Het zijn vreemde tijden, ook in 'kunstenland'.
Onze uitstap naar Rivoli Brussel viel in het water.
De galeries blijven nog een hele tijd gesloten.
Ook de galeriehouders, kunstenaars en kunstliefhebbers moeten
'in hun kot' blijven.
Hierna een poging om toch één en ander in beeld te brengen.
Dat is trouwens al jaren de essentie van 'WATERSCHOENEN'.
Misschien kunt u over enige tijd toch nog in 't echt gaan kijken...
Misschien kunt u over enige tijd toch nog in 't echt gaan kijken...
ZWART HUIS
Fik van Gestel
Voor de knoppen
08.03.2020 - 27.06.2020
Rivoli Building #20 - Brussel
© Fik van Gestel & Zwart Huis
‘Il ne s’agit pas de peindre la vie. Il s’agit de rendre vivante la peinture’
Pierre Bonnard
Eric Rinckhout over Fik van Gestel:
"Het kan nauwelijks verbazen dat Fik van Gestel een groot bewonderaar is van Pierre Bonnard (1867-1947). De Franse schilder is een kleurentovenaar, net zoals zijn vriend Henri Matisse...
Fik van Gestel laat zich inspireren door Bonnard in werken als ‘Balkon’ en ‘Le jardin de Pierre’, maar gaat daarbij resoluut zijn eigen weg. In ‘Le jardin de Pierre’ laat hij de verf opwolken en woekeren. Nu eens laat hij zijn verf van het doek lekken en druipen, dan weer brengt hij ze romig en smeuïg op. De kleuren - geel, oranje, bruin, groen - blinken, ze zijn helder, fel en warm. Hier en daar is er een zweem van organische vormen – een boomstam, bloemen en bladeren – maar het zijn nauwelijks meer dan flarden en schimmen. ‘Le jardin de Pierre’ is een sfeer, een samenscholing van kleuren op zoek naar een vorm... "
Lees de volledige tekst via onderstaande LINK.
***
HOPSTREET GALLERY
Elke Andreas Boon
‘In convenience we trust’
08 maart– 02 mei 2020
The cup #2, 2019
Plate, spoon, gold plated, 7 x 7 cm
Elke Andreas Boon & Hopstreet Gallery
Beeldend kunstenaar Elke Andreas Boon hanteert verschillende media. Daarmee bouwt zij installaties waarin ze verschillende werken met elkaar confronteert.
Met haar werk bevraagt Elke Andreas Boon wat de mens tot mens maakt. De spanning die ontstaat tussen het beantwoorden aan en het ontwijken van sociale verwachtingspatronen. De individuele keuzes ten opzichte van de globale wereld. Na de mooie, vaak sensuele indruk die de werken eerst maken, sijpelt langzaam een realiteit door die ons als toeschouwer confronteert met een onbestemde twijfel en de absurditeit van het mens-zijn. De werken geven geen oplossingen, de vragen die ze opwerpen, blijven onbeantwoord. Wel stapelen de betekenislagen en nuances zich op.
Kunstenaarschap is voor Elke Andreas Boon een radicale keuze voor vrijheid en een gelofte aan het ongebonden blijven aan maatschappelijke structuren.
Haar werk is getuige van een zeer persoonlijke sensibiliteit, soms brutaal direct, dan weer verstild mooi. De kracht zit in de integriteit waarmee ze communiceert. Haar afwijzing om de kijker richting te geven in enige interpretatie, gebiedt eenieder de vrijheid te nemen te reflecteren over een eigen betekenisgeving.
Gallery view
Elke Andreas Boon & Hopstreet Gallery
Elke Andreas Boon woont en werkt in Gent. Ze studeerde aan het KASK, Gent. Ze is in de kunstwereld al lang geen onbekende meer. Ze vestigde haar naam met talrijke tentoonstellingen in binnenland - Fotomuseum Antwerpen, Museum Dhondt-Dhaenens Deurle, Museum Dr. Guislain, Gent, Raveelmuseum Machelen-Zulte ... en in het buitenland De Brakke Grond, Amsterdam, Guangdong Museum of Art, China, Camara Oscura, Madrid ... en de verschijning van haar werk in boekvorm ‘Monologen’ uitgegeven door Ludion, een bundeling van haar fotografische portretten van kinderen en jongvolwassenen met nachtbeelden van schuilplekken en treinen.
Haar werk bevindt zich in het S.M.A.K. Gent; FOMU Antwerpen; MDD Deurle en provincie Oost-Vlaanderen.
Ze is naast beeldend kunstenaar ook muzikant en componist bij G A U S S. www.gauss.nu - www.elkeandreasboon.com
Meer beeldmateriaal op:
***
SCHÖNFELD GALLERY
So far/so close
Jan Locus
Albert Pepermans
'So far /So close’ reflects in Schönfeld Gallery in Brussels first and foremost on close family ties, migration and loss.
‘The Distance Between Us’ of Jan Locus starts from two audio cassettes, which he received from a Moroccan family in Molenbeek. The intense film echoes the mourning of a mother who stayed behind in Morocco and other messages with grey images of Brussels. Black and White photos also show images of Casablanca.
On the second floor Albert Pepermans shows his unorthodox use of photography: snapshots of his often distant travels in the ‘Journal Brut’ series and drawings photographed in a passport photo booth in the ‘Sans Papier’ series.
BEZOEK DE TENTOONSTELLING VIA DEZE LINK:
***
ROSSICONTEMPORARY
Tine GUNS
Why do we fall Bruce?
https://tineguns.com/work/Tine GUNS
Why do we fall Bruce?
www.rossicontemporary.be
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten