In de openingstentoonstelling van Galerie Dauwens & Beernaert was hij begin dit jaar al vertegenwoordigd. Nu krijgt Quinten INGELAERE (°1985) de grote zaal en het directiebureau van het voormalige bankkantoor ter beschikking.
Met PARADOX PARADISE presenteert hij zijn artistieke visie op een paradijs waar niets is wat het lijkt. De eerste indruk is er een van klassieke schilderkunst die zowel technisch als qua onderwerpen naar veel vroegere eeuwen verwijst.
Bloemstukken, stillevens, het Vanitas thema, portretten tegen idyllische landschappen,... lijken je te verwelkomen.
Pas wanneer je dichterbij kijkt wordt duidelijk dat Quinten Ingelaere je in de representatie van die onderwerpen meestal flink te grazen neemt.
What you see is definitely not what you expected to get.
Met PARADOX PARADISE presenteert hij zijn artistieke visie op een paradijs waar niets is wat het lijkt. De eerste indruk is er een van klassieke schilderkunst die zowel technisch als qua onderwerpen naar veel vroegere eeuwen verwijst.
Bloemstukken, stillevens, het Vanitas thema, portretten tegen idyllische landschappen,... lijken je te verwelkomen.
Pas wanneer je dichterbij kijkt wordt duidelijk dat Quinten Ingelaere je in de representatie van die onderwerpen meestal flink te grazen neemt.
What you see is definitely not what you expected to get.
At first sight
Nu pas komen de tegenstrijdigheden tussen de aanvankelijke verwachtingen en de uiteindelijke verhalen aan het licht. Ingelaere laat je meteen achter met een ongemakkelijk gevoel, maar maakt je tegelijk nieuwsgierig naar de gedetailleerde inhoud van dit en volgende schilderijen.
Quinten Ingelaere schildert volgens de aloude methode, als een 'fijnschilder' met olieverf op paneel en respecteert dus ook de codes van de klassieke opbouw. Inhoudelijk kiest hij daarentegen voor het principe van de 'trompe-l'oeil'.
Georges Braque formuleerde het reeds als volgt:
"Ecrire n'est pas décrire. Peindre n'est pas dépeindre. La vraisemblance n'est qu'un trompe-l'oeil."
Als devies voor het werk van Ingelaere en deze tentoonstelling in het bijzonder laat die quote niets aan het toeval over.
Nu pas komen de tegenstrijdigheden tussen de aanvankelijke verwachtingen en de uiteindelijke verhalen aan het licht. Ingelaere laat je meteen achter met een ongemakkelijk gevoel, maar maakt je tegelijk nieuwsgierig naar de gedetailleerde inhoud van dit en volgende schilderijen.
Quinten Ingelaere schildert volgens de aloude methode, als een 'fijnschilder' met olieverf op paneel en respecteert dus ook de codes van de klassieke opbouw. Inhoudelijk kiest hij daarentegen voor het principe van de 'trompe-l'oeil'.
Georges Braque formuleerde het reeds als volgt:
"Ecrire n'est pas décrire. Peindre n'est pas dépeindre. La vraisemblance n'est qu'un trompe-l'oeil."
Als devies voor het werk van Ingelaere en deze tentoonstelling in het bijzonder laat die quote niets aan het toeval over.
Quinten Ingelaere, Untitled, oil on panel, 43 x 58 cm
Quinten Ingelaere kent zijn klassiekers. Zoveel is duidelijk ! Op een bepaald moment doet hij me aan zijn naamgenoot Quinten Metsys (ca. 1486 - 1530) denken. Ik zie een schilderij van wat een getransformeerde Madonna met Kind zou kunnen zijn tegen de achtergrond van een idyllisch landschap. Alleen is de Madonna vervangen door een ingewikkelde, geschilderde collage van dierlijke en florale vormen, waarin ook het sensuele aspect een rol krijgt.
In dat laatste verband duikt ook de naam van een te vroeg verdwenen Belgische kunstenaar in mijn achterhoofd op. De sensualiteit in de sierlijke vormen van Yves Rhayé (1936 - 1995) komt me weer helemaal voor de geest. Maar dat is in hoofde van Quinten Ingelaere vermoedelijk toeval.
Vanaf dit moment speelt ook de fantasie van de toeschouwer een belangrijke rol in de persoonlijke interpretatie van deze werken.
Toch zijn de beelden van Ingelaere niet transponeerbaar naar de echte wereld. Ze behoren tot een surrealistische, fantastische wereld, ook al zijn ze een mix van realistische elementen. Maar soms gaat Ingelaere zo diep op zijn onderwerp in dat het resultaat quasi abstract wordt.
Neem nu de installatie in het directeursbureau aan de straatkant. Het opgezette hert met nertskroon in het gewei staat er als inspiratiebron voor de kunstenaar en kijkt trots in een ovale lijst die het perfecte huwelijk lijkt tussen de iconografie van Broodthaers en de beeldtaal van Hans Hartung (Ingelaere tekent een realistische, maar sterk 'ingezoomde' versie van haren op een dierenvacht).
Ik laat u de 'vreemde' wereld van Quinten Ingelaere verder zelf ontdekken in de galerie en via zijn website.
Maxim Frank, Cigarette, 2014, videoloop 9' 20" (still)
Vergeet eeen bezoek 'achter de schermen' niet, want achteraan verschuilen zich zowel Maxim FRANK (°1985) met zijn videoproject 'Cigarette' als Alex VERHAEST (°1985) met haar interactieve animatie 'The View'. Alex Verhaest was er ook al bij in de openingstentoonstelling.
Let even op de geboortedatum van de deelnemende kunstenaars: 1985.
Bij Dauwens & Beernaert hebben ze zich voorgenomen een relatie op te bouwen met kunstenaars van hun eigen generatie zodat ze samen aan een mooie toekomst kunnen bouwen.
Alex Verhaest, Still uit The View, interactive animation loop
De huidige tentoonstelling loopt tot 6 juni 2015
bij
Dauwens & Beernaert Gallery
Stalingradlaan 26
1000 BRUSSEL
woensdag t.e.m. zaterdag: 11 - 18 uur
Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten