Retrospectie IV: 20 jaar galerie c. de vos (Aalst)

 

 Op 6 september ll. verscheen in WATERSCHOENEN een inleidend artikel over deze tentoonstelling. Sommigen onder u waren er ongetwijfeld bij tijdens de vernissage of hebben de tentoonstelling inmiddels gezien.
Zelf kon ik pas het afgelopen weekend langsgaan. Vandaar dat dit artikel op de valreep verschijnt en u enkel nog komende vrijdag en zaterdag kan gaan kijken.

Graag verwijs ik nog eens naar een gesprek met Cathy De Vos, verschenen in WATERSCHOENEN op 28 januari 2008.

Straks neem ik u mee door de huidige tentoonstelling, die een (weliswaar beperkt) overzicht biedt van 20 jaar artistieke visie, voorkeuren en tentoonstellingsactiviteiten. Deze tentoonstelling is een keuze uit de persoonlijke collectie van Mon en Cathy Cherretté-De Vos, opgebouwd in de loop der jaren.

Te oordelen naar de behoorlijk imposante bundel geprinte besprekingen uit WATERSCHOENEN die Cathy De Vos ons presenteerde, heeft deze blog de voorbije 6 jaar flink wat aandacht besteed aan de tentoonstellingen van deze galerie.
Heel wat namen van kunstenaars zullen u dan ook bekend in de oren klinken.
 

 

Ria Bosman & Ignace De Vos

 

Meteen in de eerste kamer worden we op impressionante wijze begroet door Ria BOSMAN en Ignace DE VOS (schoonzus en broer van de galeriste), die we overigens de voorbije jaren meermaals in beeld brachten.

In dezelfde ruimte voeren Bruno DECRE en Marc ANGELI een kleurige, monochrome dialoog tussen blauw en geel, terwijl Alain BILTEREYST met zijn sobere, poëtisch-geometrische abstractie vanuit zijn plek tussen deur en raam rustig de hele kamer bekijkt. 

 

In het tussenkamertje wacht Luc DE ROECK op 'the funeral' op exact dezelfde plaats als tijdens zijn soloshow in oktober vorig jaar. Ria VERHAEGHE is met haar sobere vrouwenfiguurtje een buitenbeentje in deze hoofdzakelijk minimalistische en abstracte collectie, al zorgt Philippe VANDENBERG in de tegenoverliggende hoek ook voor tastbare emotie.

 

Ria Verhaeghe

 

Het schilderijtje van Dan DHAEN hadden we in onze bespreking van zijn recente tentoonstelling hier ook al prominent in beeld gebracht.

 

Neem nu zeker een kijkje in het bureau, waar de galeriste met werk van Stefan ANNEREL, een vroeg schilderijtje van Walter SCHELFHOUT en een vaag 'landschap' van Vincent DE RODER voor een groene oase zorgt.

Hoog op de schouw zorgt een wit 'vogelhuisje' van Vincent DE RODER bovendien voor een even prettige verrassing.

Noteer hier ook nog Stijn KRIELE, Frank VAN HIEL, Cecile VANDRESSE en Bruno DECRE.

 

In de achterzaal heersen rood en zwart dankzij de seriële bijdrage van HERNANDEZ & FERNANDEZ en het 'doorwerkte' schilderij van Alex MICHELS.

Paul GEES en Filip FIERENS houden elk op hun manier de wetten van kracht en evenwicht in bedwang.

 

Walter Schelfhout

 

De tuinkamer is het terrein van de uiterst sobere doordenkertjes, die Walter SCHELFHOUT op indrukwekkende wijze mag begeleiden met een hoofdzakelijk blauwe, opwaarts gerichte toets, terwijl Kurt TAVEIRNE, Raf BUEDTS en Felix HANNAERTS hun artistieke visie in quasi monochroom wit tentoonspreiden en Dirk PEERS voor een 'speels' zwart-wit contrast zorgt.

 

De bovenverdieping bevat nog werk van Jiri SZEPPAN, Roel GOUSSEY, Luc FIERENS, Pascal DE PAUW en Dominiq V. D. WALL.

Maar toch kunnen we hier niet voorbijgaan aan de ode die de galeriste brengt aan het werk van haar ouders: Ignatius DE VOS en Eliza DE ROO.

 

Cathy De Vos in het gezelschap van Raf Buedts & Kurt Taveirne

 

 

De tentoonstelling biedt een beeld van een strak volgehouden zoektocht naar kunstenaars en kunstwerken en is tegelijk een emotionele terugblik naar de oorsprong van deze fascinatie voor de hedendaagse beeldende kunst.

 

Afspraak over 5 jaar voor de volgende lustrumviering, maar intussen blijven we de activiteiten van galerie c. de vos op de voet volgen.

 

De eerstvolgende tentoonstelling met werk van Ria VERHAEGHE start op zondag 13 oktober 2013.

 

Voor de huidige overzichtstentoonstelling moet u wel snel zijn, want ze is nog enkel te bezoeken op vrijdag 4 en zaterdag 5 oktober 2013, telkens van 14 tot 18 uur. 

 

 

Galerie c. de vos

Oude Gentbaan 295-297

9300 AALST

 

www.galcdevos.be

 

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

 

 

 

Tips in woord en beeld voor de Biënnale van Venetië deel 2

Een laatste serie tips... in het Arsenale.

U hebt nog de tijd tot 24 november 2013 !

  

 Turkije

LINK 

VIDEO

Libanon

Akram Zaatari, Letter to a refusing pilot

Wat is het verband tussen 'De Kleine Prins' van Antoine de St. Exupéry, een Israëlische piloot die weigert een schooltje in Libanon te bombarderen, de kunstenaar en zijn vader, nationalisme, 'militaire' gehoorzaamheid,... ? 

 Kosovo

 VIDEO

Letland 

VIDEO 

 Letland

Bahrein 

VIDEO

 Italia e America Latina

Italia e America Latina 

 Arsenale

 Bahamas

LINK 

 Italiaans paviljoen

'Vice Versa' 

Italiaans paviljoen 

'Vice Versa' 

 © Francesca Grilli (detail)

© Art Spotter voor Waterschoenen



Tips in woord en beeld voor de Biënnale van Venetië: deel 1

In en rond de biënnale zijn zoveel activiteiten dat het nauwelijks te bevatten is.

Naast de reeds besproken paviljoenen krijgt u hier nog enkele beelden met zo mogelijk links naar de kunstenaars, paviljoenen, landen, activiteiten,...

Over enkele dagen krijgt u nog een tweede lading.



 Op een winkelruit in de Via Garibaldi

'VISUAL PUBLIC SERVICE'

 Het gewone leven gaat verder...

Een groentenboot op een kanaaltje aan de Fondamenta Sant' Anna

in het verlengde van de Via Garibaldi

Ingang van de Giardini 

Gemanipuleerde bomen bij het Fins paviljoen 

'Falling trees' van Antti Laitinen 

Een video-kennismaking 

 Detail van het Hongaars paviljoen

 Binnen 'heersen' onontplofte explosieven in een pacifistische boodschap

In het paviljoen van Roemenië wordt de leegte ingevuld door een performance

An immaterial retrospective of the Venice Biennal (Alexandra Perici & Manuel Pelmus)

 De kikkervisjes in de vijver tussen het Braziliaans en het Venetiaans

paviljoen zwemmen dapper verder...

 In het paviljoen van Venetië

Het Venetiaans paviljoen keert terug naar zijn historische opdracht: de promotie van de decoratieve kunsten eigen aan deze stad, maar dan wel in relatie tot de beeldende kunsten.

 In het paviljoen van Venetië

In het paviljoen van Egypte 

...Onwaarschijnlijke sereniteit... 

In het paviljoen van Servië

met eveneens werk van Milos Tomic

Vladimir Peric, 'There is nothing between us', detail uit installatie

 Oostenrijk versus Disney...

 Met 'Imitaiton of Life' presenteert Mathias POLEDNA een tekenfilm (3'), die geheel  kadert in de sfeer en volgens de principes van de tekenfilmproductie uit de jaren 30 en 40 van de 20ste eeuw.

Een pareltje in een parel van een gebouw.

www.labiennalevenezia.at

In het Brits paviljoen 

 Kunstenaar Jeremy DELLER laat hier onder andere het jacht van Roman Abramovic door William Morris in de lagune gooien, zodat het uitzicht voor de andere bezoekers niet meer verstoord wordt.

Een ander indrukwekkend beeld bevindt zich pal tegenover de ingang en toont deze reusachtige 'hen harrier', een bedreigde vogel in het Verenigd Koninkrijk, met een Range Rover in zijn rechterpoot geklemd. Het beeld verwijst naar een voorval, waar prins Harry mogelijks betrokken zou geweest zijn bij het neerschieten van zo'n vogel, maar na onderzoek vrijgepleit werd.

 Bill Culbert laat het licht schijnen voor Nieuw-Zeeland

(Instituto Santa Maria de La Pietà aan de Riva degli Schiavoni)

Bedwyr Williams voor Wales: 'The Starry Messenger'

De titel verwijst naar 'Sidereus Nuncius' van Galileo Galileï

www.walesvenicebiennale.org.uk

Fondamenta S. Gioacchin (achter de groentenboot van de foto boven) 

© Art Spotter voor Waterschoenen

Mohammed Kazem met 'Walking on Water' voor de Verenigde Arabische Emiraten (Arsenale)

Daar stonden we dan in het Arsenale plots oog in oog met bovenstaand bord:

WALKING ON WATER

Het kon wel onze eigen bijdrage aan de Biënnale van Venetië zijn, want onze 'waterschoenen' zijn wel degelijk 'schoenen om mee op het water te lopen'.

Deze bijdrage van Mohammed KAZEM (°1969, Dubai) voor de Verenigde Arabische Emiraten konden we dus absoluut niet negeren, al moesten we daarvoor een donkere kamer met blauw licht binnengaan. 

Met 'Walking on Water' presenteert Mohammed Kazem een werk dat reeds in 2005 bedacht werd (tot voor kort bestond het enkel als concept en maquette), maar nu speciaal voor deze biënnale uitgevoerd werd.

'Directions 2005/2013' maakt deel uit van het ruimere conceptuele project 'Directions' dat deze kunstenaar in 1999 opstartte na een verwarrende ervaring, waarbij hij tijdens een boottocht op zee overboord geraakte en enige tijd onvindbaar bleef.

Het voorval zette hem aan tot experimenten met onder andere GPS (voortdurende plaatsbepaling versus 'verloren zijn').

In de huidige voorstelling wordt de toeschouwer 'ondergedompeld' in een videoloop van 2 minuten, die je opneemt in een continu tijdsverloop en een projectie van 360°, waardoor je schijnbaar meebeweegt op het oppervlak van de oceaan.

Kijk en luister even mee naar de uitleg van Dr Lamees Hamdan (commissaris) en de kunstenaar zelf via de link naar Youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=RYimCyKoLqE

 © Mohammed Kazem, Directions 2005/2013, color video installation,

with sound, 2 min. loop, overall dimensions variable

 Foto's: Art Spotter

Het gaat hier enerzijds om een ervaring van zich verloren voelen, maar tegelijk ook om een groot vrijheidsgevoel, een overwinning op de angst, een tegemoet treden van een onbekende, maar universele wereld, het overschrijden van grenzen tussen oost en west,...

Via onderstaande link zal de video u ongetwijfeld een moment van inleving bezorgen, maar voor de echte presentatie moet u natuurlijk naar het Arsenale in Venetië.

http://vimeo.com/68704756 

Tot 24 november 2013, elke dag (behalve maandag) van 10 tot 18 uur in het Arsenale.

Nationaal Paviljoen van de Verenigde Arabische Emiraten

© Art Spotter voor Waterschoenen



Brecht Van Maele - Taalgrens / Frontière linguistique

 © Brecht Van Maele

In 2010 berichtten we hier al eens over de fotograaf Brecht van Maele, die toen tentoonstelde in de galerieruimte van architectenbureau A154 met een zwartwit reeks over de zustersteden Oostende en Banjul.

Sindsdien gaan de zaken hard voor Brecht, met regelmatige publicaties in De Standaard.

Nu gaat hij nog een stapje verder, met zijn project rond de taalgrens. Hij wist uitgeverij Snoeck te strikken, die dit project uitgeeft als fotoboek, het eerste op zijn naam. Samen met de voorstelling van dit boek wordt de reeks ook voorgesteld bij Galerie Flinxo in Gent.

De taalgrens bestaat dit jaar 50 jaar. Of bestaat hij niet? Dat is net de vraag die de fotograaf met deze reeks probeert te achterhalen.

Gedurende talloze maanden zwierf hij rond langs de denkbeeldige lijn die de taalgrens uitmaakt, op zoek naar bewijzen of kleine aanwijzingen van dit fenomeen.

Grote bewijzen zijn er niet, op een enkele Vlaamse leeuw na, die door een nietsvermoedende Japanse toerist wordt heen en weer gezwaaid voor het oog van de camera's van zijn reisgenoten.

Met een sterk oog voor esthetiek weet hij evenwel de kleine details in de marge te vatten die de ene keer het bestaan bevestigen en de andere keer de absurditeit van de politieke constructie weergeven. Twee door een kromme lijn van elkaar gescheiden voorgevels en een man die op de scheiding in een rioolput afdaalt, een man die gelaten staat te wachten naast zijn auto terwijl een paard gezapig kijkend de weg verspert, een landschap waarbij de taalgrens over de hele lengte gehuld is in een ochtendmist. Soms subtiel, soms openlijk frivool, maar telkens de vinger op de wonde.

 © Brecht Van Maele

Het boek en de reeks nemen geen standpunt in, Van Maele is geen voor- of tegenstander van zijn onderwerp. De fotograaf registreert en laat de keuze over aan de kijker.

Gaat u dus vooral kijken, nog tot 6 oktober in galerie Flinxo, of bestel het boek rechtstreeks bij Uitgeverij Snoeck.

 © Brecht Van Maele

 © Olivier Vander Biest voor Waterschoenen

'Om de hoek' een fresco van Wannes Lecompte in Strombeek-Bever

 

 'Om de hoek', een fresco van Wannes Lecompte

Foto © Veerle DS

 

Om de hoek van de Sint-Amandsstraat en de Grimbergsesteenweg tegenover de kerk van Strombeek-Bever werkt kunstenaar Wannes Lecompte (°1979) al geruime tijd aan een muurschildering. Een muurschildering die niet zomaar een schildering is, maar een heus fresco. Al fresco (of het schilderen met verf op verse natte kalk), in de traditie van de Italianen. Wannes Lecompte werkte geduldig aan zijn muurschildering, van dag tot dag of in giornata. Zo ontstaat een werk dat leest in fragmenten. Als een boek. Een heus dagboek.

 Wannes Lecompte aan het werk

Foto © cc Strombeek

 

To draw is to make a shape and movement in time

(Stuart Davis, 1951)

En het mag nogmaals gezegd: Wannes Lecompte is een schilder pur sang. Zijn schilderijen intrigeren, net zoals zijn eerste muurschildering. Een werk in situ. Op een unieke plek. En wat voor een plek. Strombeek-Bever, de rand van Brussel, een kruispunt van drukke toegangswegen van en naar de ring. De gevel van een vervallen gebouw. In het hart van de dorpskern. Om de hoek van het cultuurcentrum dat binnenkort 40 jaar bestaat. Net daar.

 detail van 'Om de hoek' (Wannes Lecompte)

Foto © Veerle DS

 

Schilderen voorbij de schilderkunst.

Om de hoek.

Van café Sint-Amands.

Wannes Lecompte's fresco is tegelijk aanwezig als afwezig. Dringt zich niet op. De toevallige passant merkt het vaak niet eens op. Net als de automobilist of de buschauffeur die hier dagelijks langsrijdt. Graffiti voor de ene, een hedendaagse plastische toevoeging aan de publieke ruimte voor de ander. Hoe dan ook. In café de Sint-Amands aan de overkant doet Wannes' muurschildering al een paar dagen stof opwaaien. Ook op het naburige terras van café Manu is dit hét gespreksonderwerp van het moment onder de dagelijkse klanten. Ze staan er bij en kijken er naar.

 

detail van 'Om de hoek' (Wannes Lecompte)

Foto © cc Strombeek 

 

Verwondering is het begin van alle wijsheid (Socrates).

 

"Om de hoek", een fresco van Wannes Lecompte.

 

Op zaterdag 21 september, tijdens een groot cultureel feest naar aanleiding van 40 jaar Cultuurcentrum Strombeek volgt de plechtige inhuldiging van Wannes Lecompte's muurschildering. Afspraak om 18u aan de kerk van Strombeek, Sint-Amandsplein. Met een introductie door Philippe Van Cauteren (S.M.A.K.) en een performance door Lander Gyselinck. www.ccstrombeek.be

 

 

 

 

© Veerle De Saeger voor Waterschoenen

 



Kennismaking met Olivier Goethals naar aanleiding van een atelierbezoek

Wat voor de meeste mensen wegwerpmateriaal is, heeft voor Olivier GOETHALS (°1980) een onschatbare waarde als grondstof voor nieuw werk. Zijn atelier (van Nucleo) in het voormalig technisch atheneum aan de Gentse Lindenlei zal er in de ogen van sommigen dan ook uitzien als een containerpark voor bouwafval.

Eén ding is je als bezoeker al snel duidelijk: in deze schijnbaar rommelige omgeving heerst een duidelijk grondvlak. Olivier Goethals heeft dit relatief grote atelier ingedeeld in open werkkamers.
Daar is zijn achtergrond als architect uiteraard niet vreemd aan. In de architectuur begint zijn passie voor de bewoonbare ruimte, maar via zijn aanvullende opleidingen in Ruimtelijke Planning (RUGent) en Stedenbouwkunde (KULeuven) eveneens voor het oordeelkundig gebruik van de beschikbare ruimte, terwijl zijn artistieke praktijk dan weer een andere, onmisbare uitlaatklep vormt.

Afbraakmateriaal als grondstof

Als architect werkt hij samen met het gerenommeerde bureau De Veylder - Vinck - Taillieu. Daarnaast heeft hij ook nog een lesopdracht (expressie en mixed media) in de afdeling architectuur van Sint-Lucas (Gent), waar hij zelf studeerde. 

Dat hij architect is, laat zich meteen voelen wanneer hij me in het gebouw ontvangt en vol lof is over dit voormalige schoolgebouw dat ouder is dan België. In de traphal wijst hij 'en passant' op de stevige structuur van dit geklasseerde gebouw, dat over een aantal jaren wellicht een nieuwe bestemming krijgt (mits een weliswaar dure restauratie).

De huidige situatie met ruime ateliers is natuurlijk voor heel wat kunstenaars een perfecte situatie.

Eenmaal in zijn atelier ben ik graag één en al oor voor de enthousiaste uitleg over zijn talrijke, maar samenhangende activiteiten.

Oog voor 'vreemde' architectuur

Olivier Goethals is een verzamelaar van 'architecturale' landschappen. Met zijn alziend oog, getraind inzake soms vreemdsoortige architecturale vehikels of voor de leek al even ondoordringbare resultaten van ruimtelijke (wan)ordening, legt hij een en ander fotografisch vast.

Die interesse (of passie) resulteert in een verzameling, waaruit bepaalde elementen vroeg of laat opgepikt worden in zijn verdere beeldende activiteiten.

Een straat, brug en berm door het oog van een ruimtelijk planner 

 © Olivier Goethals

De driedimensionale beeldenwereld van Olivier Goethals wordt gedomineerd door de kleuren van zijn bouwmaterialen: gipsplaten, recuperatiehout, gips,...

In zijn tekeningen overheersen zwart, wit en grijstinten.

Vandaar dat de 'foto' van een stuk straat ons zo opvalt: groen en rood contrasteren in hun nochtans verweerde staat met het zwart-grijze straatbeeld. Aan de basis ligt een simpele foto die Goethals met zijn GSM maakte, gefascineerd vanuit zijn achtergrond als ruimtelijk planner. Het tafereel toont een wereld van verschil, afhankelijk van de beheerders van het stukje wegdek, brug, berm of straatkant,...

 Tekening en sculptuur © Olivier Goethals

 Twee dimensies, zijn tekeningen dus, bevatten bij Olivier Goethals altijd diverse opstapjes. Om te beginnen is hij geen liefhebber van het perfecte witte blad als drager voor zijn werk. Het blad mag gerust al geleefd hebben, plooien of vlekken bevatten.

(Herinner u in dit verband ook het artikel over Gideon Kiefer - 12 juli 2013 in WATERSCHOENEN)

Bovendien voegt hij elementen toe zoals copies van foto's, grondplannen,... die dan op hun beurt weer mee de toegevoegde lijnvorming zullen bepalen.

Zeker voor de grote tekeningen (al durf ik ze gezien de behandeling ook wel schilderijen te noemen) legt Goethals zijn bladen op de grond. Zo krijgt hij een beter overzicht en gaat ze dan te lijf met zijn arsenaal van op stokken gemonteerde penselen en borstels. Zijn methode wordt zo een vorm van actionpainting. De tekeningen evolueren onder zijn handen naar een soort doolhof, maar toch blijft steeds die hang naar een gestructureerd grondplan aanwezig, alsof hij de chaos een kans wil geven maar tegelijk bedwingen. Toch is dat niet door een keurslijf te creëren, vermits zijn grondplannen steeds openheid vertonen en bijgevolg uitwegen naar andere situaties en structuren mogelijk maken.

 © Olivier Goethals, tekeningen

 En dan is er de beeldhouwer Olivier Goethals, die de verzamelde afdankertjes uit zijn rijk arsenaal assembleert tot structuren met een open of gesloten 'architecturaal' karakter.

Ze zijn wel, gezien hun omvang, effectief onbewoonbaar, maar fungeren als weldoordachte structuren die je in gedachten kan bewonen.

Sommige van die assemblages zijn gesloten, terwijl andere in een soort doolhofstructuur (denk ook aan de tekeningen) met losse, elkaar ondersteunende elementen samengesteld zijn. Onder de handen van de kunstenaar groeien ze zonder vooropgezet plan. Toch laat ook de architect zich voelen in de opbouw, waarin vormen tegenover elkaar afgewogen worden. Bovendien zorgt de kunstenaar ervoor dat ze, indien nodig, deels demonteerbaar en bijgevolg gemakkelijk verplaatsbaar zijn. Daartoe gebruikt hij een systeem van merktekens, waarmee hij aansluit bij bouwmethodes.

 Assemblage met 'bouwafval' © Olivier Goethals

Olivier Goethals houdt van alternatieve constructies. Met gips bewerkte kartonnen dozen worden met snelbinders in een soort piramidevorm op poten van vier wijnglazen bij elkaar gehouden.

In een hoek van het atelier hangt een verweerd stuk baksteen met een snelbinder aan een haakje.

De grenzen tussen al zijn activiteiten worden voortdurend overschreden. Verworvenheden uit de ene discipline zorgen voor boeiende realisaties in de andere.

Als ruimtelijk planner en stedenbouwkundige wil hij (openbare) ruimte catalogiseren en valoriseren. Als architect staat hij garant voor het ontwerpen van bewoonbare ruimte en als beeldend kunstenaar benut hij al zijn mogelijkheden om bestaande (bouw)materialen opnieuw  te integreren in nieuwe, 'gedroomde' ruimtelijke objecten en tekeningen.

Assemblage met 'bouwafval' © Olivier Goethals 

Olivier Goethals kwam reeds vroeger ter sprake in WATERSCHOENEN.

Zo dook hij even op in de tentoonstelling PRESTIGE 1 (29 okt. 2012) naar aanleiding van de Open Ateliers in Gent. Begin dit jaar (21 feb. & 9 maart 2013) was hij in PRESTIGE 2 prominent aanwezig.

Ik kijk er naar uit om zijn werk in een nieuwe, liefst individuele tentoonstelling te zien opduiken.

Intussen kunt u terecht op de website:

http://oliviergoethals.info/

© Art Spotter voor Waterschoenen