PROGRESS & PLEASURE in DISKUS Aalst met Elisia POELMAN, Luna VERLEYSEN, Maaike VAN DEN ABBEELE & Zacharia TESTELMANS

 

Sinds vorig weekend is

in DISKUS Aalst

PROGRESS & PLEASURE

aan zet met werk van

Elisia POELMAN, Luna VERLEYSEN,

Maaike VAN DEN ABBEELE

& Zacharia TESTELMANS

Diskus, Diepstraat 48, 9300 AALST

https://www.instagram.com/diskusaalst/

https://www.facebook.com/diskusaalst

Zacharia Testelmans, ICONS, 2021

Zacharia TESTELMANS of Zachteziel schildert zijn personages dikwijls in de 'dark side' en gaat de expliciete uitbeelding niet uit de weg. Zijn figuren leunen sterk aan bij de stripwereld. Daar is zijn opleiding 'Animatie' in het RITCS uiteraard niet vreemd aan.

Zijn 'Icons' houden je dan ook meteen in de ban. In zijn benadering van 'L'origine du monde' is hij hoegenaamd niet éénzijdig. De dialoog met Botticelli en zijn geboorte van Venus speelt zich duidelijk aan de duistere kant van het spectrum af.

Straf werk voor (niet al te) zachte zielen...

Zacharia Testelmans, REED ROLLING, 2021

***

Luna Verleysen, 

Basically A Salad, 2021  /  I Peel You, 2021

Voor Luna VERLEYSEN is schilderen een feest, nu eens 'wild' en 'ongeremd' (wat zich niet alleen in het onderwerp, maar ook in de technische uitvoering laat zien, met name in de 'onrustige' penseelstreken), maar soms gaat ze ook heel ingetogen te werk.

Ze manifesteert zich als partygirl in het centrum van het Aalsterse carnaval, maar trekt zich ook wel eens terug in een gevonden, romantisch schilderijtje, waar ze mits een subtiele toevoeging een eigentijds beeld van maakt (Zalando.be, 2021).

Even later gaat ze alweer een andere richting uit met 'I Peel You' of 'Chiquita'.

Ze creëert objecten of installaties zoals 'Geen discotheek' of stuurt haar figuren even verder all the way in 'De drie biggetjes'.

Boven de trap hangt het grote schilderij dat ook al in KUNSTOEVERS een centrale rol speelde.

Luna Verleysen, Zalando.be, 2021

***

Elisia Poelman, The Landscape Series, 

2021

(Detail)

Ook voor Elisia POELMAN is schilderen een feest in wervelende kleuren.  Elk schilderij is letterlijk en figuurlijk 'a walk in the park', een zoektocht naar kleur en vorm in een natuurlijke wereld van bloemen en planten.

Haar presentatie met 10 X 10 schilderijtjes (The Landscape Series, 2021) is een feest voor het oog, een puzzel vol zoekplaatjes, al heeft ze hier ook nog andere parels met een landschappelijk karakter.

Ik hou mijn 'Waterschoenen' bij de hand om mij straks op het woelige, kleurrijke oppervlak van 'De Marke' (2019) te begeven.

Ze weet een aloud thema als de natuur nieuw leven in te blazen, met respect voor het onderwerp en de kunstgeschiedenis.

Claude Monet zal blij zijn...

In de samenwerking met BARMÈS & Elisia Poelman wordt haar liefde voor kunst en mode samengebracht.

Elisia Poelman, De Marke, 2019

***

Maaike Van Den Abeele

MA_JAPAN collectie: no boyfriend, mondanai, 

2016

Onlangs zag ik Maaike VAN DEN ABBEELE opduiken als resident in NETWERK Aalst binnen 'Gardens of Netwerk' en in haar traject 'leerling-meesterschap' inzake borduren (MA_NUIDO of de weg van het borduren). Het liggend werk 'Rust' in de grote zaal van Diskus is daar een onderdeel van.

Ook de laatste ruimte in het tentoonstellingsparcours (Nachtrust, 2021) is van haar hand.

Als afgestudeerde van het KASK heeft deze dame vooral 'passion for fashion'. In de kleding die ze hier presenteert zijn de Japanse invloeden onmiskenbaar aanwezig: MA_JAPAN collectie.

Maaike Van Den Abeele, Nachtrust, 2021

***

Tot 10 oktober

ZATERDAG & ZONDAG: 13 - 18 uur

Diepestraat 48

9300 AALST

© Art Spotter / Waterschoenen

_WALS10_ met Trees DE MITS, Robert SOROKO en Marc VAN CAUWENBERGH in de Pastorie (Ressegem)

De kunstgoden hadden het vorige zaterdag duidelijk op een akkoordje gegooid met hun collega's van het weerfront.

Onder een stralende zon waren talrijke kunstliefhebbers naar de Pastorie in Ressegem gekomen voor de vernissage van 

_WALS10_

met alweer drie gedreven kunstenaars in de hoofdrol:

Trees DE MITS, Robert SOROKO en Marc VAN CAUWENBERGH

De voormalige pastorie van Ressegem heeft de voorbije jaren reeds meermaals haar mogelijkheden als tentoonstellingsruimte bewezen en met _WALS10_ heerst hier een opmerkelijk sobere, maar efficiënte mix van kleur, zwart-wit, vorm en beweging in diverse technieken en materialen als fotografie, schilderkunst, sculptuur, installatie, keramiek, porcelein, metaal, hout, bamboe, boomschors,...

Waar mogelijk of noodzakelijk zoeken de kunstenaars elkaars gezelschap op in een aantal kamers, waar nodig trekken ze zich met uitgepuurde accrochages alleen terug.

Robert SOROKO maakt voor een paar sculpturen gebruik van de tuin, waar hij tijdens de vernissage ook de directe confrontatie met het publiek aanging.

Trees De Mits, Z.T., 53 x 40 com, foto op dibond, fotografie

Trees DE MITS pakt hier uit met fotografie en sculptuur in diverse materialen. Soms combineert ze fotografie met een architecturale structuur, zoals in 'Anatomy' (1e verdieping/kamer 2), een thema dat ze in die kamer middels een stevig uitgebalanceerde installatie met verschillende materialen gestalte geeft. In de badkamer krijgen de porseleinen lichaamsdelen eveneens een hoofdrol.

De zoektocht naar de relatie tussen klei en lichaam is tijdens een residentie in Japan tot stand gekomen. Japan is zowat haar tweede vaderland, waar ze samen met haar partner Marnix Hoys meermaals op werkbezoek was. Corona heeft de afgelopen tijd uiteraard flink wat roet in het eten gegooid.

Maar geen nood, met de opgedane herinneringen en vastgelegde beelden kan ze ook in haar fotografie aan de slag. Fotografische beelden worden soms ontdaan van hun achtergrond en bewerkt, waardoor ze een grafisch karakter in twee dimensies krijgen.

Daarnaast is er ook een foto als  'Kanazawa' in de gang, die het werkelijke beeld in een soort gesublimeerde versie weergeeft.

Het werk van Trees De Mits laat zich in een moeiteloze overgave lezen, al trekt het zich soms terug in donkere hoekjes.

Trees De Mits dook bijna 10 jaar geleden (17 juni 2012) voor het eerst op in Waterschoenen. Toen was ROOD de overheersende kleur in haar universum, als symbool voor vuur (na een verblijf in Ijsland), temperament en lichamelijkheid. Ik verwees toen naar het gedicht van Paul Snoek... 'Als ik geen rood meer heb' en wat Snoek voorspelde is vandaag in Ressegem hier en daar waarheid geworden:

Als ik geen rood meer heb

maak ik de bomen groen, de struiken,

het hele landschap wat ik schilder.

Dus ook het onkruid en het gras,...

Trees De Mits, Sensory Black + Anatomy, mixed media

*****

Robert Soroko, Blue Lines, 

H 150 x B 50 x L 350 cm,

metaal, hout, verf

sculptuur

De sobere installatie 'Blue Lines' van Robert SOROKO doet me onvermijdelijk denken aan de technologische ingreep die Rik Moens hier twee jaar geleden tijdens WALS_04 op exact dezelfde plek presenteerde.

Maar bij Robert Soroko draait alles rond eenvoud, evenwicht, beheersing en beweging. Die kenmerken zijn ongetwijfeld gelieerd aan zijn voorliefde voor Tai Chi, in oorsprong een Chinese vechtsport maar eveneens een gecontroleerde opeenvolging van bewegingen die rustig, traag en continu worden uitgevoerd.

Met materialen als metaal en hout creëert hij 'figuren' die hij in een bepaalde houding vastgelegd heeft of 'constructies' die door eenvoudige ingrepen van de mens in beweging kunnen gezet worden.

Ik voel me sterk verbonden met 'A Tap 1951' (al heeft dat misschien ook wel met het jaartal te maken), maar ook met de 'Tree Branch Sculpture', waarbij ik het werk van de Catalaanse kunstenaar Riera I Arago in gedachten hou. Die laatste leerde ik ooit kennen bij Galerie Denise Van de Velde in Aalst.

Bij Soroko gaan soberheid en intensiteit hand in hand.

Robert Soroko, A Tap 1951

80 x 35 cm, metaal, kraan

sculptuur

*****

Marc Van Cauwenbergh

No sound, 218, 152,5 x 114,5 cm

olie/linnen

schilderij

Marc VAN CAUWENBERGH schildert met olieverf op linnen in dunne lagen die elkaar overlappen, waardoor onderliggende gegevens naar de achtergrond verdrongen worden of zelfs geheel verdwijnen. Soms verdunt hij de verf in die mate dat de kleuren gesublimeerd, zeg maar vager worden.

Zijn 'Morning Light' (2019) in de voorkamer van de Pastorie is er zo eentje en in 'Somewhat Unusual' (2020) op de eerste verdieping drijft hij die techniek op tot hij het effect van een aquarel bereikt. Ook de twee kleine werken hieronder gaan in die richting. Dat is uiteraard geen achteloze uitvoering, maar een bewuste keuze.

Zijn abstractie wortelt in een waargenomen realiteit. Dat kan gaan van menselijke figuren over lichtimpulsen (zoals 'Morning Light') tot een opkomende storm.

In 2014 mochten we Marc Van Cauwenbergh in Waterschoenen al eens voorstellen bij zijn tentoonstelling in Huize St. Bonaventura.

In 2018 konden u zijn passage bij Galerie Van Caelenberg in Aalst aankondigen.

Marc Van Cauwenbergh

Links: Up, 2020, 30,5 x 25,5 cm, olie/linnen, schilderij

Rechts: Silhouet, 2020, 30,5 x 25,5, olie/linnen, schilderij

Gaan kijken is de boodschap !

Tot 10 oktober 2021

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

_WALS_

Oude Pastorie Ressegem

Sint-Mauritsplain 9

9550 HERZELE

https://www.instagram.com/wals_online/

https://www.facebook.com/wals.herzele/

© Art Spotter / Waterschoenen

 

Stefaan VERMUYTEN met ‘STIJLISSTILSTAND’ in DE MARKTEN (Brussel)

DE MARKTEN

Oude Graanmarkt 5

1000 BRUSSEL

van dinsdag tot zondag

12 - 18 uur

GRATIS TOEGANG

***

Mijn allereerste ontmoeting met een schilderij van Stefaan VERMUYTEN (°1959) was in de groepstentoonstelling 'All together now' (januari 2009) van Galerie De Ziener.

'Don't look at me' (2008) is een indringend portret dat ik bij mijn bezoek aan De Markten zopas terug zag in een andere constellatie.

Indertijd ontlokte de titel van dat schilderij mij de reactie: "Doe het toch maar, want het is indrukwekkend". Ook vandaag heeft het nog niets aan kracht ingeboet.

Stefaan Vermuyten

(L) Pole dancing, 2017

(R) Don't look at me, 2008 

 

Pas anderhalf jaar later (Waterschoenen, 4 juli 2010) zag ik veel meer werk van Stefaan VERMUYTEN en nog wel in De Markten (waar nu zijn overzichtstentoonstelling loopt) tijdens de groepsshow van 'Betonrot'.

Ik zou hem in de jaren erna als bevoorrechte toeschouwer en commentator op zowat al zijn tentoonstellingen volgen.

De huidige overzichtstentoonstelling 'STIJLISSTILSTAND' is voor mij een beetje thuiskomen, want in de verschillende zalen van De Markten krijg ik een bijzonder ruim, maar sober en efficiënt gepresenteerd overzicht van het oeuvre, waarin ik heel wat bekende beelden zie opduiken.

In de bespreking van 4 juli 2010 kon ik met gemak vaststellen dat 'Stijl' toen al 'Stilstand' betekende in de visie van de kunstenaar.

De werken 'Comment décorer sa maison' (2003) en 'Scar' (2010) ontlokten mij toen de volgende commentaren in 'Waterschoenen'.

Stefaan Vermuyten 

Comment décorer sa maison, 2003

Stefaan VERMUYTEN is een kritische, maar met milde humor gezegende schilder "die door zijn werk het onzichtbare zichtbaar maakt", terwijl hij toch hard zijn best doet om het geschilderde onherkenbaar te houden. Je stopt hem als schilder niet zomaar in een vakje. Soms lijkt hij te werken in een (abstact) expressionistische stijl. Dan weer creëert hij een afstandelijk quasi-realistisch beeld of pakt hij uit met die twee aan 'Zen' refererende werken (het ene met rood en roze, het andere - Scar, 2010 -met blauw en een centrale, rode, vertikale streep) die mij onvermijdelijk naar het werk van René Guiette terugvoeren.

De ironische geladenheid toont zich ontegensprekelijk in bovenstaand schilderij 'Comment décorer sa maison - 2003'.

Stefaan Vermuyten is een schilderkunstige omnivoor die zijn artistieke vrijheid met hand en tand lijkt te verdedigen, wars van trends, modes en artistieke circuits.

Jef Van Eynde, foto, Stefaan Vermuyten in zijn atelier

In februari 2011 (17/2 in Waterschoenen) kon ik zijn status als 'schilderkunstige omnivoor' bevestigen naar aanleiding van zijn soloshow in Galerie De Ziener: "Stefaan Vermuyten als kunstenaar die je niet zomaar een een schuifje kunt steken..."

Mijn betrokkenheid bij zijn werk is bijna net zo oud als mijn kunstblog 'Waterschoenen'. Niettemin gaat zijn artisitieke activiteit nog veel verder terug.

In de schitterende monografie bij de tentoonstelling wordt dat allemaal haarfijn verteld. Onthou in eerste instantie dat de toevallige ontdekking van een kunstboek met het werk van Giogio De Chirico hem als autodidact aan het schilderen zette.

Begin jaren '80 trok hij van zijn geboortestad Mechelen naar Antwerpen, vastbesloten een echte kunstenaar te worden. Rond 1985 leerde hij daar de nog onbekende Luc Tuymans en Bert De Beul kennen. Ze vormden al snel een onafscheidelijk trio.

Stefaan Vermuyten exposeerde bij Ruimte Morguen en maakte in 1990, samen met Tuymans de overstap naar Zeno X Gallery. Hij exposeerde er tekeningen, maar drukte even later op de pauzeknop van zijn artistieke droom, al bleef hij tekenen en schilderen.

Stefaan Vermuyten

(L) Scar,

(R) Angry girl

In 2004 kwam hij een eerste keer bij Galerie De Ziener (Asse) terecht, van waaruit zijn werk sindsdien de weg vindt naar verzamelaars. In 2015 stelde hij nog eens bij Ruimte Morguen tentoon en in 2019 dook hij op in het Kunstenfestival Watou.

Van 2009 tot vandaag hebben we met 'WATERSCHOENEN' zijn pad van nabij gevolgd en in woord en beeld besproken.

In 2013 maakte hij zelf een schilderij, 'WATER SHOES' getiteld. Van wisselwerking gesproken.

Stefaan Vermuyten, Water Shoes, 2013

In de monografie staat na het titelblad de simpele vermelding 'Voor Ingrid'. En het is diezelfde Ingrid (sa compagne de route) die de tentoonstelling mag openen met haar gedicht voor Stefaan:

Zonder horizon geen bestaan

Op een avond vroeg ik hem:

Wil je de zee voor me kleiner maken, liefste?

Ze ligt daar zo groot, te weids voor mijn bestaan.

Even later kreeg ik een kort bericht.

Hij schreef: ik werd duizelig van je horizon,

hij stond scheef, ik trok hem recht.

Mijn liefste en de zee.

Wat zou ik toch zonder die twee?

© Ingrid Vandepaer

Ingreep Guy Rombouts op de vloer (detail)

Einde 2018 pakt hij bij Galerie De Ziener uit met de tentoonstelling 'Full Moon Hunting', die een enorm diepe indruk op mij maakte. En net als atijd was er die 'feestelijke' verscheidenheid.

Ik formuleerde het toen als volgt:

"Wie dezer dagen bij Galerie De Ziener in Asse binnenstapt, staat meteen oog in oog met een jager. Het schilderij toont een wat zielige figuur, weliswaar het geweer in de hand, maar nogal clownesk door de knieën buigend en fel afgetekend tegen het licht van de volle maan. Ik ervaar hem meer als prooi dan als jager. Het vogeltje bij zijn hoofd is hoegenaamd niet bang en zit hem waarschijnlijk ongegeneerd uit te lachen. Het lijkt wel of de jager horens draagt, waarin het vogeltje zich genesteld heeft."

"Met dit schilderij 'Full Moon Hunting' geeft de kunstenaar meteen ook een titel aan de complete tentoonstelling. Vermuyten gaat de volle maan achterna, niet als jager in de strikte zin van het woord, maar als commentator en 'zinzoeker' (al durft hij het met zijn eigen gevoel voor humor wel eens als 'onzin' verpakken). Hij probeert de waanzin van de wereld dichtbij en ver weg te duiden.

De kunst van Stefaan Vermuyten, dat is 'Ter Zake' en De Afspraak' van de televisie, maar dan zonder het grote gelijk van de verschillende actoren."

En net als atijd was er die 'feestelijke' verscheidenheid, met werken als 'Tank Dance' dat hier in De Markten boven de trap hangt. Ook ‘In the woods', 'Home',... en 'Living Doll' hebben in de huidige accrochage een plek gevonden.

Stefaan Vermuyten

Full Moon Hunting, 2018

Een aantal ingrepen van vriend en AZART-kunstenaar Guy ROMBOUTS zorgen voor een extra dimensie in verschillende ruimtes.

De foto's van Jef VAN EYNDE schetsen een beeld van de kunstenaar en zijn leefwereld.

Auteur Koen PEETERS leest voor uit zijn tekst bij de video over Stefaan Vermuyten als 'de man met de metaaldetector': DE VONDSTEN.

Dichters van dienst: Bart JANSSEN & Ingrid VANDEPAER.

Curatoren: Luk LAMBRECHT & Lize EENEMAN.

En de hoofdrol is uiteraard voor Stefaan VERMUYTEN, die al die tijd zijn uitgangspunten trouw gebleven is.

 

Monografie 'Stefaan Vermuyten. Z'

Een uitgave van MER. B&L, 2021

Nederlands / Engels

met literaire, essayistische en kunsthistorische bijdragen van

Luk Lambrecht, Koen Peeters, Ingrid Vandepaer en Bart Janssen

en met foto's van

Jef Van Eynde

Vormgeving: Luc Derycke

ISBN 978 94 6393 537 1

Het boek is een heel bijzonder document. Het is beschikbaar in de tentoonstelling, maar ook bij de uitgever (www.merbooks.be) of via de boekhandel.

Voor een beeld van Stefaan VERMUYTEN in WATERSCHOENEN tikt u zijn naam in de ZOEKBALK bovenaan deze BLOG en u krijgt alle artikels op een rij.

Of ga naar https://www.stefaanvermuyten.com/press.html voor nog veel meer.

© Art Spotter / Waterschoenen

 

Jacques CHARLIER met 'HYBRID PAINTINGS' in Gallery Sofie VAN DEN BUSSCHE (Brussel)

 

In maart van dit jaar bezochten we Gallery Sofie Van den Bussche nog in de Rivoli Building voor een tentoonstelling van Yves Velter  (Waterschoenen 24 maart 2021).

Intussen is ze, in haar zoektocht naar een grotere ruimte, geland in de Barthélemylaan 22 (1000 Brussel) langs het kanaal en met de Dansaertstraat net om de hoek.

Gallery Sofie Van den Bussche

Barthélemylaan 22

1000 BRUSSEL

Als kind groeide ze op in een wereld van beeldende kunsten. Aan de hand van haar vader (Willy Van den Bussche) maakte ze (soms nog onbewust) kennis met kunstenaars die ze pas later zelf zou ontdekken en waarderen.

Dat ze voor de eerste tentoonstelling in haar nieuwe ruimte Jacques CHARLIER uitnodigde, is dan ook geen toeval.

Op haar website formuleert ze haar uitgangspunten als volgt:

"Gallery Sofie Van den Bussche is een galerie voor Belgische en internationale hedendaagse kunst in Brussel die zich volledig toelegt op het promoten van zowel opkomende als gerenommeerde kunstenaars die mij nauw aan het hart liggen.

Elke tentoonstelling is verschillend en toont een ander perspectief op onze hedendaagse kunst. Van abstract tot figuratief, van schilderkunst tot beeldhouwkunst."

Met de komst van Jacques CHARLIER kan ze dat laatste allemaal tegelijk realiseren.

Jacques Charlier, Curvilinear painting with fly, 2019,

Acrylics on canvas, 80x100 cm

Jacques CHARLIER (Luik, °1939) woont en werkt nog steeds in zijn geboortestad en is al sinds het begin van de jaren '60 actief als beeldend kunstenaar. Al die tijd is hij een buitenbeentje gebleven. Hij schildert maar maakte ook talloze uitstapjes in andere disciplines als muziek, film,... alles vanuit zijn autodidactische achtergrond.

De laatste twee jaar heeft hij zich sterk geconcentreerd op het schilderen en het resultaat toont hij nu onder de titel 'HYBRID PAINTINGS’. Maar er komt ook vroeger werk aan bod. Straks scrollen we even door de werken.

Maar eerst probeer ik het fenomeen Jacques Charlier wat beter te belichten.

In het jaar 2000 schreef ik het volgende portret (7 jaar vóór 'WATERSCHOENEN' van start ging), in de marge van een tocht langs circa 50 Belgische musea en stichtingen, waarbij ik ook Jacques Charlier in verschillende collecties ontdekte.

CHARLIER Jacques (°1939)

"Jacques Charlier is de Luikse duizendpoot van de Belgische kunst. Met een gedegen kunsthistorische kennis, een absolute zin voor ironie en zonder enige schrik om heilige huisjes te slopen, baant hij zich sinds de jaren '60 een weg door de kunstwereld. Geen enkel medium is hem vreemd: schilderijen, foto's, performances, muziek,...

Telkens levert hij met zijn werken commentaar op de kunstwereld met zijn 'iconen' en ongerijmdheden. De geest van Marcel Broodthaers is hem ongetwijfeld niet vreemd.

Maar, meer nog dan Broodthaers beschikt hij over technische-artistieke kennis om zijn ideeën kracht bij te zetten. Hij kan een kubistisch schilderij maken of werken in de trant van Magritte of Schwitters. Hij kan met verve de rol spelen van meester-vervalser, maar vertelt er dan wel meteen bij dat het vervalsingen zijn.

Zo stelde hij ooit tentoon in de voormalige Beaux-Arts galerie van Marie-Puck Broodthaers (dochter van...) met een reeks assemblages van zogenaamd verschillende kunstenaars in de trant van Schwitters.

Zijn eerste stappen in de galeriewereld zette hij trouwens via zijn 'compagnon de route' Marcel Broodthaers.

Eén van zijn projecten draaide rond de figuur van Noël Godin, de 'taartengooier' die ondermeer Bill Gates bij een bezoek aan België de volle laag bezorgde. Dat is Charlier ten voeten uit. Onder de titel 'The most wanted man' brengt hij een hommage aan deze rebel en geeft meteen een knipoog naar de 'Thirteen most wanted men' van Andy Warhol en de relatie tussen kunst en commercie.

Maar met Charlier weet je toch nooit, want "Niets is minder zeker dan het onzekere".

Art Spotter, 2000

(Kunst van 1850 tot heden in Belgische Musea, 

een wandeling door 47 collecties)

Jacques Charlier

Twintig jaar later is Jacques Charlier nog steeds 'alive and kicking'.

Hij kent de kunstgeschiedenis en kan die perfect toepassen, maar blijft nog steeds kunst en maatschappij in vraag stellen.

In de huidige tentoonstelling pakt hij onder de uitgebreide titel 'HYBRIDE SCHILDERIJEN, BINAIRE HANDELINGEN, MET VLIEG, TRANS-KUBISTISCHE BEELDEN EN ANDERE...' uit met een collectie die een volle eeuw kunstrichtingen combineert met een flinke dosis humor en een meer dan behoorlijk historisch besef.

Jacques Charlier weigert nog steeds pertinent zicht te laten opsluiten in een bepaald stramien of beeldende formule.

Jacques Charlier, Fractale courbe, 2018,

Acrylic on canvas, 40x45 cm

Laten we toch nog even een paar tipjes van de sluier oplichten zodat U straks klaar bent om één en ander zelf te gaan ontdekken.

Zoals reeds vermeld dateren de meeste werken uit 2020 en 2021. Maar ook uit de voorbij 20 jaar werden werken geselecteerd. Meteen vooraan rechts staat een 'kubistische' sculptuur uit 2001 die rechtstreeks inspeelt op de actualiteit van toen en nu: 11 september. Vlakbij hangt het wonderlijk blauwe 'Fractale Courbe' (2018).

Met 'Modes en cours'' (2021) transponeert hij het kubisme van ruim 100 jaar geleden naar hedendaagse thema's.

Jacques Charlier, Modes en cours, 2021,

Acrylic on canvas, 100x120 cm

Net zo goed laat hij 'met verve' het expressionisme de revue passeren, al gaat dat ook hier niet zonder Charlier-twist: 'Peinture inexpressioniste'.

Enig Belgische surrealisme is hem uiteraard ook al niet vreemd. Neem nu de leeuw in de dubbele kooi ('Separatisme', 2004) of zijn schilderij 'Atomic Beach' (2007).

En ook nog dit: hier en daar zie je een vlieg op een schilderij opduiken, een detail dat de aandacht opeist en meteen de hele context beïnvloedt. Neem nu het schilderij 'Abstraite à la mouche' (2020) vooraan links in de galerie.

En er is natuurlijk meer, veel meer...

Maar ga toch vooral zelf kijken, want het werk van Charlier geeft zich pas echt in de directe confrontatie bloot.

Jacques Charlier, Inexpressionniste, 2020, Acrylic on canvas, 90x70 xm

Jacques Charlier, Inexpression, 2020, Acrylic on canvas, 55X65 cm

Tot en met zondag 24 oktober 2021

donderdag, vrijdag, zaterdag: 14 - 18 uur

of na afspraak: sofie@sofievandenbussche.be

Gallery Sofie Van den Bussche

Barthélemylaan 22

1000 BRUSSEL

WWW.SOFIEVANDENBUSSCHE.BE

© Art Spotter / Waterschoenen

Fleur DE ROECK en Celina VLEUGELS bij Tatjana Pieters Gallery (Gent)

 

Sinds vorig weekend is de galerie van TATJANA PIETERS omgetoverd tot het artistieke speelveld van Fleur DE ROECK (°1992) en Celina VLEUGELS (°1996).

Met een kleurrijke mix van grote en kleine schilderijen, inkttekeningen, fantasierijke objecten en minuscule polaroids neemt Fleur DE ROECK onder de titel 'ENTRE CHIEN ET LOUP' het grootste deel van de ruimte in beslag.

Rechts achteraan houdt Celina VLEUGELS zich met haar textielwerken en tekeningen ( 'THE TEMPLE OF MEMORY' ) een beetje verscholen, maar laat zich geenszins in de hoek drummen.

We beginnen bij Fleur DE ROECK.

Fleur De Roeck

Entre chien et loup, 2021

inkt, acrylverf en spuitbus op doek (linnen)

190 x 170 cm

Objecten op de voorgrond: 

Porte-Soleil, De afgebroken en weer opgevangen cactus, 6 - 2021

Het schilderij dat zijn naam aan de tentoonstelling geeft, hangt helemaal achteraan.

Doorheen de presentatie dompelt Fleur De Roeck ons onder in "een voorstelling over de schemerzone tussen maan en zon waar bewust en onbewust, realiteit en dromen, veiligheid en gevaar, wolf en hond elkaar ontmoeten". Dat doet ze in een samenspel van stevige lijnen, sprankelende kleuren en wervelende vormen, ontsproten aan ongebreidelde fantasie en onderbouwd met historische verwijzingen.

Ze kent haar klassiekers... Hekate (Oudgriekse godin verbonden met de nacht, de geesten, de magie,...), Metanoia (Grieks voor bekering, bewustwording, herbronning, bezinning,...), le loup garou (de weerwolf),... en ze weet hoe ze een sprookjesparcours kan samenstellen.

ENTRE CHIEN ET LOUP is een eeuwenoude uitdrukking, die reeds in de Oudheid bestond en in de 13de eeuw in het Frans opdook: "quand l'homme ne peut distinguer le chien du loup".

Entre chien et loup of Tussen hond en wolf slaat dus op het moment van de dag ('s avonds of 's morgens) waar het te donker wordt of nog is om het verschil tussen een hond en een wolf te kunnen zien. De hond staat dan als 'compagnon de route van de mens' symbool voor de dag, terwijl de wolf gelijk staat met de nacht, het gevaar, de angst en de boze dromen.

Vorige zondag werden we hier vanuit de zon dadelijk geconfronteerd met het gigantische schilderij van de 'Ouroboros' (de slang die in zijn eigen staart bijt en zo een eeuwige cirkel vormt - ook al een eeuwenoud symbool). Hier heeft de kunstenaar het kleurgebruik nog flink in toom gehouden en zich geconcentreerd op de lijn, waardoor de dialoog met de kleine inkttekeningen aan de overkant een stuk klaarder kan verlopen.

Van een oorspronkelijke opleiding in grafisch ontwerp en vrije grafiek is ze in geen tijd uitgegroeid tot een allround kunstenaar, die talrijke disciplines beheerst en tegelijk niet bang is om elementen van beroemde voorgangers tot de hare te maken in een eigen, meestal kleurrijke setting. Ik denk bijvoorbeeld aan Alechinsky (ook al een graficus) of Miro wanneer ik sommige speelse figuurtjes zie opduiken. Maar uit dat samenspel bouwt ze telkens een nieuwe, eigen versie van de wereld.

Fleur De Roeck, Ouroboros, 2017

inkt, acrylverf en lakverf op doek

200 x 260 cm

Objecten op de voorgrond:

Screen & Donnez-lui un masque et il dira la vérité - 2021

Tussen de grote schilderijen verschijnen ook kleine werken op gebogen hout, zoals dit 'New landscape 1', naast de bewerkte reeksen polaroids.

Fleur De Roeck

New Landscape 1, 2021

acrylverf en inkt op hout, 31 x 32 cm

De installatie 'Metanoia' is een kleurrijke tent, schuiloord, bezinningsplek,... waar ik mij met het nodige genoegen zou kunnen terugtrekken.

In zijn gedicht/tekst 'Voor Fleur De Roeck' drukt Vincent Van Meenen het ondermeer als volgt uit:

... In een hut lagen mijn verlangens en mijn dromen

op tafel ik sneed ze open met een mes

dacht zo mijn ziel te vinden

begraven onder wandelende stenen

mijn ziel is misschien een geruststellende hond

als ik slaap en waak en slaap als een wolf

met geen andere wegen dan ontsnappingswegen

de valputten waar ik uit wakker schrik...

(Volledige tekst beschikbaar in de galerie)

Fleur De Roeck

(l) De wonderlamp, 2020, acrylverf, inkt, spuitbus en houtskool

op doek, 200 x 260 cm

(r) Metanoia, 2021, mixed media, variabele afmetingen

Achter de wand met het schilderij 'De wonderlamp' houdt Celina Vleugels zich schuil. We nemen u mee op ontdekkingstocht.

Welkom in haar 'verborgen tuin', waar ze haar 'Temple of memories' ontplooit.

Celina VLEUGELS studeerde in 2019 af als Master in de Schilderkunst en specialiseerde zich sindsdien in textielontwerp.

Naast een serie kleine tekeningen toont ze hier 10 textielwerken waarin verschillende technieken samensmelten. Het grootste is ongetwijfeld onderstaand 'Blue rain, frozen in time'. Maar ook de andere, kleinere nemen u mee in het nostalgische bad van haar (jeugd)herinneringen. Ze vertelt beeldende verhalen over thuisgevoel, afscheid nemen, ontsnappen, zon en zee, jeugd, familie,... in kleuren die enige nostalgie geenszins ontkennen en in titels als 'What is the foundation of feeling at home?', 'Between sun and sea', 'When I am alone at night' of 'Longing for Mother's cocooning'.

Zelf omschrijft ze het als volgt: 

"Herinneringen die opkomen en gevoed worden door zintuiglijke prikkelingen komen in mijn verbeelding tot uiting. Beelden die zich vertalen in tactiele en textiele verwerkingen. Momentopnames waarin het verleden wordt vermengd met een verlangen naar het terugkeren naar vroeger. Waarin de zoektocht naar veiligheid zich kenbaar maakt, waar tegelijk een leegte ontstaat door het niet vinden van deze geborgenheid."

(Volledige tekst beschikbaar in de galerie)

Celina Vleugels

Blue rain, frozen in time, 2021

acrylverf, handborduurwerk, droge vilt en stof op verhuisdekens

356 x 350 cm

De toon van het werk balanceert op het slappe koord tussen zwaarmoedigheid en optimisme. 

De textieltechniek wordt beïnvloed door de schilderkunstige achtergrond van de kunstenaar. Maar natuurlijk is de omgang met en de verwerking van de basismaterialen totaal anders.

Celina Vleugels

We can't move on like this, 2021

natte vilttechniek, handborduurwerk en stoffen patches

49,5 x 32 cm

Verhuisdekens als basis, vilt (in zowel nat * als droog * proces), naaien, borduren,... leiden uiteindelijk tot een eindresultaat van zachte, maar inhoudelijk dikwijls scherpe momentopnames.

* Nat vilten is een creatieve techniek waarbij je losse plukken wol met elkaar verbindt met behulp van water.

* Bij deze techniek wordt een droog stukje wol doorprikt met een naald met weerhaakjes.

Celina Vleugels

Temple of childhood memories, 2021

natte vilttechniek, handborduurwerk en stoffen patches

46 x 34 cm

In de tekeningen ontdek je verwijzingen naar bepaalde textielwerken (zoals bovenstaande 'Temple of childhood memories') en de teksten dompelen je feilloos onder in de thematiek van de tentoonstelling.

Gaan kijken is de boodschap !

Tot 17 oktober 2021

in

Galerie TATJANA PIETERS

Nieuwevaart 124

9000 GENT

woensdag tot zondag

14 - 18 uur

of na afspraak:

info@tatjanapieters.com

+32 9 324 45 29

www.tatjanapieters.com

© Art Spotter / Waterschoenen