Na ons eerste artikel op 9 juli 2021...
Het Kunstenfestival Watou 2021 heeft meer dan ooit een stevige tweede poot in Poperinge. Net zoals in Watou nemen we u hier mee langs een aantal hoogtepunten.
De oogst is groot...
Pal in het centrum ligt de als monument geklasseerde Gasthuiskapel, waarvoor Leon Vranken in de hoofdruimte de vloerinstallatie 'Doublers' maakte. De titel staat voor een samensmelting tussen het Engels 'boulders' (stenen) en de begrippen origineel/kopie (doubles). De stenen liggen er, in verschillende maten en gewichten als ongelijke tweelingen, de ene in natuurlijke verschijningsvorm, de andere (geheel of deels) verpakt in een andere huid. Ik sta er aanvankelijk wat onwennig bij tot ik besef dat ze ook symbool kunnen staan voor de verschillen en overeenkomsten in onze multiculturele samenleving en dat in een nog steeds religie ademende omgeving als deze kapel.
Toch is de bedoeling van de kunstenaar wellicht prozaïscher met verwijzingen naar licht en zwaar, puur of verpakt, ... maar de combinatie tussen werk en omgeving blijft een ongelooflijke trigger naar de hierboven geciteerde symboliek.
De drie curatoren in de Gasthuiskapel
bij het werk 'Doublers' van Leon Vranken
courtesy: the artist
De 'donkere' video van Anouk De Clercq in de al even duistere volgende ruimte straalt een enorme intensiteit en positiviteit uit. De samenwerking tussen de kunstenares en de Amerikaanse performer Helga Davis in deze 'One' resulteert in een majestueuze, subtiele protestsong waarin kwetsbaarheid en kracht samen gaan.
Anouk De Clercq, One, 6:30 min, video
courtesy: the artist
Op weg naar de uitgang wacht ons nog de poëzie van Gertrude Starink:
ik zag de oude beker staan en dronk
want ik had dorst en dacht er niet bij na
en waar ik stond draaiden de dingen om
en alles wat hiervoor kwam kwam hierna
en alles wat hierna kwam kwam hiervoor
en alles kwam en ging en draaide door...
En wij gaan door naar het domein De Lovie, bijna halfweg tussen de stad en het dorp. Hiervoor, hierna en tussendoor... wachten ons nog flink wat hoogtepunten.
Het domein herbergt een mix van activiteiten en mogelijkheden, met zijn natuur, het kasteel, de verschillende instellingen voor werking met verstandelijk gehandicapte jongeren en volwassenen, ...
Het statige kasteel biedt in zijn toch wel gehavende toestand een prachtig decor voor beeldende kunst en poëzie, maar onze wandeling begint buiten bij het licht uitziende, maar 300 kilogram zware 'spiegelgordijn' boven een vijver. 'Witness' van Carla Arocha & Stéphane Schraenen speelt subtiel met de omgeving en vice versa. De beeldtaal is die van reusachtige mobiles en spiegeleffecten en roept bij mij herinneringen op in een mix van Jesus Rafael Soto, Pol Bury en Victor Vasarely.
Carla Arocha & Stéphane Schraenen, Witness, 2018,
320 x 1750 cm, gespiegeld plexiglas, roestvrij staal
courtesy: the artists
We stappen verder naar het kasteel, maar gaan eerst op het grasplein voor de ingang een groet brengen aan Tracey Emin, met het grote bronzen beeld 'All I want is you' (2016), gemaakt als een ode aan haar overleden moeder.
Even verder staat een kapel, waar Joris Van de Moortel een plek gevonden heeft voor zijn installatie 'Portal-Art' (2121). Het is één van zijn typische samensmeltingen van diverse materialen, technieken en uitdrukkingswijzen. Kunst en verbeelding worden in de catalogus van Watou 2021 in één adem genoemd. Dan mag je je die verbeelding bij Van de Moortel minstens in het kwadraat voorstellen.
Joris Van de Moortel
Portal-Art, 2021, 400 x 290 x 80 cm
hout, was, neon, brons, acrylverf, cement, drum,
geluidsboxen, stof, andere materialen
courtesy: Joris Van de Moortel &
Galerie Nathalie Obadia Paris-Bruxelles
Met statige tred begeven we ons naar het kasteel, waar we ons in de centrale zaal op het gelijkvloers allereerst laten verleiden door de subtiele installatie van Edith Dekyndt in de voormalige eetzaal, die ze afsloot met een voile waarop ze het behangpapier van de kamer liet printen. Gecombineerd met een audiopresentatie van Amber Moreel krijgt de kamer het subtiele aura van weleer.
Edith Dekyndt dook reeds meermaals op in Waterschoenen. Vooral haar 'ijzeren gordijn' in Bozar (Belgian Art Prize 28 maart 2017) en haar installatie met zand en licht in het Arsenale van Venetië (15 augustus 2017) staan nog steeds op mijn netvlies gebrand.
Edith Dekyndt
Illusie of is het Gewoon anders,2021
courtesy: the artist & Galerie Greta Meert
In de middenruimte stelt Mekhitar Garabedian, van oorsprong Armeens, met twee tekst-tapijten vragen over taal en oorsprong, migratie, vervreemding, aanpassing, betekenis, bewustzijn,...
Lieven De Boeck duikt her en der op, maar raakt vooral met zijn 'herschepping' van de wereld in 'The World Un-made #5', geschilderd op 41 basketballen en uiteindelijk lukraak op de vloer van een kamer achtergelaten.
Stefan Hertmans
Francesco's paradox I
Verzamelde gedichten - De Bezige Bij
De eerste verdieping wenkt en we stappen zo meteen de wereld van de poëzie binnen. Stefan Hermans wordt extra in de bloemetjes gezet voor zijn zeventigste verjaardag (welkom in de club). Zie het fragment hierboven naast andere uit zijn 'Verzamelde gedichten'.
Ook Thomas Möhlmann, Jan de Roek en Mattijs Deraedt zitten mee aan de feesttafel.
Mark Manders
Room with drawings, 1990 - 2021 (detail)
papier, inkt, touw, wasknijpers
We stappen het laboratorium van Mark Manders binnen: een ruime keuze uit meer dan 20 jaar schetsen, schijnbaar achteloos opgehangen aan touwen langs de muren rondom en in het midden een installatie van pure beeldende poëzie of wat een platenspeler, wat suiker en een stuk parketvloer vermogen.
Bendt Eyckermans
De vergissing, 2019
50 x 50 x 2,5 cm, olieverf op doek
courtesy: the artist and private collection,
the artist & Gallery Sofie Van de Velde
In de kamer ernaast gunnen Bendt Eyckermans en Peter Buggenhout met hun totaal uiteenlopend werk elkaar de ruimte.
Nadia Gerroui, Phosphen, 2021
verf op muur
courtesy: the artist
In de volgende kamer legt Nadia Gerroui op subtiele wijze het licht vast op de gehavende muur.
Neo Matloga legt in een opbouw van gemengde technieken op groot formaat de menselijke ziel bloot in spelmomenten als kaart of schaken (of weten de deelnemers zich net voor elkaar te camoufleren...?)
Neo Matloga, Dikarata, 2021, 175 x 250 cm
collage, houtskool, vloeibare houtskool,
inkt en zachte pastel op doek
In de gang, hoog tegen het plafond, geeft Tracey Emin u in neonletters nog de volgende boodschap mee:
'YOU FORGOT TO KISS MY SOUL'
En dan ontdekt u ongetwijfeld nog heel wat eigen favorieten... zowel in beeldende kunst als poëzie.
Het evenwicht van de dichter
Raadpleeg ons eerste artikel van 9 juli voor alle praktische info, de geschiedenis en het tentoonstellingsluik in WATOU.
Dan is er ook nog het GEDICHTENPARCOURS, een fietsroute waar je gedichten kan lezen of beluisteren.
Je vindt een gratis fietskaart in o.a. de onthaalpunten van Watou 2021.
.
Het Kunstenfestival Watou 2021 mag zich dan (in tegenstelling tot de voorbije jaren) presenteren zonder centraal thema, toch blijft de essentie dat je hier kan 'wandelen tussen woord en beeld'.
En zo worden we net als vroeger doordrongen van de liefde die we niet begrijpen, de luwte van de tussentijd, het verlangen en de troost of het klein geluk in tijden van overvloed,...
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten