Zoeken in deze blog

dinsdag 27 november 2018

Rik MOENS en Willem BOEL bij LOODS 12 (Wetteren)



Het was een hele tijd geleden dat we nog eens in Loods 12 waren, maar met de huidige dubbeltentoonstelling van Rik MOENS en Willem BOEL voelden we ons meteen weer thuis.


Loods 12


Rik MOENS heeft in het verleden al een stevig en veelzijdig oeuvre samengesteld, met verschillende technieken en soms flink uit de kluiten gewassen installaties zoals zijn spiegelconstructie tijdens Kunst en Zwalm (2009). In 2012 vonden we dat werk terug in Blakmeershoeve te Affligem, waar hij met enkele medestanders een schitterende tentoonstelling uitbouwde. (zie Waterschoenen 16 juni 2012). Even later dook hij ook op in de tentoonstelling 'Sans Gêne' in Villa De Olmen (Wieze), een groepsproject van Maria De Grève en Lieve D'Hondt.

Sindsdien werd het een beetje stil, maar nu is Rik MOENS weer helemaal terug.

In september van dit jaar dook hij tijdens KRASJ in zijn geboortestad Ninove op met de installatie 'O EN 1'. Vincent De Roder van Loods 12 (toen zelf als schilder vertegenwoordigd in Krasj) was meteen voor het project gewonnen en zo staat de installatie (in feite het prototype voor wat een veel grotere uitvoering moet worden) nu centraal in de grote ruimte van de galerie.

Rondom hangen een aantal vroegere werken (meestal tussen 2002 en 2010) die getuigen van zijn experimentele drang, materiaalbeheersing, poëtisch vermogen en esthetische kracht.


Rik Moens 
Nul & Eén, 2018, diverse materialen,
130x150x150
Achtergrond links:
Z.T., 2007, frame, canvas, kunststof, nachtvernis,
100x100
Achtergrond rechts:
Z.T., 2016, acryl, canvas, 200x160


In de werkelijkheid duurt het proces van de installatie 'NUL en EEN' zowat 30 minuten. Het hele bewegingsproces is dan ook een oefening in traagheid en stille contemplatie.

Bij de presentatie in Ninove voegde de kunstenaar voor de bezoekers de volgende tekst toe:
"Ik zie mijn werk in een gelaagdheid van meerdere betekenissen, waar er plaats is voor nieuwe of voor mij onzichtbare betekenissen. Graag had ik met jullie deze opportuniteit willen aangrijpen om een stukje collectief onbewuste bloot te leggen... "


Deze 'machine' zorgt voor subtiele beweging zoals Pol Bury dat ooit op zijn manier met sommige kinetische sculpturen liet gebeuren, maar staat diametraal tegenover de krakende en razende 'spektakelmachines' van Jean Tinguely.


*

De ruimte achteraan in Loods 12 is het terrein van Willem BOEL.
Deze presentatie biedt een summiere blik op zijn oeuvre, een kennismaking met zijn artistieke vocabularium en grammatica.

De voorbije 10 jaar heeft hij een indrukwekkende collectie opgebouwd met dikwijls gigantische, bewegende constructies.
Mobiel of stabiel, steeds is er die poëtische 'nutteloosheid' van zijn objecten. Neem nu zijn 'Pare feu #6' uit de gelijknamige serie of 'Coaster #14'.

De sculpturen van Willem BOEL ontstaan niet als voorgeprogrammeerde objecten of vanuit voorbereidende schetsen. De kunstenaar creëert ze vanuit het verzamelde materiaal (al dan niet gerecupereerd metaal, touw, aluminium, verf,...) als een groeiproces.

De 'machines' zoals de grote constructie uit de reeks 'De Nieuwe Molens' hebben geen enkel praktisch nut, hoewel de toeschouwer zich onvermijdelijk een en ander gaat voorstellen. Ze zijn gewoon zichzelf, met hun specifieke esthetische karakter, ontleend aan een industriële oorsprong en hun historische, annex toegevoegde patina's.

Info:


Willem Boel, De Nieuwe Molens, 2018, 108x272xh.189,
steel plate, from, aluminium, paint


Tot 16 december 2018
zaterdag en zondag
14 tot 18 uur

Koophandelstraat 12
9230 WETTEREN



© Art Spotter / Waterschoenen




vrijdag 23 november 2018

Stefaan VERMUYTEN in Galerie DE ZIENER (Asse)





Galerie De Ziener - Asse


Wie dezer dagen bij Galerie De Ziener in Asse binnenstapt, staat meteen oog in oog met een jager. Het schilderij toont een wat zielige figuur, weliswaar het geweer in de hand, maar nogal clownesk door de knieën buigend en fel afgetekend tegen het licht van de volle maan. Ik ervaar hem meer als prooi dan als jager. Het vogeltje bij zijn hoofd is hoegenaamd niet bang en zit hem waarschijnlijk ongegeneerd uit te lachen. Het lijkt wel of de jager horens draagt, waarin het vogeltje zich genesteld heeft.

Met dit schilderij 'Full Moon Hunting' geeft de kunstenaar meteen ook een titel aan de complete tentoonstelling. Vermuyten gaat de volle maan achterna, niet als jager in de strikte zin van het woord, maar als commentator en 'zinzoeker' (al durft hij het met zijn eigen gevoel voor humor wel eens als 'onzin' verpakken). Hij probeert de waanzin van de wereld dichtbij en ver weg te duiden.
De kunst van Stefaan Vermuyten, dat is 'Ter Zake' en De Afspraak' van de televisie, maar dan zonder het grote gelijk van de verschillende actoren.

Jaren geleden noemden we Stefaan VERMUYTEN reeds "een kritische, maar met milde humor gezegende schilder". Humor is een uitstekend wapen tegen de alledaagsheid van het leven. Soms is dat leven wat minder mild of ronduit tegendraads en dan dringt zich een scherpere benadering op.



Stefaan Vermuyten, Full Moon Hunting, 2017,
acryl op doek, 70 X 50 cm


Stefaan Vermuyten schildert met de onbevangenheid van een kind, zonder restricties en 'to the point'. Hij toont ons 'stills' uit zijn 'sprookjeswereld'. Sprookjes hebben per definitie een mooie en een minder aangename kant. De schilder gaat geen van beide uit de weg. Zeemzoet zal je bij Vermuyten niet terugvinden. Meestal laat hij de dubbele bodems botsen, nu eens onderhuids, dan weer volop vibrerend aan de oppervlakte.

Neem nu de warme intensiteit van zijn 'Full Moon Hunting' hierboven of de schijnbare koelte van zijn 'Living Doll' hieronder.

Een kunstenaar doe je natuurlijk niet kiezen tussen al zijn 'kinderen', maar deze 'Living Doll' ligt hem wel heel nauw aan het hart. 



Stefaan Vermuyten, Living Doll, 2018
acryl op doek, 60 X 50 cm


Ik zou Stefaan Vermuyten wel een cartoonist durven noemen. Dat is geenszins oneerbiedig bedoeld, maar ingegeven door de zuivere vaststelling dat hij met schijnbaar eenvoudige picturale middelen een zo duidelijke taal spreekt.

Dat die beeldtaal bovendien divers is, zal U doorheen deze tentoonstelling duidelijk worden. Er ligt een wereld van verschil tussen zijn 'Full Moon Hunting' en bijvoorbeeld 'Tank Dance' of 'Separatism'. 
Met slechts 15 schilderijen verdeeld over de galerieruimte vooraan en het tuinpaviljoen krijgt elk werk voldoende ademruimte, maar tegelijk ook mogelijkheid tot interactie.



Een kleurrijke, vrolijke dame tussen werk van Stefaan Vermuyten
(L) Home, 2016, acryl op doek, 40 X 50 cm
(R) In the Woods, 2018, acryl op doek, 60 X 70 cm


'Home' en 'In the woods', of zijn atelier en een plek waar hij vreemde voorwerpen vindt. Voor dat laatste moet U zijn pagina op Facebook maar eens raadplegen. Dan maakt U meteen ook kennis met zijn taalkundige zin voor (absurde) humor.

We nemen U intussen mee naar het bos voor de 'The Teddy Bear's Picnic'.

Zing gerust mee... 


*

Neem bij Uw bezoek ook een kijkje op de verdieping van de galerie. In de 'Permanentie' wacht werk van verschillende kunstenaars: Jean-Georges Massart, Julien Coulommier, Eric De Smet, Jo De Smedt, ...



In de permanentie op de verdieping o.a.:
Jean-Georges Massart, Japanse Duizendknoop
Julien Coulommier, Warm Koud 

Info

Tot 23 december 2013
vrijdag, zaterdag en zondag van 15 tot 18 uur
STATIONSSTRAAT 55 - 1730 ASSE


© Art Spotter / Waterschoenen



maandag 19 november 2018

DIALOOG met 6 STEMMEN bij Galerie EL (Welle)




De hoge witte ruimte met de grijs-beige tegelvloer van Galerie EL doet me niet voor het eerst aan een laboratorium denken. De white cube zorgt enerzijds voor een neutrale omgeving waarin verschillende beeldende kunstenaars hun werk kunnen presenteren, maar beschikt bovendien met zijn schuin oplopend dak over een eigen gezicht. Hier heerst het natuurlijke licht, terwijl de zolder een stijlvolle intimiteit garandeert.

Accrochages zijn bij EL steeds met een natuurlijke flair uitgetekend. De oeuvres van de verschillende kunstenaars in de huidige presentatie lopen qua vorm, kleur, thematiek en techniek sterk uit elkaar. Toch verdragen en verruimen ze elkaars gezelschap.
Wit, grijs en felle kleuren zoeken beneden een weg naast elkaar, terwijl boven zwart en gitzwart elkaar in evenwicht houden.

Met werk van vier kunstenaars wordt de laboratoriumfunctie van de benedengalerie weer flink benut. De vier dames hebben elk een eigen 'hoek', waar ze hun experimenten uitvoeren.

Bij het binnenkomen wordt mijn blik in eerste instantie aangetrokken door de installatie 'Stilleven met plaaster objecten, steen, deurstopper, antropogeen samples, steen, steen, Daniël's objecten, meubelpaneel de anderen en de rest' (2018) van Alice DE MONT. Heel even waan ik mij in het atelier van Giorgio Morandi dankzij de witte flesvormen op de tafel. Maar haar installatie bevat veel meer objecten, die ze zelf als personages omschrijft.
Alice De Mont dook voor het eerst in Waterschoenen op tijdens de Open Studio's van het HISK (21/5/2011).In 2012 (23/10) presenteerden we haar in het tweelandenproject 'Façade' van Netwerk Aalst en in 2013 (19/6) met 'Deviaties' bij Cecilia Jaime in Gent. 
Ze blijft met volle overtuiging haar eigen - zinnig onderzoekstraject bewandelen.




Alice De Mont, Stilleven met plaaster 
 objecten e.a. (detail), 2018


Syvie DE MEERLEER omschrijft op haar website zelf de bedoelingen van haar artistieke zoektocht:

"With pencil strokes - soft and invisible as silent words - I want to dismantle treasures of time and space"

Met potlood (of carbonlint zoals in onderstaande triptiek) creëert ze een 'fade out' die aanzet tot een voorzichtige, stille benadering.


Sylvie De Meerleer, Between Void and Presence, 
zwarte carbonlint op papier, 2017


De gekleurde sculpturen of objecten van Nora De Decker lijken soms te verwijzen naar gewone gebruiksvoorwerpen, weliswaar met een flinke 'twist'. Door ze uit hun context te halen, krijgen ze een autonoom en esthetisch karakter. Soms hebben ze een herkenbare titel zoals Vlag, Touw of Strepen, maar dikwijls zijn het titelloze objecten. In elk geval bieden ze ruimte voor interpretatie.
Het zijn letterlijk en figuurlijk tekens aan de wand, die in al hun essentiële eenvoud de toeschouwer een nieuwe 'beeldtaal' leren 'lezen'.


Nora De Decker
 Geen titel, olieverf op leer en hout, 2018 (links)
Touw, olieverf op hout, 2018


Elke VAN KERCKVOORDE verscheen reeds eerder in Waterschoenen. We hebben haar leren kennen met een grafische beeldtaal die ze ontleent aan logo's of verpakkingen en waarmee ze de grenzen tussen design en schilderkunst opzoekt.

In haar nieuwe project 'De assistenten' laat ze het uitvoeringsproces van haar ontwerpen over aan een plottermachine die dus als haar 'assistent' fungeert. Het zal wel geen toeval zijn dat haar 'assistenten' er als kleurrijke robotten uitzien. 
Via de link op haar naam hierboven krijgt U het hele proces in woord en beeld.


Elke Van Kerckvoorde, De Assistenten
Plottertekeningen met gepigmenteerde inkt op canon, 2018


Op de zolder zorgen Jo DE SMEDT en Niek HENDRIX voor een sterke confrontatie tussen tekeningen en schilderijen, allebei gebruikmakend van zwart.

Jo DE SMEDT volgen we al ruim 10 jaar in Waterschoenen. Waar we hem begin 2008 omschreven met de term 'gedistingeerde punk' is hij de laatste jaren via allerlei tussenstations (van onderwerpen uit comics, reclame of klassieke stillevens) steeds meer de scherpe kantjes (ook letterlijk) gaan benadrukken. Grafiet is nog steeds zijn geliefkoosd materiaal, gitzwart blijven zijn getekende objecten of tekens.
Ook in zijn 'grindcore poetry' schuwt hij de scherpe randen niet.

Zopas presenteerde hij in zijn atelier in Asse nog een serie gezeefdrukte sjaals i.s.m. Madame7 onder de titel: KEIHARD ZWART.


Jo De Smedt, Tekening 150 X 100, grafiet


Niek HENDRIX presenteert combinaties van 'magisch-realistische' schilderijen in zwarte olieverf op paneel in strakke blankhouten kabinetten. Met een uiterste precisie realiseert hij zijn ('kleurloze') taferelen van aanvullende, contrasterende of dialogerende momentopnames.
We leerden hem reeds eerder met gelijkaardige presentaties kennen in 'Van Stof tot Asse'. Net als in de moderne, meestal digitale beeldenstorm die we dagdagelijks te verwerken krijgen, laat Hendrix zijn schilderijen elkaar gedeeltelijk overlappen. Slagen we er nog in een overkoepelend beeld te krijgen of verdrinken we in het beeldenbad van de massamedia? De kunstenaar presenteert ons alvast een duidelijk kader met weliswaar gedetailleerde, maar niettemin tot de essentie gestripte beelden.

Niek Hendrix is tevens de oprichter en hoofdredacteur van het webmagazine


Niek Hendrix, detail van panelen uit Cabinet
Olieverf op houten panelen en houten kabinet




TOT 9 DECEMBER 2018
in
GALERIE EL
 Drieselken 40
9473 WELLE

vrijdag, zaterdag en zondag
15 tot 18 uur




© Art Spotter / Waterschoenen







woensdag 14 november 2018

LEEN VAN TICHELEN... een voorzichtige kennismaking




De beeldende wereld van Leen Van Tichelen houdt zich op tussen uitersten: twijfel en zekerheid, hard en zacht, koud en warm, ruw en omzwachteld, streng en levendig.
Binnen deze tegenstellingen bouwt ze een oeuvre in twee en drie dimensies, meestal met middelen die even (on)gewoon als onverwacht zijn.
Bij de sculpturale objecten uit die confrontatie tussen de elementen zich in stapeling of de creatie van ‘verbonden tweelingen’.
In de tekeningen laat ze zich gaan in een gecontroleerd automatisme om te komen tot gedetailleerde, in zichzelf gekeerde draaikolken.





© Leen Van Tichelen

Toen ik in mei 2018 haar tentoonstelling ‘Why I did not otherwise’ bij In Situ Project Space (Aalst) zag, was ik meteen gewonnen voor haar sobere maar intense aanpak.
Ze wist met eenvoudige middelen de kleine ruimte naar haar hand te zetten. Om te beginnen bekleedde ze de vloer met een neutrale folie, zodat de al even sobere werken zich niet lieten overweldigen door de oorspronkelijke (groene) tegelvloer.


De basistoon bij Leen Van Tichelen is ‘grijs’, zeker in haar tekeningen waar ze buiten de zuivere lijnvoering bij voorkeur geen kleur als ‘afleiding’ toelaat, maar meestal ook in haar betonnen (gegoten) objecten die ze (samengebonden met gekleurde stukken stof of draden) per twee of in serie presenteert, alsook in haar houten stapelingen waarin de nochtans aanwezige kleurvlakken grotendeels onzichtbaar blijven (hooguit laten de randen een en ander vermoeden...).


© Leen Van Tichelen

Het seriële en de schakeling of stapeling van gelijkgezinde elementen zijn haar specifieke methodes om orde in de chaos te scheppen. Toch doet een en ander mij vermoeden dat dit werk voortdurend in transitie is. De gecreëerde elementen laten steeds andere installaties in situ toe. De orde is tijdelijk, zoals in het echte leven.


In het atelier liggen stenen, stoffen of andere elementen te wachten op het moment dat ze tot kunstwerk verwerkt worden. Dat kan morgen, volgende maand of over afzienbare tijd zijn. Leen Van Tichelen heeft geen haast. Recuperatie als stap naar opwaardering is de basis.


Opwaardering (van mensen) zoekt ze ook in sociaal-artistieke projecten zoals recent in de Gentse Bloemekenswijk met 'Silent Speech Participatief'. In de lente van 2019 worden de resultaten van die samenwerking met mensen uit de wijk gepresenteerd op de UCO site.




© Leen Van Tichelen

Na Aalst drong een atelierbezoek zich op om mijn ervaringen te toetsen aan de omstandigheden van het atelier. Het werd een tegelijk verhelderende en bevreemdende ervaring aangezien momenteel de woon- en atelierfunctie nog een tijd door elkaar loopt.


Leen Van Tichelen zit volop in de verbouwing van een bestaande woning. In huize Van Tichelen zijn ze wat dat betreft niet aan hun proefstuk toe, maar dit keer zou er ook een uitgebreide atelierruimte gecreëerd worden. Het atelier achter het woonhuis is klaar, maar gaat intussen nog de winter in als tijdelijke woon- en opslagruimte vermits het geplande woonhuis aan de straatkant nog flink in de steigers staat. Wanneer alles klaar is zal het atelier meer dan ooit een oase van rust en ruimte zijn.


We hebben al een afspraak voor het komend voorjaar. Dan stelt ze hier haar boek 'resten van resten' voor in samenwerking met 'DRUKsel' van Johan Velter. We kregen al een voorproefje in Aalst en in het atelier, maar nemen U over enkele maanden zeker mee naar de definitieve voorstelling in Gentbrugge. 

Laat het maar vlug lente zijn.



In het atelier wachten twee oude haardschermen 
op integratie in het werk van Leen Van Tichelen


Intussen verwijzen we U graag naar de website 
leen-van-tichelen.be

Daar krijgt U een uitgebreid gestructureerd overzicht van haar werk. 



© Art Spotter / Waterschoenen







zondag 11 november 2018

A LA GUERRE COMME A LA GUERRE










Art Spotter

'A la guerre comme à la guerre'
(11 november)


© Art Spotter / Waterschoenen




donderdag 8 november 2018

RUSTY DOOR ... watercolor









Gustaaf Vander Biest

'Rusty door'

watercolor


© Art Spotter / Waterschoenen


donderdag 1 november 2018

ABSTRACTION FAITE





Art Spotter
'Abstracte compositie'
Collage




© Art Spotter / Waterschoenen