- TENTOONSTELLINGSTIPS UIT RIVOLI -
***
ARTELLI GALLERY
(voortaan SCHONFELD Gallery)
tot 22 december 2018
SERIAL KILLER part 2
serie door
Albert PEPERMANS
Uit de serie 'Serial Killer'
Uit de serie 'Bones' met de gestempelde versie
van het centrale figuurtje uit onderstaande tekening
Uit de serie 'Palais de Tokyo', een mix van
fotografie en schilderkunst
© Albert Pepermans
SERIAL KILLER
Het tweede deel van de tentoonstelling Serial Killer loopt in Artelli Gallery Brussel (Rivoli Ukkel) tot 22 december.
Series door Albert Pepermans Part 2
Aangezien de nadruk voornamelijk ligt op zijn multiples, gaat dit tweede deel van de tentoonstelling rond het serieel werk van Pepermans wat meer naar de letterlijke betekenis van het woord. Voor het grootste deel van dit werk gebruikt Pepermans een terugkerende basisschets, vaak afgeleid van eerd-
er werk, dat op verschillende achtergronden is geplaatst. Zijn risoprints zijn dan weer verschillende schetsen van vroeger en nu, die werden afgedrukt op papier via een proces dat nauw aansluit bij de zeefdruk en copy - art. Zijn Journal Brut-serie -genoemd naar het vergelijkbare Journal Brut van Ivo Michiels uit de jaren vijftig- bestaat uit een aantal experimentele figuratieve beelden die fotografisch worden vergroot en gecombineerd met geschilderde achtergronden. De combinatie van marmerpoeder en pigment resulteert in een experimenteel, spontaan en direct beeld. Eerder dan de weergave van een diepgaande en goed gedefinieerde betekenis, fungeren ze als herinneringen aan de reizen die de kun- stenaar maakte naar Californië en Japan. Vergelijkbaar met het eerste deel van de tentoonstelling, zal het werk waarin Pepermans figuratieve stempels op verschillende materialen en achtergronden gebruikt worden getoond. Ook hier wordt opnieuw duidelijk dat kleur en kracht de hoofdrol spelen in het seriële repertoire van deze kunstenaar.
Albert Pepermans
Journal Brut #10
Journal Brut #10
Pepermans is wat hij creëert
Albert Pepermans werd geboren in 1947. Hij woont en werkt in Kortenberg maar zijn oeuvre heeft nooit nationale grenzen gekend. Naast de Belgische grootsteden, exposeerde Pepermans in Parijs, Zurich, Berlijn en New York. Het werk van Albert Pepermans is een weerspiegeling van de man zelf; energiek, intuïtief en veelzijdig. Voor het grootste deel van zijn creaties gebruikt Pepermans verf, inkt en papier. Toch houdt de beperkte hoeveelheid aan materiaal deze artiest niet tegen om eindeloos te spelen met vorm, kleur en onderwerp. Zijn fascinatie voor de Pop Art en het Dadaïsme is telkens aanwezig, zowel in zijn omvangrijke portretten als in zijn kleinere al dan niet abstracte tekeningen.
Improvisatie en impulsiviteit schemeren door en geven de toeschouwer de indruk dat Pepermans zich telkens waagt aan een spontane artiestieke jam sessie.
*
ZWART HUIS
tot 22 december 2018
Colin WAEGHE
'JUNGLE BLOOM'
Colin Waeghe, Fire & Privacy 2, oil on canvas, 2018
Colin Waeghe
Shade, oil on canvas, 2018
Jungle Bloom is de naam van een fictief vakantieparadijs aan de Middellandse Zee. Colin Waeghe gebruikt dit recreatieoord en zijn omgeving als een metafoor voor Fort Europa, waar grenzen worden gesloten en de bevolking zichzelf opsluit in een eenzame luxueuze leegte. In deze gesloten gemeenschap probeert zij zichzelf hopeloos te verdedigen tegen de onafwendbare globale veranderingen. Zij sluit haar ogen voor de bloesem van de jungle, en verwaarloost te oogsten wat zij heeft gezaaid.
Door het gebruik van steeds hetzelfde formaat schilderij, verwijst Colin Waeghe naar de opbouw van een strippagina. Maar in dit geval laat hij alle semiotische verwijzingen varen, en laat hij de toeschouwer vrij zijn eigen narratief te creëren.
Vormelijk startte Waeghe van een zeer gedetailleerde presentatie, trachtend, na een proces van ‘kill your darlings’, een meer directe en minimale manier van schilderen te vinden.
---
ZWART HUIS presenteert in een aparte ruimte (#12) ook een tentoonstelling rond hedendaagse keramiek.
CRMCS#1. Een selectie van hedendaagse Belgische keramiek.
Werk van Anne Marie Laureys, Tamara Van San, Robin Vermeersch, Joke Raes, Antonino Spoto, Jan Marechal, Mieke Everaet en Yves Malfiet.
Gecureerd door Kris Campo.
© Galerie Zwart Huis
*
NATHALIA TSALA GALLERY
tot 21 december 2018
PEGGY WAUTERS
Peggy Wauters, Serie Lights, oil on wood
Peggy Wauters, Installation Lights,
lightbox + box with 15 drawings
Peggy Wauters
The dirty dress
pencil on paper
2018
Peggy Wauters (°1968, Aalst) is a multidisciplinary Belgian artist who works across a variety of media, including sculptures, paintings, photo collages, installations and works on paper, often mixed in a way that provides a fresh view of her subject matter.
Peggy Wauters creates a disrupted reality, an alienating world that we can study in detail and reconstruct with extreme precision, but which remains essentially mysterious . A world in which people often perform strange, useless acts. A world in which man is threatened by his kind or by an indifferent nature.
In the upcoming solo exhibition in our Brussels’ gallery Peggy Wauters will present new small format paintings, drawings, collages and installations united by the theme of ‘lights’.
Peggy Wauters has studied Plastic Arts (the RITO Aalst), Decorative Arts and Crafts (at the Municipal Academy of Fine Arts in Aalst) and Monumental Arts (at the Academy of Fine Arts in Antwerp). Her work is exhibited globally, and is included in multiple Belgian en foreign collections.
In RONSE toont Nathalia Tsala Gallery bovendien werk van
Rob BUELENS en Rollin BEAMISH (US).
© Rob Buelens & Nathalia Tsala Gallery
In his work, Rob Buelens reflects on human nature. His wondrous, refined scale models and sculptures explore typical human desires, fixations, and group dynamics. His work has a strong connection with the paintings of Flemish and Dutch masters like Jeroen Bosch and Bruegel, but is also affiliated with classic literary works such as ‘Gulliver’s Travels’ and ‘Utopia’. In these classical oeuvres, metaphors and persiflage are employed to reflect critically on the maker’s contemporary society.
The title of this exhibition is based on the book ‘A Farewell to Arms’ by Ernest Hemingway, an remarkable depiction of war. And the link between the exhibition of Rob Buelens and Hemingway's story goes beyond an allusion to the title. 100 years ago the first world war ended. 1914-1918 is a period marked by turmoil and death: soldiers were massively consumed by the militant system, but civilians and cities did not escape the flames of war either. Tentatively, Buelens tries to depict the engines of struggle in his work. Not as an attempt to rationalize / understand it but to create room for contemplation.
Rob Buelens (°Londerzeel, 1989)obtained a bachelor in Sculpture at the Sint Lucas in Antwerp, after which he completed the higher study of the liberal arts at Sint-Lucas Gent. Despite his young age, Buelens' work has been shown in various exhibitions, both in Belgium and abroad.
© Rollin Beamish @ Nathalia Tsala Gallery, Ronse
Geëngageerd stilisme, Rollin Beamish
In de Nathalia Tsala Gallery valt al sinds zaterdag 17 november een Amerikaanse grafietgrootmeester te bewonderen. Maar wie Rollin Beamish komt ontdekken, wordt niet enkel esthetisch weggeblazen. Met zijn indringende anti-oorlogsretoriek, verbluffende techniciteit, begeesterende portrettering en absurdistisch realisme biedt hij een totaalplaatje aan dat niemand onbewogen laat.
Veel artiesten die gruwelijkheden portretteren blijven ver weg van realisme omdat ze geweld niet willen esthetiseren, maar daar doet Beamish niet aan mee. “I want to feel the skin while I’m drawing”, vertrouwt de kunstprofessor uit Montana me toe terwijl we een tekening bekijken van het verminkte lijk van een Bahreiner, waarvan de familie na zijn dood de foto’s op het internet plaatste uit protest tegen de bommengruwel. De lichtinval en de fijne haartjes op het dijbeen komen mij maar al te bekend voor. Ik word overvallen door het besef dat dit mijn eigen been zou kunnen zijn.
Beamish kunstwerken beheersen het spel van aantrekking en afstoting tot in de puntjes. Het oogstrelend realisme roept een afkerige fascinatie op voor de gruwel. De knipogen naar Hollywood, met onder andere portretten van Arnold Schwarzenegger uit “The terminator” en Sigourney Weaver uit “Alien”, krijgen een schokkend realistische tegenhanger in de oorlogsbeelden. Wat verder ontwaart de bezoeker het logo van oorlogsvliegtuigenfabrikant Lockheed Martin en de cynische leuze van het bedrijf: ‘We never forget who we’re working for’.
Tussen de tekeningen springen ook de metaalachtige, grijze blokken in het oog die hun boodschap pas prijsgeven na dichte observatie vanuit verschillende invalshoeken. Het lijken wel graftombes in donkere natuursteen, maar daarvoor blinken ze te veel. In werkelijkheid betreft het mechanisch gepolijst grafiet waar je gerust je vinger overheen mag laten glijden.
Naast indrukwekkende portretten en grafiettombes heeft Beamish de ruimte ook aangekleed met quotes en commentaren die eerder willen aansporen tot nadenken dan antwoorden. Zo valt er een tekst te lezen van de socioloog Luc Boltanski over de ethische problematiek van het portretteren van geweld. Het betreft een citaat dat op het eerste gezicht afbreuk doet aan het werk van de artiest, maar deze paradox toont vooral aan dat Beamish diep over het onderwerp heeft nagedacht en dat hij het debat wil openen. “Dit werk gaat niks veranderen”, legt hij uit, “daarvoor is het te klein, maar misschien kan het toch iemand aanspreken of is het een momentopname in de geschiedenis.”
Rollin Beamish is een uitzonderlijke artiest die een enorme creatieve drang combineert met een gezegend intellect en een diepgaande bewogenheid voor zijn medemens. In de Nathalia Tsala Gallery in Ronse heeft u de kans om de werken van dichtbij te bewonderen. Daar kan u overigens ook enkele werken van de getalenteerde jonge Belgische artiest Rob Buelens bekijken. Zijn originele installaties zetten de menselijke samenwerking in een verrassend licht.
Tekst: Joost Elet
*
LA PEAU DE L'OURS
Bij ons bezoek was hier de kleine, maar bijzondere tentoonstelling 'All&Parts' te zien met keramisch werk van Abel JALLAIS en Diego Miguel MIRABELLA.
De eerste koppelt taal aan Marokkaanse mozaïeken, terwijl de tweede zich profileert met keramische sculpturen die schijnbaar ontleend zijn aan industriële vormen.
Via deze link vindt U meer informatie (in woord en beeld) over de tentoonstelling.
Abel Jallais & Diego Miguel Mirabella
van de nieuwe show:
« Semer »
« Semer » zal de werken van beeldend kunstenares Cadine Navarro en textielkunstenares Elise Péroi voorstellen.
HOPSTREET GALLERY
tot 21 december 2018
PAUL CASAER
(invited by Eva Wittocx)
in
HOPSTREET WINDOW
© Paul Casaer
Het nieuwe werk dat Paul Casaer voor de vitrine van Hopstreet in het Rivoligebouw realiseert, vertrekt van de eigenschappen van de ruimte en de betekenissen die deze oproept. Het aanvankelijke uitstalraam, door de galerie later omgevormd tot kleine white-cube box, wordt door de kunstenaar opnieuw behandeld als vitrine die koopwaar aanprijst en voorbijgangers tot consumptie aanspoort. Het voorwerp van deze begeerte is inwisselbaar, ook al blijft de interactie dezelfde: er wordt getoond en gekeken, gelonkt en gegeerd, mogelijks bezweken. De kunstenaar prijst hier echter geen specifiek object maar focust op de dynamiek die de context genereert. In de vitrine presenteert hij enkel een schaalmodel van de vitrine zelf. Hij citeert de omgeving en verandert zo de betekenis. De spiegel die hij voorhoudt biedt geen volledig aansluitend beeld; hoewel de sculptuur amper afwijkt ontstaat er een verschuiving en commentaar op de context.
Eva Wittocx
*
ZARAH HUSSAIN
'grids and sub-grids'
Zarah Hussain, Water, 2018
42 pieces of cast resin, gesso plaster, paint, varnish
80 x 80 x 12 cm
80 x 80 x 12 cm
Zarah Hussain
'Still' from Invisible Threads, 2018
54 Rhomboids
220 x 225 cm, unique + 1ap
© Natalie Kennedy
54 Rhomboids
220 x 225 cm, unique + 1ap
© Natalie Kennedy
Zarah Hussains wiskundige aanleg en interesse in patronen wakkerde haar belangstelling aan voor geometrische vormen uit het oude Perzische rijk. Na haar universitaire opleiding in pers en media werkt ze vervolgens bij de Britse zender BBC. De training aan de ‘Prince’s School of Traditional Arts’ in Londen vormt echter de start van haar kunstenaarschap in 2004. Sinds deze hands on-opleiding heeft Hussain haar artistieke carrière spectaculair weten uit te bouwen met diverse tentoonstellingen en grootschalige publieke opdrachten.
De artistieke identiteit van Zarah Hussain situeert zich op het kruispunt van wetenschap en sacraliteit.
Haar oeuvre bestaat uit tekeningen, schilderijen, reliëfs, sculpturen, (licht)installaties en loopt uit in digitale toepassingen zoals apps. De creatie van kunstwerken wordt geschraagd door een breed onderzoek naar de essentie en de cultuurhistorische verwerking of recuperatie van de islamitische kunst. Momenteel richt ze haar aandacht op de textielproductie in Kasjmir en de relatie tussen weven en abstractie. Eenvoudig gesteld bestaat het basisprincipe om een lap stof te bekomen uit ketting- of scheringdraden die over de lengte van een raam gespannen zijn om in de breedte gekruist te worden door inslagdraden. Door die kruisingen ontstaat, vergelijkbaar met het knopen van tapijten, automatisch een grid- of rasterpatroon.
De onderliggende geometrische structuur boeit Hussain en al haar kunstwerken nodigen de toeschouwer uit om onbevangen van te genieten, maar eveneens om over een dieper liggende structuur te reflecteren. De zintuiglijk waarneembare wereld kan wetenschappelijk uitgedrukt worden in lengtes, oppervlakken en volumes of volgde in de westerse kunst de mimetische traditie om deze te beschrijven. Net als de islamitische kunst opteert de historische avant-garde eveneens voor een expressie waarin de representatie van de zichtbare wereld geen rol speelt. Gebaseerd op
mathematische instructies met draai- en spiegelsymmetrieën creëert Hussain visuele formules die het universele uitdrukken. De repeterende ordeningen werken hypnotisch-contemplatief en suggereren vaak eindeloosheid. Hierbij haalt de kunstenares de vergelijking aan met DNA waarbij zich uit een
enkele bron tal van zinvolle variaties ontvouwen.
Het complexe verschijnsel van het bestaan, van atomair niveau tot de hemelbaan van een planeet, wordt gevat in geometrie. Driedimensionele vierkanten, hexagonen en polygonen vormen veelal de basis. Door het oppervlak van facetten te voorzien die deels worden ingekleurd, wordt de ruimtelijke dimensie benadrukt. Zelden is er eenduidig centrum: deel en geheel gaan een wisselwerking aan waar een harmonie uit voortvloeit.
Dit allegorisch spel van vorm en kleur streeft weinig of geen verhalende betekenis na. Alles draait om de combinatie van waarden: primaire vormen of kleuren - hoe die zich tot elkaar verhouden en daarmee het idee van totaliteit oproepen.
Stef Van Bellingen
*
Er wachten U vast nog andere ontdekkingen in RIVOLI...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.