*NOG ENKELE EXEMPLAREN BESCHIKBAAR*
SLECHTS 7 €
(inclusief verzending)
BESTELLEN via
Gustaaf Vander Biest
'Voetbal is (geen) oorlog'
A6, 50 exemplaren
genummerd en getekend door
de kunstenaar
Een initiatief van
© ART SPOTTER / WATERSCHOENEN
donderdag 21 oktober 2021
dinsdag 19 oktober 2021
Greet BILLET met 'THE OPPOSITE OF ANYTHING' bij Galerie EL (Welle)
We begeven ons niet voor het eerst in het artistieke laboratorium van Greet BILLET (°1973) en stellen telkens weer vast hoe haar experimenten met kleur en licht in een geest van wetenschappelijk onderzoek baden.
(We brachten in Waterschoenen reeds eerder verslag uit van haar projecten: 3/10/2015, 14/9/2012 & 6/6/2021 - galerie-el.be)
Bij haar solotentoonstelling 'THE OPPOSITE OF ANYTHING' in Galerie EL komt de toeschouwer niet zomaar terecht in een gewone galeriepresentatie, maar wel degelijk in een museale opstelling met 'slechts' twee werken, die allebei dezelfde titel hanteren, maar hun 'spiegelende' mogelijkheden op verschillende manieren uitspelen.
Het kleine werk in plexi met spiegel en vilt (in een dubbele functie) kijkt vanaf de wand uit op de centrale installatie met twee grote ronde spiegels (de ene liggend en de andere hellend), die zowat de hele middenruimte van de kamer in beslag nemen en de wisselwerking tussen de vloer en het plafond weergeven. De spiegelende oppervlakken tonen een beeld van de tegenoverliggende werkelijkheid, een waarneming die zich uiteraard aanpast aan de plaats die de toeschouwer inneemt.
Greet Billet
The opposite of anything, 2021
Plexi + fabric + mirror, Ed. 1/3
42 x 30 x 5 cm
De wandbox in plexi bevat een spiegel en een 'flexibele' voorzet in vilt die het spiegeleffect grotendeels aan het zicht onttrekt. De spiegelfunctie wordt overgenomen door de plexi voorkant en de zijdelingse inkijk, wat tot andere resultaten leidt.
Spiegels zijn geen onontgonnen gebied in de kunst. Denk maar aan Jan Van Eyck en zijn 'Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw' ((1434) of René Magritte met 'La reproduction interdite' (1937).
Tot daar de vaststellingen van een toeschouwer, maar Geert Billet bekijkt het onderwerp vanuit haar onderzoek.
De tekst van Galerie EL zorgt voor een extra benadering, ontleend aan de door de kunstenaar gehanteerde onderzoekstechniek.
Greet Billet
The opposite of anything (deel van installatie)
2021
2 Mirrors, diam. 2 meter
"Voor haar solo tentoonstelling 'THE OPPOSITE OF ANYTHING' onderzocht Greet Billet (1973, Brussel) de vraag in hoeverre je iets immateriëel en ongrijpbaar als licht op een zo zuiver mogelijke manier, dus zonder tussenkomst van iets of iemand, kunt ‘vangen’. Billet is bekend van haar in situ installaties waarin ze onderzoekt hoe licht zich vertaalt van een digitale naar een analoge context en omgekeerd. Ze ontdekte dat het gebruik van een spiegel en gekleurde folies in een geneutraliseerde ruimte een lichteffect creëert dat door niets anders dan de lege ruimte zelf wordt gegenereerd en overal herhaald kan worden. ‘Door deze efemere gebeurtenis ziet de bezoeker hoe licht als het tegenovergestelde van iets eruit ziet’, aldus Billet.
Licht als artistiek medium
Voor haar doctoraat aan de KU Leuven (2019) ('Licht als artistiek medium') onderzocht Billet de betekenis van licht als artistiek medium. Ze deed daarvoor onderzoek naar de verhouding tussen analoge en digitale kleurweergave, tussen de objectieve en kwantificeerbare diitale realiteit van een monochroom en de waarneming en interpretatie ervan. Ze kwam daarbij tot de conclusie dat het structureel onmogelijk is om licht als zodanig te 'vangen' omdat het altijd iets of iemand nodig heeft om te worden waargenomen. En dat 'iets' is een context die de objectieve ervaring ervan relativeert. En waarneming kan niet anders dan subjectief zijn. Tevens ontdekte ze dat het 'gecapteerde' licht in zijn digitale vorm onleesbaar en ontastbaar blijft voor de mens. Deze constatering belemmerde haar niet om verder te gaan met haar onderzoek naar de objectiviteit van licht.
Ontpersoonlijking en het 'herhaalbare protocol'
Geïnspireerd door het boek 'Wat spiegels betreft' (1991) van Umberto Eco ontdekte Billet dat spiegels objecten en hun omgeving niet interpreteren maar weergeven zoals ze zijn. Ze zorgen voor 'ontpersoonlijking'. In haar zoektocht naar de beeldende representatie van licht besloot Billet daarom de spiegel, dankzij haar waarheidsgetrouwe weergave van het licht, de kleur en zijn omgeving, als 'constante' te gebruiken van het 'herhaalbare protocol'.
Billet:
"Het 'herhaalbare protocol' is het principe van de herhaalbaarheid van een handeling of materiaalkeuze die ik noodzakelijk acht om hetzelfde werk op een andere plek, met andere materialen en met ander licht, te kunnen tonen. Iedere situatie levert een ander resultaat op dat bijdraagt aan mijn onderzoek naar een waarheidsgetrouwe weergaven van het licht."
GREET BILLET
'THE OPPOSITE OF ANYTHING'
tot 24 oktober 2021
(enkel nog komend weekend)
zaterdag - zondag
15 - 18 uur
in
galerie EL
drieselken 40
9473 welle
donderdag 14 oktober 2021
'FUCK YOU'... een groepsexpo in KUNSTENHUIS HARELBEKE
KUNSTENHUIS
HARELBEKE
Elodie Antoine (°1978 BE)
Francesca Casu (IT)
Jacques Charlier (°1939 BE)
Leo Copers (°1947 BE)
Marcin Dudek (°1979 PL)
Maria José Gallardo (°1978 ES)
Kendell Geers (°1968 SA)
Stanislas Lahaut (°1979 BE)
Masbedo (°1973 / °1971 IT)
Karl Mechnig (°1959 BE)
Erwin Olaf (°1959 NL)
Polly Pollet (°1993 BE)
DD Trans (°1963 BE)
Nicolas Vander Biest (°1974 BE / MEX)
Klaus Verscheure (°1968 BE)
Naar aanleiding van dit project schreef kunstenaar en curator Klaus VERSCHEURE onderstaande tekst waarin oorsprong en concept van de tentoonstelling en haar 'provocerende' titel uitvoerig gedocumenteerd worden.
"FUCK YOU is de naam van een groepsshow in het Kunstenhuis in Harelbeke, een
kleine stad in West-Vlaanderen, naast Kortrijk. De naam van de tentoonstelling moet niet alleen provocerend werken, wat hij ook wel mag/moét doen, maar moét meteen sprekend zijn voor de inhoud van de show. En neen, deze tentoonstelling wordt geen staalboek uit de wereld van de pornografie, maar wel een staalboek van het gevoel dat in het hoofd van veel kunstenaars leeft: ‘Fuck you’ !
Tegen het einde van het vreemde, door covid-19 beheerste jaar 2020 was het ‘fuck- you-gevoel’ bij heel veel mensen merkbaar. Een soort anarchistische weerstand en opstand tegen situaties die je gevoelsleven gaan beheersen.
Coronamaatregelen zorgden voor een beknotting in heel ons laten en doen, zelfs in de mate dat het ons ‘zelf’ begon over te nemen. Er bleek amper nog ruimte om over andere dingen na te denken. Hierdoor werd de ene persoon lamgeslagen en verviel die in een apatisch ondergaan, terwijl anderen een soort borrelende vulkaan werden die elk moment kon en wou uitbarsten.
De kunstenaars die in FUCK YOU getoond worden, beantwoorden aan
deze laatste beschrijving. Het zijn allen individuen die zich niet laten ‘knechten’ door
regels en clichés. Het zijn ‘opstandigen’ die eigenzinnig hun oeuvre creëren en een
eigen pad bewandelen.
De FUCK YOU van de titel is gericht aan absurde maatregelen, aan compleet doorgedraaide politici, aan extremisten van alle slag, aan de wereld die vindt dat
kunstenaars de hofnarren moeten zijn die zorgen voor een lach en voor schoonheid.
Aan de zoveelste initiatiefnemer die vanuit een genereuze ingeving aan charity wil
doen en dan maar terugvalt op kunstenaars die ongetwijfeld met graagte weer eens
een werk moeten schenken in naam van liefdadigheid en kunst met de hoofdletter K.
FUCK YOU staat voor colère en verzet, voor alles waar deze artiesten kwaad om
worden en hun middenvinger naar opsteken, geen prentjes om het plaatje, maar
prentjes als protestbord. Schuttingtaal in het vocabularium van hedendaagse kunst
en eigentijdse kunstenaars.
FUCK YOU roept luid, maar zal niet schreeuwen. Dit is geen kreet uit frustratie, maar ironie van de individueelste individuen: de kunstenaars.
FUCK YOU is politiek, punk en radicaal!
Maar de tentoonstelling is veel meer dan dat: het is ook een trip die je leert kijken met open blik, die je toont hoe schoonheid anders kan verpakt worden, die gedachten kan verbeelden en je inzichten kan meegeven. De titel kan en mag dan wel enigszins tegen de schenen schoppen, de inhoud van de show staat wel voor onwrikbare ‘monumenten’ in de hedendaagse kunstscène. De kunstenaars die in deze tentoonstelling te zien zijn, weten perfect waarom ze op deze manier aan hun oeuvre bouwen, ze delen geen klappen uit om het effect, maar slaan omdat er een reden toe is, omdat deze taal hun taal geworden is en bovendien één die ze beheersen als geen ander. Het is een taal waarin ze niet onderworpen zijn aan conventies die de buitenwereld oplegt, of aan regels die als gangbaar begrepen worden. De show toont een groep van individuen waarvan het vocabularium en de grammatica elkaar bij momenten overlapt.
FUCK YOU is een tentoonstelling zonder compromissen. Kunst die voor niemand het hoofd buigt, niet voor macht, niet voor machthebbers en niet voor de allermachtigsten.
En toch is FUCK YOU geen exclusieve club die leesvoer biedt dat door niemand
begrepen wordt. Net zoals de blik van de deelnemende kunstenaars 360° bestrijkt, zo staat de deur van de tentoonstelling ook voor iedere bezoeker open. Grenzeloos, maar met een mening. En, als deze jas jou niet past: f*ck you!"
(Klaus Verscheure - curator)
Bovenstaande tekst wilden we u dus geenszins onthouden. Hij schetst in niet mis te verstane bewoordingen waarom deze tentoonstelling precies nu tot stand gekomen is. Maar aangezien het in BEELDENDE KUNST toch vooral over het BEELD gaat dat KUNSTENAARS gecreëerd hebben, nemen we U zo dadelijk mee voor een wandeling doorheen de tentoonstelling, waarin zowat 60 werken van 15 kunstenaars om aandacht vragen.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat u zelf op weg gaat naar Harelbeke...
In de verschillende kamers werden dialogen tussen kunstwerken onderling en in relatie met de omgeving tot stand gebracht, kunstwerken in diverse technieken zoals installatie, fotografie, schilderkunst, textiel, video, mixed media, tekenen, sculptuur, zeefdruk, brons, neon, performance,...
De enige ontbrekende factor is de toeschouwer die door zijn of haar blik en interpretatie het geheel voor zichzelf tot leven wekt. Sommige beelden zullen verleiden, andere zullen afschrikken en nog andere voor verwarring zorgen.
Wandelt u even mee ?
De tentoonstelling voelt voor mij wel een beetje als thuiskomen, vermits het grootste deel van de kunstenaars geen onbekenden zijn en reeds vroeger hun opwachting maakten in WATERSCHOENEN. Bijgevolg kon ik me als start van het 15de werkjaar geen betere tentoonstelling bedenken.
Stanislas Lahaut
Untitled (S.M.W.G.F), 2021
installatie
Meteen bij het binnenkomen via de achterdeur (in de weliswaar majestueuze middengang) staan we oog in oog met een 'gevangen driemaster' (S.M.W.G.F) van Stanislas LAHAUT, die ons later in het parcours nog verder zal verrassen met zijn conceptuele ingrepen. In 2012 vernoemde ik hem voor het eerst in deze blog (in de toenmalige Galerie Fortlaan 17). In 2015 begroette hij me bij Dauwens & Beernaert Gallery in Brussel met de dubbelzijdige neon FUCK YOU / WELCOME en zag ik in de 'directiekamer' een eerdere versie van zijn 'schip'. In datzelfde jaar mocht ik hem als 'The Listener' in Watou (zie link hierna bij Elodie Antoine) ontmoeten ("I like to listen to somebody - Listening can be such a simple act").
De eerste kamer meteen links wordt gedeeld door Elodie ANTOINE en Nicolas VANDER BIEST. Verschillende disciplines en indrukken gaan hier een gewaagd huwelijk aan.
Elodie Antoine verraste en ontroerde me in 2015 met haar bijdrage in WATOU, een speldenkussen onder een glazen stolp, een werk dat me de volgende reactie ontlokte:
"De bijdrage van Elodie Antoine brengt me in gedachten terug naar mijn jeugd. Hoe dikwijls heb ik mijn vader (als meester-kleermaker) niet met een soortgelijk speldenkussen op de arm zien 'dansen' rond de heren die hun maatpak kwamen passen.
De 'Bracelet porte épingles' ziet er enerzijds gewoon uit, maar krijgt onder die glazen stolp tegelijk een andere status. Het kussen doet denken aan een hersenoppervlak waarin talloze spelden geprikt zijn."
In de huidige opstelling schetst ze de verbanden tussen vrouwelijkheid en moederschap, op de grens tussen subtiliteit en realiteit, met oog voor detail, artistieke en ambachtelijke afwerking, gevoed door een nostalgische input.
Nicolas Vander Biest (Belgisch kunstenaar die woont en werkt in Mexico City / was reeds meermaals te gast in 'Waterschoenen', o.a. 12 april 2020 - 11 september 2020 - 4 oktober 2018 - e.a. ) verkent niet alleen bepaalde jeugdherinneringen en visuele indrukken via zijn 'Banier', maar laat de toeschouwer ook nadenken over begrippen als mooi en lelijk, taal en object, schilderkunst en 'textbased art' met zijn tweeluik 'Vaas'.
Banier, 2021
'Zag U het al eer, het kostte meer'
Deze kamer is meteen het schoolvoorbeeld van een voortreffelijke accrochage in een verre van neutrale ruimte. Maar laat dat nu net de sterkte van deze tentoonstelling zijn: het decor wordt perfect ingecalculeerd.
Via de middengang met twee sublieme zelfportretten van Erwin OLAF (Anger & Tamed, gemaakt na de aanslagen op Charlie Hebdo in Parijs) begeven we ons naar de voorkamer. (Erwin Olaf reeds in Waterschoenen: 13 juni 2012 - 3 juli 2018 - 27 maart 2019).
De voorkamer was zonder twijfel de meest luxueuze kamer van het huis (de 'beste kamer'). Een schilderij op de schouw en een groot projectiescherm links in de hoek... meer is niet nodig om onze kijk op oude en nieuwe kunst tegen elkaar af te wegen.
Nicolas Vander Biest, Flemish Master, 2019, acryl en inkjetprint op canvas
Nicolas Vander Biest laat zijn geschilderde tekst dialogeren tegen de achtergrond van Pieter Paul Rubens en stelt: THE CHANCE IS SMALL THAT I WILL BECOME A FLEMISH MASTER IF I KEEP ON PAINTING YELLOW LETTERS. De boodschap wordt benadrukt door een barokke gouden omlijsting.
MASBEDO staat voor de samenwerking tussen Nicolò MASSAZZA en Iacopo BEDOGNI die zich sinds 1999 richten op videokunst en installaties. In 'FRAGILE' wandelt een man met een pauw door het Museo Reale Galleria Sabauda in Turijn. De onzekerheid en onhandigheid van de pauw in deze voor hem onnatuurlijke omgeving wordt getemperd door de zorg van de man.
De zorgzame benadering van de kunst wordt in de gang verdergezet door Elodie Antoine met twee poëtische sculpturen en contrasteert flink met de video-installatie van Marcin DUDEK aan de overkant. Hier heerst lawaai en vernieling op verschillende schermen... een afrekening met zijn verleden als hooligan in Krakau ?
Voodoo Man & Voodoo Woman
enamel op doek
Op naar de eerste verdieping, maar niet zonder eerst rechts van de trap de kleine Voodoo Man & Voodoo Woman van Maria José GALLARDO te groeten. Straks krijgt u nog meer werk van haar te zien.
Halverwege de trap staat Polly POLLET al naar ons te zwaaien met haar 'Study of a Hand'. Blauwe balpen is haar voornaamste werkinstrument en dat beheerst ze tot in de puntjes. In de vitrinetafel gaan esthetische kracht en middelvingers hand in hand. Op weg naar de zolder presenteert ze ons straks nog een schitterend portret: 'Hidden Truth'.
balpen op hout
Op de eerste verdieping sta je meteen oog in oog met twee grote videoschermen van Klaus VERSCHEURE.
In ADAM&EVE / EVE&ADAM kleden een man en een vrouw zich rustig en in stilte uit om nadien in hetzelfde ritme elkaars kleren aan te trekken. Het ritueel wordt telkens herhaald. Zo simpel als de handeling lijkt, zozeer zet het me als toeschouwer aan het denken. Hier worden vragen opgeworpen over 'gender', identiteit en (on)gelijkheid, maar evenzeer over vertrouwen en samenwerking.
Klaus VERSCHEURE is beeldend kunstenaar, maakt videopresentaties en installaties.
Hij is ook actief als filmregisseur en toont zich hier met verve als curator. We zien hem straks nog terug als afsluiter van het tentoonstellingsparcours.
Maria José Gallardo, Malta (1 van 5), enamel op doek
Jacques CHARLIER, die vorige maand nog aan bod kwam in Waterschoenen (Hybrid Paintings bij Galerie Sofie Van den Bussche in Brussel), heeft ook hier een kamer voor zijn eigen-zinnige schilderkunst.
Ik laat me hier vooral verleiden door zijn 'Peinture Léthargique' (mede omwille van de perfecte harmonie met de omgeving), maar net zo goed door 'How thoughts are made' of 'Museum'. Charlier beheerst alle mogelijke stijlen en past die dan ook in de perfectie toe.
Peinture Léthargique, 2019, olie op doek
In de middengang toont Karl MECHNIG aan één kant drie tekeningen en aan de andere kant twee al even typische schilderijen.
Karl MECHNIG blijft zich in zijn werk verbazen over de 'condition humaine'. Hij tekent en schildert de menselijke 'gekte' of 'comedie' met een mengeling van onbevangenheid en begrip. Woord en beeld vullen elkaar aan in die ongeëvenaarde 'situatieschetsen' die hij op papier of doek realiseert.
Hij dook reeds meermaals op in Waterschoenen: 4 februari 2020 - 16 oktober 2012 - 19 april 2015 - e.a.
potlood op papier
D.D. TRANS 'vult' hier een kamer met slechts enkele ingrepen. De zwarte 'Cirkel' is een 'monumentale, poëtische installatie', gemaakt met de meest minimale middelen. U moet het materiaal maar eens goed gaan bekijken.
Naar aanleiding van zijn bijdage in 'Desire for a dream' vorig jaar in Aalst noteerde ik het volgende:
"D.D. TRANS is het pseudoniem van Frank Tuytschaever. Met 'banale' materialen en voorwerpen creëert hij een artistieke taal die betekenissen op scherp stelt in meestal kleinschalige, driedimensionale combinaties. Zijn artiestennaam ontleende hij aan een inmiddels ter ziele gegaan transportbedrijf.
Sinds 2014 is hij bezig aan een tweede artistieke carrière, nadat bij in 2005 een rustperiode inbouwde. Zijn benadering is dezelfde gebleven of zoals hij het zelf uitdrukt: "Inspiratie haal ik uit doe-het zelf-winkels of uit de Suprabazaar". Situeer hem gerust in de denkwereld van René Heyvaert."
D.D. Trans, Cirkel, 2021, installatie
Van een totaal andere aard is het werk van Kendell GEERS, die het thema van de tentoonstelling zowel in schilderijen als via video onderzoekt. Hij hanteert een beeld(ver)vorming die enerzijds op scherp stelt, maar tegelijk ook sublimeert. Met die schijnbaar tegengestelde aanpak weet hij de aandacht van de toeschouwer te vangen. In zijn schilderijen lopen taal en beeld dikwijls een gezamenlijk parcours.
Begin 2013 zagen we hem als centrale kunstenaar opduiken in de groepstentoonstelling 'Sex, Money & Power' van het inmiddels opgedoekte 'Maison Particulière' (Brussel), waarin hij feilloos de onderliggende structuren van het thema blootlegde.
Maria José GALLARDO wist beneden reeds onze blik te vangen met haar kleine 'Voodoo Man' en 'Voodoo woman', maar verdiept zich nu verder in het thema 'Vanitas', met alle ingrediënten vandien.
Een trapje lager (letterlijk) houden Stanislas LAHAUT en Nicolas VANDER BIEST elkaar gezelschap met werk waarin geschreven taal een hoofdrol speelt: textbased art.
Voel u alvast welkom, met dank aan Stanislas Lahaut, die er meteen aan toevoegt: "I'm not afraid of repeating myself'.
Stanislas Lahaut, Untitled (Welcome), brons
Ga nog even mee over de Atlantische oceaan, naar het dak van een flatgebouw in Mexico City, waar Nicolas Vander Biest in 2020 zijn interventie 'RWONG' realiseerde.
'RWONG' is RIGHT.
Mogen we u tot slot nog even meenemen naar de zolder ?
De duistere ruimte wordt nog donkerder met de werken van Leo COPERS, die al ruim 50 jaar bouwt aan een oeuvre dat op zijn minst merkwaardig en tegendraads te noemen is.
Al heel lang geleden wist hij water en vuur te verenigen. In 2012 bouwde hij, in het Citadelpark (Gent) een Museumkerkhof (TRACK).
De zwarte kappen, oorspronkelijk ontleend aan de Ku-Klux-Klan, doken al vroeg op in zijn werk maar bleven ook later als verwijzing naar terrorisme terugkeren.
De grote map 'Yrnomlice' in de vitrinetafel verwijst naar de gelijknamige performance in 1970. De tekst (in bloed op perkament) is volkomen lukraak samengesteld en mist elke betekenis.
Noteer hier ook nog 'ROUGE' van Erwin OLAF.
Eindigen doen we in de kleine zolderruimte met de bezieler van het project, Klaus VERSCHEURE, die ons een welgemeend FUCK YOU wenst.
10 oktober tot 14 november 2021
in
KUNSTENHUIS HARELBEKE
MARKTSTRAAT 100
8530 HARELBEKE
vrijdag, zaterdag en zondag
van 14 tot 18 uur
© Klaus Verscheure & Art Spotter / Waterschoenen
zondag 10 oktober 2021
14 JAAR WATERSCHOENEN
Op 10 oktober 2007 verscheen de eerste post in
WATERSCHOENEN.BLOGSPOT.COM
WOENSDAG 10 OKTOBER 2007
Mijn waterschoenen staan klaar...
Even geduld !
Achter de schermen wordt diep nagedacht...
U bent gewaarschuwd !
(Zeg achteraf niet dat we het U niet gezegd hebben)
LABELS: ARTSPOTTER
Wat begon met een nogal raadselachtige vermelding evolueerde al snel naar talloze ontdekkingen, kennismakingen, vriendschappen,… in de wereld van de beeldende kunsten.
Tentoonstellingen, kunstmanifestaties in binnen- en buitenland stonden op het menu en werden besproken. Talloze kunstenaars kwamen aan bod.
Bijna 1450 posts later begint een nieuw jaar waarin ART SPOTTER nog steeds met 'Waterschoenen' op het wateroppervlak van de grote kunstvijver loopt, al mag het tempo wel wat rustiger worden. Hopelijk kunnen we in 2022 toch ook nog eens naar de Biënnale van Venetië.
Maar eerst een (uiteraard zeer beperkte) terugblik in één FOTO met LINK voor elk jaar dat voorbij ging... (wie meer in detail wil gaan, houden we natuurlijk niet tegen).
2021
*
2020
*
2019
*
2018
*
2017
*
2016
*
2015
*
2014
*
2013
*
2012
*
2011
*
2010
*
2009
*
2008
© Art Spotter / Waterschoenen
donderdag 7 oktober 2021
DORA GARCIA met 'If I could wish for something' & KUNSTENAARS voor GARDENS OF NETWERK (Aalst)
De tentoonstelling
'IF I COULD WISH FOR SOMETHING'
(Si Pudiera Desear Algo)
van Dora GARCIA
is een samenwerking tussen
NETWERK Aalst
& FOTOGALLERIET Oslo
Samen met de tentoonstelling wordt de gelijknamige publicatie If I Could Wish for Something uitgebracht. Het boek brengt een groep auteurs bijeen met verschillende expertises die samen het centrale onderwerp schetsen: het niet vervullen van de beloftes aan vrouwen door de revolutie. Het bevat bijdragen van: Antonio Cataldo, Saddie Choua, Paloma Contreras Lomas, Dora García, Agnieszka Gratza, Carla Lamoyi, Hilde Methi, Andrea Valdés, Sayak Valencia en Pieternel Vermoortel.
(Beschikbaar in Netwerk Aalst)
De titel van de tentoonstelling is ontleend aan een Duits lied van Friedrich Holländer uit 1930, gezongen door Marlene Dietrich:
waarin de twijfel speelt tussen geluk en verdriet.
Deze tweespalt "is tekenend voor de moeilijke 'liefdesgeschiedenis' tussen het feminisme en het socialisme, tussen liefde en revolutie".
Wenn Ich Mir Was Wünschen Dürfte
Man hat uns nicht gefragt, als wir noch kein Gesicht
Ob wir leben wollten oder lieber nicht
Jetzt gehe ich allein, durch eine große Stadt,
Und ich weiß nicht, ob sie mich lieb hat
Ich schaue in die Stuben durch Tür und Fensterglas,
Und ich warte und ich warte auf etwas
Wenn ich mir was wünschen dürfte
Käm ich in Verlegenheit,
Was ich mir denn wünschen sollte,
Eine schlimme oder gute Zeit
Wenn ich mir was wünschen dürfte
Möchte ich etwas glücklich sein
Denn wenn ich gar zu glücklich wär'
Hätt' ich Heimweh nach dem Traurigsein
...
...
Centraal in deze tentoonstelling staat de feministische beweging in verschillende golven doorheen de tijd en de telkens weer onvervulde verzuchtingen daaraan verbonden, gekoppeld aan de bijzonder sterke figuur van Alexandra KOLLONTAI (1872 - 1952) ,marxistisch theoreticus en figuur uit de Oktoberrevolutie, die als geen ander de problematiek onderzocht, in vraag stelde, het activisme stimuleerde en via haar geschriften uitdroeg naar verschillende continenten.
Ze was ondermeer ambassadeur in Mexico, een land waar de vrouwenbeweging ook vandaag nog sterk vertegenwoordigd is en waar recent één van de strijdpunten (recht op abortus) door het Hooggerechtshof erkend werd.
Maar dat de strijd nooit ten volle gestreden is, wordt tegelijk op heel wat plaatsen steeds weer pijnlijk duidelijk.
De poster die in de tentoonstelling op de bezoekers wacht, bevat aan één kant een opsomming van de strijdpunten uit de feministische beweging en aan de keerzijde o.a. de neerslag van een gesprek met Dora Garcia over opzet en inhoud van het project.
Wat Netwerk Aalst betreft, kadert de tentoonstelling 'If I Could Wish for Something' binnen het project 'The Astronaut Metaphor', een evoluerend programma over politiek, esthetiek en de mens. Wat is de positie en de rol die kunstenaars, schrijvers, denkers en instellingen kunnen innemen binnen een complexe publieke sfeer? (Zie eerder 'Occupie Paradit')
Alexandra Kollontai
De presentatie laat zich omschrijven in twee films, 'Love With Obstacles' en 'If I Could Wish for Something', die samen kaderen in het project 'Amor Rojo' rond de complexe erfenis van Alexandra Kollontai. Tel daarbij een documentair gedeelte met gedrukte materialen van en rond de hoofdfiguur.
Alexandra Kollontai had het zelf nooit over de term 'Red Love', die ontleend werd aan de vertaling van haar roman 'A Great Love' (Bolshaya lyubov). Bij een uitgave in Japan, Korea en Mexico werd diezelfde Engelstalige titel ontleend aan een ander boek van Kollontai. 'Red' legde uiteraard nadrukkelijk de link naar de communistische revolutie.
In de film 'Love with obstacles' (TRAILER 4'58") (gemaakt in Moskou op basis van archiefstukken) wordt de figuur van Kollontai in al haar complexiteit opgevoerd aan de hand van vier brieven die door vier vrouwen worden voorgelezen in het Engels. De oorspronkelijke taal (Zweeds, Russisch) komt echter ook in beeld.
De items die aan bod komen:
1. werken aan de toekomst, voor wat nog komen moet.
2. hoe ze haar nalatenschap wil organiseren.
3. relaties.
4. teleurstelling.
Deze vier brieven worden aangevuld met een sciencefictionroman waarin ze zich voorstelt hoe de Sovjet-Uni er in 1970 zou uitzien.
Still uit 'If I Could Wish for Something'
De tweede film 'Si Pudiera Desear Algo' volgt de vrouwendemonstraties in Mexico van de afgelopen drie jaar en is gemonteerd op basis van beeldmateriaal dat door verschillende deelnemers met een telefooncamera gemaakt werd.
De feministische en transfeministische beweging in Mexico staat bekend als zeer actief en sterk in haar levendige en luidruchtige reactie tegen een klimaat van extreem geweld jegens vrouwen.
De beelden zijn gecombineerd met een vrije versie van het Duitse lied (Wenn Ich Mir...): Si pudiera desear algo, door een Mexicaanse transgenderzanger.
De beelden van deze betogingen komen rechtstreeks uit het veld, van mensen die er echt bij waren. Ze zijn niet bewerkt (of gecensureerd) door de media. Ze laten zien wat deze (woedende, teleurgestelde,...) vrouwen echt denken.
Een bezoek in real time dringt zich op.
Neem de tijd om de beelden te laten doordringen...
TOT 19 DECEMBER 2021
NETWERK AALST
HOUTKAAI 15
9300 AALST
Open: donderdag tot zondag / 13 - 18 uur
LEES OOK over VISIE & MISSIE van NETWERK Aalst:
https://netwerkaalst.be/nl/info of na de bijdrage over 'Gardens of Netwerk' onderaan in deze post.
************************
LORE BAUWENS
Gefascineerd door handwerk, focust het werk van Lore Bauwens zich op handgemaakte tapijten. In haar voorstel staan reliëf, kleuren en de referentie naar beeldhouwwerken in de natuur centraal. Ze creëert een extra dimensie in het landschap door middel van de handgemaakte tapijten en hun zachte structuur.
*
CLAIRE STRAGIER — ANIMAL SEES ART
Claire Stragier positioneert zich als kunstenaar-vogelaar. Ze gaat op zoek naar een gemeenschappelijke beeldtaal voor mens en dier. Door middel van observaties en bevragingen brengt ze de vogels van Aalst Rechteroever in kaart. Via kleine kunstingrepen verbetert ze de leefomstandigheden van de vogels en maakt ze ze zichtbaarder voor de buurbewoners.
In het parkje tegenover Netwerk
*
MAXIME VANCOILLIE — TOPOGRAFIE VAN DE NACHT
Maxime Vancoillie vertrekt vanuit een langlopend artistiek onderzoeksproject over de architectuur in dromen. Elke droom toont een persoonlijke interpretatie van de omgeving en een ander perspectief op de werkelijkheid. Via schaalmodellen en tafelgesprekken deelt ze een veelheid aan perspectieven. Ze maakt er verschillende verzamelingen van om ze daarna naast elkaar te plaatsen. De dromen zijn het fundament om ruimtes te bouwen vanuit de beleving en verbeelding. Zo grijpt de droom in op de werkelijke architectuur.
*
MAAIKE VAN DEN ABBEELE
Via gesprekken met bezoekers en buurtbewoners gaat Maaike Van den Abbeele op zoek naar de ideale tuin. Met textiel en draad wil ze verhalen vormgeven om de tuin tot leven te wekken. Een doek wordt een tuin als metafoor voor een plek waar dialoog, ontmoeting en ontspanning mogelijk zijn.
MAAIKE VAN DEN ABBEELE bespraken we onlangs ook naar aanleiding van haar deelname aan de tentoonstelling PROGRESS & PLEASURE in DISKUS Aalst.
*
'YOUR LIFE IS BEAUTIFUL'
(GARDENS OF NETWERK)
***
OVER NETWERK AALST
Netwerk Aalst is een ontmoetingsplek, een internationaal centrum voor hedendaagse kunst en een onafhankelijk filmhuis.
MISSIE
Netwerk Aalst produceert nieuw werk van nationale en internationale kunstenaars en brengt een programma van tentoonstellingen, performances, workshops en gesprekken. Netwerk Aalst toont de beste arthouse films die je absoluut gezien moet hebben. Het hier-en-nu van Aalst vormt het kompas voor de samenwerkingen die Netwerk Aalst opzet met kunstenaars en publieken.
In 2017 startte Netwerk een transitie die resulteerde in een nieuwe programmastructuur en interne organisatie waarbij het sterker focust op de noden in het beeldende kunstenveld en opnieuw de nadruk legt op Aalst. Netwerk, vanaf toen Netwerk Aalst, vulde de kunsthalwerking in 2019 eveneens aan met een volwaardige filmhuiswerking en een programma door derden. Netwerk Aalst ontplooit zich als een open huis in de stad.
© Art Spotter / Waterschoenen & Netwerk Aalst
Abonneren op:
Posts (Atom)