Mike Carremans, Bram De Jonghe, Joseph Gaudeuille, Luk Mutsaerts, Klaas Van der Linden en Griet Verbrugge in 'VILLA DE OLMEN'

Toen Christine Callebaut in september 2008 startte met haar artistieke project in Villa De Olmen (het huis van haar jeugd), was dat vanuit een aantal concrete uitgangspunten.

De uitgenodigde kunstenaars krijgen de kans om alle ruimtes van het huis te gebruiken, maar met inachtname van het interieur (zoals dat door de laatste bewoners lijkt te zijn achtergelaten). Voor de kunstenaars wordt dat een confrontatie en zo mogelijk een dialoog met de ruimte en (of) de geschiedenis.Bovendien beoogt Christine Callebaut in haar tentoonstellingskalender een afwisseling van meer gevestigde en jonge kunstenaars.

Sinds vorige zondag hebben zes behoorlijk verschillende, jonge artiesten hier een eigen plek gevonden.
Het is alweer verbazend hoe de werken blijkbaar moeiteloos in de geschikte omgeving terecht gekomen zijn.

(c) Bram De Jonghe & Villa De Olmen

De grote inkomhal is meteen het gedroomde decor voor een 'statement-object' van Bram DE JONGHE (°1985) dat in deze van luxe getuigende omgeving toch wel een extra dimensie krijgt. De combinatie van tekst en object levert in eerste instantie een glimlach op, maar stuurt de kijker meteen ook verder naar een kritische, ruimere maatschappelijke visie.

(c) Joseph Gaudeuille

Graficus Joseph GAUDEUILLE (°1982) heeft hier met zijn gigantische 'Houtdruk' de ruimte perfect onder controle. Deze kunstenaar denkt in drie dimensies, ook al betreft het een weergave als ets op papier.
In de eetkamer toont hij zijn kleine etsen, maar ook de schetsen die leiden naar een soort kasten.
Ook hier toont zich de ambachtelijke perfectionist die tegelijk als tekenaar, uitvinder en designer fungeert.
Bij het zien van dit werk duikt bij mij onvermijdelijk de naam van Leonardo da Vinci op.

(c) Joseph Gaudeuille

(c) Luk Mutsaerts & Villa De Olmen

In de salon met zicht op de tuin is Luk MUTSAERTS aan zet met (de voor deze ruimte intussen bijna klassieke voorstelling van) vier schilderijen. In één ervan geeft hij ons de goede raad te genieten: 'Enjoy!'.
Zijn beelden lijken te balanceren op een grens van 'echte' en 'gedroomde' werkelijkheden.

(c) Griet Verbrugge & Villa De Olmen

In de Pergola of veranda toont Griet VERBRUGGE haar installatie 'Interbellum', waarin ze met de zelfgemaakte (stam-) boom, de witte tegels en de witte vrouwenfiguurtjes de rechtstreekse dialoog met dit huis, zijn familiale herinneringen en de geschiedenis aangaat.
In en rond het huis ontdek je nog verschillende beelden van Griet Verbrugge.

(c) Mike Carremans

We keren terug naar het huis zelf en ontdekken in de garage rechts van de trap de schilderijen van Mike CARREMANS (°1981), die vorig jaar afstudeerde in het HISK. Hij toont hier een sobere opstelling in een neutrale, witte omgeving.
Mike Carremans laat zich niet in één beeldtaal catalogeren. Het lijkt soms op het eerste gezicht allemaal speels en onschuldig, maar... laat U vooral niet in slaap wiegen.

(c) Klaas Van der Linden

In de tweede garage heeft Klaas VAN DER LINDEN (°1986) een onderkomen gevonden voor zijn 'fantastische' schilderijen. Ook voor hem is de sobere setting van deze ruimte het ideale decor. Vanuit de achterste muur komt hij met paard en kar aangestormd als een 'Ghostrider'. Ook zijn vermomde (zelf-) portretten zijn van een bevreemdende schoonheid.
(Klaas Van der Linden was onlangs nog met een eenmanstentoonstelling te gast in Aalst: zie bespreking HIER)

(c) Luk Mutsaerts & Villa De Olmen

Op de eerste verdieping zijn de grote 'Angels' van Luk MUTSAERTS bijzonder krachtig in hun confrontatie met het decor van de slaapkamers. Ik probeer me voor te stellen dat je hier de nacht doorbrengt en plots in het halfduister met deze figuren geconfronteerd wordt. Zijn het dan ook nog engelen?

(c) Griet Verbrugge & Villa De Olmen

De kelders vragen ook nog om een bezoek.

Helemaal achteraan in de 'Frigokelder links' vind je in het halfduister nog een interessante installatie met een muurtekening, een hond en een man met pet (Griet Verbrugge).

We wensen U een prettige ontdekkingstocht in deze verrassende galerie.

Nog tot 20 juni 2010

in

VILLA DE OLMEN

Nieuwstraat 83

9280 WIEZE

za - zo: 11 - 18 uur

www.villadeolmen.be

(c) tekst en foto's: Artspotter

La Fundación Patagonista in de Blakmeershoeve (Affligem)

Dat humor en kunst perfect kunnen samengaan, wordt dezer dagen meermaals bewezen door verschillende leden van de 'Fundación Patagonista' in de Blakmeershoeve in Affligem.

Twintig jaar geleden werd deze kunstenaarsvereniging opgericht door Dree Peremans (producer bij de radio en auteur) en Dirk van Esbroeck (de in 2007 overleden muzikant en zanger van o.a. de folkgroep 'Rum' en 'Tango al Sur' en die tot zijn achttiende in Argentinië woonde).

Andere kunstenaars raakten bezeten door het echte en mythische Patagonië (het uiterste zuiden van het zuidamerikaanse continent).

In deze tentoonstelling verschijnt werk van 40 kunstenaars. Sommigen tonen één of een paar werken, anderen combineren een quasi eindeloze inventiviteit met een grote productiviteit.

In oktober - november 2009 ging deze tentoonstelling reeds door in het 'Centro Cultural Borges' te Buenos Aires, dank zij de steun van het Brussels Gewest en private sponsors, waaronder de firma De Nul die onder andere voor het transport van de werken zorgde. Dat de tentoonstelling vandaag ook een plek kreeg in de Blakmeershoeve van Dirk De Nul is dan ook geen toeval.



In deze bespreking is het volstrekt onmogelijk om alle deelnemers aan bod te laten komen. Wij moeten ons noodgedwongen beperken tot een kleine rondleiding langs de werken die bij ons een onuitwisbare indruk nalieten.

De grote, perfect gerestaureeerde schuur van de Blakmeershoeve is uiteraard al een pareltje op zich.

Beschouw Uw bezoek aan deze tentoonstelling gerust als een zoektocht die U van de ene verbazing naar de volgende glimlach stuurt. Tussen al deze werken zitten er heel wat 'met een hoek af' of met diverse dubbele bodems. Maar ook aan de zuivere estethiek is grote zorg besteed. Bovendien getuigen de artistiek-technische kwaliteiten van deze werken van een bijzonder 'métier'.




(c) Luk Tegenbos

Luk Tegenbos is niet alleen beeldend kunstenaar, maar profileert zich binnen het kader van de 'Fundación Patagonista' ook als lid van het 'Ukologisch Museum', waar hij samen met collega-kunstenaar en muzikant Peter Van Eyck het muziekinstrument 'de ukelele' centraal stelt.

Zij treden onder andere samen op. U kunt ze op zaterdag 22 mei aan het werk zien in Mere!

(c) Luk Tegenbos

De annexatie van Patagonië: Vlaanderen bovenaan in het geel annexeert Argentinië, inclusief Patagonië. Meteen is ook het parkeerprobleem in Vlaanderen opgelost.

(c) Peter Van Eyck

Deze 'Macaroni Pinguïn' getuigt van de genetische manipulatie van de Italiaanse immigratie op het Patagonische dierenrijk in het midden van de 19de eeuw...

(c) Peter Van Eyck

Koninklijk ondergoed...

(c) Cécile Bernaerts

Arte povera en optisch bedrog...




(c) Helga Nullens

Een 'presidentieel' paar of een koppel van de dansvloer geplukt...?

(c) Annemie Lecossois

U ontdekt ongetwijfeld nog andere pareltjes in deze schitterende tentoonstelling.



Te bezoeken tot zondag 6 juni 2010

in de BLAKMEERSHOEVE

Blakmeers 1

1790 AFFLIGEM



za - zo: 14 - 18 uur


www.fundacionpatagonista.be

Atelierbezoek in woord en beeld bij Jo De Smedt

Een atelier is voor de meeste beeldende kunstenaars een essentiële behoefte. De grootte ervan is uiteraard afhankelijk van het soort werk dat gemaakt wordt, maar wellicht ook van de individuele instelling.

Terwijl René Magritte gedurende tientallen jaren schilderde in de keuken van zijn appartement in de Essegemstraat 135 te Jette, lieten anderen huizen bouwen met geïntegreerde (soms gigantische) ateliers.

Constant Permeke vestigde zich rond 1930 in Jabbeke (nu Permeke Museum), Constantin Meunier bouwde in Brussel rond 1900 zijn burgerwoning met achterliggende ateliers (nu Meunier Museum) en Antoine Wiertz liet zich, op staatskosten, in het midden van de 19de eeuw een gigantisch atelier bouwen (nu gelegen tussen het Museum voor Natuurwetenschappen en het Europees Parlement) in Brussel.

Uiteraard moeten we hier ook René Guiette vermelden, die in 1926 de architect Le Corbusier aantrok voor de realisatie van een modernistische woning met atelier in Antwerpen.

Atelier van Vermeer, De Braekeleer... of toch Jo De Smedt ?

(c) schilderij: Jo De Smedt

Maar voor de meeste kunstenaars blijft het vinden van betaalbare atelierruimte de eerste prioritieit. In Gent fungeert de vzw Nucleo als ontwikkelaar en aanbieder van ateliers in bijvoorbeeld het voormalige Begijnhof (Lange Violettenstraat) of de Leopoldskazerne (in de buurt van het SMAK en waar overigens ook het HISK gevestigd is).

In kleinere steden en gemeenten ligt het natuurlijk even anders.

In de voorbije jaren is Jo De Smedt een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Gebouwen waar hij een onderkomen vond, werden verkocht of kregen plots een andere bestemming. In september staat hij weer op straat. Het voormalige klooster wordt binnenkort te koop gesteld en dus is de zoektocht naar een nieuwe ruimte onvermijdelijk.

Een deel van het project voor 'De Markten' met zijn vrienden van BETONROT

Intussen werkt de kunstenaar echter onverminderd verder. Hij heeft trouwens heel wat tentoonstellingsprojecten op stapel staan... maar daarover straks meer.

In dit gebouw beschikt hij, naast het eigenlijke grote atelier, over verschillende kamers waar hij de (bijna) afgewerkte tekeningen of schilderijen per project kan samenbrengen. Daar kunnen ze rusten, acclimatiseren, dialogeren,... wachten op eventuele aanvullende ingrepen door de kunstenaar.

Hij werkt bijzonder methodisch, ook al lijkt het voor de buitenstaander een wirwar van beelden. Maar voor Jo De Smedt is precies de 'gelaagdheid' de kern van zijn werk. Hij plaatst beeld over beeld, bijvoorbeeld startend met oude afdrukken van eigen grafisch werk. Daarover volgen dan weer lijntekeningen in grafiet, die dan eventueel weer met al dan niet doorlatende lagen overschilderd worden, waarna sommige onderliggende tekeningen opnieuw met grafiet opgehoogd worden.

Voor Jo De Smedt was zijn opleiding tot 'Master in de Grafische Kunsten' wellicht ook een gigantische oefening in GEDULD. Hij moest noodgedwongen veel aandacht besteden aan de technische vereisten van de verschillende grafische methodes, terwijl hij vooral bezig wou zijn met 'beeldend werk'.

Als student maakte hij bijvoorbeeld etsen op zinkplaten, door er prenten op te leggen die hij dan met een cutter uitsneedt. Daardoor ontstonden insnijdingen op de zinkplaten, die hij dan gebruikte om af te drukken. Maar die 'sneden' gaan snel dicht, zodat de afdrukken steeds vager worden. Het zijn onder andere deze afdrukken die hij vandaag nog steeds als basis voor ander werk gebruikt.

Als tekenaar van de klare lijn heeft Jo De Smedt de laatste tijd steeds meer medewerking gekregen van de schilder Jo De Smedt. De mengtechnieken van beide technieken hebben al flink wat pareltjes in zijn oeuvre opgeleverd. (zie bijvoorbeeld info bij zijn tentoonstelling 'KULTUR' in De Ziener - link verderop in dit artikel)
*

We nemen een kijkje in zijn rijkgevulde tentoonstellingskalender voor de komende maanden.

Gelaagde werken in een mengvorm van tekening en schilderij

Straks staat hij van 5 juni tot 11 juli met zijn artistieke kompanen van BETONROT
(Ludwig De Wolf, Lander Loeckx en Jo De Smedt) in gemeenschapscentrum DE MARKTEN in BRUSSEL. Ze nodigden ook Marie-Thérèse De Clercq en Stefaan Vermuyten uit.

*

In AALST neemt hij deel aan het zomerproject van de stad en haar curator Jan DE NYS: 'FAKE' in het Stedelijk Museum en het Stadspark (juni tot augustus)

*

In PARAZA (bij Canal du Midi in Zuid-Frankrijk) werd hij door curator Roger D'Hondt gevraagd voor het tentoonstellingsproject 'Intérieurs/Extérieurs'.

(Roger D'Hondt is een pionier van de avant-garde met zijn galerie NEW REFORM in Aalst tijdens de jaren '70 van de vorige eeuw)

Met zijn eigen 'KULTUR/daar zit toch eigenlijk niemand op de wachten' trekt hij in september naar 'The Pub City' in Antwerpen (Verlatstraat 29) voor een eenmanstentoonstelling.

*

In september zit hij bovendien in het Herman Teirlinckhuis in Beersel voor de tentoonstelling 'VELO'.

Tussendoor neemt hij de tijd voor een bezoek aan tentoonstellingen van vrienden en collega's.

Jo De Smedt is... een bezige bij!

P.S.: We wensen hem een schitterend nieuw atelier...

Histoires imprévues

In de bladen van een Frans woordenboek gaan

'onvoorziene verhalen' schuil.

'Histoires Imprévues'

door

Artspotter

Je viens de dire...

Johan GELPER bij Galerie EL in Welle

*

De gedrevenheid van een geïnspireerde, artistieke 'bricoleur'

*

Wanneer ik Johan Gelper (°1980) omschijf als een artistieke 'bricoleur' is dat geenszins denigrerend bedoeld. Wel integendeel!

Het is bijzonder prettig vast te stellen hoe hij met middelen uit de 'brico' een serie uitgebalanceerde, evenwichtige werken weet op te bouwen. Wie de beelden of installaties in detail bekijkt, ontdekt de 'banale' materialen waarmee ze samengesteld zijn: metalen profielen, ijzerdraad, buizen, in stukjes gezaagde afvoerbuizen uit pvc, plastic klemdraden voor electrische installaties, delen van een voormalige tuinserre, een pedaal van een drumstel,...

Maar laat U vooral niet misleiden. Johan Gelper kent ook zijn klassiekers. Aanvankelijk volgde hij een opleiding Schilderkunst (Sint-Lucas Gent 2000-2004), aangevuld met Mixed Media (KASK Gent 2004-2006).

Alles begint bij de tekeningen, in deze tentoonstelling allemaal klein van omvang, maar 'groots' in opbouw. Hier krijgen de ontwerpen al duidelijk een derde dimensie aangemeten.

Hij denkt ruimtelijk!

Als een echte doe-het-zelver gaat de kunstenaar aan de slag met zijn 'povere' materialen. Uit een ordinaire pvc-buis bedoeld voor de afvoer van water, zaagt hij tientallen (honderden) rondjes die hij dan met plastic klemdraden tot een rasterwerk met elkaar verbindt.

Soms leidt dat tot een kleine wandsculptuur (waaraan hij nog wel eens een in het oog springende verftoets durft toe te voegen).

Voor de grote sculpturen gaat hij deze rasters verder weven rond een groeiende structuur van buizen die tegelijk voor stabiliteit en een ruimtelijke omschrijving moeten zorgen.
Met deze onnatuurlijke materialen creërt hij organisch groeiende vormen. Maar er zijn ook de kleine of grote losse objecten, waarin natuur en cultuur elkaar ontmoeten. Dan ontstaat een mogelijke actie: de voet van een drumstel waarmee je blaadjes in beweging kan zetten of een kleine ventilator die met een 'frisse' wind een blad laat waaien,..

Poëzie, een in toom gehouden techniek en de zuivere sculpturale waarde houden elkaar in evenwicht.

Soms volstaat een gebogen ribbenstructuur als basissculptuur, die dan op haar beurt weer onderdeel wordt van een installatie waarin gespeeld wordt met natuurlijke krachten als evenwicht en zwaartekracht.

Ondersteund door een (wankele) combinatie van houten balken en lege plastic bussen en in evenwicht gehouden door een constructie van sneeuwschoppen en lijmklemmen, neemt deze grote installatie de ene helft van de galerie in.

Daarnaast staat een echte 'groeisculptuur' met een werkbank als basis.

Een kleine wandsculptuur

Johan Gelper neemt de ruimte in, maar overlaadt ze niet. Door zijn ruimte-omschrijvende ingrepen blijft het ruimtelijk gevoel niet alleen bewaard, maar wordt het nog versterkt.

Zijn kleine muursculpturen lijken wel planten die op of uit de muur groeien. De toevoeging van fel geel doet me denken aan (uit de hand gelopen) korstmossen.

De kunstenaar zorgt voor een symbiose tussen natuur en techniek, tussen natuurlijke en technische vormen.

*

Johan Gelper werkt met een absolute gedrevenheid, als een artistieke 'bricoleur'.

Op een wijze die even simpel als virtuoos is, bouwt hij aan een 'groeiend' oeuvre.

Een aparte techniek met sobere middelen

Nog tot 13 juni 2010

bij Galerie EL

Drieselken 38

9473 WELLE

vr - za - zo: 14 - 18 uur

en na afspraak

www.galerie-el.be

(c) Werken: Johan Gelper

Ria BOSMAN stelt tentoon 'In Den Bouw'

Wie nog nooit 'In den Bouw' in Kalken bezocht heeft, kan maar best over een GPS of een natuurlijk gevoel voor richting beschikken. Maar na één bezoek vind je ongetwijfeld feilloos de weg, al was het maar omdat je er zeker nog eens naartoe wil.

'In den Bouw' ligt dan ook als een sprookjeshuis in een schitterende omgeving tussen weiden en velden en vormt zijn eigen dries tussen drie smalle wegen.

Hier houdt Christine Van Der Heyden sinds 1984 haar 'Estaminet' open. (Zeg nooit zomaar café tegen een estaminet...)

In 1985 volgde de eerste tentoonstelling met werk van Raphael Buedts. In 1989 werd in de voormalige stallingen een kleine galerie ondergebracht.

In de loop der jaren passeerden hier heel wat kunstenaars de revue. We citeren o.a. Leo Copers, Luc Claus, Amedee Cortier, René Heyvaert, Patrick Van Caeckenbergh, Raoul De Keyzer, Werner Cuvelier, Michael Borremans, Priscilla Bistoen,... en ook Ria Bosman.

Een vollediger overzicht en een historiek van 'In den Bouw' krijgt U HIER !

Ria BOSMAN is nu tot 23 mei opnieuw te gast met werken op papier, schilderijen en uiteraard wandtapijten. Zij toont hier ook nu weer werk volgens een traditie die ze in de afgelopen 30 jaar trouw gebleven is.

In WATERSCHOENEN lieten we U op 5 november 2009, onder de titel 'De rustgevende rechtlijnigheid van Ria Bosman', al kennis maken met deze Gentse kunstenares naar aanleiding van een atelierbezoek.

In het begin van de jaren '80 omschreef ze haar werk en haar methode zelf reeds als volgt: "Ik hou het bij het eenvoudige, het sobere. Het overbodige dient tot niets, je loopt alleen verloren in de chaos. De manier waarop ik werk is een ambachtelijke werkwijze, in een methodisch opgevat werkproces."

Tijdens ons atelierbezoek mochten we vaststellen dat dit standvastig standpunt niets aan kracht ingeboet heeft.
Ria Bosman loopt geen trends achterna. Met sobere middelen brengt zij (weliswaar middels een intensief werkproces) sobere werken voort, die geen ander doel hebben dan zichzelf te zijn in al hun volmaakte eenvoud. Ria Bosman biedt geen franje, geen tierlantijnen. Haar werken presenteren zich aan een publiek van fijnproevers of liefhebbers van een eerlijke en pure artistieke keuken.


In de absoluut pretentieloze eenvoud van deze kleine galerie kan dit werk dan ook perfect met de omgeving communiceren.

Nog tot zondag 23 mei 2010
IN DEN BOUW
Zomerstraat 85
9270 KALKEN (Laarne)

vrijdag vanaf 19 uur
zaterdag vanaf 14 uur
zondag vanaf 11 uur

'De kleuren van de rust' en 'De vorm van de vernietiging': Felix HANNAERT en Ann CANNOOT bij galerie c. de vos in AALST

Galerie c. de vos herbergt sinds vorige week een tentoonstelling met totaal uiteenlopend werk van twee kunstenaars, die uiteindelijk allebei putten uit 'een' werkelijkheid.

Toch vormen de gescheiden opstellingen (Felix Hannaert met een uitgebreide collectie beneden; Ann Cannoot met een geconcentreerde opstelling op de zolder) een bijzonder geslaagd geheel.

°

Felix HANNAERT (°1944), 'homme aimable' uit Brussel, tovert de kamers van de benedenverdieping om tot een gestructureerd museum van een tot in de puntjes verzorgde geometrische abstractie met een rijkgevulde waarnemingsgerichte oorsprong.

Het is verbluffend hoe Hannaert met horizontale en verticale kruisende banen een wereld van diversiteit weet te creëren en bovendien in elke kamer een specifieke klemtoon weet te leggen.

(c) Felix Hannaert & galerie c. de vos

Helemaal vooraan zijn er de kleinere schilderijen op metaal en paneel. In de tussenruimte figureren de kleine werken op papier, naast enkele 'zachte', paars getinte schilderijen. De achterkamer bevat het meest recente werk, waarin geel de hoofdtoon voert. In het tuinpaviljoen overheersen de donkere tonen in composities die ons aan Mondriaan herinneren.

(c) Felix Hannaert & galerie c. de vos

Felix Hannaert kent zijn kunstgeschiedenis en zoekt graag inspiratie in klassieke kunstwerken. Een schilderij in het museum van Verviers is bijvoorbeeld de aanleiding voor een eigen werk waar hij, binnen het raster van gekleurde banen, 'speelt' met uitgekiende verhoudingen en subtiele kleurintonaties.

(c) Felix Hannaert & galerie c. de vos

Het gebruik van alkydverf laat hem toe de meestal matte kleurvlakken te laten wisselen tussen doorschijnende ondertonen en dekkende delen, soms extra ondersteund door kleine, subtiel gekleurde 'schaduwen' of door witte en soms zachtrode banen in satijnglans, zoals in de meest recente werken in de achterkamer.

°

Op de bovenverdieping ontplooit Ann CANNOOT (°1964) haar installatie 'Autobom', waarin ze vanuit de realiteit een onderzoek naar 'de vorm van de vernietiging' voert.

Het uitgangspunt is een foto van een ontplofte bomauto, een beeld waarmee we via de media bijna dagelijks geconfronteerd worden.

Voor Ann Cannoot ligt hier de start van een creatief verwerkingsproces, waarin taal en beeld met elkaar aan de slag gaan in een poging vat te krijgen op de vorm van de gebeurtenissen.

Ann Cannoot (r) omschrijft beeldvormen

Het kernwoord in haar artistieke redenering is 'MOTIEF' in zijn verschillende betekenissen.

Welk motief of beweegreden kan iemand hebben om anderen (en zichzelf) met een bomauto tot ontploffing te brengen? Wat zijn de diepere oorzaken van deze (steeds weerkerende) gebeurtenissen? Welk leed gaat hieraan vooraf en welk nieuw leed brengt het teweeg?

Het fotografische beeld wordt door Ann Cannoot letterlijk omschreven en op die manier omgevormd tot een bijkomende betekenis van 'motief', uitgevoerd als patroon voor een verdere realisatie in hout.

(c) Ann Cannoot & galerie c. de vos

De 'vorm van de vernietiging' is nu uitvergroot en krijgt een invulling met een gordijnstof waarop het 'motief' verschillende keren in verkleinde vorm als kantwerk herhaald wordt.

(c) Ann Cannoot & galerie c. de vos

Op de tegenoverliggende muur wordt datzelfde motief tientallen keren herhaald, geknipt uit een klassiek behangpapier: vernietiging en geweld als klassieke thema's, maar evenzeer gebanaliseerd door de eindeloze herhaling...(?)

De tafel (of wat er van overblijft) heeft ook een deel van de vorm van het motief aangenomen. Je krijgt het gevoel dat deze tafel de plek was waar je elke dag de krant las, tot de tafel zelf geïnfecteerd werd door al het nieuws over geweld en miserie. Ze heeft zelfs behoefte aan een geïmproviseerde derde tafelpoot om rechtop te blijven. Het 'pastorale landschap' op het behangpapier rond deze kartonnen tafelpoot wijst misschien toch nog op enige (schamele) hoop op een betere, minder ingewikkelde wereld.

*

Ontdek hier ook de relatie tussen de klassieke kunstgeschiedenis en een doodgewone dweil...

*

Tot 23 mei 2010 bij

Galerie c. de vos
Oude Gentbaan 295 - 297

B 9300 AALST

vrijdag - zaterdag: 14 - 18 uur

zondag: 10.30 - 13.30 uur

http://www.galcdevos.be/

http://www.anncannoot.be/

www.lagalerie.be/hannaert

'Musik für Barbaren und Klassiker' in Netwerk Aalst

Kunstencentrum Netwerk in Aalst houdt constant de vinger aan de pols van het actuele kunstgebeuren. In de huidige tentoonstelling mag je dat hier en daar zelfs heel letterlijk nemen.

Maar dat ziet U op deze tocht door een wereld van 'Klank en Beeld' zo meteen zelf.

Het wordt een wandeling waar zowel geluiden uit de natuur en het dagelijks leven, een 'bruitisme' à la Dada als de uitgekiende klanken van de klassieke muziek een rol spelen en waar evenzeer wetenschappelijke als intuïtieve benaderingen om de hoek komen kijken.


En mocht U nood hebben aan enige therapie, dan kan ook dat ter plekke geregeld worden.


(c) Sean Dower & Netwerk

Schrik niet als U bij Netwerk binnenstapt. U staat niet in een showroom voor auto's en bij het horen van vreemde geluiden hoeft U ook niet meteen in paniek te slaan. Dit is geen bomauto, maar een door Sean DOWER speciaal voor deze gelegenheid gconcipieerd werk: 'Ground Control' (1).
(Bij Galerie c. de vos behandelt Ann Cannoot wel het thema 'autobom', maar dat is een ander verhaal)

°
Neem hier links van de deur zo meteen een plannetje mee. Er zijn ook begeleidende zaalteksten, maar die kunt U ook terugvinden op de site van NETWERK (klik op 'Zaaltekst' net onder de blauwe plaat), zodat U reeds vóór Uw bezoek een en ander kan bekijken. In onze rondleiding verwijzen wij met de cijfers tussen haakjes naar de betreffende werken op het plannetje.

Benader de projectie van 'The Brown Sound' (2) door Sean DOWER met de nodige voorzichtigheid. Je weet maar nooit!

In de ruimte voorbij het bureau is o.a. plaats gemaakt voor Joris VAN DE MOORTEL, een beeldhouwer die de wisselwerking tussen beeld en geluid wel erg sterk benadrukt. Het ziet er naar uit dat hij geluid wil opsluiten of isoleren. Dat zoiets niet steeds zonder gevaar is, mag blijken uit zijn werk 'One hit makes it split' (10) dat we later op de tweede verdieping zullen tegenkomen.

'One hit makes it split' (c) Joris Van de Moortel

(c) Stevie Wishart & Netwerk

De twee kleine projectieschermen bij de ingang van de grote 'Galerie' bezorgen je al een inleiding op de grote projectie 'The Sound of Gesture' (5) van Stevie WISHART.

Deze Engelse componiste en muzikante combineert wetenschappelijk ondersteunde muzikale composities met een beeldrijke uitvoering.
Dit is een tegelijk indrukwekkende en bijzonder intieme installatie, een concert voor ogen en oren (for your eyes and ears only).

Op de eerste verdieping wacht Sean DOWER ons nogmaals op met o.a. 'Next Door'. Een glas is op de muur bevestigd. Eindelijk gaan we te weten komen wat de buren aan de andere kant vertellen...

*

Dan wacht ons de grote installatie 'The Ultrasound of Therapy' (8) waarmee Staalplaat Soundsystem de Studio omvormt tot een ziekenhuis/therapeutisch centrum. U wordt er ontvangen door de 'therapeut' van dienst. Indien U bereid bent een aanvraagformulier in te vullen, kunt U naar binnen voor een individuele (en dus op Uw 'probleem' afgestemde) akoestische en/of sensoriële behandeling.

(c) Staalplaat Soundsystem & Netwerk

Op de tweede verdieping wacht nu nog het eerder vermelde 'One hit makes it split' (10) van Joris VAN DE MOORTEL en de videoprojectie 'Automation' (9) van Sean DOWER.

Tenslotte presenteert Els VIAENE op de hoogste verdieping 'The Mamori Expedition Testbed, 1 : 3799'. (11)

Deze installatie is een verwijzing naar een tocht door het Amazonewoud in Brazilië. Als geluidsartieste registreerde Els Viaene de geluiden uit het woud. Gekoppeld aan de GPS-locatie kon ze dit auditieve parcours reconstrueren.

(c) Els Viaene & Netwerk

Deze tentoonstelling loopt tot 12 juni 2010 in NETWERK

Houtkaai z/n

9300 AALST

Open van woensdag tot zaterdag: 14 - 18 uur.

Gesloten op donderdag 13 mei 2010.