Zoeken in deze blog

zondag 28 juni 2020

Tien jaar geleden in het S.M.A.K.: Ed TEMPLETON



Tien jaar geleden stelde Ed TEMPLETON tentoon in het S.M.A.K. en WATERSCHOENEN was erbij om samen met de kunstenaar op stap te gaan door de collectie, getuige ons verslag van 10 april 2010.


Ed Templeton in het S.M.A.K., 2010


Een fragment uit de bespreking op WATERSCHOENEN

"Op reis als skater spendeerde hij heel wat van zijn vrije tijd aan de ontdekking van de kunst in musea en kerken. Figuren als Egon Schiele, Balthus en David Hockney intrigeerden en inspireerden hem het meest voor zijn eigen artistieke werk. Heel wat van zijn schilderijen zijn dan ook in pure Hockney-stijl, terwijl je de sfeer van Balthus ook wel proeft in de ambiguïteit van zijn documentair-fotografisch werk.
Eigenlijk is Templeton 'geen schilder en geen fotograaf', maar toch creëert hij hier een beklijvend beeld. Hij is een voyeur en een (ingehouden) exhibitionist, een verbeelder van zijn eigen leven en vooral dat van de mensen rondom hem. Hij kan zich 'als één van hen' vrij bewegen in de skaterswereld. De subcultuur van de skaters is ook de zijne.
Maar in feite houdt hij zichzelf meestal buiten het beeld. Zijn vrouw Deanna is zijn grote muze en model."


Tentoonstellingsbeeld




De kunstenaar stelde in 2010 solo tentoon in S.M.A.K., onder de titel 'The Cemetery of Reason'. Vrij vertaald ‘de laatste rustplaats voor de Rede’. De tentoonstelling bracht het verhaal van een pro-skateboarder, een fotograaf, een tekenaar, een schilder... Een verhaal dat – hoewel gefocust op zijn eigen leven en dat van de mensen die hem omringen – het ‘autobiografische’ overstijgt en sociaal-maatschappelijke fenomenen zonder schroom noch vingerwijzing blootlegt.





Het werk van Ed Templeton (°1972, Garden Grove Californië) is niet zomaar onder één noemer te vatten. Grootgebracht in Orange County, een suburb van Los Angeles, bracht hij zijn jeugd door in een wereld van skateboarding en punkmuziek. Al van jongs af aan was Templeton een gedreven tekenaar en schilder, maar het contact met kunstenaars als Egon Schiele, Balthus en David Hockney gaf hem een enorme stimulans.



Fotografie is daarnaast altijd een constante geweest. Van meet af aan hanteerde hij een analoge camera en ontwikkelde hij zijn beelden op traditionele wijze.



Net zoals Ed Templeton nooit zou kunnen kiezen tussen het skateboarden en het kunstenaarschap – beide voeden elkaar – zou hij zich nooit tot één bepaald medium kunnen beperken. Foto’s, schilderijen en sculpturen vullen elkaar aan, ze staan op één lijn, vrij van hiërarchie.



Dikwijls 'beschrijft' Templeton de tekeningen, foto’s en schilderijen met anekdotes, gevoelens en gedachten die de beelden een nieuwe, verdiepende ‘lezing’ aanreiken. Dromen, hoop, zorgen, identiteitsvorming en zelfprofilering staan centraal.



Ed Templeton | Dad Drowning Me, 2005
acrylverf op doek, h. 91 cm x b. 91 cm
In S.M.A.K. collectie.


Ed Templeton | The Sleepers, 2008 
zeefdruk op fotopapier (12x) h. 87 cm x b. 125 cm 
In 2009 aangekocht door S.M.A.K.




De 'Vrienden van het S.M.A.K.' bieden onderstaande editie aan:


Ed Templeton | Untitled, 2010
100 ex.
69 x 49 cm offset print

Prijs: €250,00 | €125,00 (leden)
Reserveer uw exemplaar: info@vriendensmak.be.


*

maandag 22 juni 2020

'OCCUPIE PARADIT' van Laure PROUVOST en Alex CECCHETTI in NETWERK (Aalst)



"OCCUPIE PARADIT"


een tentoonstelling die door twee bevriende kunstenaars, 

Laura PROUVOST (°1978) en Alex CECCHETTI (°1977) 
voor NETWERK AALST gemaakt werd
en reeds in februari 2020 de deuren opende,
viel enkele weken later ten prooi aan de coronamaatregelen.


Normaal gezien zou deze tentoonstelling lopen tot 24 mei, maar op 29 mei werd een en ander onder strikte voorwaarden heropend en meteen verlengd tot 18 oktober.

De twee kunstenaars met een reeds indrukwekkende staat van dienst en een al even ruim pakket aan uitdrukkingsvormen slaan de handen in elkaar om het 'PARADIJS' opnieuw vorm te geven, al zitten er flink wat addertjes onder het gras.

In hun uitgangspunt was het oorspronkelijke paradijs een oord waar weinig te beleven viel. 

'Iedere dag was dezelfde. Adam en Eva wandelden zonder doel door de Tuin van Eden. Onveranderlijk als de tuin was, hadden ze geen herinneringen. Onsterfelijk als ze waren, hadden ze ook geen gebeden voor de doden. Zonder kinderen vierden ze geen geboortes... Ze hadden geen vrienden of vijanden... Ze kenden geen ziekte of honger...'

Tot de dag dat de slang kwam...

... toen ontstond een nieuwe wereld vol kansen, maar ook met keuzes die niet altijd uitpakten zoals gehoopt. Maar misschien werd het wel verrassender, veel interessanter, gevaarlijker ook...

"COME TO PARADISE AND CHANGE YOUR LIFE"

Hou straks alvast onderstaande boodschap van Laure Prouvost in het oog.
U moet namelijk de trap nemen om naar het 'paradijs' te gaan.

© Laure Prouvost

'Kom naar Aalst. Het is het paradijs'
Die tekst vonden de kunstenaars ergens online.

Toen begonnen ze alvast in gedachten te bouwen aan hun versie van het PARADIJS, in een totaalconcept met inbreng van individuele werken.


*

Bijna 50 jaar geleden bezong Georges Moustaki zijn visie op de teloorgang van de paradijselijke tuin die de aarde ooit was:


Il y avait un jardin qu'on appelait la terre.
Il brillait au soleil comme un fruit défendu.
Non, ce n'était pas le paradis ou l'enfer
Ni rien de déjà vu ou déjà entendu.
Lalala, lalala, lalala.

Il y avait un jardin, une maison des arbres,
Avec un lit de mousse pour y faire l'amour
Et un petit ruisseau roulant sans une vague
Venait le rafraichir et poursuivait son cours.
Lalala, lalala, lalala.

Il y avait un jardin grand comme une vallée.
On pouvait s'y nourrir toutes les saisons,
Sur la terre brûlante ou sur l'herbe gelée
Et découvrir des fleurs qui n'avaient pas de nom.
Lalala,…

etc...


https://www.youtube.com/watch?v=Ob3qAPmHDVk


*

De tentoonstelling werd aanvankelijk begeleid door 'engelen' die in het 'paradijs' ronddwaalden, verkleed in de kleurrijke doeken van Alex Cecchetti die je bij de ingang ziet. Ook de bezoekers konden deze doeken dragen, zodat het onderscheid tussen bezoekers en engelen enigszins verwarrend werd.

Maar sinds de heropening zijn de 'engelen' die je ook uitleg konden geven er niet meer bij en is de bezoeker grotendeels op zichzelf aangewezen (al zullen de mensen van Netwerk je graag bijstaan).

Want laten we wel wezen... eens je in de grote, duistere zaal van het 'paradijs' staat, is het wel even wennen. Je krijgt in een complexe installatie een massa visuele en auditieve prikkels, sommige heel duidelijk, andere nogal subtiel op het gevaar af dat je ze mist. Een parcours dringt zich wel enigszins op, maar het staat u natuurlijk volkomen vrij om rond te dwalen... aan u de 'keuze' ! De 'appel' ligt binnen handbereik, al smaakt wijn naar verluidt zoveel beter.

Misschien begint je hoofd tussen al die cirkels en kringen op de grond als een tol te draaien of voel je de neiging om als een derwsj rond je eigen as te dansen.



© Alex Cecchetti

U komt langs allerlei 'geneugten' op een 'broodtafel' (bread table), die letterlijk van brood gemaakt is door de Aalsterse bakker Alain Verleysen (zelf een fervent kunstliefhebber en kunstverzamelaar).

Wat verder hangt een gigantische, kleurrijke 'mantel' van Muranoglas waarin een operazangeres kwam zingen.

Hoog tegen de muren ontwaar je met enige moeite kleine schilderijen die je slechts in spiegelbeeld kan zien als in de grot van Plato.


Love Bar © Alex Cecchetti


Helemaal achterin staat in een aparte ruimte de 'Love Bar' van Alex Cecchetti, waar de kunstenaar tijdens de vernissage, peilend naar de wensen en verlangens van de bezoekers zelf geprepareerde liefdesdrankjes serveerde.

Boven de trap naar de benedenzaal hangen deze 'boobs' van Laure Prouvost, een belangrijk item uit haar beeldtaal. En intussen zitten de 'nimfen' op de achtergrond elkaar achterna in de wilde groen...


Boobs © Laure Prouvost


In de benedenzaal staat u voor een wateroppervlak met op het einde het licht. Bent u klaar voor een reinigingsritueel? Subtiele visuele en auditieve prikkels nodigen uit om de tocht naar het licht te maken. Gelukkig zijn mijn WATERSCHOENEN gemaakt om OP het water te lopen. 




Over de ontstaansgeschiedenis van deze 'waterzaal' en andere achtergronden uit deze tentoonstelling leest u alles in het interview dat Pieter Vermeulen met de kunstenaars had (in het Engels).


© Laure Prouvost & Alex Cecchetti


Komt u mee het paradijs bezetten? 'OCCUPY PARADISE' of in de omschrijving van Prouvost en Cecchetti... 'OCCUPIE PARADIT'. Ik probeer even mee te stappen in de geliefde taalspelletjes van Laure Prouvost: Occu-pie (taart) Para-dit (dise) of het ‘zogenaamde’ paradijs.
Laat u deze zomer alvast meeslepen in de verrassende, duistere, rusteloze, bedwelmende, verfrissende sfeer van Occupie Paradit.

Ik kijk ook al uit naar de volgende fase...

'Vanaf september 2020 biedt Occupie Paradit ook onderdak aan 'Love among the Artists'. Laure Prouvost nodigt voor dit project een aantal kunstenaars uit. Zij zullen het uitgebeelde paradijs bewonen en er fantasierijk mee omgaan. Met een dosis humor wordt zo de eigenaardige positie die kunstenaars in de maatschappij bekleden in twijfel getrokken.

'Love among the Artists' neemt de titel van het gelijknamige boek (1905) van George Bernhard Shaw als uitgangspunt.'



*

De twee kunstenaars vertellen ook in deze tentoonstelling verhalen die niet per definitie lineair evolueren, wel integendeel...


Laure Prouvost, afkomstig uit Noord-Frankrijk, studeerde in Londen, woont en werkt in Londen en Antwerpen. Ze veroverde de afgelopen 10 jaar de kunstwereld met ondermeer de MaxMara Prize for Women (2012) en de Turner Prize (2013);
In 2018 zette ze het Palais de Tokyo in Parijs naar haar hand ('Ideally this plant would grow boobs and produce milk'). 2019 bracht een overzicht van haar werk in het Antwerpse M HKA. In datzelfde jaar vertegenwoordigde ze Frankrijk op de Biënnale van Venetië.
Laure Prouvost gooit betekenissen om, zet de wereld op zijn kop of achterste voren. In Venetië deed ze dat zelfs heel letterlijk door de klassieke ingang van het Franse paviljoen in de Giardini af te sluiten en de bezoekers door het struikgewas via een achterpoortje binnen te loodsen.

Alex Cecchetti, geboren in Italië, leeft en werkt in Parijs en Londen en is kunstenaar, poëet/auteur en choreograaf die niet alleen performances creëert, maar ook actief is met video, fotografie, objecten, schilderijen,...
Hij ontwikkelt diverse projecten zoals bijvoorbeeld zijn 'Love Bar' die al sinds 2012 meedraait.
Noteer hier ook zijn 'Elixirs', de kleurrijke doeken die bedoeld zijn als kleding voor het bezoek aan de tentoonstelling.
Ook zijn project 'Plantsex' krijgt hier een belangrijke rol in het Paradijs.

KLIK ALVAST OP DE NAMEN VAN DE KUNSTENAARS VOOR LINKS NAAR HUN WEBSITE.


*

Voor info over uw bezoek, deze tentoonstelling 
en andere activiteiten van
NETWERK AALST




© Art Spotter / Waterschoenen



zondag 21 juni 2020

OPEN DEUR WEEKEND BRUSSEL



ZATERDAG 20 en ZONDAG 21 JUNI 2020
zetten de Brussels galeries
hun deuren wijd open
 van 11 tot 19 uur.

Wij gingen dus zaterdag al even verkennen.
Volg vandaag vanaf 11 uur gerust ons spoor.

Maar u kunt nog op veel meer plekken in Brussel terecht.

https://www.brusselsgalleryweekend.com/june-20-21


Onze WATERSCHOENEN brachten ons naar:


Galerie Nathalie Obadia

Charles De Costerstraat 8
1050 Brussel


voor een kennismaking met het werk van

Hoda KASHISHA
(Teheran °1986)

'De dynamiek en spanning van haar onderwerpen weerklinken in de visuele taal van haar werk. In de 15 schilderijen getoond in deze tentoonstelling onderzoekt Kashiha het niet-lineaire verhaal door het traditionele beeldvlak open te breken tot een gelaagde, op collage gebaseerde compositie. Zo kan de kunstenares de tegenstrijdige emoties van haar fictieve personages weergeven: liefde / haat, geweld / vrede, kracht / mislukking en leven / dood. 

Het werk met de titel Dear st. Agatha I witness of your tears In the land of Tulips combineert Kashiha’s belangstelling voor collage en animatie. Geïnspireerd door de legende van de maagd-martelares Sint-Agatha1 uit de christelijke oudheid creëert Kashiha een sterk metaforisch werk over de pijn, het verzet en de volharding die mensen over de hele wereld ervaren vandaag de dag. In een komische en gefragmenteerde stijl toont het werk een naakt vrouwentorso bovenop een mannenlichaam in de achtergrond, met daarnaast een close-up van haar ogen gevuld met tranen en omringd met helderblauwe lucht en een groen grasveld vol rode tulpen.

De rode tulpen leggen meteen de link met Iran waar ze een nationaal symbool zijn om martelaren en gerechtigheid te gedenken. Dit werk zou in haar land verboden worden door de naakten wat vervolgens alleen maar benadrukt hoe belangrijk volledige artistieke vrijheid en autonomie zijn in het kunstenaarschap.'


© Hoda Kashiha & Galerie Nathalie Obadia

In de vaste collectie o.a.Jérôme Zonder & Laure Prouvost



*

Rodolphe Janssen
Livornostraat 35
1050 BRUSSEL

Jacqueline de Jong

WAR: paintings from 1991 - 2014
van WO I over de Golfoorlogen tot Surië


© Jacqueline de Jong, Apocalypse now Megalithes , 1991 
& Horsemen 1918, 2014

*

Op naar de RIVOLI BUILDING
Sint-Jorisstraat
1050 Brussel


HOPSTREET GALLERY

toont werk dat geselecteerd was voor
 'Drawing Now' & 'Art Brussels'
met

Jonathan Callan, Julie Cockburn, Fabrice Souveryns, Egon Van Herreweghe & Thomas Min, Jan Van Munster, Johan De Wilde, Tinus Vermeersch & Sara Bjarland


Zaalzicht Hopstreet Gallery

*

Xavier HUFKENS

met kleine tekeningen
van

Pierre GUYOTAT
(1940 - 2020)

© Pierre Guyotat


*

SCHÖNFELDGALLERY

'So far / So close'

Jan LOCUS
met een indringend fotografisch en audiovisueel project 
rond migratie en familiaal contact
&
Albert PEPERMANS
met het project 'Journal Brut'


© Jan Locus 
Tanger versus Brussel

© Albert Pepermans
Journal Brut

*

Zwart Huis

met

Fik van Gestel



© Fik van Gestel


*

ROSSI CONTEMPORARY

met werk van

Charlotte FLAMAND
Bert HUYGHE
Liesbeth VAN HEUVERSWIJN


© Charlotte Flamand


© Bert Huyghe


© Liesbeth Van Heuverswijn

*

SCHOONJANS&VANDENBUSSCHE GALLERY

met 

Paul VAN HOEYDONCK
(°1925)


© Paul Van Hoeydonck
recent werk

*

RUFLON RACZ Gallery

met een sterke installatie van

Francis SCHMETZ


© Francis Schmetz


We hadden graag nog veel meer bezocht...


© Art Spotter / Waterschoenen




donderdag 18 juni 2020

ART AUTUN 2020 komt er eindelijk aan



deze zomer ARTAUTUN#2020
 

werk van Belgische en Franse kunstenaars op twee uitzonderlijke locaties in het bourgondische Autun(F)


curated by RENIERE&DEPLA



Rien ne se perd, rien ne se crée, tout se transforme

Antoine Lavoisier

Na twee jaar voorbereidend werk en na enkele maanden van onduidelijkheid en verwarring zijn we heel blij dat ArtAutun#2020 deze zomer dan toch doorgaat. Tijdens de herprogrammering wordt er rekening gehouden met de noodzakelijke restricties qua aantal bezoekers en sociale afstand. In samenspraak met het Musée Rolin en de stad Autun werd beslist om de tentoonstelling over een langere periode te laten lopen. Bezoekers krijgen zo ruimere mogelijkheden om de tentoonstelling in te plannen.



Philip Aguirre y Otegui, Mireille Blanc (F), Elke Andreas Boon,
Koen Broucke, Johan Clarysse, Anton Cotteleer,
Hippolyte Daeye, Thierry De Cordier, Peter de Cupere,
Jan De Maesschalck, Reniere&Depla, Sarah De Vos,
Robert Devriendt, Wim Delvoye, Gust De Smet, Marthe Donas
Arpaïs Du Bois, James Ensor, Nick Ervinck, Michael Filez
Karin Hanssen, Edmée Laurin (F), Thomas Lerooy, Antoine Mortier,
Timothée Schelstraete (F), Edgard Tytgat, Hans Vandekerckhove
Laura Vandewynckel, Jan Vanriet,
Rik Wouters, Cindy Wright, Han Yaqun (F)


- Musée Rolin - 
Panopticum (circulaire gevangenis) 
71400 Autun (F)


maandag 15 juni 2020

HERINNERINGEN AAN EEN AALSTERSE GALERIE: c. de vos



Zowat 1 jaar geleden liep de allerlaatste tentoonstelling 
in de Aalsterse 
galerie c. de vos 
ten einde.



Op 21 mei 2019 publiceerde ik een bespreking onder de titel
'De ultieme tentoonstelling'.

Sinds 1993 was dit artistieke avontuur aan de gang.

Als kunstliefhebber bezocht ik reeds vroeg de talrijke tentoonstellingen en vanaf 2008 volgde ik met 'Waterschoenen' een heel groot deel van de activiteiten.

Uit de talrijke besprekingen filterde ik onderstaande BEELDEN 
en de bijhorende LINKS.
Maar wanneer u in de zoekbalk van WATERSCHOENEN 'galerie c. de vos' tikt, krijgt u een veel ruimer overzicht.





















Een doorkijkje dat gemist wordt...



© Art Spotter / Waterschoenen




vrijdag 12 juni 2020

Estaminet/Galerie IN DEN BOUW (Kalken) STOPT ERMEE...





Toen Christine Van Der Heyden op de website van haar Estaminet/Galerie IN DEN BOUW haar 'openstellingen' (tentoonstellingen) voor 2020 aankondigde, wist ze al dat dit haar laatste seizoen op deze iconische plek zou worden.


Zaterdag 24 en zondag 25 oktober 2020 zou als laatste 'bouwweekend' gelden.

Even later kwam corona roet in het eten gooien. Het café moest tot nader order sluiten. De tentoonstelling van april werd geschrapt, die van mei verhuisde noodgedwongen naar deze kunstblog.
Met Bart Baele zou op 14 juni alles weer echt starten.

Maar een kleine week geleden stuurde Christine haar vrienden van In Den Bouw  een tegelijk rationele en emotionele mail, waarin ze tot de volgende conclusie komt:


"Vanaf zondag 14 juni zal den bouw open zijn op het gebruikelijke uur: 11u. Van dan af niet meer op zaterdag maar wel elke zomerse zondag tot leegverkoop van kelder en inboedel. Behalve de toog, buffet en de stoelen binnen is alles te koop (elektronisch betalen is – technisch- niet mogelijk).

Alle geplande tentoonstellingen worden afgelast.

Ik had me het afscheid anders voorgesteld maar in de huidige omstandigheden kan de spirit van den bouw niet bestaan."


Het iconische boogvenstertje in de galerie


Over het waarom van die vervroegde sluiting schrijft ze het volgende:

"Als ‘eenzame fietser’ ( uit dat liedje van Boudewijn De Groot) geniet ik al vele weken van zinnenstrelende aroma’s zoals die van bloeiende boerenjasmijn, liguster en vooral vers gemaaid hooi. Geuren die zich niet laten vangen ( toch niet in een fles zoals een attarwallah in Hyderabad zijn ‘cut grass’ probeerde te slijten) maar me ontzettend blij maken op mijn meditatieve fietsritten. Behalve die zoete geuren sijpelden ook herinneringen binnen over mijn voorbije 36 jaar in den bouw. Hoe gelukkig ik daar was. Een ontmoetingsplaats voor gelijk- en andersgezinden. Een nonchalante plek voor ontspanning, nostalgie, plezier, soms verdriet en veel schoonheid. Je kon er zelfs een glas drinken! 

Niet het spreekwoordelijke water staat me aan de lippen, neen, het échte water stond in m’n ogen terwijl ik dit schreef. Ik doe niet meer mee, heb besloten mijn activiteiten in den bouw voortijdig te stoppen. In de hoop het contact met vrienden en kennissen niet te verliezen. Door de aangemoedigde contact- en smetvrees ligt een steriele maatschappij op de loer."


Bart Baele


Op de website van In den Bouw...

Het driesje op de kruising van de Zomerstraat en de Apostelhuizen en dat op de kruising van de Portugiezenstraat en de Zauwerstraat waren tot in 1862 eigendom van de gemeente Kalken. De twee stukken grond werden gelijktijdig verkocht. Bijna onmiddellijk na de verkoop van het eerstvermelde stuk grond, werd er een woning met stalletje opgetrokken (1864-1865).

De woning had vermoedelijk toen reeds een herbergfunctie. In 1885 kwam de eigendom in handen van de familie Verstraeten, een brouwersfamilie in de onmiddellijke omgeving. Zowel het gebouw als de omgeving zijn gaaf bewaard gebleven: enkele linden en een bolbaan voor de deur, het ganse perceel omringd door een oude haag en een interieur uit grootmoeders tijd.
Waar de naam van het cafe - In den Bouw - vandaan komt, is niet helemaal duidelijk: Het meest aannemelijk is dat een bouw vroeger een plaats was waar de boeren hun korenschoven bij mekaar zetten. Daar hielden ze dan hun schaft.

Christine Van Der Heyden (foto) kwam er wonen in 1984 en nam het cafe over in zijn oorspronkelijke staat. Een allereerste tentoonstelling vond plaats in 1985, met werk van Raphael Buedts. In 1989 werd in de stalling een galerietje ingericht. 
Sindsdien vonden er jaarlijks en ononderbroken zo'n zes solo- of groeps-tentoonstellingen plaats. In februari 2003 werd de vernieuwde en uitgebreide galerie ruimte ingehuldigd.
Op 15 Augustus 2004 werd het 20-jarig bestaan van Galerie In Den Bouw Estaminet gevierd. Den Bouw is inmiddels een geklasseerd monument. (Staatsblad 14/10/2004). 

De tijd liep verder en de activiteiten bleven doorgaan. Vanaf 2010 was WATERSCHOENEN zoveel mogelijk paraat voor de opeenvolgende tentoonstellingen. Enkele foto's getuigen hier van de talrijke besprekingen die we de afgelopen 10 jaar publiceerden (tik 'in den bouw' in de zoekbalk bovenaan voor links naar die artikels)
De lijst van kunstenaars die sedert 1985 bij 'IN DEN BOUW' passeerden, oogt bepaald indrukwekkend. (zie de website)


Johan De Wit


Portret van Maria Degrève
door Jef Van Eynde


Tom Jooris


Christine Lorré


Ria Bosman


Amédée Cortier


Christine Couvent


Raphael Buedts


Tuin en galerie


Johan De Wilde


Karel Dierickx


Werner Mannaers


Pirana



IN DEN BOUW
ZOMERSTRAAT 85
9270 KALKEN


© Art Spotter / Waterschoenen