Zoeken in deze blog

dinsdag 28 april 2020

Nicolas VANDER BIEST & ARTIST SUPPORT PLEDGE



I’ve decided to join this wonderfull initiative of @matthewburrowsstudio called #artistsupportpledge




The idea is to help artists worldwide to get through these difficult times. 
SEE MY INSTAGRAM LINK BELOW. 
I chose to put real pieces, meaning good sized original paintings at a very reasonable price. 

First one is ‘future painting’ from 2020, a painting on paper, sized 57 x 77 cm. 200 $ shipping not included . 



Future painting, 2020, painting on paper, 57 x 77

DM for details! 
Tomorrow I’ll be posting a new one, and so on the next days. 
Thanks in advance for the support! 

- Nicolas Vander Biest - 
Belgian artist, living and working in Mexico City

CONTACT & ORDER:


*** Also available / same conditions ***


The outcome, 2019, acrylics on stuffed cotton bag, 26 x 42, original


The day... better times, 2019, acrylics on wood, 20 x30



zondag 26 april 2020

KLEINE CATALOGUS van de COLLECTIE van S.M.A.K.



Kleine Catalogus van de Collectie van S.M.A.K.




Vanaf nu is de ‘Kleine Catalogus van de Collectie van S.M.A.K.’ te koop in onze bookshop en via de online shop van Borgerhoff & Lamberigts. 


In de 'Kleine Catalogus van de Collectie van S.M.A.K.’ zijn kunstwerken verzameld die onder meer door jonge S.M.A.K.-bezoekers tussen 4 en 14 jaar (leerlingen van methodeschool De Buurt in Gent) geselecteerd werden. Zij kozen de kunstwerken die volgens hen het meest bijzonder, interessant, gevoelig, verwarrend, mooi, inspirerend en zoveel méér zijn. Uit de collectie met meer dan 3000 werken krijgen 150 wondere kunstwerken een plaats in de Kleine Catalogus. In dit boek met de mooiste afbeeldingen blader je van A(bramovic) naar Z(orio). Kijk en lees! Lees en kijk! Doe dit ook samen met papa, mama, broer, zus, oma en opa – en word samen Ware Kunstkenners... 




De ‘Kleine Catalogus van de Collectie van S.M.A.K.’ is een eerste cultuurproduct in de samenwerking ‘Ampersand, spreek jij beeld?’ | Kunstkuur-project, school De Buurt, DKO en S.M.A.K.

Dit boek past dit jaar helemaal binnen het thema ‘Wat doet kunst?' van de Jeugboekenmaand, een initiatief van Iedereen Leest. 

Het boek kan je momenteel aankopen aan 27,5 euro via leen@smak.be, zij stuurt het boek op met de post.
Het boek online kopen, kan hier.
Uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts.




donderdag 23 april 2020

ARTISTS IN QUARANTAINE project door L'Internationale



'Artists in Quarantaine'
online project


De museumconfederatie L'Internationale - waar ook het M HKA deel van uitmaakt - heeft kunstenaars Babi Badalov, Osman Bozkurt, Simnikiwe Buhlungu, Ola Hassanain, Sanja Iveković, Siniša Labrović, Rogelio López Cuenca & Elo Vega, Kate Newby, Daniela Ortiz, Zeyno Pekünlü, Maja Smrekar, Isidoro Valcárcel Medina, Guy Woueté, Akram Zaatari en Paweł Żukowski uitgenodigd om deel te nemen aan een gesprek vanuit hun huidige werk- en leefruimtes, omstandigheden en plaatsen. Hun beschouwingen bieden nieuwe perspectieven op de publieke/private ruimte, solidariteit en kritiek die intrinsiek verbonden zijn met de huidige tijd.

In 1979, op de dag van het bezoek van president Tito aan Zagreb, voerde kunstenaar Sanja Iveković op haar balkon de 18 minuten durende performance Triangle (1979) op. Ze ging naar buiten en begon een boek te lezen, dronk een whisky en maakte gebaren alsof ze aan het masturberen was, totdat een veiligheidsagent verscheen en haar naar binnen stuurde. Hebben dergelijke huiselijke ruimtes nog steeds het potentieel om subversief te zijn en een publieke boodschap uit te dragen, zoals Ivekovic's balkon dat deed in de late jaren 1970?


Sanja Iveković op haar balkon, 1979, performance Triangle


In deze tijd van wereldwijde isolatie hebben de virtuele ruimte en ramen, balkons of gevels van onze huizen de rol en het belang van stadspleinen voor collectieve expressie overgenomen, terwijl ook de grenzen tussen de publieke en private sferen zijn vervaagd. Artists in Quarantaine draagt op bescheiden wijze bij aan het gesprek over de gevolgen van de huidige pandemie, door de communicatiekanalen die de huidige perceptie en consumptie van informatie hebben beïnvloed te heroverwegen en door de potentie van de bestaande ruimtes te herdenken. 

De bijdragen van kunstenaars worden vanaf 21 april online gedeeld via de social media kanalen van L'Internationale, @internationaleonline, en via de websites en social media kanalen van de leden van de confederatie, zoals het M HKA (@mhkamuseum) Gedurende twee maanden worden twee keer per week, elke dinsdag en donderdag, werken van kunstenaars gepubliceerd. Zodra alle werken zijn verschenen, zullen ze samen worden gepubliceerd op het L'Internationale Online platform.







Meer over L'Internationale

L'Internationale confederatie verenigt zeven grote Europese kunstinstellingen: Moderna galerija (MG+MSUM, Ljubljana, Slovenië); Museo Reina Sofía (Madrid, Spanje); MACBA Museu d'Art Contemporani de Barcelona (Spanje); Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA, Antwerpen, België); Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (Warschau, Polen), SALT (Istanbul en Ankara, Turkije) en het Van Abbemuseum (VAM, Eindhoven, Nederland), in samenwerking met HDK-Valand Academy (Göteborg, Zweden) en het National College of Art and Design (NCAD, Dublin, Ierland). De confederatie en haar partners werken momenteel in het kader van het project Our Many Europes, dat medegefinancierd wordt door het Creative Europe-programma van de Europese Unie en dat meer dan 40 publieke activiteiten omvat, waaronder tentoonstellingen, workshops en onderzoek.




maandag 20 april 2020

ONTDEK DE PORTRETTEN bij Nathalie OBADIA (Brussel)



GALERIE
NATHALIE OBADIA

BRUSSEL



nodigt u uit om de tentoonstelling

« Portraits van de 17e tot de 21e eeuw » 

 met werk van:

Valérie Belin - Guillaume Bresson - Jean-Baptiste Camille Corot - Edgar Degas - Luc Delahaye - Maurice Denis - Joseph-Siffred Duplessis - Philippe de Champaigne - Nicolas de Largillierre - Patrick Faigenbaum - Seydou Keïta - Sophie Kuijken - Eugène Leroy - Youssef Nabil - Elizabeth Peyton - Hyacinthe Rigaud - Alexandre Roslin - Andres Serrano - Cindy Sherman - Mickalene Thomas - Agnès Varda - Xavier Veilhan - Élisabeth Louise Vigée Le Brun - Kehinde Wiley - Jérôme Zonder
te ondekken door te klikken op de





Zaalzicht © Galerie Nathalie Obadia



Zaalzicht © Galerie Nathalie Obadia

Ook te volgen op: FacebookTwitter en Instagram.
 



***


donderdag 16 april 2020

INTENS MEXICO in het COBRA MUSEUM (Amstelveen): ONLINE RONDLEIDING



ONLINE RONDLEIDING 
door de tentoonstelling 
INTENS MEXICO

in het


AMSTELVEEN





Wegens het voortijdig afsluiten van de tentoonstelling biedt de directeur van het Cobramuseum een vierdelige online rondleiding aan.

Politiek, identiteit, sex en dood



Intens Mexico 



is een tentoonstelling met een veelzijdige beeldtaal en symboliek. We maken kennis met een variëteit aan symbolische, soms zelfs karikaturale figuren die geportretteerd worden in een onbevangen, expressieve stijl en zien gepassioneerde en vitale kunst, die deels geworteld is in oude tradities. Maar ook satirische benaderingen van nationalisme en een kritische blik op het vermengen van culturele identiteit ontbreken niet. Een aantal van de bekendste Mexicaanse kunstenaars is in deze tentoonstelling vertegenwoordigd, zoals Tina Modotti (1896-1942), José Clemente Orozco (1883-1949) Diego Rivera (1886-1956) en David Alfaro Siqueiros (1896-1974). Ook Frida Kahlo (1907-1954) is te zien, met het werk Los Cocos, uit 1951. Dit is een treffend voorbeeld van de stillevens die Kahlo in de laatste fase van haar leven schilderde en waarin te zien is hoe zij haar pijn en emoties op vruchten en huilende kokosnoten projecteerde.

*

NOTEER NU AL VOOR VOLGEND JAAR
(mei - september 2021)
FRIDA KAHLO & DIEGO RIVERA

*





zondag 12 april 2020

UIT HET ATELIER van Nicolas VANDER BIEST in Mexico City



Vandaag nemen we u mee naar 
Mexico City 
voor een bezoek aan het atelier van 
Nicolas VANDER BIEST 

Met enkele flitsen brengen we u in de sfeer, maar we laten u vooral een aantal recente werken zien, waaronder zelfs een paar in absolute primeur.

Een paar dagen geleden nam hij ons nog mee naar het dak van zijn flatgebouw voor de interventie 
'RWONG'

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009408863727




In het atelier van Nicolas Vander Biest
Mexico City



In zijn werk stelt Nicolas VANDER BIEST vragen over de kunst en het leven, over zichzelf en de maatschappij, over het 'kunstestablishment' en de 'artistieke realiteit'.

Op sommige vragen geeft hij een antwoord, met andere laat hij ons zelf aan de slag gaan. Soms formuleert hij een antwoord waar een vraag zou moeten bijhoren.

De kunst van Nicolas Vander Biest toont zich in taal, nu eens zwart op wit, dan wel ondersteund door kleur, al dan niet in een strakke vorm en in een mix van materialen en technieken.

Nicolas Vander Biest, The right problem, 2020
embroidery on softbox 
(concept)

Sinds zijn verblijf in Mexico City (begin 2018 tot heden) is hij geëvolueerd van een 'verhalend kunstenaar' naar een 'conceptual textbased artist'.
 De verhalen zijn gecondenseerd tot boodschappen, vaststellingen, vragen, antwoorden,... staan nu eens alleen, dan weer in combinatie met beelden die verwijzen naar kunstgeschiedenis, omgeving of abstractie.

Neem nu 'Flemish Master' (2019), een geschilderde gele tekst op een kopie van een zelfportret door P.P. Rubens:

'THE CHANCE IS SMALL THAT I WILL BECOME A FLEMISH MASTER 
IF I KEEP ON PAINTING YELLOW LETTERS'


Nicolas Vander Biest, Flemish Master, 2019
acryclics on copy of P.P. Rubens self portrait 


Of de driedelige serie 'RELATIVITY' (2019) (acrylics on cotton bag)



Nicolas Vander Biest,
Relativity, triptych, 2019
acrylics on stuffed cotton bags


Relativeren is een middel om één en ander in perspectief te plaatsen
Ironie is een overlevingsstrategie.

Tentoonstellen, werk aan de buitenwereld tonen, een publiek bereiken,... er zijn tegenwoordig tal van virtuele mogelijkheden. Maar direct contact is onontbeerlijk en ook daar heeft de kunstenaar nog een gouden tip met een knipoog.


Nicolas Vander Biest
FYI (free drinks), 2019
acrylics on wood in cotton bag


Over wat kunst is of zou moeten zijn geeft hij ons de volgende bedenking mee.



Nicolas Vander Biest, No deeper meaning, 2020,
digital print and silkscreen on canvas,
edition of 15


En deze gedachte als -concept- voor een schilderij in opbouw willen we u ook nog meegeven...

© Nicolas Vander Biest 



We wensen het hem van harte, maar in afwachting gaat hij ongetwijfeld door.
Onderstaand schilderij 'Good ideas' (2019) (acrylics on wood) stemt ons alvast hoopvol.


Nicolas Vander Biest, Good ideas, 2020,
acrylics on wood


En natuurlijk heeft hij nog steeds deze quote, 
een geruststelling voor kunstliefhebbers en
kunstverzamelaars wereldwijd...

Beschikbaar als editie in zeefdruk:


Nicolas Vander Biest, Art Buyers Live Longer, 2018,
silkscreen, limited edition

*

Inmiddels nog steeds op het dak in Mexico City:




*
Voor een kleine tentoonstelling...

ga naar:

instagram.com/artspotter_waterschoenen

en

instagram.com/artspace_lavalise

1.
2. ART BUYERS LIVE LONGER, 2018
3. Unconditional love, 2020
4. Get away with it, 2020
5. The outcome, 2019
6. Flemish master, 2019
7. We know absolutely nothing, 2019
8. The deeper meaning, 2019
9. No deeper meaning, 2020
10. Good ideas, 2020


En volg de evolutie van zijn werk op:



© werken: Nicolas Vander Biest

© Art Spotter / Waterschoenen

maandag 6 april 2020

LIES CAEYERS bij ARTSPACE_LAVALISE en ARTSPOTTER_WATERSCHOENEN



Op 11 januari 2020 stond Lies CAEYERS (Leuven, °1982) in een weekendbijlage van mijn krant met de handen in het haar.

Dat had gelukkig niets te maken met mijn VOORSTEL van twee weken tevoren om een portret van haar in WATERSCHOENEN te publiceren, gekoppeld aan een begeleidende online tentoonstelling in ARTSPACE_LAVALISE en ARTSPOTTER_WATERSCHOENEN.

Bij deze dus...


Haar passage in de rubriek 'Hit & Run' van De Standaard Weekblad verscheen naar aanleiding van de tentoonstelling 'De terugkeer van het Lam', waarin het gerestaureerde centrale paneel van het Lam Gods gekoppeld wordt aan werk van Lies Caeyers, Sophie Kuijken en Kris Martin in de Gentse Sint-Baafskathedraal.

Maar daarover straks meer...

Ga straks
voor een kleine tentoonstelling van haar werken
naar

 instagram.com/artspace_lavalise/
en/of
instagram.com/artspotter_waterschoenen/




Maar eerst even terug in de tijd...




Vooraleer ze bij Van Eyck terecht kwam had Lies Caeyers al een hele weg afgelegd: een parcours doorheen opleidingen gaande van wiskunde en wetenschappen, over een jaar geneeskunde, een masteropleiding Beeldende Kunst in Antwerpen en de onschatbare mogelijkheid tot een extra Masterjaar aan de Könstfack University of Art, Crafts and Design in Stockholm, waar ze een enorme artistieke boost kreeg. Met enkele bijkomende technische opleidingen in avondonderwijs is ze bovendien volleerd goudsmid en heeft ze een aanzienlijke vakkennis over het werken met materialen als hout, glas, keramiek, epoxy en sillicone.

Toen reeds gingen de 'poppetjes' in haar beeldende wereld aan het dansen..., al zou het nog een hele tijd duren vooraleer een en ander in de juiste plooi viel en nieuwe en oudere werken elkaar binnen eenzelfde visie terugvonden.

Het begon allemaal letterlijk en figuurlijk bij de (her)ontdekking van zichzelf.
In 2006 liet Lies Caeyers een 3D-bodyscan van haar eigen lichaam maken in samenwerking met een spin-off van de Leuvense universiteit. Hieruit resulteerde ORIGIN (een verzamelnaam voor haar eerste digitale zelfportretten), dat het uitgangspunt zou worden voor een verder artistiek discours met vragen over reproductie, materiaalkeuze, technische mogelijkheden, ambachtelijke versus hoogtechnologische middelen en werkwijzen.


De 3D-print, het ‘poppetje', dat afgeleid werd uit de bodyscan van Lies Caeyers zelf, is een object geworden dat de kunstenares oneindig reproduceert en in combinatie met verschillende andere objecten of in andere constellaties  presenteert.


Op haar website omschrijft de kunstenares haar 'Evenbeeld' als volgt:

"Evenbeeld is een driedimensionale representatie van een menselijk lichaam, ontwikkeld d.m.v. body-scanning.
Het 'vastgrijpen' van iets levend leidt naar het reduceren ervan tot een zielloos object, een stilleven. Als zelfportret brengt Evenbeeld vragen met zich mee over identificatie en eigendomsrecht. 
In ruil voor de toegepaste scan-technologie werd een licentie verleend die toelaat het digitale 3D-beeld te gebruiken in de videogame-industrie."




We schrijven 2015 wanneer Lies Caeyers haar werk in de openbaarheid brengt na een periode van hard werken in haar atelier, gekoppeld aan een aantal ’reguliere' jobs, veelal in de artistieke sector. Ze was o.a. 5 jaar actief als gids en projectontwikkelaar bij S.M.A.K, projectontwikkelaar bij Kunstbank of educatief coördinator bij Manifesta 9.
Die 5 jaar rijpingsproces was een bewuste keuze omdat ze na haar studies het gevoel had dat ze nog veel te weinig gezien en beleefd had. Op die manier kon ze zich blijven verdiepen in wat er in de Vlaamse kunstwereld omging en tegelijk met haar eigen werk bezig zijn.

In december 2015 toonde ze in eigen atelier haar eerste volwaardige tentoonstelling: 

’KABINET’



In Waterschoenen kondigden we dat toen als volgt aan:

'Kabinet toont een verzameling artefacten en objets trouvés in een, op het eerste gezicht vertrouwelijke, educatieve setting. De nauwkeurig geordende studieobjecten lijken te gelden als een exemplarisch wetenschappelijk experiment. Deformatie en manipulatie, experimentele ingrepen en het schijnbaar systematiseren van onechte kennis: het Kabinet verzamelt een geheel van (valse) waarheden met een vreemde vertrouwdheid, die zowel aantrekt als afstoot.'


Die tentoonstelling zorgde voor reactie bij de organisatoren van WATOU en in de zomer van 2016 kon Lies haar installatie 'Binair' en haar 'Evenbeeld' voor een bijzonder ruim publiek voorstellen.


'Stucwerk' in Watou 2015



KABINET was een boeiend uitgangspunt dat evolueerde naar o.a. de reeks ‘KAMERSTUKKEN’ en steeds verder gaat.

We bladeren nog even verder door haar tentoonstellingsparcours, maar verwijzen u nu al graag door naar de pagina EXPO op haar website voor meer.

In 2019 stond ze opnieuw een zomer lang in Watou (in de Graanschuur) met de indrukwekkende serie 'Kamerstukken', die we toen in Waterschoenen als volgt konden aankondigen:

'Aldoor kantelen we. Niets zal nog zijn
zoals het nooit is geweest.
Het begint nu. En nu. En nu.
Ieder mens is een herinnering...'

schrijft Max Temmerman in zijn gedicht FUTURISME.

'In die geest vinden de 'Kamerstukken' van Lies Caeyers hun plaats in Watou. Het zijn verzamelingen met links naar zichzelf en haar grootvader, in een aaneenschakeling van pogingen om zich te verzetten tegen dood en verval. Het is meten en passen, afwegen, meticuleus samenstellen van objecten om betekenis te genereren en de band met het verleden aan te halen.'

Een beeld uit 'Kamerstukken' in Watou 2019


Ze passeerde ondermeer ook nog in Kunstencentrum Zebrastraat (Gent), Museum M (Leuven) en CC De Steiger (Menen).


In augustus-september 2017 creëerde ze tijdens een residentie in 'Gouvernement' (Gent) de experimentele ruimte 'The Lab'. 



Ze opende er een onderzoek naar plastic als materiaal en als cultureel begrip. Plastic, ontstaan als een hoogtepunt in de evolutie van menselijke macht over de natuur, heeft inmiddels zijn goddelijke status verloren en staat nu synoniem voor fake, kitsch, vervuiling en de wegwerpmaatschappij.
In de door haar met sobere middelen geïnstalleerde testruimte wilde ze deze paradoxen onderzoeken.
Lies Caeyers inviteerde er de bezoekers om de ruimte individueel en naakt te betreden. Lichamelijk bewustzijn, sfeer, belichting, materiaalkeuze, stilte, kilte, rust, alertheid,... allemaal begrippen waarmee ze de bezoekers (en zichzelf) wilde confronteren.


'Proeven' uit het verleden en nieuwe werken ontmoeten elkaar in een harmonisch geheel.
Wat ze toonde in de expo 'Kabinet' was niet de eerste ervaring met de 'poppetjes'. In haar atelier zijn een aantal experimenten met naald en draad boven water gekomen. De vrouwelijke figuurtjes hangen soms ondersteboven, zijn (letterlijk) gebonden, gemutileerd en dragen soms mannelijke attributen,...





Uit de serie 'Le jeu des Nains Jaunes'


In tegenstelling tot de sobere objectivering van het vrouwenlichaam in bijvoorbeeld ‘Stucwerk’ lijkt hier eerder een nare droom aan de gang. Misschien is die uiteindelijke objectivering dan wel de mogelijkheid om uit die boze droom te ontwaken. Ik ben geen psycholoog, laat staan een therapeut.

Ik laat haar graag zelf aan het woord, want wellicht is de verklaring veel prozaïscher:

“Ja, ik denk het, ik heb dat over het algemeen wel vaker dat ik me zonder zelf veel ophef te maken amuseer met het uit elkaar halen en weer opbouwen van lijfjes. Mijn grote interesse in geneeskunde en anatomie is daar misschien wel de oorzaak van. Mijn ervaring tijdens mijn 1ste kan geneeskunde was er vooral op gericht om het lichaam als object te benaderen.
Verder was dit ook een beetje een verzet tegen de heel conceptueel gerichte opleiding te Antwerpen. Decoratie, daar werd wat op neergekeken. Versiering om de versiering was er uit den boze. Deze poppetjes zijn dus misschien ook wel een ode aan de toegepaste Sierkunst (ja, met een hoofdletter;;;)), met (vrouwelijke) ambachtelijke technieken en (humoristische) verwijzingen”.




Het ziet er naar uit dat Lies Caeyers, flanerend door haar schijnbaar uiteenlopende artistieke ervaringen en verwezenlijkingen uiteindelijk een tussenstation bereikt heeft waarin een en ander samenvalt en dat op zijn beurt de uitvalsbasis vormt voor nieuwe stappen die resulteren in een verder groeiend 'oeuvre'.
Of hoe je het toeval ook een handje kan helpen door constant te focussen op alle gekende en ongekende middelen en mogelijkheden en dan ook de stappen te zetten om steeds weer bij te leren. Nieuwe technieken, nieuwe invalshoeken, nieuwe mogelijkheden.


Zo had Lies Caeyers een artistiek-technische moeilijkheid met haar serie werken onder de titel ‘The Children of Minkowski', ontstaan in de slipstream van haar eigen 3D-scan, in samenwerking met Kasper Jordaens. 




'The children of Minkowski': het proces

Tijdens de productie van deze ‘kinderen' genereert een wiskundige formule algoritmische afleidingen van de vorm van het menselijk lichaam, met een oneindige reeks bizarre figuren als resultaat. Omgekeerd zouden de kruisingen kunnen leiden tot de oorspronkelijke figuur. Het zijn dus mogelijke vormelijke voorouders. De grote, digitaal geprinte resultaten van dit onderzoek bezorgden echter niet de nodige voldoening voor Lies Caeyers.

Ze ging op zoek naar een manier om haar digitale beelden meer ziel te geven, weg van het computerscherm en droomde ervan deze werken met olieverf 'in te kleuren’.
In het besef dat ze zelf nog niet over de nodige technische kennis beschikte zocht ze contact met Sophie KUIJKEN, een kunstschilder met enorme ervaring inzake traditionele schildertechnieken van de oude meesters en iemand wiens werk ze al jaren volgde.

Het toeval wou dat er net rond die tijd een subsidieronde omtrent de overdracht van vakmanschap georganiseerd werd. In december 2018 werden ze met hun project 'Als ich can' gesubsidieerd om die overdracht in een meester - leerling samenwerking mogelijk te maken. Naast de overlevering van traditionele olieverftechnieken en een onderzoek naar duurzaamheid in het werken met hedendaagse materialen, stond hun doel ook in functie van het vinden van een nieuwe toepassing: de glaceertechniek op die wijze toepassen waardoor een digitale ondergrond (in casu het Minkowski-project) mee een rol speelt. 

De titel van het project 'Als ich can' (uit het Middelnederlands) was ontleend aan het motto dat Jan van Eyck gebruikte en betekent 'naar mijn beste kunnen’, 'zo goed mogelijk’. (Of ook ‘ik doe mijn uiterste best’ of ‘we zien wel waar we komen’.)


Studie handtekening Van Eyck (Lies Caeyers)



Over haar ervaringen met het project omtrent Van Eyck noteerde Lies Caeyers in haar evaluatie het volgende:
“Nee, Jan van Eyck heeft het schilderen met olieverf niet uitgevonden. Maar door zijn kennis van de voor zijn tijd vooruitstrevende alchemie heeft hij de olieverftechniek wel geoptimaliseerd en makkelijker toepasbaar gemaakt. Zo slaagde hij erin heel dunne, transparante lagen te schilderen (glacis). Ook was hij een meester in het schilderen van grisaille (tinten van één kleur)."

Lies Caeyers leerde de technische beheersing van Jan van Eyck kennen en kwam tot het besef dat het exact kopiëren van zijn methode onmogelijk is omdat niet alle ingrediënten (pigmenten, bindmiddelen,...) vandaag nog in dezelfde samenstelling beschikbaar zijn.
Toch was ze er klaar voor om 'even bedachtzaam en duurzaam' te werken met  hedendaagse materialen, teneinde de nalatenschap van de grote Van Eyck alle eer aan te doen.

Dat dit meester-leerling project zou leiden tot de vraag om mee te werken aan de tentoonstelling in de Sint-Baafskathedraal met het gerestaureerde 'Lam Gods' was niet ingecalculeerd, maar werd uiteraard in dank aangenomen.
(Al moeten de Kinderen van Minkowski dan nog maar wat meer geduld oefenen)

Op het plein vlak voor de kathedraal toont Kris Martin zijn frame van het retabel, ‘Altharpiece’, dat rechtstreeks naar het Lam Gods verwijst.
Binnen toont Sophie Kuijken een reeks portretten op de pilaren.

Lies Caeyers realiseerde vijf olie-op-hout werken met ‘ondertekeningen’, verkregen via 'Scanning Electron Microscopy' (SEM), uitgevoerd met de steun van professor Diederik Depla van het Department of Solid State Sciences van UGent. Geprint in grisaille (zie hoger bij Van Eyck) op ayous hout vormden zij de basis waarop Lies Caeyers de gelaagde, historische/geactualiseerde olieverftechniek, die door Sophie Kuijken overgedragen werd, toepaste.


De vijf olieverfpanelen van Lies Caeyers
in de kathedraal, te bezichtigen tot eind september 2020


De geprinte onderlagen zijn uitvergrotingen van minuscule zaadjes van planten die Van Eyck in het Lam Gods schilderde. Voor Lies Caeyers staan de zaden symbool voor de overdracht van informatie over de eeuwen heen. Een samenspel van wetenschap, techniek, schilderkunstig ambacht en veel geduld hebben deze uitwerking mogelijk gemaakt.



Lies Caeyers
Opbouw 'Paconia Mascula'


Silene Coronaria (Prikneus), Origanum Syriacum (Syrische Oregano), Saxifraga Granulata (Knolsteenbreek), Paconia Mascula (Mannetjespioen) en Achillea Millefolium (Gewoon Duizendblad) zijn de planten die door Lies Caeyers uit de achtergrond geplukt zijn.


Het paneel met aanduiding van de planten



Haar originele, beschilderde panelen staan hier zij aan zij, maar Lies Caeyers stelt ook de voor haar steeds terugkerende vraag over de relatie tussen origineel versus copie en unicum versus multipel. Een thema dat haar al geruime tijd bezig houdt.

In een vitrine ligt hier dan ook een gelimiteerde editie van haar olieverfpanelen (papier en hout), te koop aangeboden in de giftshop van Sint-Baafs.


Een weerspiegeld glasraam en een glimp van 
de ‘Paconia Mascula’ (Mannetjespioen)

De 'Paconia Mascula' als editie


Naast de vraag 'Wat is kunst?' wordt haar hele artistieke praktijk beheerst door de dualiteit tussen unicum en multipel, perfectie en imperfectie, high tech en ambacht, wetenschap en kunst, filosofie en dagelijkse realiteit,... het leven zoals het zich afspeelt in het hoofd en via de handen van Lies Caeyers.

Er staat in de nabije toekomst heel wat te gebeuren. Het project 'FACTORY' is in volle voorbereiding en we konden in primeur al kennis maken met een paar flitsen van edities als voortraject op een totaal nieuwe inhoudelijke piste die na de opstart van 'FACTORY' concrete vorm zal aannemen.


Elke editie wordt gebrandmerkt met het logo van de projectgroep waaronder het origineel werk behoort. (Op de olieverfpanelen verwijst dit naar de brandmerken van de makers van het houten paneel in de Middeleeuwen)



Prototype editie ‘Monovolume’


Er blijft nog heel wat te ontdekken. We zullen deze dame dan ook op de voet volgen en houden u op de hoogte van haar evolutie en tentoonstellingen.



Tot slot geeft ze ons nog deze gedachte mee:

"Als kind was het mijn droom om UITVINDER te worden. 
Misschien zit ik er intussen toch niet zover af."


Raadpleeg de website van Lies Caeyers voor meer informatie

liescaeyers.com


Ga NU ook naar

 instagram.com/artspace_lavalise/
en
instagram.com/artspotter_waterschoenen/

voor een kleine tentoonstelling van onderstaande werken:


1. Lies Caeyers @ Artspace La_Valise


2. Kamerstukken, 2018 (Kabinet)
3. Kamerstukken, 2018 (Kabinet
4. Stucwerk, 2015 (Kabinet)
5. Stucwerk, 2015 (Kabinet)
6. Origanum Syriacum, 2019 (olieverfpaneel - Als ich can)
7. Fig. 1, 2004 (Lab)
8. The Lab, 2017 (Lab)
9. The children of Minkowski, 2010 (Studio)
10. Le jeu des Nains jaunes, 2008 (Lab)



© Art Spotter / Waterschoenen