Toen TRACK op 12 mei van start ging, moest ik nog een tijd forfait geven. Pas op 15 juni kon ik voor het eerst en deel van het parcours verkennen en dan werd ik door de hevige regen nog voortijdig tot opgave gedwongen. In de weken daarna volgden (tussen de buien door) nog een paar uitstappen door de verschillende wijken.
Ik heb een groot deel van de werken gezien en toch ook een en ander gemist. Maar uiteindelijk vraagt het hele opzet van TRACK ook niet om uitputtende tochten doorheen de stad, maar laat je veeleer toe op gezette tijden hapjes te nemen uit het aangeboden fijnproeversmenu.
Het werd dus een 'stapsgewijze' ontdekking (ook letterlijk) in de geest van de uitgangspunten die voor TRACK gesteld werden.
1. Een stad heeft geen grenzen. (als wandelaar bots je sneller op je eigen grenzen dan op die van de stad)
2. Kunst heeft geen grenzen.
3. TRACK heeft geen grenzen.
(De artistieke diversiteit is bijzonder groot en de plaatsing in de hoeken van het stadweefsel dikwijls zeer verrassend)
Ook al ben ik er (nog altijd) niet in geslaagd alles te zien, laat staan te vinden, toch is de zoektocht bijzonder boeiend geweest, dank zij de kennismaking met bekende of onbekende kunstenaars, met vertrouwde of onverwachte omgevingen, met voorbeelden van artistieke integratie of gewilde ontwrichting,
Enkele ingrepen beschouw ik persoonlijk als absolute hoogtepunten: * Leo COPERS in het Citadelpark, * Emilio LOPEZ-MENCHERO in de voormalige Openbare Bibliotheek in de buurt van de Vrijdagmarkt(Centrum) en * Mark MANDERS in het Voortmanshuis (Tolhuis).
Maar ook op tal van andere plaatsen was verrassing, bekoring, ontroering, ... aan de orde.
Leo Copers, IROM ETRA ORP TSE MUROCED TE ECLUD, 2008-2010 (detail)
Beeldhouwer Roel D'Haese noemde het Middelheim Openluchtmusuem ooit een kerkhof voor sculpturen.
Leo COPERS maakt van het Citadelpark een 'Museakerkhof' met internationale allure. Van het SMAK tot het Louvre krijgt er een eigen zerk. De 111 grafzerken als symbool voor de teloorgang van musea als mausolea van de kunst, liggen er verspreid over verschillende grasperken. De titel (in omgekeerde woordorde om de ontregelende kracht van de kunst aan te duiden) heeft Copers aan een vers van Horatius ontleend. Alleen heeft hij (uiteraard) 'vaderland' door 'kunst' vervangen.
'DULCE ET DECORUM EST PRO ARTE MORI'
'Het is zoet om voor de kunst te sterven'
Artspotter, Citadelpark, 2012
Architecturale relikwie of wonde (?) in de achtertuin van het SMAK
*
Op de flanken van de Blandijnberg, in de tuin van de Sint-Pietersabdij heeft Massimo BARTOLINI in het verlengde van de wijgaard zijn 'Bookyards gebouwd.
Massimo Bartolini, Bookyards, 2012
Massimo Bartolini, Bookyards, 2012
Een indrukwekkende installatie met toeristische plaatjes van Peter FISCHLI & David WEISS
staat in een zaal van de Sint-Pietersabdij.
De installatie herinnert me aan een gelijkaardig opgesteld (geëngageerd) werk van Els Vanden Meersch bij Galerie Annie Gentils in Antwerpen
Peter Fischli & David Weiss, Visible World, 2000-2010
Nummer 19 op onderstaand stadsplan is de voormalige Stedelijke Bibliotheek, waar de video-installatie van Emilio LOPEZ-MENCHERO een onderkomen gevonden heeft. Lopez-Menchero heeft inwoners van de volkswijken Moscou en Bernadette uitgenodigd om voor zijn camera een lied te zingen tegen de achtergrond van hun eigen woonomgeving. Door de projectie op twee schermen is er telkens iemand die luistert naar het gezang van een andere. De 'acteurs' geven tegelijk een beeld van een veelzijdige, multiculturele samenleving.
De klank van het gezang onder de koepel zorgt voor een extra dimensie.
Van Centrum naar Macharius
Emilio Lopez-Menchero, Moscou-Bernadette, 2010-2012
Emilio Lopez-Menchero, Moscou-Bernadette, 2010-2012
Emilio Lopez-Menchero, Mosou-Bernadette, 2010-2012
Nadien trekken we naar de wijk Macharius, waar helemaal op het einde, in de Zwaaikom op de rotonde bij de Dampoort, de' Favela for Ghent' van Tadashi KAWAMATA de show steelt en toch voor heel wat passanten quasi onzichtbaar blijft.
Tadashi Kawamata, Favela for Ghent, 2012
Tadashi Kawamata, Favela for Ghent, 2012
We keren terug richting centrum via de Dampoortstraat en ontdekken op verschillende locaties in de Zondernaamstraat 'streepjescodes' van Bart LODEWIJKS. Het hele project heet dan ook toepasselijk 'a project without name'.
De kinderen uit de buurt hebben wel hun eigen krijttekeningen aan de strakke ingrepen van Lodewijks toegevoegd.
Bart Lodewijks, a project without name, 2012
In de Dampoortstraat heeft Erik VAN LIESHOUT een leegstaande winkel en woonhuis omgebouwd tot een 'Rietveldhuis' (afgaand op het kleurgebruik). Het project is echter een reactie op de politieke en culturele alarmbelsituatie (de subsidiekraan is heel drastisch teruggeschroefd) in zijn thuisland Nederland. Hij trekt zich als het ware terug in Vlaanderen, om van hier uit de belangen van zijn collega-kunstenaars te verdedigen.
Het huis houdt het midden tussen een atelier, een woonhuis, een tentoonstellingsruimte en een 'merzbau'.
Erik Van Lieshout, Holland House, 2012
De boodschap
'Search and Destroy' van
Mekhitar GARABEDIAN tegen de achtergevel van het Vleeshuis klinkt behoorlijk agressief en vindt zijn oorsprong in militaire strategie, maar verwijst bovendien naar een songtitel van de Amerikaanse punkband 'The Stooges'. Voor Garabedian refereert de term aan onze omgang met de gebeurtenissen uit het verleden van plaatsen als deze,
Mekhitar Garabedian, Search And Destroy, 2012
Mark MANDERS kwam in december 2008 in
Waterschoenen al eens uitgebreid aan bod naar aanleiding van zijn tentoonstelling in het SMAK.
Zijn presentatie in het kader van TRACK in het Voortmanshuis laat, mede door de locatie, een onuitwisbare indruk na.
Voorafgaand aan TRACK heeft Mark Manders deze leegstaande woning, waar het verval en de grandeur van weleer een strijd op leven en dood leveren, tot zijn atelier gemaakt om er verder te bouwen aan zijn alles omvattend oeuvre: 'Zelfportret als gebouw'.
Hier kon hij zich uitleven in een gedroomd decorum.
Mark Manders, Ramble Room Chair, 2010
Mark Manders, Head with Wooden Hammer, 2011-2012
Achter een plastic zeil schuilt een aparte kamer als 'Silent Studio'.
Mark Manders, Silent Studio, 2012
Middenin de tuin van Kina staat op een metershoge paal het bronzen 'Vlot' (monument à la dérive) van Erwan MAHEO. Het vlot is symbool voor de zoektocht naar 'houvast' in een wereld op drift.
Erwan Mahéo, Vlot (Monument à la dérive), 2012
Tot daar enkele persoonlijke ervaringen op het pad van TRACK.
Alles wat U verder wilde weten vooraleer zelf op pad te gaan, staat op...
(c) Foto's: Artspotter
