Zoeken in deze blog

maandag 29 april 2019

HERBERT FOUNDATION, een artistieke oase in Gent



Op 11 juli 2011 nam WATERSCHOENEN U mee naar een overzichtstentoonstelling van de 'Collectie Tony Herbert' in het Museum Dhondt Dhaenens (MDD - Deurle).
Tony Herbert (1902 - 1959) verzamelde bij uitstek Vlaamse expressionisten.

Zijn zoon Anton Herbert kreeg eveneens het 'verzamelaarsvirus' te pakken. Het echtpaar Anton en Annick Herbert zou de lijn van de bestaande collectie echter niet doortrekken, maar aansluiten bij hun tijd en de veranderende artistieke inzichten en realisaties. Hun verzameling strekt zich uit over de periode tussen 1964 en 1989.

Mei '68 was zonder twijfel een belangrijk gegeven en een keerpunt in de recente geschiedenis en had ook rechtstreekse gevolgen voor het artistieke gebeuren.
Wat vandaag in de Herbert Foundation ondergebracht is, vond daar zijn oorsprong.

Aanvankelijk zochten ze hun plek ten opzichte van die veranderde wereld en vanaf 1973 begonnen ze aan de uitbouw van een collectie die zich in wezen zou richten op de conceptuele en minimalistische kunst, naast de arte povera.

Ze verzamelden kunst, maar ook kunstenaars. Dat laatste klinkt misschien wat oneerbiedig, maar het betekent dat ze niet zomaar in het wilde weg kochten, maar vooral op zoek gingen naar een persoonlijke band met de betrokken kunstenaars.

In 2011 werden een aantal werken uit hun collectie door veilinghuis Christie's in New York verkocht, met de bedoeling de opbrengst te investeren in de 'Herbert Foundation'. Dat het geld goed besteed is, kan sinds 2013 door alle bezoekers vastgesteld worden.

De restauratie van de oude industriële gebouwen is gebeurd met dezelfde zin voor 'minimal' perfectie als waarmee de collectie opgebouwd werd.

De Herbert Foundation wil duidelijk meer zijn dan een schitterende verzameling kunstwerken, maar tevens een onderzoekscentrum met internationale uitstraling.


In de website omschrijven de initiatiefnemers van de Herbert Foundation een en ander als volgt:

"Aan de oprichting van Herbert Foundation gaat een vijfjarig proces vooraf.
Sinds september 2008 werd de Collectie en het Archief in verschillende fasen in de Stichting ondergebracht waarna in 2011 werd aangevangen met de bouw en renovatie van de ontvangst- en tentoonstellingsruimte aan de Coupure in Gent.

Op 20 juni 2013 opende de Stichting haar deuren voor bezoekers met de tentoonstelling As if it Could

Zowel binnen de tijdelijke tentoonstellingen met werken uit de eigen Verzameling als binnen de evenementen die plaatsvinden (zoals Master Classes, lezingen, speciale rondleidingen), nemen de Collectie en het Archief een evenwaardige positie in. Vanuit een symbiose tussen beiden wenst Herbert Foundation een voedingsbodem te bieden voor onderzoek naar het artistieke gebeuren van de tweede helft van de twintigste eeuw."




Herbert Foudation
Coupure Links 627 A
9000 GENT (B)


+32 9 269 03 00


*
Hierna enkele beelden uit de huidige tentoonstelling die nog loopt tot 2 juni 2019:


Time Extended / 1964 - 1978.
Works and Documents from
the Herbert Foundation. Part III



Met een gids door de tentoonstelling
Times Extended / 1964 - 1978.
Works and Documents from
the Herbert Foundation. Part III


Marcel Broodthaers, Fig? 1 Programme, 1972
Two palm trees, lamp, poster, table with four piles of offset printed paper
Overall: 200 x 400 x 150 cm


Daniel Buren, Tissu rayé de bandes blanches et bleues,
1969, Acrylic on canvas, 188 x 284 cm
&
Du vélum au volume, 1974-1992
Published by Yves Gevaert, Brussels, 1992
4 tomes in 8 volumes, Each volume 51,5 x 50 x 5 cm



Ian Wilson, 
There was a Dicussion in New York City, in 1968 on the Idea of Time,
Typed text on paper, signed, 27,8 x 21,7 cm



On Kawara
12 Jan. 1973, 1973
July 6, 1973, 1973
Liquitex on canvas
(2x) 25,6 x 33 x 4,5 cm



Carl Andre
64 Lead Square, 1969, Lead
0,95 x 162,5 x 162,5 cm



Richard Long
Driftwood Line, 1977
1972 pieces of driftwood
10 x 1265 x 114 cm
Collection S.M.A.K. Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Ghent



A room with a view
op het werk van Lawrence Weiner
'Many Colored Objects Placed Side by Side to Form a Row of Many Colored Objects'



Daniel Buren,
Le Décor et son double, 
Raas van Gaverestraat, Gent 1986
Chambres d'Amis



© Art Spotter / Waterschoenen





woensdag 24 april 2019

MEETING BRUEGEL BOOK / GOD IS A CHILD - HONORE D'O in het Kasteel van Gaasbeek




Enkele dagen geleden namen we U mee naar het Kasteel van Gaasbeek.
In het artkel 'Feast of Fools' van 20 april 2019 kreeg U een beeld van de uitgangspunten en de opzet van de tentoonstelling waarin Pieter Bruegel de Oude geconfronteerd wordt met werk van moderne en hedendaagse kunstenaars.

Op het einde van die bespreking kwamen we uiteindelijk terecht in het appartement van Marie Peyrat, de Markiezin van Gaasbeek. Daar heeft Honoré d'O gekozen voor een onverwachte en 'ongewone' bijdrage in het project Feast of Fools.

Nu is 'ongewoon' niet ongewoon voor een kunstenaar als Honoré d'O, maar 'ongewoon' is bij hem alvast synoniem voor weldoordacht. Hij wil de kijker een stramien bieden, maar hem of haar geenszins iets opdringen.
Je krijgt beelden aangeboden...



Op de nachttafel van Marie Peyrat staat het boek van Honoré d'O
en hier en daar hangen schermen met fragmenten uit het boek


Naar aanleiding van de 450e verjaardag van Bruegels dood besloot Honoré d’O voor de tentoonstelling ‘Feast of Fools. Bruegel Rediscovered’ in het Kasteel van Gaasbeek op het nachtkastje van Markiezin Visconti een boek met verbanden te leggen. 

Daarvoor ging hij op reis: niet alleen naar het 'Kasteel aan de Rand van een Meer' van Ambrogio Lorenzetti in Siena, of naar de grote overzichtstentoonstelling van Pieter Bruegel in Wenen en die van Adriaen Brouwer in Oudenaarde (Honoré d'O komt oorspronkelijk zelf uit Oudenaarde) te gaan kijken, maar ook om te reizen in zijn werk en archief, en om aan de hand van drie grote kunstenaars uit de geschiedenis een tentoonstelling in een boek te maken. Wat deze kunstenaars bindt, is hun nadrukkelijke aandacht voor de reële mens waarin we onszelf herkennen. 

Curator Luk Lambrecht beschrijft in de inleiding van het boek de link tussen 'de valleien van Gaasbeek, de Vlaamse Ardennen, het bekoorlijke op een steile helling pronkende Siena'.
'Bruegel, Brouwer, Lorenzetti en d'O zijn kunstenaars die niet in één land wonen, niet in één taal spreken, maar zich de torens van Babel, Oudenaarde en Siena inbeelden als bakens om hun beelden in alle uithoeken op te lichten.

'Het boek bevat alleen beelden. Het is een reisverhaal, het is een studieboek. De beelden zijn gekozen en geordend om ze in de eerste plaats één voor één te lezen en ze geleidelijk in groeiende verbanden te zien. De puur visuele taal leeft van onacademische methodes, het onderzoek zoekt vergelijkingen, werpt suggesties, vindt associaties, gebruikt subjectiviteiten, splitst in interpretaties, omarmt symboliek,... en legt, bijna parallel met de academische studie, in zijn helderheid het ‘mythologisch’ denken van het kunstwerk (de kunstenaar) bloot.' 

God is een Kind draagt het masker van de metafoor.
De metafoor voor oneindig onderzoek laat zich alleen als kunstwerk kennen.'

Zelf omschrijft Honoré d'O zijn opzet van dit boek in enkele bladzijden achteraan, om tot de volgende conclusie te komen:

"Thuis is uiteindelijk de plek waar je de verst mogelijke reizen maakt."


Dit boek laat zich beeld per beeld, bladzijde per bladzijde 'lezen', maar met de wetenschappelijke catalogus achteraan kom je nog een heel eind verder.


Honoré d'O met het boek
'Meeting Bruegel Book
GOD IS A CHILD


'In 1961 werd de kunstenaar geboren als Raf Van Ommeslaege en in 1984 opnieuw te Gent als Honoré δ’O. Deze wedergeboorte vindt plaats bij de keuze van zijn kunstenaarsnaam en sluit aan bij zijn opvatting over kunst en leven, die volgens hem verwisselbaar zijn. 

Honoré δ’O rekent af met het statische karakter van kunst. Zijn kunstwerken zijn dynamisch en kennen geen definitieve vorm, ze zijn steeds in beweging. De alledaagse voorwerpen en materialen die hij gebruikt, veranderen, splitsen en vermenigvuldigen voortdurend in een eindeloze verscheidenheid. Daarbij zijn de details zeker zo interessant als het geheel. Op het eerste gezicht lijken zijn installaties immers een ongeordende veelheid van materialen, maar als je beter kijkt, zie je dat ze vol zitten met weloverwogen composities en dat er een geordende chaos zit in de details. Dezelfde elementen komen ook terug in verschillende combinaties. Honoré δ’O’s kunst is niet zwaarwichtig, maar lichtvoetig en speels.'

De 'speelvogel' Honoré d'O gebruikt normaal gezien banale materialen als piepschuim of pvc buizen, maar werkt wel vanuit een kunsthistorisch en intellectueel inzicht.

In Waterschoenen leerden we hem kennen naar aanleiding van zijn tentoonstelling met Manfred Du Schu bij Kristof De Clercq Gallery (21 november 2014), een ontmoeting in Casa Argentaurum (11 februari 2013), de tentoonstelling 'Tegenlicht' in het S.M.A.K. (22 september 2010) en het tentoonstellingsproject 'Façade' in Waregem (Be-Part), Aalst en Middelburg (23 oktober 2012).
In 2005 vertegenwoordigde hij ons land op de Biënnale van Venetië.


Het boek is o.a. te koop in de Kasteelshop

ISBN 9789075679540

24 Euro


© Art Spotter / Waterschoenen






zaterdag 20 april 2019

FEAST OF FOOLS - Bruegel herontdekt in het Kasteel van Gaasbeek



450 jaar geleden overleed Pieter Bruegel de Oude en dat zullen we geweten hebben, want tijdens het BREUGELJAAR is Bruegel alomtegenwoordig. Het Pajottenland speelt vanzelfsprekend een belangrijke rol in dit verhaal.

De voorbije jaren nam WATERSCHOENEN U meermaals mee naar het Kasteel van Gaasbeek. Ons laatste verslag dateert van vorig jaar met de tentoonstelling 'VANITY FAIR: Thomas Lerooy / Félicien Rops', waarin U ook links vindt naar vroegere besprekingen en de historiek van dit schitterende oord.

Een paar weken geleden stonden we hier opnieuw voor

FEAST of FOOLS
Bruegel herontdekt


De affiche met het campagnebeeld
van Jean Brusselmans, 'Carnaval', 1952
Mu.ZEE Oostende


Om de originele schilderijen van Pieter Bruegel de Oude te zien, kan je hier in Gaasbeek niet terecht. Zijn werken zijn verspreid over een aantal gerenommeerde museumcollecties, zoals vermeld in de link hierboven.

In zijn tijd en na zijn dood was Pieter Bruegel bekend en beroemd in heel Europa. In de 18e eeuw raakte hij in de vergetelheid, maar in de nadagen van de romantiek werd hij herontdekt en ten onrechte voorgesteld als 'een diep in de Vlaamse klei gewortelde schilder van boerenkermissen, krakende sneeuwlandschappen en eeuwig ruisende korenvelden'.



Op weg naar het Kasteel van Gaasbeek
met Marie Peyrat, de laatste Markiezin




Feast of Fools 

verwijst letterlijk naar de gravure van Bruegel en naar het thema van de tentoonstelling: ‘Keep Calm and Feast On’. Bruegels toespelingen verwijzen, meer in het algemeen, naar menselijke dwaasheden (in de traditie van Lof der zotheid van Erasmus). Het werk van Bruegel is een “feest van misleiding”, met andere woorden: wat je ziet staat open voor zo veel interpretaties dat hele bibliotheken gevuld kunnen worden met mogelijke toespelingen en lezingen. 




Het kasteel en de binnentuin kijken uit 
over het glooiende Pajottenland


In de huidige tentoonstelling wordt gepeild naar de manier waarop Vlaamse, Belgische en internationale kunstenaars tijdens het interbellum en later hun 'portie Bruegel' in beeld brachten. Met werk van James Ensor, Valerius De Saedeleer, Gustave Van de Woestyne, Jean Brusselmans (wiens schilderij 'Carnaval' uit 1952 overigens als campagnebeeld dienst doet), Constant Permeke, Anto Carte, Otto Dix, August Sander of George Grosz worden doorheen de kasteelzalen belicht, afgewisseld met werk van hedendaagse kunstenaars die op hun beurt en met hun middelen de geest van Bruegel benaderen: van Dirk Braeckman, over Kasper Bosmans, Jimmie Durham, Jan Van Imschoot, Jonathan Paepens, Pascale Martine Tayou of Honoré d'O en talrijke anderen.
Ook Marcel Broodthaers, Mario Merz, Panamarenko en Franz West komen om het hoekje kijken.

In de keuken van het kasteel wordt U onder de titel 'Feast of Food' vergast op een virtueel 'banket' dat echter in niets gelijkt op eetfestijnen van de oude Bruegel. Met een 3D-bril wordt U ondergedompeld in de 'high-tech agro-industrieën' van de 21e eeuw.
Het Berlijnse theatergezelschap 'Rimini Protokoll' tekent voor deze ironische bijdrage.


De start van de tentoonstelling vlak 
naast de toegangspoort van het kasteel.

Hier worden de 6 leitmotieven in een nu eens intimistische, dan weer wervelende of dreigende beeldorgie voorgesteld.



6 thema’s dienen als leitmotif 



1. Back to the Roots 



Het werk van Pieter Bruegel bevat veel scenes uit het boerenleven. Dit is ontegensprekelijk het bekendste aspect van zijn oeuvre dat helaas vaak gereduceerd wordt tot pure folklore en ‘koekendoos-romantiek’. 



2. Everybody Hurts 



Bruegel was een buitenbeetje. Hij schilderde het dagelijkse leven, soms subtiel, andere keren rauw, zonder overbodige details en vaak karikaturaal. ‘Foolishness’ uitte zich op verschillende manieren in zijn werk: mengvormen tussen mens en dier, dwazen en narrenhoedjes, dronkaards, blinden en kreupelen ... maar ook kleinzieligheid, menselijk falen of stompzinnigheid in het algemeen. De weergave van figuren die aan de rand van de samenleving leven en een specifieke interesse in deze marginaliteit is ook zeer duidelijk bij tal van moderne en hedendaagse kunstenaars. 



3. Fifty Shades of White.



Landschapskunst werd pas in de tijd van Bruegel erkend als een ware kunstdiscipline. De tentoonstelling kan daarom niet nalaten dit thema te presenteren op een plek waar het zestiende-eeuwse landschap zichtbaar aanwezig is. Sneeuwlandschappen, met hun verfijnde samenspel van witte tinten, maar ook de emotionele witheid (leegte, onzinnigheid, melancholie, eenzaamheid, stilte) staan hier centraal. 


4. We Are at War 

Geweld, oorlog en dood komen veelvuldig voor in Bruegels werk. Zijn tijd werd gedomineerd door geweld, plagen en epidemieën. Het was tevens een tijd van strijd tussen katholieken en protestanten. Volgens sommige kunstcritici werden de werken van Bruegel tegen het einde van zijn leven grimmiger en cynischer. 

5. In God We Trust (do we?) 

Het Christendom was alomtegenwoordig in de zestiende eeuw. Bruegel en zijn tijdsgenoten groeiden ermee op en kenden de belangrijkste bijbelse verhalen, deze duiken dan ook vaak op in Bruegels oeuvre. 

6. Keep Calm and Feast on 

Sommige werken van Bruegel beelden feesttaferelen uit. Het is vreemd dat juist dit aspect van zijn oeuvre (dat later ‘Bruegeliaans’ werd genoemd) een eigen leven is gaan leiden. In het gehele overzicht van zijn werk is het aantal feestscènes niet alleen beperkt, bovendien ademen ze heel weinig feestvreugde uit.

Enkele beelden uit de tentoonstelling om U op weg te zetten, maar er is natuurlijk veel meer...




Théophile Lybaert, Biddende vrouw (studie voor Oud Vlaanderen)
olieverf op doek, 75,8 x 55,4 cm
Museum voor Schone Kunsten Gent

*
Henri Leys, Wandeling buiten de muren, 1854
Museum voor Schone Kunsten Gent



Gustave van de Woestyne, De papeter, 1911
Gemeentelijk Museum Gevaert - Minne



Le paon de Gaasbeek, 2019, een extraatje van 
Emmanuelle Quertain
tegenover haar versie van 'La chûte d'Icare' (waarin de geest
van David Hockney meespeelt)



Music Maestro Please



George Grosz, Blinde kreupele, 1923
aquarel en houtskool op papier, 58,4 x 47 cm
Galerie Ronny Van De Velde, Antwerpen / Knokke



Valerius De Saedeleer, Sneeuw in Vlaanderen,
Koninklijke Musea voor Schone Kunsten,
Antwerpen



Jonathan Paepens toont met 
'as white disappearing into' (2019)
zijn visie op
 'De val van Icarus'

Jonathan Paepens kreeg in 2018 de Publieksprijs in de tentoonstelling 'COMING PEOPLE' in het S.M.A.K.



Het laatste thema van de tentoonstelling komt aan bod in het appartement van Marie Peyrat.

In de Rode kamer onderzoekt James ENSOR 'De zeven hoofdzonden' en Jean BRUSSELMANS laat de menselijke driften los in 'Carnaval'.

Het leitmotief 'In God we trust (do we?) wordt op scherp gesteld.


Jean Brusselmans, Carnaval, 1952
ontmoet
James Ensor

Nog één deur openen en we staan in de slaapkamer van Marie Peyrat, waar Honoré d'O de grenzen tussen schuld en onschuld opheft. 'God is a child' dient zich aan als een speels, maar diepgravend onderzoek in de geschiedenis, de kunstgeschiedenis, de menselijke relaties. Het boek is een reis in beelden, in gedachten, in herinneringen en legt verbanden tussen Ambrogio Lorenzetti, Pieter Bruegel, Adriaan Brouwer en Honoré d'O, tussen Siena, Wenen en Oudenaarde...


Honoré d'O zorgt op het einde van het parcours 
voor bed- en beeldlectuur in de slaapkamer
van Marie Peyrat

Over Honoré d'O en zijn boek(Meeting Bruegel Book - God is a child) maken we over enkele dagen nog een aparte bijdrage.

*
Kasteel van Gaasbeek breekt uit zijn muren


In de expo 'Feast of Fools. Bruegel herontdekt' prikkelt het Kasteel van Gaasbeek de bezoeker om de neus ook buiten de kasteelpoort te steken. Niet enkel in de binnentuin, de Museumtuin en het park, maar ook in de lokale omgeving valt deze keer kunst te ontdekken.

Zo ging de Nederlandse kunstenaar BART LODEWIJKS de boer op in Lennik. Deze kunstenaar strijkt ergens neer na lange, verkennende wandelingen, en gaat aan de slag met een stevige liniaal en een doos krijt. De interactie met buurtbewoners die toevallig zijn pad kruisen, leidt regelmatig tot meer persoonlijk contact. Het hele proces, zowel de sociale context van wie hij ontmoet, als het tekenproces zelf, documenteert hij in tekst, foto en film. Je kunt het werk van LODEWIJKS gaan verkennen op het kruispunt van de Rooststraat en de Kleine en Grote Vijverselenweg in Lennik.


Bart Lodewijks, GAASBEEK DRAWINGS - viersprong Rooststraat, 
kleine- en grote Vijverselenweg, Lennik (2019)


KASPER BOSMANS transformeert in de ommuurde Franse tuin de traditionele bloemenpatronen tot motieven van flessen en borden. Een alledaagse beeldtaal infiltreert in de hoofse Franse tuin en alludeert fleurig op de alliantie tussen kunst, mythe en toerisme. 



Kasper Bosmans, Pick-Nick in Botanique (Fox + Crane), 
Feast of Fools. Bruegel herontdekt t, Kasteel van Gaasbeek 
(2019) foto: Dirk Pauwels



In de binnentuin van het kasteel treffen we de ‘struikelsteen’ van JIMMIE DURHAM, die in kleiner formaat herinnert aan de grote rots in Bruegels Kruisdraging. Dixit Jimmie Durham: ‘Mensen struikelen en vallen soms. Wanneer ze dat het minst verwachten. Soms ligt een voorwerp op het pad naar de toekomst of naar de keuken of ... soms kan een kleine steen in je schoen blijven hangen. Dan moet je stoppen met wat je wou doen en je bezighouden met het ”nu”.’ Durham haalt hier ook de woorden van Patrice Lumumba, de eerste in 1960 democratisch verkozen premier van de Republiek Congo, die de weg vrijmaakte voor de onafhankelijkheid van Congo. Op de komende editie van de Biënnale van Venetië krijgt JIMMIE DURHAM (78) de Gouden Leeuw. Dat is een prijs voor zijn hele oeuvre.


Jimmie Durham, A ROCK IN THE ROAD (2019),
installation view, 
Feast of Fools. Bruegel herontdekt 
Kasteel van Gaasbeek (2019), 
foto: Dirk Pauwels


Ten slotte staat in deze binnentuin ook een tafel die ontworpen werd door de Italiaanse kunstenaar MARIO MERZ. Voor zijn deelname aan de Gentse extra muros expo Chambre d’Amis op uitnodiging van Jan Hoet, ontwierp Merz in 1986 deze tafel. Net als bij veel van zijn andere werken maakte hij gebruik van contrasterende materialen: het gladde, fragiele oppervlak van het glazen blad combineerde hij met het ruwe en massieve uitzicht van natuursteen. De tafel is sinds het midden van de jaren zeventig een vaak terugkerend beeldmotief in het oeuvre van Merz en staat symbool voor de ordening en groei van het universum en nodigt tegelijk ook uit om plaats te nemen, tot menselijke interactie. De link met Bruegels Boerenbruiloft is niet ver weg.



Mario Merz, Installatie ‘Chambres d’Amis’ (1986), 
collection Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, S.M.A.K. Gent,
installation view, Feast of Fools. Bruegel herontdekt 
(2019), 
foto: Dirk Pauwels

En er is meer, veel meer...


Feast of Fools vraagt om een rustige ontdekking

Kasteel van Gaasbeek
Kasteelstraat 49
1750 LENNIK (Gaasbeek)


Openingsuren:

Dagelijks van 10 tot 18 uur (laatste bezoek om 17 uur)
maandag gesloten, open op feestdagen 




© Art Spotter / Waterschoenen


woensdag 17 april 2019

Tiemke GAUDERIS, Ilse PIERARD en Luc DE MAN bij Galerie Van CAELENBERG (Aalst)



Met de tentoonstelling van Tiemke GAUDERIS en Ilse PIERARD zorgt Bruno Van Caelenberg opnieuw voor een mix van licht en duisternis, vorm en kleur. Twee sterk uiteenlopende oeuvres in verschillende technieken en benaderingen maken deze tentoonstelling voor de bezoeker een feest voor het oog en de geest.
In een paar sculpturen toont Luc DE MAN een eigen gezicht en werpt zich bovendien op als verbindende factor in de 'vormstrijd' van zijn vrouwelijke collega's.

Vergeef me, beste lezer, het onverbloemde enthousiasme dat ik zo meteen liet blijken en dat U normaal gezien in deze blog vooral tussen de lijnen leest. Maar de combinatie van deze werken in deze omgeving werkt gewoon perfect.

We hebben er reeds bij eerdere tentoonstellingen op gewezen dat deze galerie geen 'white box' is, maar een meer huiselijke omgeving met plaats voor de meubelobjecten van Pieter De Bruyne of andere ontwerpers en opmerkelijke designelementen met een hedendaags of vintage karakter, waardoor de tijdelijke tentoonstellingen een extra referentiekader krijgen en vice versa.




Tiemke Gauderis (l) en Ilse Pierard (r)
in de designomgeving van 
Galerie Van Caelenberg



Kijken, waarnemen, vormt de basis van het werk dat Tiemke GAUDERIS maakt. Als 'beelddenker' ontleent ze haar basismateriaal aan de wereld rondom haar: geen wereldschokkende ervaringen, maar eenvoudige vaststellingen waaraan anderen misschien achteloos voorbijlopen.

Licht- en schaduw, reflecties, lijnen en vlakken legt ze vast op foto. Met dit materiaal gaat ze dan verder aan de slag. Ze manipuleert de beelden, maakt combinaties, bewerkt en herwerkt, verknipt, vervormt of verdraait. Daartoe gebruikt ze zowel handmatige als virtuele methodes.

Stilaan groeien vorm en inhoud naar elkaar toe tot het model klaar is voor de echte uitwerking als houtskooltekening, die na afwerking op een houten paneel gelijmd wordt. Door deze 'eenvoudige' presentatie (geen inlijsting achter glas en dus geen extra barrière) kan het werk enkel bogen op zijn eigen intrinsieke waarde, in rechtstreekse confrontatie met de omgeving.

In het werk van Gauderis speelt het element TIJD een belangrijke rol: de tijd tussen oorspronkelijke waarneming en realisatie van het werk, de tijd die ze stilzet, de tijd die de toeschouwer aan het beeld moet besteden om het te ontleden,...
Dit werk zou dan ook perfect thuishoren in de tentoonstelling 'Bientôt déjà hier' die we hier drie dagen geleden bespraken.



© Tiemke Gauderis


***

Wat een wereld van verschil met de hoekige, zwart-wit-grijze wereld van daarnet, vormt het ovale, kleurrijke werk van Ilse PIERARD. Niet meer of minder dan het ontstaan van het leven ligt aan de basis van haar kunst.

"Een ode aan de cel. Aan het begin van Leven. Aan de hoop en de belofte die in de kern van alle leven zit. Onvoorwaardelijk en zonder conditionering van buitenaf. Hoe het zich naar binnen keert en zich dan daat zien in zijn kwetsbare vorm. En aan de enorme kracht die daarin verborgen ligt."

Het is verbazingwekkend hoe Ilse Pierard er met de meest eenvoudige middelen en basisvormen in slaagt een hele wereld tot leven te wekken. Dit is de 'schepping' volgens de methode Pierard.

De cel als basis in een gelaagde ovale vorm: gekleurde, gescheurde, tere bladen  laten onderliggende lagen doorschemeren. Een veelheid aan (artistieke) levensvormen ontstaat uit die ene basisgedachte. Zowel de veelzijdigheid als de kracht en de kwetsbaarheid van het leven worden hier in beeld gebracht.



© Ilse Pierard


***

In het begin van dit artikel omschreven we Luc DE MAN als verbindende factor in de 'vormstrijd' tussen zijn vrouwelijke collega's. Hij combineert de strakke kubusvorm als symbool voor het menselijk streven naar perfectie met een bolvorm die de oerkracht vertegenwoordigt.
Binnen die kubus probeert hij de bolle vorm in bedwang te houden, maar de oerknal kan zich elk moment opnieuw aandienen. De beeldhouwer zorgt wel voor de nodige ademruimte om het evenwicht alsnog te bewaren.



© Luc De Man




Tentoonstelling tot zaterdag 25 mei 2019

vrijdag: 13 tot 10 uur
zaterdag: 10 tot 18 uur
bij
Galerie Van Caelenberg
Dendermondsesteenweg 15 - 17
9300 AALST




© Art Spotter / Waterschoenen






zondag 14 april 2019

BIENTÔT DÉJÀ HIER in Centre de la Gravure et de l'image imprimée (La Louvière)



Ik vind het altijd weer prettig om naar 'Centre de la Gravure et de l'image imprimée' in La Louvière te komen. We werden hier eerder al rondgeleid door Pierre Alechinsky (2017), Luc Tuymans (2015) of Franck Bordas (2014), maar dit keer nam directrice Catherine De Braekeleer de honneurs waar, al kwamen ook enkele van de deelnemende kunstenaars aan het woord.

In de voetsporen van deze enthousiaste dame krijgt de tentoonstelling een extra dimensie.


YOUTUBE TEASER


- BIENTÔT DÉJÀ HIER -

MÉTAMORPHOSES ET ÉCOULEMENT DU TEMPS


"Les choses apparaissent, naissent, changent, se transforment, se corrompent, disparaissent...
Hier n'est que le souvenir d'aujourd'hui et demain est son rêve."
(Khalil Gabran)


Met zowat 250 werken (uit de eigen collectie van Centre de la Gravure) van meer dan 30 kunstenaars strekt de tentoonstelling zich uit over de gelijkvloerse en eerste verdieping.


- Bientôt déjà hier -
met o.a. werk van Thierry Wesel


De aanleiding tot deze tentoonstelling ligt bij een serie van 50 zelfportretten die Roman OPALKA tussen 1965 en 2010 realiseerde en die voor de collectie van het Centre verworven werd door de stad La Louvière.

Alleen al voor deze serie mag U best naar La Louvière gaan: VAUT LE DÉTOUR !

Een betere illustratie van de onomkeerbare tijd kon als startpunt van deze tentoonstelling wellicht moeilijk gevonden worden. Door de hele reeks in een lange rij op te hangen, wordt het tijdsverloop nog eens extra duidelijk gemaakt.
U kent OPALKA ongetwijfeld van zijn schilderijen met steeds oplopende getallen die hij vanaf 1965 begon te maken. Telkens wanneer een schilderij klaar was nam hij een foto van zichzelf voor dat werk met daarbij het laatst bereikte getal. Zo ging hij door tot enige tijd voor zijn dood in 2011.



Roman Opalka, OPALKA / 1965/1 - ∞, 2010,
portfolio 50 offsets en biochromie, 153/298,
Editions Bernard Chauveau, Nantes, France

Roman Opalka, 
de laatste drie bladen uit de portfolio


Het zal U doorheen de tentoonstelling opvallen hoeveel werken in serie of met een zekere opeenvolging hier vertegenwoordigd zijn. De grafische technieken zijn per definitie geschikt voor dit soort seriële productie en presentatie. Daardoor alleen al krijgt het tijdsverloop een extra dimensie.

Het productieproces via diverse grafische technieken neemt heel wat tijd in beslag, maar staat door de intensiteit van het werk blijkbaar boven het begrip 'tijd'. Door het afdrukken wordt het beeld in de tijd stilgezet, maar door het creëren van reeksen ontstaat dan weer een dynamiek.


De tijd gaat onherroepelijk voorbij, de tijd wordt stilgezet, de tijd wordt vertraagd of versneld, de tijd laat sporen na, de tijd wist uit, de tijd herstelt, de tijd verdraait de feiten, de tijd brengt raad...

De overblijfselen van de tijd werden door deze kunstenaars vastgelegd: the remains of the day, het moment, de seconde, de geschiedenis, de passage,...

Het begrip 'tijd' kent zoveel verschijningsvormen. Verleden tijd, tegenwoordige tijd of toekomstige tijd laten zich in al onze activiteiten 'vervoegen'. We waren, we zijn of we zullen zijn. We droomden, we dromen en we zullen dromen. We dachten, we denken en we zullen denken.
Er is de 'objectieve' tijd, maar ook de 'subjectieve' tijdsbeleving.
En sinds Einstein ten tonele verscheen zijn we nog verder van huis. 
Wat is dat toch met DE TIJD?

De meeste kunstenaars in deze tentoonstelling benaderen het onderwerp vanuit een persoonlijke, betrokken invalshoek.

Werk van deze kunstenaars:

Christiane BAUMGARTNER // Carole BENZAKEN // Edouard BOYER // Kévin BRITTE // Pierre BURAGLIO // Balthasar BURKHARD // Sophie CALLE // Sylvie CANONNE // Christian CAREZ // Jean CLAREBOUDT // Kikie CRÊVECŒUR // Anne DE GELAS // David DE TSCHARNER // Jean DUBUFFET // Susumu ENDO // Michel FRANÇOIS // Carsten HÖLLER // Christian JACCARD // Ingrid LEDENT // Urs LÜTHI // Takesada MATSUTANI // Agathe MAY // Muriel MOREAU // Tetsuya NODA // Marc OCTAVE // Roman OPAłKA // Anne-Emilie PHILIPPE // Sandra PLANTIVEAU // José Maria SICILIA // Maja SPASOVA // Luc TUYMANS // Thierry WESEL



Catherine De Braekeleer bij het werk van Ingrid Ledent



 Het drieluik van Ingrid LEDENT (The continuous living of a memory which proceeds the past into the present II, Lithographie et impression numérique, 2003) trekt letterlijk de lijn van het verleden, over het heden en de toekomst door naar het oneindige.


Christiane Baumgartner, 1 Sekunde,
25 houtgravures, 2004

Verandereningen van het landschap in beelden van 1 seconde vastgelegd in subtiele houtgravures met enkel horizontale lijnen door Christiane BAUMGARTNER.



Thierry Wesel, La minerai de la tristesse,
zeefdruk, 2005

In zijn reeks 'Les Usines à penser des choses tristes' gaat Thierry WESEL op zoek naar de ondergang en het verval van industriële sites.


Kikie Crêvecoeur, 2012/1 (detail), gravure met gom

Kikie CRÊVECOEUR graveert op kleine gommen die ze apart afdrukt of samenstelt tot heuse dagboeken of kalenders.

Ze dook reeds eerder in WATERSCHOENEN (27 april 2010) op naar aanleiding van een tentoonstelling in de Brussels Botanique in het gezelschap van Pierre Alechinsky.


Anne De Gelas, 
Sur l'intimité... qui m'inquiète,
offsetdruk-collage-foto, 2005 

De titel van bovenstaand werk (detail) liegt er niet om. De intieme 'dagboeken' en en 'beeldlijnen' van Anne De De Gelas leggen ingrijpende ervaringen uit haar persoonlijke levenssfeer bloot.


Testuya Noda, Diary ; Aug. 11th. '78,
houtgravure en zeefdruk

Een breed aanbod uit het grafische oeuvre van Testuya NODA zorgt voor een aparte kijk op het vastleggen van de tijd in dat ene moment. In elk beeld lijken heden en verleden samen te vallen, met een zekere nostalgie én oog voor de realiteit.


Tot daar slechts enkele namen en werken uit deze tentoonstelling. We laten U graag op stap gaan voor een eigen ontdekkingstocht, met tot slot nog deze tips:  Agathe MAY achteraan in de benedenzaal, Muriel MOREAU met drie rode 'groeiringen', Maya SPASOVA met een dubbele 'Voyage romantique sur la Seine' (ik loop graag op mijn waterschoenen mee), Kevin BRITTE met zijn indrukwekkende serie 'Erosion' (grote gravures op basis van zinken drukplaaten die aan natuurlijk stromend water blootgesteld zijn), David DE TSCHARNER met 'La nature des choses', Anne-Emilie PHILIPPE met een spons in bordkrijt en uiteraard Luc TUYMANS (waarnaar we reeds in het begin van dit artikel verwezen).

En natuurlijk is er meer...


Bientôt déjà hier
tot 8 september 2019
in 
Centre de la Gravure
rue des Amours, 10
7100 La Louvière

elke dag van 10 tot 18 uur
maandag gesloten

gratis toegang elke eerste zondag van de maand




***

Op de tweede verdieping vindt U het overzicht van de tweejaarlijkse
'Concours d'images numériques'


Concours d' images numériques
7 ième édition

LE TRANSHUMANISME
L'humain augmenté ou inégalitiés extrêmes ?



Eerste laureaat in de leeftijdscategorie 19-25
DUFOUR Brieuc



***




le 05/05 et le 01/09
Visite guidée pour individuels de 11h à 12h 
de l'exposition "Bientôt déjà hier".

"Bientôt déjà hier"... 
L’exposition en quelques mots : 
Le concept du temps et de son empreinte sont abordés au travers de près de 250 œuvres de 32 artistes. Cette exposition trouve son origine dans l’acquisition par la Ville de La Louvière pour la collection du Centre de la Gravure d’un portfolio de Roman Opałka comprenant cinquante autoportraits de l’artiste réalisés selon un protocole immuable depuis 1965 jusqu’à son décès en 2011. Ce protocole visait à inscrire la trace d’un temps irréversible.




© Art Spotter / Waterschoenen