige passant merkt het vaak niet eens op. Net als de automobilist of de buschauffeur die hier dagelijks langsrijdt. Graffiti voor de ene, een hedendaagse plastische toevoeging aan de publieke ruimte voor de ander. "

Wannes Lecompte dook wel meer op in Waterschoenen, zo bijvoorbeeld met 'Chançard Bonnard' bij Galerie D'Apostrof.

"Het werk van Wannes Lecompte dat is schilderen, overschilderen en wegschilderen. Tabula rasa. Schilderen is in de eerste plaats kijken. Voorbij de schilderkunst. Met de ogen van een kind."

"Le tableau est une suite de taches qui se lient entre elles et finissent par former l'objet, le morceau

sur lequel l'oeil se promène sans aucun accroc."

(Pierre Bonnard)

Andere vermeldingen in Waterschoenen: 29 september 2015 (Villa De Olmen) - 26 september 2012 (Villa De Olmen) - 6 februari 2014 (D'Apostrof) - 2 oktober 2014 (Galerie budA).

INFO:

www.wanneslecompte.com

donderdag 12 maart 2020

Paul GEES, Ignace DE VOS & Frank VAN DEN BERGHE bij Galerie Van Caelenberg (Aalst)

Net zoals bij de vorige tentoonstelling met werk van Karel Thienpont (curator: Jan Hoet Jr.) heeft galeriehouder Bruno Van Caelenberg opnieuw een externe curator aangetrokken.

Catharina De Vos, tot voor kort zelf galeriehouder van de gelijknamige galerie, bracht drie kunstenaars met een uitgebreide artistieke bagage en dito oeuvre samen in de tentoonstelling 'CONGRUENCE'.

De meetkundige omschrijving van het begrip 'congruentie' mag in deze omgeving misschien niet exact toe te passen zijn, toch blijft de gedachte aan drie kunstenaars die elk een (inwisselbare) zijde van een driehoekige tafel innemen een mooie vaststelling.

Hun nochtans verschillende oeuvres hebben genoeg raakpunten, terwijl ze toch geenszins als concurrenten tegenover elkaar staan.

PG - IDV - FVDB

In de aankondiging van de vernissage probeerde ik reeds het werk van de heren in korte bewoordingen zo accuraat mogelijk te omschrijven:

Paul GEES
combineert hout, metaal en steen
in evenwichtige, sculpturale assemblages

Ignace DE VOS
maakt gelaagde, abstracte schilderijen
op basis van reële, driedimensionale
elementen uit de wereld rondom hem

Frank VAN DEN BERGHE
onderzoekt de artistieke basiswoordenschat
van vorm en oppervlak tot op het bot

Paul Gees, Shortcut, 2019,
meubelplaat, essenhout en steen

Paul GEES (°1949) is in de geschiedenis van WATERSCHOENEN meermaals prominent aanwezig geweest. Reeds in 2009 konden we U een mooi beeld van zijn activiteiten laten beleven toen we hem in zijn woonhuis annex atelier bezochten onder de veelzeggende titel: Op bezoek bij een gedreven 'evenwichtskunstenaar'.

We bleven hem volgen in zijn zoektocht naar evenwicht, spanning en energie, gebruikmakend van 'simpele' materialen als hout, steen en metaal.

Ook nu nog creëert hij kleine of grote sculpturen als wandelementen of losstaande composities, steunend tussen vloer en plafond of schijnbaar nonchalant tegen de muur leunend (hoewel nonchalance bij Gees niet bestaat).

Ik stel met grote vreugde vast dat hij absoluut niet uitverteld is, dat hij binnen de begrenzing van zijn basismaterialen nog steeds openstaat voor beredeneerd experiment. Naast het strak gezaagde hout duiken takken en twijgen op, als een tweede adem of een bron van 'groene' energie.

Zijn sculpturen fungeren als werktuigen om de omgeving in toom te houden, om greep te krijgen op de oerkrachten die de wereld gevormd hebben en het lot ervan in hun handen houden. De kunst van Paul Gees zorgt voor houvast.

Ignace De Vos, Rood Nitro Slakspoor,

2017-2018, spuitbus + acryllak

Ignace DE VOS (°1954) is als schilder in het gezelschap ook al geen onbekende voor de lezers van WATERSCHOENEN. Sinds 2010 mochten we hem regelmatig aan U voorstellen.

Naar aanleiding van zijn tentoonstelling 'Kijken tot het donker wordt' (Waterschoenen 27 mei 2011) noteerden we reeds het volgende:

“Hij creëert drukke, levendige schilderijen, gooit zich gedreven in een totale 'inschildering' van zijn doeken. Heel af en toe houdt hij zich bewust in, maar even verder laat hij zich (gelukkig) weer meeslepen in de kleurrijke, passionele schilderbeweging.”

In zijn letterlijk gelaagde schilderijen duiken vroeg of laat geabstraheerde motieven op, ontleend aan objecten uit zijn talrijke verzamelingen (van gitaren tot Congolese textielkunst).

Kleur, 'geleende' of ontdekte motieven, hoekige of afgeronde vormen, geschilderde en overschilderde lagen leiden tenslotte onder zijn handen tot een schilderij in een mix van technieken en materialen: acryl, industriële verf, autolak, ... neergezet in penseelstreken, aflopende verflagen, met spuitbussen,...

Frank Van den Berghe,

Figuur-Lijn, 2016 (wit)

Frank Van den BERGHE 'onderzoekt de artistieke basiswoordenschat

van vorm en oppervlak tot op het bot'. Dat schreef ik reeds in de aankondiging van deze tentoonstelling.

Zelf omschrijft hij zijn werk als 'fundamentele kunst', aanleunend bij het constructivisme.

Ook zijn werk volg ik al jaren in tentoonstellingen, maar het valt me nu pas op hoe hij er blijkbaar in slaagt zich in het decor te verschuilen: geen grote woorden van zijn kant, quasi onzichtbaar op het internet en (behoudens een aantal vermeldingen) zelfs geen uitgebreide beschrijvingen in WATERSCHOENEN.

Frank Van den Berghe is geen tafelspringer, maar een gedreven 'vakman' die met met alle mogelijke middelen op zoek gaat naar de fundamenten van de beeldende kunst. Hout, karton, verven, lakken, gips, nietjes,... zijn allemaal gelijkwaardige middelen om het artistieke jargon een gezicht te geven.

Tot 18 april 2020
bij
galerie van caelenberg
Dendermondsesteenweg 15 - 17
9300 AALST

vrijdag: 13 - 18 uur
zaterdag: 10 - 18 uur

of na afspraak:
galerievancaelenberg@outlook.com

https://galerievancaelenberg.com

maandag 9 maart 2020

Tom JOORIS met '20' in HUIS DE LEEUW (Machelen-Zulte)

Vlakbij het Raveelmuseum ligt Huize De Leeuw.

In de tentoonstelling '20' toont Tom JOORIS een selectie uit twee decennia van zijn schilderkunst.

In WATERSCHOENEN kon U hem vanaf 2010 regelmatig zien opduiken naar aanleiding van groepstentoonstellingen of individuele presentaties. We volgden hem o.a. in Machelen-Zulte, Meigem-Deinze, Watou, Wetteren of Kalken.

In juli 2010 maakte hij indruk met 'Big Bang' in het Raveelmuseum in het kader van de 'Biënnale van de Schilderkunst'.
Later omschreven we zijn werk onder andere als 'een zoektocht naar sporen in bijna verdwenen architectonische plattegronden'.
Nog later zagen we zijn schetsmatige lijnvoering weer evolueren naar meer kleurvlakken.

Tom Jooris, Interieur (herinnering), 2019, 100x80

Aan de basis van elk schilderij ligt telkens een ervaring in de realiteit: soms een interieur, meestal een landschap,...

Maar nadat die ervaring door de artistieke filter van Tom Jooris verwerkt werd, is het een schilderij geworden.

Naar aanleiding van zijn tentoonstelling 'Bellagio' in Kalken (In de Bouw - 2019) kon U in Waterschoenen het volgende lezen.

Tom Jooris valt dan wel terug op het landschap, maar verwacht U vooral niet aan lieflijk aandoende, gedetailleerde landschappen. Wollige kleurvlakken domineren. Hier en daar duikt een contrasterend punt op.

De planmatigheid van weleer is teruggedrongen, maar toch laten bepaalde 'afrasteringen' zich nog voelen als een (weliswaar vager) kader binnen het kader. Het lijkt wel of de kunstenaar twijfelt of hij zich helemaal in het ongewisse mag gooien.

Schilderen is bevrijding, met de herinneringen aan 'Bellagio' in het achterhoofd, schijnbaar uit de losse pols geconstrueerd, weliswaar met oog voor de compositie, maar zonder de behoefte om al te precies 'binnen de lijntjes te kleuren'.

Tom Jooris, Straatje, 1997, 40x30

Op de verdieping van de galerie loopt U recht op dit 'ordelijk' schilderijtje uit 1997, maar in de achterkamer wordt U dan weer volop geconfronteerd met de kleurrijke 'chaos' die blijkbaar tussen tussen 2000 en 2005 in zijn werk heerste.

Terug naar het heden. Cap Griz-Nez, Blanc-Nez of waar dan ook, het wijdse landschap blijft Tom Jooris inspireren: een kaap als punt van waar je moet terugkeren, maar tevens een uitkijkpunt en een plek waarachter een nieuwe wereld ligt...

Tom Jooris, Cap, 2019, 50x40

'20'

Enkel nog te bezoeken op zaterdag 14 en zondag 15 maart

telkens van 11 tot 17 uur

Huis De Leeuw

Machelendorp, 7

9870 MACHELEN - ZULTE

Een kleine catalogus met inleidende tekst van Paul De Moor is beschikbaar.

In het Raveelmusuem kunt U meteen ook naar de tentoonstelling met muurschilderingen van Jana Cordenier, Tatjana Gerhard, Matthieu Ronsse, Koen van den Broek, Carole Vanderlinden, Sophie Whettnall en Roger Raveel.

BESPREKING VOLGT BINNENKORT op WATERSCHOENEN

dinsdag 3 maart 2020

PATRICK VERTENTEN bij ARTSPACE_LAVALISE

In samenwerking met
WATERSCHOENEN
presenteert
het online-kunstplatform

ARTSPACE_LAVALISE

een kleine tentoonstelling
met 9 schilderijen
van

Patrick VERTENTEN

Bekijk de werken via de link:

instagram.com/artspace_lavalise/

Op 15 maart 2015 kon ik in Waterschoenen voor het eerst werk van Patrick VERTENTEN presenteren naar aanleiding van een groepstentoonstelling in de toenmalige galerie 'Villa de Olmen' in Wieze. De sfeer van stilgezette tijd in dat grote huis uit het interbellum paste wonderwel bij zijn onderwerpen. In mijn fotografische archieven ontdekte ik dit grote schilderij van een 'naaiatelier' ('Leather uniforms' was de titel) dat in de kille kelders van deze villa een bijzondere kracht uitstraalde.

Patrick Vertenten, Leather uniforms, olieverf op doek, 2014

In datzelfde jaar 2015 stelde Patrick VERTENTEN zijn serie 'Dallas' voor, een reeks op basis van foto's of film stills over de moord op president Kennedy in Dallas (1963). Vertenten focust daarbij niet op het eigenlijke gebeuren, maar op wat zich in de coulissen afspeelt: de mensen langs de weg, de voorbijrijdende auto, de sfeer van het gebeuren. Dat alles giet hij in een waas van de tijd, een 'flou artistique'.

Vertenten vertrekt steeds van echte, historische of gedateerde beelden, die hij via onverwachte uitsnijdingen en zijn schilderkunstige techniek een totaal nieuwe dimensie bezorgt.

MENSEN staan centraal in zijn oeuvre, soms afgebeeld als deel van een groep in bepaalde situaties, maar ze worden ook steeds meer individueel geportretteerd.

Die individuen...

( zie de tentoongestelde werken in instagram.com/artspace_lavalise )

...zijn geen vrolijke figuren, maar bevinden zich blijkbaar in moeilijke psychologische situaties, getekend door de omstandigheden van het leven.

De schilder houdt de kijker een spiegel voor, bezorgt de toeschouwer een kader voor eventuele reflectie over het eigen bestaan. Maar de kunstenaar is geen psycholoog of psychiater die oplossingen achter de hand heeft. Hij is ook maar een mens, toevallig met de mogelijkheid om een en ander feilloos in beeld te brengen, bovendien met een groot empathisch vermogen en een uitstekende technische beheersing.

Patrick Vertenten brengt toch geen therapeutische kunst, maar gaat volop voor de esthetische benadering. Indien de toeschouwer daar ook nog andere dan artistieke genoegens uit put is dat voor hem of haar meegenomen en zal de kunstenaar daar hoegenaamd niet rouwig om zijn.

Qua beeldvorming en schilderstijl zie ik Patrick Vertenten in een ruimer verband van 'gelijkgezinden' (het woord 'school' is wellicht niet meer van deze tijd). Ik denk bijvoorbeeld aan Mieke Teirlinck, Karien Deroo, Jan Stremes, Hendrik Devos,...

Binnenkort maakt de kunstenaar overigens deel uit van een groepstentoonstelling die nog meer artistieke relaties blootlegt.

'DE BLIK / LE REGARD / DER BLICK / THE GAZE'

De Blik / Le Regard / Der Blick / The Gaze

04 Apr 2020 - 01 Jun 2020

Johan Clarysse / Lieven Decabooter / Katrien Deroo

Luc Dondeyne / Maen Florin /André Honnay

Thomas Huyghe / Ines Laukkanen / Matthieu Lobelle

Christophe Malfliet / Hervé Martijn / Pieter Jan Martyn

Karl Mechnig / Steven Peters Caraballo / Mieke Teirlinck

Nico Vaerewijck / Yves Velter / Klaus Verscheure

Patrick Vertenten

Morbee Gallery

is erg enthousiast u uit te nodigen op de vernissage

op zondag 5 april 2020 om 16 uur

Paulusstraat 7 B-8300 Knokke

Openingsuren tijdens het vernissageweekend: 14u - 19u

Bij Patrick Vertenten gaat het vooral om een afgewende of naar binnen gerichte blik. Zijn figuren kijken de toeschouwer niet aan of bedekken zelfs het aangezicht met hun handen.

In de huidige portretten die hij in ARTSPACE_LAVALISE toont, is die afwezige blik prominent aanwezig. Maar ook in werken zoals het reeds vermelde 'Leather uniforms' zaten de mensen in een werksituatie (verplicht) geconcentreerd naar hun machines te kijken.

Individuele portretten waren ook al volop aanwezig tijdens zijn laatste deelname (oktober 2019) aan de kunst- en designbeurs BAD in Gent.
Op de website van 'BAD' werd zijn werk als volgt omschreven:

"Met deze reeks laat Patrick Vertenten zien dat hij op een hedendaagse figuratieve wijze de onopgesmukte werkelijkheid kan verbeelden als geen ander; soms ingetogen, donker en emotioneel. Maar soms geeft hij ook met een soepele toets en een rijke frisheid van kleuren en lijnen de gevoelige mens weer; voorzien van een ironische of zelfs cynische titel, maar altijd met een groot humanistisch mededogen."

Patrick Vertenten, detail uit presentatie BAD 2019, Gent

De picturale wereld van Patrick Vertenten is 'fictie', met wortels in de realiteit van mensenlevens. De kunstenaar vertelt 'verhalen', soms gebundeld in één personage, soms in groepen van mensen.

Tientallen jaren geleden maakte de Vlaamse televisie een reeks: 'De geschiedenis van de kleine man'. Patrick Vertenten werkt volgens hetzelfde principe. Hij focust op het leven van de 'gewone' mens, die beïnvloed wordt door de actualiteit van zijn tijd. Het oorlogsthema, het vluchtelingenprobleem als eeuwigdurend dilemma lopen door zijn werk. Hij gaat telkens op zoek naar de invloed op het leven van de individuele mens.
Alsof dat leven op zich zomaar één groot feest zou zijn... de mens op zichzelf teruggeworpen... !

De grote sterkte van de kunstenaar bestaat er nochtans in niet te verglijden in melodrama.

Patrick Vertenten, Awareness, olieverf op doek, 2018, 60 x 60 cm

Tenslotte laten we de kunstenaar zelf aan het woord.

"Tekenen en schilderen maken al heel lang deel uit van mijn leven, een belangrijk deel ook, dat nog steeds groeit. Ik heb me in moeilijke tijden wel eens afgevraagd waarom, maar dat is zinloos. Ik kan gewoon niet zonder. Het is een soort honger die me telkens weer drijft naar het maken van het ultieme beeld. Ik dobber hierbij graag op de tsunami beelden die ons dagelijks overspoelt. Ik heb ondertussen een mooi archief aan filmstills, foto's, gedachten en teksten. En wanneer een en ander samenvalt, slaag ik er wel eens in om een goed werk te maken..."

"Elk werk is een nieuwe start. Ik ben niet met een oeuvre bezig, alleen het huidige werk is belangrijk. Wel komen thema's terug en aan het eind van de rit zal er toch wel een lijn door lopen, besef ik intussen."

"Af en toe valt alles samen: onderwerp, verfgebruik, compositie, kleur, frisheid en last but not least een goede titel. Dat laatste is heel belangrijk omdat je daarmee invloed hebt op het kijkgedrag van de toeschouwer. Er zit een grote dosis toeval en geluk in zo'n werk. Soms weet ik niet eens hoe ik het gedaan heb. Wellicht stond er een goeie plaat op."