Vorige zondag werd in Estaminet IN DEN BOUW de laatste tentoonstelling van het seizoen geopend, met werk van de Gentse fotograaf
Frank BASSLEER
Tijdens de opening zorgde JOHN SNAUWAERT op klarinet en saxofoon
voor een muzikale interactie met het werk. De muzikant richtte zich letterlijk op de tentoongestelde foto's en interpreteerde ze in nu eens melancholische, dan weer groeiende en afnemende klanken, om ons tussendoor ook nog in oosters aandoende sferen onder te dompelen.
Als voorbeeld van hoe zintuigen elkaar kunnen aanvullen, was dit alvast een geslaagde benadering.
Tevoren hadden we onze ogen al flink de kost gegeven en ook nadien viel er nog heel wat te ontdekken.
Want uiteindelijk ben je als bezoeker op 'kijken' aangewezen.
Bij het binnenkomen had ik (met een blik op de eerste foto's) het gevoel dat de werken voor deze specifieke ruimte gemaakt waren, al bleek dat niet het geval.
Wel was het zo dat de fotograaf bij zijn eerste bezoek aan deze 'perfect onaffe' tentoonstellingsruimte meteen een klik voelde, die hem de zekerheid gaf dat zijn werk zich hier zou thuisvoelen.
Met de combinatie van de eerste drie foto's (zie hierboven) bewijst hij niet alleen zijn fotografische kwaliteiten, maar ook zijn oog voor architectuur in haar meest elementaire vorm. Straks zal dat architecturale (en sculpturale) aspect nog meer benadrukt worden in de 'modellen' die hij fotografeert.
Frank Bassleer geeft zijn werken hier geen titels mee. Daardoor heb je als kijker minder houvast, maar tegelijk zorgt het ook voor een grotere vrijheid.
'Die Gedanken sind frei.'
Muziek versus fotografie
John Snauwaert op de saxofoon
Bij de overgang naar de tweede kamer hangt een juweel van een foto (alleen al daarvoor mag U best naar Kalken). Het stelt een deel van een raam met een gordijn voor. Frank Bassleer kwam er toevallig voorbij in Mons. Het lijkt heel gevoelig geschilderd en toch gaat het hier om pure fotografie.
Links ervan hangt onderstaande foto van een 'pantoffelsculptuur'.
© Frank Bassleer
In die tweede kamer volgt een reeks 'architecturale' foto's, waarvoor de fotograaf zelf eerst een aantal decors, gebouwen, steden,... geconstrueerd heeft. Hij maakt daarbij gebruik van voorgevormd, kartonnen verpakkingsmateriaal.
Je denkt ongewild aan oude 'oosterse' steden met een bruisend leven, ware het niet dat in de fotografische wereld van Frank BASSLEER de stilte oorverdovend is en de mens volkomen afwezig, al blijf je wachten tot misschien toch nog iemand op de trappen verschijnt.
Het lijken wel archeologische sites, zoals in enkele verdere foto's, waar je hier en daar nog een 'gebouwtje' de kop ziet opsteken in een soort woestijnlandschap of 'verroeste' aarde.
In het licht van de recente gebeurtenissen in de grensstreek tussen Turkije en Syrië denk je onvermijdelijk aan verlaten steden en dorpen, gevluchte mensen. Maar ook dat is uiteindelijk een universeel gegeven.
De fotografische wereld van Frank Bassleer is er een van mysterie, waarin de dikwijls mank lopende menselijke 'beschaving' constant om de hoek loert. Toch zoekt hij in de meest duistere hoeken steeds naar beeldende schoonheid.
Als voorbeeld van hoe zintuigen elkaar kunnen aanvullen, was dit alvast een geslaagde benadering.
Tevoren hadden we onze ogen al flink de kost gegeven en ook nadien viel er nog heel wat te ontdekken.
Want uiteindelijk ben je als bezoeker op 'kijken' aangewezen.
© Frank Bassleer
Bij het binnenkomen had ik (met een blik op de eerste foto's) het gevoel dat de werken voor deze specifieke ruimte gemaakt waren, al bleek dat niet het geval.
Wel was het zo dat de fotograaf bij zijn eerste bezoek aan deze 'perfect onaffe' tentoonstellingsruimte meteen een klik voelde, die hem de zekerheid gaf dat zijn werk zich hier zou thuisvoelen.
Met de combinatie van de eerste drie foto's (zie hierboven) bewijst hij niet alleen zijn fotografische kwaliteiten, maar ook zijn oog voor architectuur in haar meest elementaire vorm. Straks zal dat architecturale (en sculpturale) aspect nog meer benadrukt worden in de 'modellen' die hij fotografeert.
Frank Bassleer geeft zijn werken hier geen titels mee. Daardoor heb je als kijker minder houvast, maar tegelijk zorgt het ook voor een grotere vrijheid.
'Die Gedanken sind frei.'
Bij de overgang naar de tweede kamer hangt een juweel van een foto (alleen al daarvoor mag U best naar Kalken). Het stelt een deel van een raam met een gordijn voor. Frank Bassleer kwam er toevallig voorbij in Mons. Het lijkt heel gevoelig geschilderd en toch gaat het hier om pure fotografie.
Links ervan hangt onderstaande foto van een 'pantoffelsculptuur'.
In die tweede kamer volgt een reeks 'architecturale' foto's, waarvoor de fotograaf zelf eerst een aantal decors, gebouwen, steden,... geconstrueerd heeft. Hij maakt daarbij gebruik van voorgevormd, kartonnen verpakkingsmateriaal.
Je denkt ongewild aan oude 'oosterse' steden met een bruisend leven, ware het niet dat in de fotografische wereld van Frank BASSLEER de stilte oorverdovend is en de mens volkomen afwezig, al blijf je wachten tot misschien toch nog iemand op de trappen verschijnt.
Het lijken wel archeologische sites, zoals in enkele verdere foto's, waar je hier en daar nog een 'gebouwtje' de kop ziet opsteken in een soort woestijnlandschap of 'verroeste' aarde.
In het licht van de recente gebeurtenissen in de grensstreek tussen Turkije en Syrië denk je onvermijdelijk aan verlaten steden en dorpen, gevluchte mensen. Maar ook dat is uiteindelijk een universeel gegeven.
De fotografische wereld van Frank Bassleer is er een van mysterie, waarin de dikwijls mank lopende menselijke 'beschaving' constant om de hoek loert. Toch zoekt hij in de meest duistere hoeken steeds naar beeldende schoonheid.
Deze tentoonstelling loopt tot en met zondag 3 november 2019.
In den bouw – Zomerstraat 85 , 9270 Kalken, 0473 677342
Open op zaterdag vanaf 14u en zondag vanaf 11u
© Art Spotter / Waterschoenen
