Jennifer De Plu met 'Tricksters' in Galerie Jan Dhaese te Gent

Jennifer De Plu, Troll, 2012, mixed media on paper, 149 x 149 cm

Na een eerste kennismaking met de tentoonstelling 'Tricksters' van Jennifer DE PLU (°1977), ontsnapte mij de gedachte: "Ik hoop dat dit werk niet vol al te veel autobiografische gegevens zit, want het mens- en wereldbeeld dat hier geschetst wordt is behoorlijk verstoord".

Jennifer De Plu neemt ons mee naar de onderbuik van een gedesintegreerde samenleving, waar bijna alleen nog brokstukken overblijven (zowel materieel als menselijk).

Met al die ontheemde resten maakt ze echter indrukwekkende picturale composities, waarin ze een groteske wereld neerzet met verscheurde figuren die menselijke en 'machinale' vormen combineren of die met het decor vergroeid lijken.

Met de titel 'TRICKSTERS' leid ze ons binnen in een bipolaire wereld waarin schijn en werkelijkheid, leugen en waarheid, hoop en wanhoop, goed en kwaad, de koning en de hofnar,... met elkaar wedijveren.

Ze toont ons haar kijk op een wereld die ook onze wereld is. Ze duwt ons met de neus op de feiten van een maatschappij waarin elke mens die erin 'gedropt' wordt, letterlijk en figuurlijk moet zien te overleven. De 'tricksters' vertegenwoordigen verschillende verschijningsvormen en betekenissen: een god, een godin, een geest, een man, een vrouw, een antropomorf dier,... . Elk op hun manier lappen ze de gewone regels aan hun laars of vertonen ze onconventioneel gedrag. Leg ook de link naar oplichter, bedrieger, commedia dell'arte, sprookjes,... en je ervaart hoe ruim en tegelijk onvatbaar het begrip wordt.

Jennifer De Plu, Wall, 2011, acrylics on canvas, 60 x 80 cm

Meteen tegenover de deur staan we oog in oog met het enige schilderij (op linnen) in deze tentoonstelling. Afgehakte lichaamsdelen staan als gigantische 'sculpturen' op een hoog gebouw in een desolaat stedelijk landschap. Een klein zwart figuurtje staat op datzelfde dak.

Ik denk in eerste instantie aan de beeldvorming bij Philip Guston, maar ook aan de taal van stripverhalen.

Verder zijn er tekeningen van 'eenzame', met zichzelf of met de omgeving vergroeide figuren in een lineaire, sterke vormgeving die zowaar sculpturaal aandoet.

De grote tekening rechts in de tweede kamer ('Troll' - zie foto bovenaan) bezit ook die vormelijke intensiteit, maar doet me tegelijk in de achtergrond denken aan de wilde penseelvoering van Willem De Kooning.

Jennifer De Plu, Collages 'Pieces for Tricksters'-ProcesWork, 2011-2012, acrylics on hardboard

Twee uitgeknipte tekeningen op het tussenstuk naar het achterzaaltje leggen de link naar de wand met de collages 'Pieces for Tricksters', geknipt uit het schetsboek van de kunstenares. Hier zitten enkele absolute pareltjes tussen.

De tegenoverliggende wand wordt ingenomen door de grote tekening (mixed media) 'X-Elle', waarin het hele vocabularium van Jennifer De Plu lijkt samen te vloeien in één aaneengesloten decor van menselijke en zakelijke vormen.

Dit is een verrassende tentoonstelling die me, ondanks de beklemmende ondertoon, toch bijzonder blij gemaakt heeft.

Jennifer De Plu

'Tricksters'

Galerie Jan Dhaese

Ajuinlei 15 B

9000 GENT

donderdag - vrijdag - zaterdag: 14 - 18 uur

zondag: 11 - 14 uur

www.jandhaese.be

Johan De Wilde, tekenaar van het zichtbaar onzichtbare bij Galerie Tatjana Pieters (met voetnoten van Gauthier Oushoorn)

Gauthier Oushoorn, Untitled, 2011, hout, 1,2 x 1,2 x 200 cm

Johan De Wilde, ik wordt, 2011, potlood en grafiet op zuurvrij archiefkarton, 42 x 60 cm

In februari 2010 namen we U in WATERSCHOENEN mee naar de tentoonstelling 'TIR' van Johan DE WILDE in de toenmalige ruimte van Tatjana Pieters (zie: Kunst met gaatjes). In oktober van datzelfde jaar streek hij neer in 'In den Bouw' te Kalken.

Nu is hij opnieuw paraat met een solotentoonstelling bij Tatjana Pieters met een indrukwekkende presentatie onder de titel 'Hands of Time / For the Ones I Love'.

Het eerste werk dat me bij het binnenkomen meteen opvalt is de woordtekening 'ik wordt'.

Oei, denk ik in eerste instantie... hier klopt iets niet!

Bij Johan De Wilde ontstaan betekenissen in hoofde van de toeschouwer, die de tekening kan duiden in functie van zijn of haar verwachtingen, inzichten, achtergronden. Hier duwt hij ons welbewust op een vreemde woordcombinatie. 'Ik wordt' beschouw ik als een samensmelting tussen het ik van de kunstenaar en dat van de toeschouwer, die dus mee de inhoud van het beeld mag (moet) bepalen.

Johan De Wilde, Hands of Time 02, 2011 (detail),

potlood en grafiet op zuurvrij archiefkarton

Aan de overkant hangt een reeks van 24 tekeningen, waaraan de tentoonstelling een deel van haar titel ontleent: 'Hands of Time' (2011). Hier toont zich tenvolle de tekenaar die het zichtbare onzichtbaar maakt. Uit de waas in het rasterwerk van zijn zorgvuldig getrokken lijnen ontsnappen gekleurde fragmenten, minuscule details: een duiker, een borst, een been , een arm,... . Maar de onderliggende beelden blijven verborgen of geven slechts een wazige omtrek bloot.

De voyeur in elk van ons wordt dubbel aangesproken. We mogen en willen 'iets' ontdekken in de gepresenteerde beelden en gaan onvermijdelijk ook op zoek naar een samenhang. Soms is dat redelijk vanzelfsprekend, soms helemaal niet!

In zijn boek 'Particles' (partikels) heeft De Wilde het over zijn tekeningen als 'een verhaal dat ergens hapert'.

'Hands of Time' bevatten sporen van kleine en grote geschiedenissen, die ook in al zijn andere werken naar voor komen. History, Memories, In Flanders Fields, Hands of Time,... zijn elementen die in titels terugkeren.

Johan De Wilde, In Flanders Fields 06, 2012,

potlood en grafiet op zuurvrij archiefkarton, 21 x 30 cm

Het is verbazend vast te stellen hoe de werken uit de serie 'In Flanders Fields' (2012) plots zoveel kleur genereren in een verder zacht getekend oeuvre. Neem nu het werk net voorbij het reeds genoemde 'Hands of Time 02' of het drieluik links achterin en het aandoenlijke oranje boompje tegenover de glazen buis met klaprozenlikeur.

Achteraan rechts hangt een drieluik in een kinderlijke tekenstijl (in tegenstelling tot al de rest die zo beredeneerd rechtlijnig uitgevoerd is) als verwijzing naar 'For the Ones I Love' in het tentoonstellingsmotto. Vanuit deze tekening bekijkt de 'andere' De Wilde de rest van de werken. Ik krijg alweer tegenstrijdige gevoelens: wil hij me raad geven om het allemaal niet al te serieus te bekijken of is het precies andersom?

Met het kleine paneeltje 'Fetish' uit 1993 lijkt hij te verwijzen naar de oorsprong van zijn oeuvre, want bij zijn tentoonstelling 'In den Bouw' heette dit 'Het begin'.

Johan De Wilde, For the Ones I Love / Hands of Time, 2011-2012,

potlood en grafiet op zuurvrij archiefkarton, 3 x (21 x 30 cm)

In de marge duiken hier en daar minimale ingrepen van Gauthier OUSHOORN op, in de vorm van al dan niet geknakte stokken en een grote interventie met witte hardboardtegels hoog in de nok. Deze werken fungeren als 'interpunctie' of 'voetnoten' in de schitterend haperende verhalenbundel van Johan De Wilde.

(Gauthier Oushoorn zat onlangs in de tentoonstelling 'A Whitsun Wedding' bij Galerie EL)

Tot 8 april 2012

in Galerie Tatjana Pieters

Nieuwevaart 124

9000 GENT

woensdag tot en met zondag: 14 - 18 uur

www.tatjanapieters.com

Fred Bervoets en Jo De Smedt in Galerie De Ziener

Fred Bervoets & Jo De Smedt (Foto: Dirk Vermeire)

De confrontatie tussen het werk van Fred BERVOETS (°1942) en Jo DE SMEDT (°1974) is als een wandeling door een tuin met vreemdsoortige planten, dieren, mensen en boodschappen.

Fred BERVOETS is al tientallen jaren een 'instituut', een fenomeen, onlosmakelijk verbonden met Antwerpen en galerie De Zwarte Panter (waar hij overigens als allereerste tentoonstelde). Al jaren staat hij bekend om zijn tot de rand gevulde schilderijen en etsen waarin hij zelf dikwijls een rol speelt, temidden van een ongelooflijke overvloed aan beelden, symbolen, vormelijke elementen waarin speelsheid en (soms schijnbaar vrolijke) wanhoop elkaar in evenwicht houden.

Bervoets vertelt in de realiteit gewortelde sprookjes.

Fred Bervoets, 'Springen door stok', 2011

De band met het werk van Jo DE SMEDT ligt precies in het leven zelf. In de tuinkamer zie je dat letterlijk bevestigd in de grote tekening 'La vie quoi' van Jo De Smedt, maar doorheen de hele tentoonstelling worden zowel de thematische als vormelijke gelijkenissen EN verschillen duidelijk.

Bervoets en De Smedt vertegenwoordigen twee verschillende generaties. Het is dus logisch dat ze zich van verschillende symbolen bedienen. Wat ze gemeen hebben is een soort jeugdige gedrevenheid, die zich bij Bervoets uit in die volgehouden nerveuze, bewust kinderlijk gehouden tekenstijl, terwijl Jo De Smedt in enkele jaren geëvolueerd is van tot de rand gevulde bladen met een veelheid aan precies getekende iconen naar een vrijer gebruik van de bladspiegel in een combinatie van nog steeds gedetailleerde en heel precies getekende symbolen en schijnbaar achteloos geschreven woorden. Zijn 'Scalp'-reeks is hiervan de perfecte getuige.

Jo De Smedt, 'Strange Fruit/Blanco Titano', grafiet, olie op portretlinnen, 2011

'That's all Folks' (in de voorkamer) en 'La vie quoi!' (in de tuinkamer) tonen zich nog als grote doolhoven vol verhalen in het oeuvre van Jo De Smedt. Daarnaast zie ik hem, zoals hierboven geschetst, verder evolueren naar een weldoordacht 'expressief minimalisme', waarin het woord een grote rol speelt. Zijn schilderij 'Maman chérie, jusqu'ici tout va bien!' in de tuinkamer is in deze de ultieme stap.

Jo De Smedt, 'Jusqu'ici', olie op doek, 2012

Met het Boonjaar in gedachten zou ik deze tentoonstelling tenslotte willen omschrijven als een ontmoeting tussen twee kunstenaars, die elk op hun manier een 'tedere anarchie' creëren.

Vergeet niet een kijkje te nemen in de bureelruimte van de galerie, waar kleine werken van beide kunstenaars voor prettige verrassingen zorgen.

Fred Bervoets - Jo De Smedt

'Twee generaties'

Galerie De Ziener

Stationsstraat 55

1730 ASSE

tot 29 april 2012

vrijdag-zaterdag-zondag: 15 - 18 uur

www.deziener.be

'Mais l'aile ne fait pas l'oiseau' in Villa De Olmen te Wieze

(c) Reniere & Depla en Rein Dufait

Paul Reniere en Martine Depla zorgen, na hun bijzonder ge(s)laagde tentoonstelling 'La part des anges' vorig jaar, opnieuw voor subtiel vuurwerk in Villa De Olmen te Wieze. In de rol van curator EN kunstenaar presenteren ze nu de tentoonstelling 'Mais l'aile ne fait pas l'oiseau'.

De tentoonstelling presenteert zich als een soort collage, wat ons meteen herinnert aan de uitspraak van Max Ernst: "Si ce sont les plumes qui font le plumage, ce n'est pas la colle qui fait le collage".

Reniere&Depla weten ons eens te meer te verrassen met een combinatie van kunstenaars wiens werk ons verre van onbekend is, maar waarin zij bepaalde toetsen dermate belichten en met elkaar confronteren dat je tot nieuwe ontdekkingen komt. Natuurlijk speelt ook de speciale sfeer van Villa De Olmen een rol. Op die manier krijgt ook de tijd (of noem het geschiedenis) een rol toebedeeld.

'L'aile ne fait pas l'oiseau' vertelt de verhalen van verschillende kunstenaars, die elk hun eigen vleugels uitslaan. Eigenheden en benaderingen, vormen en kleuren, onderwerpen en technieken ontmoeten elkaar. Zo ontstaat ook één verhaal, dat van de ontmoeting tussen mensen (zowel kunstenaars als toeschouwers) en kunstwerken.

Zo zitten we meteen ook bij de essentie van de kunstblog WATERSCHOENEN: kunstwerken en mensen ontdekken en samenbrengen. 

(c) Reniere & Depla en Johan Tahon

In de grote hal eist de witte keramische dwerg van Johan TAHON in eerste instantie de aandacht op. Het lijkt wel een geamputeerde versie van zijn langgerekte beelden. Toch 'werkt' het beeld op een ongelooflijke wijze. De combinatie met het grote schilderij van RENIERE&DEPLA zorgt overigens voor een bevreemdende continuïteit.

Loop hier zeker niet voorbij de vitrinekast met een overvloed aan kleine werken van Rein DUFAIT, Tamara VAN SAN en Johan TAHON.

In de achterliggende salon zorgt een ander spierwit beeld van Tahon voor een even sprekende ontmoeting met het schilderij 'Sunday' van Sven VERHAEGHE.

Op en rond de schouw wedijveren kleine sculpturen om onze aandacht. Het 'Woody Woodpeckermeisje' van Reniere&Depla legt de link naar hun vorige tentoonstelling hier, terwijl Tamara Van San ('Purple Lotus') en Rein Dufait elk op hun manier met het begrip 'ROND' aan de slag gaan.

(c) Tamara Van San, Purple Lotus, 2012

In hun schilderijtjes rechts van de schouw kijken we met Reniere&Depla vanuit enkele wonderlijke standpunten naar min of meer getransformeerde stukjes realiteit.

'Aan Gods zegen is alles gelegen' staat in de schouw van de studiekamer gebeiteld. In een ogenschijnlijk eenvoudige opstelling is hier gegoocheld met vormen, kleuren en ideeën: Tahon en Van San in wit en geel op de klassiek gedrapeerde tafel, Van San in dialoog met Reniere&Depla op en naast de schoorsteenmantel, de schijnbaar toevallige poëzie van Rein Dufait naast de duistere romantiek van Sven Verhaeghe.

Hoog tegen de wand aan de overkant houdt Johan Tahon alles in de gaten.

(c) Reniere & Depla, Tamara Van San en Johan Tahon

De witte kamer (garage rechts) heeft meubels gekregen en is omgebouwd tot een privékabinet voor de tekeningen en een indrukwekkende witte kop van Johan Tahon.

De combinatie met de gele 'Troefpin' van Rein Dufait zorgt voor de kers op de taart.

(c) Rein Dufait, Troefpin, 2012

De speelkamer (garage links) is van een onthutsende, maar o zo perfecte eenvoud. Een schilderijtje van Reniere&Depla, een kruisvenstertje en een grote mal van Tahon spelen drie op een rij. De vierde, een grote wandsculptuur van Tahon, bevolkt de tegenoverliggende hoek. Het schilderijtje van Reniere&Depla voert bovendien een vormelijk gesprek met de ijzeren 'machine' in de tegenoverliggende hoek.

(c) Reniere & Depla en Johan Tahon

Met Sven VERHAEGHE duiken we de kelder in. De accrochage is ook hier bewust sober gehouden. Enkel Tamara VAN SAN houdt Verhaeghe met 'Pia' gezelschap. In de kleine kelders achteraan mag een 'Plaster Study' van Tahon zich verheugen in een uitgekiende belichting en het gelzelschap van Rein Dufait met speelse tekeningen.

(c) Sven Verhaeghe

Op de gang boven worden we begroet door het opmerkelijke sculptuurtje 'Iphigenie/Titus' van Johan Tahon, door de curatoren bewust op een lage tafel gepresenteerd. Je kan als toeschouwer maar best even eerbiedig neerknielen voor een nadere kennismaking.

Even verder vormt een gele bal van Rein Dufait de perfecte voorzet naar het grote schilderij van Reniere&Depla helemaal achteraan.

De groene kamer in het verlengde van de gang, waar de nostalgie ons altijd een beetje te pakken krijgt (het zal aan de TOMADOrekjes liggen, denk ik), is nu het prentenkabinet van Sven Verhaeghe geworden. De weemoed in zijn werk voert de sfeer nog wat op.

(c) Johan Tahon, First Amazon, 2011

Ook in de Spiegelkamer voedt Verhaeghe verder de 'Unheimlichkeit'.

De witte 'First Amazon' van Johan Tahon straalt op haar versleten tapijtje dan weer een ongelooflijke sterkte en waardigheid uit.

(c) Reniere & Depla, Prentenkabinet Pest, 2010

De grote kamer aan de overkant bezorgt ons enkele absolute juweeltjes van Reniere&Depla, met 'Prentenkabinet' of 'Darwin's room'.

Tahon mag het volle licht uit de tuin opvangen met zijn sculptuur op de tafel.

Sven Verhaeghe, Tamara Van San en Rein Dufait delen de badkamer.

*

Laat U bekoren door de variëteit en de interactie. Geef Uw ogen de kost en laat Uw fantasie meespelen. Villa De Olmen verwacht U !

Tot 1 april 2012

Villa De Olmen

Nieuwstraat 83

9280 WIEZE

zaterdag - zondag: 11 - 18 uur

www.villadeolmen.be

'Thread 1': Galerie EL in Welle neemt de draad weer op

Op 3 februari 2012 kon U in WATERSCHOENEN kennis maken met de openingstentoonstelling 'A Whitsun Wedding' in de splinternieuwe ruimte van Galerie EL in Welle. Galeriehouder en beeldend kunstenaar Eric De Smet deed toen een beroep op de expertise van curator Hans Theys.

Nu heeft hij de draad zelf weer opgenomen. Hij start met een terugblik op een aantal kunstenaars die hier in het verleden reeds aan bod kwamen, maar door nieuwe confrontaties tussen kunstenaars zorgt hij voor onverwachte dialogen.

Christian Van Haesendonck (l) en Lucie Renneboog (r)

In deze tentoonstelling 'THREAD - part 1' brengt hij werk van Simon BENSON, Francis DENYS, Eric DE SMET, Albert PEPERMANS, Lucie RENNEBOOG, Toon VAN BORM, Christian VAN HAESENDONCK en Dirk VERHAEGHEN.

'Thread' vertaalt zich in essentie als 'draad', maar laat zich ook verder intensifiëren als 'een opeenvolging van gelijklopende activiteiten of onderwerpen'.

Een betere aanzet tot artistieke dialoog kan ik niet bedenken. Al kan het ook een opeenvolging van monologen zijn waarin gelijklopende onderwerpen vanuit verschillende standpunten benaderd worden (of omgekeerd).

De bezoeker krijgt bovendien (zoals steeds) de kans om zelf verbanden te leggen, draden te spinnen tussen de verschillende werken en uiteraard ook binnen het werk van een bepaalde kunstenaar. De betekenissen die kunstenaars zelf willen meegeven zijn niet altijd gemakkelijk te detecteren. Hun initiële bedoeling en de individuele interpretatie door de toeschouwers kan dus best een eind uit elkaar liggen.

We nemen U mee op een wandeling door de tentoonstelling. Dan krijgt U hopelijk zin om zelf ter plekke op verkenning te gaan.

Eric De Smet en Simon Benson

Meteen in de hal worden we opgewacht door Christian VAN HAESENDONCK, die we hier vorig jaar in een soloshow mochten begroeten als 'flaneur in de marge'. In het witte schilderij met zwarte stippellijn in papieren opzet gaat hij tot de absolute essentie. Er tegenover en om de hoek in de grote zaal gaat hij dan weer volop voor het 'achteloze gekrabbel' in de marge.

Voor Toon VAN BORM is tekenend schrijven een levensnoodzakelijke activiteit. Bij hem vind je geen 'achteloos gekrabbel'. Hij werkt geconcentreerd en gedisciplineerd aan enigmatische 'teksten', die dikwijls weer bedekt worden met een beschermende waas. De rode bladen tegen de rechterwand (een origineel met onderlaag in potlood en daarnaast een gedrukte versie) vragen, samen met de rooktekening op glas (links van de trap) onze verscherpte aandacht.

(c) Francis Denys

Eric DE SMET toont hier beeldhouwwerk waarin kracht, sierlijkheid en kwetsbaarheid samengaan.

Met zijn 'Sporen - die van Nietzsche' (uit zijn reeks L'opération du manque) kijkt hij een hele periode terug in zijn oeuvre en zijn persoonlijke en artistieke evolutie. De geest van bevrijdende ontdekkingen uit die tijd blijft levendig.

Simon BENSON houdt het dit keer bij een combinatie van potloodtekeningen, terwijl Francis DENYS met zijn rode 'PASSION' inspeelt op de woordsculpturen in MDF zoals we die van Benson kennen.

Dirk VERHAEGEN onderzoekt kleur en evenwicht in zijn kleine, minimalistisch-geometrische schilderijenreeks.

Albert PEPERMANS hanteert een heel andere, vivante beeldtaal in zijn kleine, glanzende schilderijen van stedelijke momentopnamen. (Vorig jaar zagen we in Watou zijn impressionante presentatie samen met Hugo Claus)

Lucie RENNEBOOG kennen we van haar meestal uitbundige (maar evenwichtige) sculpturale installaties. Hier biedt ze een totaalwerk met 12 zeefdrukken, die alle ingrediënten bevatten voor een artistiek onderzoek rond kleur, vorm en inhoud: een doe-het-zelf sculptuur voor de toeschouwer.

(c) Francis Denys en Albert Pepermans

Op de zolder steelt Albert PEPERMANS met een groot schilderij meteen bij het binnenkomen de show. Maar let ook op de centraal geplaatste rode 'speer' van Francis DENYS. Toch opletten dat die kleine krijger van Pepermans ze niet te pakken krijgt...

Eric DE SMET houdt zich hier met zijn intimistische tekeningen subtiel op de achtergrond.

THREAD 1 is een ingehouden tentoonstelling met enkele gecontroleerde uitbarstingen.

Vanaf einde april (29/4 tot 3/6) volgt het tweede deel met werk van Greet Billet, Luc Claus, Luc Coeckelberghs, Dominique De Beir, Jean-Pierre Ransonnet, Jo De Smedt, Johan Gelper en Denis Pondruel.

Thread 1

tot 15 april 2012

in Galerie EL

Drieselken 40

9473 WELLE

vrijdag-zaterdag-zondag: 14 tot 18 uur

'Sympathy for the Devil' bij Vanhaerents Art Collection in Brussel

Please allow me to introduce myself

I'm a man of wealth and taste

(The Rolling Stones, 1968)

 Sympathy for the Devil, niet alleen een beroemde rocksong van The Rolling Stones uit de jaren '60 maar tot 30 november volgend jaar ook een verduiveld sterke tentoonstelling bij Vanhaerents Art Collection in de Dansaert-wijk in Brussel. Eigenaar van een impressionante kunstcollectie, Walter Vanhaerents, is ongetwijfeld een man van standing en goeie smaak. Voor deze tweede groepstentoonstelling werkte de collectioneur samen met curatoren Pierre-Olivier Rollin (B.P.S.22) en Vincent Verbist (Actionfields). Alle uit Vanhaerents' collectie geselecteerde werken in deze tentoonstelling spelen met vuur. Ze tasten de grenzen af van het existentiële en sympathiseren elk op hun manier met het kwade. Liefde en geweld, lust en dood, passie en waanzin zijn nooit veraf.

Hell is around the corner where I shelter

 (Tricky, 1995)

Hamra Abbas, Lessons on Love, 2007

Hamra Abbas' Lessons on Love (2007) toont enkele gewapende koppels in erotische poses die een soort machtsstrijd voeren tussen liefde en geweld. Fragmenten uit een Kamasutra voor gewapende troepen, zeg maar. Duivels en vaak verontrustend zijn ook de zelfportretten van dragqueen Yasumasa Morimura. De kunstenaar kruipt hiervoor in de huid van bekende figuren zoals Marilyn Monroe.

Yasumasa Morimura, Self-Portrait as Actress (Red Marilyn), 1996

Gold and glitter ook in een met bladgoud bezette ruimte van James Lee Byars, restant van een performance tijdens dewelke de kunstenaar zijn eigen dood in scène zette (1994). De gouden kubus, iets tussen meditatieruimte en sarcofaag, glinstert dat het een lieve lust is. Lust voor het leven of voor de dood? Tegenover James Lee Byars' gouden doodskist contrasteert The Black Boudoir, een zwartfluwelen, erotisch getinte pruilkamer met in het midden een rode chaise longue, leeg, maar waarop we ons zo een naakte vrouw voorstellen. Een gewaagde interpretatie van de curatoren van de tentoonstelling van een ongerealiseerd project van Byars. Op de grens tussen kunst en kitsch.

James Lee Byars, The Death of James Lee Byars, 1994

A dirty mind is a joy forever

(Oscar Wilde)

Verduiveld mooi, glamoureus en tegelijk  onheilspellend zijn ook de reusachtige Colossi, spiegelbeelden van David Altmejd die voor de gelegenheid aan de collectie werden toegevoegd.

Verder veel doodskoppen, naakten, skeletten, lichamen en andere restanten van menselijke bezigheden met duivelse trekjes. Lust en gevaar als viering van het leven.

 David Altmejd, Colossi

Sympathy for the Devil, Vanhaerents Art Collection nog tot en met 30 november 2013, te bezoeken elke eerste zaterdag van de maand van 14 tot 17u (na reservatie), Anneessensstraat 29, 1000 Brussel, www.vanhaerentsartcollection.com

(c) Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN

Maaike Leyn met 'After barking' bij Galerie S & H De Buck in Gent

Toen we in oktober 2008 het werk van Maaike LEYN leerden kennen naar aanleiding van NUCLEO OPEN ATELIERS, werden we meteen geraakt door de bijzondere sterkte van haar geheel eigen medium: tekeningen met houtskool op ruw, ongeprepareerd schildersdoek.

De eerste onderwerpen (de mensen en dieren uit het dorpsleven van Oekraïne) vertonen een zekere vorm van romantisch verlangen naar het 'pastorale' leven. In een volgende fase groeien de honden uit tot een volwaardig thema en wordt de toon letterlijk en figuurlijk donkerder. Een zekere grimmigheid en zelfs verscheurdheid komt soms zelfs tot uiting in de met opzetstukken gerealiseerde doeken of de uitgesneden, geïsoleerde figuren.

Maaike Leyn, FACE, 2011, houtskool, pastel, lijm, verf op linnen (170x144 cm)

Tijdens de tentoonstelling in een voormalige katoenloods in Gent vorig jaar, zien we die evolutie duidelijk in beeld gebracht en aangevuld met een derde fase: de 'free spaces'. We ontdekken tekeningen van 'tenten' of 'tijdelijke ruimtes', door de kunstenares met arme materialen als plastic gecreëerd.

Met de huidige tentoonstelling 'After barking' bij Galerie S&H De Buck zet ze nog een stap verder en toch ziet het er tegelijk naar uit dat de tijd blijft stilstaan. We zijn aangekomen op 'het uur tussen hond en wolf'. De honden zijn gestopt met blaffen. Het onheil is over de wereld geraasd en na de storm is het stiller dan tevoren. Dan blijft de vraag wat er nu te gebeuren staat. Gebouwen zijn ruïnes geworden, de mensen lijken van het toneel verdwenen. Het zijn beelden die ons via de media elke dag overspoelen, voorlopig (bedrieglijk) ver van ons.

Maaike Leyn schotelt ons dergelijke beelden, op haar meesterlijke wijze, in al hun grauwheid voor, plots onontkoombaar vlakbij. Meer dan houtskool, wat witte verf en ruwe doeken heeft ze meestal niet nodig om ons, in een gruwelijk mooie beeldtaal, over de ontegensprekelijke kwetsbaarheid van 'onze' wereld te doen nadenken.

Maaike Leyn, ARAB SPRING, 2011, houtskool, pastel op linnen (125x164 cm)

Met 'Arab spring' focust ze uitdrukkelijk op de actuele evolutie. Op de restanten van een verkoolde boom probeert nieuw leven zich staande te houden. Er is dus toch een boodschap van hoop.

Haar 'Fortress' doet me denken aan de architectuur van het MAS en in haar 'Monuments' lijkt de werkelijkheid als een 'fade out' stilaan te werdwijnen.

Maaike Leyn

'After barking'

tot 24 maart 2012

in Galerie S&H De Buck

Zuidstationstraat 25

9000 GENT

woe, do, vr, zat : 15 - 18 uur

www.galeriedebuck.be

www.maaikeleyn.com



Welkom in de wereld van Maria Degrève

Begin 2010 namen we U in WATERSCHOENEN met Maria DEGREVE 'Down to the woods', naar aanleiding van haar gelijknamige tentoonstelling bij Galerie c. de vos in Aalst. Naast heel wat elementen uit het daar gepresenteerde werk heeft ook het begeleidende melodietje ons sindsdien niet meer losgelaten.

Als beeldend kunstenaar beschikt Maria Degrève over een ruime waaier aan artistiek-technische mogelijkheden, gaande van fotografie, video, schilderen, sculptuur en installatie met diverse middelen en materialen, gekoppeld aan een stevige theoretische en culturele achtergrond en telkens onderbouwd door een gedegen opleiding.

In haar performances wordt ze geheel complexloos tegelijk onderwerp en uitvoerder.

In haar 'beeldende verhalen' verwerkt ze eigen (jeugd) ervaringen en exploreert ze thema's als vrouwelijkheid, sensualiteit, intimiteit, identiteit,...

Maria Degrève, 'House', 2011 (staal, fuchsia textiel, 2mx2mx2m) Foto: Maria Degrève

Interventie in Verbeke Foudation Kemzeke

Door haar band met 'In den Bouw' te Kalken (waar ze reeds tentoonstelde) zagen we haar ook verschijnen in de tentoonstelling en het boek 'Kunstenaarsportretten' door Jef Van Eynde.

Vorig jaar was ze met de interventie 'House' te gast in de Verbeke Foundation te Kemzeke.

'A' installatie In den Bouw Kalken, 2010 zaalzicht  Foto: René Van Gijsegem

Voor 2012 staan alvast de volgende projecten op het programma:

* Een duotentoonstelling met Maria Gabriëlle in 'Loods 12' te Wetteren (22 april tot 13 mei 2012)

http://www.loods12.be/

* Van 16 september tot 21 oktober 2012 organiseert ze, samen met Lieve D'Hondt het project 'Sans Gêne' in Villa De Olmen te Wieze.

'Sans Gêne' vertrekt van de vraag "Hoe kan een geconserveerd en geklasseerd monument als locatie en ruimte ingezet worden voor actuele kunst ?"

Uitgaande van de kunstwerken zelf zal de letterlijke en ongegeneerde confrontatie opgezocht worden.

De deelnemerslijst laat ons alvast een en ander vermoeden: Leo Copers, Marc De Blieck, Maria Degrève, Lieve D'Hondt, Dialogist Kantor, Wannes Lecompe, Rik Moens, Lucie Renneboog, Peter Rogiers, Walter Swennen, Dominique Thirion.

Mogen we U intussen uitnodigen voor een bezoek in woord en beeld aan de website van Maria Degrève.

www.mariadegreve.be

'Edo' video projectie Lugaradudas Cali Colombia, 2012



Het boek van beeldhouwer Paul Gees bij Posture Editions

Op initiatief van Nikolaas Demoen en Katrien Daemers werd in de herfst van 2011 de nieuwe uitgeverij 'Posture Editions' gelanceerd. Doel is de uitgave van verzorgde, maar prijs-bescheiden kunstboeken die het midden houden tussen een kunstenaarsboek en een catalogus (of een tentoonstelling in boekvorm).

Het nulnummer 'Oog/blue' was gewijd aan Nikolaas Demoen zelf. Onlangs volgde het nummer 1 van 'Adriaan Verwée', dat met medewerking van Galerie Tatjana Pieters gelanceerd werd op de kunstbeurs Art Rotterdam.

In het SMAK werd zopas het  nummer 2 voorgesteld: 'Paul Gees, Ohne Warum'. Het boek werd gerealiseerd met de medewerking van Galerie De Ziener (Asse, B) en Galerie van den berge (Goes, NL).

Het boek, met teksten van Luk Lambrecht en Francis Smets, bevat verder een beeldende catalogus van het apart gepositioneerde oeuvre dat deze 'gedreven evenwichtskunstenaar' de voorbij 30 jaar gerealiseerd heeft. Je komt als het ware in een overzichtstentoonstelling van Paul Gees terecht.

In WATERSCHOENEN kwam Paul Gees reeds meermaals aan bod. Vorig jaar toonde hij in Galerie De Ziener nog zijn klassieke en vernieuwende kracht in de tentoonstelling 'Voorhangsels'. Bovendien was hij daar in Asse prominent aanwezig tijdens 'Van Stof tot Asse 2011'.

In augustus 2009 waren we al eens uitgebreid op bezoek in zijn atelier voor een intens gesprek.

*

Deze uitgave (A4 - 88blz) kost slechts 15 euro en is beschikbaar in de betrokken galeries, bij Posture Editions en in het SMAK (100 Books to have).

www.posture-editions.com

Jo De Smedt tussen de echte en de virtuele wereld

Toen Jo De Smedt (°1974) vier jaar geleden zijn eerste solotentoonstelling 'Le cirque sous l'eau' presenteerde (bij galerie c. de vos) waren we er met WATERSCHOENEN bij. Sindsdien volgden we hem op zijn weg tijdens individuele en groepstentoonstellingen en bezochten hem in zijn atelier, zodat U in Waterschoenen meermaals zijn naam zag opduiken: 'KULTUR: daar zit toch eigenlijk niemand op te wachten' in Galerie De Ziener ((2009), atelierbezoek (2010), met zijn vrienden van 'BETONROT' in De Markten in Brussel (2010), 'tROTs' bij Galerie EL in Welle,...

Tik in de zoekbalk van WATERSCHOENEN 'Jo De Smedt' in voor een link naar deze en andere besprekingen van zijn werk. 

(c) Jo De Smedt

Jo De Smedt werkt onverdroten verder. Zoveel is duidelijk!

Zijn projecten voor het jaar 2012 liegen er niet om.

Noteer alvast deze...

Van 18 maart tot 29 april staat hij samen met Fred BERVOETS

in Galerie De Ziener te Asse

*

Van 29 april to 3 juni is hij vertegenwoordigd in de groepstentoonstelling

THREAD - PART TWO

in Galerie EL te Welle

*

Van 9 september to 14 oktober trekt hij met Stefaan VERMUYTEN

naar Galerie Secret Kitchen in Temse

(c) Jo De Smedt

Voor een nadere kennismaking met Jo DE SMEDT en zijn werk verwijzen we U graag naar zijn website...

www.jodesmedt74.be

De stille fotografie van Olivier Vander Biest

Fotografie is per definitie een stil medium. Toch zijn er fotografen die ‘met toeters en bellen’ werken en anderen die de stilte koesteren. Je hebt er die hun onderwerpen zelf in scène zetten, naast zij die kadreren en componeren met de zich aanbiedende omgevingen. Je kan bijvoorbeeld mensen in beeld brengen, opteren voor stillevens of je aandacht richten op het landschap in al zijn facetten.

Olivier VANDER BIEST (°1978) lijkt te kiezen voor de stilte en de traagheid in een geheel eigen benadering van het weidse, natuurlijke of het stedelijke landschap, waarin architecturale of andere elementen voor een ‘stilleven-effect’ zorgen.

Olivier Vander Biest, Tenerife, 2010

Die trage, weldoordachte vorm van compositie zorgt voor ‘klare’ beelden, die toch telkens weer een groot mysterie lijken te bevatten.

Mensen duiken slechts sporadisch op en dan nog als bewust onherkenbaar gehouden passanten, die de in beeld gebrachte situatieschets nog wat bevreemdender maken.

 

Olivier Vander Biest, Gent, 2009

Vorig jaar toonde hij in zijn afstudeerproject (Sint-Lucas Gent bij Galerie Jan Colle) een authentieke reeks rond de ‘achterkant’ van de toeristische architectuur in Zuid-Tenerife.  Het kan ook Ijsland zijn of New-York ofwel zijn onmiddellijke omgeving.

Olivier Vander Biest, New-York, 2010

Deze en andere reeksen uit zijn portfolio ontdek je op zijn website:

http://www.oliviervanderbiest.com/