De olieramp in de Golf van Mexico ligt nog behoorlijk vers in het geheugen. Toen het boorplatform Deepwater Horizon na een ontploffing zonk en miljoenen liters aardolie voor een gigantische verontreiniging zorgden, concentreerde de berichtgeving in de media zich wekenlang op dit ecologische, economische en menselijke drama.
(c) Marjan Verschraegen
Voor fotografe Marjan VERSCHRAEGEN (°1975) had het hele gebeuren ook een persoonlijke inslag. Samen met de van oorsprong Amerikaanse (uit Alabama), maar in Brussel wonenende blueszangeres Beverly Jo Scott had ze een jaar eerder het gebied in al zijn natuurlijke pracht leren kennen.
Toen ze in februari 2010 terugkeerde om een fotoreeks rond het befaamde carnavalgebeuren 'Mardi Gras' in New Orleans te maken, werd ze opnieuw weggezogen naar de overweldigende natuurparken in de buurt.
Haar droom om deze onwezenlijke natuur in een volgend fotoproject vast te leggen, werd enkele maanden later abrupt afgebroken door de verwoestende olieramp. Het hele gebeuren had haar echter zodanig geraakt dat ze besliste terug te keren om de gevolgen van de ramp op haar geheel eigen fotografische wijze en vanuit haar levensvisie in beeld te brengen.
(c) Marjan Verschraegen
Zij is er met name van overtuigd dat we ons terug moeten concentreren op de vier natuurelementen: water, aarde, vuur en geest.
Als geschoolde fotografe keert ze bovendien terug naar de technische basis, door het gebruik van een analoge pinhole camera (in wezen een camera zonder lens). Deze manier van fotograferen zorgt voor foto's met een zekere 'flou'. Het ziet er misschien dromerig uit, maar in dit geval gaat het 'straight to the point'. Noem het misschien 'bezinningsfotografie'. De benadering van Marjan Verschraegen is ecologisch, menselijk, empatisch, geëngageerd.
(c) Marjan Verschraegen
De wazige beelden laten ook ruimte voor hoop. De vrouwen in het eerste deel van de galerie dragen hun kwetsbaarheid schijnbaar met een zekere gelatenheid, maar als 'resilient women' bezitten ze tegelijk ook een grote kiemkracht om het verzet tegen de grootste vernieling een nieuw elan te geven.
In het tweede zaaltje zorgen de wazige detailbeelden van vervuiling, dood en vernieling voor intense momenten van bezinning: de uil als symbool van waarheid, de dode meeuw,...
De kleine formaten nodigen uit tot een geconcentreerde verkenning van de foto's.
Laat U ook meenemen in het auditieve verhaal met de stemmen en de commentaren van de vrouwen als een soort overkoepelende achtergrondmuziek.
'Native Reflections'
In den Bouw
Zomerstraat 85
KALKEN
tot 4 september 2011
vrijdag vanaf 19 uur
zaterdag vanaf 14 uur
zondag vanaf 11 uur
(c) Artspotter voor 'Waterschoenen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.