Zoeken in deze blog

zaterdag 28 november 2015

Johan De Wilde en Gery De Smet in EMERGENT (Veurne)



Twee bekenden van WATERSCHOENEN staan elk met een soloshow in


EMERGENTgalerie 

tot 3 januari 2016 


Johan De Wilde
In Flanders Fields, Trademark

Gery De Smet
Offerfeest

Deze solotentoonstellingen zijn thematisch met elkaar verbonden doordat ze beide (de herdenking van) de Groote Oorlog als onderwerp hebben. Veurne was immers het hoofdkwartier van de Belgische strijdkrachten. 


Sinds 2010 dook Johan DE WILDE reeds meermaals in WATERSCHOENEN op en Gery DE SMET was hier onlangs nog te gast.


°


Johan De Wilde

In Flanders Fields, Trademark 


History 119 (2015) potlood op archiefkarton, A6-formaat, 
courtesy Gallery Sofie Van de Velde 


De centrale vraag van de tentoonstelling In Flanders Fields, Trademark luidt: wat wordt herdacht? De oorlog die een eind zou maken aan alle oorlogen? De doden? Het voorspel van de Tweede Wereldoorlog? Johan De Wilde schrijft: “Wordt WO I over honderd jaar, als hij nog enkele meters dieper in het zompige verleden is weggezakt, een soort Waterloo, waarvan de herdenker zich gretig wentelt in nostalgie als een hommel in een pioenroos? (...) Of herdenken we de Rechten van de Mens?” Of nog: “Als het niet op een andere manier kan, kunnen we dan niet net die zinloosheid herdenken?”


De Wilde begeeft zich iconografisch weg van platgetreden paden. De bestaande beeldenstroom die met de herdenking gepaard gaat, maakt plaats voor een zekere ingetogenheid, bijvoorbeeld in de film History 147 - 11 x 1 minuut stilte.

Op A4-, A2- en voor het eerst ook op A6-formaat toont hij feitelijk “tijd op schaal 1/1”: de lijnen heeft hij getekend terwijl zijn en eenieders tijd voorbijgleed, tevens de reden waarom hij vrijwel elke tekening de titel History plus een nummer toekent. De tijd als “de constructie van de mens versus de absolute, complete onverschilligheid van de natuur en het alles.” De volkomen willekeur dus, zoals die ook aanwezig is in Double Dutch, een raster waarvoor elke letter uit de scrabblezak gevist werd en vervolgens zorgvuldig opgetekend. Woorden en betekenis ontstaan slechts in het hoofd van de toeschouwer.

In een reeks tekeningen treffen we de kleuren van alle mogelijke vlaggen van alle mogelijke landen, in de vorm van een reeks gekantelde horizonten – naar het perspectief van een gevallen soldaat, vader, vrouw. De kleuren werden geselecteerd door computersoftware: “willekeurig zoals in ‘dood’, ‘gesneuveld’, willekeurig als de manier waarop mensen in grootschalige conflicten om het leven komen.” Gelijkaardige verticale horizonten verschijnen echter ook in louter grijswaarden, verwijzend naar een oorlog die we bijna uitsluitend in gradaties van zwart en wit kennen.

Johan De Wilde vergelijkt zijn tekeningen met “het werk van een ‘menselijke printer’ (...); ze zijn opgebouwd als schilderijen: laag na laag met horizontale en verticale lijnen en daartussen verweven een vorm, een gedaante.” Dat kan een figuurtje zijn, niet veel meer dan een veeg, die even nietig en vluchtig als een stofje lijkt. Of: “Afgerukte ledematen, zo helder, ongeschonden en vrouwelijk mogelijk weergegeven.”

Met bijna 150 tekeningen, een film, objecten en documentair fotomateriaal is In Flanders Fields, Trademark De Wildes grootste tentoonstelling tot dusver.



°

Gery De Smet

Offerfeest 

Uit de reeks De stand der zonnen (2014) aquarel op papier, 
148 x 104 mm, 
courtesy Gery De Smet 


Gery De Smets kunst is al eens ‘sardonisch’ genoemd. Het gaat de donkere kanten van het menselijk verlangen niet uit de weg. Pogingen om die collectief te kanaliseren, via verleiding, propaganda of bruut geweld, worden zichtbaar gemaakt. Geen wonder dat oorlog in zijn hele oeuvre een prominente plaats inneemt.

De Smets oeuvre is geordend in de vorm van een stamboom. Die bestaat uit diverse ‘takken’ (een per kunstdiscipline) en ‘twijgjes’ of reeksen kunstwerken. In Offerfeest presenteert Emergent verscheidene ‘twijgjes’: schilderijen, tekeningen, grafiek, kleine bronzen en keramiek die de oorlog als thema hebben.

Zo wordt er een selectie getoond uit Studie der ideologieën, een reeks waarmee De Smet in 1993 de Prijs Jonge Belgische schilderkunst won. Het gaat om symbolen die in de verf landschap worden en landschappen die politieke of ideologische tekens blijken te zijn. De schilderijen vormen geen aanklacht, maar een aanduiden van de menselijke conditie, hooguit een voorzichtige waarschuwing voor de misleiding die op de loer ligt.

In de reeks etsen Uw wil geschiede zien we het resultaat van deze misleiding, van het misbruik van ideologieën.

Een andere reeks, Oorlogsbodems, is geïnspireerd op prentkaarten met oorlogslandschappen uit WOI. De oorlog wordt hier gecombineerd met de valse romantiek van pastelkleuren. Terwijl zowel de Studie der ideologieën als een reeks nieuwe werkjes op kleine formaten papier (De stand der zonnen) meer suggereren dan ze tonen, zijn dit heel herkenbare, heftig geschilderde landschappen op groot formaat, in de traditie van het neo-expressionisme uit de jaren 1970 en ’80.

Ploeggeest is ook de titel van een nieuwe reeks keramische werken. We zien telkens een landschap in bovenaanzicht, waarin de sporen van de oorlog gegrift zijn.

Deze tentoonstelling overspant een lange tijdspanne. Zich toespitsend op het thema van de Groote Oorlog, biedt ze tegelijk een mooi overzicht van de evolutie die Gery De Smets oeuvre over een periode van ruim drie decennia doorlopen heeft. In zes kamers zullen evenveel reeksen of ‘twijgjes’ van de stamboom gepresenteerd worden. 



EMERGENT 
Grote Markt 26 
8630 Veurne 

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
en
tijdens schoolvakanties
donderdag t.e.m. zondag: 14 - 18 uur



Art Spotter voor WATERSCHOENEN

donderdag 26 november 2015

Frank Van Hiel in De Ziener (Asse)




In september 2010 introduceerden we Frank VAN HIEL in WATERSCHOENEN naar aanleiding van de groepstentoonstelling 'Werken in gesprek' in Villa De Olmen.

Ik noteerde het toen als volgt:

"Een absoluut verrassende kennismaking is hier voor mij het subtiele werk van Frank Van Hiel (°1980), die met minimale middelen een nieuwe 'klassieke' werkelijkheid schept. Zijn andere werken doorheen deze tentoonstelling zullen u zeker een rustgevend picturaal evenwicht bezorgen."

Daarna bleef hij regelmatig ons pad kruisen: 2011, 2012 (1), 2012 (2), 2013 (1), 2013 (2).
In de daaraan gekoppelde artikels vielen omschrijvingen als 'grote diversiteit inzake gebruikte materialen' of 'een warme abstractie met een bijzonder hoog poëtisch gehalte' en verwijzingen naar zijn 'lichtverslindend zwart'.


Frank Van Hiel @ Galerie De Ziener


Al die verwijzingen zijn ook vandaag nog steeds van tel. Het beelden- of vormenarsenaal waarmee hij aan de slag gaat lijkt minimaal, maar door de schier onbeperkte mix van materialen en middelen houdt de kunstenaar het voor zichzelf en de toeschouwer spannend: papier, karton, potlood, acryl, lakverf, metaal, rubber, olieverf, houten panelen,...

Alle elementen in zijn uitgepuurde composities zijn even belangrijk: vorm, kleur, aflijning, contrast, materie,...
Ook de afmetingen hebben hun specifieke rechten. Groot zal niet per definitie overheersen, maar kenmerkt zich wel door de eenvoud van oppervlaktebewerking en het industriële karakter. Klein leent zich dan weer tot meer intimiteit, mede dankzij de ambachtelijke uitwerking. Maar in elk werk proeft men de intensiteit van het scheppingsproces.

Kleur overheerst niet. Zelfs wanneer hij fel rood gebruikt, wordt dat met zwart en een lichte tegenhanger in bedwang gehouden. (Zelf)beheersing is de kerngedachte.



Frank Van Hiel, Zonder titel, rubber, 2015, 150 cx 94 cm (l)
Zonder titel, olieverf op paneel, 2015, 40 x 28,5 cm (r)


In het tuinpaviljoen hangt zijn groot, zwart rubberobject (zie foto hierboven). Geen strakke geometrie, maar niettemin een uitsnijding die drie dimensies suggereert en door zijn materiaalkeuze twijfelt tussen een vlakke en een vervormde verschijning.
Ik denk hier aan de muursculpturen in vilt van minimalist Robert Morris en zie (in gedachten) ook Frank Van Hiel met dat materiaal aan de slag gaan.

Frank Van Hiel laat zich niet van de wijs brengen, maar volgt zijn eigen pad, hooguit met af en toe een knipoog naar Mario De Brabandere, met wie hij in 2012 al eens in De Ziener opdook.

Het 'onaffe' van de rauwe realiteit krijgt de kans een wig te drijven in de mathematische precisie van rood en zwart (RW01, acryl op karton op hout, 2015, 20,5 x 18 cm - in het tuinpaviljoen), maar slaagt er niet in het esthetisch genoegen te ontmantelen.
Vlakbij hangt een soort stadsplan (zie foto hieronder - rechts) als een mix van vormen en lijnen waarin doolhofstructuur en veiligheidsgevoel elkaar in evenwicht houden.




Frank Van Hiel, DGS01, Potlod en acryl op karton, 2015, 92 x 75,5 cm (l)
Zonder titel, potlood op papier, 2015, 28 x 35,5 cm (r)


Op de verdieping krijgt u zoals gewoonlijk een greep uit de vast collectie van De Ziener. Ik wijs u op een 'Nature Morte' van Paul Morez, die overigens ook de 'Premie Editie 2016' voor de Vrienden van De Ziener verzorgt. (Info in de galerie)

Een schilderij van Maurice Wyckaert, een reeks schilderijtjes van Werner Cuvelier 'momenteel ook met een overzichtstentoonstelling in FeliXart - bespreking volgt op WATERSCHOENEN)en talrijke andere kunstenaars van de galerie...

Hier ligt ook het boek 'FRANK VAN HIEL' ter inzage, een stevige introductie in de wereld van deze kunstenaar met een nog jong maar intens onderbouwd oeuvre.






Frank Van Hiel

tot 20 december 2015
in
Galerie De Ziener
Stationsstraat 55
1730 ASSE

vrijdag, zaterdag, zondag: 15 - 18 uur




© Art Spotter voor WATERSCHOENEN




dinsdag 24 november 2015

Tinus Vermeersch in Hopstreet Gallery (Brussel)



Tinus VERMEERSCH (°1976) heeft sterke artistieke genen, zoveel is duidelijk. Hij tekent, schildert en maakt sculpturen zoals zijn vader en grootvader (Rik Vermeersch & José Vermeersch), maar vaart daarbij een eigen, zinnige koers (zoals het een authentieke kunstenaar betaamt). Zelf volgde hij aanvankelijk een opleiding schilderkunst (KASK Gent), maar zette na twee jaar de stap naar beeldhouwkunst (Sint-Lucas Gent).

Voor Tinus Vermeersch geldt niet de waan van de dag, maar de intensiteit van het métier met eerbied voor en kennis van de klassieke technieken en een eigen beeldvorming, waarin niettemin een aantal grote namen uit de kunstgeschiedenis hun sporen nagelaten hebben.

Via de website van HOPSTREET GALLERY kunt u doorklikken naar twee teksten die een en ander illustreren: de tentoonstellingstekst van Etienne Wauty en het artikel van Daan Rau voor Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen.

Deze twee benaderingen zullen u een voorbereidende rondleiding bezorgen in de beeldende wereld van deze kunstenaar. 

Dan bent u klaar voor de tentoonstelling 'TUSSENSTAAT'.


Tinus Vermeersch, zonder titel, 2015, olieverf op paneel, 47 x 40 cm


Meteen bij het binnenkomen worden we begroet door de 'Rode Vogelman', al noemt de kunstenaar dat schilderij net zoals al de rest 'Zonder titel' om zo de fantasie van de toeschouwer ongebreideld zijn gang te laten gaan.
 De tweede vaststelling is zonder twijfel de ontmanteling van het begrip white cube. De kunstenaar heeft geopteerd voor verschillende harmonische kleurvlakken op de muren, van koel tot warm, perfect afgestemd op of als stevig tegengewicht voor de schaars opgehangen schilderijen.

Bij die 'Rode Vogelman' duikt de naam René Magritte in mijn achterhoofd op, meer bepaald met de vogelkop op de rotsen in 'Le Domaine d'Arnheim'. Ook het beeldende werk van Tinus Vermeersch lijkt zich op de grens tussen twee werelden te bevinden, in een soort surrealistische tussenstaat met meer vragen dan antwoorden. Zijn mensen, dieren, landschappen en vormen lijken in elkaar over te lopen of zijn met elkaar vergroeid. Ze zijn moeilijk binnen één groep te definiëren, al is er dat kleine hondje dat (omkijkend) op de loop gaat (Brueghel is dichtbij) voor een soort struisvogel zonder kop en op blote mensenbenen.

Gaande van werk naar werk worden we over en weer geslingerd tussen een vreemdsoortig landschap met een intrigerend 'wolkendek', een blauwe menselijke figuur met een schijnbaar florale basis. Een kleine rode cocon omhult een pikdonkere leegte, een soort menselijk schaap houdt zich in elkaar gedoken, maar alert (wapen in de hand?) in een schraal landschap...
In het houten compartiment wachten twee schitterende pentekeningen en een (rood) schilderij. Het cocon zet zich open, plooit zich dicht of houdt de wereld op een kier.

Ik proef in deze tentoonstelling ook de sfeer van Jeroen Bosch en zie in gedachten sommige beelden van Max Ernst, zoals 'Europe after the rain'.

In juli 2013 mochten we Tinus Vermeersch in Waterschoenen begroeten tijdens de tentoonstelling 'De naamloze vorm' in het Raveelmuseum. 

Het werken met olieverf op paneel (voor Vermeersch een recent procédé) laat een grote kleurintensiteit toe. Door de afbakening met een fijne witte lijst en de gekleurde achtergrond wordt die intensiteit nog benadrukt.


Tinus Vermeersch, Zonder titel, 2015, olieverf op paneel,
(l) 70 x 55 cm , (r) 27,5 x 22,5 cm



Tinus VERMEERSCH

'TUSSENSTAAT'

tot 19 december 2015
in
HOPSTREET GALLERY
Sint-Jorisstraat 109
1050 BRUSSEL

donderdag, vrijdag, zaterdag: 13 - 18 uur



© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

zondag 22 november 2015

'POP ART in BELGIUM' in ING Art Center (Brussel)



Het ING ART CENTER ligt op een bijzonder strategische plek, bovenaan de Brusselse Kunstberg en kijkt uit op het Magrittemuseum en het Muziekinstrumentenmuseum aan de overkant van het Koningsplein. Tussen die twee musea ligt het zicht op de Brusselse benedenstad volledig open.

Nog tot en met 14 februari 2016 opent ING België de deuren van dat ING Art Center voor de tentoonstelling Pop Art in Belgium! 







Deze tentoonstelling brengt vijftig jaar na de opening van de eerste grote popart tentoonstelling in België een uitgebreid overzicht van zowel de Belgische als internationale popart. Commissarissen Patricia De Peuter en Carl Jacobs tonen aan de hand van meer dan 140 topkunstwerken hoe internationale popart België in een mum van tijd veroverde dankzij de allerte blik van critici en verzamelaars en hoe Belgische kunstenaars die internationale popart approprieerden in een korte, maar intense periode (van 1963 tot 1970). Een uniek verhaal dat tot nu toe onderbelicht bleef en vooral getuigt van een dynamische creatieve periode die uitdrukking geeft aan de vernieuwingen van haar eigen tijd en misschien wel de fundamenten legt voor alle kunst die daarna komt. 



Andy Warhol, Campbell's Soup (Tomato-Beef-Noodle), 1968
Zeefdruk op papier, 89 x 59 cm
Privéverzameling, België
© ARS, Foto Dirk Pauwels


Al van in het prille begin is popart een ontzettend populaire kunststroming. Ze dook voor het eerst op in Engeland in het midden van de jaren 1950, maar kende haar grote doorbraak toen in 1962 de tentoonstelling New Realists te New York een groep jonge kunstenaars samen bracht waarvan de namen, waaronder Andy Warhol en Roy Lichtenstein, tot op vandaag zouden blijven resoneren.

Na het serieuze en cerebrale abstract expressionisme werd de deur open gegooid voor het optimisme dat de opkomende consumptie-maatschappij met zich mee bracht. Alles waarvoor de kunstenaars uit de tweede helft van de jaren 40 en de jaren 50 gevochten hadden, zijnde de kunst-voor-de-kunst, de schilderkunst pur sang, kunst zonder inhoud, kortom de abstractie, werd in een mum van tijd door grootmeesters als Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Claes Oldenburg, James Rosenquist en Tom Wesselmann omvergegooid en uitgedaagd. En met succes!

Dankzij o.a. de commerciële ingesteldheid van de Amerikaanse galeries - en meer bepaald de galeries van Leo Castelli en Ileana Sonnabend maakte ook de Belgische kunstwereld snel kennis met de popart. Voor de eerste maal slaagde een honderd procent Amerikaanse kunststroming invloed uit te oefenen op de Europese kunst - iets wat tot dan du jamais vu was. Popart luidde het moment in waarop de Amerikaanse kunstscène de Europese overvleugelde... 

De ontdekking van George Segal bij Sonnabend in 1963 te Parijs was het begin van een korte maar hevige pop-romance die een sleutelmoment werd voor verschillende prominente Belgische kunstenaars. Het eerste kunstwerk waarmee u in deze tentoonstelling oog oog staat is dan ook niet toevallig een sculptuur van George Segal (Lovers on a Bench, 1962).

In dit eerste compartiment duiken onder de overkoepelende titel 'NEW YORK, PARIS, BRUXELLES... Let's go POP!'  rond George Segal al meteen Broodthaers, Arman en Van Hoeydonck op.
Via de het tentoonstellinsplan en de uitleg in de BEZOEKERSGIDS die u ter plaatse ontvangt, krijgt u er meteen heel wat info bovenop.

Evelyne Axell, Jef Geys, Pol Mara, Raoul De Keyser, Roger Raveel, maar ook Marcel Broodthaers, Panamarenko, Pol Bury, Paul van Hoeydonck, Hugo Heyrman en Wout Vercammen, zijn slechts enkele van onze kunstenaars die zich in die periode door popart lieten inspireren. Allen gaven ze op hun manier invulling aan de nieuwe beeldtaal die uit de VS kwam. Het gevolg was een kleurrijk maar conceptueel vaak erg uiteenlopend momentum waar België kennis maakte met de cultuur uit New York. 



Evelyne Axell, Le Désir, 1969
Email op Perspex, Formica, 90 x 61 cm
Privéverzameling, België
© ADAGP,SABAM, Photo d'art Speltdoorn & Fils


Een speciale figuur met een heel apart oeuvre is ongetwijfeld Evelyn AXELL.

Laat me ook even wijzen op de fotografisch-realistische schilderijen met surrealistische tint van Guy DEGOBERT.

En dan is er ook Pol MARA die na zijn lyrisch-abstracte periode in de jaren '50 de overstap naar de pop art maakte.

Ook in verschillende Belgische verzamelingen vond popart snel een plaats. Dat was onder meer het geval bij Dr. Hubert Peeters, Roger Matthijs, baron Léon Lambert, Pierre Janlet en vele anderen. In een veranderende wereld waarin vliegtuigreizen meer betaalbaar werden en reizen tussen de continenten steeds makkelijker werd, hielpen zij dankzij hun contacten met de Belgische kunstenaars en hun brede en gedurfde artistieke interesse de Amerikaanse popart voet aan de grond te krijgen in ons land. Zo schreven ze mee aan een stukje geschiedenis waarin België Amerika ontdekte. Critici en filmmakers als Jean Antoine (echtgenoot van Evelyne Axell) , Jef Cornelis en Jean Dypréau verdedigden de popart in televisiereportages en tentoonstellingskritieken in de vroege jaren ’60. 



Guy Degobert, Jeux de lampes, Buitoni, 1971
Olieverf op doek, 90 x 70 cm
Galerie Tom Gerrits
© P. Degobert, Foto Daniel de Kievith



De tentoonstelling tracht een antwoord te bieden op twee pertinente vragen: “Hoe is de internationale pop in België geraakt?” en “Hoe zijn onze eigen kunstenaars met deze schat aan nieuwe inzichten aan de slag gegaan?” Aan de hand van topwerken uit verschillende musea en tientallen privéverzamelingen worden de Belgische en buitenlandse popart zij aan zij in een vijftal grote thema’s samengebracht. Die thema’s zijn geen nieuwigheden binnen de kunstwereld, integendeel zelfs, het zijn thema’s die sinds mensenheugenis deel uitmaken van de kunst maar onderworpen zijn aan het scherpe en kritische oog van de popart.


Thema’s


Consumptie / het nieuwe dagelijkse leven



Met uitzonderlijke werken van o.a. Claes Oldenburg, Andy Warhol, James Rosenquist ... en voor de Belgen : Marcel Broodthaers, Jef Geys, Panamarenko, Pol Mara, Guy Degobert

Liefde / erotiek

Met werken van o.a. Jim Dine, Tom Wesselman, Allen Jones, Martial Raysse... en voor de Belgen: Evelyne Axell, Jef Geys, Hugo Heyrman & Panamarenko, Pol Mara



Landschap / verstedelijking / de ruimte / de ‘modernisering’ / het nieuwe interieur 

Met werken van o.a. Tom Wesselman, Ed Ruscha, Robert Rauschenberg, Martial Raysse, Roy Lichenstein, Antoon De Clerck, Raoul De Keyser, Roger Raveel, Paul Van Hoeydonck, Louis- Marie Londot

Portret / media / stars

Met werken van o.a. Andy Warhol, Robert Indiana, Peter Phillips, Hugo Heyrman, Evelyn Axell, Balder



Agressie / Oorlog / Revolte / Feminisme / de verhouding Amerika versus België

Met werken van o.a. Andy Warhol, Wout Vercammen, Evelyne Axell, Paul Van Hoeydonck



Kunstenaarsprojecten, happenings, verzamelaars en art critica 

Met werken van o.a. Marcel Broodthaers, Panamarenko, Jef Geys, Evelyne Axell



Pol Mara, Dent'elles, 1963
Olieverf op doek, 195 x 130 cm
Voormalige verzameling JJ Baeten
Privéverzameling Caroline & Maurice Verbaet
© M. Mara, SOFAM, Foto Vesna Faassen


De kelderverdieping van het ING Art Center wordt voor deze gelegenheid een bijzondere info- en documentatieruimte met foto’s, films, objecten en documenten van de kunstenaars, critici en verzamelaars die getuigen van deze creatieve periode in België. 
Net voor de trap naar de kelderverdieping wacht u Roger RAVEEL met zijn 'Karretje om de hemel in te vervoeren' (1968). Beneden word ik ontvangen door een stem die me bekend in de oren klinkt. Roland JOORIS geeft er op een televisietoestel uitleg bij de beelden van de geschilderde ingrepen door Raveel en Co in de Kelders van Beervelde

Maar die kelder heeft nog meer onverwachte presentaties, zoals de vitrine van de Antwerpse galerie Wide White Space en helemaal op het einde wacht u een uitvergrote muurversie van de collage waarmee Richard Hamilton de Britse popart aankondigde: 
'Just what is it that makes today's homes so different, so appealing ?''


Zoals steeds voorziet ING België een rijk geïllustreerde
wetenschappelijke publicatie (het boek Pop Art in Belgium ! van de hand van Carl Jacobs en uitgegeven bij Mercatorfonds (het eerste volledige boek dat aan dit onderwerp gewijd is), een didactische brochure voor alle bezoekers en geleide bezoeken op aanvraag.

Verder worden er speciale kindertours met ateliers voorzien en worden er didactische dossiers online geplaatst voor alle leerkrachten zodat zij hun schoolbezoeken kunnen voorbereiden. 



Raoul De Keyser, Kraantje en tuinslang (Groen, Zerp), 1965
Olieverf op doek, 153,5 x 122 x 4 cm
Verzameling Vlaamse Gemeenschap
Langdurige bruikleen S.M.A.K. Gent
© SABAM, Foto Dirk Pauwels


Er wacht u een flinke portie

POP ART IN BELGIUM

tot 14.02.2016

Open van dinsdag tot zondag, inclusief alle feestdagen, bank holidays en maandagen 2 november, 21 & 28 december en 8 februari.

Van 10 tot 18 uur. 
Elke woensdag laatavondopening tot 21 uur.


ING Art Center


Koningsplein 6
B-1000 Brussel


Bereikbaarheid

Bus: 27, 38, 71, 95 (halte Royale)
Tram: 92, 94 (halte Royale)
Metro: lijn 2 (halte Naamsepoort)
Trein: Centraal Station Brussel



Art Spotter voor WATERSCHOENEN

vrijdag 20 november 2015

Lucie Renneboog en Rein Dufait: 'materiekunst' in Galerie EL (Welle)




Lucie RENNEBOOG (°1976) neemt onder de titel 'You want me to be obsessive -not flawless, just' de benedenzaal van galerie EL voor haar rekening met één sculpturale installatie (waaraan de tentoonstelling tevens haar titel ontleent), omringd door een serie schilderijen die hun krachten bundelen in een mix van duistere en kleurrijke materie.

De titel van haar tentoonstelling doet me qua taalkundige opbouw denken aan die beroemde titel van Marcel Duchamp: La Jeune mariée mise à nue par ses célibataires, Même , één van de meest enigmatische kunstwerken uit de moderne kunstgeschiedenis.

Ook bij Lucie Renneboog is enig mysterie niet weg, al focust ze schijnbaar op de vormelijke verhoudingen en een 'basic' materiaalkeuze met zin voor avontuur.

In vergelijking met de flamboyante installatie waarmee ze mij bijna 7 jaar geleden in galerie EL wist te verrassen, is de huidige presentatie van een ongekende rust. Het theater is ingetogener, het speelveld in (wankel) evenwicht maar toch letterlijk meer 'down to earth'. Ons artikel van januari 2009 kan als referentiepunt de evolutie duidelijk maken.

Sindsdien volgden we haar regelmatig in WATERSCHOENEN: 2010, 2011, 2012 (1), 2012 (2), 2012 (3), 2014 (1), 2014 (2).



Lucie Renneboog, You want me to be obsessive
not flawless just, 2015


Van een uitbundig evenwicht is ze geëvolueerd naar een verstild evenwicht. Het kleurrijke, oranje vlak van gelaagd tapijt heeft wel nog wat ondersteuning nodig, wordt 'gespied'. Moet de ene grote, witte spie de boel nog extra in bedwang houden? 'Obsessief' en toch niet zomaar 'perfect'. Gedrevenheid laat ruimte voor imperfectie.

Misschien is deze 'vlakke' sculpturale installatie een tussenhalte en laat ze zich straks weer gaan in 'wilde', maar afgewogen ruimtelijke scheppingen of gaat ze er vandoor op haar vliegend tapijt.

De schilderijen lijken aanvankelijk voetnoten, maar zijn bij nader inzien bijzonder intens.
"Ik kan perfect een portret op doek schilderen", zegt Lucie Renneboog, "maar voor deze schilderijen waarin de omgang met de materialen primeert, heb ik een harde ondergrond nodig".
Dus werkt ze meestal op multiplex, experimenterend met kleuren en materialen, laverend tussen een chaotisch universum en momenten van relatieve rust.



Lucie Renneboog, 3 X 'zonder titel', 2015


*
Rein DUFAIT (°1990, Oostende) is een kind van de zee. Hij 'speelt' nu ook als kunstenaar op het strand. Maar 'spelen' is, zoals we allemaal weten, een bijzonder ernstige bezigheid.
Zand heeft de neiging door je vingers te glijden, maar Rein Dufait doet er alles aan om dat zand in allerlei mogelijke en onmogelijke vormen te gieten. De titel 'ZANDMAL' is voor deze tentoonstelling dan ook de logische keuze. Wanneer we in de titel van dit artikel de term 'materiekunst' gebruiken is die wat Dufait betreft zeker op zijn plaats. Ook in vroegere tentoonstellingen zagen we hem op een hoogst persoonlijke en onverwachte manier met (ook ter plaatse gevonden) materie omgaan.

De kunstenaar heeft de zolderruimte van de galerie perfect onder controle met zijn strak geënsceneerde, esthetische installatie van 'strandtafels' met miniaturen van de acties die hij op het strand zelf uitvoerde en enkele tekeningen.

Eerder dit jaar dook hij met zijn 'zandproject' ook al op het Antwerpse M HKA en tot 29 november 2015 in het Oostendse Mu.ZEE.

Het is niet zijn eerste passage in Galerie EL en ook geenszins in WATERSCHOENEN. Sinds 2012 was hij bij ons in 2012 (1), 2012 (2), 2012 (3), 2012 (4), 2012 (5), 2014 (1) en 2014 (2) te gast. 



Rein Dufait, Geslierd, 2015, foto in boek 'Tesanada' van actie op strand


Laat me u tevens wijzen op het vierde boek uit de reeks 'Tesanada' dat hier ter beschikking is. Dufait gebruikt wel meer vreemde titels, die zonder betekenis zijn. Toch kan ik in verband met dit zandproject bij 'tesanada' niet nalaten te denken aan plakken, verbinden, samenvoegen (tesa) en aan niets (nada). 
Rein Dufait heeft zichzelf voor de (on)mogelijke taak gesteld om zand te stapelen of op te rollen met het gebruik van zo weinig mogelijk hulpmiddelen.


Twee korte videolinks van Hans Theys over Rein Dufait: LINK 1 - LINK 2 geven u een idee van de strandactiviteiten.



Rein Dufait, Geslierd, 2015, 20 x 6 x 3 cm (plastiek, zand), nr 2/2
en Looppaal, 2015, 27 x 3 x 3 cm (cement, plexi), nr 2/2



Lucie RENNBEOOG & Rein DUFAIT

tot 13 december 2015
in
Galerie EL
Drieselken 40
9473 WELLE

vrijdag, zaterdag en zondag: 15 - 18 uur


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN