Enkele weken geleden mochten we U de nakende geboorte van een nieuw evenement voor actuele kunst in Ninove aankondigen. Ons artikel 'KRASJ 0.1, actuele kunst in Ninove: een vooruitblik' bezorgde U een overzicht van de uitgangspunten en probeerde reeds een hoekje van de tentoonstellingssluier op te lichten.
Vorige zaterdag mochten we dan op stap in een zonovergoten Ninove. Het werd teglijk een wandeling langs herkenningspunten uit een ver en minder ver verleden en een ontmoeting met het werk van piepjonge en iets minder jonge beeldende kunstenaars.
Alvorens met U op stap te gaan langs de verschillende locaties, wil ik (tegen alle logica in) beginnen met mijn conclusie.
Deze allereerste editie van KRASJ smeekt gewoon om een vervolg ! Ik vrees dat de kleine ploeg achter curator Koen De Decker het niet bij een eenmalige actie zal kunnen laten en dat de stad Ninove de kans moet grijpen om zich een plaats in het actuele kunstcircuit te verwerven.
Vorige zaterdag mochten we dan op stap in een zonovergoten Ninove. Het werd teglijk een wandeling langs herkenningspunten uit een ver en minder ver verleden en een ontmoeting met het werk van piepjonge en iets minder jonge beeldende kunstenaars.
Alvorens met U op stap te gaan langs de verschillende locaties, wil ik (tegen alle logica in) beginnen met mijn conclusie.
Deze allereerste editie van KRASJ smeekt gewoon om een vervolg ! Ik vrees dat de kleine ploeg achter curator Koen De Decker het niet bij een eenmalige actie zal kunnen laten en dat de stad Ninove de kans moet grijpen om zich een plaats in het actuele kunstcircuit te verwerven.
Hoewel je het parkoers op elke mogelijke locatie kan starten, gaven we toch de voorkeur aan het (overigens sinds kort voortreffelijk gerestaureerde) oud stadhuis (4). Daar werden we verwelkomd met een 'Inspiratiegids' (waarin titel - KRASJ-uitgangspunten, werkwijze en toekomstdromen aan bod komen) en met efficiënt vormgegeven informatieblaadjes per tentoongestelde kunstenaar. Zonder belerend te zijn, wil het tentoonstellingsproject KRASJ een artistiek-opvoedende rol spelen.
Folkert De Jong, Berlage's Dream, 2010
Op de eerste verdieping herbergt een zaal met gefilterd licht meteen enkele treffende werken in een sobere, coherent opstelling.
Centraal staat de sculptuur 'Berlage's Dream' (2010) van Folkert DE JONG, waarin de architect Hendrik Petrus Berlage opgevoerd wordt in een soort 'black and white minstrel show'. Door de vormgeving en het gebruik van arme materialen relativeert De Jong het begrip 'historisch belang'.
Bij het binnenkomen hebt U ongetwijfeld de vreemde sculptuur 'Nan's Ode to Street Hassle' (2003) van Richard HUGHES (°1974) bekeken. Misschien dacht U aan het legendarische logo van The Rolling Stones, al trekt Hughes hier ook (net als De Jong) de historische waarde in twijfel.
Oog in oog met het werk van De Jong hangt, vlakbij de deur, een intrigerend zelfportret (Version Soft, 2003) van Hicham BENOHOUD (°1968, woont en werkt in Marrakesh).
Francis Denys, Zacht groeiende glimlach/Dubbele tong, 1999
Francis DENYS (°1964) duikt niet voor het eerst op in WATERSCHOENEN. Hij is overigens één van de meest fascinerende ( en ongrijpbare) kunstenaars die we in de loop der jaren leerden kennen.
Hier verschijnt hij met zijn 'Zacht groeiende glimlach / Dubbele tong...' (1999), een werk uit piepschuim en wol, maar straks ontdekken we hem opnieuw met ander werk en andere technieken.
Ik beschouw hem als een soort Marcel Duchamp, die vanaf de zijkant zijn visie op het kunstbedrijf loslaat.
Sara Lamens, Chien & Loup, 2011
Achter het oud stadhuis ontdekken we in een onooglijke buitengang een foto van Sara LAMENS, die we U een tijd geleden voorstelden naar aanleiding van de tentoonstelling van eindwerken in Entrepot Fictief.
Zij is overigens één van de jonge Ninoofse kunstenaars die aan de basis van dit tentoonstellingsproject lagen. We ontmoeten haar verder op verschillende plaatsen langs het parkoers. Al haar foto's zijn ontleend aan de reeks 'Chien & Loup', die ze als eindwerk voor Sint-Lucas maakte. Hier zijn ze echter, tot grote formaten 'opgeblazen', op de muren gekleefd.
Bart Jacobs, Biomorf 1, 2011
Even verder, in de tuin van het Cultureel Centrum De Plomblom, vlakbij het wat vergeten buitentheater, presenteert Bart JACOBS (°1968) een houten schulptuur (Biomorf 1, 2001) waarin de grens tussen natuur en cultuur subtiel afgetast wordt: een absolute voltreffer op deze plek !
We verlaten de site via het oud stadhuis en gaan naar links in de richting van de Hospitaalkerk (3), waar we kleurrijk verwelkomd worden door textielkunstenares Mira ALBRECHT, die met haar gebreide ladder hoog op de gevel de samenhang tussen behendigheid en geluk onderzoekt (al dacht ik onvermijdelijk aan de jakobsladder).
Binnen wordt de volledige vloerruimte ingenomen door de rode 'Linea Recta' (2012) waarmee Francis DENYS in juni door de Aalsterse straten trok ter gelegenheid van de Boonparade. Hier krijgt het object een onbeweeglijke, ruimte-omschrijvende, sculpturale waarde, al zijn er ook links met de legende van Sint-Joris die eveneens in het werk van Mira ALBRECHT aan bod komt.
Langs de wanden laat Wendy BUSSCHAERT beelden verdwijnen en verschijnen in een mix van schilderkunst en grafiek, abstractie en figuratie, droom en werkelijkheid, angsten en verlangens,...
Let ook op de 'verpakte' stenen van Francis DENYS...
Mira Albrecht, werk in situ, 2012
Links van de Hospitaalkerk steken we door naar de Kaaischool (Basisschool De Kameleon)(1) . Op het verlaten terrein van het vroegere hospitaal-rusthuis ontmoeten we opnieuw Sara LAMENS met een op de muur gekleefde foto. Even verder heeft Mira ALBRECHT op het hek voor een arbeidsintensief werk in situ gezorgd.
In de Kaaischool (1) worden we opnieuw opgewacht door de Marrokaanse fotograaf Hicham BENOHOUD. Hier hangen niet toevallig foto's uit zijn project 'La salle de classe', waarin zijn leerlingen in ongewone constellaties als model fungeren.
Neem ook de tijd voor de al even intrigerende video 'Het Rozenperk' (2010), waarin Lynn HELLEBUYCK (°1987) 'de bloemetjes plukt'. Lees zeker de begeleidende tekst die daar beschikbaar is... een verhaal over liefde, afscheid, verleden, ouders, kinderen,...
Hicham Benohoud
Tijd voor een bezoek aan de Graanmarkt (6), waar we op de gevel van het zonnecenter begroet worden door de gigantische versie van een foto door Hicham BENOHOUD (°1968), die we zopas ook in de Kaaischool ontdekt hebben.
Aan de overkant nemen we het straatje naast de supermarkt. In de verte zien we al de strakke, minimalistische kleurenfoto van Bert DANCKAERT (°1965). 'Simple Present, 337' werd genomen in Havana, maar is perfect op zijn plaats op de gevel van Taverne Koepoort, waar de gekleurde gele lijn op de gevel deel lijkt uit te maken van een totaalconcept.
Carlos Amorales, animatievideo
Voor de animatievideo van Carlos AMORALES moet U even de parking van CC De Plomblom op. Achteraan, rechts om het hoekje wacht een donkere kamer (het is even wennen) met een 'donkere' animatie waarin wolven en vliegtuigen de hoofdrol spelen.
We keren terug door de Koepoortstraat in de richting van de Koepoort, een intrigerend monument van de Ninoofse binnenstad. Mis halverwege de straat het uitstalraam met de originele foto's van Sara LAMENS niet.
In de pas gerenoveerde Koepoort (5) neemt het aardappel- of frietgeweer van Jason RHOADES (1965-2006) een centrale plaats in. Er zijn links met 'Het Lam Gods', het SMAK en de 'American way of life' (U kan er best de begeleidende tekst eens op nalezen). Op deze plek is de legende van de wortel in het slot van de Koepoort natuurlijk ook niet te vergeten...
Jason Rhoades
Voor de liefhebbers van video is er ook nog werk van twee duo's: Jos De Gruyter & Harald Thys en Gabriel Lester & Herwig Weiser.
De jonge Ninoofse graffitikunstenaar Thomas MARIS nam een banale betonplaten muur in de Vestbarm (8) naast de Koepoort onder handen. De Ninoofse monumenten verschijnen er in een strakke vormgeving.
Michael Dans, Father and son, 2011
Nu rest ons nog Loods 13 (2), een voormalig industrieel gebouw vlakbij de Abdijkerk, dat op schitterende wijze verbouwd werd en zich uitstekend leent voor tentoonstellingen als deze.
Meteen bij het binnenkomen sta je oog in oog in oog met de overweldigende en tegelijk vertederende, gigantische tekeningen van teddyberen door Michael DANS (°1971). Maar ga dichterbij en let ook op enkele details...
Koenraad Tinel, Flandria Catholica, 1946-1952
De tekeningen van Koenraad TINEL (°1934) zijn bedrukkend, maar indrukwekkend (ondanks hun beperkte formaten). Tinel is natuurlijk ook een begenadigd beeldhouwer, maar in tegenstelling tot doorsnee beeldhouwerstekeningen is dit getekende werk veel verhalender. Zijn 'Flandria Catholica' (1946-1952) is dan ook een vroege afrekening met een armoedig leven in een verstikkend katholicisme.
Nicolas Keppens
Aan de overkant liggen heel wat strakke, architectonische, natuurgetrouwe, naast een paar verhalende, maar steeds gedetailleerde tekeningen van animatietekenaar Nicolas KEPPENS (°1989), één van de jonge Ninoofse 'wolven'.
In de kleine ruimte vooraan speelt de binnenvallende zon een spel van licht en schadum met 'Pete Bogs Last Stand' (2005), een installatie van Richard HUGHES met schoenen uit gegoten modder, pigment en epoxyhars, als suggestie voor een koppel geliefden op de grond.
Laat U ook opnemen in de vreemd gekleurde animatiefilm met een schijnbaar banaal verhaal 'Run' (2008) van Jacco OLIVIER (°1972).
Tamara Van San, Cassiopeia Twist, 2012
Op de verdieping krijgt kleur pas echt een boost.
Centraal hangt 'Cassiopeia Twist' (2012), een keramieksculptuur in geel en rood door Tamara VAN SAN (°1982), een goeie bekende van WATERSCHOENEN.
Levendigheid, kleurrijkheid, spanning, evenwicht, vrijheid in gebondenheid,...
Ook hier duikt Folkert DE JONG weer op, net zoals in het begin van onze wandeling.
Eliza Pepermans, blad uit 'The Exorcist, 2012
Eliza PEPERMANS (°1988) schrijft en tekent op weergaloze wijze haar sprookjes met een verbazingwekkend kleurenpalet, een zwierige lijnvoering en een ongekende zin voor (wrange) humor. Ze zorgt voor een bladvulling tot in de kleinste hoekjes.
Haar werk doet me wel eens aan Fred Bervoets denken en natuurlijk zit ook Albert Pepermans ergens achter de schermen.
Hou deze dame in het oog!
Evenveel kleur, maar in een strakkere lijnvoering, ontdek je bij Leen VOET (°1971). Bij haar wordt het grijze interieur van de Mechelse Sint-Romboutskathedraal een zee van kleurrijk licht dat je bijwijlen aan Van Gogh doet denken.
Al deze levendige kleurenrijkdom wordt tenslotte getemperd door de grijze vlag 'Birth of a Nation', waarmee Michael VAN DEN ABEELE (°1974) de Belgische nationaliteit als spookverschijning symboliseert.
U kunt volgend weekend nog in Ninove terecht voor
KRASJ 0.1
zaterdag 15 en zondag 16 september 2012
10 tot 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten