vrijdag 30 september 2011

'SLEEPING BEAUTIES' in het Kasteel van Gaasbeek

Wanneer ik via de lange dreef vanaf de straat naar het kasteel wandel, realiseer ik mij plots dat ik hier bijna vijftig jaar geleden voor het eerst geweest ben. Ik vermoed dat de fietstocht vanuit Ninove met een bende jongens uit de klas van meester Cieters toen nog de naam 'schoolreis' verdiende.
Nu ben ik hier sindsdien nog wel teruggekomen, maar het valt me op dat ik me nog steeds de kerker (die je nu niet meer kan bezoeken) onder de tuin op het binnenplein en de harnassen in één van de kasteelzalen herinner. Het moet voor een jongen van elf dus toch een hele ervaring geweest zijn om zich in de sfeer van een middeleeuws kasteel te mogen onderdompelen.

Wist ik toen veel dat de middeleeuwse roots van dit kasteel al lang opgeofferd waren aan ingrepen in neogotische en neorenaissancestijl op het einde van de negentiende eeuw.


Het huidige uitzicht en de inrichting van dit schitterende lustoord is vooral te danken aan de van oorsprong Franse Marie Peyrat (1840-1923), die door haar huwelijk met Giammartino Arconati Visconti in 1873 de enige echte Markiezin van Gaasbeek werd. Toen haar man een goeie twee jaar later overleed, bleef ze bovendien achter als een steenrijke, niet al te bedroefde weduwe.

Naast paleizen en villa's in Italië werd het kasteel van Gaasbeek haar optrekje waar ze het liefst van al vertoefde. Met een ongelooflijke gretigheid en dito kapitaal liet ze dit kasteel restaureren en herinrichten.
Hoe dan ook is het resultaat meer dan ooit een prachtig kader. Marie Peyrat schonk het in 1921 aan de Belgische Staat. Sinds 1980 is het beheer in handen van de Vlaamse Gemeenschap, die er op een meer dan voortreffelijke wijze zorg voor draagt.
Het domein met wandelpark, bos en kasteel is een groene, historische en artistieke publiekstrekker op een boogscheut van Brussel.


Op het einde van de lange dreef, net bij de ultieme bocht naar het kasteel, staat de Markiezin je op haar paard 'spiegelend' op te wachten. Haar geest waart hier ongetwijfeld nog op meer plaatsen rond.

*
Na eerdere projecten met hedendaagse kunst in dit historische kader (o.a. 'Markiezin zoekt kunst' in 2008) pakt de equipe van Gaasbeek sinds 9 september 2011 uit met 'Sleeping Beauties', waarin het kasteel als 'schone slaapster' geconfronteerd wordt met een twintigtal hedendaagse kunstwerken van internationaal gerenommeerde artiesten.
De confrontaties zijn nu eens verrassend, dan weer vertederend of integendeel verstorend. Allemaal delen ze echter een indringende kracht, die ze ontlenen aan hun eigen identiteit in dialoog met de omgeving waarin ze geplaatst zijn.

Het parcours van deze tentoonstelling begon eigenlijk al begin juli van dit jaar toen honderden naakte mannen en vrouwen de frisse ochtend trotseerden om met een wit hoofdkussen naast elkaar op het grote grasveld voor het kasteel te gaan liggen vóór het alziend fotografisch oog van Spencer TUNICK, die zich intussen op het vlak van 'blote groepsfotografie' een wereldwijde reputatie gevestigd heeft. Meteen was ook een beeld voor de reclamecampagne van deze tentoonstelling geboren. Voor de organisatoren van 'Sleeping Beauties' was dit een meesterzet om de nodige aandacht in de media te verwerven en tegelijk werken met een hoge intrinsieke waarde te laten ontstaan.

Spencer Tunick, Flanders 2 (Gaasbeek Castle), 2011, chromogenic color print, courtesy of the artist

Voor een beetje geslaagd 'stuntwerk' doen we graag onze hoed af, zeker wanneer ook de rest van het gepresenteerde werk zoveel te bieden heeft.
De aloude gedachte dat goede waar zichzelf prijst, verliest in het enorme hedendaagse tentoonstellingsaanbod wel wat aan kracht.
Je moet allereerst opvallen, gezien worden vooraleer men je kan komen bekijken!


De tentoonstelling maakt dankbaar gebruik van het 'sprookjeskader' dat hier vooral door Marie Peyrat gecreëerd is, maar voegt daar meteen een extra dimensie aan toe: de rust of onrust van de slaap met zijn ongecontroleerde droombeelden of nachtmerries en zelfs een stukje thrillereffect.
Gastcurator Ann Geeraerts heeft samen met de equipe van Gaasbeek een evenwichtige verhouding bereikt tussen het historische kader en de hedendaagse artistieke inbreng.

Als je de tentoonstelling echt gaat bezoeken gebeurt dat in begeleide kleine groepen.
Nu mag ik je uitnodigen om, net zoals bij Alice in Wonderland, de 'konijnenpijp' naar de sprookjeswereld in te duiken. Je gaat hier ook letterlijk via een kleine deur en een smalle gang naar binnen.

In onze allereerste ontmoeting worden we door Lily DUJOURIE meteen getransformeerd tot rasechte voyeurs. In haar vroege video (1972) 'Hommage à...' (deel van een reeks) promoveert ze zichzelf tot model, experimenteert ze met haar eigen lichaam in de beschikbare ruimte en licht ze (en passant) de geschiedenis van het vrouwelijk naakt in de westerse kunstgeschiedenis toe. 'L'origine du monde' en andere klassiekers passeren de revue.
Bovendien is deze presentatie, rekening houdend met de technische mogelijkheden van de pionierstijd voor dit medium, zelf al een stuk kunstgeschiedenis geworden.


Lily Dujourie, Hommage Ã... I, 1972, courtesy of the artist and Argos, Bruxelles

Sophie CALLE stelde voor 'Les dormeurs' haar eigen bed ter beschikking van vrienden, buren en onbekenden om een week lang te komen slapen. We gluren mee in de intimistische fotografische neerslag.

Op onze wandeling ontmoeten we naast hedendaagse inbreng ook hier en daar klassieke werken die niet tot de originele inrichting van het kasteel behoren, maar als het ware in de marge het thema 'Sleeping Beauties' beroeren. Let bijvoorbeeld net voor de keuken op de ets 'De slaapster' van Adrien De Witte.

In de kasteelkeuken draait een videolus uit 'The house of the sleeping beauties' van Yasunari KAWABATA. Ik moet onwillekeurig aan de film 'La grande bouffe' denken, maar dan zonder al dat overdadig voedsel.
Let ook op het (onafgewerkte) schilderij tegenover de video: "Desdemona' van Ernst Stöhr.

Nu komen we langs de trap waar een 'Listening Figure' van Juan MUÑOZ (1953-2001) zo heel erg in zichzelf gekeerd, maar zo ontzaglijk mooi staat te wezen: net niet tegen de muur geleund, introspectief maar tegelijk alert en neigend naar contact, net zoals de 'Conversation Pieces' die in groepsverband opereren.

In een volgende kamer blaast ook een andere beeldhouwer, Kim DE RUYSSCHER je volledig van je sokken met zijn onverwachte, maar verwarrend levensechte sculptuur 'Inside'. Misschien bekruipt je inderdaad de zin om te weten wat er in zit, maar je zal noodgedwongen het antwoord aan je verbeelding moeten overlaten.


Philip Aguirre y Otegui, Man met matras, 2001, collectie Vlaamse Gemeenschap - Mu.Zee
(c) Aguire y Otegui, Philip & De Waal, Koen

Even verder ontmoet je de 'Man met de matras' van Philip AGUIRRE Y OTEGUI. Wie af en toe op de luchthaven van Zaventem passeert, heeft deze figuur waarschijnlijk al eens opgemerkt onder de roltrap naar de bagagehal. De 'Man met de matras' is tegelijk symbool voor de rusteloze mens en de wereld vol migratiestromen; dus veeleer een 'restless beauty'.

In de volgende kamer heeft Tobias SCHALKEN met zijn witte 'Untitled (Horse)' een schitterende sculpturale installatie neergezet, die bol staat van symboliek en tegelijk een ontzettende rust EN een bijzondere spanning uitstraalt. De witte hengst (wie heeft het hier over een nachtmerrie?) laat hier, als symbool van zuiverheid en goedheid, tussen zijn stevige poten het meisje de slaap der onschuldigen slapen. Toch kan de menselijke geest bij dit tafereel  vast wel uiteenlopende interpretaties oproepen. De gedachten zijn nu eenmaal vrij...

Nu moeten we de duisternis opzoeken om opnieuw te leren kijken. David CLAERBOUT ontvangt ons met enkele Venetiaanse landschapsiconen, die zich pas na enige tijd in het donker aan ons vertonen. Het is tegelijk een oefening in geduld. De waargenomen beelden lijken ons terug te voeren naar de ontstaansgeschiedenis van de fotografie.

Nu komen we terecht in een slaapkamer waar een vroege sculptuur van Jan FABRE ons opwacht. In 'Ik, aan het dromen' (1979) heeft hij zichzelf afgebeeld, zittend aan een tafeltje. Alles is bezet met omgekeerde punaises en spijkers. De twee onderbenen, een stoel- en een tafelpoot zijn bekleed met ham als symbool voor de kwetsbaarheid en de vergankelijkheid van het vlees.

Het schilderij op de muur naast het bed is meer dan een blik waard. 'Slapend kind' van Alfred Stevens (1823-1906) is typerend voor zijn werk. Zijn burgerlijke, gedetailleerde, intimistische taferelen waren zeer gegeerd. 

Michaël Borremans, Trickland, 2002, courtesy Eeno X Gallery, Antwerpen

In twee kleine schilderijen 'Trickland' laat Michaël BORREMANS in zijn bekende stijl mensen bouwen aan een namaaklandschap: schilderkunst als creatie van een nieuwe, misleidende realiteit. Even verder duikt een derde schilderijtje op: 'Gone', het portret van een meisje met gesloten ogen, verdwaald in een dagdroom.

In de grote, verduisterde slaapkamer met de gigantische wandtapijten, laat Kelly SCHACHT haar licht schijnen. De enige verlichting in deze kamer wordt met name geleverd door haar tekst in neonletters: 'Where the rooms are a collection of our mind'. Dit is echt wel een heel sterke ingreep in situ, niet alleen door het esthetische aspect, maar ook als 'breekijzer' voor het openen van de kamers in de geest van de toeschouwers.

Over Spencer TUNICK hadden we het al, maar nu krijg je eindelijk het resultaat van zijn activiteiten op groot formaat te zien.

Kris MARTIN toont ons twee aan elkaar gelaste klokken die door de ingreep hun initiële functie verloren hebben en sculpturen geworden zijn. Als metafoor voor het stilstaan van de tijd en de afwezigheid van geluid en beweging is dit werk in deze historische context uiteraard perflect op zijn plaats.

Neem nu rustig de tijd om in de 'darkroom' van Hans OP DE BEECK de animatiefilm 'Determination' tot het einde uit te kijken. Kinderen en hun wensdromen staan centraal in een opeenvolging van hoofden die in elkaar overvloeien naar een climax toe.

Hans Op de Beeck, NIEUWE INSTALLATIE op basis van Determination
(New York Kids) (12), 2003, courtesy the artist and Xavier Hufkens, Brussels

In de toren, op het hoogste punt van het kasteel, werd een echte 'box in the box' gebouwd voor de videopresentatie van 'Sleep of Reason' door Bill VIOLA. Slapen en dromen zijn vanzelfsprekend de ingrediënten en door de aard van de installatie (een kastje met televisie waarop het slapende koppel in beeld gebracht wordt, een lamp, een wekker,...) wordt een zekere huiselijkheid uitgespeeld tegenover de beangstigende droomflitsen die op de wanden van de kamer geprojecteerd worden. Het resultaat is indrukwekkend zonder overdadig te zijn.

In een 'banale' gang, op weg naar de laatste kamers van de tentoonstelling, heeft Robert DEVRIENDT in drie minuscule schilderijtjes (zoals we dat van hem gewoon zijn) een soort 'thriller' in beeld gebracht, geïnspireerd door de duistere vertrekken van het kasteel. Een geblinddoekte man, een schreeuwende of met een ketting gewurgde vrouw en een hand met revolver: aan elke bezoeker de keuze om het verhaal samen te stellen of af te maken.


Robert Devriendt, De Kasteelsène (deel 2), 2011, olieverf op doek, 11,30 x 10,20 cm
courtesy the artist and galeries Baronian-Francey and Loevenbruck

Ann Veronica JANSSENS houdt ons een spiegel voor. Maar ook hier is weer niets wat het lijkt of wat je bij het woord spiegel zou verwachten.

In de foto 'Xteriors VIII' van de Nederlandse fotografe Desiree DOLRON worden we in een zeer gestileerd beeld met de dood geconfronteerd. Alle kleur lijkt aan het jongenslichaam onttrokken. Kunsthistorische aanknopingspunten zijn hier 'onderhuids' aanwezig.

Tenslotte staan we voor een, vanaf zekere afstand vredig beeld. In detail blijkt echter een en ander niet te kloppen. De foto van Andres SERRANO maakt deel uit van de serie 'The Morgue'. Deze 'Rat Poison Suicide' barst van de tragiek, gesterkt door de bijzondere kadrering en het intense licht- en schaduweffect. Deze voor eeuwig slapende 'beauty' grenst, mede dankzij of ondanks de onderliggende gruwel, aan een ondraaglijke schoonheid.
Ooit zag ik deze foto in combinatie met een groot rozentapijt in de toen nog lege, betonnen ruimte van het huidige Muziekinstrumentenmuseum op de Kunstberg in Brussel.
Als eindpunt van deze tentoonstelling kan het elk geval tellen.

Het is tijd om terug te keren naar de echte wereld buiten. Het domein rond het kasteel biedt nog voldoende mogelijkheden om langzaam weer 'wakker' te worden.

SLEEPING BEAUTIES
tot 13 november
Kasteel van Gaasbeek
Kasteelstraat 40
1750 GAASBEEK

Dagelijks van 10 tot 18 uur (laatste bezoek om 17 uur)
MAANDAG GESLOTEN

www.kasteelvangaasbeek.be

donderdag 29 september 2011

DE LADING, een tijdelijke verblijfplaats voor artistiek onderzoek in Wetteren: deel 2

Na een eerste bezoek tijdens de opening op 3 september 2011 keerden we vorig weekend nog eens terug naar Wetteren voor een tweede wandeling door de immense ruimtes van een voormalige textielfabriek en de artistieke experimenten en installaties van een dertigtal kunstenaars, met Lieven Cateau als curator en in extremis ook als deelnemer.

Intussen zijn er zaalplannen beschikbaar. Die maken de kennismaking uiteraard een heel stuk gemakkelijker, al vragen de artistiek-experimentele installaties in kunstlaboratoria als 'De Lading' natuurlijk wat meer inlevingsvermogen van de toeschouwer dan de doorsnee tentoonstelling. Komende zaterdag 1 oktober gaat het project zijn tweede maand in.




'DE LADING'
tot einde oktober 2011
Schoolstraat 29
9230 WETTEREN

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur


We nemen U nog even mee op een korte fotografische kennismakingswandeling...


(c) Thanh Long Lam

(c) Lieven Cateau

(c) Nicoline Van Stapele

(c) Meggy Rustamova

(c) Ben De Geyter

(c) Johan Gelper

(c) Kristof Van Heeschvelde

(c) Hannelore Van Dijck

(c) Tessa Groenewoud

woensdag 28 september 2011

ABSTRACTIES in Villa De Olmen te Wieze

Villa De Olmen heeft zich sinds de start in 2008 gestaag een reputatie opgebouwd. Zoveel is zeker.
Dat heeft deels te maken met de speciale relatie tussen de tentoongestelde werken en het kader van een eclectische villa uit de jaren 20 van de vorige eeuw. Uiteraard speelt daarbij ook de stille, maar gedreven zoektocht van de galeriste naar kunst die tegelijk dialogeert en confronteert een belangrijke rol.
Dat Villa De Olmen nu als galerie fungeert , maar tegelijk ook het huiselijke decor van haar jeugd vormt, is een niet te onderschatten factor. Waar Christine Callebaut vroeger als kind speelde en ieder hoekje van het huis kent, mag ze nu 'haar' kunstenaars in de talloze kamers en onverwachte hoekjes laten 'spelen'.

Onder het welwillend oog van de 'pater familias'

Zelf zorgt ze bij elke tentoonstelling voor een speelse ingreep in de vitrinekast van de grote hall, maar voor de rest laat ze de kunstenaars volmondig aan het (beeldend) woord.

Het ziet er naar uit dat hier stilaan een traditie van groepstentoonstellingen opgebouwd wordt, alhoewel we ook al bijzonder evenwichtige solopresentaties gezien hebben (Herman van den Broecke, Agnes Maes).

Het mannetje in de betonvloer

In de huidige tentoonstelling 'Abstracties' duikt Agnes MAES overigens opnieuw op. Als enige in deze groep heeft ze zich teruggetrokken in één ruimte. Het mag dan al prozaïsch klinken, maar de 'garage rechts' is haar terrein geworden. Dat de grens tussen realiteit en abstractie soms flinterdun is, blijkt uit haar eigen uitgangspunten: "Een foto in een krant of een tijdschrift die mijn aandacht trok, is meestal het vertrekpunt van een tekening of schilderij". De realiteit is dus steeds de basis voor een evoluerende abstractie.
Let maar eens op de tekening van de drie blaadjes links en het schilderij met hetzelfde thema linksboven op de centrale muur.
Is het toeval dat we hier in de betonnen garagevloer een 'mannetje'  ontdekken? Bijwijlen weet de zoninval via een boograam voor een extra dimensie op de vloer te zorgen.
Abstractie of sprookjessfeer? Het wordt ook voor ons een beetje dubbel, maar bijgevolg des te aantrekkelijker.

(c) Agnes Maes, 2011 & Villa De olmen

In de rest van het huis hebben de kunstenaars hun werken in de verschillende kamers 'netjes' door elkaar gehangen of geplaatst. De meesten mogen dan schilders zijn, maar ook een fotografe en een beeldhouwer houden zich hier bijzonder sterk staande.

(c) Paul Gees (2007) & Villa De olmen

De sculpturen van Paul GEES (die recent nog stevig uit de hoek kwam in 'Van Stof tot Asse 2011') staan hier ook letterlijk op hun lichte, sierlijk strakke metalen sokkels, zowel in de hall (foto boven: 'Rechtsdragend', 2007, hout-steen), de studiekamer, de salon als de grote kelder.
Paul Gees, die in zijn werk de relatie natuur-cultuur onderzoekt, creëert met hout, steen en metaal minimale en architecturale sculpturen die balanceren tussen evenwicht en gebalde energie

(c) Marie-Thérèse De Clercq & Villa De Olmen

 Fotografe (of zeggen we toch beter 'beeldenmaakster'...) Marie-Thérèse DE CLERCQ vindt de fundering voor haar 'beelden' in de realiteit (een schaduw, een landschap,...), die ze als basisgegeven aanwendt om een eigen belevingswereld te scheppen. Uiteindelijk toont ze een uiterst gevoelige, meditatieve, geabstraheerde wereld. Maar laat U niet misleiden door de ogenschijnlijke zwart-witte eenvoud, want... "Er is meer tussen hemel en aarde dan Uw geest kan bevatten, Horatio...", zoals Shakespeare in Hamlet stelde.


(c) Jan van den Berg (2005) & Villa De Olmen

De Nederlander Jan VAN DEN BERG maakt met kwetsbare materialen en subtiele technieken (papier op paneel, gebruik van casïneverf en soms bladgoud) toch stevige schilderijen, die nu eens blijk geven van een 'gespatte' of 'gestempelde' speelsheid tegen een achtergrond van onleesbare, gekraste 'teksten' en een andere keer als geometrische abstracten die op zoek lijken naar het gezelschap van soortgenoten: andere schilderijen (zie foto) of elementen uit de omgeving (let op het schilderij bij het raam in de salon).

(c) Rebecca Dufoort (2008) & Villa De Olmen

De abstractie van Rebecca DUFOORT vindt, net als bij Agnes Maes, haar oorsprong in de waarneming. In de uiteindelijke abstrahering bewandelt ze een vormelijke weg tussen geometrische afweging en subtiele aftasting van de grenzen tussen de kleurvlakken, waarin het schildergebaar en de verfopbreng pertinent aanwezig zijn.

(c) Guy Leclerq (2011) & Villa De Olmen

Guy LCLERCQ toont in zijn, tegen een zachte achtergrond, strak afgetekende composities, een samengaan van geometrische vlakken, nu eens sterk rechtlijnig en dan weer in verleidelijke bogen. Zijn abstractie is dan ook geworteld in diepmenselijke emoties en thema's als liefde, passie en erotiek. Dit is geen vrijblijvende abstractie. De interpretatie van het werk zal dan ook in grote mate bepaald worden door de instelling van de kijker.
Guy Leclercq zegt bijgevolg niet zomaar: "De taal van mijn kunst zit gevangen in het oog van de toeschouwers".
En aangezien het oog het verlengde is van de geest... en de gedachten vrij zijn... 

(c) Alex Michels & Villa De Olmen

Tot slot rest ons nog het werk van Alex MICHELS. Ook zijn schilderijen vinden hun oorsprong in een impressie, een voorval of een waarneming om via het schilderproces te evolueren tot een autonoom beeld. Zijn schilderijen zijn (net zoals bij Agnes Maes) 'voelbaar' geschilderd.
Hij gaat niet noodzakelijk op zoek naar de perfecte aflijning, maar focust veeleer op de aftastende overgang en de doorwerkte vlakinvulling tot het werk geen onderwerp meer heeft, maar schilderij geworden is.


ABSTRACTIES als titel van deze tentoonstelling is niet toevallig een meervoudsvorm. Voorgaande beschrijvingen en een aansluitend bezoek aan de tentoonstelling maken de diverse verschijningsvormen van 'abstractie' duidelijk.

ABSTRACTIES
in Villa De Olmen
Nieuwstraat 23
9280 WIEZE

tot 9 oktober 2011
zaterdag en zondag van 11 tot 18 uur


Tekst en foto's: Artspotter voor Waterschoenen

dinsdag 27 september 2011

Kunstenaarsportretten door Jef Van Eynde 'In de Bouw' te Kalken

De vriendelijke damesstem uit mijn dashboard heb ik eigenlijk al lang niet meer nodig om mij naar Galerie-Estaminet 'In de Bouw' te leiden. Nochtans laat ik haar elke keer weer aan het woord op weg naar die plek 'in the middle of nowhere'. Ik vind het telkens aandoenlijk wanneer ze me, net voor ik er aankom, toch nog naar links wil sturen, terwijl ze met haar verleidelijke luchthavenstem zegt: "Ga naar links. Daarna hebt U uw bestemming bereikt.", terwijl rechts van mij op de kleine dries tussen de smalle straten het rustige, maar uitnodigende Estaminet ligt dat al 25 jaar door Christine in goeie banen geleid wordt.
Ik neem mijn GPS-dame haar kleine foutje niet kwalijk. Ik denk dat ze het bewust doet vanuit een lichte jaloersheid omdat ik hier zo graag kom. Dat ik bovendien niet de enige ben, wordt elke keer uitvoerig bewezen.

Leo Copers houdt de wacht bij de doorgang naar de tweede kamer... (c) Jef Van Eynde

'In den Bouw' is sinds jaar en dag een toevluchtsoord voor iedereen, maar ook specifiek voor beeldende en schrijvende kunstenaars die hier elkaar EN een rustgevende, inspirerende of 'lavende' omgeving vinden.

Fotograaf Jef VAN EYNDE, die zich in het artistieke wereldje thuisvoelt, heeft hier de voorbije jaren de huiskunstenaars in beeld gebracht. Zowat twintig fotografische portretten hangen nu in de galerie achteraan. De fotobladen zijn netjes tegen de muren gespijkerd. 

Bart Baele          (c) Jef Van Eynde

 Rechts van het boograampje tegenover de deur start de presentatie met Bart BAELE. Van links naar rechts volgen de anderen in alfabetische volgorde. Ooit hebben ze hier wel eens tentoongesteld. Stamvader van de groep is ongetwijfeld de in 2009 overleden Raphaël BUEDTS (overigens de enige die niet hier, maar bij zijn atelier gefotografeerd werd).

Allemaal zijn ze door Jef Van Eynde in hun eigenheid gevat. Fotografie in zwart-wit: het blijft, in de juiste handen, een ongelooflijk straf medium.

Maria Degrève         (c) Jef Van Eynde

Heel wat van deze kunstenaars zijn de voorbije jaren één of meer keren in WATERSCHOENEN aan bod gekomen of hebben we hier In den Bouw ontmoet.
Onderstaande namen bevatten zonodig een link naar een artikel in WATERSCHOENEN.

Bart BAELE - Michaël BORREMANS - Ria BOSMAN - Raphaël BUEDTS - Mark CLOET - Leo COPERS - Werner CUVELIER - Maria DEGREVE - Piet DE MOOR - Ignace DE VOS - Vincent DE RODER - Roel GOUSSEY - Roland JOORIS - Ben KOCKELHOVEN - Myriam MESTIAEN & Steve MICHIELS - Alex MICHELS - Peter PUYPE - Frank VAN DEN BERGH - Guido VAN ELSEN - Marjan VERSCHRAEGEN - Jan WIELS

Tot 9 oktober 2011
'In den Bouw'
Zomerstraat 85
9270 KALKEN

Open: vrijdag vanaf 19 uur, zaterdag vanaf 14 uur, zondag vanaf 11 uur

Naar aanleiding van de tentoonstelling verscheen (in beperkte oplage) bij Arte Libro een mooie, verzorgde publicatie (20x20 cm) met de 21 portretten en een tekst over Estaminet-Galerie 'In den Bouw'.
Te bekomen 'In den Bouw' - indenbouw@skynet.be of via de fotograaf jef.van.eynde@telenet.be



Tekst: Artspotter voor Waterschoenen

maandag 26 september 2011

Luc Hoenraet met grafisch werk in het Stedelijk Museum 't Gasthuys te Aalst

Naar aanleiding van de schenking door Luc HOENRAET (Aalst, °1941) van 60 zeefdrukken aan zijn geboortestad, organiseert het Stedelijk Museum 't Gasthuys een tentoonstelling van deze in Brussel wonende Aalstenaar.
De zeefdrukken in groot formaat (73 x 55 cm) overspannen een periode van 1973 tot 2000 en bieden dan ook een bijzonder goed beeld van de standvastigheid in zijn artistieke en technische evolutie.

Reeds als student in Sint-Lucas te Brussel (waar hij o.a. les kreeg van Maurits Van Saene) werd hij enorm bekoord door de materieschilders als Dubuffet en Tapiès. Ook hij hanteert als schilder een gelijkaardige techniek, waarbij verf gemengd wordt met zand of andere 'stoffelijke' materialen.
Wat symboliek betreft, eigent hij zich bewust het kruis in zijn diverse verschijningsvormen toe en ontwikkelt verder een beeldtaal van krassen en krabbels, een combinatie die doorheen de jaren leidde tot talloze variaties op een intens volgehouden thema.


Niet alleen in zijn schilderkunst, maar ook bijzonder uitgesproken in zijn grafisch werk toont hij een ongelooflijke technische kennis en vaardigheid. In tegenstelling tot heel wat collega-kunstenaars die hun grafische werken door vakmannen laten drukken, beheerst hij zelf alle mogelijke technieken, die hij overigens als docent grafiek jarenlang doorgaf aan talloze generaties studenten.

In de gepresenteerde zeefdrukken is het element 'materie' uiteraard niet aanwezig zoals in de schilderijen. Nochtans zijn de vlakke bladen toonbeelden van ritmiek en dieptewerking. Het is bovendien prettig om vast te stellen hoe hij over een periode van zowat 25 jaar consequent vastgehouden heeft aan zijn inhoudelijk en vormelijk beeldend onderzoek.

De grens tussen rust en rusteloosheid, tussen voor- en achtergrond is dikwijls uiterst dun in dit werk. Soms zie je het werk van een beeldend schrijver als achtergrond voor stevige 'tags' als van een graffitikunstenaar. Een andere keer krijg je een lijn- en krassenspel over de hele bladspiegel en even verder wordt het beeld grotendeels 'weggeveegd' door monochrome (zwarte of zilvergrijze) vlakken.

Zaal 1: vanaf 1973... (c) Luc Hoenraet & 't Gasthuys

Eén constante is de stomende energie, die om de zoveel tijd wat ingehouden lijkt (ook in het kleurgebruik), maar ook om de zoveel jaar mag ontsnappen in erupties van rood en zwart.
Neem bijvoorbeeld het expressief geweld van 1973, de rustige en gestructureerde grijze leegte van 1995 en volgende of de nieuwe dreiging in rood en zwart van 2000.


Een tentoonstelling voor fijnproevers...

Luc Hoenraet  grafisch werk
tot 16 oktober 2011
in Stedelijk Museum 't Gasthuys
Oude Vismarkt
9300 AALST

dinsdag t.e.m. vrijdag: 10 tot 12 en 13 tot 17 uur
zaterdag en zondag: 14 tot 18 uur
maandag gesloten

Tekst en foto's: Artspotter voor Waterschoenen

vrijdag 23 september 2011

CONTEMPORARY WOMEN ARTISTS IN BELGIUM - CWAB op Facebook

Op initiatief van Karin HANSSEN, zelf beeldend kunstenaar, werd in juli 2011 op Facebook een informatiepagina omtrent vrouwelijke Belgische kunstenaars met internationale uitstraling gelanceerd.

Het initiatief werd ondermeer genomen op basis van de vaststelling dat organisaties als Gynaika en BAM zich vooral op Vlaanderen (en Brussel) richten en hun informatie terzake geen volledigheid of vrouwelijke specifiiteit bereikt of nastreeft.
Bovendien wil CWAB, vanuit de zelf geformuleerde uitgangspunten, meewerken aan een mentaliteitswijziging in een wereld die nog steeds te veel mannelijk georiënteerd is (o.a. de verhouding mannelijke/vrouwelijke kunstenaars in groepstentoonstellingen, collecties, persaandacht, etc.) om tot een meer gelijklopende balans te komen wat de 'exposure' van kunstenaars en hun werk betreft.

Om deze emancipatoire gedachte te realiseren kan een beetje extra 'positieve discriminatie' zeker geen kwaad.

Uiteindelijk is het de bedoeling om vanuit een positief-informatief standpunt de zichtbaarheid van de vrouwelijke kunstenaars op alle domeinen en terreinen van de kunstwereld te vergroten, ook naar het buitenland toe, in de hoop dat initiatieven als deze op termijn overbodig zullen zijn.

(c) Kati Heck: 'Rudi's Angebot', 2009, oil on canvas, h: 177,5 x w: 337,5 cm

CWAB is als Facebookpagina openbaar en opgesteld in het Engels om zoveel mogelijk bezoekers te bereiken.

Op de PRIKBORDpagina houdt CWAB een actuele agenda bij met de klemtoon op soloprojecten, publicaties, residenties en belangrijke groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland.

Op de INFOpagina bevindt zich het archief dat informatie opslaat van de kunstenaars die op de CWABpagina vermeld worden. Het archief zal op termijn de functie van inventaris krijgen.

Op de PROFIELpagina (klik op de profielfoto) worden mensen in het licht gezet die hun strepen al verdiend hebben. Elke maand staat een nieuwe kunstenaar in de schijnwerper. Voor juli was dat Marthe WERY, voor augustus Ria PAQUEE, september pakt uit met Kati HECK en in oktober is Anne-Mie VAN KERCKHOVEN aan de beurt.

Een initiatief om te volgen op...

donderdag 22 september 2011

Maaike Leyn, Debby Huysmans en Annouk Thys op Moskou Biënnale

Vandaag, donderdag 22 september 2011 opent in Moskou de vierde editie van de kunstbiënnale. Dat is inmiddels het grootste evenement voor hedendaagse kunst in Rusland. Waar tien jaar geleden de hedendaagse kunst zich vooral richtte op een kleine kring van kunstenaars, critici en belangstellenden is dat intussen uitgegroeid tot een steeds groter netwerk met tal van nieuwe galerieën voor een ruim publiek.

De MOSKOU BIENNALE fungeerde mee als motor voor deze snelle, internationaal getinte evolutie.
Onder leiding van de Oostenrijkse curator Peter Weibel concentreert de editie 2011 zich naast de twee hoofdlocaties in het centrum van Moskou ook op een aantal 'Special Projects', waaronder de tentoonstelling 'FREE SPACES' in de splinternieuwe galerie 'Agency.Art Ru' in de omgeving van de bekende Tretjakov galerij.

FREE SPACES is een concept van drie Vlaamse en twee Russische kunstenaars: Debby Huysmans, Annouk Thys, Maaike Leyn, Dmitry Kawarga en Vika Begalska.

Met Maaike Leyn, die hier ook als curator optreedt, lieten we U in Waterschoenen (16 juli 2011) kennismaken en Annouk Thys leerden we kennen via haar selectie voor 'Coming People 2010' in het SMAK

Doubleface; houtskool, onbewerkt linnen /170 x 144 cm / 2011 (c) Maaike Leyn

De band van Maaike Leyn met de Russische taal en cultuur is, zoals we in een vorig artikel konden belichten, bijzonder intens: haar studies Slavische talen, haar taak als docent Russisch, haar bezoeken aan de regio, de organisatie van tentoonstellingen,...
Haar houtskooltekeningen van plattelandsvrouwen uit Oekraïne zijn nog steeds pareltjes in haar intussen geëvolueerde oeuvre. Maaike Leyn tekent geen 'portretten', maar creëert met sobere middelen (ruw doek, houtskool, vernis, verf) nieuwe, sterke beelden van mensen, honden, ...
In eigen land wordt ze vertegenwoordigd door galerie S&H De Buck uit Gent.

Mayors; Lambda print / 80 x 120 cm / 2009 (c) Debby Huysmans

Debby Huysmans heeft de onderwerpen voor haar foto's onder andere in de verre uithoeken van Siberië gevonden. Zij concentreert zich op geïsoleerde, vergeten gemeenschappen, waar mensen hun eigen leven leiden. Tevoren trok ze ook al naar Polen of Roemenië.

Zich herinneren in een rusteloos schikken; aarde, porselein, hout, klei, mixed media / 1,5 x 1,5 m
2010 SMAK, (c) Annouk Thys

De sculpturale installatie die Annouk Thys in 2010 in 'Coming People' toonde, is exemplarisch voor haar werk met gerecycleerde materialen. Telkens weer gaat ze op zoek naar 'grondstoffen' die al één of meer levens geleid hebben om ze dan in een nieuwe vorm te 'gieten'.

Een Model voor biometrische reflecties; plexiglas, metaal, polymeren Bayer, biofeedback,
PC, robots / 400 x 200 x200 cm / 2011 (c) Dmitry Kawarga

De sculpturen en installaties van Dmitry Kawarga zijn dikwijls een samensmelting van kunst, wetenschap, techniek en muziek. Soms werken ze interactief. Door aanraking, stembeïnvloeding of zelfs psychische impulsen kunnen ze vormveranderingen ondergaan, trillen, pulseren,...
Hier heeft de toeschouwer dus echt een bepalende rol in de evolutie van het kunstwerk.

I'd Like to Dig You; performance / 2011 (c) Vika Begalska

Vika Begalska is vertegenwoordigd met haar performance 'I'd Like to Dig You', die ze tijdens de vernissage opvoert. Ze gooit modder naar geprojecteerde videobeelden tot de projectie zal verdwijnen. Dat is niet zomaar een gratuite opeenvolging van gebaren, maar een heuse artistieke rebellie tegen de (Russische) maatschappelijke realiteit met zijn ongeremde kapitalistische en etnische ongelijkheid. Net zoals Malevitch met zijn 'Zwarte Vierkant' wil ze een nieuw maatschappelijk-cultureel uitgangspunt creëren.

FREE SPACES
tot 22 oktober 2011
in Agency.Art Ru
Ozerkovskaya embankment, 26
115184 MOSKOU

Tekst: Artspotter voor Waterschoenen

zaterdag 10 september 2011

DE LADING, een tijdelijke vrijplaats voor artistiek onderzoek in Wetteren

In een leegstaande textielfafriek in het centrum van Wetteren organiseert curator Lieven CATEAU (van Strictly Rabbit) gedurende de maanden september en oktober 2011 een tentoonstellingsproject met als titel:


Vorige zaterdag werden de activiteiten voor het publiek op gang getrokken. De kunstenaars (meer dan 30) waren al geruime tijd in situ bezig met de realisatie van een aantal projecten.
De verschillende performances van de openingsdag zorgden voor verstilde bezinning, geconcentreerde bewegingsrituelen, doordringende gitaargeluiden,... en af en toe een glimlach.

Naar de 'winkel' bij Hannelore...

Initiatiefnemer Lieven Cateau formuleert op de website het uitgangspunt als volgt: "De belangrijkste leidraad is een honger naar de eerlijke, sterk taal die kunstenaars plegen te hanteren in een tijdperk dat zich typeert door een enorme overdaad aan communicatie."

De wonderlijke wereld van Oshin Albrecht

'De Lading' lijkt enerzijds een verloren gegane praktijk van het collectieve of het naamloze middeleeuwse kunstenaarschap na te streven door de tentoonstelling als een soort 'Gesamtkunstwerk' te presenteren.
Een opstelling zonder grondplan met de namen van de individuele deelnemers is in deze wel een prettige uitdaging in een zoektocht naar prominent aanwezige of zich in de diepe krochten van deze gigantische ruimte 'verbergende' installaties.
Uiteraard is dat een gevolg van het concept, maar als bezoeker wil je de verschillende individuen toch kunnen koppelen aan hun werk. Dat vraagt een meer dan behoorlijke inspanning. De website kan hier (ten dele) enig soelaas brengen.

'Leren kijken' met Kato Six

DE LADING
Schoolstraat 29
9230 WETTEREN
tot einde oktober 2011
zaterdag - zondag: 14 - 18 uur



Meer info:

Tekst en foto's: Artspotter voor 'Waterschoenen'

vrijdag 9 september 2011

VAN STOF TOT ASSE 2011: een fotografische sfeerwandeling


Vandaag nemen we U nog eens mee op een kleine fotografische wandeling langs enkele van de locaties, waarbij we steer en werken in elkaar laten overvloeien. Uiteraard is er veel meer te zien en te beleven. Laat U verleiden en ga naar Asse tot en met 18 september 2011, op zaterdag en zondag van 14.30 tot 18.30 uur.
De toegang is gratis en een wandelplan beschikbaar.

INFO:




Karel De Meester

Frauke Wilken in het Klooster


Mario De Brabandere (Klooster)


Klooster


Klooster



Erik Neirinckx (Klooster)


Klooster


Raphaël Buedts (Klooster)


Caroline Van Damme (Notariaat De Rijck)


Johan Stoefs (Notariaat De Rijck)


Locatie Drukkerij De Rop (Paul Gees)


Paul Gees (Drukkerij De Rop)


Karel De Meester (Kapel Klooster Walfergem)

Tekst en foto's: Artspotter voor 'Waterschoenen'