Op zondag 14 maart ll. stond ik, voor het eerst sinds juli 2020, opnieuw in het Rivoli gebouw voor de vernissage bij verschillende galeries . Eindelijk, want in deze vreemde coronatijden was de planning overal danig overhoop gegooid.
Ik had de voorbije maanden wel geprobeerd een en ander online op te volgen, maar sinds enige tijd heb ik de draad van het echte tentoonstellingswezen weer echt opgenomen.
Wat de onmiddellijke toekomst brengt is intussen weer hoogst onzeker...
***
HOPSTREET GALLERY
is, gezien de ligging, altijd de eerste plek die ik hier bezoek.
Met de tentoonstelling 'Unknown' van Julie COCKBURN en Noé SENDAS voelt het meteen als thuiskomen.
In 2017 zaten ze hier al eens samen in de groepstentoonstelling 'Without Camera' met werk over gevonden beelden, waarin de kunstenaars door middel van manipuatie, knippen, uitsnijden of herdrukken, ... een nieuw verhaal creëren. Ook Jonathan Callan, Katrien De Blauwer en Karin Fisslthalers waren er toen bij.
Julie Cockburn, Plump, 2020
hand made acrylic pompon on found photograph
24,9 x 19,6 x 5 cm
frame 44,5 x 39 x 8 cm
Zowat twee jaar geleden was Julie COCKBURN (°1966) hier met haar solo 'Ma' (Japans woord voor leeg, ruimte, leemte, pauze,...) (Waterschoenen 6 april 2019).
Haar basismateriaal bestaat uit 'gevonden', zeg maar zorgvuldig uitgezocht tweedehands zwart-wit fotomateriaal, bij voorkeur landschappen en portretten. Op die originele foto's past zij haar bekende borduurtechniek toe, als een klassiek medium in een eigen en eigentijdse uitvoering. Grijze, duistere landschappen krijgen een kleurrijk tintje in de vorm van 'vliegende' bollen of ragfijne bloesems.
Personen krijgen een aura van kleurrijke vormen, die soms voor vrolijk zwevende stralenkransen dan wel voor een heuse maskerade zorgen. Het mag, vooral in deze vreemde tijden, ook wel over blijheid, harmonie en verbondenheid gaan.
Noé Sendas, Unknown (dress), 2021
Inkjet print, glass, cotton & acid free tapes,
wood, metal, unique (l)
Noé Sendas, Crystal Girl N27, 2011
Inkjet print on luster paper
30 x 24 cm, frame 31 x 41 cm
2/3 + 2AP (r)
Ook Noé SENDAS (°1972) vertrekt van bestaande vintage foto's. Met een reeks als 'Peeps' of 'Crystal Girls' put hij uit erotische vintage prentbriefkaarten. Via collage en assemblage creëert hij nieuwe situaties, waarbij de afgebeelde personen per definitie onherkenbaar gemaakt worden, verscholen achter donkere geometrische figuren of gehuld in een spel van licht en duisternis.
De nieuw samengestelde zwart-wit voorstellingen worden afgedrukt op ruw papier.
Zelf omschrijft de kunstenaar de intenties van zijn werk als volgt:
"Mijn werk gaat over menselijke relaties. Liefde, vertrouwen en zelfs wanhoop. Het gaat over het vinden van nieuwe scheuren in de geschiedenis van de voorstelling van menselijke relaties."
***
SCHÖNFELD GALLERY
Bij Schönfeld Gallery word ik meteen verwelkomd door Albert PEPERMANS (°1947), nog steeds even energiek en klaar voor experiment als in zijn rock 'n roll jaren. De coronaperiode is voor hem niet echt een straf, want een kunstenaar als hij doet nu eenmaal niets liever dan werken in zijn atelier. Bovendien heeft hij zijn atelier/woonhuis in Kortenberg door de jaren tot een ware droomplek omgebouwd.
Onder de titel 'Four to the Floor' gaat hij terug in zijn oeuvre tot zowat 40 jaar geleden. Reeds tijdens de eerste lockdown haalde hij een reeks werken uit de jaren '80 uit zijn archief om ze te gebruiken als basis voor nieuw werk. Het resulteerde in verschillende kleurrijke diptieken, die met elkaar verbonden werden door een viervoudige illustratieve stempel. De titels onderaan vervolledigen het plaatje (four times a black man, four times a dog,...).
De tentoonstelling is meer dan een terugblik op de jaren '80. Ze staat volledig in het teken van deze artiest en zijn jongensdroom om een rock'n roll ster te worden.
Voor Albert Pepermans is dit geen nostalische kijk, maar een duik in een realisteit die hij nog steeds levend houdt. Want... zijn artistieke activiteit is nog steeds rock'n roll.
Met beperkte middelen als verf, inkt en papier staat hij voortdurend open voor experiment, spelend met vorm, kleur en onderwerp.
Werken uit de serie 'Four to the Floor' © Albert Pepermans
Tegenover de galerie (A) ligt sinds augustus vorige jaar een tweede ruimte (B),
de
Door de coronamaatregelen kon de shop, annex bar niet echt volgens het voorziene plan werken. Bezoek ter plaatse is mogelijk, maar de catalogus raadplegen en online bestellen kan ook via de LINK hierboven.
David Shrigly in Shönfeld Shop
Op 1 april 2021 opent Schönfeld C, een nieuwe locatie in de aanloop naar de 75ste verjaardag van Albert PEPERMANS. Een jaar lang zal hij daar in de schijnwerpers staan, alleen of in dialoog met andere kunstenaars.
Het feest begint op 1 april van 18 tot 21 uur.
BE THERE !!!
SCHÖNFELD C
78, Chaussée de Charleroi
1060 BRUSSEL (Sint-Gillis)
woensdag - zaterdag
13 - 18 uur
Afspraak
Greet Umans
0478 20 25 82
greet@schonfeldgallery.com
***
ZWART HUIS
Elke Helbig van Zwart Huis toont in twee tegenover elkaar liggende ruimtes werk van twee kunstenaars.
In de eerste ruimte is het een prettig weerzien met Colin WAEGHE (°1980), die we reeds in 2012 voor het eerst in Waterschoenen mochten voorstellen. Toen toonde hij in de tentoonstelling 'Vertigo' in Keulen (samen met Hedwig Brouckaert en Stéphanie Leblon) twee 'sculpturale installaties'.
Nadien leerden we hem volop als schilder kennen, in zijn typische techniek. We noemden het wel eens een 'mix van grofmazig pointillisme en pixels'. In series als 'Crystal Palace' kwam die benadering uitermate goed uit de verf.
In de huidige tentoonstelling 'Rien ne va plus' steelt hij allereerst de blik van de bezoeker met het grote drieluik 'Black Narcissus', met het portret van een geketende man, geflankeerd door even grote doeken met narcissen en paasbloemen. In de vreemde tijden die we nu al een jaar lang beleven, staat deze geketende Houdini (net als wij allemaal) klaar om zich te bevrijden.
Die vrijheid heeft de koorddanser in 'La vie en rose' blijkbaar al bereikt.
Reinhard Mey zong tientallen jaren geleden al...
"Über den Wolken
Muss die Freiheit wohl grenzenlos sein
Alle Ängste, alle Sorgen
Sagt man
Blieben darunter verborgen
Und dann
Würde was uns groß und wichtig erscheint
Plötzlich nichtig und klein"
Maar wellicht is die vrijheid ook dichterbij te vinden.
Colin Waeghe, La vie en rose, 2020/21, 100 x 140 cm
*
Aan de overkant schreeuwen de 'poppetjes' van Christophe COPPENS (°1969) om aandacht. Toch vormen ze slechts een klein deel van de gepresenteerde collectie. De rest zijn schilderijen en tekeningen, technieken die hij voorheen meestal gebruikte als voorbereiding, maar hier in een geheel eigen techniek als onafhankelijk werk.
Pal tegen het venster staat een been waar de poppetjes zich aan vastklampen. Tegen de achterwand hangt een gezicht van poppetjes. Pas nadien besef je dat er achter die wand nog werken verscholen zitten.
Chistophe Coppens is al jaren met poppetjes aan de slag, maar u kent hem misschien ook nog als de man die hoeden maakte, onverwachte, vreemde, exuberante, gedurfde hoedjes.
Christophe Coppens was voorbestemd voor het theater, meer bepaald als operaregisseur. Gedurende 21 jaar werkte hij op de grens van mode, design en kunst. Pas sinds 2014 richtte hij zich uitsluitend op zijn kunstcarrière.
'A Lovely Little Shitshow'
"Het is schattig, de kleuren zijn zacht, de poppetjes zijn aardig, de clowns zijn leuk. Het is klein, op maat van de galerie. Het is een shitshow die volgt op een shitjaar van shitbeperkingen en shitfrustraties en op een shitdecennium van shitongelijkheid, met een shitklimaat en een shitpolitiek."
Christophe Coppens
'Shitstorm', 2021, 110 x 56 x 20 cm
Wood, textile, plyester, acrylic paint,
epoxy, metal and paper
***
ROSSY CONTEMPORARY
Met een reeks van 18 schilderijen uit 2020 onder de overkoepelende titel 'CAPUT MORTEM' palmt François JACOB de verschillende kleine kamers van de galerie in.
François Jacob verwerkt een mix van gevonden beelden tot een nieuw geheel met olieverf op doek.
De meeste werken zijn klein, maar getuigen steeds van een grote theatraliteit in de afbeelding van de mens. Die kleine figuren lijken zich niet bewust van hun omgeving, maar zijn blijkbaar verwikkeld in een interne dialoog, nu eens sereen en dan weer verscheurd door eenzaamheid of tragiek.
In de grote schilderijen heeft hij duidelijk meer ruimte om het speelveld voor zijn figuren uit te bouwen. Ga maar kijken naar de man in de boot tegen een beschilderde achterwand en op een betonnen vloer in een grote hal... een absurd decor, een hopeloze onderneming.
En wat te denken van het schilderij hieronder?
'Caput Mortuum' betekent letterlijk 'dood hoofd', maar staat ook voor 'purper pigment'.
Vorm en kleur zorgen tegelijk voor accentuering en sublimering van de onderliggende ideeën.
© François Jacob
***
GALLERY SOFIE VAN DEN BUSSCHE
Prettig weerzien met Yves VELTER (°1967), die we al sinds 2011 in Waterschoenen onder de schijnwerpers zetten. (Artikel 2 juli 2011 - Atelierbezoek)
Yves Velter woont en werkt in Oostende.
We volgden hem tijdens talrijke tentoonstellingen, waaronder het Kunstenfestival Watou in 2015, waar we toen het volgende noteerden: "Bij Yves Velter gaat het steeds over menselijke communicatie en vooral de onmogelijkheid om echt tot elkaar door te dringen. De gezichtsloze, quasi uniforme figuren van Velter verliezen zich in schijnbaar zinloze, solitaire bezigheden (A practical solution for hesitation) of zien hun pogingen tot nader contact 'verdrinken' in het troebele water van de grote vergadertafel (zoals in Gaze of hesitation)."
Zeggen dat je een werk van Yves Velter uit duizend herkent, is een understatement. De eigen stijl die hij doorheen de jaren ontwikkeld heeft, garandeert bovendien een inhoudelijke onuitputtelijkheid.
"Hij is gefascineerd door de mens en vooral de beschouwelijke invalshoek, het gedeelte waar we vertrouwd mee zijn en tegelijkertijd geen vat op hebben. Via zijn werk, vooral schilderijen, tracht hij de dingen die aan ons ontsnappen beeld te geven door een heel eigen beeldtaal waarbij menselijke figuren in een geïsoleerde omgeving worden voorgesteld. Hun identiteit, context en tijdsbesef is ontnomen en aangevuld door een activiteit of een metafoor die een cryptische geladenheid heeft.
De tentoonstelling draagt de naam van het schilderij “The portent” dat inhoudelijk meerdere gelaagdheden heeft. Deze voorstelling van een vrouwelijk figuur met een bos *sleutels op de tafel voor haar, verwijst naar de zoektocht om de juiste vragen te vinden die antwoorden zullen oproepen. Anderzijds is het ook een overwinning waar de vrouw niet alleen haar ‘verwachte’ taak vervuld als zoekende mens, maar daarin zo ver is gegaan dat ze er een grote reserve van heeft opgebouwd waardoor haar statuut verandert en een weldoener wordt."
Yves Velter, The portent
180x140cm
Acryl/chinese inkt/pigment/potlood/sleutels/
copie van brief van Trees/glas op canvas
2020
Yves Velter, Floating-brons 1/10
36x28x35cm
2009
***
Tot 30 april 2021
RIVOLI BUILDING
Waterloosesteenweg 690
1180 BRUSSEL
Voor de openingsuren van de verschillende galeries...
zie hun websites !
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.