Jo De Smedt – Still Life Goes On
Rossicontemporary
07 september – 28 oktober 2017
Ongrijpbaar. Het werk van Jo De Smedt blijft ons verbazen; hij weet ons altijd in de luren te leggen. Als een beeld hem in de eerste plaats inspireert, dan is het al snel een woord dat hem kortsluit en een nieuwe betekenislaag toevoegt aan het werk. Zijn inspiratiebronnen zijn zowel visueel als woordelijk, in lijn met de traditie van Marcel Duchamp. Een vrij spel van 360° : hierin schuilt alle magie van dit werk, haar spiritueel en speels karakter, haar iconografische frisheid, haar roeping om zich steeds te hernieuwen.
Voor zijn tweede tentoonstelling bij Rossicontemporary presenteert Jo De Smedt, in de twee hoofdzalen van de galerij, drie verwante series werken die dezelfde thema’s benaderen die hem nauw aan het hart liggen, zoals de geschiedenis en de identiteit – van een volk of van ieder afzonderlijk – en van een zeker idee van vreedzaam en sereen samenleven tussen de mensen.
Still Life Goes On, het stilleven leeft – serie die zijn naam geeft aan de tentoonstelling, is ontstaan uit de observatie van archeologische objecten in het museum Boijmans Van Beuningen te Rotterdam. Deze voorwerpen, gebroken door de tijd en vervolgens gereconstitueerd in het museum, belichamen in de ogen van de kunstenaar de allegorie van het leven en haar cyclus. De kunstenaar heeft ze herhaaldelijk getekend. Geleidelijk aan heeft het volledige voorwerp plaats gemaakt voor ontplofte vormen die op hun beurt weer nieuwe vormen hebben voortgebracht en verleden en toekomst binden. Ondertussen had de kunstenaar , in de etalage van een decoratiewinkel, een acrylverf ontdekt genaamd ‘Primair Zwart’, verf die hem perfect leek om deze oervormen mee te illustreren. Een woordspel had geleid tot het medium van deze schilderijen.
Vervolgens heeft Still Life Goes On zich verdergezet in de werken van de reeks ‘It’s a Good Year For The Roses’, genaamd naar de titel van het ontroerend en melancholisch lied van de Amerikaanse country zanger George Jones. Het zijn tekeningen van potlood op papier, van klein, middel en groot formaat. De archeologische voorwerpen – vazen, kommen, kruiken – werden gezien in de vitrines van het Jubelparkmuseum te Brussel en ter plaatse geschetst. In achtereenvolgende fases heeft Jo De Smedt gewerkt aan het overtreffen van de oorspronkelijke vorm door een ontploffing van lijnen, die energie, vitaliteit, ijver oproepen, alsof deze voorwerpen heruitgevonden kunnen – of zelfs moeten – worden.
De derde serie is getiteld ‘Herbarium (No Pressure)’. Ieder van ons zal zich het herbarium herinneren dat we op de lagere school gemaakt hebben. De leerkracht heeft ons vast wel gezegd de plant goed aan te ‘persen’ op het blad. ‘No pressure’, zegt de kunstenaar ons, verwijzend naar de staat van onze huidige maatschappij waarin de mens soms moeite heeft om te stoppen en om te genieten van het moment. Met zijn tekening sluit de kunstenaar de druk uit en door er de wortels gedetailleerd bij te tekenen, die de bron van leven zijn van alle ‘gedehydrateerde planten’, beeldt de kunstenaar zich in hierdoor het levenssap terug in de wortels te brengen.
Enerzijds is de wortel getekend in een stijl van wetenschappelijke vulgarisatie, anderzijds is de plant zelf een explosie van abstracte lijnen. In dit lijnenspel duikt vervolgens een onverwacht element op dat verwarrend werkt. Het gaat over stickers van kleine commerciële activiteiten, een timmerman, een nachtclub, enz. Wat is het verband tussen de wortels en deze volkse afbeeldingen ? Vertellen ze ons de gehechtheid aan het grondgebied, aan een gemeenschap met haar verscheidenheid van menselijke activiteiten met zijn netwerk van interpersoonlijke verbanden ? De wereld is mooi want hij is gevarieerd zegt men. ‘Zoals een boeket van bloemen’ zegt de kunstenaar, die dit ensemble opdraagt aan Veerle, zijn vrouw.
Een kunstenaarsboek met de tekeningen van ‘Herbarium (No Pressure)’ wordt bij deze gelegenheid gepubliceerd.
bij
Rivoli Building Nr. 17
Waterloosesteenweg 680
1180 Brussel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten