Gauthier Hubert, Portrait d'un très gros collectionneur, 2012
Jannis Kounellis, Untitled, 2002
Sol Le Witt, Lines in all directions, 1993
@ Maison Particulière, 2014
Neem daarbij het uitnodigende, huiselijke en tegelijk professioneel museale kader van Maison Particulière. Presenteer hier de keuzes uit de verschillende collecties in een mix van harmonische en gedurfde combinaties en je krijgt een tentoonstelling die haar naam alle eer aandoet.
Josep Maria Civit beschikt over een indrukwekkende internationale collectie, waaruit hier slechts een beperkte selectie getoond wordt. Met namen als Sol LeWitt en Jannis Kounellis zorgt hij wel meteen voor serieuze 'resonantie(s)' en even later gooit hij met enkele werken van Angela de la Cruz de spreekwoordelijke stok in het al even spreekwoordelijke hoenderhok. Het werk van Angela de la Cruz is dermate ontregelend, dat het in deze perfecte omgeving nog aan kracht wint. Het doorbreekt letterlijk de grenzen van schilderkunst, sculptuur en installatie. Naast haar lijkt Fontana een 'beginneling' en Robert Morris een 'hyper-estheet'.
De installatie met jassen op de vloer van de 'Grand Salon' heet 'From Generation to Generation' en is getekend Kaarina Kaikkonen. Dat het tot de collectie Maramotti behoort zal u geenszins verwonderen als u weet dat de oprichter van het modehuis Mas Mara ook aan de basis van deze kunstcollectie lag.
Gauthier Hubert, Elève de l'académie d'Anvers en 1886, 2010
Bernard Roig, Colourlight Exercices, 2003
Thoms Scheibitz, Missing Link in Delphi, 2007-2008
@ Maison Particulière, 2014
Het is hier ook tijd voor een kennismaking met de centrale kunstenaar in deze tentoonstelling: Gauthier HUBERT.
Gauthier Hubert (°1967, Brussel) woont en werkt in Brussel en was in 1999 laureaat van de Prix Jeune Peinture Belge.
Hij combineert een tot de essentie gereduceerde portretkunst met een beheersing van het métier en een enorme zin voor humor en relativering. Hij houdt ons een schilderkunstige spiegel voor die zowel puur menselijke, maatschappelijke als artistiek-historische vragen stelt.
Meteen in de 'Grand Salon' worden de ideeën op scherp gesteld. Rechts in de hoek tegen het tuinraam hangt het grote portret van de 'Très gros collectioneur' (2012) en schuin tegenover het mythische (en eveneens manshoge) portret waarin Vincent van Gogh voorgesteld wordt als 'Elève de l' Académie à Anvers en 1886' (2010), een verwijzing naar de afkeuring door Charles Verlat, de toenmalige directeur van de Antwerpse academie.
Let op de sobere lijnvoering en vlakverdeling, de zachte gelaatsuitdrukking en het echte 'van Gogh-kleurenpalet' op de kleren.
Neem daarbij het (op de ogen na) quasi geheel wit geschilderde 'Portrait d'un noir' (2011) en je krijgt al een beeld van de uitgangspunten die Gauthier Hubert hanteert.
Maar er wachten doorheen de tentoonstelling nog meer verrassende ingrepen van deze kunstenaar.
David Bestué, Pilar Triangular, 2012
@ Maison Particulière, 2014
In de 'Petit Salon' gaat mijn aandacht naar een kleine, kleurrijke, minimalistische totem van David Bestué: 'Pilar triangualar (De 12 kgs a 17 grs)' of hoe grote onderlinge verschillen toch tot evenwichtige samenwerking kunnen leiden.
Op de grens tussen de beide salons houdt 'Colourlight exercices' (2003) van Bernard Roig in wit polyester en neon de wacht. U legt ongetwijfeld zelf een paar links met de recente kunstgeschiedenis.
De bibliotheek is ook nu weer de plek voor de kleine, soms quasi verborgen statements, zoals het werk van Larissa Nowicki als 'ambachtelijke' kunstgeschiedenis opgedragen aan Lorenzo di Medici.
Op weg naar de eerste verdieping wordt u misschien plots opgeschrikt door een ondefinieerbare schreeuw. Ook hiervoor tekent Gauthier Hubert: 'Le cri d' Edward Munch' (2013).
Gauthier Hubert, Jeune fille aux yeux globuleux, 2013
Guido Geelen, Kerst-Boom-Stal, 2013
Andrea Büttner, Table, 2010
@ Maison Particulière, 2014
In dezelfde kamer staat de zilverkleurige 'Kerst-Boom-Stal' van Guido Geelen uit de collectie de Heus-Zomer. Dit Nederlandse echtpaar maakt in zijn collectievorming 'subjectieve' maar 'progressieve' keuzes. Ze gaan met andere woorden, de eigen grenzen verleggend, op zoek naar kunstwerken met lyrische en emotionele eigenschappen en die bovendien getuigen van een grote technische onderlegdheid.
Straks staat u in 'Jardin Châtelain' ook nog voor een reusachtig schilderij uit hun collectie: 'Schelp' (2009, eitempera op doek) van Robert Zandvliet, dat eveneens aan al hun keuzevoorwaarden beantwoordt.
Het gezelschap van Thomas Lerooy, de gastkunstenaar uit de vorige tentoonstelling, is hier bijzonder sterk, mede dankzij de speelse toevoeging.
De sculptuur van Santi Moix uit gerecycleerde autobanden zorgt voor een 'etnische' toets.
Enrique Marti, Loca, 2005
Kevin Francis Gray, Twelve Chambers, 2013
Gauthier Hubert, Dodomo, 2013
Barry X Ball, Jeanne Portrait Sculpture, 2007-2009
Louisa Rabbia, Dialogue, 2013
@ Maison Particulière, 2014
U hebt natuurlijk de zeer interessante opstelling in 'Salon Louise niet gemist: 'Loca' van Enrique Marty, de 'Gorilla nero su tre valigie' van Bertozzi & Casoni, 'Twelve chambers' van Kevin Francis Gray, bovendien bijgestaan door sobere, schijnbaar afstandelijke maar zeer indringende schilderijen van Gauthier Hubert.
De hoogste verdieping met de inmiddels traditionele 'darkroom' bevat nog meer stof voor dromen, respons, waardering of instemming.
In de 'Salon Châtelain' laat ik me onder andere meenemen uber den Wolken', want daar (aldus het gelijknamige lied van Reinhard Mey) 'muss die Freiheit wohl grenzenlos sein'. Dus stap ik in gedachten mee in de valies en het treintje van Chema Alvargonzáles: 'A través de las nubes' (2000).
Chema Alvargonzáles, A través de las nubes, 2000
@ Maison Particulière, 2014
In de kamer ernaast sta ik meteen oog in oog met een schilderij van Constant, die in 1948 mee aan de wieg van Cobra stond en ruim dertig jaar later voor deze 'Orpheus' zorgde.
De 'dark room' is met verve het terrein van Gauthier Hubert en natuurlijk is Kuifje of Tintin bedoeld voor lezers van 7 tot 77 jaar ...
Een quasi stripmatig schilderij van Daniel Rich, met Tokyo in de hoofdrol krijgt het eenvoudig constructieve en coloristische gezelschap van John Nixon (Ik denk aan het werk van Caroline Van Damme, hier onlangs besproken in Galerie De Ziener)
Aan de tuinzijde leg ik nog even de link met het Kasteel van Gaasbeek dankzij Désiree Dolron (toen in de tentoonstelling 'Sehsucht') en eindigen doen we in een extra donkere kamer met de video 'Swallow' van Laure Prouvost.
De meeste werken en kunstenaars zijn onvermeld gebleven. Er moet voor u nog wat verrassing overblijven ...
Ik wens u alvast een prettig bezoek !
John Nixon, Orange Monochrome (Construction with 5 colours), 2000
Daniel Rich, Tokyo, 2013
@ Maison Particulière, 2014
Maison Particulière
Kasteleinstraat 49
1050 BRUSSEL
dinsdag tot zondag: 11 - 18 uur
woensdag voor de leden
donderdag nocturne tot 19.30 uur
www.maisonparticuliere.com
Laure Prouvost, Swallow, 2013 (filmstill)
@ Maison Particulière, 2014
P.S.: Nog een laatste tip !
In de kelderverdieping bevinden zich de toiletten.
Tegenover de trap staat ook nog een kunstwerk uit de tentoonstelling:
'Modell der Moderne Man' (1999) van MK Kaehne, uit de collectie Josep Maria Civit
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
.jpg)
