Tentoonstellingstips van Waterschoenen ...

  

Fotografe Karin BORGHOUTS toont in Villa De Olmen te Wieze van 8 september tot 6 oktober 2013 een merkwaardig project.

'Het huis' is een tentoonstelling met foto's en objecten van het verbrand ouderlijk huis van de kunstenares in relatie tot de interieurs van Villa De Olmen.

© Karin Borghouts, Het huis
Archival pigment print op mat Fine Art papaer / Dibond
100 x 80 cm

Villa De Olmen - Nieuwstraat 83 - 9280 WIEZE

elke zaterdag en zondag van 11 tot 18 uur

*

In galerie S&H De Buck te Gent toont Jean DE GROOTE van 7 tot 28 september 2013 schilderijen en aquarellen onder de titel 'STOP MOTION'

In het fotokabinet haalt Jan Vandenabbeel fotografische herinneringen op.

Galerie S&H De Buck - Zuidstationstraat 25 - 9000 GENT

woensdag t.e.m. zaterdag van 15 tot 18 uur

*

Bart DE CLERCQ laat zijn 'Angels/Upside Down' los in Galerie Tatjana Pieters van 15 september tot 20 oktober 2013. Op 26 september volgt de presentatie van de monografie ' van Bart De Clercq: 'Quirky Perspectives' met essays van Sofie Van Loo en Marko Stamerkovic.

Op 15 september opent ook de show 'Maar ik zie de dingen anders' van Sigtryggur BERG SIGMARSSON (tot 6 oktober 2013).

Galerie Tatjana Pieters - Nieuwevaart 123 - 9000 GENT

woensdag t.e.m. zondag van 14 tot 18 uur

*

Kunst in de kerk van Oudegem (bij Dendermonde) met schilderijen van Hendrik Devos, maar ook beeldhouwwerk, keramiek en grafiek van andere kunstenaars.

zaterdag 31 augustus en zondag 1 september 2013 van 10 tot 20 uur

maandag 2 september van 13.30 tot 20 uur

*

Tina GILLEN duikt van 6 september tot 18 oktober 2013 met 'Rain_or_Shine' in Galerie Hanfweihnacht in Frankfurt am Main (D) op.

*

MEMYMOM (Lisa De Boeck & Marilène Coolens) tonen vanaf 19 september 2013 in 'De Brakke Grond' te Amsterdam hun serie 'The Umbilical Vein'.

© MEMYMOM, I'm an old woman now, 1996 

*

Het PAK in Gistel vliegt er op 1 september 2013 in met 'No Age' (schilderijen van Koen Delaere en Matthias Dornfeld) en 'Private Rooms' (fototentoonstelling met werk van o.a. Stine Sampers, Alicia Griffiths, e.a.) 

 © Stine Sampers

*

Jo Van de Sype houdt open deur met een tentoonstelling van Ines TERZIC.

Opening op 20 september van 20 uur

Open op zaterdag 21 en zondag 22 september 2013 van 14 tot 18 uur

Larenbroekstraat 31 - 9450 HAALTERT

*

In 'De Markten' te Brussel loopt i.s.m. Galerie De Ziener uit Asse van 6 september tot 27 oktober 2013 de tentoonstelling 'TRANSFORMATIE / TRANSFORMATION' met werk van Gertjan Bisschop, Paul Gees, Nathalie Joris, Nicolas Kozakis, Niele Toroni en Roeland Tweelinckx.

*

Van 7 september tot 12 oktober 2013 stelt Trees DE MITS tentoon in Galerie De Witte Voet (Amsterdam) met 'Affinities & Frictions' (related by time, space and form).

© Trees De Mits, Z.T.

Galerie De Witte Voet - Kerkstraat 135 - 1017 GE AMSTERDAM

donderdag t.e.m. zaterdag van 12 tot 18 uur
1e zondag van de maand van 14 tot 17 uur

*

In AALST wordt op zaterdag 31 augustus het kunstwerk 'Het Neusje' van Patrick VAN CAECKENBERGH onthuld op de rotonde ter hoogte van de Verbrandhofstraat.
Naar aanleiding van die inauguratie organiseren de stad Aalst en Netwerk, centrum voor hedendaagse kunst, een kunstwandeling en mini-tentoonstelling (tot 17 november 2013) rond het werk van Patrick Van Caeckenbergh (die uit Aalst afkomstig is).

De kunstwandeling leidt langs drie werken van de kunstenaar: Het Neusje, Het bevattingsvermogen (in de tuin van de Vlaamse Milieumaatschappij - Dr. De Moorstraat 24-26) en De Wieg (collectie van de stad en nu tijdelijk tentoongesteld in Netwerk).

© Patrick Van Caeckenbergh, De wieg, Collectie Stad Aalst


De wandeling start om 15 uur in Netwerk

Alle info: www.netwerk-art.be

*
LOODS 12 in Wetteren start het nieuwe tentoonstellingsseizoen op 1 september met werk van Dirk ZOETE en Remi VERSTRAETE. 

© Dirk Zoete

© Remi Verstraete

Info

www.loods12.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN 

Reis naar Venetië met EMERGENT

Hebben de artikels in Waterschoenen over de Biënnale van Venetië u zin doen krijgen om naar Venetië en de Biënnale te gaan ?

Dan krijgt u de kans om met deskundige begeleiding op stap te gaan.

Frank Maes neemt u mee naar de Academia, langs kerken, tentoonstellingen, Arsenale, Giardini, ...

Via onderstaande link komt u er alles over te weten.


Reis naar Venetië

26/09/2013 - 28/9/2013

Arsenale



Warm aanbevolen door
'WATERSCHOENEN'

 

 

 

Stefanos Tsivopoulos met 'History Zero' in het Griekse paviljoen (Venetië)

 

 Stefanos TSIVOPOULOS (°1973) vertegenwoordigt Griekenland met een project dat heel erg inspeelt op de huidige economische en monetaire situatie van zijn land, maar doet dat op een dermate sterke manier dat zijn bijdrage niet verglijdt in 'kunst met een boodschap', maar integendeel in een bijzonder sterk in beeld gebracht statement.

In het volgende beeldfragment legt hij zelf uit wat zijn presentatie inhoudt:

http://www.youtube.com/watch?v=hDvlUqvxI3o

Het geeft je alvast een helder beeld van wat je te wachten staat.

 

 



 

 Toch wil ik u graag nog even meenemen in het paviljoen voor een concrete kennismaking.

 

'History Zero' wijst geenszins op het einde van de geschiedenis, maar op een keerpunt.

Economische kracht is zeker een noodzaak voor de overlevingskracht van een maatschappij. Geld is daarbij het 'ruilmiddel'. Maar meteen bij het binnenkomen worden we in het Grieks paviljoen geconfronteerd met talloze alternatieve 'ruilmiddelen'.

 

Daarrond situeert zich letterlijk het tweede luik van de presentatie in drie 'kamers' met drie verschillende films rond het thema 'geld' of misschien beter uitgedrukt 'de waarde die aan geld toegekend wordt'. 

 

 Stefanos Tsivopoulos, History Zero, still uit de film over een kunstenaar

 

 

Een kunstenaar loopt rond in het centrum van Athene op zoek naar inspiratie voor een nieuw kunstwerk. Met zijn iPad legt hij situaties vast. Op zeker ogenblik ontdekt hij een vergeten supermarkt-caddy gevuld met oud metaal. Hij heeft meteen een gedroomd 'objet trouvé' voor zijn volgende tentoonstelling te pakken...

 

 

 

 Stefanos Tsivopoulos, History Zero, still uit de film over een jonge immigrant

 

 

Een jonge Afrikaanse immigrant dwaalt door de straten van Athene met zijn supermarkt-caddy en verzamelt oude metalen die hij her en der vindt. Voor hem krijgen deze oude metalen de waarde van geld en zijn ze de enige manier om te overleven.

Op zekere dag  stoot hij op een vuilniszak vol geld, bankbriefjes die stuk voor stuk geplooid zijn in de vorm van bloemen. Hij laat zijn caddy achter en neemt het geld mee...

 

 

 

 Stefanos Tsivopoulos, History Zero, still uit de film over een oudere vrouw met Alzheimer

 

 

Omgeven door haar kunstverzameling woont een oudere vrouw met Alzheimer in haar rijkgevuld huis. Zich niet meer bewust van de 'financiële' waard van geld, gebruikt ze bankbriefjes als basismateriaal voor origami. Ze plooit het geld tot bloemen en stopt die uiteindelijk samen in een grote vuilniszak...

 

 

 

 

De presentatie in het Grieks paviljoen is verre van 'licht'.

 

Lucebert wist het al veel langer...

 

"ALLES VAN WAARDE IS WEERLOOS" 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen

Claude Dendauw opent MUSEE TAPO

 

 Vorige vrijdag opende beeldend kunstenaar Claude DENDAUW in de Ninoofse deelgemeente Aspelare zijn 'MUSEE TAPO', een museum, een werkplek, een atelier, een tentoonstellingsruimte, een confrontatieruimte, een labo, een broedplaats voor nieuwe ideeën, een onderzoeksruimte, kortweg een plek waar kunst een dialoog aangaat met anderen en met zichzelf.

MUSEE TAPO staat voor 'Museum der Tactiele Poëzie' en kadert perfect binnen de jarenlange artistieke activiteiten van de kunstenaar in het subtiele samenspel van taal en beeld.

 

Claude Dendauw, detailopname atelier

Foto © Art Spotter

 

Tot voor kort betrok Claude Dendauw een atelier van Nucleo vzw in de Gentse kazerne vlakbij het Citadelpark. Daar bezochten we hem vorig jaar in het kader van de  tweejaarlijkse 'Open ateliers'. Dit jaar zal hij nog deelnemen aan de tentoonstelling die Nucleo voor haar kunstenaars organiseert.

 

Maar vanaf nu heeft hij zijn atelier op wandelafstand van zijn woonplek, wat meteen ook alle verkeersstress wegneemt.  Dat biedt bovendien heel wat nieuwe mogelijkheden.

 

Als beeldend kunstenaar is Claude Dendauw een meester in grafische technieken, maar ook op taalkundig vlak laat hij zich niet onbetuigd. Zijn werk getuigt van een niet aflatende zoektocht naar de menselijke drijfveren. Als een 'artistieke wetenschapper' voert hij in zijn kunstlaboratorium allerlei vreemdsoortige, maar o zo poëtische proeven uit.

 

Hij verleidt zijn toeschouwers met evenveel kracht via de feilloze uitvoering van een 'grafisch' naakt als met zijn conceptuele onderzoeksmethode naar interne en intermenselijke relaties.

 

 

Claude Dendauw, detailopname atelier

 Foto © Art Spotter

 

 In het nieuwe atelier zal hij zich uiteraard verder op zijn eigen artistieke productie richten. In het verlengde van zijn onderwijsopdracht kan hij hier voortaan ook workshops aanbieden.

Wie zich geroepen voelt voor één van de cursussen (6 lessen, telkens op zaterdagvoormiddag) kan een mailtje sturen naar claudedendauw@telenet.be.

 

Tekenen voor beginners start op 21 september 2013.

Initiatie linosnede en afdrukken ( vanaf 9 november 2013)

Initiatie etsen op zink en afdrukken (vanaf 18 januari 2014)

De mogelijkheden van Chinese inkt (vanaf 1 maart 2014)

Werken met houtskool (vanaf 26 april 2014)

 

We brengen Claude Dendauw later nog eens een bezoek voor een nadere kennismaking met zijn werk.

 

Claude Dendauw, detailopname atelier

Foto © Art Spotter

 

 

Musée TAPO

Cyriel Prieelstraat 6

9404 Aspelare - Ninove

 

www.claudedendauw.be 

 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen



Mark Manders in het Nederlands paviljoen (Venetië)

 

 Een Spaans - Belgisch - Nederlands onderonsje op Venetiaanse bodem, met grensoverschrijdende elementen, dat is zowat de essentie van de eerste drie (elk met hun eigen sterkte) paviljoenen in de Giardini.

Na de Spaanse, in Nederland wonende Lara Almarcegui voor Spanje en Berlinde De Bruyckere voor België is het nu de beurt aan de in België wonende Nederlander Mark MANDERS (°1968) om de rij van internationaal opererende kunstenaars te vervolledigen met zijn presentatie in het Rietveldpaviljoen.

 

 



Het Nederlands paviljoen naar een ontwerp van Gerrit Rietveld 

 

 

Waar kan je een man als Mark Manders met zijn sinds jaren voortschrijdend 'Zelfportret als gebouw' beter loslaten dan in dit lichtrijke paviljoen van Gerrit Rietveld ?

 

Voor 'Waterschoenen' is Mark Manders alvast geen onbekende. Reeds in december 2008 kon u hier onder de titel 'De wonderlijke afwezigheid van Mark Manders' zijn overzichtstentoonstelling in het S.M.A.K. meemaken.

In 2012 dook hij op meer dan overtuigende wijze op in het project 'TRACK'.

 

Al zijn 'denk-beelden' krijgen nu weer een helder forum in het Nederlandse paviljoen.

 

Het begint al op een vreemde manier nog voor je binnengaat. De grote ramen zijn afgedekt met krantenpapier, alsof het gebouw leeg staat. Natuurlijk zijn het niet zomaar gewone kranten, maar datumloze of tijdloze kranten, ontworpen door de kunstenaars zelf. Ook dat is één van zijn doorlopende projecten, waarin de link tussen taal en beeld uitdrukkelijk aan de orde komt.

Woorden (in het Engels) worden slechts eenmaal gebruikt en sommige woorden keren terug in de beeldvorming: cup, bone, chair, table, head,...

 

Taal omgezet in beeld en een 'bevroren tijd' zijn sleutelbegrippen in het oeuvre van Mark Manders.

 

 Mark Manders, Shadow Study (Femur and Upper Arm Bone Connected by One Singel Shadow, 2011 /

iron, painted epoxy, painted porcelain / 64 x 64 x 151,5 cm (front)

Mark Manders, Mind Study, 2010-2011 / wood, painted epoxy, painted ceramic, painted canvas, iron / 170 x 240 x 500 cm (back)

Courtesy Zeno X Gallery an Tanya Bonakdar Gallery

 

 

 Dat hij ooit de droom koesterde om schrijver te worden, maar vaststelde dat hij het makkelijker met beelden kon vertellen was één ding. Dat hij al heel snel startte met zijn beeldend 'Zelfportret als gebouw' en toch geen autobiografisch verhaal vertelt, klinkt misschien wat tegenstrijdig.

Maar wie met zijn werk geconfronteerd wordt, raakt ongetwijfeld in de ban van dit eigenzinnig, bedrieglijk echt beeldverhaal dat de tijd stil lijkt te zetten. Typevoorbeeld wat dat betreft is zijn liggende sculptuur 'Fox/Mouse/Belt', die al sinds 1992 zijn beeldende oeuvre bevolkt. Naar aanleiding van de biënnale toont hij deze 'in de vlucht bevroren beweging' op drie plaatsen tegelijk: in het Nederlandse paviljoen, in een kleine supermarkt in de Via Garibaldi (tussen Giardini en Arsenale) en in het MOMA (New-York).

 

In het paviljoen laat Manders je soms twijfelen tussen een museale ruimte en een atelier. Enerzijds treft je de strakke opstelling van de kunstwerken en daarnaast krijg je het gevoel alsof de kunstenaar even zijn atelier verlaten heeft. Bovendien houdt hij achter een plastic wand (net zoals bij Track) blijkbaar nog wat werken in 'beraad'.

 

 Mark Manders, Working Table, 2012 - 2013 /

painted epoxy, painted wood, painted canvas, iron,

offset print on paper / 368 x 142 x 225 cm

Courtesy Zeno X Gallery and Tanya Bonakdar Gallery

 

 

 De woordenschat wordt in beeld gebracht in kleine en grote structuren, zuivere sculpturen en assemblages in een mix van materialen als hout, epoxy, papier, ijzer, brons,...

Zoals steeds zijn die materialen niet steeds wat je denkt dat ze zijn.

 

De grote 'Mind Study' met de tafel, de stoelen (een knipoog naar Rietveld?) en de zichzelf in evenwicht houdende figuur vormt samen met de 'Working Table' de monumentale hoofdmoot van de presentatie, maar de kleine werken verdwijnen niet zomaar in de marge.

Daarvoor is de subtiliteit van bijvoorbeeld de 'Shadow Study' veel te intens.

 

Of neem nu de 'Composition with Blue' (zie website van de kunstenaar) in het atelier waar de 'Fox' ligt. Manders heeft het hier zelf over een compositie die uit de jaren '20 van de vorige eeuw zou kunnen komen. Ik denk onvermijdelijk aan Paul Joostens.

 

In dit paviljoen wil ik graag nog wat langer blijven, maar de plicht roept ... er is nog zoveel meer te bezoeken.

 

'Room with a sentence' van Mark Manders is een absolute aanrader.

 

Elke dag, hehalve maandag, van 10 tot 18 uur in de Giardini (tot 24 november 2013

 

 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen

De Witte Muur # 5: Julie Tavernier en Sofie Vrolix in Sphinx Café (Gent)

Isabel Devos van Cinema Sphinx en het gelijknamige café aan de Gentse Sint-Michielshelling, vlakbij de Korenmarkt, is zelf fotografe én artistiek geëngageerd.

Vorig jaar nam zij het initiatief om in het Sphinxcafé een (witte) muur ter beschikking te stellen van beeldende kunstenaars, omdat ze vond dat de beleving van cinema ook na de vertoning verder moet leven.
'De witte muur' is inmiddels aan de vijfde editie toe.

Tot 29 september 2013 zijn twee illustratrices te gast: Julie TAVERNIER (°1980) en Sofie VROLIX (°1991).

(meer info via hun persoonlijke website)
 

© Julie Tavernier & Sofie Vrolix @ Sphinx Café

 

 

 Isabel Devos kent Julie Tavernier van de projecten die ze samen voor jeugdtheater 'De Kopergieterij' vorm gaven. Toen ze haar vroeg om hier tentoon te stellen, suggereerde Julie op haar beurt om ook Sofie Vrolix in het project te betrekken.

Sofie Vrolix is laatstejaarsstudente in het Antwerpse Sint-Lucas (illustratieve vormgeving) en is dit jaar als stagiaire bij Julie aan de slag. Samen werken ze aan de illustraties voor een nieuw jeugdboek van Mieke Versyp. Ook de huidige tentoonstelling kadert in dit stageproject.

 

In deze tentoonstelling hebben ze hun werken kriskras, maar niet gratuit, door elkaar gehangen. De grote werken op doek zijn van Julie Tavernier. Ze werkt hier in een mix van materialen en technieken: collages op basis van oude foto's worden op de drager gekleefd en via beschildering verder in het totaalbeeld geïncorporeerd.

Het jongetje links boven op de groene muur (foto onder), op een oude wandkaart uit een school of de 'engelachtige' jongen op de witte muur rechts onderaan (zie laatste foto) en uiteraard ook de 'expansieve' dame met de zwart-witte jurk op de zwarte muur rechts achter de toog slingeren je heen en weer in de beeldende wereld van deze kunstenares.

 

Op de smalle grijze muur gaat haar wit-grijze 'bruid' met stoel een voorzichtige (wat afzijdige) dialoog aan met het 'gekooide' kind van Sofie Vrolix.

 

Ook in haar grafisch werk speelt collage een grote rol.

 

© Julie Tavernier & Sofie Vrolix @ Sphinx Café

 

 

De kleine werken van beide dames ontplooien zich als waardige medestanders op de verschillende muren. Hoewel grijs, wit en zwart de hoofdtonen zijn en de onderwerpen meestal duiden op een, zo  niet  eenzame, dan toch solitaire menselijke aanwezigheid, straat dit ensemble een zeer grote warmte uit.

Dat is ongetwijfeld het resultaat van een meer dan behoorlijke portie stielkennis, gekoppeld aan een stevige dosis menselijke betrokkenheid.

 

Wat mij betreft mogen ze hun samenwerking nog wel even verderzetten.

 

© Julie Tavernier @ Sphinx Café

 

 

 De uitgangsidee van 'De Witte Muur' is in deze tentoonstelling ruim overschreden.

De witte, de grijze, de groene en de zwarte muur verdienen ruimschoots uw aandacht en creëren een soort cocon waarin het aangenaam toeven is.

 

Om te weten wie welke werken gemaakt heeft, zal het plannetje ter plekke gemakkelijk uitsluitsel brengen.

 

 

Sphinx Café

alle dagen vanaf 12 uur

tot 29 september 2012

 

Sint-Michielshelling 3

9000 GENT

 

Sphinx Cinema & Café
 

 © Art Spotter voor Waterschoenen



Berlinde De Bruyckere in het Belgisch Paviljoen (Venetië)

 

 Wie werk van Berlinde DE BRUYCKERE (°1964) dichter bij huis wil zien, kan nog steeds in WATOU terecht. In de verduisterde bovenzaal van het voormalige gemeentehuis voert ze een dialoog met Peter Verhelst (beeld versus woord).

In het Belgisch paviljoen in Venetië is de duisternis nog veel intenser en zorgt de (horizontale) monumentaliteit van het werk voor een immense spanning met de ruimte waarin het zich bevindt. Ook hier is de dialoog tussen beeld en woord een bepalende factor, gezien de inspirerende, 'afstands-relatie' met de schrijver J.M. Coetzee gedurende het hele werkproces.

Exact 10 jaar geleden zag ik Berlinde De Bruyckere in de centrale tentoonstelling van de 50ste biënnale in de Giardini opduiken met één van haar 'paarden' en 'Hanne' (2003), de vrouw die zich probeert te verschuilen in haar lange haren ... beelden die op mijn netvlies bleven plakken.

 

 

Belgisch paviljoen in de Giardini

 

 

 Nu vertegenwoordigt ze dus met 'Kreupelhout - Cripplewood' de Vlaamse Gemeenschap in Venetië. In deze merkwaardige presentatie etaleert ze haar hele artistieke vocabularium en grammatica.

 

Een galeriste die we in Venetië ontmoetten, noemde het met veel respect de (voorlopige) bekroning van 25 jaar artistieke volharding.

 

De Bruyckere pakt hier niet uit met expliciet menselijke figuren of paarden, maar met een monumentale olm ... en nee, niet de echte boom, maar een aaneenschakeling van afgietsels in was (haar geliefkoosde materie). Toch blijkt de menselijke aanwezigheid prominent in de 'menselijke', gekleurde wassen 'huid' van de objecten.

 

De monumentale 'takkenbos' ligt als kreupelhout samengebonden met kleurrijke doeken en wordt zorgzaam, beschermend ondersteund met kussens.

 

Berlinde De Bruyckere, Kreupelhout - Cripplewood, 2012 - 2013

© Myriam Devriendt 

 

 

Het werk van Berlinde De Bruyckere is geen vrolijke kunst. Ze kruipt quasi letterlijk onder de huid van haar onderwerpen. Ze beschouwt haar artistieke activiteiten telkens weer als een opdracht, die ze in overleg met haar team van medewerkers met uiterste zorg en precisie ten uitvoer brengt.

Toen ze in september 2012 de opdracht voor Venetië toegewezen kreeg, zag ze zich verplicht haar gebruikelijke team tijdelijk flink uit te breiden om een en ander tijdig gerealiseerd te krijgen.

 

De keuze voor de Zuidafrikaanse, maar in Australië wonende schrijver en Nobelprijswinnaar J.M. COETZEE als curator voor dit project, was vanuit haar standpunt geenszins onverwacht, gezien hun wederzijdse bewondering voor elkaars werk en de inhoudelijke parallellen.

Vorig jaar werkten ze samen aan een project voor het literaire tijdschift DW B (Dietsche Warande & Belfort). Onder de titel 'We are all Flesh' is dit nu ook als boek beschikbaar in een dialoog tussen fragmenten uit haar beeldend werk en zijn teksten.

 

Het ongewone curatorschap van Coetzee vertaalt zich in een tekst van hem, naast berichten en beschijvingen over en weer tussen beide kunstenaars. Zij 'cirkelden' met woorden rond het beeld dat gaandeweg ontstond. De neerslag van deze geprekken staat in de begeleidende catalogus.

Co-curator Philippe VAN CAUTEREN, directeur van het S.M.A.K., volgde de evolutie in het atelier en de installatie ter plaatse in Venetië letterlijk als bevoorrechte getuige.

 

 Berlinde De Bruyckere, Kreupelhout - Cripplewood, 2012 - 2013

© Myriam Devriendt

 

 

 Berlinde De Bruyckere heeft de behoefte om de ruimte waar haar werk moet komen, te voelen of te ervaren. Dus bracht ze diverse bezoeken aan Venetië en het Belgisch paviljoen.

 

Bovendien wilde ze in de stad peilen naar de figuur van Sint-Sebastiaan, de heilige die immuun bleek voor de steeds terugkerende Zwarte Dood (de pest).

Gebonden aan een boom en met pijlen doorzeefd, overleefde hij alle beproevingen.

De Bruyckere incorporeerde deze figuur en gedachte in haar liggende, gekwetste boom. Sint-Sebastiaan is één geworden met de boom, die met kussens en dekens ondersteund wordt.

 

In de duisternis van het paviljoen wordt de toeschouwer 'verplicht' om stil te staan bij de enorme liggende sculptuur en de thematiek beetje bij beetje te laten doordringen.

 

Dit is geen plek voor de snelle toerist die de Venetiaanse zon op de zogenaamde 'highlights' van de stad wil zien, maar voor de echte meerwaardezoeker die bereid is om de duistere, vertragende achtergrond in dit paviljoen een rol te laten spelen in de zoektocht naar intieme, troostende schoonheid.

 

Geen nood voor wie toch niet meer in Venetië geraakt... in 2014 wordt 'Kreupelhout - Cripplewood' in het S.M.A.K. gepresenteerd.

Wij houden u op de hoogte !

 

 

 

      J.M. Coetzee © Basso Cannarsa

 

 

 

"I have long admired the work of Berlinde De Bruyckere. More importantly, I have been touched (aangeraak) by her work in ways that are often obscure to me. I would not wish it otherwise. Her sculptures explore life and death - death in life, life in death, life before life, death before death - in the most intimate and most disturbing way. They bring illumination, but the illumination is as dark as it is profound.

 

It was an important affirmation for me when I learned, a few years ago, that Berlinde had been similarly touched by my work, and had found echos in it of what she was doing.

 

Since that date she and I have collaborated to bring out a book, Allen Vlees, consisting of images of hers and texts of mine.

 

The exhibit at the Venice Biennale will, of course, consist of Berlinde's work. My role as a curator will be to discuss plans and projects with her, and, if the gods are on our side, to guide and be guided by her in her explorations."

 

J.M. Coetzee

January 25, 2013

 

 



 

 

  Philippe Van Cauteren © Anna Drijbooms

     

 

Tot 24 november 2013, elke dag (behalve maandag) van 10 tot 18 uur
 

        

© Art Spotter voor Waterschoenen



Lara Almarcegui in het Spaans paviljoen (Venetië)

 

 Wie het Spaans paviljoen in de Giardini binnengaat wordt al snel gegrepen door de enormiteit van een berg baksteenpuin die vanuit de centrale ruimte zijn weg zoekt naar de zijgangen. Ook een ondefinieerbare geur heeft je meteen te pakken. In de zijgangen liggen kleinere bergen beton, cement, glas, staal, houtsnippers.

De Spaanse Lara ALMARCEGUI (°1972, Zaragoza) woont en werkt in Rotterdam en was vorig jaar met een gelijkaardig project te gast tijdens 'Track' in Gent, waar ze op een braakliggend terrein langs de Gasmeterlaan een betonberg liet storten naast het kantoorgebouw van de Dienst Feestelijkheden van de stad Gent (volgens een exacte berekening van de hoeveelheid beton in dat gebouw). Zoals bij al haar andere acties was dit uiteraard geen vrijblijvend gebaar, maar een uiting van haar artistieke 'archeologie van het heden'.

 

 

 Spaans paviljoen in de Giardini

 

 

Net als in Gent berekende ze ook in Venetië de hoeveelheden van de verschillende materialen waaruit het Spaanse paviljoen gebouwd is. Zo wil ze een idee geven van de toestand van het gebouw voor het bouwen en na de eventuele afbraak, met andere woorden van de elementen of ingrediënten waaruit het samengesteld is.

 

Al die bergen en bergjes met verschillende materialen geven je de indruk dat je in een soort afvalsorteercentrum beland bent. Achter de poëtische kracht die je hier omarmt, schuilt ook een koele, bijna wetenschappelijke benadering van het onderwerp. Bovendien legt de kunstenares hier ontegensprekelijk de link met een specifieke plaatselijke toestand: het verlaten eiland Sacca San Mattia, een 'afvaleiland' als deel van Murano.

 

Lara Almarcegui @ Spaans paviloen Venetië 2013 (detail) 

 

 

 Daarmee presenteert Lara Almarcegui een tweede, minder opvallend deel van de tentoonstelling. Via een trapje naar boven komen we in een kleine projectiezaal. Daar toont ze een video over Sacca San Mattia, gelegen aan de noordkant van Murano en quasi geheel opgebouwd uit bouwpuin van Venetië en restafval van de glasindustrie op Murano.

 

Het gebied wacht nu op ingebruikname. Talloze ideeën van stadsplanners liggen ter tafel, maar de toekomst zal uitwijzen wat hiermee gebeurt.

In het proces van jarenlang puinstorten schuilt ook een (universeel) verhaal van vervuiling, illegale activiteiten, corruptie,...

De hele geschiedenis is door Lara Almarcegui voorgesteld in een sober boekje dat je zomaar uit de tentoonstelling kan meennemen.

 

 Lara Almarcegui @ Spaans paviljoen Venetië, 2013 (detail)

 

 

Voor deze kunstenares zijn 'wastelands', vergeten en verlaten sites, haar geliefkoosd werkterrein en inspiratiebron. Het zijn de plaatsen waar architecten en stadsplanners nog geen kansen tot 'ontwikkeling' gekregen hebben, plekken die  zich in een tussenstadium bevinden.

 

Het doet me ook denken aan wat ik architect-beeldhouwer Stijn Ank hoorde vertellen over de 'architectuur van de leegte'.

 

Het project in dit Spaans paviljoen laat je ook na je bezoek niet los, via de lectuur in 'A Guide to Sacca San Mattia, the Abandoned Island of Murano, Venice' en de visuele indrukken van de presentatie: indoor land-art.

 

Op weg naar de luchthaven over de lagune kom je langs Murano en het noordelijk deel 'Sacca San Mattia'

 

 

 

 Lara Almarcegui @ Spaans paviljoen Venetië, 2013

 

 

Het Spaans paviljoen is het eerste dat je in de Giardini tegenkomt. Over een paar dagen nemen we U mee naar de onmiddellijke buren, België (Berlinde De Bruyckere) en Nederland (Mark Manders).

 

Te bezoeken tot 24 november 2013, elke dag, behalve maandag, van 10 tot 18 uur.

 

Een indrukwekkend project !

 

(zie ook de VIDEO met uitleg door de kunstenares)

 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen



Baza(a)r Belg(i)ë in de Centrale for Contemporary Art (Brussel)

 

Nog tot eind september presenteert afscheidnemend kunstrecensent Claude Blondeel Baza(a)r Belg(i)ë, een selectie van 100 Belgische kunstwerken uit publieke en privécollecties in België. Een op en top Belgische tentoonstelling die zich niets aantrekt van taalgevoeligheden of andere communautaire grenzen. Integendeel. Blondeel kreeg carte blanche en maakte een typisch Belgische overzichtstentoonstelling van en met typisch Belgische kunstenaars en kunstwerken. Un peu de tout. Van James Ensor, Félicien Rops en Léon Spilliaert tot Fred Bervoets, Joëlle Tuerlinckx en Hans Op de Beeck. En Arno natuurlijk ook. Een ware Belgitude. Van Noord tot Zuid.

beeld uit de tentoonstelling, van links naar rechts:
Raoul De Keyzer, Kantlijnen hoek,1970
Pierre Alechinsky, Cobra de transmission, 1968
Jan Fabre, Bic-Dweilen, 1979-2000
© foto Veerle DS

 

"Het boek en de tentoonstelling kijken naar Brussel,

maar in één en dezelfde beweging naar Vlaanderen en Wallonië."

(Claude Blondeel)


 

beeld uit de tentoonstelling, met links Jean Brusselmans, Naakt met wit laken, 1941
© foto Veerle DS

Het bonte, eclectische museum van Claude Blondeel illustreert de vele ontmoetingen uit zijn carrière als journalist, zijn nieuwsgierigheid en zijn passie voor alles wat kunst en cultuur is. Un bazar bizarre. Maar stuk voor stuk kunstwerken met een verhaal. Zoals L'ambitieuse (1958) van Léo Dohmen, een regelrecht schandaal in de jaren zestig dat ook anno 2013 nog steeds voor opschudding zorgt en Fred Bervoets' Eenzaam café (1991), een uit de hand gelopen hommage aan Van Gogh. Bazar Belge/Bazaar België schetst een opmerkelijk overzicht van 100 jaar Belgische kunst. Een geschiedenis van rebellie en verzet, surrealisme en de nodige vulgariteiten. L'art merde, volgens Marcel Mariën.
 

beeld uit de tentoonstelling:
Fred Bervoets, Eenzaam café, 1991
Panamarenko, Flying Wing, 1977
© foto Veerle DS

"Le brol, c'est du brol, et l'art c'est de l'art."

(Wilchar)

 

beeld uit de tentoosntelling: Philippe Vandenberg, Het zevende zegel, 1994
© foto Veerle DS

Baza(a)r Belg(i)ë, het bouquet final van Claude Blondeel. Een aanstekelijke tentoonstelling die leest als een chanson des vieux amants (Jacques Brel).

Tentoonstelling Baza(a)r Belg(i)ë, nog tot en met 29 september in Centrale for Contemporary Art, Sint-Katelijneplein 44, 1000 Brussel (dinsdag tot zondag 10u30 tot 18u, op donderdag tot 22u) www.centrale-art.be

 

 

© Veerle De Saeger voor Waterschoenen

  

Portugal met Joana Vasconcelos op de Biënnale van Venetië

 

 Aan de Riva dei Partigiani, vlakbij de vaporetto-halte 'Giardini' ligt een merkwaardige boot die dienst doet als nationaal paviljoen van Portugal.

Het is op zijn minst een verrassende, maar verre van onlogische keuze in deze 55ste ¨Venetiaanse Biënnale voor Beeldende Kunsten.
 

Trafaria Praia, het drijvend 'paviljoen' van Portugal

 

 

De 'Trafaria Praia' is oorspronkelijk een 'cacilheiro' of overzetboot die tot 2011 de verbinding maakte tussen Belém en het strand van Trafaria over de Taag bij Lissabon. De link met het Venetiaanse 'openbaar vervoer' is overduidelijk.

 

Maar uiteraard zijn er ook historische vergelijkingspunten tussen Venetië en Portugal.

Tijdens de middeleeuwen en de renaissance waren ze allebei hoofdrolspelers in de verkenning van de wereld en de samenhang tussen oost en west.

 

De cacilheiro en de vaporetto dienen vandaag nog als verbindende factor voor een leven op het water, dat zich binnen beperkte territoriale grenzen teruggetrokken heeft.

 

Dat Portugal op deze Biënnale met dit project op voortreffelijke wijze buiten de lijntjes kleurt en tegelijk een opmerkelijk paviljoen presenteert is te danken aan de Portugese kunstenares Joana VASCONCELOS (°1971), die samen met haar uitgebreid team medewerkers een weldoordacht en fantasierijk oeuvre realiseert.

 

De skyline van Lissabon in azulejos

 

 Wie twee jaar geleden de Biënnale bezocht en in het Palazzo Grassi een deel van de collectie Pinault ging bekijken, kon onmogelijk aan de monumentale, kleurrijke installatie van Joana Vasconcelos in de enorme trappenhal ontsnappen. De titel 'Contaminação' loog er niet om.

 

In de buik van het schip heeft Vasconcelos een totaalinstallatie van wit en blauw haakwerk en minuscule lichtjes (LED) gemaakt. Het lijkt wel alsof je, zoals Alice in Wonderland 'down the rabbit hole' in een vreemde, blauwe, psychedelische wereld terecht komt. Ook de gedachte aan Jules Verne met zijn '20.000 mijlen onder zee' is in deze omgeving niet ver weg.

 

Maar voor je hier kan ronddwalen ben je uiteraard ook al geconfronteerd met de buitenkant van het schip, dat rondom bekleed is met een panorama (360°) in azulejos (beschilderde tegels) van het hedendaagse Lissabon, naar analogie met het beroemde paneel uit het begin van de 18de eeuw dat de situatie van de stad voor de verwoestende aardbeving van 1755 laat zien.

De droomwereld van Joana Vaconcelos in de buik van het schip

 

 

 Het bovendek is ingericht als ontvangstruimte voor bezoekers en op bepaalde tijdstippen maakt de 'Trafaria Praia' een rondvaart (30') op de lagune tot Punta della Dogana en terug, terwijl de passagiers verwend worden met een natje en een droogje van Portugese bodem. De wijn uit de Alentejo kan ik u alvast aanbevelen.

Op die manier fungeert dit drijvend paviljoen als een soort Portugese ambassade, een eigen territorium op buitenlandse bodem. En wie zal het hen kwalijk nemen dat ze tegelijk (in deze moeilijke economische tijden) subtiel een stukje toeristische presentatie aan dit artistieke gebeuren toevoegen.

 

Een rondvaart met degustatie naar Punta de la Dogana en terug

 

 Op de website www.vasconcelostrafariapraia.com krijgt u via 'making of' een fotografisch overzicht van de transformatie van cacilheiro tot Portugees paviljoen, van het strippen en opkalefateren, de artistieke en ambachtelijke bijdragen tot de uiteindelijke installatie bij de Giardini na een reis van zowat 20 dagen vanuit Lissabon.

 

Bekijk zeker ook de video (3'04") met Portugees commentaar door de kunstenares (wees gerust... met Engelse ondertitels).

 

 

Voor meer informatie over Joana Vasoncelos:

 

www.joanavasconcelos.com

 

 

De Trafaria Praia ligt op u te wachten...

elke dag van 10 tot 18 uur (behalve maandag)

 

Rondvaarten (30') om 12 en 17 uur op weekdagen

en extra om 15 uur op zaterdag en zondag

 

 

© Art Spotter voor Waterschoenen