Als ‘Art Spotter’ probeer ik al jaren een evenwicht te vinden tussen de gigantische stroom tentoonstellingen en mijn beperkte individuele mogelijkheden om een keuze te maken uit de talloze uitnodigingen. Gaan kijken is één ding, in woord en beeld beschrijven is een volgende stap. Ik heb inmiddels wel geleerd dat doseren een belangrijke factor is.
Whitehouse Gallery staat al een hele tijd op mijn verlanglijstje, maar ik was nog nooit verder geraakt dan een aantal vermeldingen in ‘Tips van Waterschoenen’. Dank zij de lokroep van een vriendelijke sirene die mij reeds vroeger op andere plaatsen een reeks schitterende tentoonstellingen voorstelde, vond ik vorige week dan toch de weg naar Lovenjoel.
Whitehouse Gallery - Groot Park 2 - 3360 Lovenjoel
Tegen de achtergrond van een gigantische groene vlakte, omzoomd door stevige bomenrijen werkt dit 'Witte Huis' (met de allure van een kasteel) als een magneet op de aankomende bezoeker.
Het oorspronkelijke pand was in 1750 door een telg van de familie de Spoelberch gebouwd als buitenverblijf, maar had in de loop der tijden verschillende bestemmingen gekregen en zelfs een lange leegstand gekend.
Toen de huidige eigenaars het goed 10 jaar geleden kochten, verkeerde het dan ook in deplorabele staat. Een lange, intensieve restauratie heeft er een schitterend juweel met een dubbele functie van gemaakt: woonhuis / kunstgalerie.
In mei 2014 werd 'Whitehouse Gallery' officieel geopend met een groepstentoonstelling (o.a. Sara Bjarland, Hilde Overberg, Patrick Keulemans,...). Sinds september 2018 is ook de achtergelegen 'Whitehouse Gym' beschikbaar voor tentoonstellingen.
***
Voor de huidige tentoonstelling in het kasteel heeft curator Yolande De Bontridder twee van oorsprong Franse, in Brussel werkende kunstenaars uitgenodigd:
Erwan MAHÉO en Caroline LE MÉHAUTÉ
De tentoonstelling is verdeeld over 3 verdiepingen van het gebouw. De zolderverdieping is bovendien gereserveerd voor een keuze van gerepresenteerde kunstenaars.
Ewan Mahéo, Into the distance, 2021
240 x 130 cm, fabric
In de centrale hal van de galerie mag Ewan MAHÉO de honneurs waarnemen. Hij laat ons meteen kennismaken met het thema van de tentoonstelling en de verdeling van de werken over de verschillende verdiepingen.
'INTO THE DISTANCE', in de verte, in a direction or at a point far away, far away but still able to be seen or heard, afstand nemen om beter te kunnen zien,...
Kunstenaars nemen ons mee in hun visie op de wereld of creëren parallelle werelden.
In deze tentoonstelling doen Ewan Mahéo en Caroline Le Méhauté dat elk op hun manier, zowel wat thematische als artistiek-technische benaderingen betreft.
Ewan MAHÉO (°1968) werd geboren in Saint-Brieuc en groeide op in Belle-Île-sur-Mer. De turbulente protesten van 'Mei 68' zullen hem in zijn Bretoense wieg niet geraakt hebben. De stelling dat in die periode 'de verbeelding aan de macht' kwam, zal in zijn verdere ontwikkeling ongetwijfeld een rol gespeeld hebben.
Zijn oeuvre is zeer divers, maar de verschillende onderwerpen en technieken hebben telkens weer raakpunten. De nuchtere Bretoen en de speelse dromer lijken met elkaar te overleggen hoe ze, naarmate het leven vordert en de gebeurtenissen elkaar opvolgen, een en ander in beeld gaan brengen.
Architecturale overzichten weergeven met lichte doeken, zoals bij 'Into the distance' (zie foto boven) of met extra sculpturale elementen zoals bij 'Table of contents', ook dat is Mahéo.
In 2012 zag ik voor het eerst een werk van hem in de stadstentoonstelling 'TRACK' (Gent). Zijn 'VLOT' (Monument à la dérive) dat toen hoog op een paal in de tuin van Kina stond, fungeerde als symbool voor de zoektocht naar houvast in een wereld op drift.
Ewan Mahéo, Parc (Figure 7), 2021
60 x 50 cm, ceramics, paint, wood
Als een gevoelige tuinarchitect concipieerde hij de laatste tijd tal van maquettes met als titel 'PARC'. De tuinontwerpen van de achttiende eeuw waren hier zeker een bron van inspiratie.
In dit kasteel dat oorspronkelijk uit 1750 stamt zijn ze dan ook perfect op hun plaats.
Erwan Mahéo maakt deze ontwerpen mede vanuit de hoop er ooit eentje op ware grootte als echt park te kunnen realiseren. Hij spreekt vol overtuiging over deze werken, als een tuinarchitect die een doordacht plan voorlegt, als mens vol emotie, als kunstenaar die andere verbanden ziet en die op zoek gaat naar een perfecte uitvoering.
De 'Parken' zijn uitgevoerd in klei. Die wordt na het biscuitbakken niet geglazuurd, maar beschilderd in kleuren die niet meteen refereren aan natuurlijke omgevingen.
De grillige vormen lijken wel wandelwegen, heuvels, vijvers en grasvelden te bevatten (zeg maar een geheel van levensaders), maar doen tegelijk denken aan schooltekeningen of driedimensionale modellen die de menselijke of dierlijke organen voorstellen. Bovendien moet je maar weinig fantasie gebruiken om er ook hoofden, gezichten in te zien.
Ingekapseld in een omlijsting van hout en gips kijken ze ons onbevreesd vanaf de muur aan.
Ewan Mahéo, Vertical sea, 2017
printed on glass, 150 x 110 x 20 cm , iron
Erwan Mahéo neemt ons nog mee naar de zolderverdieping. Daar hangt zijn 'Vertical sea', een fotografische representatie op glas van de zee in verschillende stroken die ten opzichte van elkaar andere hoeken kunnen aannemen.
Als zoon van een zeeman speelde de zee altijd al een belangrijke rol in het leven van de kunstenaar, maar associeerde hij die als kind wellicht meer met afwezigheid.
Later bracht het 'vlot' ontsnappingsmogelijkheden.
Dat Erwan Mahéo graag experimenteert met andere activiteiten binnen het artistieke veld, bewijzen zijn projecten zoals 'Le Centre du Monde', een residentieplek die hij tussen 2003 en 2011 in zijn thuisdorp Belle-Île-en-Mer organiseerde en 'Herman Byrd', een portret van een fictieve verzamelaar (2013 - 2019) dat hij samen met Sébastien Reuzé begeleidde.
***
Caroline LE MÉHAUTÉ (°1982, Toulouse) woont en werkt in Brussel en Toulouse.
Voor haar heeft 'Into the distance' nog andere invullingen. De rol van de mens ten opzichte van de aarde en bij uitbreiding binnen de kosmos staat centraal.
Ze bekijkt de aarde nu eens van heel dichtbij, dan wel vanuit de ruimte.
Dichtbij maakt ze gebruik van de aardbodem als werkmateriaal. Turf is zowat de centrale voedingsbodem van haar artistieke productie, maar ook kokosvezel, vulkanisch zand of stukken rots uit de Pyreneeën.
Ook maakt ze gebruik van ruimtefoto's die uitgeputte landbouwgronden op aarde in beeld brengen. Via 'cyanotypie' maakt ze diverse blauwe beelden getiteld 'Graphein' (geschreven met -zon-licht).
Het zijn stuk voor stuk bewustmakingsbeelden die de bezoekers tot een denkproces over hun eigen kwetsbare positie en hun relatie tot de omringende aarde willen aanzetten.
Telkens opent ze een raam op de wereld, maar tegelijk houdt ze ons een spiegel voor.
Caroline Le Méhauté, Graphein 15, 2019
Edition 2 of 3, 50 x 40 cm, cyanotype on paper
Turf werd sinds mensenheugenis gebruikt als brandstof en was heel lang de steenkool van de armen.
In haar werk gebruikt ze het op verschillende manieren. Let om te beginnen maar eens op de twee werken 'Ancrer le réel X en XI', waarbij ze turf mengt met een bindmiddel om het in een dunne, egale laag op dibond aan te brengen: een schilderij, een sculptuur (?)
Een sculptuur wordt het in elk geval in 'Négociation 75 - Horizon semi gravitationnel' achteraan in de gang op Niveau -1. , al is dat beeld nogal bedrieglijk op onderstaande foto.
'Négociation' of 'onderhandeling' is een kernwoord in de manier waarop we als mens in de wereld moeten staan om voortdurend onze positie ten opzichte van de natuurlijke omgeving te bepalen.
Ga zeker dichterbij en geniet bovendien op de muur rechts van een boeiende reeks 'PARKEN' (Erwan Mahéo).
Caroline Le Méhauté,
Negociation 75 - Horizon semi gravitationnel,
2015, Edition of 2, 116 x 12 x 150 cm,
irish peat - mixed technique
Nu we hier toch beneden zijn, mogen we in geen geval de tekening-aquarel 'Land LX' missen. Door de scherpe tegenstelling tussen het diepe zwart en het lichte blauw lijkt de vorm als een soort sculpturaal vulkanisch eiland in het luchtledige te zweven.
Caroline Le Méhauté, Land LX, 2015, 80 x 120 cm,
watercolour & black stone on paper
Wat die vulkaan betreft, heeft het gewelfde keldertje vlakbij nog een perfect geënsceneerde installatie in zwart en goud te bieden...
Caroline Le Méhauté,
Negociation 75 - Bigger than we used to think,
2016, 40 x 38 x 300 cm,
volcanic sand - stone - wood & paint
In de artistieke visie van Caroline Le Méhauté houden heden, verleden en toekomst elkaar in evenwicht.
Er is geen NU zonder verleden en geen toekomst zonder NU.
Zij zijn dragers van constante beweging en transformatie, maar ook van waakzaamheid om (waar nodig) behoud te verzekeren.
***
Het is tijd voor wat buitenlucht...
In de tuin rond het kasteel staan verschillende sculpturen van Caroline Coolen (°1975) gaande van haar gigantische gele vlag (hars) met een zwevende (echte) berkenstam als vlaggenmast, haar porseleinen tipi 'Chum', 'Choufleur' (brons/rubber), 'Distels' (brons),...
Ze is hier dan ook al een hele tijd 'kind aan huis'.
Caroline Coolen, Boars head, 2008,
ceramic - iron - rubber, 210 x 170 x 160 cm
Maar we zijn hier natuurlijk voor haar tentoonstelling in de Whitehouse Gym, die achter het kasteel ligt.
'ENTRE CHIEN ET LOUP' of 'TUSSEN HOND EN WOLF' is een eeuwenoude uitdrukking die wijst op het moment tussen licht en donker waarop men het verschil tussen een hond en een wolf niet meer met zekerheid kan onderscheiden.
De hond symboliseert de dag en het vertrouwen terwijl de wolf voor de nacht en de dreiging staat.
Caroline Coolen heeft de grote ruimte helemaal naar haar hand gezet, door de creatie van een grote witte omgeving aan één kant en een geleidelijke overgang naar bijna duisternis aan de andere.
De invulling met haar werken volgt geheel de lijn van de gecreëerde omgeving, maar toch vertelt ze geen verhaal in zwart-wit.
Haar sympathie voor wat ze aan de duistere kant laat zien is minstens even groot als voor al de rest.
Caroline Coolen, Rocking Billy, 2021,
35 x 35 x 25 cm
terracotta, porcelain and concrete
Dat haar werk kan functioneren in een perfecte ruimte zoals die van het kasteel, heeft ze de voorbije jaren reeds voldoende bewezen. Toch voelt ze zich mijns inziens helemaal thuis in een 'ruwere' omgeving zoals de 'Gym'.
In haar werk combineert ze een uitgebalanceerde zin voor compositie met een grote materiaalkennis en een voorliefde voor 'kneusjes' van diverse oorsprong.
Ze omarmt berkenstammen, distels, bouwafval of autobanden. Ze maakt gebruik van sculpturale technieken zoals brons en terracotta. Voor grafische toepassingen zoals zeefdruk, houtdruk of monotype trekt ze zich regelmatig terug in het Masereelcentrum.
Met steenpuin, mortel, terracotta en gebroken porseleinen figuurtjes creëert ze nieuwe werelden van kleine sculpturen (Let hier op Rocking Billy, Thumbler of Dancing Dada). Wanneer ze bij afbraakwerken onder een vloer het skelet van een hond vindt, stelt ze dat minutieus weer samen, wat dan weer leidt tot 'Glass Dog' in het duistere gedeelte van de tentoonstelling.
Een afgedankte autoband kan in haar wereld met gemak een zwaan worden.
300 x 240 cm
woodcut and monotype on paper
Je kan er niet naast kijken in het midden van de witte zaal: FEST, een gigantische mix van druktechnieken, waarin haar favoriete onderwerpen zoals distels en driehoekige uitsnijdingen ontleend aan Roma-decoraties met elkaar aan de slag gaan.
Caroline Coolen leeft niet met een virtueel wereldbeeld, maar verzamelt indrukken en onderwerpen vanuit een weliswaar persoonlijke invalshoek. Bij haar is de wereld nog ECHT. Ze durft nog te wroeten in de grond.
Ze wantrouwt de distels niet, maar ook voor mensen die door anderen aan de kant geschoven worden, heeft ze respect. Zo gebruikt ze als eerbetoon aan de Roma een aantal van hun decoratieve motieven in haar grote wandobjecten met als titel 'Polilla', waarin nachtvlinders dezelfde status krijgen als hun kleurrijke collega's, de 'dagvlinders'.
115 x 200 x 10 cm
woodcut on paper on galvanized steel sheet - wood -
LED lightning
En er is meer... veel meer...
INTO THE DISTANCE
&
ENTRE CHIEN ET LOUP
TOT 11 JULI 2021
vrijdag, zaterdag & zondag
14 - 18 uur
WHITEHOUSE GALLERY
GROOT PARK 2
3360 LOVENJOEL
GPS: Bijzondere Weg 12 - Lovenjoel
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.