De Affligemdreef

In de Affligemdreef moest ik deze morgen zijn. Dat is een eind buiten de stad. Dus ging ik met de auto.
"Affligemdreef" ... dan moet daar ergens in de verte de abdij liggen (aldus de verbindingen in mijn katholiek geschoolde geest).
Na mijn afspraak reed ik bijgevolg door op die kaarsrechte weg. Op het Aalsterse grondgebied probeert men de al te gehaaste automobilisten wat in toom te houden met verkeersdrempels die er niet om liegen. In het verlengde van de Affligemdreef (en nog steeds pal rechtdoor) begint de Aalstersedreef van zodra je de gemeente Affligem bereikt. Daar hebben ze de snelheidsduivels totaal anders aangepakt: het wegdek is in zodanig lamentabele staat dat je geen verkeersremmers meer nodig hebt.
Een mens vraagt zich zowaar af wat de beste invalshoek is: overreguleren of gewoon overal afblijven...
Tot daar de eerste vaststellingen.

Het einddoel was de abdij van Affligem. Dus ben ik tot daar gereden en via dezelfde weg teruggekeerd. Maar precies die weg bleek een gigantische schatkamer met ikonen van onze "moderne" tijd: "De Kluizerij" (Aalstersedreef 13) is een voormalig slotklooster van de zuster Benedictessen, maar werd omgevormd tot een "centrum voor Vorming en Onthaasting". Als dat geen hedendaagse begrippen zijn... in deze tijden van levenslang leren en stress-management. Onthaasten kan bovendien ook vlekkeloos in de vlakbij gelegen golfclub "De Kluizen". Wat verder was er nog een tennisclub en als ik mij niet vergis (want hier begon mijn aandacht al wat te verslappen) nog enkele andere sportterreinen voor de wat modalere medemensen.
De zon scheen liefdevol over dit fraaie landschap en in de verte zag ik zowaar het begin van een schitterende regenboog.
Tegen de tijd dat ik de sociale woonwijk van de Bergekouter bereikte, viel de regen bij bakken neer.
Ach ja, in deze stresserende tijden kan zelfs God niet overal tegelijk zijn.

Mooie, gekwetste ziel: deel 2

Dit boek is mij dierbaar.
Een aanduiding in de linkerbovenhoek van de laatste pagina leert mij dat ik het bij Deslegte gekocht heb. Ik ben zowaar zeker dat ik het uit de "krabbelbak" gehaald heb. Het moet wel na 1999 geweest zijn, want de prijs is al in Euro: 2,50 om precies te zijn. Ze hadden het tevoren al eens voor 4,95 geprobeerd, maar vonden duidelijk niemand die bereid was er zoveel voor neer te tellen.
Toen kwam ik daar voorbij...
Wat mij aantrok waren de portretten door Jan Vanriet. Voor het "métier" van die man doe ik al jaren mijn hoed af. Wie niet zo thuis is in kunst, kent zijn werk misschien wel uit zijn illustraties in "De Morgen".
Maar laten we niet afdwalen... we hadden het over "een boek"... een wat vreemd, groot formaat van 27x31,5 cm en amper 32 bladzijden.
Achteraan op de kaft staat:

Mooie, gekwetste ziel

bevat veertien portretten van

totaal uiteenlopende mensen die

echter drie kenmerken met

elkaar gemeen hebben: zij zijn

allen beroemd geweest, zij zijn

inmiddels allen dood, en zij

hebben allen iets heel

persoonlijks betekend in het

leven van de beide makers van

het boek.

Jan Vanriet tekende en Fernand

Auwera benaderde via het

woord:

Majakovsky

Menno ter Braak

Fausto Coppi

Kurt Tucholsky

Paul Klee

Franz Kafka

James Dean

Hugues C. Pernath

Boris Vian

Mistinguett

Jayne Mansfield

Reiser

Jean Seberg

Jean-Paul Sartre

De getekende portretten zijn bijzonder indringend, maar ook de teksten getuigen van een opmerkelijk inlevingsvermogen en een sterke persoonlijke betrokkenheid.

Ik hoop dat U het boek ooit nog eens in handen krijgt.
Als ervaringsdeskundige in het uitlenen van boeken, voel ik geen behoefte om dit boek aan anderen mee te geven.
U mag het altijd bij mij komen inkijken.
Dan leren we elkaar wat beter kennen.

Iets meer weten over:

Jan Vanriethttp://www.janvanriet.com/flash_ok.htm

Fernand Auwerahttp://users.pandora.be/louis.jacobs/Auwera.html

"Mooie, gekwetste ziel"

Dertig jaar lang heb ik boeken geklasseerd (en telkens weer opnieuw op hun plaats gezet) ten behoeve van anderen. Dat was nu eenmaal zo. Nu dat professioneel al een tijd niet meer nodig is, sta ik thuis voor mijn boekenrekken en stel vast dat daar alles netjes door elkaar staat. Let wel: kunstboeken staan mooi bij elkaar en "fiction" staat ook allemaal samen, maar met alle auteurs door elkaar. Soms heb ik de intentie (gehad) om dat eens allemaal mooi alfabetisch per auteur te zetten, maar dan doe ik gauw iets anders en zo gaat die intentie vanzelf over.
Het grote voordeel van "vanallesdoorelkaar" is dat je dan af en toe eens ontdekkingen doet. Plots zie je een boek waarvan je het bestaan niet meer kon vermoeden of een andere keer vind je er een terug waarvan je dacht dat je het niet meer had.
Vandaag was dat laatste het geval.
"Mooie, gekwetste ziel", met 14 portretten door Jan Vanriet en teksten door Fernand Auwera, uitgegeven door Manteau in 1984. De 14 geportretteerden hebben alvast één gemeenschappelijke eigenschap: ze zijn op dat moment allemaal dood (niet op dat portret, natuurlijk)!
Ik duik nu in de zetel met dat schitterende boek en vertel er later meer over...

Mijn waterschoenen staan klaar...

Even geduld !

Achter de schermen wordt diep nagedacht...

U bent gewaarschuwd !

(Zeg achteraf niet dat we het U niet gezegd hebben)