'Stil Weerbarstig Abstract' in Vandevelde's Kunstbib te Gent

In Gent en ver daarbuiten is de universiteitsbibliotheek of 'Boekentoren' een begrip. Het gebouw werd in de jaren 1930 door de befaamde architect en totaalkunstenaar Henry Van de Velde ontworpen.

De komende tijd wordt de Boekentoren grondig gerenoveerd.

Minder bekend is de Kunstbibliotheek van de UGent, gevestigd in een deelgebouw van het boekentorencomplex op de hoek van de Rozier en de Sint-Hubertusstraat. Vanuit de kunstbibliotheek met haar grote ramen heb je overigens een schitterend uitzicht op de boekentoren.

Uiteraard is deze kunstbibliotheek allereerst een werk- en studieplek voor studenten Kunstwetenschappen en aanverwante richtingen, maar ook elke geïnteresseerde bezoeker is welkom.

Vanuit de bekommernis om studenten ook in aanraking te brengen met hedendaagse kunst heeft bibliothecaris Benn Deceuninck (overigens zelf een begenadigd fotograaf) sinds enkele jaren de tweemaandelijkse tentoonstellingen opgezet. Hieruit is in de loop van het project ook een vaste collectie ontstaan met o.a. Denmark, Karin Borghouts,..

Kunstenaars die hier tentoonstellen, krijgen meteen een historisch-architecturaal platform in confrontatie met een architect die op artistiek vlak van alle markten thuis was.

De schitterende architecturale details in deze ruimte, zoals trappen, glazen wanden, gebogen vensters van de administratieve ruimte, worden door de bibliothecaris gekoesterd en in de schijnwerpers gezet.

Spijtig genoeg moet de bibliotheek (wegens herbestemming van de ruimte) in april 2012 verhuizen en wordt het tentoonstellingsprogramma dan ook stopgezet.

Wie de ruimte als bibliotheek (waarvoor ze ook bedoeld was) en de tentoonstellingen nog wil ontdekken, moet er dus nu meteen werk van maken.

De huidige tentoonstelling 'Stil Weerbarstig Abstract' loopt tot 30 mei 2011.

(c) Oshin Albrecht & Karin Borghouts

We ontdekken er de subtiele ingrepen van Oshin ALBRECHT (°1986), die we recent nog aan het werk zagen bij 'Strictly Rabbit'.

Hier werkt ze alweer met 'arme' materialen, met name weggegooide copies, die ze verknipt, uitvergroot en eventueel tot nieuwe composities verwerkt. In de grote raamcompositie gaat ze, door subtiele toevoeging van een steeltje, de dialoog aan met de gigantische bloem die Karin Borghouts er eerder aanbracht en de strakke boekentoren op de achtergrond. Maar ook haar ingrepen aan de overkant of tussen de boekenrekken zijn het ontdekken waard.

*

De fotografie van Annemie AUGUSTIJNS (°1965) refereert rechtstreeks aan een rechtlijnige, naoorlogse architectuur met stevige kleurtoetsen. De dragende constructie van de gebouwen zit verborgen achter deze gevels, die uitgroeien tot een soort geometrisch-abstracte schilderijen.

Annemie Augustijns noemt deze reeks 'Red Yellow Blue - Salon van Horizontalen en Vertikalen'.

*

Haar buurman Marcel CARDON (°1940) werkt met beperkte middelen (potlood, grafiet, acryl) aan een oeuvre dat, met zijn zwart-witte karakter en een veelheid aan grijstinten, een grote mentale diepte creëert. Ook hier spelen horizontalen en vertikalen een grote rol. Het werk doet me, met zijn zwarte i.p.v. witte lijnen, eigenlijk denken aan een 'omgekeerde' Johan De Wilde. 

(c) Marcel Cardon, Annemie Augustijns, Nicoline Van Stapele

Anneleen DE CAUSMAECKER (°1983) zorgt met minimale middelen (doorschijnende plastic tape en zwarte stift) voor een ogenschijnlijk eenvoudige ingreep, waarin ze de dialoog met de architectuur (rechtlijnigheid en licht) aangaat, maar ook zorgt voor een 'afscheiding' in de ruimte. Die afscheiding boven de 'glazen bibliotheek' is echter zo subtiel dat ze de bestaande architectuur in haar waarde laat en zelfs bestendigt. De kunstenares lijkt hier te willen zeggen dat je deze ruimte met rust moet laten...

(c) Anneleen De Causmaecker

Wim NIVAL (°1968) houdt zich met zijn uitgepuurde grafische werkjes ook aan die kant van de bibliotheek op. In de kasten bij de trap achteraan rechts liggen enkele schitterende objecten. Zijn liefde voor oude boeken en oud papier is ontegensprekelijk. Hij gebruikt ze als drager voor zijn eigen grafische ingrepen: ets, houtsnede, collage,...

Tegenover de trap naar de mezzanine hangt een mooie reeks van 6 werken. Dat ene, waarin we de eenvoudige vorm van een boekenrek menen te herkennen, kan ons in deze omgeving bijzonder bekoren.

(c) Wim Nival

Voor een blik op het werk van Nicoline VAN STAPELE (°1964) moeten we naar de mezzanine. Pas dan krijg je haar installatie op de boekenrekken te zien. Voor Nicoline Van Stapele zijn materialen bijzonder belangrijk: vilt, schuimrubber, spiegels, rubber,... . Daarmee gaat ze dan aan de slag in een geometrische en/of organische vormgeving. Hier laat ze, in dialoog met de ruimte, het geometrische aspect primeren.

Het werk van Nicoline Van Stapele volgen we in 'Waterschoenen' reeds geruime tijd.

De tentoonstelling loopt tot 30 mei 2011

in de KUNSTBIB UGent

Sint-Hubertusstraat 2

9000 GENT

ma - di - do - vr: 9 - 12 en 13 - 17 uur

woe: 9 - 11.30 uur

www.kunstbib.ugent.be

(Via 'bezoek' kunt U naar 'tentoonstellen'. Daar staat meer info over de kunstenaars in deze en vorige tentoonstellingen.)

Pascal De Pauw met 'Pascal verkoopt brol' bij Galerie c. de vos

Pascal DE PAUW (°1971) houdt ervan zijn tentoonstellingen aan te kondigen met bevreemdende of confronterende titels.

In 2008 stond hij reeds in galerie c. de vos met 'Welkom in het land van de grove categorieën'. Met zijn nieuwe tentoonstelling 'Pascal verkoopt brol' bakt hij het op het eerste gezicht wel heel bruin. Hij had het ook kunnen hebben over 'Grote opruiming' of 'Alles moet weg'.

Waar hij het vroeger over 'opruimen' had in de betekenis van overzichtelijk maken of catalogiseren, gaat de opruiming nu blijkbaar meer in de richting van ontmanteling, het leegmaken en zelfs liquideren van zijn atelier met als bedoeling zich voortaan te concentreren op de essentie van zijn artistieke werk.

De tentoonstelling is deels opgevat en opgebouwd als een opruiming, maar de titel 'Pascal verkoopt brol' mag U daarbij uiteraard niet letterlijk nemen.

Hij heeft als het ware zijn hele atelier overgebracht naar de galerie, maar door de opdeling in aparte kamers krijgen we het menu stapsgewijs opgediend (en toch ook weer geordend in categorieën).

(c) Pascal De Pauw & Galerie c. de vos

Met het voorgerecht in de eerste kamer is het al meteen flink raak. Tegenover de voordeur verwelkomt de kunstenaar ons met een soort grafschrift (gezien de vorm) of een tussentijds artistiek testament. In een speelse ernst (let op de gebruikte letters, maar ook op de uiteindelijke boodschap) bespeelt hij de wankele grens tussen zelfrelativering en teleurstelling. Het begint als volgt:

FINALLY - ABANDONED BY

HIS FORMER ADMIRERS -

PASCAL DE PAUW TURNS

TO PAINTING SHRUBS FOR

THE LAST TIME IN HIS LIFE

...

Het professionele leven van Pascal De Pauw beweegt zich tegenwoordig weer tussen zijn opleidingen in de wetenschap (bio-ingenieur scheikunde UGent 1994) en beeldende kunst (Schilderkunst Sint-Lucas Gent 2002). De invloed van zijn wetenschappelijke achtergrond op zijn beeldend werk is onmiskenbaar. Let hier in de eerste kamer maar meteen op de verschillende houten objecten. De open kist centraal op de vloer doet denken aan speelgoeddozen als 'De kleine chemicus', maar laat ook veel ruimte voor een poëtische inbreng. In de andere houten constructies is de geest van Leonardo da Vinci nooit ver weg.

In de tussenkamer verschijnt de eerste aquarel van struiken (de 'shrubs' uit de tekst in de voorkamer).

(c) Pascal De Pauw & Galerie c. de vos

Het zwaartepunt van de installatie ligt in de achterkamer, met de meticuleus getekende en gekleurde aquarellen van 'eeuwig groene' planten die als het ware gekruist zijn met 'vreemde' voorwerpen. Deze kernwerken vroegen om een evenwaardig, even precies uitgewerkte omgeving in de vorm van de houten vloer, die een kruising is van Empirestijl met een centrale tekening ontleend aan de toevallige vorm van gevallen papiersnippers op de vloer van het atelier van de kunstenaar.

(Het gebruik van gerecupereerde houten platen op de grond was aanvankelijk bedoeld als bescherming van de vloer in zijn atelier.)

(c) Pascal De Pauw & Galerie c. de vos

In de tuinkamer volgt uiteindelijk een uitgekiende opstelling van getekende en geschilderde werken. Deze installatie doet wellicht het meeste denken aan de 'Grote Opruiming' of 'Stockverkoop'. Hier steken verschillende pareltjes de kop op. Als kijker heb je de gedachte aan 'brol' op dit punt in de tentoonstelling overigens al lang achterwege gelaten.

Uitgerekend op de dag van de vernissage werd Pascal De Pauw 40 jaar. De talrijke aanwezigen werden op verjaardagstaart vergast. Als, zoals de volkswijsheid beweert, het leven pas bij 40 begint, mogen we vanaf nu met Pascal De Pauw mee naar de essentie van zijn artistieke activiteit, met of zonder zijn geliefde struiken.

'PASCAL VERKOOPT BROL'

tot 8 mei 2011

(Gesloten 15 - 24 april paasvakantie)

vrij - zat: 14 - 18 uur

zon: 10.30 - 13.30 uur

in

Galerie c. de vos

Oude Gentbaan 295 - 297

9300 AALST

Kennismaking met Ann Decaestecker tijdens een atelierbezoek in Gent

Het voormalige begijnhof in de Lange Violettenstraat (231), vlakbij het Zuidpark in Gent, is een oase van rust in de drukke stad. Een groot grasplein met een kerk en omgeven door ontelbare huizen met afgesloten stadstuinen zorgt voor een idyllisch decor.

Heel wat huizen zijn door private bewoners gerestaureerd, andere worden door de vzw NUCLEO ter beschikking gesteld van kunstenaars die hier, elk op hun manier, een artistieke oase en werkruimte creëren.

De vereniging NUCLEO vzw heeft hier zelf haar 'hoofdkwartier', maar zorgt ook elders in de stad voor ateliers en organiseert bovendien heel wat andere, ondersteunende activiteiten.

Volgens de eigen doelstellingen ontwikkelt Nucleo kwaliteitsvolle en betaalbare ateliers in Gent en omgeving voor kunstenaars uit verschillende kunstdiciplines.

Achter dit poortje...

Een tijdje geleden ging ik op bezoek in het atelier van Ann DECAESTECKER (°1955), een dame met interesse voor en ervaring in diverse artistieke disciplines.

Heel wat jaren had ze geen echt atelier, maar werkte ze thuis of in situ. Hier in het voormalige begijnhof heeft ze uiteindelijk de ruimte en de rustige omgeving gevonden, waarbinnen haar creativiteit zich verder kan ontplooien.

Dit atelierbezoek is een kennismaking, een wandeling doorheen haar artistieke verleden, heden en toekomst.

Haar artistieke wereld is ruim en divers, gaande van video en geluid over tekenen en beeldhouwen, assemblage, performance, dans, film, theater,...

Bovendien is ze ook nog deeltijds docente in de jeugdateliers van de Mechelse academie.

A room with a view

Haar eerste ervaring met een artistiek medium kreeg ze via haar grootvader, die haar beetje bij beetje de wereld van de klassieke muziek leerde kennen: Liszt, Wagner,... Het was het begin van een levenslang leerproces met een parcours langs beeldende kunst, dans/beweging, theater, film, video,...

Elk nieuw interesseveld betekende en betekent ook vandaag nog een nieuwe impuls tot studie. Ze lijkt 'gebeten om te weten', wil elk medium onder de knie krijgen in functie van de behoefte om haar artistieke droom te creëren.

Aanvankelijk (eerste helft van de jaren '70) richtte ze haar aandacht op het theater. Ze volgde stages en workshops bij theatermonumenten als Tone BRULIN en Frans MARIJNEN.  De liefde voor het theater zou ze overigens niet meer kwijtspelen.

Einde jaren '70 belandde ze in het KASK Gent voor een opleiding 'Beeldhouwen'.

(c) Ann Decaestecker: Anti-Chambre (1986)

 Ten tijde van het legendarische project van Jan Hoet 'Chambres d'Amis' (1986), was ze met een schitterende installatie vertegenwoordigd in de tentoonstelling 'Anti-Chambre' (zie foto hierboven).

Bovendien was ze jaren actief in het Gentse restaurantwezen met projecten als Brasserie Anna en Flor.

Haar liefde voor dans/beweging bracht haar naar o.a. New York, Parijs en Bonn. Maar ook als performancekunstenares en actrice liet ze zich niet onbetuigd.

Haar aandacht voor het beeldende aspect bleef steeds intact. Vanaf 2001 gooide ze zich weer op een opleiding in het KASK Gent (Mixed Media) en volgde ze in de Antwerpse Academie de richting 'Film en Video'.

Het traject mag dan in deze momentopname nogal grillig lijken, maar in feite is het een logische en voortdurende evolutie van een all-round-kunstenares.

(c) Ann Decaestecker: sporen in het atelier

In haar atelier vind je uiteraard ook de sporen van al die disciplines terug.

Dikwijls draait het in haar werk rond 'tijdelijkheid' versus 'eeuwigheid'. (Is dat niet hét dilemma in het menselijk bestaan ?). Ze toont ons haar videowerken 'Tijdelijk' en 'Onweerlicht', waarin beeld en klank een gelijkwaardige rol spelen.

Het werk 'Tijdelijk', met bergen in de hoofdrol, gaat ze binnenkort projecteren op haar witte installatie van bergen, tijdens een tentoonstelling bij Galerie S & H De Buck, samen met Stefaan Van Biesen en Paya Germonprez (van 8 tot 30 april 2011 - woe t.e.m. za: 15 - 18 uur - Zuidstationstraat 25 Gent)

(c) Ann Decaestecker: schetsen in drie dimensies

In haar atelier staan verschillende werken te wachten op interventies van de kunstenares: een huisje in een boom, tekeningen van het raam in haar atelier, ontwerpen allerhande,...

Op de achtergrond en soms in samenspraak met haar buurvrouw Stéphanie Leblon in het belendende atelier, speelt nog steeds de muziek uit de tijd bij haar grootvader...

Ik ben alvast benieuwd naar het uiteindelijke resultaat in haar tentoonstelling en hou U zeker op de hoogte.

Stéphanie Leblon met 'Kings of sleep' bij Galerie Jan Dhaese

Sinds vorige week zondag is Galerie Jan Dhaese door Stéphanie LEBLON (°1970) herschapen in een kleurrijke slaapzaal. Maar met 'Kings of sleep' presenteert ze zeker geen slaapverwekkende tentoonstelling.

De portretten van slapende mensen (kinderen en volwassenen) tonen, door hun levendig (maar toch ingehouden) kleurgebruik, bij de eerste aanblik een ontwapenend verhaal van intense rust. De geportretteerden geven zich schijnbaar zorgeloos over aan de verkwikkende slaap.

Bij nader toezien blijken ze echter bijna allemaal gebonden te zijn, in toom gehouden door een paardengareel.

'Gele droom' 2010, olieverf op doek (c) Stéphanie Leblon

De jongen in 'Slaaplijn' (2011) en die in 'Gele droom' (2010) ontsnappen aan dat patroon, maar zij worden dan weer beïnvloed door kleurvlakken die zich van de boven- of zijkant van het doek een weg zoeken. Zeker in 'Gele droom' heeft dat voor een bijzonder sterk effect gezorgd. Wat die gele droom inhoudt, laat Leblon in het midden. Dat geeft ons als kijker natuurlijk de kans om voor een eigen invulling te zorgen... (Dit is duidelijk één van mijn favorieten in deze tentoonstelling)

De personages van Stéphanie Leblon zijn letterlijk en figuurlijk gelaagd geschilderd, in een overigens klassieke werkwijze met olieverf op doek.

De vier gouaches in de tussenkamer doen, in hun soms quasi doorschijnende opbouw, aan aquarellen denken. De meest linkse, die ook als 'Zonnende vrouw' (2010) op een schilderij helemaal achteraan hangt (en op de uitnodiging staat) is op dat vlak tekenend. Let op het met wit opgehoogde haar.

'Zonnende vrouw' 2010, olieverf op doek (c) Stéphanie Leblon

Niets menselijks is ons vreemd. Bijgevolg kunnen we ons verplaatsen in de (al dan niet in toom gehouden) dromen van de afgebeelde personen. Stéphanie Leblon biedt ons een kader, maar houdt zich ver van enige droomduiding of magisch- realistische benadering.

Het schilderij 'Kings of sleep' fungeert nochtans als een 'sleutelwerk'. Het geeft zijn naam aan de hele tentoonstelling en suggereert tegelijk een heel beladen (wat morbide) en in mijn perceptie religieus getinte sfeer: een 'Heilig Hart', de kruisvorm, de kroon,...

'Kings of sleep' 2010, olieverf op doek, (c) Stéphanie Leblon

De 'Zonnende vrouw' verwijst voor mij dan weer naar de picturale denkwereld van Félicien Rops, met een bij Leblon weliswaar onuitgesproken, maar toch onderhuids aanwezige erotische ondertoon.

Dit is een tentoonstelling die je geenszins onberoerd laat.

In de wereld van de slaap en de droom kan de mens alle kanten op. In de interpretatie van deze werken is ons dat eveneens gegund.

Meer info over Stéphanie Leblon op haar website (zie hierna en bij onze Links)

Tot 23 april 2011

bij Galerie Jan Dhaese

Ajuinlei 15B

9000 GENT

do - za: 14 - 18 uur

zo: 11 - 14 uur

www.jandhaese.be

www.leblon.be

Raphaël Buedts bij Loods 12 in Wetteren

Voor het werk van Raphaël BUEDTS (1946 - 2009) kom ik altijd graag de deur uit. In september 2009, enkele maanden na zijn dood, kreeg hij een geplande overzichtstentoonstelling in het SMAK en in augustus 2010 kwam hij 'thuis' te Kalken 'In den Bouw'.

Sinds vorige zondag staat en hangt een deel van zijn werk in Loods 12 bij Vincent De Roder. Ook dat is geen toeval, want ze kenden elkaar goed en Buedts kwam De Roder nog regelmatig adviseren bij de verbouwing van de loods. Zo was bijvoorbeeld het tegelmotief in de vloer een voorstel van hem, net zoals de inspringende plinten rondom. Bovendien is de toog een ontwerp van Buedts.

(c) Erven Raphaël Buedts & Loods 12

Ik kan me best voorstellen dat hij ook wel iets voelde voor de 'weerbarstige' omgeving waarin deze kunstruimte staat: een voormalige ambachtelijk-industriële wijk met lange rijen, enigszins bevreemdende, identieke arbeiderswoningen in de belendende straten.

Zowel tekeningen, schilderijen, beelden als 'meubeldingen' komen aan bod. Wat meteen bij binnenkomst opvalt is de onberispelijke, weldoordachte, evenwichtige presentatie van de werken.

Wie de lijst van tentoongestelde werken ter plekke inkijkt, stelt vast dat de presentatie een periode van zowat 25 jaar overspant.

Bedenk wel dat Buedts reeds vanaf de jaren '70 meubels maakte, soms heel strak en daarnaast ook met inbreng van natuurlijke materialen als takken of touw, zoals in de 'historische' schrijftafel (1980) die hij voor zijn vriend, de dichter Roland Jooris maakte.

De toog hier in Loods 12 is, zoals hoger vermeld ook een realisatie (1984/85) van Buedts.

Let zeker ook op de strakke 'Lezenaar' (1989)(foto boven) en de even minimalistische 'Bank' (2008)(foto hierna) die hij nog in het jaar voor zijn dood realiseerde.

(c) Erven Raphaël Buedts & De Loods

In de houten sculpturen van Buedts sta je telkens weer voor dat perfect 'onaffe'. Het lijkt wel of hij stopt waar andere beeldhouwers beginnen. En toch heb je het gevoel dat er geen andere mogelijkheid was. Dit is gewoon 'Buedts'.

In de tekeningen toont zich dan weer de observator van de strakke, architectonische lijn, zowel in zijn weergave van gebouwen als in zijn interpretatie van het landschap.

Nog tot 3 april 2001

in

LOODS 12

Koophandelstraat 12

9230 WETTEREN

(Wijk Overbeke)

za - zo: 14 - 19 uur

Oshin Albrecht, Melissa Mabesoone & Erin Helsen bij 'Strictly Rabbit' in Gent

Dat  experimentele kunstruimtes of artistieke vrijplaatsen van onschatbare waarde zijn binnen het circuit van de hedendaagse kunst, wordt dezer dagen eens te meer bewezen bij 'Strictly Rabbit' in Gent.

Met drie vrouwelijke kunstenaars in huis worden ook de verschillende ruimtes op specifieke wijze ingevuld.

Oshin ALBRECHT (°1986) neemt de witte ruimte aan de straatkant voor haar rekening. Met 'Zoek de 10 verschillen' presenteert ze sinds 25 februari een van weekend tot weekend wisselende installatie, waarin ook het element performance een belangrijke rol speelt. Telkens weer neemt ze haar rol op als 'regisseur' van haar eigen artistieke leefwereld.

(c) Oshin Albrecht

Ze stapt in haar 'werkkleren', een lichtblauwe jurk en donkerblauwe rubberen laarzen... (waterschoenen) en hangt haar kleren uit de 'buitenwereld' op de voorziene plaats in de kamer. Dan begint haar taak van her-denken, her-schikken, her-beleven, her-gebruiken,...

Vorige zondag vonden we haar zelfs aan de slag met borstels, emmers en dweilen: een noodzakelijke ingreep, maar ook een deel van het artistieke parcours.

(c) Oshin Albrecht

Vanaf 21 maart is Oshin Albrecht (samen met o.a. Nicoline Van Stapele en Marcel Cardon) ook te gast in de kunstbibliotheek van de Gentse Universiteit (http://www.kunstbib.ugent.be/).

*

Het achterhuis van 'Strictly Rabbit is het terrein van Erin Helsen en Melissa Mabesoone.

Achteraan rechts lijkt Melissa MABESOONE 'hulde' te brengen aan het architecturale verval. Met minimale middelen gaat ze dat tegelijk benadrukken en verhullen: het verval krijgt hier als het ware een 'upgrade' met simpele materialen, eigen aan de omgeving.

Melissa Mabesoone is masterstudente Grafisch Ontwerp en werkt in het atelier Grafiek van het KASK. Samen met Meggy Rustamova was ze begin dit jaar aan het werk bij Croxhapox.

(c) Melissa Mabesoone

Het was eigenlijk vanaf de start van het project 'Strictly Rabbit' de droom en de wens van curator Lieven Cateau, dat de deelnemers ook met ter plekke gevonden materialen zouden werken.

(c) Erin Helsen

De architecturaal geregisseerde ruimte van Mabesoone vormt hier meteen een soort voorportaal naar de installatie van Erin HELSEN (°1985). Maar daarvoor moet U eerst het trapje op. Daar ontdekt U in de hoge ruimte een subtiele installatie met kleine 'sculptuurtjes'.

Laat uw ogen wennen aan het duister en dan doemt links in de naastliggende ruimte beetje bij beetje een gigantische constructie op, als een halfvergane boot met een groot groen zeil, helemaal los-vast opgebouwd uit bij elkaar gesprokkelde planken: indrukwekkend en beklijvend ! Dit is nog een installatie uit de vorige tentoonstelling van 'Strictly Rabbit'. Deze interpretatie van  'Het vlot van de Medusa' werd toen gerealiseerd door Michel Bolliou en Laurence Verdruye.

Meer info over de drie kunstenaressen in de huidige tentoonstelling?

Oshin Albrecht: http://www.oshinalbrecht.be/

Melissa Mabesoone: http://www.melissamabesoone.blogspot.com/

Erin Helsen: http://www.heim-w.com/

Tot daar een summier overzicht van deze tentoonstelling. Het werk van deze drie kunstenaressen wil ik alvast verder opvolgen.

Deze tentoonstelling loopt nog tot en met zondag 27 maart 2011 bij

Strictly Rabbit

Slachthuisstraat 98

9000 GENT

za - zo: 15 - 17 uur

Sergiu Toma bij Galerie Mie Lefever in Destelbergen

Op de valreep neem ik U nog mee naar Galerie Mie Lefever in Destelbergen. Daar kunt U nog tot 20 maart (open vrijdag-zaterdag van 13 tot 17 uur en zondag van 14 tot 17 uur) terecht voor de schilderijen van de jonge Roemeense kunstenaar Sergiu TOMA (°1987).

De Roemeense artistieke invasie via de 'School van Cluj' is al enkele jaren aan de gang. Recent kon U in 'Waterschoenen' kennis maken met één van de voortrekkers: Adrian Ghenie. Zijn tentoonstellingen in het SMAK (overigens nog te bezoeken tot 27 maart) en bij Galerie Tim Van Laere in Antwerpen werden hier uitvoerig besproken.

(c) Sergiu Toma & Galerie Mie Lefever

Met Sergiu TOMA toont Mie Lefever een kunstenaar van de jongste generatie afgestudeerden uit de 'University of Art and Design' van Cluj-Napoca in Roemenië. Deze bijzonder actieve kunstopleiding heeft zich tot doel gesteld haar studenten op hoog niveau op te leiden, met oog voor technisch-artistieke kwaliteiten en een bijzondere aandacht voor zowel de eigen culturele en artistieke traditie als een intense blik op de hedendaagse artistieke taal.

Ondanks zijn jonge leeftijd presenteert Sergiu TOMA nu al een eigen beeldtaal en een stevige schildertechnische bagage. Zijn inspiratie zoekt hij in de interieurs van zijn jeugd, een oosteuropese kamer waarin hij zijn personages opvoert  (met als sleutelfiguur een 'statisch' zelfportret in het grote schilderij achteraan).

(c) Sergiu Toma & Galerie Mie Lefever

De galeriste wil deze kunstenaar de mogelijkheid bieden om rustig te groeien. Schilderen en sfeerscheppen kan hij nu al perfect, met olieverf op doek of paneel, meestal minutieus, maar soms met een bewust ontbrekend hoekje...

Ik ben benieuwd naar de verdere evolutie.

Ga zeker nog eens kijken... voor het te laat is.

Galerie Mie Lefever

Eenbeekstraat 15

9070 DESTELBERGEN

vrijdag 18 en zaterdag 19 maart: 13 - 17 uur

zondag 20 maart: 14 - 17 uur

www.galeriemielefever.be

The '-scape' in escape in Kunstencentrum Netwerk te Aalst

Vier weken gelden werd ik tijdens de opening van deze tenoonstelling over en weer geslingerd tussen duistere, pikdonkere en heel af en toe helverlichte kamers in het 'traditionele' tentoonstellingsparcours van Netwerk.

Door een samenloop van omstandigheden kon ik geen bespreking van de tentoonstelling maken.

Toch stel ik vandaag vast dat de werken die toen meteen het meeste indruk op mij maakten, ook nu nog op mijn netvlies gebrand staan (hoewel ook af en toe het auditieve element een rol gespeeld heeft).

'Watery world', 2011 (c) Max Sudhues

Vooraan: 'Volusonogram', 2011 (c) Tim Vets

'Scape'...'landscape'...'cityscape'...'escape': kunstenaars creëren of manipuleren nieuwe of bestaande omgevingen, balancerend op een meestal wankele grens tussen realiteit en fictie en zorgen dikwijls voor een ongemakkelijk gevoel en de bijhorende neiging om te ontsnappen. Sommigen weten je te vangen en vast te houden in hun wereld die tegelijk vreemd (zelfs beangstigend) en vereleidelijk is.

Centraal in de tentoonstelling EN in mijn geheugen staat de installatie van Max SUDHUES (°1977) in de grote galerie. Met even eenvoudige als efficiënte middelen creëert hij een soort rustig evoluerende cosmos. (Zie ook de bespreking van zijn tentoonstelling in het SMAK)

De aanwezigheid van de nerveuze, bewegende lichtinstallatie van Tim VETS (°1974), vlakbij in diezelfde ruimte, geeft de 'rustige vastheid' van Max Sudhues een extra dimensie.

Still uit 'Boulevard Poincaré', 2010 (c) Laurent Dupont-Garitte

In de zijkamers van de grote galerie kan vooral de video 'Boulevard Poincaré, pièce pour projection' (2010) van Laurent DUPONT-GARITTE (°1976) mij in de ban houden. Loop op de eerste verdieping, vlak voor de studio, ook niet voorbij aan zijn 'minimale' video 'Project landscapes' (2011)

Sfeerbeeld

In de lange ruimte van Pakhuis +2 toont Annelies DEMEY (°1959) een hoogst 'unheimliche' muur met glasscherven. Het steeds terugkerende beeldritme benadrukt de onmogelijkheid tot ontsnappen uit deze 'gevangenis'. (Onlangs zagen we ook haar tentoonstelling bij Galerie Jan Dhaese in Gent)

Nog veel beangstigender is de quasi duisternis in de geluids- en 'licht'installatie van Ludo ENGELS (°1955) om de hoek. Hij ondergraaft onze visuele waarneming tot over de grens van de onzekerheid.

Still uit 'De Muur', 2011 (c) Annelies De Mey

Meer info over deze en andere kunstenaars in de tentoonstelling ontdekt U op de site van NETWERK of in de zaalteksten bij het begin van de tentoonstelling.

Op vrijdag 18 maart gaat het EVENT 'Contra Landscapes' door: lezingen, screenings, performances en rondleidingen... (info eveneens op de site van Netwerk)

Tentoonstelling tot 27 maart 2011

in

NETWERK, centrum voor hedendaagse kunst

Houtkaai z/n

9300 AALST

di t/m zo: 14 - 18 uur

Jo De Smedt met 'tROTs' bij Galerie EL in Welle

Het werk van Jo DE SMEDT (°1974) volgen we in 'Waterschoenen' sedert zijn eerste solotentoonstelling (begin 2008 bij Galerie c. de vos) op de voet.

Toen al ontdekte ik een kunstenaar die ik beschreef als "een man die zijn vak technisch beheerst en zijn woordenschat omzet in beelden, in een poging zijn leefwereld te ordenen en te begrijpen, op weg tussen 'Paradise Lost' en 'Paradise regained', of hoe de soms dunne scheidingslijn tussen de uitersten van het leven schijnbaar moeiteloos in beide richtingen overschreden wordt."

In de voorbije jaren heb ik zijn werk zien evolueren. De strikte weergave van zijn tekeningen in grafiet is nog steeds enorm belangrijk (en technisch bijzonder sterk), maar niet langer allesbepalend.

Zaaloverzicht Galerie EL

Waar hij vroeger koos voor een 'all over' bewerking van zijn bladen met minutieus uitgewerkte symbolen en ikonen, durft hij nu te werken in een mix van strakke tekeningen en schijnbaar los uit de pols gecreëerde omgevingen. Nog steeds probeert hij via zijn werk zijn leefwereld te ordenen en te begrijpen, maar hij heeft ook geleerd toe te geven aan de chaos.

We hadden het vorig jaar in Antwerpen al zien gebeuren, toen hij uitpakte met het vervolg op zijn 'Kultur: daar zit toch eigenlijk niemand op te wachten?'. Daar konden we vaststellen dat hij zijn grote, doorleefde tekenbladen niet langer beschouwde als dragers die tot in de kleinste hoekjes bewerkt moesten worden (zie BESPREKING).

De link die ik toen legde naar het werk van Patrick Van Caeckenbergh, blijft ook vandaag, zeker thematisch, perfect overeind. Maar hier heeft Jo De Smedt alweer een stap verder gezet. Hij blijft onvermoeibaar (?) verder ploegen in zijn eigen beeldtaal en thematiek.

'tROTs', 2010 (grafiet op papier, 83,5 X 113 cm) (c) Jo De Smedt

Jo De Smedt is een rusteloze, gedreven kunstenaar, die tijdens de voorbije drie jaar een onvoorstelbaar parcours afgelegd heeft. Zowel in zijn werk als in de kansen om dat werk te tonen, neemt hij elke uitdaging te baat. We zagen hem onder andere opduiken in het FAKE! zomerproject in Aalst, met zijn groep 'Betonrot' in Brussel, in het Zuidfranse Paraza, in Parijs (binnenkort ook solo)... en op heel wat andere plaatsen.

De grote werken in de huidige tentoonstelling worden, net zoals in Antwerpen, als oningelijste bladen gepresenteerd. Op de mezzanine moet U zeker het onverwachte 'Le Retour du Glamour' ontdekken, waarin hij een mengvorm van tekening in grafiet tegen een achtergrond van 'monotype' met acryl presenteert. Beneden zorgt o.a. de 'onafgewerkte' pad in 'tROTs' voor een sterke impuls.

De kleine, ingelijste tekeningen in de benedenzaal zijn uiterlijk speels maar sterk in vormgeving en symboliek.

In een boek dat ik vorige week las, vond ik onverwacht een schitterende verwijzing naar het werk in deze tentoonstelling en de evolutie in het werk van Jo De Smedt zoals hierboven geschetst.

In de roman 'De blinde man van Sevilla' (Robert Wilson) zegt een Amerikaanse verzamelaar tegen de schilder Francisco Falcon: "Je andere tekeningen zijn perfect... zeer nauwgezet geobserveerd. Maar dit... dit is anders. Dit is zo onthullend... en toch verboden. Misschien is dat het wel. De aard van het mysterie is dat het iets van zichzelf toont, het verleidt, maar het intieme weten verbiedt."

Kleine werken, alle getiteld 'Sculptuur', 2011 (inkt op papier, 14,85 X 21 cm) (c) Jo De Smedt

Door bij 'Zoeken' onder de kop van deze blog 'Jo De Smedt' in te tikken, krijgt U een overzicht van alle besprekingen die we over deze kunstenaar reeds gemaakt hebben.

De werken in deze tentoonstelling had ik reeds grotendeels ontdekt in het atelier van de kunstenaar, maar het was net zo prettig om ze vorige vrijdag in hun tijdelijke omgeving in de galerie te gaan bekijken.

Tot 3 april 2011 zijn ze nog te gast bij

Galerie EL

Drieselken 38

9473 WELLE

vrijdag-zaterdag-zondag: 14 - 18 uur

www.galerie-el.be