De voormalige textielstad Ronse ontpopt zich stilaan tot een stevige pijler in de wereld van de actuele beeldende kunst in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Mark Manders woont en werkt er. We bezochten er al enkele keren de nieuwe 'Light Cube art gallery'.
Einde september vorig jaar opende ook CC De Ververij de deuren op de site van een voormalige textielfabriek. Met Caroline Coolen, Nick Ervinck, Tinka Pittoors en Liene Boogaerts passeerden daar al enkele fijne namen uit het jonge hedendaagse kunstcircuit de revue. Ook Bart Lodewijks maakte zijn opwachting in Ronse met een wijkproject zoals we dat van hem kennen.
De stad Ronse heeft al tientallen jaren een speciale band met tekenkunst. De 'Prijs voor Tekenkunst' zal dit jaar aan zijn 45ste editie toe zijn. (Vorig jaar kreeg Sofie Van der Linden -zopas besproken in Waterschoenen- hier nog een aanmoedigingsprijs)
Cultuurcoördinator Jan Leconte wil in het tentoonstellingsbeleid van het cultuurcentrum dan ook volop focussen op de tekenkunst als autonome discipline. Een schitterende tentoonstellingszaal biedt hier overigens een bijzonder professioneel kader, waar heel wat andere culturele centra of galeries alleen maar kunnen van dromen.
Maaike LEYN zorgt sinds 19 januari voor het eerste soloproject in de nieuwe ruimte. Voor de lezers van WATERSCHOENEN is deze Gentse kunstenares een vertrouwde figuur. Sinds 2008 volgen we haar artistieke pad op de voet.
Met haar grootschalige houtskooltekeningen op doek neemt ze een aparte plaats in op het actuele kunstforum.
Onder de titel 'De stille kracht van Maaike Leyn' kreeg U in 2011 in Waterschoenen een overzicht van haar werk tot dan en haar werkmethode. Maar laat niet na ook de andere artikels over haar tentoonstellingen te raadplegen.
Onder de titel 'De stille kracht van Maaike Leyn' kreeg U in 2011 in Waterschoenen een overzicht van haar werk tot dan en haar werkmethode. Maar laat niet na ook de andere artikels over haar tentoonstellingen te raadplegen.
Met de huidige tentoonstelling 'Fijn Stof' verwijst ze zowel naar haar geliefkoosd medium (houtskool) als naar de (voormalige) textielproductie in Ronse.
Inhoudelijk refereert 'Fijn Stof' aan het thema van de vergankelijkheid. Door het gebruik van het medium houtskool heeft haar werk ook uiterlijk een duistere kant.
Vanwege de aangesneden thema's zijn melancholie en mysterie nooit ver weg en worden ze zelfs extra onderbouwd. Lichte of vrolijke onderwerpen zijn niet aan de orde. De kunstenares 'speelt' met haar eigen angsten, gaat de confrontatie aan met de duistere kanten van het bestaan in de hoop de droefheid te overstijgen tijdens haar zoektocht naar schoonheid op onverwachte plekken, wat op zich kan leiden naar een gevoel van troost.
De tentoonstelling biedt een overzicht van werken uit de voorbije jaren, met de onderwerpen die we doorheen de tijd de revue zagen passeren: de oudere mannen en vrouwen uit Oekraïne, de honden, de schuilhutten en vreemde, desolate bouwwerken of omgevingen,... met op het einde een trap die je lijkt uit te nodigen om de realiteit te overstijgen.
Maaike Leyn, Man with cat, houtskool op linnen
Maar loopt U even mee door de onderwerpen en de tijd. We beginnen links bij het oudste werk uit de collectie. In 'Man with cat' staat een oudere man uit Oekraïne met zijn rug naar ons. De band met de Russische taal en cultuur is bij Maaike Leyn heel reëel. Ze studeerde Slavische talen en geeft Russische les. Bovendien stelde ze reeds herhaalde keren in Rusland tentoon.
Het eerstvolgende werk is heel recent en veel duisterder dan het 'oude' werk.
'Pigs in heaven' toont ons een kerkhof waarop varkens rondstruinen.
Ze vertelt ons het volgende: "Mijn laatste tekeningen zijn gebaseerd op een dodeneiland in Senegal. Toen ik er in het echt was, leek mij dit één van de mooiste plekken ter wereld. Het was er triest en eng, maar tegelijkertijd werd alles verzacht door een hemelse schoonheid: de witte schelpjes op de grond die de pasteltinten van de lucht reflecteerden, de mooie baobabs die elkaar met hun takken en zo ook het eiland omarmden."
Maaike Leyn, Pigs in heaven, houtskool en witte pastel op linnen
Daarna volgt een magistraal getekende 'Tent', waarvan vooral de voorwand in doorschijnend plastic op weergaloze wijze in beeld gebracht is in een gemengde techniek van houtskool en witte pastel, waardoor ze de duisterheid benadrukt met quasi lichtgevende fijne overgangen.
Die methode keert overigens dikwijls in alle subtiliteit terug.
In 'Meeting' krijgen we een dreigende tête-à-tête van twee honden, terwijl de intens belichte 'Floor' een bevreemdende sfeer uitstraalt.
Een door elkaar gedraaid gordijn ('Drapery') wordt onder de kunstenaarshand van Maaike Leyn omgetoverd tot een volumineuze figuur met een beangstigende kop.
Vanaf deze kant van de zaal besef je pas de afgezonderde situatie van de tekening met de Oekraïnse man, die bovendien letterlijk uit deze omgeving lijkt weg te lopen. Het ziet er naar uit dat de kunstenares op deze wijze het einde van een periode in haar werk wil benadrukken.
Maaike Leyn, Monuments
Intussen gaat ze hier verder met schijnbaar half vergane hoofden die in feite deel uitmaken van monumenten, een 'Fortress' waarin ik het MAS meen te herkennen, een schitterende 'Fence' en dan weer de talloze combinaties van honden die elkaar benaderen, belagen,... soms in tekeningen als collages van verschillende doeken.
Tenslotte sta je voor die 'bedrieglijk echt' getekende trap: 'Entrance'. Begint het dan nu pas echt? Is dit een rustpunt voor de kunstenares, een kans om haar werk vanuit een hoger gelegen positie te overschouwen,om dan opnieuw haar artistieke strijd verder te zetten... ?
Maaike Leyn
'Fijn Stof'
in
CC De Ververij
Wolvestraat 37
RONSE
tot 10 februari 2013
woensdag, zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
http://users.telenet.be/maaikeleyn/
© Artspotter voor Waterschoenen
*
Koen Degroote, AVE CICLISTA
In de grote toegangsruimte naar de galerie staat de 'Wielerkapel', een installatie en fotografisch project van beeldend kunstenaar en fietsavonturier Koen Degroote.
'AVE CICLISTA' is gebaseerd op de kapel Madonna di Ghisallo, de patroonheilige van de wielrenner die zich bevindt op het parcours van de ronde van Lombardije.
Te bezichtigen tijdens dezelfde periode en openingsuren...
Op 1 februari 2013 om 20 uur geeft Koen Degroote een lezing in het Cultureel Centrum.
www.koendegroote.eu
*
U hoeft natuurlijk niet zolang te wachten om te gaan kijken, maar op 10 februari worden deze tentoonstellingen afgesloten met een 'Tartissage': koffie en taart !
Inhoudelijk refereert 'Fijn Stof' aan het thema van de vergankelijkheid. Door het gebruik van het medium houtskool heeft haar werk ook uiterlijk een duistere kant.
Vanwege de aangesneden thema's zijn melancholie en mysterie nooit ver weg en worden ze zelfs extra onderbouwd. Lichte of vrolijke onderwerpen zijn niet aan de orde. De kunstenares 'speelt' met haar eigen angsten, gaat de confrontatie aan met de duistere kanten van het bestaan in de hoop de droefheid te overstijgen tijdens haar zoektocht naar schoonheid op onverwachte plekken, wat op zich kan leiden naar een gevoel van troost.
De tentoonstelling biedt een overzicht van werken uit de voorbije jaren, met de onderwerpen die we doorheen de tijd de revue zagen passeren: de oudere mannen en vrouwen uit Oekraïne, de honden, de schuilhutten en vreemde, desolate bouwwerken of omgevingen,... met op het einde een trap die je lijkt uit te nodigen om de realiteit te overstijgen.
Maar loopt U even mee door de onderwerpen en de tijd. We beginnen links bij het oudste werk uit de collectie. In 'Man with cat' staat een oudere man uit Oekraïne met zijn rug naar ons. De band met de Russische taal en cultuur is bij Maaike Leyn heel reëel. Ze studeerde Slavische talen en geeft Russische les. Bovendien stelde ze reeds herhaalde keren in Rusland tentoon.
Het eerstvolgende werk is heel recent en veel duisterder dan het 'oude' werk.
'Pigs in heaven' toont ons een kerkhof waarop varkens rondstruinen.
Ze vertelt ons het volgende: "Mijn laatste tekeningen zijn gebaseerd op een dodeneiland in Senegal. Toen ik er in het echt was, leek mij dit één van de mooiste plekken ter wereld. Het was er triest en eng, maar tegelijkertijd werd alles verzacht door een hemelse schoonheid: de witte schelpjes op de grond die de pasteltinten van de lucht reflecteerden, de mooie baobabs die elkaar met hun takken en zo ook het eiland omarmden."
Daarna volgt een magistraal getekende 'Tent', waarvan vooral de voorwand in doorschijnend plastic op weergaloze wijze in beeld gebracht is in een gemengde techniek van houtskool en witte pastel, waardoor ze de duisterheid benadrukt met quasi lichtgevende fijne overgangen.
Die methode keert overigens dikwijls in alle subtiliteit terug.
In 'Meeting' krijgen we een dreigende tête-à-tête van twee honden, terwijl de intens belichte 'Floor' een bevreemdende sfeer uitstraalt.
Een door elkaar gedraaid gordijn ('Drapery') wordt onder de kunstenaarshand van Maaike Leyn omgetoverd tot een volumineuze figuur met een beangstigende kop.
Vanaf deze kant van de zaal besef je pas de afgezonderde situatie van de tekening met de Oekraïnse man, die bovendien letterlijk uit deze omgeving lijkt weg te lopen. Het ziet er naar uit dat de kunstenares op deze wijze het einde van een periode in haar werk wil benadrukken.
Intussen gaat ze hier verder met schijnbaar half vergane hoofden die in feite deel uitmaken van monumenten, een 'Fortress' waarin ik het MAS meen te herkennen, een schitterende 'Fence' en dan weer de talloze combinaties van honden die elkaar benaderen, belagen,... soms in tekeningen als collages van verschillende doeken.
Tenslotte sta je voor die 'bedrieglijk echt' getekende trap: 'Entrance'. Begint het dan nu pas echt? Is dit een rustpunt voor de kunstenares, een kans om haar werk vanuit een hoger gelegen positie te overschouwen,om dan opnieuw haar artistieke strijd verder te zetten... ?
Maaike Leyn
'Fijn Stof'
in
CC De Ververij
Wolvestraat 37
RONSE
tot 10 februari 2013
woensdag, zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
http://users.telenet.be/maaikeleyn/
© Artspotter voor Waterschoenen
*
In de grote toegangsruimte naar de galerie staat de 'Wielerkapel', een installatie en fotografisch project van beeldend kunstenaar en fietsavonturier Koen Degroote.
'AVE CICLISTA' is gebaseerd op de kapel Madonna di Ghisallo, de patroonheilige van de wielrenner die zich bevindt op het parcours van de ronde van Lombardije.
Te bezichtigen tijdens dezelfde periode en openingsuren...
Op 1 februari 2013 om 20 uur geeft Koen Degroote een lezing in het Cultureel Centrum.
www.koendegroote.eu
*
U hoeft natuurlijk niet zolang te wachten om te gaan kijken, maar op 10 februari worden deze tentoonstellingen afgesloten met een 'Tartissage': koffie en taart !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.