Défense d'afficher ...

 

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

 



Met 'WATERSCHOENEN' naar de Biënnale in Venetië ...

 

 

Deze waterschoenen zijn vroeger al getest op de Piazza San Marco

 

 

'Waterschoenen' gaat in Venetië de stand van de kunst opmeten in het Arsenale, de Giardini en op tal van andere plaatsen in de stad.

 

 

Een straatje tussen Arsenale en Giardini

 

Venetië

 

Een uitkijkpunt in de Giardini

 

In het Arsenale

 

Onder deze bomen in de Giardini zitten wij straks weer met een fris glaasje...

 

 

Verslag van de Biënnale volgt...

 

(even geduld)

 

 

 

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

 



'Kortrijk Vlaandert' ... een kunstwandeling

 

 Een betere symbolische dag om Kortrijk te bezoeken dan 11 juli kon ik me moeilijk voorstellen. De mogelijkheid om mee te wandelen in het kielzog van een groep bezoekers, begeleid door curator Hilde Van Canneyt en Christophe Denys (die mee het luik 'Zuid-Westvlaamse' kunstenaars samenstelde) nam ik graag aan.
Meestal bezoek ik tentoonstellingen als 'einzelgänger'. Het was dus eens een andere ervaring.
Plaats van afspraak: het Broelmuseum vlakbij de Broeltorens.

(In het nieuwe bestuursplan van de stad Kortrijk is zopas beslist dat het Broelmuseum over enige tijd de deuren zal sluiten. Een deel van de collectie zal vanaf 2015 opgaan in het nieuwe 'Museum 1302')

Op mijn wandeling vanaf het station loop ik langs de gecrashte (bronzen) auto van Peter WEIDENBAUM. Hé, die ken ik nog van enkele zomers terug in het stadspark van Aalst, waar tijdens de grote tentoonstelling FAKE! (2010) onder andere ook de gigantische badeend van Tristan Hofman op de grote vijver van het park dobberde.

Het mag duidelijk zijn dat ik niet naar Kortrijk gekomen ben om de Guldensporenslag na 711 jaar nog eens over te doen of mee te stappen in de discussies over het (te) Vlaams karakter van 'Kortrijk Vlaandert', maar gewoon voor de kunst: L'art pour l'art, om zo te zeggen.
 

 

 



De Broeltorens in Kortrijk

 

 

Het werkwoord 'vlaanderen' in de titel begrijp ik overigens vanuit de manier waarop gekozen is voor kunstenaars uit de verschillende Vlaamse provincies, al is dat geen beperkende keuze, vermits ook Brussel, Wallonië en Nederland een stem in het aanbod gekregen hebben.

 

'Kunstwandeling van provincie naar provincie' is dus geen lukraak gekozen subtitel voor dit evenement. Maar het is ook een echte wandeling langs de straten en pleinen van deze mooie stad. Historische en culturele plaatsen fungeren als thuisbasis voor de kunstwerken, maar ook onverwachte locaties duiken op.

 

Ik laat me in het Broelmuseum mee op sleeptouw nemen door kunstenaars die zich een tijdelijke plaats verworven hebben tussen de vaste collectie en in de overdadig-statige interieurs.

 

Allereerst word ik geconfronteerd met de indrukwekkende, maar duistere taferelen van Vadim VOSTERS, waarin glanzende partijen de inkijk beïnvloeden, defigureren.

 

Fotografe, maar ook multidisciplinaire kunstenares en zangeres, Elke Andreas BOON smokkelt op schijnbaar achteloze wijze haar gedachtengoed en beeldtaal het museum binnen in een rechtstreekse confrontatie met werk uit de collectie.

 

 In de achtertuin van het museum ontmoeten we allereerst een werk uit de vaste collectie en groeten op die manier een groot Kortrijks kunstenaar die de beeldende keramiek een totaal eigen gezicht gaf: José Vermeersch (1922-1997). De bronzen uitvoering  van zijn dubbelportret 'Ziro met Saïké' krijgt hier zo te zien regelmatig duivenbezoek, maar dat kan de pret van het weerzien niet bederven.

Ik herinner me overigens bij deze een verblijf van jaren geleden in het Kortrijkse 'kunsthotel' FOCUS met kamers ingericht door kunstenaars, dichters en musici en waar we toen tussen de 'wulpse meisjes' van Rik Vermeersch (zoon van) sliepen.

 

Doch dit even terzijde...

 

Stéphanie Leblon, Festivalboy @ Kortrijk Vlaandert

 

Achteraan in de tuin botsen we plots op de 'Mobilhome' (met binnen kleine schilderijen) van Olivier DEPREZ, die hier zowel de problematiek van de 'zigeuners' als de menselijke drang naar een plek om in te leven en gelukkig te zijn etaleert.

 

In de grote serre of orangerie vinden twee grote schilderijen van Stéphanie LEBLON een waardige omgeving. Van haar bespraken we zopas een nog lopende tentoonstelling in Ronse.

Ronald Ophuis @ Kortrijk Vlaandert

 

 In een andere hoek van het museumterrein komen we terecht in de vroegere Paardenstallen van een voormalige brouwerij.

 

Daar heerst de 'gruwelijke' schilderkunst van Ronald OPHUIS, die we zeer recent ook nog in het Museum Dr. Guislain ('In alle staten') zagen verschijnen.

 

In de grote, duistere ruimte een paar deuren verder voert Helmut STALLAERTS in zijn video 'Profile' een even ongemakkelijk discours, hoewel in een totaal andere context. Maar we laten het u graag zelf ontdekken.

 

BUDA Fabriek, cultuurcentrum

 

We trekken nu richting BUDAFABRIEK, die als kunstencentrum een belangrijke, grensoverschrijdende rol speelt

 

Onderweg komen we nog langs het 'Monument voor een crisis' van Thierry MORTIER.

 

 

Naar buiten kijken vanuit de BUDAFABRIEK ...

 

In de BUDAFABRIEK hebben heel wat kunstenaars een onderkomen gevonden.

 

In de eindeloos hoge hal stelt Colin WAEGHE op mensenhoogte zijn schilderijenreeks 'Nomadia' voor. Daarin creëert hij een utopisch land, een sprookjeswereld met een koning en een koningin (let op de historische links), landschappen, mensen,... een onverwacht toeval in de huidige context van de troonswissel in ons 'echte' land.

De werken lijken geschilderd in een mix van grofmazig pointillisme en pixels.

 

Op de bovenverdieping ontkom je natuurlijk niet aan het monumentale beeld van de Vlaamse Leeuw dat Gery DE SMET met confetti op de vloer aanbracht: geel en zwart met rode klauwen. Een feestelijk, esthetisch en toch ook (gezien de materiaalkeuze) ironisch beeld... , de beoordeling laat ik graag aan u over.

 

 

Nick Ervinck meets Hilde Van Canneyt @ Kortrijk Vlaandert

 

 

Geel is ook één van de belangrijkste kleuren in het sculpturale oeuvre van Nick ERVINCK.

Ervinck neemt met zijn aan virtuele ontwerpen ontsproten sculpturen een heel aparte plaats in binnen de artistieke wereld.

In de duistere zaal van Buda ontspint zijn artistieke wereld zich als een laboratorium vol kleurrijke, ongrijpbare groeivormen.

 

Het grote schilderij van Jan DE LAURE halverwege de grote trap, de vensterschilderingen van Karen VERMEREN, de schilderijenzaal van Peter WEIDENBAUM en de sculpturale installaties van Joachim COUCKE mag u geenszins aan uw aandacht laten ontsnappen

 

We keren nu terug in de richting van de Broeltorens, de enige restanten van de oudste stadsvestingen.

 

 

Tom Woestenborghs @ Kortrijk Vlaandert

 

 

 Eén van de torens herbergt op de eerste verdieping de monumentale, sublieme heldenportretten in de eigen techniek van Tom WOESTENBORGHS. Ik ben flink onder de indruk.

 

Maar een verdieping hoger weet tekenaar Steven BAELEN met intimistisch, maar soms ook bijzonder groot werk, in een half duistere ruimte al evenzeer te imponeren.

 

Deze beide oeuvres, hoe verschillend ook, hebben in deze torenzalen een ideale setting gevonden. In het geval van Woestenborghs is dat zeker de historische link, gekoppeld aan de uitgekiende opstelling (die me een beetje aan een recente presentatie van Leen Voet in Kunstencentrum Netwerk te Aalst doet denken). Bij Steven Baelen speelt de ruimte als 'uitkijktoren' via al die kleine venstertjes een belangrijke rol in de dialoog met zijn tekeningen.

 

Over de brug trekken we verder naar het echte stadscentrum met een bezoek aan de donkere krochten van de Raadskelder, waar Alda SNOPEK in haar videowerk een spel speelt met ons waarnemingsvermogen door de creatie van nieuwe werkelijkheden.

 

Even verder bezet geurkunstenaar Peter DE CUPERE de Belforttoren.

 

Dan wacht Koen VANMECHELEN ons nog op in de middeleeuwse crypte onder de winkel van Delvaux op de hoek van de Grote Markt en de Doorniksestraat. In de donkere kelder laat Vanmechelen het licht schijnen over zijn 'Cosmopolitan Chicken Project, waarin leven en diversiteit centraal staan.

(Vanmechelen is momenteel ook aan de slag in Watou)

 

Thierry Mortier @ Kortijk Vlaandert

 

 

Affiches met kasseiwegen uit de provincies (telkens met ontbrekende kasseien) op het ene venster van het theater... wat meer naar rechts liggen echte kasseien achter het raam... Thierry MORTIER had ze liever op het plein voor het raam gezien, maar dat leek wat te uitnodigend voor lieden met minder goede bedoelingen... 

 

Precies de dag van mijn bezoek zorgde Thierry Mortier in een leegstaand winkelpand voor een 'Kortrijk Vlaandert - eendagswinkel' met aantrekkelijk geprijsde werken van een aantal deelnemende kunstenaars: pins, affiches, zeefdrukken, tekeningen,...

 

Leen Voet @ Kortijk Vlaandert

 

 

 Maar tevoren liepen we ook nog langs in de Benedengalerie, in het zijstraatje tegenover de fontein (de hoek om bij de 'kassei-ramen' van Thierry Mortier)

.

Daar tekende Leen VOET haar eigen illustraties bij 'De Leeuw van Vlaanderen' van Hendrik Conscience bij elkaar.

 

Een bezoek aan het Begijnhof en 't Fort zat er voor mij die dag niet meer in. Zelfs voor een ervaren Art Spotter wordt het wel eens te veel. Zo heb ik natuurlijk belangrijke bijdragen van Elise BERKVENS, Hannes VAN SEVEREN & Fien MULLER, Conny KUILBOER & Ben KRUISDIJK en Line BOOGAERTS  in het Begijnhof gemist.

 

Ook het luik Zuid-Westvlaamse kunstenaars is mij die dag geheel ontsnapt.

Maar een bezoek aan deze Kortrijkse Kunstwandeling hoeft ook u niet in één dag af te werken.

 

Voor een volledig overzicht van alle deelnemende kunstenaars en verdere info verwijs ik u graag naar de website van 'Kortrijk Vlaandert' onderaan dit artikel.

 

Line Boogaerts in het station op spoor 2@ Kortrijk Vlaandert

 

 

 

Kortrijk Vlaandert

 

Kunstwandeling van provincie naar provincie

 

tot 18 augustus 2013

 

elke donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag: 11 - 18 uur

 

 

Alle info:

 

www.kortrijkvlaandert.org 

 

 

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

WATERSCHOENEN ... nog beter dan espadrilles !

 



WATOU 2013: over de liefde die we niet begrijpen ...

Sinds de doorstart van het kunstenfestival in 2009 viert WATOU dit jaar een eerste jubileum, met een tentoonstellingsparcours dat zowel in de poëzie als de beeldende kunst voor 'Verrassende Verhalen # 5' zorgt.
De formule is nog lang niet versleten, wel in tegendeel, want 'Watou' is helemaal op kruissnelheid.

Met zon en aangename temperaturen als toemaatje staat niets een 'lange hete artistieke zomer' in de weg.

Als vanouds duiken, zowel in het beeldend luik als in de poëzie, bekende en beroemde namen op naast aanstormend (of voorzichtig in beeld verschijnend) jong en minder jong talent.

Ook in 2012 en 2011 nam WATERSCHOENEN u mee naar dit kunstenfestival. In het parcours van toen is het Blauwhuys vervangen door een nieuwe locatie (De Graanschuur) vlakbij het Parochiehuisje.

Starten doe je nog steeds in het Douviehuis op de hoek van het dorpsplein. Wie nog niet helemaal doordrongen is van het thema voor dit jaar, kan daar meteen kiezen voor een 'shot' LOVE van Valerio LOI uit zijn serie 'Human Feelings as Drugs' (2012). Met JOY, PEACE, EMPATHY en HOPE komt u in deze context natuurlijk ook al een eind ver.

Neem ook de tijd voor de 'Festivalshop' met bundels van deelnemende dichters en andere publicaties.

Met uw toegangskaart kunt u nu op stap naar het voormalige klooster enkele deuren verder in de straat.

De debatten over liefde en relaties worden meteen in de gang geopend met de visuele poëzie van Mark INSINGEL: "Als zij dan hij ..." (hier draait de liefde rondjes).
Om de hoek laat de Italiaanse beeldhouwer Marcantonio Raimondi MALERBA een klein olijfboompje letterlijk uit een (keramieken maar zeer realistisch) hart groeien als symbool voor een ontluikende liefde. (Het ziet er eerlijk gezegd een beetje 'luguber' uit, maar het is wel to the point)

 

 Martina Strusny, Warten/Waiting, 2011,

mixed media installatie (deel)

© Marina Strusny

 

 Op de bovenverdieping laat ik me meteen 'inpakken' door Martina STRUSNY, die in haar installatie 'Warten / Waiting' via het onophoudelijk schillen van appelen een zoektocht naar de essentie wil symboliseren. De eindeloosheid wijst op de ongrijpbaarheid van het sublieme.

 

Intussen vraagt Leonard COHEN zich in een gedicht af: "Wat moet ik aan met die liefde van mij ... ?"

 

Louise BOURGEOIS en Annette MESSAGER gaan in de achterkamer een gesprek aan over vrijheid, eenzaamheid, eigenheid en verlangen in de liefde. De kronkelende pijlen van Bourgeois zoeken een (schijnbaar) onmogelijke uitweg in het centrum, terwijl Messager met 'Désir' in haar eigen netten verstrikt lijkt te raken.

 

Toch houdt dichter Nic VAN BRUGGEN zich tegen de muur als onvoorwaardelijke minnaar klaar.

 

Dichter aan de lijn @ Watou 2013 

 

 

We worden nu in de Kerkhofstraat verwacht. Daar staat een rij oude telefooncellen, waar je op eenvoudig verzoek een dichter aan de lijn krijgt. Deze installatie is een onverwachte visuele ingreep, gekoppeld aan een auditief contact met ... Leonard NOLENS, Eddy VAN VLIET, Eva GERLACH, Luuk GRUWEZ, Charles DUCAL, Rutger KOPLAND, Anna ENQUIST, Remco CAMPERT en Gerrit KOUWENAAR.

 

Ook de dichters Paul SNOEK en Hughes C. PERNATH beleven een revival met een gedicht op de pastoriemuur. 'De zwemmer' van Paul SNOEK zal u ongetwijfeld nog bekend in de oren klinken (al had ik in combinatie met al die liefde ook graag 'Als ik geen rood meer heb' zien verschijnen...).

 

In de kerk zorgt de Spaanse Vlaming Carlos AIRES voor spektakel met ekele barokke, nogal duistere en provocatieve installaties. Messen alom en in 'Love is in the air' hangt een oud Christusbeeld tegen een houten wand van een messenwerper uit het circus. Neem daarbij de verlichte letters van de titel.

The show must go on !

 

In het Gemeentehuis worden we allereerst geconfronteerd met Marina ABRAMOVIC en ULAY, een kunstenaarskoppel voor wie kunst en partnerschap zich tussen 1976 en 1988 op het scherp van de snee afspeelden, zoals in 'Rest Energy', waar onderlinge afhankelijkheid en wederzijds vertrouwen elkaar in evenwicht houden.

 

 Ian Burns, A Promise of More, 2009,

gloeilampen, vergrootglas, hout,

122 x 89 x 51 cm

Courtesy Galerie Ernst Hilger, Wenen

© Ian Burns

 

 

Laat u boven meteen links (ver)leiden door de rode gloed van Ian BURNS, die met de installatie 'A Pomise of More' (You) de verliefden door een roze bril laat kijken

 

Wat een verschil met de verduisterde grote zaal daarnaast, waar Berlinde DE BRUYCKERE twee lichamen laat versmelten. Laat u tegelijk via de hoofdtelefoon door Peter VERHELST auditief omarmen met de intieme tekst van 'Die Liebe'.

 

 

Jan Van Oost, Mimesis, 2009

Carraramarmer, 98 x 65 x65 cm

© Jan Van Oost

 

 

Het piepkleine huisje 'De Rode Hoed' heeft tegelijk de allure van een museum en een mausoleum gekregen met de marmeren sculptuur 'Mimesis', waarin Jan VAN OOST de thema's Eros en Thanatos op indringende wijze laat versmelten. Vanuit een bepaalde hoek bekeken is het 'hart' tussen de geliefden wel heel duister. Vorig jaar mochten we diezelfde sculptuur nog in de tentoonstelling 'Sehsucht' in het Kasteel van Gaasbeek ontdekken.

Laat u bovendien niet afschrikken door het 'donkere' meisje in het aangrenzende kamertje.

 

Tijdens de wandeling naar de Douviehoeve, net over de dorpsgrens, krijgen we de tijd om de duistere gedachten te laten vervagen.
Ter plekke laten we ons meteen 'vervoeren' door de schitterende levensvormen van Chantal GRARD, tegenover het sobere decor in woord en beeld van de Nederlandse dichter des vaderlands Anne VEGTER.

Chantal Grard, Nymphe, 2004,

hard en zacht polyurethaanschuim, gips

80 x 60 x60 cm, 80 x 60 x 50 cm, 70 x 70 x 60 cm

© Chantal Grard

Naar teksten van Marie-Anne Gheeraert, Hugo Brutin, Bert Popelier en Christine Vuegen

 

 

 Maar we moeten verder, want er wacht ons nog een flinke brok.

In de grote schuur zien we allereerst de Israëlische Sigalit LANDAU met werk dat meteen op je netvlies gebrand staat, maar toch enige duiding verwacht. De video bij de installatie met de geknoopte schoenen zal al wat klaarheid brengen. Toch is het goed even de tijd te nemen voor de tekst ter plekke.

 

Tussendoor schopt Wislawa SZYMBORSKA ons een geweten in haar gedicht 'Wederkerigheid'.

 

Een foto van Goran TOMASEVIC duwt ons (ondanks alles) op poëtische wijze met onze neus op de rauwe werkelijkheid van de Syrische oorlog, net voor we de droomwereld met de 'Private Moon' van Leonid TISHKOV binnenstappen: poëzie zonder woorden...

De kleine prins is een Russische kunstenaar geworden (of is het omgekeerd ?).

 

 Leonid Tishkov, Private Moon, 2003 - 2013

© Leonid Tishkov

 

 We keren terug door de vorige zaal en ontdekken even verder nog enkele kabinetten met zowel beeldende kunst als poëzie.

 

Een ontmoeting met de fotografie van MEMYMOM (moeder en dochter) is voor Waterschoenen een vertrouwd beeld.

Speciaal voor Watou maakten ze dit tweeluik. 'The hand that rocks the cradle' is in het gelijknamige gedicht van William Ross Wallace (1819-1889) meteen ook 'the hand that rules the world' ...

Blessings on the hand of women !

 

De dames van Memymom zijn voor elkaar in de wieg gelegd.

 

(Van 20 september tot 3 november 2013 zijn ze met hun verborgen intiem fotoarchief 'The Umbilical Vein' te gast in het Vlaams Cultuurhuis 'De Brakke Grond' in Amsterdam.)

 

MEMYMOM, The hand that rocks the cradle #1 & #2, 2013

45 x 100 cm

© Lisa De Boeck & Marilène Coolens 

 

Vlakbij straalt het door de oude moeder van Leonid TISHKOV gebreide, veelkleurig pak (met de resten van oude kledingstukken uit de familie) een warme betrokkenheid uit.

 

Laat u tussendoor even met beide voeten op de grond zetten met de 'simpele' poëzie van Jules DEELDER: 'Voor Ari'.

 

Pawel WOCIAL steelt de show met twee even opzienbarende als bevreemdende 'sculpturen'. De gedegenereerde wolvin in 'Look at me' krijgt vlakbij een onverwachte tegenspeler in 'Toxic Mary' van BANKSY. 

 

Pawel Wocial, Look at Me (detail), 2011

acryl, polyesterhars, natuurlijk haar, silicone, 210 x 320 x 70 cm

© Pawel Wocial

Banksy, Toxic Mary, 2004, zeefdruk, 60,5 x 80 cm © Banksy

Sigalit Landau, Somnabulin / Bauchaus, 2004, metaal, mixed media,

100 x 200 x 170 cm © Sigalit Landau

 

 

Nu wacht ons een ode aan de dichter Herman DE CONINCK. In de eregalerij krijgt hij het gezelschap van zijn dochter Laura DE CONINCK, die bij elf gedichten van haar vader voor 'medplichtige' illustraties zorgde.

 

In de videoruimte vlakbij houden zijn vrienden zich klaar voor een gesprek over de dichter en de mens.

 

Willy Tibergien groet Herman & Laura De Coninck 

 

 

 Vergeet de kleine stalletjes op het erf van de Douviehoeve niet (met o.a. Mattias DE LEEUW en Ramsey NASR).

 

Werp zeker nog een blik op de vijver, voor het geval u de 'Drama King' van INJECT LOVE bij aankomst gemist hebt.

 

Inject Love, Drama King, 2012, mixed media installatie

 

 

In de Graanschuur worden we verwelkomd door Thomas BOGAERT met intrigerende filmstills en verder lokt het opzwepende geluid van zijn flitsende video 'Cage and Aviary Birds' in het achterkamertje.

 

In de belendende kamer krijgt Johan DE WILDE een mini museum voor zijn geduldig geconcipieerde lijntekeningen.

 

In de donkere, achterste ruimte botsen we tegelijk op verrassing en herinnering. Met een foto en een kussen neemt Jonas VANSTEENKISTE me in gedachten mee naar de tentoonstelling At first sight in IMAL (Brussel) (georganiseerd door Endroit de Nicolas), waar twee zussen zijn performance 'US' presenteerden. Met een kussen tussen hun beider gezichten waren ze 'verbonden' en 'aan elkaar overgleverd': overgave en vertrouwen (herinner u Abramovic & Ulay).

Het beeld van die tijdelijk herhaalde activiteit is me na al die jaren duidelijk bijgebleven.

 

Met zijn installatie 'A House is not a trap' (Housetraps) toont VANSTEENKISTE andere duale situaties. Laten we ons vangen in deze 'huizenval'? Waar ligt de grens tussen vrijheid en een beschermend cocon?

 

Ontdek in deze ruimte ook het 'hart' van Natasja LEFEVRE dat als campagnebeeld voor WATOU 2013 fungeert.

 

Jonas Vansteenkiste, A House is not a Home (Housetrap), 2012 - 2013,

mixed media installatie, 24 x 47 cm (drie versies)

& US, 2008, C-print, 55 x 68 cm

© Jonas Vansteenkiste 

 

Op de vensters van het Parochiehuisje staat BOU-CHERIE. De hazen van Floor COOLSMA geven zich niet zomaar gewonnen.

 

Een poedel met rode lipstick (van Edward LIPSKI) ligt in de lijn van de wolf bij Pawel WOCIAL. Hoe 'maakbaar' zijn huisdieren?

 

Een huisje vol dierenliefde... van honden en slakken over vogels...

 

'Another Paradise' van François-Xavier COURREGES filmt lange tijd een koppel 'lovebirds', waarvan er op een bepaald ogenblik één verdwijnt en de andere stilletjes wegkwijnt. Een betere allegorie voor een liefdespaar is niet denkbaar.

 

 Floor Coolsma, Boucherie, 2012, verf, variabele dimensies

© Floor Coolsma

 

François-Xavier Courrèges, Another Paradise, 2005, video, 5 ' 36 "

© François-Xavier Courrèges

Naar teksten van François-Xavier Courrèges en Franck Lamy

 

 

 Tenslotte wacht Koen VANMECHELEN ons op in de kelder van de brouwerij. Vorig jaar nam WATERSCHOENEN u mee naar Alden Biezen voor zijn uitgebreide tentoonstelling 'COMBAT'. De werken in Watou komen uit deze tentoonstelling.

In tegenstelling tot de 'barokke' presentatie binnen het kader van dat prestigieuze kasteel toen, laat Vanmechelen zijn werken hier terugkeren naar de absolute essentie, enkel op de eigen kracht aangewezen.

 

 Koen Vanmechelen, The Eggcord - C.C.P., 2008

300 x 300 x 450 cm (variabele afmetingen)

glazen eieren, staalkabel, Courtesy Linda en Guy Pieters

&

In Transit - C.C.P., 1999

200 x 300 cm (variabele afmetingen), video

Courtesy Cosmopolitan Chicken bvba - Koen Vanmechelen, Hasselt

& CCP Productions, Hasselt

 

 

 Over de liefde die we niet begrijpen...

 

... maar ook over de liefde van kunstenaars voor hun uitrukkingsmiddelen en hun thematiek, over de liefde van de curatoren voor het beeldende aspect (Jan Moeyaert) en de poëzie van de taal (Willy Tibergien), over de liefde van de bezoekers voor de kunst en voor elkaar...

 

Natuurlijk kon binnen het bestek van dit verslag niet alles en iedereen aan bod komen. Het was dan ook de bedoeling u de weg naar Watou te tonen. Uw eigen bezoek zal ongetwijfeld een veel ruimer beeld schetsen.

De catalogus van WATOU 2013 is bovendien een schitterende samenvatting van het project.

 

 

Kunstenfestival Watou 2013

Verzamelde Verhalen # 5

 

tot 1 september 2013

woensdag t.e.m. vrijdag: 14 - 18 uur

zaterdag - zondag: 11 - 19 uur

donderdag 15 augustus: 11 -19 uur

 

Voor meer info en nevenactiviteiten:

 

www.kunstenfestivalwatou.be

 

  

 

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

 

 

 



Een zomerse tentoonstellingsmix in het S.M.A.K. (Gent)

 

Terwijl de 'Home Made Victories' van Koen Theys nog tot 18 augustus doorlopen, openden op 22 juni verschillende tentoonstellingen die ons alweer naar de herfst zullen loodsen.

Uiteenlopend, maar toch met raakpunten, bewegen Massimo BARTOLINI, Maria NORDMAN, Manuel BURGENER zich, samen met een weloverwogen greep uit de COLLECTIE en een terugblik op TRACK in Residence via KUNSTWERKT door het museum.

Intussen maakt Berlinde DE BRUYCKERE het mooie weer in het Belgisch Paviljoen op de Biënnnale van Venetië, maar daarover berichten we later als ooggetuige in WATERSCHOENEN.

Sven Verhaeghe werkt aan een muurtekening in Woonzorgcentrum

De Vijvers (Ledeberg), houtskool, 2012 (Track in Residence)

 

 

 U herinnert zich ongetwijfeld nog de door het S.M.A.K. opgezette grote zomertentoonstelling van 2012 in Gent: TRACK. In WATERSCHOENEN kon U toen mee het spoor van talrijke kunstenaars volgen.

In de marge van TRACK organiseerde KUNSTWERKT echter samen met enkele kunstenaars een alternatief artistiek programma voor een zeer specifieke doelgroep, met name de bewoners van 3 Gentse woonzorgcentra en een serviceflatcomplex.

Deze vier projecten van TRACK in Residence hebben niet alleen sporen nagelaten in de geesten van de deelnemers, maar ook in formele zin in de blog:

 

www.trackinresidence.blogspot.be

 

Daar vind je mooie aanknopingspunten voor een sneller begrip in deze tentoonstelling. Maar het kan natuurlijk ook andersom, want de picturale voorstelling (met foto's, projectie, film,...) in de tentoonstelling schetst een warm beeld van de verschillende projecten.

Zo was er het project 'A hole to Andromeda', waarbij Sven VERHAEGHE inspeelde op het werk 'Loose Leaves' van Elmgreen en Dragset dat in het Citadelpark stond (een vitrinekast met behandelde, onvergankelijke bladeren). Dat leverde voor de bewoners van het woonzorgcentrum stof voor gesprekken over de rol van de natuur en zelfs een 'vlucht' vanuit de tuin naar het aangrenzende park, gefilmd als 'Exodus'. Bovendien zorgde Sven Verhaeghe in de hal van het centrum voor een grote, permanente muurtekening in houtskool.

 

Andere projecten speelden in op 'Verborgen handelingen' van Michaël Borremans (Delphine LEBON), het zangproject 'Moscou-Bernadette' van Lopez-Menchero  (Thomas DE SMEDT, REC Radiocentrum) en het reusachtige fotoarchief 'Sichtbare Welt' van Fischli&Weiss (Bert JACOBS).

Maar we kunnen U natuurlijk niet alle details verklappen.

 

De sobere, maar veelzeggende tentoonstelling in de achterbouw van het museum (met uitzicht op de Floraliehallen) is een bezoek meer dan waard.

 

Deze tentoonstelling loopt nog tot 18 augustus 2013.

 

 

Michael Burgener, detail uit installatie 'Ich laufe nicht auf einem Bein'

@ KunstNu-ruimte S.M.A.K., 2013

 

 

 De KunstNu ruimte zou je kunnen omschrijven als een soort toelatingsexamen voor jonge kunstenaars. Wie met deze vreemde ruimte op overtuigende wijze aan de slag kan, bewijst klaar te zijn voor de grote toegangspoort van het museum.

In het verleden zagen we verschillende kunstenaars op verschillende manieren aan het werk, elk vanuit hun eigen artistieke uitgangspunten. Het resultaat oogt dus de ene keer al opzienbarender dan de andere, maar ook in het kleine gebaar kan zich een omvattende visie schuilhouden.

 

Na de recente, gestructureerde en toch uitermate divergente ingrepen van Stijn Ank en Tove Storch lijkt de presentatie van Manuel BURGENER (°1978) veel speelser, alsof het allemaal nog moet beginnen. De objecten in zijn installatie zijn stuk voor stuk elementen uit het dagelijks leven (planken, flessen, stoelen,...). Burgener beoefent zijn artistieke praktijk als beeldhouwer op een soort brug tussen de gebruikte elementen en de sculptuur. Precies door die 'tussenhouding' speelt hij in op de status van de KunstNu ruimte, die op haar beurt een plek inneemt als 'vreemde eend in de bijt' binnen de museale omgeving.

 

Let in het boekje met de zaalteksten zeker op de 'sculpturale tekstfragmenten' van de kunstenaar, die als tussenvoegsels de beschrijvende tekst van de curator begeleiden.

 

 

 Maria Nordman, detail zaalzicht 'Geo-Aesthetics'

@ S.M.A.K., 2013

 

 

 Maria NORDMAN (°1943) is een van oorsprong Duitse, maar sinds 1967 in Californië wonende kunstenares, die met haar artistieke projecten de wereld als werkgebied heeft.

In de tentoonstelling ogen haar strakke, anonieme kasten op wielen als minimale sculpturen, maar ze herbergen met hun uitschuifbare ramen een wereld van licht, lucht, water, aarde en sterren.

De stad is haar uitgelezen speelterrein, waarin ze zelf en met haar werk relaties aangaat met de omgeving en de toevallige passant.

Met de stad Gent is ze al sinds 1976, in het toen nog piepjonge Museum voor Hedendaagse Kunst, verwant. Het project dat ze toen voorstelde, zou pas 10 jaar later, tijdens 'Chambres d'Amis' in enigszins gewijzigde vorm werkelijkheid worden.

 

De nadrukkelijke zoektocht naar interactie met de toeschouwer vergt ook van de bezoeker in het museum een letterlijk engagement. Je moet de 'kasten' opentrekken om haar werk 'blad per blad' te bekijken.

Laat U in de grote middenzaal ook onderdompelen in de filmische wereld van Maria Nordman.

 

"En deze stroom van licht die

een plaats zou kunnen voortbrengen,

deze stroom van lucht die

een geluid zou kunnen voortbrengen, terwijl alles

onvoorspelbaar blijft, dit voorval

zou een moment van twijfel kunnen inhouden

in het geval er tenminste twee mensen

aanwezig zijn."

 

Maria Nordman (POIEMA Notizen / Notes 1970-, 1982) 

 

 

Massimo Bartolini, detail 'Otra fiesta' @ S.M.A.K., 2013

 

 

Massimo BARTOLINI (°1962) neemt met 'Studio Matters +1' de zalen aan de voorkant in gebruik. U herinnert zich Bartolini ongetwijfeld van zijn bijdrage in TRACK vorig jaar. In de tuin van de Sint-Pietersabdij had hij zijn 'Bookyards', een openluchtbibliotheek in het verlengde van de wijngaard geïnstalleerd (zie via link 'TRACK' hiervoor).

 

In de grote voorzaal staan we nu oog in oog met zijn monumentale orgel, opgetrokken uit bouwsteigers: OTRA FIESTA (2013). De +1 in de tentoonstellingstitel verwijst specifiek naar grote werken als dit waarbij hij de hulp van minstens één gespecialiseerde medewerker inroept.

De kabinetten links en rechts herbergen de kleine werken uit zijn atelier, waarnaar de term 'Studio Matters' in de titel precies verwijst. Het zijn deze kleine werken die hij alleen (of soms samen met zijn zoon) maakt. "Aangezien ik geen conceptueel kunstenaar ben, heb ik graag iets te doen terwijl ik nadenk en zo ontstaan die kleine werken", zegt Bartolini daarover.

 

Eén van de meest poëtische en tegelijk prozaïsche werken draagt de titel 'Fondamenta' (2007) en lag zomaar voor het oprapen. Op de plaats van zijn atelier was vroeger een vijver. Toen de vloer begon te verzakken, werden boringen uitgevoerd en dit zijn de resultaten daarvan: found footage, maar o zo symbolisch voor iemand met 'waterschoenen', zoals ik.

Laat me U verder verwijzen naar het fraai uitgegeven boekje met zaalteksten en zeker ook naar de catalogus 'Studio Matters +1'.

 

Neem bij Bartolini de tijd voor een visuele en auditieve ervaring die leidt tot diepgang.

 

 

Zaalzicht collectiepresentatie S.M.A.K., 2013

(Liam Gillick, Frans-Erhard Walter, Heimo Zobernig, Jorge Pardo)

 

 

In dialoog met de strakke, naar relatie zoekende presentatie van Maria Nordman werd in de tegenoverliggende vleugel gekozen voor een subtiele greep uit de collectie van het S.M.A.K., met verwijzingen naar minimalisme, conceptuele kunst, land art,...

 

Komend van Massimo Bartolini krijgen we in de eerste tussenruimte meteen een knipoog naar de reizende socio-culturele praktijk van Maria Nordman in het werk van Aleksandra MIR, die met haar project 'The Big Umbrella' naar zes verschillende steden trok om er rechtstreeks met publiek in 'gesprek' te gaan, verzameld onder die grote paraplu.

 

Trek zeker wat tijd uit voor de video 'The Stack' van David CLAERBOUT in de vlakbij gelegen projectieruimte.

 

Laat U verder onderdompelen in de conceptuele en minimale geest met schitterend geconcipieerde zaalensembles, zoals die eerste met onder andere Liam GILLICK, Franz Erhard WALTER, Helmo ZOBERNIG en Jorge PARDO.

Maar neem ook de tijd voor een wandeling met Richard LONG en Dennis OPPENHEIM.

Tenslotte zullen bijvoorbeeld Stanley BROUWN en Lily DUJOURIE om 'minimale' aandacht vragen.

 

Hou toch maar waterschoenen bij de hand, want met Lawrence WEINER weet je maar nooit...

 

 

Lawrence Weiner, Above and Below the Level of Water with a

Probability of Flooding (i.e. a Dike), 1977, variabele afmetingen,

uitnodiging tentoonstelling en cassette, collectie S.M.A.K.

 

 

Tot 22 september 2013

in het S.M.A.K.

Citadelpark

9000 GENT

 

dinsdag t.e.m. zondag: 10 - 18 uur

 

P.S.: Track/KunstWerkt loopt tot 18 augustus 2013

 

www.smak.be

 

 

 

 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN