zondag 4 juli 2010

'BETONROT' in De Markten (Brussel)

Een schitterende, sobere tentoonstelling maken in een dito ruimte is lang niet zo vanzelfsprekend als het misschien lijkt. Toch is het precies dat wat de kunstenaars van de groep BETONROT gedaan hebben.

De kernleden Jo De Smedt, Ludwig De Wolf en Lander Loeckx nodigden ook Marie-Thérèse De Clercq en Stefaan Vermuyten uit als gasten voor dit project.

Naast een gemeenschappelijk fotoproject beschikken de kunstenaars in deze ruimte elk over een eigen zaal.


(c) Stefaan Vermuyten

Stefaan VERMUYTEN is een kritische, maar met milde humor gezegende schilder "die door zijn werk het onzichtbare zichtbaar maakt", terwijl hij toch hard zijn best doet om het geschilderde onherkenbaar te houden. Je stopt hem als schilder niet zomaar in een vakje. Soms lijkt hij te werken in een (abstact) expressionistische stijl. Dan weer creëert hij een afstandelijk quasi-realistisch beeld of pakt hij uit met die twee aan 'Zen' refererende werken (het ene met rood en roze, het andere met blauw en een centrale, rode, vertikale streep) die mij onvermijdelijk naar het werk van René Guiette terugvoeren.
De ironische geladenheid toont zich ontegensprekelijk in bovenstaand schilderij 'Comment décorer sa maison'.
Stefaan Vermuyten is een schilderkunstige omnivoor die zijn artistieke vrijheid met hand en tand lijkt te verdedigen, wars van trends, modes en artistieke circuits.


(c) Marie-Thérèse De Clercq
Marie-Thérèse DE CLERCQ is een fotografe van het zwart-witte beeld die ongetwijfeld het werk van illustere voorgangers als Man Ray of Raoul Ubac kent. Ze toont ook verwantschap met Julien Coulommier, maar bovenal creëert ze met een grote subtiliteit een sterk persoonlijk oeuvre . Ze leert ons kijken in een wereld van gemixte beelden, waar niet alleen heden, verleden en toekomst elkaar ontmoeten, maar waar ook droom en werkelijkheid tot een nieuw geheel versmelten.

(c) Lander Loeckx

Lander LOECKX is een fotograaf van een totaal andere aard. Zijn "fascinatie voor de technische essentie van het medium" leidt tot een fundamenteel oeuvre.
Doordringend tot de bouwstenen van de digitale fotografie creëert hij als een hedendaagse Mondriaan uitgepuurde beelden met kleurvlakken tegen een witte of zwarte achtergrond.
De grens tussen grafiek en fotografie is flinterdun geworden.


(c) Ludwig De Wolf

Ludwig DE WOLF is de enige van de vijf wiens werk in twee verschillende zalen hangt, netjes aan beide zijden van dezelfde muur. Rekening houdend met de aard van het werk lijkt me dat geen toeval.
In de drie grote, in hoofdzaak witte schilderijen aan één kant is de zoektocht naar vorm en inhoud bijzonder intens 'getekend' (zelfs gekrast) in de materie.
In de combinatie van kleine werken in zwart en wit (zie foto) aan de andere kant zijn de delen van de te volgen weg veel duidelijker, al zijn de aansluitingen moeilijk en blijft de richting onbestemd (The only way is UP, maar er zijn kruispunten en diagonalen...verdwalen blijft mogelijk).


Jo DE SMEDT is aan zet met zijn herkenbare beeld-woordenschat die hij put uit strips, comics, reclame,... beelden allerhande die hem boeien en aanzetten tot het creëren van scherp getekende combinaties in een drukke bladvulling met uiterlijk speelse, maar toch van maatschappelijk commentaar voorziene taferelen.
Net zoals in zijn meest recente individuele tentoonstelling bij Galerie De Ziener stelt hij ook nu uitdrukkelijk: "Kultur, daar zit toch eigenlijk niemand op te wachten!". Hier heeft hij het overigens woord voor woord op het glas van de tentoongestelde lijsten geschreven.
Vertrekkend van links laat hij ook in de tekeningen (zoals gewoonlijk) geschreven 'boodschappen' achter: LIEBE, eat me, PAS IDEALE, must die, Finesse, Viva la bimbo, Earn a week in art, Is you future secure?, Don't believe everything you drink,... om te eindigen in pure tekenfilmstijl met 'That's all Folks !'
Maar dat laatste is bijzonder voorlopig, want intussen toont Jo De Smedt alweer ander nieuw werk in de zomertentoonstelling 'FAKE !' te Aalst en straks ook in het project 'Façades et intérieurs' in Paraza (Zuid-Frankrijk).

*
Naast de individuele presentaties toont de gezamenlijke activiteit van BETONROT zich nog in wat overblijft van de installatie met foto's. Elke kunstenaar maakte 20 foto's met een wegwerpcamera. Tijdens de vernissage konden de aanwezigen die via een 'altijd prijs'-tombolasysteem verwerven.

*


Nog even napraten op de Oude Graanmarkt

De tentoonstelling loopt nog tot 11 juli 2010 in
CC De Markten
Oude Graanmarkt 5
1000 BRUSSEL

di-zo: 12-18 uur


www.betonrot.be
www.demarkten.be

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.