Het beeld op de uitnodiging van de tentoonstelling
door
Frank DEPOORTER
'Alleen de wind ontbreekt'
die vorige zondag bij Galerie EL in Welle geopend werd,
wist me meteen te bekoren.
Frank Depoorter, Residence 18, oil on wood
In onderstaande tekst worden de drijfveren van de kunstenaar flink afgelijnd:
"Frank Depoorter vertaalt landschappelijke ervaringen, vaak opgedaan tijdens wandeltochten, in kunst. Het kunstwerk komt tot stand in het atelier. Er is dus een afstand, in tijd en ruimte, tussen buiten en binnen, tussen de ervaring en de kunst. Wat gebeurt daar, in die tussentijd en -ruimte? Hoe kleurt dit de creatie? En wat gebeurt er, vervolgens, wanneer het gecreëerde werk van de beslotenheid van het atelier naar de tentoonstelling verhuist? Bestaat er enige mogelijke overeenkomst tussen de oorspronkelijke landschapservaring van de kunstenaar en wat het kunstwerk uiteindelijk bij de bezoeker oproept?"
(Tekst: deel van inleiding bij Expo #19 - De la tranquilité/Van het verpozen , een presentatie van Frank Depoorter in Emergent / Veurne)
Bij Frank Depoorter zijn de wandelingen anders dan in de romantische omschrijving 'Wanderlust'. Ze vormen veeleer een aperitief om de artistieke eetlust op te wekken. Vroeg of laat komt hij met de opgedane ervaringen in het atelier waar het geheugen verondersteld wordt een en ander terug te brengen om in wisselende vormen, technieken en materialen een nieuwe wereld op te bouwen.
Frank Depoorter, SCLPTR #1, wood + copper
Voor Marcel Proust opende de geur van een madeleine een wereld aan herinneringen. In zijn boek 'A la recherche du temps perdu' (Op zoek naar de voorbije tijd) beschreef hij hoe hij een madeleine dipte in een kopje thee. De zoete geur die de thee daardoor kreeg, herinnerde hem aan een ver verleden.
Frank Depoorter heeft zijn eigen metaforen als 'madeleines' om het geheugen te triggeren. Hij trekt niet als een pleinair kunstenaar het veld in, maar profileert zich als een verzamelaar van indrukken, die hij later op een of andere manier verwerkt.
Tussen buiten (de wandelingen) en binnen (het atelier / de galerie) ligt een wereld van overeenkomst EN verschil, maar precies daarin laat zich de kunstenaar gelden. Hij transformeert de werkelijkheid van buiten in een nieuwe werkelijkheid voor binnen. Hier ontbreekt alleen de wind...
Net zoals Proust trekt Frank Depoorter zich terug in een binnenruimte met gefilterd licht.
Frank Depoorter, Landscape #2, oil on canvas
In zijn binnenruimte is hij nu eens de schilder met impressionistische toetsen, dan wel met quasi monochromen, installatiekunstenaar of ontwerper van gevoelige objecten die met uiterste zorg en zin voor detail en afwerking omringd worden. Ik laat u vanzelfsprekend zelf favorieten kiezen, maar mij wist hij uitermate te boeien met zijn drie houten (+koper +glas) sculptuurtjes. Hij pakt uit met onverwachte materialen. Hij toont meestal kleine werken, maar ook zijn grote wollen 'Laagvlakte' (mag ik het een wandtapijt in aardekleuren noemen?) weet me in al zijn eenvoud bijzonder te bekoren als 'een lappendeken in een ruraal landschap'.
Wandelen is reizen, maar dan in trage en meestal verkorte vorm.
Alain De Botton: "Een reis is slechts een lange omweg naar huis..."
De wandelaar/reiziger keert terug met een reeks herinneringen.
Frank Depoorter is tegelijk schilder en dichter, Whistler en Wordsworth, impressionist en pottenbakker, beeldenmaker en filosoof, realist en dromer,...
kunstenaar.
De wandelende William Wordsworth wist het al in 1802...
'I Wandered Lonely as a Cloud'
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o'r vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
en eindigt als volgt...
"For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils."
Een schets uit de wandeling in de buurt van galerie EL
(zie korte omschrijving hierna)
***
"Ik ben zelf geen 'natuurwandelaar'. Het landelijke landschap is mij uiteraard niet vreemd, maar ik loop bij voorkeur door de stad op zoek naar sporen die door de mensen of de tijd achtergelaten zijn.
Toch kon ik het niet laten om de wandeling die de kunstenaar in de buurt van de galerie uitgetekend heeft, zelf te maken. Ik ben als een blij mens teruggekeerd, omdat het mij in de bronnen van de kunstenaar onderdompelde en temeer daar de weergoden mij gunstig gestemd waren. Ik wens u een gelijkaardige ervaring..."
Art Spotter
Naar aanleiding van de tentoonstelling 'Alleen de wind ontbreekt' stelde de kunstenaar een kleine wandeling samen met als vertrek- en eindpunt galerie EL. Tijdens deze wandeling (3,5 km) op verharde wegen maakte hij enkele schetsen die op de bovenverdieping van de galerie getoond worden (zie foto hierboven).
De route brengt je naar het hoogste punt van Welle en keert terug langs weilanden en kapel Welle, 'kapelleken der zes wegen'.
Een plannetje is in de galerie beschikbaar.
Vertrek vanuit galerie EL naar rechts, neem de eerste straat rechts en 50 meter verder links. Smalle betonwegen slingeren zich tussen en over de heuvelruggen.
Het landschap is hoofdzakelijk ruraal, maar de aanwezigheid van windmolens, hoogspanningsinstallaties en bewoning langs de randen is nooit ver weg.
Ook elektrische steps hebben hun weg in dit landschap gevonden. Een 'wilde' boomgaard houdt zich staande in dit georganiseerd, natuurlijk landschap
Koeien staan of liggen schijnbaar onverstoorbaar in de weiden, waar geïmproviseerde en bijwijlen afzichtelijke bouwsels als refuge dienen. Kalfjes 'dartelen' in het frisse gras.
Een lappendeken van velden en weilanden ontrolt zich zover het oog reikt.
Een kapelletje (Sint-Antonius is in de buurt) staat als relikwie van het verleden op een kruispunt van wegen.
TOT 23 MEI 2021
in Galerie EL
zaterdag - zondag
15 - 18 uur
Drieselken 40
9473 WELLE
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten